Chapitre
[47]	συνέχοντα ~ἐξευρεῖν, καὶ ὡς ἀληθῶς	τὸ	ἀγαθὸν καὶ δέον συνδεῖν καὶ
[34]	ἀληθὲς καὶ τὸ θεῖον καὶ	τὸ	ἀδόξαστον (θεωμένη καὶ ὑπ᾽ ~ἐκείνου
[30]	καὶ συνουσία τοῦ σώματος διὰ	τὸ	ἀεὶ συνεῖναι καὶ διὰ τὴν
[56]	~ἐγᾦμαι, παρὰ θεῶν. ~(Ὁπότε δὴ	τὸ	ἀθάνατον καὶ ἀδιάφθορόν ἐστιν, ἄλλο
[55]	τοῦ ἀθανάτου εἰπεῖν; Εἰ μὲν	τὸ	~ἀθάνατον καὶ ἀνώλεθρόν ἐστιν, ἀδύνατον
[55]	γὰρ οὔ; ~Οὐκοῦν εἰ καὶ	τὸ	ἄθερμον ἀναγκαῖον ἦν ἀνώλεθρον εἶναι,
[62]	τῷ βίῳ μετασχεῖν· καλὸν γὰρ	τὸ	ἆθλον καὶ ἡ ἐλπὶς ~μεγάλη.
[29]	ἔχουσα εἰς τὸ ὅμοιον αὐτῇ	τὸ	ἀιδὲς ἀπέρχεται, τὸ θεῖόν τε
[29]	~Ναί. ~Ἡ δὲ ψυχὴ ἄρα,	τὸ	ἀιδές, τὸ εἰς τοιοῦτον τόπον
[45]	τὰ ζῷα ~συντρέφεται; Καὶ πότερον	τὸ	αἷμά ἐστιν ᾧ φρονοῦμεν, ἢ
[47]	ἄλλο δὲ ἐκεῖνο ἄνευ οὗ	τὸ	αἴτιον οὐκ ἄν ποτ᾽ εἴη
[47]	ὅτι ἄλλο μέν τί ἐστι	τὸ	αἴτιον τῷ ~ὄντι, ἄλλο δὲ
[39]	ἑαυτοῦ ἀτεχνίαν, ~ἀλλὰ τελευτῶν διὰ	τὸ	ἀλγεῖν ἅσμενος ἐπὶ τοὺς λόγους
[3]	δεσμοῦ ἦν ἐν τῷ ~σκέλει	τὸ	ἀλγεινόν, ἥκειν δὴ φαίνεται ἐπακολουθοῦν
[50]	~τοῖς ῥήμασι λέγεται οὕτω καὶ	τὸ	ἀληθὲς (ἔχειν; Οὐ γάρ που
[34]	καὶ ἀεὶ ἐν ~τούτῳ οὖσα,	τὸ	ἀληθὲς καὶ τὸ θεῖον καὶ
[11]	~εἰλικρινές, τοῦτο δ᾽ ἐστὶν ἴσως	τὸ	ἀληθές· μὴ καθαρῷ γὰρ καθαροῦ
[11]	~ἐπιθυμοῦμεν· φαμὲν δὲ τοῦτο εἶναι	τὸ	ἀληθές. μυρίας μὲν γὰρ ἡμῖν
[10]	ἆρα διὰ τοῦ σώματος ~αὐτῶν	τὸ	ἀληθέστατον θεωρεῖται, ἢ ὧδε ἔχει·
[58]	ἐστιν ὁ ἀληθῶς οὐρανὸς καὶ	τὸ	ἀληθινὸν φῶς (καὶ ἡ ὡς
[3]	δοκοῦν ἐναντίον εἶναι, τὸ λυπηρόν,	τὸ	ἅμα μὲν αὐτὼ μὴ θέλειν
[46]	αἰτίαν καὶ τὴν ἀνάγκην, λέγοντα	τὸ	ἄμεινον ~καὶ ὅτι αὐτὴν ἄμεινον
[16]	ἦ δ᾽ ὅς, εἴπερ ἔστι	τὸ	ἀναβιώσκεσθαι, ἐκ τῶν (τεθνεώτων ἂν
[17]	ἀλλ᾽ ἔστι τῷ ὄντι καὶ	τὸ	~ἀναβιώσκεσθαι καὶ ἐκ τῶν τεθνεώτων
[16]	γένεσις εἰς τοὺς ζῶντας αὕτη,	τὸ	ἀναβιώσκεσθαι; ~Πάνυ γε. ~Ὁμολογεῖται ἄρα
[31]	καὶ εἰς ταὐτόν γε ~πάλιν	τὸ	ἀνθρώπινον γένος, καὶ γίγνεσθαι ἐξ
[22]	καίτοι καρτερώτατος ἀνθρώπων ~ἐστὶν πρὸς	τὸ	ἀπιστεῖν τοῖς λόγοις. Ἀλλ᾽ οἶμαι
[66]	περὶ τοῦδε τοῦ πώματος ~πρὸς	τὸ	ἀποσπεῖσαί τινι; ἔξεστιν ἢ οὔ;
[46]	~περὶ τῶν ἄλλων ἀλλ᾽ ἢ	τὸ	ἄριστον καὶ τὸ βέλτιστον. ἀναγκαῖον
[41]	~ἐάνπερ μείνῃ ἥδε ἡ οἴησις,	τὸ	ἁρμονίαν μὲν εἶναι σύνθετον πρᾶγμα,
[38]	~ἀντιλαμβάνεται καὶ νῦν καὶ ἀεί,	τὸ	ἁρμονίαν τινὰ ἡμῶν εἶναι τὴν
[52]	τοῦ ἀριθμοῦ οὐκ ~ὢν ὅπερ	τὸ	ἄρτιον ὅμως ἕκαστος αὐτῶν ἄρτιός
[15]	~Καὶ μὴν ἐξ ἰσχυροτέρου γε	τὸ	ἀσθενέστερον καὶ ἐκ βραδυτέρου τὸ
[4]	ἄττα ~τοιάδε· πολλάκις μοι φοιτῶν	τὸ	αὐτὸ ἐνύπνιον ἐν τῷ παρελθόντι
[60]	(εἰσρεῖ) ἐξέπεσεν, ἔνια δὲ κατὰ	τὸ	~αὐτὸ μέρος· ἔστι δὲ ἃ
[20]	λέγω, περὶ ἁπάντων οἷς ~ἐπισφραγιζόμεθα	τὸ	αὐτὸ ὃ ἔστι καὶ ἐν
[17]	αὐτὸ σχῆμα ἂν σχοίη καὶ	τὸ	αὐτὸ ~πάθος ἂν πάθοι καὶ
[17]	~ποιοῖτο, οἶσθ᾽ ὅτι πάντα τελευτῶντα	τὸ	αὐτὸ σχῆμα ἂν σχοίη καὶ
[35]	θεράποντες. Οἱ δ᾽ ἄνθρωποι διὰ	τὸ	αὑτῶν δέος τοῦ ~θανάτου καὶ
[55]	δ᾽ αὔτως οἶμαι κἂν εἰ	τὸ	ἄψυκτον ἀνώλεθρον ἦν, ὁπότε ἐπὶ
[46]	ἀλλ᾽ ἢ τὸ ἄριστον καὶ	τὸ	βέλτιστον. ἀναγκαῖον δὲ εἶναι τὸν
[46]	ἀνεγίγνωσκον, ἵν᾽ ὡς ~τάχιστα εἰδείην	τὸ	βέλτιστον καὶ τὸ χεῖρον. ~Ἀπὸ
[55]	ἔχοιμεν διαμαχέσασθαι ὅτι οὐκ ~ἀπόλλυται·	τὸ	γὰρ ἀνάρτιον οὐκ ἀνώλεθρόν ἐστιν·
[20]	~καὶ ἀεὶ διὰ βίου εἰδέναι·	τὸ	γὰρ εἰδέναι τοῦτ᾽ ἔστιν, λαβόντα
[53]	οὐδέν τι ~μᾶλλον αὐτὸ δέχεται,	τὸ	γὰρ ἐναντίον ἀεὶ αὐτῷ ἐπιφέρει,
[52]	~ἴσως ἔσται σαφέστερον ὃ λέγω·	τὸ	γὰρ περιττὸν ἀεί που δεῖ
[37]	αὐτῷ, ἀνερωτῴη πότερον πολυχρονιώτερόν ἐστι	τὸ	~γένος ἀνθρώπου ἢ ἱματίου ἐν
[23]	καὶ ὃν πρὸ τούτου ~ὡμολογήσαμεν,	τὸ	γίγνεσθαι πᾶν τὸ ζῶν ἐκ
[16]	~Ἐξ οὖν τοῦ ζῶντος τί	τὸ	γιγνόμενον; ~Τὸ τεθνηκός, ἔφη. ~Τί
[56]	θνητόν, ὡς ἔοικεν, αὐτοῦ ~ἀποθνῄσκει,	τὸ	δ᾽ ἀθάνατον σῶν καὶ ἀδιάφθορον
[13]	οὐδὲν ὑγιὲς οὐδ᾽ ἀληθὲς ἔχῃ,	τὸ	δ᾽ ἀληθὲς τῷ ~ὄντι ᾖ
[17]	εἰ τὸ καταδαρθάνειν ~μὲν εἴη,	τὸ	δ᾽ ἀνεγείρεσθαι μὴ ἀνταποδιδοίη γιγνόμενον
[55]	μουσικὸν μὴ δέχηται; ~(Ἄμουσον, ἔφη,	τὸ	δὲ ἄδικον. ~Εἶεν· ὃ δ᾽
[26]	τῶν ὄντων, τὸ μὲν ὁρατόν,	τὸ	δὲ ἀιδές; ~Θῶμεν, ἔφη. ~Καὶ
[16]	Λέγω δὲ τὸ μὲν ~καθεύδειν,	τὸ	δὲ ἐγρηγορέναι, καὶ ἐκ τοῦ
[58]	οὐρανοῦ ὄντος τὰ ἄστρα χωροῦντα·	τὸ	~δὲ εἶναι ταὐτόν, (ὑπ᾽ ἀσθενείας
[49]	τοῦτο μεῖζον, διὰ τὸ μέγεθος,	τὸ	δὲ ἔλαττον ~οὐδενὶ ἄλλῳ ἔλαττον
[28]	ἄρχειν τε καὶ ~ἡγεμονεύειν πεφυκέναι,	τὸ	δὲ θνητὸν ἄρχεσθαί τε καὶ
[26]	ἀιδὲς ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ ἔχον,	τὸ	δὲ ὁρατὸν μηδέποτε κατὰ ταὐτά;
[29]	ἑαυτήν, ἅτε μελετῶσα ἀεὶ τοῦτο	τὸ	δὲ οὐδὲν ἄλλο ~ἐστὶν ἢ
[37]	ἡ μὲν ψυχὴ πολυχρόνιόν ἐστι,	τὸ	δὲ σῶμα ~ἀσθενέστερον καὶ ὀλιγοχρονιώτερον·
[28]	ἡ μὲν ψυχὴ τῷ θείῳ,	τὸ	δὲ σῶμα τῷ θνητῷ. ~Σκόπει
[30]	καὶ πρὸς τὰ ἀφροδίσια χρήσαιτο,	τὸ	δὲ τοῖς ὄμμασι ~σκοτῶδες καὶ
[26]	ψυχὴ σώματός ἐστιν τῷ ἀιδεῖ,	τὸ	δὲ τῷ ὁρατῷ. ~(Πᾶσα ἀνάγκη,
[15]	καλοῦμεν οὕτω τὸ μὲν ~αὐξάνεσθαι,	τὸ	δὲ φθίνειν; ~Ναί, ἔφη. ~Οὐκοῦν
[26]	αὐτῶν τὸ μὲν σῶμά ἐστι,	τὸ	δὲ ψυχή; ~Οὐδὲν ἄλλο, ἔφη.
[3]	περιεμένομεν οὖν ἑκάστοτε ἕως ἀνοιχθείη	~τὸ	δεσμωτήριον, διατρίβοντες μετ᾽ ἀλλήλων, ἀνεῴγετο
[50]	αὐτῶν τούτων τὴν ~ἐπωνυμίαν ἴσχειν,	τὸ	δὴ μετὰ ταῦτα ἠρώτα, Εἰ
[27]	ἐστιν τὸ διὰ τοῦ σώματος,	τὸ	δι᾽ αἰσθήσεως ~σκοπεῖν τι τότε
[27]	~τινὸς αἰσθήσεως τοῦτο γάρ ἐστιν	τὸ	διὰ τοῦ σώματος, τὸ δι᾽
[47]	οὐδέ τινας ~αἰτίας ἐπαιτιώμενον εἰς	τὸ	(διακοσμεῖν τὰ πράγματα, ἀέρας δὲ
[25]	προσήκει τοῦτο τὸ πάθος πάσχειν,	τὸ	διασκεδάννυσθαι, ~καὶ ὑπὲρ τοῦ ποίου
[51]	~ἔφη, ἀπεμνημόνευκας, οὐ μέντοι ἐννοεῖς	τὸ	διαφέρον τοῦ τε νῦν λεγομένου
[3]	τὸν ~Σωκράτη, συλλεγόμενοι ἕωθεν εἰς	τὸ	δικαστήριον ἐν ᾧ καὶ ἡ
[49]	καὶ διὰ τὸ πλῆθος; ~Καὶ	τὸ	δίπηχυ τοῦ πηχυαίου ἡμίσει μεῖζον
[45]	τὸ δύο αὐτοῖς προσεῖναι, καὶ	τὸ	δίπηχυ τοῦ πηχυαίου ~μεῖζον εἶναι
[53]	τὰ δέκα τὴν τοῦ περιττοῦ,	τὸ	διπλάσιον. Τοῦτο μὲν οὖν καὶ
[3]	ἡδύ· ὡς θαυμασίως πέφυκε πρὸς	~τὸ	δοκοῦν ἐναντίον εἶναι, τὸ λυπηρόν,
[12]	καὶ ἁθροίζεσθαι, καὶ ~οἰκεῖν κατὰ	τὸ	δυνατὸν καὶ ἐν τῷ νῦν
[60]	γῆν ὥσπερ οἱ ὄφεις, εἰς	τὸ	δυνατὸν κάτω ~καθέντα πάλιν ἐμβάλλει.
[13]	δὴ καὶ ἐγὼ κατά γε	τὸ	δυνατὸν οὐδὲν ἀπέλιπον ἐν τῷ
[45]	τῶν ὀκτὼ ~πλέονα εἶναι διὰ	τὸ	δύο αὐτοῖς προσεῖναι, καὶ τὸ
[8]	ἔφη, χαίρειν αὐτόν· ἀλλὰ μόνον	τὸ	ἑαυτοῦ ~παρασκευαζέτω ὡς καὶ δὶς
[16]	ἐγρηγορέναι, καὶ ἐκ τοῦ καθεύδειν	τὸ	ἐγρηγορέναι ~γίγνεσθαι καὶ (ἐκ τοῦ
[11]	θάτερον, ἢ οὐδαμοῦ ἔστιν κτήσασθαι	τὸ	εἰδέναι ἢ ~τελευτήσασιν· τότε (γὰρ
[52]	τοιούτων, ὥστε μὴ μόνον αὐτὸ	τὸ	εἶδος ~ἀξιοῦσθαι τοῦ αὑτοῦ ὀνόματος
[37]	ψυχὴ καὶ πρὶν εἰς τόδε	τὸ	εἶδος ἐλθεῖν, οὐκ ἀνατίθεμαι μὴ
[49]	~ἐπιχειρῶν σοι ἐπιδείξασθαι τῆς αἰτίας	τὸ	εἶδος ὃ πεπραγμάτευμαι, καὶ εἶμι
[18]	καὶ ~ἐν τῇ διανοίᾳ ἔλαβον	τὸ	εἶδος τοῦ παιδὸς οὗ ἦν
[11]	τῆς τοῦ σώματος ἀφροσύνης, ὡς	τὸ	~εἰκὸς μετὰ τοιούτων τε ἐσόμεθα
[11]	γνωσόμεθα δι᾽ ἡμῶν (αὐτῶν πᾶν	τὸ	~εἰλικρινές, τοῦτο δ᾽ ἐστὶν ἴσως
[44]	ἦν ἀθάνατον, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ	τὸ	εἰς ἀνθρώπου σῶμα ἐλθεῖν ~ἀρχὴ
[29]	δὲ ψυχὴ ἄρα, τὸ ἀιδές,	τὸ	εἰς τοιοῦτον τόπον ἕτερον οἰχόμενον
[4]	~τοὺς τοῦ Αἰσώπου λόγους καὶ	τὸ	εἰς τὸν Ἀπόλλω προοίμιον καὶ
[3]	ἀλλήλοις ἥκειν ὡς ~πρῳαίτατα εἰς	τὸ	εἰωθός. Καὶ ἥκομεν καὶ ἡμῖν
[44]	ἔρχεται εἴτε πολλάκις, πρός γε	τὸ	~ἕκαστον ἡμῶν φοβεῖσθαι· προσήκει γὰρ
[46]	τὴν ~αἰτίαν καὶ κοινῇ πᾶσι	τὸ	ἑκάστῳ βέλτιστον ᾤμην καὶ τὸ
[60]	ἄναντες γὰρ ἀμφοτέροις τοῖς ῥεύμασι	τὸ	ἑκατέρωθεν ~γίγνεται μέρος. ~Τὰ μὲν
[50]	σμικρότητα ἔχει ὁ Σωκράτης πρὸς	τὸ	ἐκείνου μέγεθος; ~Ἀληθῆ. ~Οὐδέ γε
[20]	ἴσον καὶ τὸ ~μεῖζον καὶ	τὸ	ἔλαττον ἀλλὰ καὶ σύμπαντα τὰ
[49]	τὸ μεῖζον ~μεῖζον εἶναι καὶ	τὸ	ἔλαττον ἔλαττον, ἔπειτα τῇ κεφαλῇ
[51]	γίγνεσθαι καὶ ἐκ τοῦ ~μείζονος	τὸ	ἔλαττον, καὶ ἀτεχνῶς αὕτη εἶναι
[50]	καὶ σμικρὸν εἶναι, ~ἀλλὰ καὶ	τὸ	ἐν ἡμῖν μέγεθος οὐδέποτε προσδέχεσθαι
[50]	δ᾽ αὕτως καὶ τὸ σμικρὸν	τὸ	ἐν ἡμῖν οὐκ ἐθέλει ποτὲ
[51]	οὐκ ἄν ποτε ~γένοιτο, οὔτε	τὸ	ἐν ἡμῖν οὔτε τὸ ἐν
[51]	οὔτε τὸ ἐν ἡμῖν οὔτε	τὸ	ἐν τῇ φύσει. τότε μὲν
[45]	ἑνί τις προσθῇ ἕν, ἢ	~τὸ	ἓν ᾧ προσετέθη δύο γέγονεν,
[51]	γίγνεσθαι, νῦν δέ, ὅτι αὐτὸ	τὸ	ἐναντίον ἑαυτῷ ἐναντίον οὐκ ἄν
[51]	ἁπλῶς τοῦτο, μηδέποτε ἐναντίον ἑαυτῷ	τὸ	~ἐναντίον ἔσεσθαι. ~Παντάπασιν, ἔφη. ~Ἔτι
[53]	ὁρίζῃ, μὴ μόνον τὸ ἐναντίον	τὸ	ἐναντίον μὴ δέχεσθαι, ἀλλὰ καὶ
[53]	ὄντα ὅμως οὐ δέχεται ~αὐτό,	τὸ	ἐναντίον οἷον νῦν ἡ τριὰς
[51]	ἐλέγετο ἐκ τοῦ ἐναντίου πράγματος	τὸ	ἐναντίον ~πρᾶγμα γίγνεσθαι, νῦν δέ,
[53]	εἰ ~οὕτως ὁρίζῃ, μὴ μόνον	τὸ	ἐναντίον τὸ ἐναντίον μὴ δέχεσθαι,
[50]	καὶ ὑπεκχωρεῖν ὅταν αὐτῷ ~(προσίῃ	τὸ	ἐναντίον, τὸ σμικρόν, ἢ προσελθόντος
[51]	τοῖς πρόσθεν ἡμῖν λόγοις αὐτὸ	τὸ	ἐναντίον τῶν νυνὶ ~λεγομένων ὡμολογεῖτο,
[54]	ἔφη. ~Τί; ~Θάνατος. ~Οὐκοῦν ψυχὴ	τὸ	ἐναντίον ᾧ αὐτὴ ἐπιφέρει ἀεὶ
[4]	θέουσι διακελευόμενοι, καὶ ἐμοὶ οὕτω	τὸ	ἐνύπνιον ὅπερ ἔπραττον τοῦτο ~ἐπικελεύειν,
[4]	εἰ ἄρα πολλάκις μοι ~προστάττοι	τὸ	ἐνύπνιον ταύτην τὴν δημώδη μουσικὴν
[60]	γὰρ αὐτῷ καὶ ὅταν εἰς	τὸ	ἐπ᾽ ἐκεῖνα τῆς γῆς ὁρμήσῃ
[60]	γῆς ὁρμήσῃ καὶ ~ὅταν εἰς	τὸ	ἐπὶ τάδε, καὶ ὥσπερ τῶν
[35]	προωθεῖ καὶ κελεύει ἐρέσθαι διὰ	τὸ	ἐπιθυμεῖν ~μὲν ἀκοῦσαι, ὀκνεῖν δὲ
[53]	ὅτι ἂν αὐτὸ ἴῃ, αὐτὸ	τὸ	ἐπιφέρον ~τὴν τοῦ ἐπιφερομένου ἐναντιότητα
[45]	παντὶ δῆλον εἶναι, ὅτι διὰ	τὸ	ἐσθίειν καὶ ~πίνειν· (ἐπειδὰν γὰρ
[15]	(ἀπὸ μὲν τοῦ ἑτέρου ἐπὶ	τὸ	ἕτερον, ~ἀπὸ δ᾽ αὖ τοῦ
[50]	οὐδ᾽ ἐθέλειν ~ὑπερέχεσθαι, ἀλλὰ δυοῖν	τὸ	ἕτερον, ἢ φεύγειν καὶ ὑπεκχωρεῖν
[3]	ἀνθρώπῳ, ἐὰν δέ τις διώκῃ	τὸ	ἕτερον καὶ λαμβάνῃ, ~σχεδόν τι
[15]	αὖ τοῦ ἑτέρου πάλιν ἐπὶ	τὸ	ἕτερον· μείζονος μὲν πράγματος καὶ
[17]	καὶ μὴ ἀνακάμπτοι πάλιν ἐπὶ	τὸ	ἕτερον μηδὲ καμπὴν ~ποιοῖτο, οἶσθ᾽
[3]	~καὶ διὰ ταῦτα ᾧ ἂν	τὸ	ἕτερον παραγένηται ἐπακολουθεῖ ὕστερον καὶ
[3]	τι ἀναγκάζεσθαι ἀεὶ λαμβάνειν καὶ	τὸ	ἕτερον, ὥσπερ ἐκ μιᾶς ~κορυφῆς
[3]	ἕτερον παραγένηται ἐπακολουθεῖ ὕστερον καὶ	τὸ	~ἕτερον. Ὥσπερ οὖν καὶ αὐτῷ
[57]	τούτου μόνον ἐν ~ᾧ καλοῦμεν	τὸ	ζῆν, ἀλλ᾽ ὑπὲρ τοῦ παντός,
[23]	πρότερον, ἀνάγκη δὲ αὐτῇ εἰς	τὸ	ζῆν ἰούσῃ τε καὶ ~γιγνομένῃ
[23]	τούτου ~ὡμολογήσαμεν, τὸ γίγνεσθαι πᾶν	τὸ	ζῶν ἐκ τοῦ τεθνεῶτος. Εἰ
[16]	τεθνεῶτος; ~Ἀναγκαῖον, ἔφη, ὁμολογεῖν ὅτι	τὸ	ζῶν. ~Ἐκ τῶν τεθνεώτων ἄρα,
[3]	ἀλγεινόν, ἥκειν δὴ φαίνεται ἐπακολουθοῦν	τὸ	ἡδύ. ~Ὁ οὖν Κέβης ὑπολαβών,
[53]	περιττοῦ οὐ δέξεται· οὐδὲ δὴ	τὸ	~ἡμιόλιον οὐδὲ τἆλλα τὰ τοιαῦτα,
[45]	τοῦ πηχυαίου ~μεῖζον εἶναι διὰ	τὸ	ἡμίσει αὐτοῦ ὑπερέχειν. ~Νῦν δὲ
[53]	~ἡμιόλιον οὐδὲ τἆλλα τὰ τοιαῦτα,	τὸ	ἥμισυ, τὴν τοῦ ὅλου, καὶ
[45]	δὲ μνήμης καὶ δόξης λαβούσης	τὸ	ἠρεμεῖν, κατὰ ταῦτα γίγνεσθαι ~ἐπιστήμην;
[66]	τι αὐτοῦ ἦν τὰ περὶ	τὸ	ἦτρον ψυχόμενα, καὶ ~ἐκκαλυψάμενος ἐνεκεκάλυπτο
[15]	τὸ ἀσθενέστερον καὶ ἐκ βραδυτέρου	τὸ	θᾶττον; ~Πάνυ γε. ~Τί δέ;
[34]	~τούτῳ οὖσα, τὸ ἀληθὲς καὶ	τὸ	θεῖον καὶ τὸ ἀδόξαστον (θεωμένη
[29]	ὅμοιον αὐτῇ τὸ ἀιδὲς ἀπέρχεται,	τὸ	θεῖόν τε ~καὶ ἀθάνατον καὶ
[7]	ὃ νυνδὴ ἐλέγομεν εὐλόγως ἔχει,	τὸ	θεόν τε εἶναι τὸν ~ἐπιμελούμενον
[6]	δοκεῖ, ὦ Κέβης, εὖ λέγεσθαι,	τὸ	θεοὺς εἶναι ἡμῶν ~τοὺς ἐπιμελουμένους
[52]	ἔγωγε. ~Ἀλλ᾽ ἕτερόν τι πυρὸς	τὸ	θερμὸν καὶ ἕτερόν τι χιόνος
[45]	πρῶτον τὰ τοιάδε· ἆρ᾽ ἐπειδὰν	τὸ	θερμὸν ~καὶ τὸ ψυχρὸν σηπεδόνα
[52]	οὐδέποτε χιόνα γ᾽ οὖσαν δεξαμένην	τὸ	~θερμόν, ὥσπερ ἐν τοῖς πρόσθεν
[25]	ταὐτὰ ἢ ἄλλοτ᾽ ἄλλως; Αὐτὸ	τὸ	ἴσον, αὐτὸ τὸ καλόν, ~αὐτὸ
[19]	μὲν πάντα ταῦτα εἶναι ~οἷον	τὸ	ἴσον, ἔχει δὲ ἐνδεεστέρως. ~Ἔστι
[19]	ἐκείνου τῷ τοιοῦτον εἶναι οἷον	τὸ	ἴσον, ἢ οὐδέν; ~Καὶ πολύ
[20]	καὶ εὐθὺς γενόμενοι οὐ μόνον	τὸ	ἴσον καὶ τὸ ~μεῖζον καὶ
[19]	τε τὰ ἴσα καὶ αὐτὸ	τὸ	ἴσον. ~Οὐδαμῶς μοι φαίνεται, ὦ
[19]	τε τὰ ἴσα καὶ αὐτὸ	τὸ	ἴσον; ~Παντάπασί γε. ~Ἀναγκαῖον ἄρα
[19]	γε. ~Ἀναγκαῖον ἄρα ἡμᾶς προειδέναι	τὸ	ἴσον πρὸ ἐκείνου τοῦ (χρόνου
[42]	ἢ ἔλαττον ~ἁρμονίας μετέχει, ἢ	τὸ	ἴσον; ~Τὸ ἴσον. ~Οὐκοῦν ψυχὴ
[19]	~ταῦτα πάντα ἕτερόν τι, αὐτὸ	τὸ	ἴσον· φῶμέν τι εἶναι ἢ
[27]	αὑτὴν σκοπῇ, ἐκεῖσε οἴχεται εἰς	τὸ	καθαρόν τε ~καὶ ἀεὶ ὂν
[16]	~γίγνεσθαι καὶ (ἐκ τοῦ ἐγρηγορέναι	τὸ	καθεύδειν, καὶ τὰς γενέσεις αὐτοῖν
[16]	τι ἐναντίον, ὥσπερ τῷ ἐγρηγορέναι	τὸ	~καθεύδειν; ~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.
[17]	καὶ οὐδαμοῦ ἂν φαίνοιτο διὰ	τὸ	καὶ τἆλλα πάντα ταὐτὸν ἐκείνῳ
[59]	γὰρ ~ἁλουργῆ εἶναι (καὶ) θαυμαστὴν	τὸ	κάλλος, τὴν δὲ χρυσοειδῆ, τὴν
[25]	ἄλλως; Αὐτὸ τὸ ἴσον, αὐτὸ	τὸ	καλόν, ~αὐτὸ ἕκαστον ὃ ἔστιν,
[49]	ἐστιν ἄλλο καλὸν πλὴν αὐτὸ	τὸ	καλόν, οὐδὲ δι᾽ ἓν ἄλλο
[15]	τυγχάνει ὂν τοιοῦτόν τι, οἷον	τὸ	καλὸν τῷ ~αἰσχρῷ ἐναντίον που
[17]	ὃ λέγω· ἀλλ᾽ οἷον εἰ	τὸ	καταδαρθάνειν ~μὲν εἴη, τὸ δ᾽
[17]	ἐκ τοῦ ἑτέρου μόνον ~εἰς	τὸ	καταντικρὺ καὶ μὴ ἀνακάμπτοι πάλιν
[37]	ἀνθρώπου, (ἀλλ᾽ ἡ ψυχὴ ἀεὶ	τὸ	~κατατριβόμενον ἀνυφαίνοι ἀναγκαῖον μεντἂν εἴη,
[40]	καὶ ὑμᾶς ~ἐξαπατήσας, ὥσπερ μέλιττα	τὸ	κέντρον ἐγκαταλιπὼν οἰχήσομαι. ~Ἀλλ᾽ ἰτέον,
[44]	τι λέγεις. Ἔστι δὲ δὴ	τὸ	~κεφάλαιον ὧν ζητεῖς· ἀξιοῖς ἐπιδειχθῆναι
[46]	τὸ ἑκάστῳ βέλτιστον ᾤμην καὶ	τὸ	κοινὸν πᾶσιν ~ἐπεκδιηγήσεσθαι ἀγαθόν· καὶ
[62]	καὶ ἐνιαυτὸν ~ἐκεῖ γενομένους ἐκβάλλει	τὸ	κῦμα, τοὺς μὲν ἀνδροφόνους κατὰ
[49]	σοφωτέροις· σὺ δὲ ~δεδιὼς ἄν,	τὸ	(λεγόμενον, τὴν σαυτοῦ σκιὰν καὶ
[11]	φλυαρίας ἐμπίμπλησιν ~ἡμᾶς πολλῆς, ὥστε	τὸ	λεγόμενον ὡς ἀληθῶς τῷ ὄντι
[63]	τί μοι ὥρα τραπέσθαι πρὸς	τὸ	λουτρόν· ~δοκεῖ γὰρ δὴ βέλτιον
[3]	πρὸς ~τὸ δοκοῦν ἐναντίον εἶναι,	τὸ	λυπηρόν, τὸ ἅμα μὲν αὐτὼ
[63]	ἡγησάμενος ἀπεργάζεσθαι, τὰς δὲ περὶ	τὸ	μανθάνειν ~ἐσπούδασέ τε καὶ κοσμήσας
[50]	γὰρ φαίνεται ~οὐ μόνον αὐτὸ	τὸ	μέγεθος οὐδέποτ᾽ ἐθέλειν ἅμα μέγα
[50]	τὴν σμικρότητα ὑπέχων, ~τῷ δὲ	τὸ	μέγεθος τῆς σμικρότητος παρέχων ὑπερέχον.
[49]	καὶ διὰ τοῦτο μεῖζον, διὰ	τὸ	μέγεθος, τὸ δὲ ἔλαττον ~οὐδενὶ
[51]	~λεγομένων ὡμολογεῖτο, ἐκ τοῦ ἐλάττονος	τὸ	μεῖζον γίγνεσθαι καὶ ἐκ τοῦ
[20]	οὐ μόνον τὸ ἴσον καὶ	τὸ	~μεῖζον καὶ τὸ ἔλαττον ἀλλὰ
[49]	ἐλάττω, πρῶτον μὲν τῷ αὐτῷ	τὸ	μεῖζον ~μεῖζον εἶναι καὶ τὸ
[49]	οὐδὲν ἄλλο λέγεις ἢ ὅτι	τὸ	μεῖζον πᾶν ἕτερον ἑτέρου οὐδενὶ
[12]	μόνοι οἱ ~φιλοσοφοῦντες ὀρθῶς, καὶ	τὸ	μελέτημα αὐτὸ τοῦτό ἐστιν τῶν
[2]	πειράσομαι ὑμῖν διηγήσασθαι· καὶ γὰρ	τὸ	μεμνῆσθαι ~Σωκράτους καὶ αὐτὸν λέγοντα
[26]	δὲ ἀιδές; ~Θῶμεν, ἔφη. ~Καὶ	τὸ	μὲν ἀιδὲς ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ
[15]	καὶ φθίσις, καὶ καλοῦμεν οὕτω	τὸ	μὲν ~αὐξάνεσθαι, τὸ δὲ φθίνειν;
[28]	θνητῷ; Ἢ οὐ δοκεῖ σοι	τὸ	μὲν θεῖον οἷον ἄρχειν τε
[56]	ἄρα θανάτου ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον	τὸ	μὲν θνητόν, ὡς ἔοικεν, αὐτοῦ
[16]	μοι τὴν ἑτέραν. Λέγω δὲ	τὸ	μὲν ~καθεύδειν, τὸ δὲ ἐγρηγορέναι,
[61]	πολλοῖς τέτταρ᾽ ἄττα ῥεύματα, ὧν	τὸ	~μὲν μέγιστον καὶ ἐξωτάτω ῥέον
[29]	ἔφη, ἐπειδὰν ἀποθάνῃ ὁ ἄνθρωπος,	τὸ	μὲν ὁρατὸν αὐτοῦ, τὸ ~σῶμα,
[26]	ἔφη, δύο εἴδη τῶν ὄντων,	τὸ	μὲν ὁρατόν, τὸ δὲ ἀιδές;
[35]	~τοιούτων ἴσως ὥσπερ καὶ σοὶ	τὸ	μὲν σαφὲς εἰδέναι ἐν τῷ
[26]	ὅς, ἄλλο τι ἡμῶν αὐτῶν	τὸ	μὲν σῶμά ἐστι, τὸ δὲ
[33]	μηδὲν ἡγεῖσθαι ἀληθές· ~εἶναι δὲ	τὸ	μὲν τοιοῦτον αἰσθητόν τε καὶ
[35]	ἀδύνατον ~εἶναι ἢ παγχάλεπόν τι,	τὸ	μέντοι αὖ τὰ λεγόμενα περὶ
[66]	ἐπιεικῶς οἷοί τε ἦσαν κατέχειν	τὸ	μὴ δακρύειν, ~ὡς δὲ εἴδομεν
[43]	πίνειν, καὶ πείνης ἐνούσης ἐπὶ	τὸ	μὴ ἐσθίειν, καὶ ἄλλα μυρία
[5]	Πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες,	τὸ	μὴ θεμιτὸν ~εἶναι ἑαυτὸν βιάζεσθαι,
[64]	δ᾽ ~ὅς, ὦ ἄριστε Κρίτων,	τὸ	μὴ καλῶς λέγειν οὐ μόνον
[58]	αὐτῇ δεῖν μήτε (ἀέρος πρὸς	τὸ	μὴ πεσεῖν μήτε ~ἄλλης ἀνάγκης
[43]	καὶ δίψους ἐπὶ τοὐναντίον ~ἕλκειν,	τὸ	μὴ πίνειν, καὶ πείνης ἐνούσης
[13]	νομίσματα, ἀλλ᾽ ᾖ ἐκεῖνο μόνον	τὸ	νόμισμα ~ὀρθόν, ἀντὶ οὗ δεῖ
[19]	οὕτως ἴσα εἶναι ὥσπερ αὐτὸ	τὸ	ὃ ~ἔστιν, ἢ ἐνδεῖ τι
[29]	~Οὐκοῦν οὕτω μὲν ἔχουσα εἰς	τὸ	ὅμοιον αὐτῇ τὸ ἀιδὲς ἀπέρχεται,
[22]	γε καταφεύγει ὁ λόγος εἰς	(τὸ	ὁμοίως εἶναι τήν τε ψυχὴν
[42]	ψυχῆς εἶναι· τοῦτο δ᾽ ἔστι	τὸ	ὁμολόγημα, μηδὲν μᾶλλον μηδ᾽ ἐπὶ
[25]	καλόν, ~αὐτὸ ἕκαστον ὃ ἔστιν,	τὸ	ὄν, μή ποτε μεταβολὴν καὶ
[62]	δὴ ἂν δόξωσι ~διαφερόντως πρὸς	τὸ	ὁσίως βιῶναι, οὗτοί εἰσιν οἱ
[52]	καὶ τοῦτο ~καλεῖν ἀεὶ διὰ	τὸ	οὕτω πεφυκέναι ὥστε τοῦ περιττοῦ
[27]	~τοιούτων ἐφαπτομένη· καὶ τοῦτο αὐτῆς	τὸ	πάθημα φρόνησις κέκληται; ~Παντάπασιν, ἔφη,
[39]	(Φαίδων) ἔφη, οἰκτρὸν ἂν εἴη	τὸ	πάθος, εἰ ὄντος δή τινος
[25]	ποίῳ τινὶ ἄρα προσήκει τοῦτο	τὸ	πάθος πάσχειν, τὸ διασκεδάννυσθαι, ~καὶ
[13]	ὅμως αὐτοῖς ~συμβαίνει τούτῳ ὅμοιον	τὸ	πάθος τὸ περὶ ταύτην τὴν
[3]	Ξανθίππην γιγνώσκεις γάρ ἔχουσάν τε	~τὸ	παιδίον αὐτοῦ καὶ παρακαθημένην. Ὡς
[22]	μοι ἐναργὲς ὂν ὡς τοῦτο,	τὸ	πάντα τὰ τοιαῦτ᾽ εἶναι ὡς
[39]	καὶ δυνατοῦ (κατανοῆσαι, ἔπειτα διὰ	τὸ	~παραγίγνεσθαι τοιούτοις τισὶ λόγοις, τοῖς
[29]	διαλύεσθαι ~προσήκει, ψυχῇ δὲ αὖ	τὸ	παράπαν ἀδιαλύτῳ εἶναι ἢ ἐγγύς
[62]	καθηράμενοι ἄνευ τε σωμάτων ζῶσι	~τὸ	παράπαν εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον,
[39]	ἡγεῖται οὐδενὸς οὐδὲν ὑγιὲς εἶναι	τὸ	~παράπαν. Ἢ οὐκ ᾔσθησαι σύ
[38]	ἡττημένους ἀνεκαλέσατο καὶ ~προύτρεψεν πρὸς	τὸ	παρέπεσθαί τε καὶ συσκοπεῖν τὸν
[40]	ἃ λέγω, καλῶς δὴ ἔχει	τὸ	~πεισθῆναι· εἰ δὲ μηδέν ἐστι
[60]	ὁ ἀὴρ καὶ τὸ πνεῦμα	τὸ	περὶ αὐτὸ ταὐτὸν ~ποιεῖ· συνέπεται
[13]	καὶ οἱ πολλοὶ ὀνομάζουσι σωφροσύνην,	τὸ	~περὶ τὰς ἐπιθυμίας μὴ ἐπτοῆσθαι
[13]	~συμβαίνει τούτῳ ὅμοιον τὸ πάθος	τὸ	περὶ ταύτην τὴν εὐήθη σωφροσύνην·
[52]	~ἅπας, ὥστε (οὐκ ὢν ὅπερ	τὸ	περιττὸν ἀεὶ ἕκαστος αὐτῶν ἐστι
[55]	διεμαχόμεθα ὅτι ἐπελθόντος τοῦ ἀρτίου	τὸ	περιττὸν καὶ τὰ ~τρία οἴχεται
[55]	φαίη ἄν τις, ἄρτιον μὲν	τὸ	περιττὸν μὴ γίγνεσθαι ἐπιόντος τοῦ
[52]	ὃ ἔστι μὲν ~οὐχ ὅπερ	τὸ	περιττόν, ὅμως δὲ δεῖ αὐτὸ
[55]	ἔφαμεν, ἄρτιον, οὐδέ γ᾽ αὖ	τὸ	~περιττόν, οὐδὲ δὴ πῦρ ψυχρόν,
[49]	ἀλλὰ μὴ πλήθει καὶ διὰ	τὸ	πλῆθος; ~Καὶ τὸ δίπηχυ τοῦ
[3]	τοῦ δεσμωτηρίου ἑσπέρας, ἐπυθόμεθα ὅτι	τὸ	~πλοῖον ἐκ Δήλου ἀφιγμένον εἴη.
[1]	~ἂν εἰς Δῆλόν τε ἀφίκηται	τὸ	πλοῖον καὶ πάλιν δεῦρο· τοῦτο
[1]	τί ἐστιν; ~(Φαίδων) ~Τοῦτ᾽ ἔστι	τὸ	πλοῖον, ὥς φασιν Ἀθηναῖοι, ἐν
[60]	καὶ ἐκεῖ συναιωρούμενον τῷ ὑγρῷ	τὸ	πνεῦμα δεινούς ~τινας ἀνέμους καὶ
[60]	ἐκπνεῖ τε καὶ ἀναπνεῖ ~ῥέον	τὸ	πνεῦμα, οὕτω καὶ ἐκεῖ συναιωρούμενον
[60]	κάτω, καὶ ὁ ἀὴρ καὶ	τὸ	πνεῦμα τὸ περὶ αὐτὸ ταὐτὸν
[45]	ᾧ προσετέθη δύο γέγονεν, ἢ	τὸ	προστεθέν> ἢ τὸ προστεθὲν καὶ
[45]	γέγονεν, ἢ τὸ προστεθέν> ἢ	τὸ	προστεθὲν καὶ ᾧ ~προσετέθη (διὰ
[54]	ἐμέ. Λέγω δὴ παρ᾽ ἣν	τὸ	πρῶτον ἔλεγον ἀπόκρισιν, τὴν ~ἀσφαλῆ
[19]	πρὸ ἐκείνου τοῦ (χρόνου ὅτε	~τὸ	πρῶτον ἰδόντες τὰ ἴσα ἐνενοήσαμεν
[52]	ἢ ἀπολεῖσθαι. ~Πάνυ γε. ~Καὶ	τὸ	πῦρ γε αὖ προσιόντος τοῦ
[45]	φρονοῦμεν, ἢ ὁ ἀὴρ ἢ	τὸ	πῦρ; Ἢ ~τούτων μὲν οὐδέν,
[53]	ἡ δυὰς τῷ ~περιττῷ καὶ	(τὸ	πῦρ τῷ ψυχρῷ καὶ ἄλλα
[55]	ἄψυκτον ἀνώλεθρον ἦν, ὁπότε ἐπὶ	τὸ	πῦρ ~ψυχρόν τι ἐπῄει, οὔποτ᾽
[13]	καί τι ἠνύσαμεν, ~ἐκεῖσε ἐλθόντες	τὸ	σαφὲς εἰσόμεθα, ἂν θεὸς ἐθέλῃ,
[37]	ὦ Κέβης, λέγε, τί ἦν	τὸ	σὲ αὖ θρᾶττον (ἀπιστίαν παρέχει)
[3]	εἰς τὴν κλίνην συνέκαμψέ τε	~τὸ	σκέλος καὶ ἐξέτριψε τῇ χειρί,
[11]	ἀπ᾽ αὐτοῦ καὶ ~τραπώμεθα πρὸς	τὸ	σκοπεῖν τι, ἐν ταῖς ζητήσεσιν
[27]	μὲν τῷ σώματι ~προσχρῆται εἰς	τὸ	σκοπεῖν τι ἢ διὰ τοῦ
[50]	ὅταν αὐτῷ ~(προσίῃ τὸ ἐναντίον,	τὸ	σμικρόν, ἢ προσελθόντος ἐκείνου ἀπολωλέναι·
[50]	ἐν ἡμῖν μέγεθος οὐδέποτε προσδέχεσθαι	τὸ	σμικρὸν οὐδ᾽ ἐθέλειν ~ὑπερέχεσθαι, ἀλλὰ
[50]	~εἶναι· ὡς δ᾽ αὕτως καὶ	τὸ	σμικρὸν τὸ ἐν ἡμῖν οὐκ
[42]	περὶ ψυχήν, ὥστε καὶ κατὰ	τὸ	σμικρότατον μᾶλλον ~ἑτέραν ἑτέρας ψυχῆς
[49]	καὶ τοῦτο δὴ τέρας εἶναι,	τὸ	σμικρῷ τινι μέγαν τινὰ ~εἶναι·
[66]	~ἰδὼν δὲ ὁ Κρίτων συνέλαβε	τὸ	στόμα καὶ τοὺς ὀφθαλμούς. ~Ἥἥδε
[34]	ζῇ, καὶ ἐπειδὰν ~τελευτήσῃ, εἰς	τὸ	συγγενὲς καὶ εἰς τὸ τοιοῦτον
[10]	Καίτοι εἰ αὗται τῶν περὶ	τὸ	σῶμα ~αἰσθήσεων μὴ ἀκριβεῖς εἰσιν
[9]	ψυχῆς ἀπαλλαγὲν αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ	τὸ	~σῶμα γεγονέναι, χωρὶς δὲ τὴν
[11]	μὲν γὰρ ἡμῖν ἀσχολίας ~παρέχει	τὸ	σῶμα διὰ τὴν ἀναγκαίαν (τροφήν·
[11]	δὲ χρήματα ~(ἀναγκαζόμεθα κτᾶσθαι διὰ	τὸ	σῶμα, δουλεύοντες τῇ τούτου θεραπείᾳ·
[9]	τοῦ τοιούτου πραγματεία οὐ περὶ	τὸ	σῶμα ~εἶναι, ἀλλὰ καθ᾽ ὅσον
[41]	ἁρμονίαν τινὰ ἐκ τῶν κατὰ	τὸ	σῶμα ἐντεταμένων συγκεῖσθαι· οὐ γάρ
[47]	ἐνθάδε κάθημαι, ὅτι σύγκειταί ~μου	τὸ	σῶμα ἐξ ὀστῶν καὶ νεύρων,
[32]	ὀρθῶς φιλόσοφοι ἀπέχονται τῶν κατὰ	τὸ	~σῶμα ἐπιθυμιῶν ἁπασῶν καὶ καρτεροῦσι
[11]	τῇ σκέψει) ὅτι, ἕως ἂν	τὸ	σῶμα ἔχωμεν καὶ συμπεφυρμένη ᾖ
[64]	φέρῃ, καὶ μὴ ὁρῶν μου	τὸ	σῶμα ἢ καόμενον ~ἢ κατορυττόμενον
[10]	τῆς φρονήσεως κτῆσιν; Πότερον ἐμπόδιον	τὸ	~σῶμα ἢ οὔ, ἐάν τις
[43]	(ἐναντιουμένην τὴν ψυχὴν τοῖς κατὰ	τὸ	σῶμα· ἢ οὔ; ~Πάνυ μὲν
[36]	τις, δῆλον ὅτι, ὅταν χαλασθῇ	τὸ	σῶμα ἡμῶν ~ἀμέτρως ἢ ἐπιταθῇ
[9]	δὲ τὰς ἄλλας τὰς περὶ	τὸ	σῶμα θεραπείας; Δοκεῖ σοι ἐντίμους
[11]	μάχας οὐδὲν ἄλλο παρέχει ἢ	τὸ	σῶμα καὶ αἱ τούτου ἐπιθυμίαι.
[37]	ἔτη βιῷ εἰ γὰρ ῥέοι	τὸ	~σῶμα καὶ ἀπολλύοιτο ἔτι ζῶντος
[29]	ἄνθρωπος, τὸ μὲν ὁρατὸν αὐτοῦ,	τὸ	~σῶμα, καὶ ἐν ὁρατῷ κείμενον,
[10]	~καθ᾽ αὑτὴν γίγνηται ἐῶσα χαίρειν	τὸ	σῶμα, καὶ καθ᾽ ὅσον δύναται
[33]	ἧλον ἔχουσα προσηλοῖ αὐτὴν πρὸς	τὸ	~σῶμα καὶ προσπερονᾷ καὶ ποιεῖ
[29]	καὶ πάνυ μάλα· συμπεσὸν γὰρ	~τὸ	σῶμα καὶ ταριχευθέν, ὥσπερ οἱ
[37]	τὴν φύσιν τῆς ~ἀσθενείας ἐπιδεικνύοι	τὸ	σῶμα καὶ ταχὺ σαπὲν διοίχοιτο.
[63]	μὲν ἄλλας ἡδονὰς τὰς ~περὶ	τὸ	σῶμα καὶ τοὺς κόσμους εἴασε
[10]	τοῦ φιλοσόφου ψυχὴ μάλιστα (ἀτιμάζει	τὸ	~σῶμα καὶ φεύγει ἀπ᾽ αὐτοῦ,
[43]	ἔγωγε. ~Πότερον συγχωροῦσαν τοῖς κατὰ	τὸ	σῶμα πάθεσιν ἢ καὶ ἐναντιουμένην;
[26]	φαμὲν ἂν εἶναι καὶ συγγενέστερον	τὸ	σῶμα; ~Παντί, ἔφη, τοῦτό γε
[9]	τοὺς ~ἄλλους καλλωπισμοὺς τοὺς περὶ	τὸ	σῶμα πότερον τιμᾶν δοκεῖ σοι
[29]	μέν τις καὶ χαριέντως ~ἔχων	τὸ	σῶμα τελευτήσῃ καὶ ἐν τοιαύτῃ
[27]	ἢ τῷ μή. ~Τί δὲ	τὸ	σῶμα; ~Τῷ ἑτέρῳ. ~Ὅρα δὴ
[33]	ἀληθῆ ~εἶναι ἅπερ ἂν καὶ	τὸ	σῶμα φῇ. Ἐκ γὰρ τοῦ
[30]	δοκεῖν εἶναι ἀληθὲς ἀλλ᾽ ἢ	τὸ	σωματοειδές, οὗ τις ἂν ἅψαιτο
[16]	ἐναντίον μὲν ~φῂς τῷ ζῆν	τὸ	τεθνάναι εἶναι; ~Ἔγωγε. ~Γίγνεσθαι δὲ
[12]	ὀρθῶς φιλοσοφοῦντες ἀποθνῄσκειν ~μελετῶσι, καὶ	τὸ	τεθνάναι ἥκιστα αὐτοῖς ἀνθρώπων φοβερόν.
[17]	μὴ οὐχὶ πάντα καταναλωθῆναι εἰς	τὸ	τεθνάναι; ~Οὐδὲ μία μοι δοκεῖ,
[9]	σώματος ἀπαλλαγήν; Καὶ εἶναι ~τοῦτο	τὸ	τεθνάναι, χωρὶς μὲν ἀπὸ τῆς
[41]	καὶ πολλάκις κατατρίψασα ἡ ψυχὴ	τὸ	τελευταῖον σῶμα ~καταλιποῦσα νῦν αὐτὴ
[37]	εἴη, ὁπότε ἀπολλύοιτο ἡ ~ψυχή,	τὸ	τελευταῖον ὕφασμα τυχεῖν αὐτὴν ἔχουσαν
[56]	ἔφη ὁ Σωκράτης, καὶ αὐτὸ	τὸ	τῆς ζωῆς εἶδος καὶ εἴ
[10]	τῇ ζητήσει (κοινωνὸν συμπαραλαμβάνῃ; ~οἷον	τὸ	τοιόνδε λέγω· ἆρα ἔχει ἀλήθειάν
[43]	ἢ καὶ ἐναντιουμένην; ~Λέγω δὲ	τὸ	τοιόνδε, οἷον καύματος ἐνόντος καὶ
[18]	Σιμμίας. ~(Οὐκοῦν, ἦ δ᾽ ὅς,	τὸ	τοιοῦτον ἀνάμνησίς τίς ἐστι; Μάλιστα
[34]	εἰς τὸ συγγενὲς καὶ εἰς	τὸ	τοιοῦτον ἀφικομένη ἀπηλλάχθαι τῶν ~ἀνθρωπίνων
[53]	καὶ περιττοῖς. ~Πάνυ γε. ~Επὶ	τὸ	τοιοῦτον δή, φαμέν, ἡ ἐναντία
[46]	μοι τρόπον τινὰ εὖ ~ἔχειν	τὸ	τὸν νοῦν εἶναι πάντων αἴτιον,
[50]	γάρ, ἦ δ᾽ ὅς, ὁμολογεῖς	τὸ	τὸν Σιμμίαν ὑπερέχειν Σωκράτους οὐχ
[17]	διακρίνοιτο δὲ μή, ~ταχὺ ἂν	τὸ	τοῦ Ἀναξαγόρου γεγονὸς εἴη, ὁμοῦ
[37]	~ἀποκριναμένου δή (τινος) ὅτι πολὺ	τὸ	τοῦ ἀνθρώπου, οἴοιτο ἀποδεδεῖχθαι ~ὅτι
[7]	φαίνεται. Ὃ μέντοι νυνδὴ ἔλεγες,	τὸ	~τοὺς φιλοσόφους ῥᾳδίως ἂν ἐθέλειν
[61]	λίμνῃ ἐξ ~ἐναντίας· καὶ οὐδὲ	τὸ	τούτου ὕδωρ οὐδενὶ μείγνυται, ἀλλὰ
[24]	λόγον ἔτι μᾶλλον, καὶ δεδιέναι	τὸ	τῶν παίδων, μὴ ὡς ἀληθῶς
[23]	ἐνέστηκεν ὃ νυνδὴ Κέβης ἔλεγε,	τὸ	τῶν ~πολλῶν, ὅπως μὴ ἅμα
[60]	πυθμένα οὐκ ἔχει οὐδὲ βάσιν	τὸ	ὑγρὸν τοῦτο. Αἰωρεῖται δὴ ~καὶ
[60]	ἐξιόν. ὅταν τε ~οὖν ὑποχωρήσῃ	τὸ	ὕδωρ εἰς τὸν τόπον τὸν
[59]	καὶ ἑνὶ λόγῳ, ὅπερ ἡμῖν	τὸ	ὕδωρ ~τε καὶ ἡ θάλαττά
[13]	κρατούμενοι. καίτοι καλοῦσί γε ἀκολασίαν	~(τὸ	ὑπὸ τῶν ἡδονῶν ἄρχεσθαι, ἀλλ᾽
[65]	καταρῶνται ~ἐπειδὰν αὐτοῖς παραγγείλω πίνειν	τὸ	φάρμακον ἀναγκαζόντων τῶν ~ἀρχόντων. Σὲ
[66]	ἐφαπτόμενος αὐτοῦ οὗτος ὁ δοὺς	τὸ	~φάρμακον, διαλιπὼν χρόνον ἐπεσκόπει τοὺς
[65]	~πειθώμεθα αὐτῷ, καὶ ἐνεγκάτω τις	τὸ	φάρμακον, εἰ τέτριπται· εἰ δὲ
[66]	ἧκεν ἄγων τὸν μέλλοντα δώσειν	τὸ	~φάρμακον, ἐν κύλικι φέροντα τετριμμένον.
[1]	Σωκράτει ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ᾗ	τὸ	~φάρμακον ἔπιεν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ,
[63]	δὴ βέλτιον εἶναι λουσάμενον πιεῖν	τὸ	φάρμακον καὶ μὴ πράγματα ~ταῖς
[8]	λέγει ὁ μέλλων σοι ~δώσειν	τὸ	φάρμακον ὅτι χρή σοι φράζειν
[64]	λόγον πεποίημαι, ὡς, ἐπειδὰν πίω	τὸ	φάρμακον, οὐκέτι ὑμῖν ~παραμενῶ, ἀλλ᾽
[60]	οἰκοῦμεν, τοὺς δὲ ~βαθυτέρους ὄντας	τὸ	χάσμα αὐτοὺς ἔλαττον ἔχειν τοῦ
[60]	Τάρταρον ~κεκλήκασιν. Εἰς γὰρ τοῦτο	τὸ	χάσμα συρρέουσί τε πάντες οἱ
[46]	~τάχιστα εἰδείην τὸ βέλτιστον καὶ	τὸ	χεῖρον. ~Ἀπὸ δὴ θαυμαστῆς ἐλπίδος,
[46]	εἶναι τὸν ~αὐτὸν τοῦτον καὶ	τὸ	χεῖρον εἰδέναι· τὴν αὐτὴν γὰρ
[12]	πάλαι ἐν τῷ λόγῳ λέγεται,	~τὸ	χωρίζειν ὅτι μάλιστα ἀπὸ τοῦ
[42]	εἰ ὀρθὴ ἡ ὑπόθεσις ἦν,	τὸ	ψυχὴν ἁρμονίαν εἶναι; ~Οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν,
[52]	θερμὸν καὶ ἕτερόν τι χιόνος	τὸ	ψυχρόν; ~Ναί. ~Ἀλλὰ τόδε γ᾽
[45]	ἆρ᾽ ἐπειδὰν τὸ θερμὸν ~καὶ	τὸ	ψυχρὸν σηπεδόνα τινὰ λάβῃ, ὥς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/06/2005