Paragraphes |
[99] |
μανίας
ἔμπλεως
ὁ
βίος
ἔδοξέ
|
μοι |
γεγονέναι,
τοσαύτῃ
σπουδῇ
περὶ
τὴν |
[40] |
θεοί,
οὓς
θρῃσκεύετε,
αὖθις
ἐπισκέψασθαί
|
μοι |
δοκεῖ
εἰ
ὄντως
εἶεν
δαίμονες, |
[68] |
λέγει.
Πεπλανῆσθαι
γοῦν
ὁ
Μένανδρός
|
μοι |
δοκεῖ,
ἔνθα
φησίν
ἥλιε,
σὲ |
[112] |
ὑπακοῆς
ἆθλον,
οὐρανούς,
ἀπολαμβάνει.
~Διό
|
μοι |
δοκεῖ,
ἐπεὶ
αὐτὸς
ἧκεν
ὡς |
[13] |
πένθος
αὐταῖν
Ἐλευσὶς
δᾳδουχεῖ.
~Καί
|
μοι |
δοκεῖ
τὰ
ὄργια
καὶ
τὰ |
[56] |
μᾶλλον
ἢ
Διὸς
θυγατέρες,
ὥστε
|
μοι |
δοκεῖν
χαριέντως
φάναι
τὸν
Βίωνα, |
[37] |
ἄνθρωπος
ἦν,
νῦν
δὲ
ἤδη
|
μοι |
δοκοῦσι
(καὶ
οἱ
μῦθοι
ὑμῖν |
[91] |
τάφους
τινὰς
ἢ
δεσμωτήρια·
οὗτοί
|
μοι |
δοκοῦσι
πενθεῖν,
οὐ
θρῃσκεύειν
τοὺς |
[118] |
ἀνέβη"
τινός.
(Καὶ
μὴν
ὁρᾶν
|
μοι |
δύο
μὲν
ἡλίους
δοκῶ,
δισσὰς |
[55] |
τραύματα
καὶ
δακρύοντες
θεοί·
ὤ
|
μοι |
ἐγώ,
ὅτε
μοι
Σαρπηδόνα
φίλτατον |
[67] |
τε
ἀτάκτοις
ὑποβεβλημένους;
Τί
δέ
|
μοι |
εἰδώλων
ἀναπίμπλης
τὸν
βίον,
ἀνέμους |
[67] |
αὐτὸς
κατασύρεται
εἴδωλα.
~(Καὶ
πολύς
|
μοι |
ἐπιρρεῖ
τοιοῦτος
ὄχλος,
οἱονεὶ
μορμώ |
[94] |
Ποίαν,
ὦ
μακάριε,
δόξαν,
εἰπέ
|
μοι· |
ἣν
ὀφθαλμὸς
οὐκ
εἶδεν
οὐδὲ |
[44] |
τῆς
πυρᾶς
δοκιμάσεις.
~Ὅθεν
ἔπεισί
|
μοι |
θαυμάζειν
τίσι
ποτὲ
φαντασίαις
ἀπαχθέντες |
[56] |
οὐ
προσκυνεῖν
μεμελέτηκα·
οὐ
γάρ
|
μοι |
θέμις
ἐμπιστεῦσαί
ποτε
τοῖς
ἀψύχοις |
[49] |
ἠπίστατο
(ὁ
συναγρυπνήσας
ἐραστής.
Τί
|
μοι |
θεὸν
καταλέγεις
τὸν
πορνείᾳ
τετιμημένον; |
[51] |
τεθείασται
τὰ
ἀναίσθητα,
ἀπορεῖν
ἔπεισί
|
μοι |
καὶ
κατελεεῖν
τοὺς
πλανωμένους
τῆς |
[120] |
πρὸς
τὸ
ἀρχέτυπον
βούλομαι,
ἵνα
|
μοι |
(καὶ
ὅμοιοι
γένησθε.
Χρίσω
ὑμᾶς |
[32] |
ὑμῶν
ἐστενοχωρεῖτο
τὰ
πάθη.
Κάλει
|
μοι |
καὶ
τὸν
Ἀπόλλω·
Φοῖβός
ἐστιν |
[6] |
ἄξιον,
ὁ
Χριστός,
καινὸν
ᾆσμά
|
(μοι |
κέκληται.
~Αἴτιος
γοῦν
ὁ
λόγος, |
[68] |
ἀληθείας·
ἀλλὰ
μὴ
ἀποκάμῃς·
ξύν
|
μοι |
λαβοῦ
τῆς
ζητήσεως
τἀγαθοῦ
πέρι· |
[71] |
τὸν
ἀεὶ
μεδέοντα
ἀθάνατον.
~Καί
|
μοι |
μὴ
μόνον,
ὦ
φιλοσοφία,
ἕνα |
[68] |
ἀεί·
θεὸν
δὲ
ποῖον
εἰπέ
|
μοι |
νοητέον;
Τὸν
πάνθ'
ὁρῶντα
καὐτὸν |
[24] |
οὐδαμῶς
ἀποκρυπτέον)
θαυμά
ζειν
ἔπεισί
|
μοι |
ὅτῳ
τρόπῳ
Εὐήμερον
τὸν
Ἀκραγαντῖνον |
[64] |
ἀναιρέσεως
κεκλημένος.
Ἧι
καὶ
δοκοῦσί
|
μοι |
πολλοὶ
μάλιστα
τὸ
ξίφος
μόνον |
[55] |
θεοί·
ὤ
μοι
ἐγώ,
ὅτε
|
μοι |
Σαρπηδόνα
φίλτατον
ἀνδρῶν
μοῖρ'
ὑπὸ |
[65] |
Διογένης
ἐν
αʹ
Περσικῶν.
Τί
|
μοι |
Σαυρομάτας
κατα
λέγειν,
οὓς
Νυμφόδωρος |
[9] |
δύο,
ἀγγέλου
καὶ
Ἰωάννου,
αἰνίσσονταί
|
μοι |
τὴν
ἐναποκειμένην
σωτηρίαν,
ὡς
ἐπιφανέντος |
[9] |
καὶ
ἔρημος
ἄγονος
οὐκέτι.
Ταύτην
|
μοι |
τὴν
κυοφορίαν
προεθέσπισεν
ἀγγέλου
φωνή· |
[113] |
ὑμνήσω
σε"
Ὕμνησον
καὶ
διήγησαί
|
μοι |
τὸν
πατέρα
σου
τὸν
θεόν· |
[32] |
πάθη
καὶ
(μαχλώσας
ἡδονάς.
Κάλει
|
μοι |
τὸν
Ποσειδῶ
καὶ
τὸν
χορὸν |
[45] |
ἀπογόνους
(κεκηδεῦσθαι.
Ἀλλὰ
γὰρ
ἐπιόντι
|
μοι |
τοὺς
προσκυνουμένους
ὑμῖν
τάφους
ἐμοὶ |
[119] |
κεκλημένοι
(πατέρα
ποθοῦντες
ἀπολαβεῖν.
Ἧκέ
|
μοι, |
ὦ
πρέσβυ,
καὶ
σύ,
τὰς |