Paragraphes |
[29] |
τέχναι
καὶ
οἱ
βίοι,
πρὸς
|
δέ |
γε
(καὶ
οἱ
τάφοι
ἀνθρώπους |
[2] |
(παντὸς
κόσμου
θεάτρῳ
στεφανούμενος.
Αἴδει
|
δέ |
γε
ὁ
Εὔνομος
ὁ
ἐμὸς |
[74] |
τις
αὐτὸν
εἰσορᾷ
θνητῶν,
αὐτὸς
|
δέ |
γε
πάντας
ὁρᾶται.
Οὕτως
μὲν |
[111] |
ἤδη
πέλαγος
γέγονεν
ἀγαθῶν.
~Μικρὸν
|
δέ, |
εἰ
βούλει,
ἄνωθεν
ἄθρει
τὴν |
[64] |
γίνεται
σπεύδων
εἰς
σωτηρίαν.
~(Ἐπιδράμωμεν
|
δέ, |
εἰ
βούλει,
καὶ
τῶν
φιλοσόφων |
[95] |
Ἀλλ'
ὑμεῖς
μὲν
ἀκούσατε·
ἐγὼ
|
δέ, |
εἰ
δυνατόν,
ἐνδείξομαι.
Ἐχρῆν
μὲν |
[20] |
περὶ
τὴν
Ἐλευσῖνα
(τῆς
Ἀττικῆς
|
δέ |
ἐστι
τοῦτο
τὸ
χωρίον)
ἀποκάμνει |
[51] |
(αἰσθήσεως
μετέχει,
τὰ
ἀγάλματα.
Πολλὰ
|
δέ |
ἐστι
τῶν
ζῴων,
ὅσα
οὐδὲ |
[16] |
ὁ
διὰ
κόλπου
θεός·
δράκων
|
δέ |
ἐστιν
οὗτος,
διελκόμενος
τοῦ
κόλπου |
[113] |
ζῆν,
ἵνα
ζήσωμεν
ἀεί·
φιλοσοφία
|
δέ, |
ᾗ
φασιν
οἱ
πρεσβύτεροι,
πολυχρόνιός |
[14] |
τῷ
βίῳ
τὰ
μυστήρια.
~Ἤδη
|
δέ, |
καὶ
γὰρ
καιρός,
αὐτὰ
ὑμῶν |
[92] |
φάτνην
τοῦ
κυρίου
αὐτοῦ,
Ἰσραὴλ
|
δέ |
με
οὐκ
ἔγνω.
Τί
οὖν |
[113] |
ἐπλανώμην
(ζητῶν
τὸν
θεόν,
ἐπεὶ
|
δέ |
με
φωταγωγεῖς,
κύριε,
καὶ
τὸν |
[67] |
δίναις
τε
ἀτάκτοις
ὑποβεβλημένους;
Τί
|
δέ |
μοι
εἰδώλων
ἀναπίμπλης
τὸν
βίον, |
[30] |
γράψας·
Κάστωρ
μὲν
θνητός,
θανάτου
|
δέ |
οἱ
αἶσα
πέπρωται·
αὐτὰρ
ὅ |
[104] |
οὐ
κρῴζοντα,
οὐ
κλώζοντα,
φθεγγόμενον
|
δέ, |
οἶμαι,
λογικῶς
καὶ
φιλανθρώπως
κατηχοῦντα |
[49] |
ἐστιν
Ἀντινόου
καὶ
πόλις·
καθάπερ
|
δέ, |
οἶμαι,
οἱ
ναοί,
οὕτω
δὲ |
[29] |
τέρπουσιν
λιπαραὶ
Φοῖβον
ὀνοσφαγίαι.
Ἥφαιστος
|
δέ, |
ὃν
ἔρριψεν
ἐξ
Ὀλύμπου
Ζεὺς |
[18] |
παιδὶ
παρακατατίθεται
κατα
θάψαι.
Ὃ
|
δέ, |
οὐ
γὰρ
ἠπείθησε
Διί,
εἰς |
[96] |
τοῦ
λόγου
παραθήσομαι
(πειθώ.
Ὑμεῖς
|
δέ, |
οὐ
γὰρ
τὰ
πάτρια
ὑμᾶς |
[42] |
προσάγειν
θυσίαν
Δωσίδας
λέγει·
Φωκαεῖς
|
δέ |
(οὐδὲ
γὰρ
αὐτοὺς
παραπέμψομαι)
τούτους |
[25] |
κοινωνία,
ἀγνοίᾳ
μὲν
ἐσκοτισμένη,
ἄφνω
|
δέ |
που
διεκθρῴσκουσα
τοῦ
σκότους
καὶ |
[91] |
ἡ
μήτηρ
ὄρνις
ἐφίπταται·
εἰ
|
δέ |
που
καὶ
θηρίον
ἑρπηστικὸν
περιχάνοι |
[75] |
βάσεως
βαδίζειν
βιαζο
μένοις.
Δυσωπούντων
|
δέ |
σε
εἰς
σωτηρίαν
καὶ
οἱ |
[21] |
τοι
καὶ
Ὀρφεὺς
ἀναγράφει.
Παραθήσομαι
|
δέ |
σοι
αὐτὰ
τοῦ
Ὀρφέως
τὰ |
[90] |
κενὴν
ἅμα
τιμωρίᾳ
προστρίβεται,
παθὼν
|
δέ |
τε
νήπιος
ἔγνω"
ὡς
ἀπολλύει |
[25] |
τοῦ
πρὸς
ἀλήθειαν
πατρός.
(Ἦν
|
δέ |
τις
ἔμφυτος
ἀρχαία
πρὸς
οὐρανὸν |
[40] |
Ἄνιον,
παρὰ
Λάκωσιν
Ἀστράβακον.
Τιμᾶται
|
δέ |
τις
καὶ
Φαληροῖ
κατὰ
πρύμναν |
[71] |
τις
καὶ
δυνατός,
φανερός·
ὁποῖος
|
δέ |
τις
μορφήν,
ἀφανής·
οὐδὲ
μὴν |
[48] |
δημιουργός,
οὐχ
ὁ
Ἀθηναῖος,
ἄλλος
|
δέ |
τις
ὁμώνυμος
ἐκείνῳ
τῷ
Βρυάξιδι· |
[103] |
χειροκμήτων
καὶ
ἀναισθήτων
πλασμάτων,
πρόνοια
|
δέ |
τις
περὶ
ἡμᾶς
καταφαίνεται
δυνάμεως |
[48] |
ὑπὸ
τὸν
προδεδηλωμένον
σηκόν.
Ἄλλοι
|
δέ |
φασι
Ποντικὸν
εἶναι
βρέτας
τὸν |
[92] |
συρίγματι
ὑπήκουσαν
τῷ
δεσπότῃ·
ἔγνω
|
δέ" |
φησί,
βοῦς
τὸν
κτησάμενον
καὶ |
[43] |
Σόλων,
μάντευσαι
τὴν
ἀλήθειαν,
σὺ
|
δέ, |
ὦ
Κῦρε,
κέλευσον
ἀποσβεσθῆναι
τὴν |
[87] |
διδασκαλίαν
θείαν
ὄντως
ἐπιστάμενος
σὺ
|
δέ, |
ὦ
Τιμόθεε,
φησίν,
ἀπὸ
βρέφους |
[53] |
ὁ
(ἐρώμενος
ἦν·
ὁ
Πραξιτέλης
|
δέ, |
ὡς
Ποσίδιππος
ἐν
τῷ
περὶ |
[47] |
σὺν
αὐτοῖς
ἀνακειμένους
εἴργασται·
εἰ
|
δέ, |
ὥς
φασί
τινες,
Βρυάξιος
ἦν |