Chapitre |
[40] |
λόγος
ᾖ
οὐ
φροντίζουσιν,
ὅπως
|
δὲ |
ἃ
αὐτοὶ
ἔθεντο
ταῦτα
δόξει |
[60] |
κατὰ
τὸ
~αὐτὸ
μέρος·
ἔστι
|
δὲ |
ἃ
παντάπασιν
κύκλῳ
περιελθόντα,
ἢ |
[55] |
μὴ
δέχηται;
~(Ἄμουσον,
ἔφη,
τὸ
|
δὲ |
ἄδικον.
~Εἶεν·
ὃ
δ᾽
ἂν |
[18] |
μεμαθηκέναι
ἃ
νῦν
ἀναμιμνῃσκόμεθα.
Τοῦτο
|
δὲ |
~(ἀδύνατον,
εἰ
μὴ
ἦν
που |
[26] |
ὄντων,
τὸ
μὲν
ὁρατόν,
τὸ
|
δὲ |
ἀιδές;
~Θῶμεν,
ἔφη.
~Καὶ
τὸ |
[60] |
καὶ
τῆς
~γῆς
ῥέωσιν.
Ή
|
δὲ |
(αἰτία
ἐστὶν
τοῦ
ἐκρεῖν
τε |
[49] |
γὰρ
ἡμῖν
τοῖς
ἀποῦσι,
νῦν
|
δὲ |
ἀκούουσιν.
Ἀλλὰ
τίνα
δὴ
ἦν |
[37] |
ἐγγενομένου
βουλευσώμεθα
τί
ἐροῦμεν,
ἔπειτα
|
~(δὲ) |
ἀκούσαντας
ἢ
συγχωρεῖν
αὐτοῖς
ἐάν |
[40] |
πείθησθε,
(σμικρὸν
~φροντίσαντες
Σωκράτους,
τῆς
|
δὲ |
ἀληθείας
πολὺ
μᾶλλον,
ἐὰν
μέν |
[25] |
εἰκὸς
εἶναι
~τὰ
ἀσύνθετα,
τὰ
|
δὲ |
ἄλλοτ᾽
ἄλλως
καὶ
μηδέποτε
κατὰ |
[1] |
ὅτι
φάρμακον
πιὼν
ἀποθάνοι·
τῶν
|
δὲ |
ἄλλων
οὐδὲν
εἶχεν
φράζειν.
~(Φαίδων) |
[64] |
καὶ
μὴ
ἐκφύγω
ὑμᾶς.
~Γελάσας
|
δὲ |
ἅμα
ἡσυχῇ
καὶ
πρὸς
ἡμᾶς |
[53] |
ἐπιφερομένου
ἐναντιότητα
μηδέποτε
δέξασθαι.
πάλιν
|
δὲ |
~ἀναμιμνῄσκου·
οὐ
γὰρ
χεῖρον
πολλάκις |
[42] |
~ἁρμονίᾳ
οὔσῃ
ἄλλην
ἁρμονίαν,
τὴν
|
δὲ |
ἀνάρμοστον
αὐτήν
τε
εἶναι
καὶ |
[28] |
ἑαυτῷ
ὁμοιότατον
εἶναι
ψυχή,
τῷ
|
δὲ |
~ἀνθρωπίνῳ
καὶ
θνητῷ
καὶ
πολυειδεῖ |
[40] |
παροῦσιν
ἀηδὴς
ἔσομαι
ὀδυρόμενος,
~ἡ
|
δὲ |
ἄνοιά
μοι
αὕτη
οὐ
συνδιατελεῖ |
[42] |
ἀρετὴν
καὶ
~εἶναι
ἀγαθή,
ἡ
|
δὲ |
ἄνοιάν
τε
καὶ
μοχθηρίαν
(καὶ |
[3] |
ἀνεῴγετο
γὰρ
οὐ
πρῴ·
ἐπειδὴ
|
~δὲ |
ἀνοιχθείη,
εἰσῇμεν
παρὰ
τὸν
Σωκράτη |
[24] |
ἔφη,
ὑπάρξει,
ὁ
Κέβης·
ὅθεν
|
δὲ |
(ἀπελίπομεν
~ἐπανέλθωμεν,
εἴ
σοι
ἡδομένῳ |
[49] |
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
πᾶσι
τοῦτο
|
δὲ |
ἁπλῶς
καὶ
~ἀτέχνως
καὶ
ἴσως |
[17] |
ὅσα
τοῦ
ζῆν
μεταλάβοι,
~ἐπειδὴ
|
δὲ |
ἀποθάνοι,
μένοι
ἐν
τούτῳ
τῷ |
[44] |
καὶ
ἠλίθιον
θάρρος
θαρρήσει.
Τὸ
|
δὲ |
~ἀποφαίνειν
ὅτι
ἰσχυρόν
τί
ἐστιν |
[60] |
ἐνοῦσαν
ἐν
τῇ
γῇ·
~ἔστι
|
δὲ |
ἄρα
αὕτη
ἡ
αἰώρα
διὰ |
[57] |
χρόνου
καὶ
μακραῖς
περιόδοις.
Ἔστι
|
δὲ |
~ἄρα
ἡ
πορεία
οὐχ
ὡς |
[12] |
ὧν
ἐπεθύμουν
καὶ
συνέσεσθαι·
φρονήσεως
|
δὲ |
ἄρα
τις
τῷ
ὄντι
~ἐρῶν, |
[42] |
ἡ
μὲν
κακία
ἀναρμοστία,
ἡ
|
δὲ |
ἀρετὴ
ἁρμονία
εἴη;
~Οὐδὲν
πλέον. |
[36] |
τὰς
~χορδὰς
θνητοειδεῖς
οὔσας,
τὴν
|
δὲ |
ἁρμονίαν
(ἀπολωλέναι
τὴν
τοῦ
θείου |
[41] |
μὲν
εἶναι
σύνθετον
πρᾶγμα,
ψυχὴν
|
~δὲ |
ἁρμονίαν
τινὰ
ἐκ
τῶν
κατὰ |
[28] |
ἄρχεσθαι
ἡ
φύσις
προστάττει,
τῇ
|
δὲ |
ἄρχειν
καὶ
~δεσπόζειν·
καὶ
κατὰ |
[61] |
ἂν
τύχωσι
τῆς
γῆς.
τούτου
|
δὲ |
αὖ
καταντικρὺ
ὁ
τέταρτος
~ἐκπίπτει |
[29] |
μὲν
ταχὺ
διαλύεσθαι
~προσήκει,
ψυχῇ
|
δὲ |
αὖ
τὸ
παράπαν
ἀδιαλύτῳ
εἶναι |
[58] |
κρίνεσθαι
~οὐδ᾽
ὁπωστιοῦν
ἄξια.
Ἐκεῖνα
|
δὲ |
αὖ
τῶν
παρ᾽
ἡμῖν
πολὺ |
[21] |
χρόνος.
~(Εἶεν,
ὦ
ἑταῖρε·
ἀπόλλυμεν
|
δὲ |
αὐτὰς
ἐν
ποίῳ
ἄλλῳ
χρόνῳ; |
[23] |
~(ἡ
ψυχὴ
καὶ
πρότερον,
ἀνάγκη
|
δὲ |
αὐτῇ
εἰς
τὸ
ζῆν
ἰούσῃ |
[10] |
καὶ
φεύγει
ἀπ᾽
αὐτοῦ,
ζητεῖ
|
δὲ |
αὐτὴ
καθ᾽
αὑτὴν
γίγνεσθαι;
~Φαίνεται. |
[33] |
αἰσθητόν
τε
καὶ
ὁρατόν,
ὃ
|
δὲ |
αὐτὴ
ὁρᾷ
νοητόν
τε
καὶ |
[41] |
τε
καὶ
σῶμα
ἀφικέσθαι,
εἶναι
|
δὲ |
~αὐτὴν
συγκειμένην
ἐκ
τῶν
οὐδέπω |
[52] |
τοῦ
περιττοῦ
μηδέποτε
~ἀπολείπεσθαι;
Λέγω
|
δὲ |
αὐτὸ
εἶναι
οἷον
καὶ
ἡ |
[15] |
οὖν
δοκεῖ,
χρὴ
διασκοπεῖσθαι.
~Σκεψώμεθα
|
δὲ |
αὐτὸ
τῇδέ
πῃ,
εἴτ᾽
ἄρα |
[55] |
τοῦ
~ἀρτίου,
ὥσπερ
ὡμολόγηται,
(ἀπολομένου
|
δὲ |
αὐτοῦ
ἀντ᾽
ἐκείνου
ἄρτιον
~γεγονέναι; |
[40] |
ἔπειτα
βίου
παντὸς
ἕνεκα,
ἐμοὶ
|
δὲ |
~(αὐτοῦ
ἕνεκα
τοῦ
θανάτου,
ὡς |
[19] |
τοιαῦτ᾽
~εἶναι
οἷον
ἐκεῖνο,
ἔστιν
|
δὲ |
αὐτοῦ
φαυλότερα.
~Ἀνάγκη
ἐκ
τῶν |
[62] |
εἰς
τὸν
Τάρταρον
ἀνάγκη,
ἐμπεσόντας
|
δὲ |
αὐτοὺς
καὶ
ἐνιαυτὸν
~ἐκεῖ
γενομένους |
[62] |
καὶ
ἐπὶ
γῆς
οἰκιζόμενοι.
~τούτων
|
δὲ |
αὐτῶν
οἱ
φιλοσοφίᾳ
ἱκανῶς
καθηράμενοι |
[23] |
εἰς
ἀνθρώπειον
σῶμα
~ἀφικέσθαι,
ἐπειδὰν
|
δὲ |
ἀφίκηται
καὶ
ἀπαλλάττηται
τούτου,
τότε |
[7] |
φρονίμους
~ἀγανακτεῖν
ἀποθνῄσκοντας
πρέπει,
τοὺς
|
δὲ |
ἄφρονας
χαίρειν.
~Ἀκούσας
οὖν
ὁ |
[60] |
ἐν
ᾧ
ἡμεῖς
οἰκοῦμεν,
τοὺς
|
δὲ |
~βαθυτέρους
ὄντας
τὸ
χάσμα
αὐτοὺς |
[6] |
ὂν>
τεθνάναι
ἢ
ζῆν,
οἷς
|
δὲ |
βέλτιον
τεθνάναι,
θαυμαστὸν
ἴσως
σοι |
[58] |
θάλατταν
ἡγοῖτο
οὐρανὸν
εἶναι,
διὰ
|
δὲ |
(βραδυτῆτά
τε
καὶ
~ἀσθένειαν
μηδεπώποτε |
[61] |
μείνασαι,
αἱ
μὲν
μακροτέρους,
αἱ
|
δὲ |
~βραχυτέρους,
πάλιν
ἐκπέμπονται
εἰς
τὰς |
[59] |
τε
καὶ
νόσους
παρέχει.
τὴν
|
δὲ |
γῆν
αὐτὴν
κεκοσμῆσθαι
τούτοις
τε |
[45] |
ὁρᾶν
καὶ
ὀσφραίνεσθαι,
ἐκ
τούτων
|
δὲ |
γίγνοιτο
μνήμη
καὶ
δόξα,
~ἐκ |
[12] |
~ἐπιθυμοῦσι
τὴν
ψυχὴν
ἔχειν,
τούτου
|
δὲ |
γιγνομένου
εἰ
φοβοῖντο
καὶ
~ἀγανακτοῖεν, |
[2] |
διεκείμεθα,
τοτὲ
μὲν
~γελῶντες,
ἐνίοτε
|
δὲ |
δακρύοντες,
εἷς
δὲ
ἡμῶν
καὶ |
[49] |
ἀποκρίνασθαι
τοῖς
σεαυτοῦ
σοφωτέροις·
σὺ
|
δὲ |
~δεδιὼς
ἄν,
τὸ
(λεγόμενον,
τὴν |
[8] |
ὡς
καὶ
δὶς
δώσων,
ἐὰν
|
δὲ |
δέῃ,
καὶ
τρίς.
~Ἀλλὰ
σχεδὸν |
[52] |
~οὐχ
ὅπερ
τὸ
περιττόν,
ὅμως
|
δὲ |
δεῖ
αὐτὸ
μετὰ
τοῦ
ἑαυτοῦ |
[62] |
τῶν
δικαστῶν
αὐτοῖς
ἐτάχθη.
Οἳ
|
δὲ |
δὴ
ἂν
δόξωσι
~διαφερόντως
πρὸς |
[9] |
μηδὲν
ἄλλο
ἢ
τοῦτο,
ἥκοντος
|
δὲ |
δὴ
αὐτοῦ
ἀγανακτεῖν
ὃ
~πάλαι |
[45] |
τὸ
ἡμίσει
αὐτοῦ
ὑπερέχειν.
~Νῦν
|
δὲ |
δή,
ἔφη
ὁ
Κέβης,
τί |
[29] |
τῇ
ἐμῇ
ψυχῇ
ἰτέον,
αὕτη
|
δὲ |
δὴ
ἡμῖν
ἡ
~τοιαύτη
καὶ |
[22] |
~ἔμοιγε
δοκεῖ
ἱκανῶς
ἀποδέδεικται.
~Τί
|
δὲ |
δὴ
Κέβητι;
ἔφη
ὁ
Σωκράτης· |
[10] |
μὲν
οὖν
ἀληθῆ
λέγεις.
~Τί
|
δὲ |
δὴ
περὶ
αὐτὴν
τὴν
τῆς |
[44] |
ὡς
ἔοικε,
μετρίως
γέγονεν·
τί
|
δὲ |
δὴ
τὰ
Κάδμου,
ἔφη,
ὦ |
[2] |
καὶ
τοῦ
θανάτου.
~(Ἐχεκράτης)
~Τί
|
δὲ |
δὴ
τὰ
περὶ
αὐτὸν
τὸν |
[10] |
καθ᾽
αὑτὴν
γίγνεσθαι;
~Φαίνεται.
~Τί
|
δὲ |
δὴ
τὰ
τοιάδε,
ὦ
Σιμμία; |
[1] |
Δῆλον
Ἀθηναῖοι
πέμπουσιν.
~(Ἐχεκράτης)
Τοῦτο
|
δὲ |
δὴ
τί
ἐστιν;
~(Φαίδων)
~Τοῦτ᾽ |
[44] |
εἰ
ἄρα
τι
λέγεις.
Ἔστι
|
δὲ |
δὴ
τὸ
~κεφάλαιον
ὧν
ζητεῖς· |
[46] |
ὁτιοῦν
πάσχειν
ἢ
ποιεῖν·
ἐκ
|
δὲ |
δὴ
τοῦ
λόγου
~τούτου
οὐδὲν |
[44] |
τῷ
καλουμένῳ
θανάτῳ
ἀπολλύοιτο.
Διαφέρειν
|
~δὲ |
δὴ
φῂς
οὐδὲν
εἴτε
ἅπαξ |
[55] |
νυνδὴ
ὠνομάζομεν;
~Ἀνάρτιον,
ἔφη.
~Τὸ
|
δὲ |
δίκαιον
μὴ
δεχόμενον
καὶ
ὃ |
[62] |
δ᾽
ἂν
ἰάσιμα
μὲν
~μεγάλα
|
δὲ |
δόξωσιν
ἡμαρτηκέναι
ἁμαρτήματα,
οἷον
πρὸς |
[16] |
δὲ
τὸ
μὲν
~καθεύδειν,
τὸ
|
δὲ |
ἐγρηγορέναι,
καὶ
ἐκ
τοῦ
καθεύδειν |
[65] |
φάρμακον
ἀναγκαζόντων
τῶν
~ἀρχόντων.
Σὲ
|
δὲ |
ἐγὼ
καὶ
ἄλλως
ἔγνωκα
ἐν |
[64] |
δὴ
πῶς
με
θάπτῃ.
ὅτι
|
δὲ |
ἐγὼ
πάλαι
~πολὺν
λόγον
πεποίημαι, |
[66] |
κατέχειν
τὸ
μὴ
δακρύειν,
~ὡς
|
δὲ |
εἴδομεν
πίνοντά
τε
καὶ
πεπωκότα, |
[30] |
δὲ
καὶ
φιλοσοφίᾳ
αἱρετόν,
τοῦτο
|
δὲ |
εἰθισμένη
~μισεῖν
τε
καὶ
τρέμειν |
[12] |
οὖν,
ἔφη
ὁ
Σιμμίας.
~Κάθαρσις
|
δὲ |
εἶναι
ἆρα
οὐ
τοῦτο
συμβαίνει, |
[58] |
ὄντος
τὰ
ἄστρα
χωροῦντα·
τὸ
|
~δὲ |
εἶναι
ταὐτόν,
(ὑπ᾽
ἀσθενείας
καὶ |
[46] |
ἄριστον
καὶ
τὸ
βέλτιστον.
ἀναγκαῖον
|
δὲ |
εἶναι
τὸν
~αὐτὸν
τοῦτον
καὶ |
[33] |
μὴ
ἀνάγκη
αὐτοῖς
χρῆσθαι,
αὐτὴν
|
δὲ |
εἰς
αὑτὴν
~συλλέγεσθαι
καὶ
ἁθροίζεσθαι |
[62] |
καὶ
ἀπαλλαττόμενοι
(ὥσπερ
δεσμωτηρίων,
~ἄνω
|
δὲ |
εἰς
τὴν
καθαρὰν
οἴκησιν
ἀφικνούμενοι |
[39] |
πάθοι
ἢ
λόγους
μισήσας.
~Γίγνεται
|
δὲ |
ἐκ
τοῦ
αὐτοῦ
τρόπου
μισολογία |
[33] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
αἰσθήσεων,
πείθουσα
|
δὲ |
ἐκ
~τούτων
μὲν
ἀναχωρεῖν,
ὅσον |
[60] |
ἐκ
~τούτου
πάλιν
ἐκρέουσιν·
γίγνονται
|
δὲ |
ἕκαστοι
τοιοῦτοι
δι᾽
οἵας
ἂν |
[57] |
τοὺς
ἐνθένδε
ἐκεῖσε
πορεῦσαι·
~τυχόντας
|
δὲ |
ἐκεῖ
ὧν
δὴ
τυχεῖν
καὶ |
[34] |
φιλοσοφίαν
χρῆναι
αὐτὴν
λύειν,
λυούσης
|
δὲ |
ἐκείνης,
αὐτὴν
~παραδιδόναι
ταῖς
ἡδοναῖς |
[49] |
ἀλλήλοις
συμφωνεῖ
ἢ
διαφωνεῖ·
ἐπειδὴ
|
δὲ |
~ἐκείνης
αὐτῆς
δέοι
σε
διδόναι |
[47] |
τὸ
αἴτιον
τῷ
~ὄντι,
ἄλλο
|
δὲ |
ἐκεῖνο
ἄνευ
οὗ
τὸ
αἴτιον |
[49] |
μεῖζον,
διὰ
τὸ
μέγεθος,
τὸ
|
δὲ |
ἔλαττον
~οὐδενὶ
ἄλλῳ
ἔλαττον
ἢ |
[60] |
τόπους
περιελθόντα
καὶ
πλείους,
~τὰ
|
δὲ |
ἐλάττους
καὶ
βραχυτέρους,
πάλιν
εἰς |
[50] |
φῇς
μείζω
εἶναι,
(Φαίδων)
ος
|
δὲ |
~ἐλάττω,
λέγεις
τότ᾽
εἶναι
ἐν |
[65] |
ὀρφανοὶ
τὸν
ἔπειτα
βίον.
Ἐπειδὴ
|
(δὲ |
~ἐλούσατο
καὶ
ἠνέχθη
παρ᾽
αὐτὸν |
[62] |
τινὶ
ἄλλῳ
τρόπῳ
γένωνται,
τούτους
|
δὲ |
~ἐμπεσεῖν
μὲν
εἰς
τὸν
Τάρταρον |
[52] |
μορφὴν
ἀεί,
ὅτανπερ
ᾖ.
Ἔτι
|
δὲ |
ἐν
τῷδε
~ἴσως
ἔσται
σαφέστερον |
[19] |
εἶναι
~οἷον
τὸ
ἴσον,
ἔχει
|
δὲ |
ἐνδεεστέρως.
~Ἔστι
ταῦτα.
~Ἀλλὰ
μὴν |
[16] |
τὸ
τεθνάναι
εἶναι;
~Ἔγωγε.
~Γίγνεσθαι
|
δὲ |
ἐξ
ἀλλήλων;
~Ναί.
~Ἐξ
οὖν |
[57] |
οὐδαμόσε
μιᾶς
~ὁδοῦ
οὔσης.
Νῦν
|
δὲ |
ἔοικε
σχίσεις
τε
καὶ
τριόδους |
[38] |
κλίνην
ἐπὶ
~χαμαιζήλου
τινός,
ὁ
|
δὲ |
ἐπὶ
πολὺ
ὑψηλοτέρου
ἢ
ἐγώ. |
[8] |
οὐκ
~ἀγανακτῶν
τῷ
θανάτῳ·
νῦν
|
δὲ |
εὖ
ἴστε
ὅτι
παρ᾽
(ἄνδρας |
[19] |
φησιν
αὐτὸ
προσεοικέναι
μέν,
~ἐνδεεστέρως
|
δὲ |
ἔχειν;
~Ἀνάγκη.
~Τί
οὖν;
Τὸ |
[17] |
ἄλλων
τὰ
ζῶντα
γίγνοιτο,
τὰ
|
δὲ |
ζῶντα
~θνῄσκοι,
τίς
μηχανὴ
μὴ |
[64] |
γὰρ
ἦ
μὴν
παραμενεῖν·
ὑμεῖς
|
~δὲ |
ἦ
μὴν
μὴ
παραμενεῖν
ἐγγυήσασθε |
[33] |
διὰ
τῶν
ὀμμάτων
σκέψις,
~ἀπάτης
|
δὲ |
ἡ
διὰ
τῶν
ὤτων
καὶ |
[62] |
ὅσα
τοιαῦτα
τυγχάνει
ὄντα,
τούτους
|
δὲ |
ἡ
προσήκουσα
~μοῖρα
ῥίπτει
εἰς |
[26] |
δῆλον,
ὅτι
τῷ
ὁρατῷ.
~Τί
|
δὲ |
ἡ
ψυχή;
ὁρατὸν
ἢ
ἀιδές; |
[32] |
οὐκ
εἰδόσιν
ὅπῃ
~ἔρχονται,
αὐτοὶ
|
δὲ |
ἡγούμενοι
οὐ
δεῖν
ἐναντία
τῇ |
[65] |
~τὰ
παιδία
ἀπιέναι
ἐκέλευσεν,
αὐτὸς
|
δὲ |
ἧκε
παρ᾽
ἡμᾶς.
Καὶ
ἦν |
[59] |
τοῦτο
ἐκεῖ
(τὸν
ἀέρα,
~ὃ
|
δὲ |
ἡμῖν
ἀήρ,
ἐκείνοις
τὸν
αἰθέρα. |
[2] |
~γελῶντες,
ἐνίοτε
δὲ
δακρύοντες,
εἷς
|
δὲ |
ἡμῶν
καὶ
διαφερόντως,
Ἀπολλόδωρος
~(οἶσθα |
[28] |
τε
καὶ
~ἡγεμονεύειν
πεφυκέναι,
τὸ
|
δὲ |
θνητὸν
ἄρχεσθαί
τε
καὶ
δουλεύειν; |
[12] |
μὲν
πανταχῇ
τῷ
σώματι,
αὐτὴν
|
δὲ |
καθ᾽
αὑτὴν
~ἐπιθυμοῦσι
τὴν
ψυχὴν |
[57] |
τὴν
αὐτῇ
πρέπουσαν
οἴκησιν·
ἡ
|
δὲ |
καθαρῶς
τε
καὶ
μετρίως
τὸν |
[47] |
τὸ
(διακοσμεῖν
τὰ
πράγματα,
ἀέρας
|
δὲ |
καὶ
~αἰθέρας
καὶ
ὕδατα
αἰτιώμενον |
[6] |
ὅτε
~παρ᾽
ἡμῖν
διῃτᾶτο,
ἤδη
|
δὲ |
καὶ
ἄλλων
τινῶν,
ὡς
οὐ |
[58] |
~ἔπος
εἰπεῖν
οὐδέν
ἐστι,
σήραγγες
|
δὲ |
καὶ
ἄμμος
καὶ
πηλὸς
ἀμήχανος |
[19] |
εἶναι
μὲν
ἀφ᾽
~ὁμοίων,
εἶναι
|
δὲ |
καὶ
ἀπὸ
ἀνομοίων;
~Συμβαίνει.
~Ἀλλ᾽ |
[37] |
εἰπεῖν,
πάνυ
ἱκανῶς
ἀποδεδεῖχθαι·
~Ὡς
|
δὲ |
καὶ
ἀποθανόντων
ἡμῶν
ἔτι
που |
[35] |
ἐν
τῷ
ἔμπροσθεν
χρόνῳ.
~Ἐγὼ
|
δὲ |
καὶ
αὐτὸς
ἡγοῦμαι
ὁμόδουλός
τε |
[50] |
ἢ
προσελθόντος
ἐκείνου
ἀπολωλέναι·
~ὑπομένον
|
δὲ |
καὶ
δεξάμενον
τὴν
σμικρότητα
οὐκ |
[66] |
~κατέχειν
τὰ
δάκρυα,
ἐξανέστη.
Ἀπολλόδωρος
|
δὲ |
καὶ
ἐν
τῷ
ἔμπροσθεν
χρόνῳ |
[11] |
τὴν
τοῦ
ὄντος
θήραν.
Ἐρώτων
|
δὲ |
καὶ
~ἐπιθυμιῶν
καὶ
φόβων
καὶ |
[2] |
καὶ
Αἰσχίνης
καὶ
Ἀντισθένης·
~ἦν
|
δὲ |
καὶ
Κτήσιππος
ὁ
Παιανιεὺς
καὶ |
[19] |
ἄλλο
τι
τῶν
ὄντων,
(ἐνδεῖ
|
δὲ |
καὶ
οὐ
δύναται
~τοιοῦτον
εἶναι |
[35] |
καὶ
ἡμῶν
οἱ
πλεῖστοι·
Κέβης
|
δὲ |
καὶ
Σιμμίας
σμικρὸν
πρὸς
ἀλλήλω |
[24] |
ἔνεισί
που
ἀγαθοὶ
ἄνδρες,
πολλὰ
|
δὲ |
~καὶ
τὰ
τῶν
βαρβάρων
γένη, |
[19] |
οὐχ
ἕτερόν
σοι
φαίνεται;
σκόπει
|
δὲ |
καὶ
τῇδε.
Ἆρ᾽
οὐ
~λίθοι |
[30] |
ὄμμασι
~σκοτῶδες
καὶ
ἀιδές,
νοητὸν
|
δὲ |
καὶ
φιλοσοφίᾳ
αἱρετόν,
τοῦτο
δὲ |
[17] |
γε
ἀγαθαῖς
ἄμεινον
εἶναι,
ταῖς
|
δὲ |
~κακαῖς
κάκιον)
~Καὶ
μήν,
ἔφη |
[25] |
ταῖς
ἄλλαις
αἰσθήσεσιν
~αἴσθοιο,
τῶν
|
δὲ |
κατὰ
ταὐτὰ
ἐχόντων
οὐκ
ἔστιν |
[60] |
ἢ>
ᾗ
(εἰσρεῖ)
ἐξέπεσεν,
ἔνια
|
δὲ |
κατὰ
τὸ
~αὐτὸ
μέρος·
ἔστι |
[61] |
ὁ
καλούμενος
Ὠκεανός
ἐστιν,
~τούτου
|
δὲ |
καταντικρὺ
καὶ
ἐναντίως
ῥέων
Ἀχέρων, |
[13] |
ἀφίκηται
ἐν
βορβόρῳ
κείσεται,
ὁ
|
δὲ |
κεκαθαρμένος
τε
καὶ
~τετελεσμένος
ἐκεῖσε |
[66] |
ἀνδρὸς
(ἑταίρου
~ἐστερημένος
εἴην.
Ὁ
|
δὲ |
Κρίτων
ἔτι
πρότερος
ἐμοῦ,
ἐπειδὴ |
[8] |
πείσῃς.
~Ἀλλὰ
πειράσομαι,
ἔφη.
Πρῶτον
|
δὲ |
Κρίτωνα
τόνδε
σκεψώμεθα
τί
ἐστιν |
[29] |
κακῶν
~τῶν
ἀνθρωπείων
ἀπηλλαγμένῃ,
ὥσπερ
|
δὲ |
λέγεται
κατὰ
τῶν
μεμυημένων,
ὡς |
[4] |
ἄλλῃ
ὄψει
φαινόμενον,
τὰ
αὐτὰ
|
δὲ |
λέγον,
Ὦ
Σώκρατες
ἔφη,
μουσικὴν |
[36] |
τῶν
δημιουργῶν
ἔργοις
πᾶσι,
τὰ
|
~δὲ |
λείψανα
τοῦ
σώματος
ἑκάστου
πολὺν |
[33] |
ἀληθέστατον,
οὐχ
οὕτως
ἔχον·
ταῦτα
|
δὲ |
μάλιστα
~τὰ>
ὁρατά·
ἢ
οὔ; |
[65] |
αὐτῷ
ὑεῖς
σμικροὶ
~ἦσαν,
εἷς
|
δὲ |
μέγας
καὶ
αἱ
οἰκεῖαι
γυναῖκες |
[29] |
~μένει
ἀμήχανον
ὅσον
χρόνον,
(ἔνια
|
δὲ |
μέρη
τοῦ
σώματος,
καὶ
ἂν |
[39] |
~ἐσχάτων
σπάνια
καὶ
ὀλίγα,
τὰ
|
δὲ |
μεταξὺ
ἄφθονα
καὶ
πολλά;
~Πάνυ |
[39] |
~σφόδρα
ὀλίγους
εἶναι
ἑκατέρους,
τοὺς
|
δὲ |
μεταξὺ
πλείστους.
~Πῶς
λέγεις;
ἔφην |
[55] |
ἀθάνατος
εἶναι
(καὶ
ἀνώλεθρος·
εἰ
|
δὲ |
μή,
~ἄλλου
ἂν
δέοι
λόγου. |
[37] |
ἀθάνατόν
τε
καὶ
ἀνώλεθρον·
εἰ
|
δὲ |
μή,
ἀνάγκην
εἶναι
ἀεὶ
τὸν |
[8] |
τοιοῦτον
~προσφέρειν
(τῷ
φαρμάκῳ·
εἰ
|
δὲ |
μή,
ἐνίοτε
ἀναγκάζεσθαι
καὶ
δὶς |
[22] |
καὶ
πρὶν
γεγονέναι
~ἡμᾶς·
εἰ
|
δὲ |
μὴ
ἔστι
ταῦτα,
ἄλλως
ἂν |
[15] |
ἢ
ἐκ
τῶν
τεθνεώτων·
εἰ
|
δὲ |
μὴ
ἔστι
τοῦτο,
ἄλλου
~ἄν |
[39] |
μὲν
δοκοῦσιν
~ἀληθέσιν
εἶναι,
τοτὲ
|
δὲ |
μή,
μὴ
ἑαυτόν
τις
αἰτιῷτο |
[37] |
ἐάν
τι
δοκῶσι
προσᾴδειν,
ἐὰν
|
δὲ |
μή,
~οὕτως
ἤδη
ὑπερδικεῖν
τοῦ |
[40] |
~δοκῶ
ἀληθὲς
λέγειν,
συνομολογήσατε,
εἰ
|
δὲ |
μή,
παντὶ
λόγῳ
ἀντιτείνετε,
~εὐλαβούμενοι |
[18] |
ὅτι
τοῦτο
οὕτως
ἔχει.
~Εἰ
|
δὲ |
μὴ
ταύτῃ
γε,
ἔφη,
πείθῃ, |
[17] |
εἰ
συγκρίνοιτο
μὲν
πάντα,
διακρίνοιτο
|
δὲ |
μή,
~ταχὺ
ἂν
τὸ
τοῦ |
[65] |
τὸ
φάρμακον,
εἰ
τέτριπται·
εἰ
|
δὲ |
μή,
~τριψάτω
ὁ
ἄνθρωπος.
~(Καὶ |
[62] |
καὶ
λήγουσι
τῶν
κακῶν,
εἰ
|
δὲ |
~μή,
φέρονται
αὖθις
εἰς
τὸν |
[24] |
ὦ
Σώκρατες,
πειρῶ
ἀναπείθειν·
~μᾶλλον
|
δὲ |
μὴ
ὡς
ἡμῶν
δεδιότων,
ἀλλ᾽ |
[40] |
δὴ
ἔχει
τὸ
~πεισθῆναι·
εἰ
|
δὲ |
μηδέν
ἐστι
τελευτήσαντι,
ἀλλ᾽
οὖν |
[33] |
~συλλέγεσθαι
καὶ
ἁθροίζεσθαι
παρακελευομένη,
πιστεύειν
|
δὲ |
μηδενὶ
ἄλλῳ
~ἀλλ᾽
(ἢ
αὐτὴν |
[42] |
ἡρμόσθαι·
ἔστιν
οὕτως;
~Ἔστιν.
~Ἡ
|
δὲ |
μήτε
μᾶλλον
μήτε
ἧττον
ἡρμοσμένη |
[45] |
γίγνοιτο
μνήμη
καὶ
δόξα,
~ἐκ
|
δὲ |
μνήμης
καὶ
δόξης
λαβούσης
τὸ |
[47] |
ἔχει
χωρὶς
ἀπ᾽
ἀλλήλων,
τὰ
|
δὲ |
νεῦρα
οἷα
ἐπιτείνεσθαι
(καὶ
~ἀνίεσθαι, |
[43] |
καὶ
τὰ
μὲν
ἀπειλοῦσα,
τὰ
|
δὲ |
νουθετοῦσα,
~ταῖς
ἐπιθυμίαις
καὶ
ὀργαῖς |
[7] |
διὸ
ἀλογίστως
ἂν
φεύγοι·
ὁ
|
δὲ |
νοῦν
ἔχων
~ἐπιθυμοῖ
που
ἂν |
[63] |
τινι
χρόνῳ
ἕκαστοι
πορεύσεσθε·
ἐμὲ
|
δὲ |
νῦν
ἤδη
καλεῖ,
φαίη
ἂν |
[3] |
μὲν
~Σωκράτη
ἄρτι
λελυμένον,
τὴν
|
δὲ |
Ξανθίππην
γιγνώσκεις
γάρ
ἔχουσάν
τε |
[66] |
ὃς
τὰ
ὄμματα
ἔστησεν·
~ἰδὼν
|
δὲ |
ὁ
Κρίτων
συνέλαβε
τὸ
στόμα |
[66] |
ἐν
κύλικι
φέροντα
τετριμμένον.
Ἰδὼν
|
δὲ |
ὁ
Σωκράτης
τὸν
~ἄνθρωπον,
εἶεν, |
[57] |
προστεταγμένου
~δαίμονος
οἴχεται
ἀγομένη.
Ἀφικομένην
|
δὲ |
ὅθιπερ
αἱ
ἄλλαι,
τὴν
μὲν |
[13] |
εἶναι.
~(Πάνυ
μὲν
οὖν.
~Τί
|
δὲ |
οἱ
κόσμιοι
αὐτῶν;
Οὐ
ταὐτὸν |
[2] |
ἄλλοι
τινὲς
τῶν
~ἐπιχωρίων.
Πλάτων
|
δὲ |
οἶμαι
ἠσθένει.
~(Ἐχεκράτης)
Ξένοι
δέ |
[60] |
κατωτέρω
ἢ>
ᾗ
ἐπηντλεῖτο,
τὰ
|
δὲ |
ὀλίγον·
πάντα
δὲ
ὑποκάτω
εἰσρεῖ |
[44] |
μὲν
τῷ
θεῷ
μελήσει,
ἡμεῖς
|
~δὲ |
Ὁμηρικῶς
ἐγγὺς
ἰόντες
πειρώμεθα
εἰ |
[16] |
τεθνεῶτας
ἐκ
τῶν
ζώντων,
τούτου
|
δὲ |
ὄντος
ἱκανόν
που
~ἐδόκει
τεκμήριον |
[39] |
λοιδορῶν
τοὺς
λόγους
~διατελοῖ,
τῶν
|
δὲ |
ὄντων
τῆς
ἀληθείας
τε
καὶ |
[26] |
ἀεὶ
κατὰ
ταὐτὰ
ἔχον,
τὸ
|
δὲ |
ὁρατὸν
μηδέποτε
κατὰ
ταὐτά;
~Καὶ |
[60] |
αὖ
ἐκεῖθεν
μὲν
ἀπολίπῃ,
δεῦρο
|
δὲ |
ὁρμήσῃ,
τὰ
ἐνθάδε
~πληροῖ
αὖθις, |
[59] |
κάλλος,
τὴν
δὲ
χρυσοειδῆ,
τὴν
|
δὲ |
ὅση
~λευκὴ
γύψου
ἢ
χιόνος |
[45] |
μὲν
σαρξὶ
σάρκες
προσγένωνται,
~τοῖς
|
δὲ |
ὀστοῖς
ὀστᾶ,
καὶ
οὕτω
κατὰ |
[50] |
ὁ
αὐτὸς
σμικρός
εἰμι·
ἐκεῖνο
|
δὲ |
οὐ
τετόλμηκεν
μέγα
ὂν
σμικρὸν |
[11] |
ὡς
ὁ
λόγος
~σημαίνει,
ζῶσιν
|
δὲ |
οὔ.
Εἰ
γὰρ
μὴ
οἷόν |
[45] |
τρόπον
αὐτὸς
εἰκῇ
φύρω,
τοῦτον
|
δὲ |
~οὐδαμῇ
προσίεμαι.
~Ἀλλ᾽
ἀκούσας
μέν |
[29] |
ἅτε
μελετῶσα
ἀεὶ
τοῦτο
τὸ
|
δὲ |
οὐδὲν
ἄλλο
~ἐστὶν
ἢ
ὀρθῶς |
[59] |
(καὶ
πάντα
τὰ
τοιαῦτα·
~ἐκεῖ
|
δὲ |
οὐδὲν
ὅτι
οὐ
τοιοῦτον
εἶναι |
[8] |
~γὰρ
θερμαίνεσθαι
μᾶλλον
διαλεγομένους,
δεῖν
|
δὲ |
οὐδὲν
τοιοῦτον
~προσφέρειν
(τῷ
φαρμάκῳ· |
[49] |
ἐπί
τι
~ἱκανὸν
ἔλθοις,
ἅμα
|
δὲ |
οὐκ
ἂν
φύροιο
ὥσπερ
οἱ |
[62] |
οἱ
μὲν
οὓς
ἀπέκτειναν,
οἱ
|
δὲ |
οὓς
ὕβρισαν,
καλέσαντες
~δ᾽
ἱκετεύουσι |
[62] |
οἱ
ποιηταὶ
λέγουσιν,
κωκυτός.
~(Τούτων
|
δὲ |
οὕτως
πεφυκότων,
ἐπειδὰν
ἀφίκωνται
οἱ |
[57] |
ἀρχῇ
~τῆς
ἐκεῖσε
πορείας.
Λέγεται
|
δὲ |
οὕτως,
ὡς
ἄρα
τελευτήσαντα
ἕκαστον |
[35] |
τὸ
ἐπιθυμεῖν
~μὲν
ἀκοῦσαι,
ὀκνεῖν
|
δὲ |
ὄχλον
παρέχειν,
μή
σοι
ἀηδὲς |
[60] |
ποταμοὺς
καὶ
κρήνας
ποιεῖ·
ἐντεῦθεν
|
δὲ |
πάλιν
δυόμενα
~(κατὰ
τῆς
γῆς, |
[60] |
ἑκάστοτε
ἡ
περιρροὴ
γιγνομένη.
~Ταῦτα
|
δὲ |
πάντα
κινεῖν
ἄνω
καὶ
κάτω |
[19] |
τινος
ἄλλης
τῶν
~αἰσθήσεων·
ταὐτὸν
|
δὲ |
πάντα
ταῦτα
λέγω.
~Ταὐτὸν
γὰρ |
[60] |
ἐνθάδε
εἶναι
καὶ
~πλατυτέρους.
Τούτους
|
δὲ |
πάντας
ὑπὸ
γῆν
εἰς
ἀλλήλους |
[41] |
ἔτι
ἀνάρμοστοι
ὄντες
γίγνονται,
τελευταῖον
|
δὲ |
πάντων
~συνίσταται
ἡ
ἁρμονία
καὶ |
[37] |
ἀλλ᾽
ἔστι
που
σῶς,
τεκμήριον
|
δὲ |
παρέχοιτο
~θοἰμάτιον
ὃ
ἠμπείχετο
αὐτὸς |
[59] |
δὴ
οἱ
γραφῆς
(καταχρῶνται.
Ἐκεῖ
|
δὲ |
πᾶσαν
τὴν
γῆν
ἐκ
τοιούτων |
[62] |
ἀνδροφόνους
κατὰ
τὸν
~Κωκυτόν,
τοὺς
|
δὲ |
πατραλοίας
καὶ
μητραλοίας
κατὰ
τὸν |
[6] |
οὐ
δέοι
τοῦτο
ποιεῖν·
σαφὲς
|
~δὲ |
περὶ
αὐτῶν
οὐδενὸς
πώποτε
οὐδὲν |
[51] |
αὐτὰ
τῇ
ἐκείνων
ἐπωνυμίᾳ,
~νῦν
|
δὲ |
περὶ
ἐκείνων
αὐτῶν
ὧν
ἐνόντων |
[10] |
τοῦ
σώματος
ἐφήψω
αὐτῶν;
λέγω
|
δὲ |
περὶ
~πάντων,
οἷον
μεγέθους
πέρι, |
[41] |
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασιν.
Ὁ
|
δὲ |
περὶ
τῆς
~ἀναμνήσεως
καὶ
μαθήσεως |
[52] |
πέπονθε
καὶ
ἄλλα
πολλά.
~σκόπει
|
δὲ |
περὶ
τῆς
τριάδος.
Ἆρα
οὐ |
[14] |
ἔμοιγε
δοκεῖ
καλῶς
λέγεσθαι,
(τὰ
|
δὲ |
περὶ
τῆς
~ψυχῆς
πολλὴν
ἀπιστίαν |
[63] |
~πλέον
θάτερον
ἡγησάμενος
ἀπεργάζεσθαι,
τὰς
|
δὲ |
περὶ
τὸ
μανθάνειν
~ἐσπούδασέ
τε |
[59] |
μὲν
ἐν
μεσογαίᾳ
οἰκοῦντας,
τοὺς
|
~δὲ |
περὶ
τὸν
ἀέρα
ὥσπερ
ἡμεῖς |
[66] |
καὶ
ἐπέσχομεν
τοῦ
δακρύειν.
Ὁ
|
δὲ |
~περιελθών,
ἐπειδή
οἱ
βαρύνεσθαι
ἔφη |
[57] |
οὔτε
ἡγεμὼν
ἐθέλει
γίγνεσθαι,
αὐτὴ
|
(δὲ |
πλανᾶται
ἐν
πάσῃ
~ἐχομένη
ἀπορίᾳ |
[43] |
οὗ
λέγει
τὸν
Ὀδυσσέα·
~στῆθος
|
δὲ |
πλήξας
κραδίην
ἠνίπαπε
μύθῳ·
~(τέτλαθι |
[60] |
τὰ
ἐνθάδε
~πληροῖ
αὖθις,
τὰ
|
δὲ |
πληρωθέντα
ῥεῖ
διὰ
τῶν
ὀχετῶν |
[61] |
οὐ
συμμειγνύμενος
τῷ
ὕδατι·
~περιελιχθεὶς
|
δὲ |
πολλάκις
ὑπὸ
γῆς
ἐμβάλλει
κατωτέρω |
[57] |
αὐτῇ
ἑκάστη
τόπον
προσήκοντα.
εἰσὶν
|
δὲ |
πολλοὶ
καὶ
θαυμαστοὶ
τῆς
γῆς |
[13] |
ἀγαθοῖς
~ἐντεύξεσθαι
καὶ
ἑταίροις·
(τοῖς
|
δὲ |
πολλοῖς
ἀπιστίαν
παρέχει)
εἴ
τι |
[44] |
μηνύειν
~ἀθανασίαν
μὲν
μή,
ὅτι
|
δὲ |
πολυχρόνιόν
τέ
ἐστιν
ψυχὴ
καὶ |
[37] |
γε
~ἀσθενέστερον
ἔτι
ὄν;
Τὸ
|
δὲ |
πολυχρονιώτερον
~(οὐ
δοκεῖ
σοι
ἀναγκαῖον |
[61] |
τὰς
τῶν
ζῴων
γενέσεις.
τρίτος
|
δὲ |
~ποταμὸς
τούτων
κατὰ
μέσον
ἐκβάλλει, |
[43] |
γυμναστικὴν
~καὶ
τὴν
ἰατρικήν,
τὰ
|
δὲ |
πρᾳότερον,
καὶ
τὰ
μὲν
ἀπειλοῦσα, |
[23] |
ἦν
ἡμῶν
ἡ
ψυχή,
δεῖ
|
δὲ |
~προσαποδεῖξαι
ὅτι
καὶ
ἐπειδὰν
ἀποθάνωμεν |
[60] |
θερμῶν
ὑδάτων
καὶ
ψυχρῶν,
~πολὺ
|
δὲ |
πῦρ
καὶ
πυρὸς
μεγάλους
ποταμούς, |
[12] |
αὐτοῖς
ἀνθρώπων
φοβερόν.
ἐκ
τῶνδε
|
δὲ |
~σκόπει.
Εἰ
γὰρ
διαβέβληνται
μὲν |
[25] |
καὶ
μηδέποτε
κατὰ
ταὐτά,
ταῦτα
|
δὲ |
~σύνθετα;
~Ἔμοιγε
δοκεῖ
οὕτως.
~Ἴωμεν |
[49] |
ἂν
μέλλῃ
ἓν
ἔσεσθαι,
τὰς
|
~δὲ |
σχίσεις
ταύτας
καὶ
προσθέσεις
καὶ |
[3] |
βοῶσάν
(τε
καὶ
~κοπτομένην·
ὁ
|
δὲ |
Σωκράτης
ἀνακαθιζόμενος
εἰς
τὴν
κλίνην |
[37] |
μὲν
ψυχὴ
πολυχρόνιόν
ἐστι,
τὸ
|
δὲ |
σῶμα
~ἀσθενέστερον
καὶ
ὀλιγοχρονιώτερον·
ἀλλὰ |
[28] |
μὲν
ψυχὴ
τῷ
θείῳ,
τὸ
|
δὲ |
σῶμα
τῷ
θνητῷ.
~Σκόπει
δή, |
[20] |
πρὶν
γενέσθαι
γιγνόμενοι
ἀπωλέσαμεν,
ὕστερον
|
δὲ |
~ταῖς
αἰσθήσεσι
χρώμενοι
περὶ
αὐτὰ |
[9] |
τὰς
τῶν
ἀφροδισίων;
~Οὐδαμῶς.
~Τί
|
δὲ |
τὰς
ἄλλας
τὰς
περὶ
τὸ |
[9] |
Σώκρατες,
ἔφη
ὁ
Σιμμίας.
~Τί
|
δὲ |
τὰς
τῶν
ἀφροδισίων;
~Οὐδαμῶς.
~Τί |
[44] |
ἀφελεῖν
οὔτε
~προσθεῖναι
δέομαι·
ἔστι
|
δὲ |
ταῦτα
ἃ
λέγω.
~Ὁ
οὖν |
[37] |
πολλάκις
γιγνομένην
ψυχὴν
~ἀντέχειν
δοὺς
|
δὲ |
ταῦτα
ἐκεῖνο
μηκέτι
συγχωροῖ,
μὴ |
[53] |
γε
ἡ
περιττή;
~Ναί.
~Ἐναντία
|
δὲ |
ταύτῃ
ἡ
τοῦ
ἀρτίου;
~Ναί. |
[59] |
εἶδος
συνεχὲς
ποικίλον
~φαντάζεσθαι.
Ἐν
|
δὲ |
ταύτῃ
οὔσῃ
τοιαύτῃ
ἀνὰ
λόγον |
[37] |
φαυλότερον
οὐδ᾽
ἀσθενέστερον.
Τὴν
αὐτὴν
|
δὲ |
ταύτην
οἶμαι
~εἰκόνα
δέξαιτ᾽
ἂν |
[41] |
τὴν
τοῦ
ὃ
~ἔστιν
(ἐγὼ
|
δὲ |
ταύτην,
ὡς
ἐμαυτὸν
πείθω,
ἱκανῶς |
[47] |
ὁτουοῦν
~ἥδιστ᾽
ἂν
γενοίμην·
ἐπειδὴ
|
δὲ |
ταύτης
ἐστερήθην
καὶ
οὔτ᾽
αὐτὸς |
[37] |
ὕστερος
ἀπόλωλεν
πολλῶν
(ὄντων,
τοῦ
|
δὲ |
~τελευταίου
οἶμαι
πρότερος,
καὶ
οὐδέν |
[61] |
κύκλῳ
~θολερὸς
καὶ
πηλώδης,
περιελιττόμενος
|
δὲ |
τῇ
γῇ
ἄλλοσέ
τε
ἀφικνεῖται |
[58] |
ὁμίχλην
καὶ
τὸν
ἀέρα·
αὐτὴν
|
δὲ |
τὴν
γῆν
~καθαρὰν
ἐν
καθαρῷ |
[52] |
ἔστι
~μὲν
οὐκ
ἐκεῖνο,
ἔχει
|
δὲ |
τὴν
ἐκείνου
μορφὴν
ἀεί,
ὅτανπερ |
[53] |
καὶ
~αὐτὸ
ἄλλῳ
ἐναντίον,
ὅμως
|
δὲ |
τὴν
(τοῦ
περιττοῦ
οὐ
δέξεται· |
[9] |
αὑτὸ
τὸ
~σῶμα
γεγονέναι,
χωρὶς
|
δὲ |
τὴν
ψυχὴν
(ἀπὸ)
τοῦ
σώματος |
[9] |
ὅσον
δύναται
ἀφεστάναι
αὐτοῦ,
πρὸς
|
δὲ |
τὴν
ψυχὴν
τετράφθαι;
~Ἐμοιγε.
~Ἆρ᾽ |
[37] |
τούτου
μόνου
~προτέραν
ἀπόλλυσθαι,
ἀπολομένης
|
δὲ |
τῆς
ψυχῆς
τότ᾽
ἤδη
τὴν |
[18] |
τρόπῳ
~τοιούτῳ,
ἀνάμνησιν
εἶναι;
Λέγω
|
δὲ |
τίνα
τρόπον;
Τόνδε.
ἐάν
τίς |
[50] |
(ὑπερέχειν
τὴν
σμικρότητα
ὑπέχων,
~τῷ
|
δὲ |
τὸ
μέγεθος
τῆς
σμικρότητος
παρέχων |
[16] |
δέ
μοι
τὴν
ἑτέραν.
Λέγω
|
δὲ |
τὸ
μὲν
~καθεύδειν,
τὸ
δὲ |
[33] |
ἄλλο,
μηδὲν
ἡγεῖσθαι
ἀληθές·
~εἶναι
|
δὲ |
τὸ
μὲν
τοιοῦτον
αἰσθητόν
τε |
[27] |
μᾶλλον
ἢ
τῷ
μή.
~Τί
|
δὲ |
τὸ
σῶμα;
~Τῷ
ἑτέρῳ.
~Ὅρα |
[43] |
πάθεσιν
ἢ
καὶ
ἐναντιουμένην;
~Λέγω
|
δὲ |
τὸ
τοιόνδε,
οἷον
καύματος
ἐνόντος |
[52] |
ἔφη,
βούλομαι
δηλῶσαι,
ἄθρει.
ἔστιν
|
δὲ |
τόδε,
ὅτι
φαίνεται
οὐ
~μόνον |
[41] |
τοῖς
πολλοῖς
~δοκεῖ
ἀνθρώποις·
ἐγὼ
|
δὲ |
τοῖς
διὰ
τῶν
εἰκότων
τὰς |
[30] |
πρὸς
τὰ
ἀφροδίσια
χρήσαιτο,
τὸ
|
δὲ |
τοῖς
ὄμμασι
~σκοτῶδες
καὶ
ἀιδές, |
[37] |
τῶν
θανάτων
παντάπασιν
~ἀπόλλυσθαι,
τοῦτον
|
δὲ |
τὸν
(θάνατον
καὶ
ταύτην
τὴν |
[4] |
ἦν
ἡ
παροῦσα
θυσία·
μετὰ
|
δὲ |
τὸν
θεόν,
ἐννοήσας
ὅτι
~τὸν |
[47] |
βάθρον
τὸν
ἀέρα
ὑπερείδει·
(τὴν
|
δὲ |
τοῦ
ὡς
οἷόν
τε
~βέλτιστα |
[11] |
κτησώμεθα
ἱκανῶς
οὗ
~ἐπιθυμοῦμεν·
φαμὲν
|
δὲ |
τοῦτο
εἶναι
τὸ
ἀληθές.
μυρίας |
[18] |
ὃς
ὁ
Σιμμίας,
οὔ,
αὐτὸ
|
δὲ |
τοῦτο,
ἔφη,
δέομαι
~παθεῖν
περὶ |
[12] |
φρονήσει
ἀλλ᾽
ἢ
ἐκεῖ.
Εἰ
|
δὲ |
τοῦτο
οὕτως
ἔχει,
ὅπερ
ἄρτι |
[37] |
εἶναι
~ὁτῳοῦν
αἰσθέσθαι
ἡμῶν
εἰ
|
δὲ |
τοῦτο
οὕτως
ἔχει,
οὐδενὶ
προσήκει |
[4] |
μὲν
οὔσης
μεγίστης
μουσικῆς,
~ἐμοῦ
|
δὲ |
τοῦτο
πράττοντος.
Νῦν
δ᾽
ἐπειδὴ |
[64] |
Εἶεν,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες·
τί
|
δὲ |
~τούτοις
ἢ
ἐμοὶ
ἐπιστέλλεις
ἢ |
[61] |
Τάρταρον
ἐναντίος
τῷ
Πυριφλεγέθοντι·
ὄνομα
|
δὲ |
~τούτῳ
ἐστίν,
ὡς
οἱ
ποιηταὶ |
[26] |
σώματός
ἐστιν
τῷ
ἀιδεῖ,
τὸ
|
δὲ |
τῷ
ὁρατῷ.
~(Πᾶσα
ἀνάγκη,
ὦ |
[25] |
ταὐτὰ
ἔχειν,
ὦ
Σώκρατες.
~Τί
|
δὲ |
τῶν
πολλῶν
καλῶν,
οἷον
ἀνθρώπων |
[60] |
καὶ
πυρὸς
μεγάλους
ποταμούς,
πολλοὺς
|
δὲ |
ὑγροῦ
πηλοῦ
καὶ
~καθαρωτέρου
καὶ |
[64] |
κἂν
μὴ
νῦν
ὁμολογήσητε·
ἐὰν
|
δὲ |
ὑμῶν
(μὲν)
αὐτῶν
~ἀμελῆτε
καὶ |
[60] |
ἐπηντλεῖτο,
τὰ
δὲ
ὀλίγον·
πάντα
|
δὲ |
ὑποκάτω
εἰσρεῖ
τῆς
~ἐκροῆς,
καὶ |
[62] |
μητραλοίας
κατὰ
τὸν
Πυριφλεγέθοντα·
~ἐπειδὰν
|
δὲ |
φερόμενοι
γένωνται
κατὰ
τὴν
λίμνην |
[15] |
οὕτω
τὸ
μὲν
~αὐξάνεσθαι,
τὸ
|
δὲ |
φθίνειν;
~Ναί,
ἔφη.
~Οὐκοῦν
καὶ |
[46] |
πλατεῖά
ἐστιν
ἢ
(στρογγύλη,
ἐπειδὴ
|
δὲ |
~φράσειεν,
ἐπεκδιηγήσεσθαι
τὴν
αἰτίαν
καὶ |
[13] |
ἄλλων
πάντων
τῶν
τοιούτων·
χωριζόμενα
|
δὲ |
φρονήσεως
~(καὶ)
ἀλλαττόμενα
ἀντὶ
ἀλλήλων |
[12] |
διὰ
βίου
ἤρων
τυχεῖν
ἤρων
|
δὲ |
φρονήσεως
ᾧ
τε
~διεβέβληντο,
τούτου |
[24] |
ἂν
εὐκαιρότερον
ἀναλίσκοιτε
χρήματα.
Ζητεῖν
|
δὲ |
χρὴ
καὶ
αὐτοὺς
μετ᾽
~ἀλλήλων· |
[11] |
πάντες
οἱ
πόλεμοι
γίγνονται,
τὰ
|
δὲ |
χρήματα
~(ἀναγκαζόμεθα
κτᾶσθαι
διὰ
τὸ |
[59] |
(καὶ)
θαυμαστὴν
τὸ
κάλλος,
τὴν
|
δὲ |
χρυσοειδῆ,
τὴν
δὲ
ὅση
~λευκὴ |
[61] |
ζέουσαν
ὕδατος
καὶ
πηλοῦ·
ἐντεῦθεν
|
δὲ |
(χωρεῖ
κύκλῳ
~θολερὸς
καὶ
πηλώδης, |
[29] |
ἐστιν·
~ἢ
οὔ;
~Ναί.
~Ἡ
|
δὲ |
ψυχὴ
ἄρα,
τὸ
ἀιδές,
τὸ |
[26] |
τὸ
μὲν
σῶμά
ἐστι,
τὸ
|
δὲ |
ψυχή;
~Οὐδὲν
ἄλλο,
ἔφη.
~Ποτέρῳ |
[59] |
ἀήρ,
ἐκείνοις
τὸν
αἰθέρα.
Τὰς
|
δὲ |
ὥρας
αὐτοῖς
κρᾶσιν
ἔχειν
~τοιαύτην |
[33] |
τῷ
~σώματι
καὶ
προσκεκολλημένην,
ἀναγκαζομένην
|
δὲ |
ὥσπερ
διὰ
εἱργμοῦ
διὰ
~τούτου |
[47] |
δὴ
ποιεῖ
τὴν
γῆν,
ὁ
|
δὲ |
ὥσπερ
~καρδόπῳ
πλατείᾳ
βάθρον
τὸν |