Chapitre |
[56] |
(ἀνώλεθρον,
~καὶ
τῷ
ὄντι
ἔσονται
|
ἡμῶν |
αἱ
ψυχαὶ
ἐν
Ἅιδου.
~Οὔκουν |
[36] |
ὅτι,
ὅταν
χαλασθῇ
τὸ
σῶμα
|
ἡμῶν |
~ἀμέτρως
ἢ
ἐπιταθῇ
ὑπὸ
νόσων |
[11] |
τε
ἐσόμεθα
καὶ
γνωσόμεθα
δι᾽
|
ἡμῶν |
(αὐτῶν
πᾶν
τὸ
~εἰλικρινές,
τοῦτο |
[26] |
ἦ
δ᾽
ὅς,
ἄλλο
τι
|
ἡμῶν |
αὐτῶν
τὸ
μὲν
σῶμά
ἐστι, |
[59] |
φρονήσει
καὶ
πᾶσι
τοῖς
τοιούτοις
|
ἡμῶν |
~ἀφεστάναι
τῇ
αὐτῇ
ἀποστάσει
ᾗπερ |
[24] |
ἀναπείθειν·
~μᾶλλον
δὲ
μὴ
ὡς
|
ἡμῶν |
δεδιότων,
ἀλλ᾽
ἴσως
ἔνι
τις |
[37] |
ἀδύνατον
γὰρ
εἶναι
~ὁτῳοῦν
αἰσθέσθαι
|
ἡμῶν |
εἰ
δὲ
τοῦτο
οὕτως
ἔχει, |
[41] |
~εἴρηται.
Ἐρρήθη
γάρ
που
οὕτως
|
ἡμῶν |
εἶναι
ἡ
ψυχὴ
καὶ
πρὶν |
[38] |
καὶ
ἀεί,
τὸ
ἁρμονίαν
τινὰ
|
ἡμῶν |
εἶναι
τὴν
ψυχήν,
καὶ
~ὥσπερ |
[41] |
ἔχοντος
ἀναγκαίως
ἔχειν
ἄλλοθι
~πρότερον
|
ἡμῶν |
εἶναι
τὴν
(ψυχήν,
πρὶν
ἐν |
[35] |
τἀληθῆ
σοι
ἐρῶ.
Πάλαι
γὰρ
|
ἡμῶν |
~ἑκάτερος
ἀπορῶν
τὸν
ἕτερον
προωθεῖ |
[15] |
ἢ
εἶεν
(ἂν
αἱ
ψυχαὶ
|
~ἡμῶν |
ἐκεῖ;
Οὐ
γὰρ
ἄν
που |
[16] |
~Εἰσὶν
ἄρα,
ἔφη,
αἱ
ψυχαὶ
|
ἡμῶν |
ἐν
Ἅιδου.
~Ἔοικεν.
~Οὐκοῦν
καὶ |
[36] |
ἁρμονίαν
(αὐτῶν
τούτων
τὴν
ψυχὴν
|
~ἡμῶν, |
ἐπειδὰν
ταῦτα
καλῶς
καὶ
μετρίως |
[37] |
ἀποδεδεῖχθαι·
~Ὡς
δὲ
καὶ
ἀποθανόντων
|
ἡμῶν |
ἔτι
που
ἔστιν,
οὔ
μοι |
[23] |
ὅτι
πρὶν
γενέσθαι
ἡμᾶς
ἦν
|
ἡμῶν |
ἡ
ψυχή,
δεῖ
δὲ
~προσαποδεῖξαι |
[22] |
ὅτι
πρὶν
γενέσθαι
(ἡμᾶς
ἦν
|
ἡμῶν |
ἡ
ψυχή·
~εἰ
μέντοι
καὶ |
[37] |
ὡς
(ἐπειδὰν
ἀποθάνωμεν
ἔτι
που
|
~ἡμῶν |
ἡ
ψυχὴ
ἔστιν.
Εἰ
γάρ |
[37] |
ἔχειν.
Ὅτι
μὲν
γὰρ
~ἦν
|
ἡμῶν |
ἡ
ψυχὴ
καὶ
πρὶν
εἰς |
[11] |
σῶμα
ἔχωμεν
καὶ
συμπεφυρμένη
ᾖ
|
ἡμῶν |
~ἡ
ψυχὴ
μετὰ
τοιούτου
κακοῦ, |
[10] |
ὧδε
ἔχει·
ὃς
ἂν
μάλιστα
|
ἡμῶν |
καὶ
~ἀκριβέστατα
παρασκευάσηται
αὐτὸ
ἕκαστον |
[2] |
ἐνίοτε
δὲ
δακρύοντες,
εἷς
δὲ
|
ἡμῶν |
καὶ
διαφερόντως,
Ἀπολλόδωρος
~(οἶσθα
γάρ |
[7] |
θεόν
τε
εἶναι
τὸν
~ἐπιμελούμενον
|
ἡμῶν |
καὶ
ἡμᾶς
ἐκείνου
κτήματα
εἶναι. |
[36] |
εἶναι,
ὥσπερ
ἐντεταμένου
τοῦ
σώματος
|
~ἡμῶν |
καὶ
συνεχομένου
ὑπὸ
θερμοῦ
καὶ |
[63] |
τοιαῦτ᾽
ἄττα
περὶ
τὰς
~ψυχὰς
|
ἡμῶν |
καὶ
τὰς
οἰκήσεις,
ἐπείπερ
ἀθάνατόν |
[35] |
Σωκράτης,
ὡς
ἰδεῖν
~ἐφαίνετο,
καὶ
|
ἡμῶν |
οἱ
πλεῖστοι·
Κέβης
δὲ
καὶ |
[66] |
εὐχερῶς
καὶ
εὐκόλως
ἐξέπιεν.
~Καὶ
|
ἡμῶν |
οἱ
πολλοὶ
τέως
μὲν
ἐπιεικῶς |
[2] |
αὖ
ἡδονὴ
ὡς
ἐν
φιλοσοφίᾳ
|
ἡμῶν |
ὄντων
~ὥσπερ
εἰώθεμεν
καὶ
γὰρ |
[22] |
ὁμοίως
εἶναι
τήν
τε
ψυχὴν
|
ἡμῶν |
~πρὶν
γενέσθαι
ἡμᾶς
καὶ
τὴν |
[37] |
καὶ
γενέσθαι
ἡμᾶς
χρόνῳ
~εἶναι
|
ἡμῶν |
τὰς
ψυχάς,
ἀλλὰ
μηδὲν
κωλύειν |
[21] |
~Ἀνάγκη.
~Πότε
λαβοῦσαι
αἱ
ψυχαὶ
|
ἡμῶν |
τὴν
ἐπιστήμην
αὐτῶν;
Οὐ
γὰρ |
[11] |
ἄν
τινες
νόσοι
~προσπέσωσιν,
ἐμποδίζουσιν
|
ἡμῶν |
τὴν
τοῦ
ὄντος
θήραν.
Ἐρώτων |
[44] |
~κεφάλαιον
ὧν
ζητεῖς·
ἀξιοῖς
ἐπιδειχθῆναι
|
ἡμῶν |
τὴν
ψυχὴν
(ἀνώλεθρόν
~τε
καὶ |
[6] |
εὖ
λέγεσθαι,
τὸ
θεοὺς
εἶναι
|
ἡμῶν |
~τοὺς
ἐπιμελουμένους
καὶ
ἡμᾶς
τοὺς |
[44] |
πολλάκις,
πρός
γε
τὸ
~ἕκαστον
|
ἡμῶν |
φοβεῖσθαι·
προσήκει
γὰρ
φοβεῖσθαι,
εἰ |
[38] |
νεανίσκων
τὸν
λόγον
ἀπεδέξατο,
~ἔπειτα
|
ἡμῶν |
ὡς
ὀξέως
ᾔσθετο
ὃ
πεπόνθεμεν |