Chapitre |
[53] |
ἄρτι
ἐλέγομεν.
Οἶσθα
γὰρ
δήπου
|
ὅτι |
ἃ
ἂν
ἡ
τῶν
τριῶν |
[43] |
τῶν
ἐν
ἀνθρώπῳ
πάντων
ἔσθ᾽
|
ὅτι |
ἄλλο
λέγεις
ἄρχειν
ἢ
~ψυχὴν |
[47] |
μὴ
διελέσθαι
οἷόν
τ᾽
εἶναι
|
ὅτι |
ἄλλο
μέν
τί
ἐστι
τὸ |
[64] |
παίδων
ἢ
περὶ
ἄλλου
του,
|
ὅτι |
ἄν
σοι
~ποιοῦντες
ἡμεῖς
ἐν |
[7] |
οὐ
πάνυ
εὐθέως
ἐθέλει
πείθεσθαι
|
ὅτι |
ἄν
τις
εἴπῃ.
~Καὶ
ὁ |
[39] |
γιγνόμενοι·
~ὡς
οὐκ
ἔστιν,
ἔφη,
|
ὅτι |
ἄν
τις
μεῖζον
τούτου
κακὸν |
[54] |
ἦ
δ᾽
ὅς.
~Ψυχὴ
ἄρα
|
ὅτι |
ἂν
αὐτὴ
κατάσχῃ,
ἀεὶ
ἥκει |
[53] |
ἐπιφέρῃ
τι
ἐναντίον
ἐκείνῳ,
ἐφ᾽
|
ὅτι |
ἂν
αὐτὸ
ἴῃ,
αὐτὸ
τὸ |
[35] |
~λέγειν
τε
χρὴ
καὶ
ἐρωτᾶν
|
ὅτι |
ἂν
βούλησθε,
ἕως
ἂν
Ἀθηναίων |
[24] |
πόνων,
ὡς
οὐκ
ἔστιν
εἰς
|
~ὅτι |
ἂν
εὐκαιρότερον
ἀναλίσκοιτε
χρήματα.
Ζητεῖν |
[53] |
Κέβης,
τάδε
εἴη
ἄν,
ἃ
|
ὅτι |
ἂν
κατάσχῃ
μὴ
μόνον
~ἀναγκάζει |
[33] |
ἄλλῳ
~ἀλλ᾽
(ἢ
αὐτὴν
αὑτῇ,
|
ὅτι |
ἂν
νοήσῃ
αὐτὴ
καθ᾽
αὑτὴν |
[16] |
ἱκανόν
που
~ἐδόκει
τεκμήριον
εἶναι
|
ὅτι |
ἀναγκαῖον
τὰς
τῶν
τεθνεώτων
ψυχὰς |
[18] |
ἆρα
οὐχὶ
τοῦτο
~δικαίως
λέγομεν
|
ὅτι |
ἀνεμνήσθη,
οὗ
τὴν
ἔννοιαν
(ἔλαβεν; |
[39] |
δ᾽
ὅς,
αἰσχρόν,
καὶ
δῆλον
|
ὅτι |
ἄνευ
τέχνης
τῆς
περὶ
τἀνθρώπεια |
[47] |
ἄτοπον·
εἰ
δέ
τις
λέγοι
|
ὅτι |
ἄνευ
τοῦ
τὰ
τοιαῦτα
ἔχειν |
[9] |
καὶ
σφᾶς
γε
οὐ
λελήθασιν
|
ὅτι |
ἄξιοί
εἰσιν
τοῦτο
~πάσχειν.
~Καὶ |
[45] |
~προσετίθετο
ἕτερον
ἑτέρῳ,
νῦν
δ᾽
|
ὅτι |
ἀπάγεται
καὶ
χωρίζεται
ἕτερον
ἀφ᾽ |
[33] |
παραμυθεῖται
καὶ
λύειν
~ἐπιχειρεῖ,
ἐνδεικνυμένη
|
ὅτι |
ἀπάτης
μὲν
μεστὴ
ἡ
διὰ |
[46] |
ἀνάγκην,
λέγοντα
τὸ
ἄμεινον
~καὶ
|
ὅτι |
αὐτὴν
ἄμεινον
ἦν
τοιαύτην
εἶναι· |
[2] |
καὶ
ἀπὸ
τῆς
λύπης,
ἐνθυμουμένῳ
|
ὅτι |
αὐτίκα
ἐκεῖνος
~ἔμελλε
τελευτᾶν.
Καὶ |
[51] |
ἐναντίον
~πρᾶγμα
γίγνεσθαι,
νῦν
δέ,
|
ὅτι |
αὐτὸ
τὸ
ἐναντίον
ἑαυτῷ
ἐναντίον |
[46] |
τινὰ
αὐτοῖς
αἰτίαν
ἐπενεγκεῖν
ἢ
|
ὅτι |
βέλτιστον
αὐτὰ
~οὕτως
ἔχειν
(ἐστὶν |
[6] |
ἑαυτὸ
~ἀποκτεινύοι,
μὴ
σημήναντός
σου
|
ὅτι |
βούλει
αὐτὸ
τεθνάναι,
χαλεπαίνοις
ἂν |
[19] |
ὅταν
τίς
τι
ἰδὼν
ἐννοήσῃ
|
ὅτι |
βούλεται
μὲν
τοῦτο
ὃ
~νῦν |
[54] |
ὅρα
εἰ
ἤδη
ἱκανῶς
οἶσθ᾽
|
ὅτι |
βούλομαι.
~Ἀλλὰ
πάνυ
ἱκανῶς,
ἔφη. |
[45] |
~ἄλλο
οὐδὲν
ἑνὶ
λόγῳ
δι᾽
|
ὅτι |
γίγνεται
ἢ
ἀπόλλυται
ἢ
ἔστι, |
[33] |
αὐτὸ
καθ᾽
αὑτὸ
τῶν
~ὄντων·
|
ὅτι |
δ᾽
ἂν
δι᾽
ἄλλων
σκοπῇ |
[64] |
ἐρωτᾷ
δὴ
πῶς
με
θάπτῃ.
|
ὅτι |
δὲ
ἐγὼ
πάλαι
~πολὺν
λόγον |
[44] |
ταῦτα
μηνύειν
~ἀθανασίαν
μὲν
μή,
|
ὅτι |
δὲ
πολυχρόνιόν
τέ
ἐστιν
ψυχὴ |
[35] |
τὴν
μαντικήν,
οἳ
ἐπειδὰν
αἴσθωνται
|
ὅτι |
~δεῖ
αὐτοὺς
ἀποθανεῖν,
ᾄδοντες
καὶ |
[33] |
τοῦ
εἱργμοῦ
τὴν
δεινότητα
κατιδοῦσα
|
ὅτι |
δι᾽
ἐπιθυμίας
~ἐστίν,
ὡς
ἂν |
[47] |
ὧν
~πράττω,
λέγοι
πρῶτον
μὲν
|
ὅτι |
διὰ
ταῦτα
νῦν
ἐνθάδε
κάθημαι, |
[45] |
πρὸ
τοῦ
παντὶ
δῆλον
εἶναι,
|
ὅτι |
διὰ
τὸ
ἐσθίειν
καὶ
~πίνειν· |
[11] |
ταῦτα.
Τὸ
δ᾽
~ἔσχατον
πάντων
|
ὅτι, |
ἐάν
τις
ἡμῖν
καὶ
σχολὴ |
[12] |
(παρασκευάζονθ᾽
~ἑαυτὸν
ἐν
τῷ
βίῳ
|
ὅτι |
ἐγγυτάτω
ὄντα
τοῦ
τεθνάναι
οὕτω |
[11] |
Ἀλλὰ
τῷ
ὄντι
ἡμῖν
δέδεικται
|
ὅτι, |
εἰ
μέλλομέν
ποτε
~καθαρῶς
τι |
[57] |
ἔφη,
ὦ
ἄνδρες,
δίκαιον
διανοηθῆναι,
|
ὅτι, |
εἴπερ
ἡ
~ψυχὴ
ἀθάνατος,
ἐπιμελείας |
[8] |
πάνυ
ἀγαθοὺς
ἥξειν,
εὖ
ἴστε
|
ὅτι |
εἴπερ
τι
ἄλλο
τῶν
~τοιούτων |
[59] |
Τὸ
δ᾽
αἴτιον
~τούτου
εἶναι
|
ὅτι |
ἐκεῖνοι
οἱ
λίθοι
εἰσὶ
καθαροὶ |
[58] |
εἴη
ἀνασχέσθαι
θεωροῦσα,
γνῶναι
ἂν
|
ὅτι |
~ἐκεῖνός
ἐστιν
ὁ
ἀληθῶς
οὐρανὸς |
[66] |
(τοιαῦτα
πλημμελοῖεν·
καὶ
γὰρ
ἀκήκοα
|
ὅτι |
~ἐν
εὐφημίᾳ
χρὴ
τελευτᾶν.
Ἀλλ᾽ |
[45] |
ἀφ᾽
~ἑτέρου.
οὐδέ
γε
δι᾽
|
ὅτι |
ἓν
γίγνεται
ὡς
ἐπίσταμαι,
ἔτι |
[28] |
ἑτέρῳ.
~Ὅρα
δὴ
καὶ
τῇδε
|
ὅτι |
ἐπειδὰν
ἐν
τῷ
αὐτῷ
ὦσι |
[66] |
Καὶ
αὐτὸς
ἥπτετο
καὶ
εἶπεν
|
ὅτι, |
ἐπειδὰν
πρὸς
τῇ
~καρδίᾳ
γένηται |
[33] |
φόβων)
καθ᾽
ὅσον
δύναται,
λογιζομένη
|
ὅτι, |
ἐπειδάν
τις
σφόδρα
ἡσθῇ
ἢ |
[47] |
τὰς
ὡς
ἀληθῶς
~αἰτίας
λέγειν,
|
ὅτι, |
ἐπειδὴ
Ἀθηναίοις
ἔδοξε
βέλτιον
εἶναι |
[55] |
ὡμολόγητο
~ἡμῖν,
ῥᾳδίως
ἂν
διεμαχόμεθα
|
ὅτι |
ἐπελθόντος
τοῦ
ἀρτίου
τὸ
περιττὸν |
[4] |
αὖθις
ἐρωτᾷ
εὖ
οἶδα
γὰρ
|
ὅτι |
~ἐρήσεται
εἰπὲ
τί
χρὴ
λέγειν. |
[18] |
λόγῳ,
ἔφη
ὁ
Κέβης,
καλλίστῳ,
|
ὅτι |
ἐρωτώμενοι
οἱ
ἄνθρωποι,
ἐάν
τις |
[37] |
~θοἰμάτιον
ὃ
ἠμπείχετο
αὐτὸς
ὑφηνάμενος
|
ὅτι |
ἐστὶ
σῶν
καὶ
οὐκ
ἀπόλωλεν, |
[37] |
ὃς
ἂν
μὴ
ἔχῃ
ἀποδεῖξαι
|
ὅτι |
ἔστι
ψυχὴ
~παντάπασιν
ἀθάνατόν
τε |
[19] |
εἰληφότας
ἐπιστήμην
αὐτοῦ
τοῦ
ἴσου
|
ὅτι |
ἔστιν,
εἰ
ἐμέλλομεν
~τὰ
ἐκ |
[37] |
λέγω.
Πᾶς
(γὰρ)
ἂν
ὑπολάβοι
|
ὅτι |
εὔηθες
λέγει
ὁ
τοῦτο
~λέγων· |
[11] |
τοῦ
~λόγου
ἐν
τῇ
σκέψει)
|
ὅτι, |
ἕως
ἂν
τὸ
σῶμα
ἔχωμεν |
[28] |
ἔοικεν;
~Δῆλα
δή,
ὦ
Σώκρατες,
|
ὅτι |
ἡ
μὲν
ψυχὴ
τῷ
θείῳ, |
[27] |
~Οὐκοῦν
καὶ
τόδε
πάλαι
ἐλέγομεν,
|
ὅτι |
ἡ
ψυχή,
ὅταν
μὲν
τῷ |
[40] |
ὑγιὲς
εἶναι,
ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
|
~ὅτι |
ἡμεῖς
οὔπω
ὑγιῶς
ἔχομεν,
ἀλλὰ |
[18] |
ὃν
σὺ
εἴωθας
θαμὰ
λέγειν,
|
ὅτι |
ἡμῖν
ἡ
μάθησις
~οὐκ
ἄλλο |
[44] |
θάρρος
θαρρήσει.
Τὸ
δὲ
~ἀποφαίνειν
|
ὅτι |
ἰσχυρόν
τί
ἐστιν
ἡ
ψυχὴ |
[38] |
καὶ
~ὥσπερ
ὑπέμνησέν
με
ῥηθεὶς
|
ὅτι |
καὶ
αὐτῷ
μοι
ταῦτα
προυδέδοκτο. |
[23] |
ἡ
ψυχή,
δεῖ
δὲ
~προσαποδεῖξαι
|
ὅτι |
καὶ
ἐπειδὰν
ἀποθάνωμεν
οὐδὲν
ἧττον |
[49] |
ἐάν
τίς
μοι
λέγῃ
(δι᾽
|
ὅτι |
καλόν
ἐστιν
ὁτιοῦν,
ἢ
~χρῶμα |
[11] |
πρὸς
ἀλλήλους
τοιαῦτα
~ἄττα
λέγειν,
|
ὅτι |
κινδυνεύει
τοι
ὥσπερ
ἀτραπός
τις |
[38] |
παραγενόμενος.
(Τὸ
μὲν
οὖν
ἔχειν
|
ὅτι |
λέγοι
ἐκεῖνος
ἴσως
~οὐδὲν
ἄτοπον· |
[12] |
τῷ
λόγῳ
λέγεται,
~τὸ
χωρίζειν
|
ὅτι |
μάλιστα
ἀπὸ
τοῦ
σώματος
τὴν |
[10] |
ἀλγηδὼν
μηδέ
τις
ἡδονή,
ἀλλ᾽
|
ὅτι |
μάλιστα
αὐτὴ
~καθ᾽
αὑτὴν
γίγνηται |
[10] |
ἂν
τοῦτο
ποιήσειεν
καθαρώτατα
ὅστις
|
ὅτι |
μάλιστα
αὐτῇ
τῇ
~διανοίᾳ
ἴοι |
[40] |
πάρεργον,
ἀλλ᾽
ὅπως
αὐτῷ
ἐμοὶ
|
ὅτι |
μάλιστα
~δόξει
οὕτως
(ἔχειν.
Λογίζομαι |
[11] |
ἐγγυτάτω
~ἐσόμεθα
τοῦ
εἰδέναι,
ἐὰν
|
ὅτι |
μάλιστα
μηδὲν
ὁμιλῶμεν
τῷ
σώματι |
[10] |
ἐπιχειροῖ
θηρεύειν
τῶν
ὄντων,
ἀπαλλαγεὶς
|
ὅτι |
μάλιστα
ὀφθαλμῶν
~τε
καὶ
ὤτων |
[7] |
γε
τοῦ
ἀγαθοῦ
φεύγειν
~ἀλλ᾽
|
ὅτι |
μάλιστα
παραμένειν,
διὸ
ἀλογίστως
ἂν |
[9] |
δῆλός
ἐστιν
ὁ
(φιλόσοφος
~ἀπολύων
|
ὅτι |
μάλιστα
τὴν
ψυχὴν
ἀπὸ
τῆς |
[50] |
Φαίδων
ὁ
Φαίδων
ἐστίν,
~ἀλλ᾽
|
ὅτι |
μέγεθος
ἔχει
ὁ
(Φαίδων)
πρὸς |
[35] |
~πλεῖστα
καὶ
κάλλιστα
ᾄδουσι,
γεγηθότες
|
ὅτι |
μέλλουσι
παρὰ
τὸν
θεὸν
~ἀπιέναι |
[63] |
~οὐ
πρέπει
νοῦν
ἔχοντι
ἀνδρί·
|
ὅτι |
μέντοι
ἢ
ταῦτ᾽
ἐστὶν
ἢ |
[8] |
μὲν
οὐκ
ἂν
πάνυ
διισχυρισαίμην
|
ὅτι |
μέντοι
~παρὰ
θεοὺς
δεσπότας
πάνυ |
[11] |
ὁμιλῶμεν
τῷ
σώματι
μηδὲ
~κοινωνῶμεν,
|
ὅτι |
μὴ
πᾶσα
ἀνάγκη,
μηδὲ
ἀναπιμπλώμεθα |
[65] |
~γε
σοῦ
ὅπερ
ἄλλων
καταγιγνώσκω,
|
ὅτι |
μοι
χαλεπαίνουσι
καὶ
καταρῶνται
~ἐπειδὰν |
[35] |
ἐμαυτὸν
~αἰτιάσομαι
ἐν
ὑστέρῳ
χρόνῳ
|
ὅτι |
νῦν
οὐκ
εἶπον
ἅ
μοι |
[18] |
~Πῶς
γὰρ
οὔ;
~Οὐκοῦν
οἶσθα
|
ὅτι |
οἱ
ἐρασταί,
ὅταν
ἴδωσιν
λύραν |
[27] |
τῆς
μεθόδου,
~καὶ
ὁ
δυσμαθέστατος,
|
ὅτι |
ὅλῳ
καὶ
παντὶ
ὁμοιότερόν
ἐστι |
[19] |
πρῶτον
ἰδόντες
τὰ
ἴσα
ἐνενοήσαμεν
|
ὅτι |
ὀρέγεται
μὲν
πάντα
ταῦτα
εἶναι |
[13] |
ἀλλὰ
τῷ
ὄντι
πάλαι
αἰνίττεσθαι
|
ὅτι |
ὃς
ἂν
ἀμύητος
καὶ
ἀτέλεστος |
[36] |
ψυχὴ
οὖσα
ἁρμονία
τις,
δῆλον
|
ὅτι, |
ὅταν
χαλασθῇ
τὸ
σῶμα
ἡμῶν |
[7] |
δεσπότου,
καὶ
οὐκ
ἂν
λογίζοιτο
|
ὅτι |
οὐ
δεῖ
ἀπό
γε
τοῦ |
[59] |
τὰ
τοιαῦτα·
~ἐκεῖ
δὲ
οὐδὲν
|
ὅτι |
οὐ
τοιοῦτον
εἶναι
καὶ
ἔτι |
[17] |
τοίνυν
οὕτως,
ἔφη,
ὦ
Κέβης,
|
ὅτι |
οὐδ᾽
ἀδίκως
ὡμολογήκαμεν,
ὡς
~ἐμοὶ |
[15] |
εἰ
τῷ
ὄντι
φανερὸν
γίγνοιτο
|
ὅτι |
οὐδαμόθεν
~ἄλλοθεν
γίγνονται
οἱ
ζῶντες |
[9] |
ἁπτόμενοι
φιλοσοφίας
~λεληθέναι
τοὺς
ἄλλους
|
ὅτι |
οὐδὲν
ἄλλο
αὐτοὶ
ἐπιτηδεύουσιν
ἢ |
[35] |
λύπης
ἐξᾴδειν,
καὶ
οὐ
λογίζονται
|
ὅτι |
οὐδὲν
ὄρνεον
ᾄδει
ὅταν
~πεινῇ |
[49] |
ἴσως
εὐήθως
ἔχω
παρ᾽
ἐμαυτῷ,
|
ὅτι |
οὐκ
ἄλλο
τι
ποιεῖ
αὐτὸ |
[55] |
λέγοντι
οὐκ
ἂν
ἔχοιμεν
διαμαχέσασθαι
|
ὅτι |
οὐκ
~ἀπόλλυται·
τὸ
γὰρ
ἀνάρτιον |
[37] |
ἀποθανόντος
λέγοι
τοῦτον
τὸν
λόγον,
|
ὅτι |
~οὐκ
ἀπόλωλεν
ὁ
ἄνθρωπος
ἀλλ᾽ |
[13] |
ἂν
ἴδῃς
~ἀγανακτοῦντα
μέλλοντα
ἀποθανεῖσθαι,
|
ὅτι |
οὐκ
ἄρ᾽
(ἦν
φιλόσοφος
~ἀλλά |
[4] |
ἔφη,
αὐτῷ,
ὦ
Κέβης,
τἀληθῆ,
|
ὅτι |
οὐκ
ἐκείνῳ
βουλόμενος
οὐδὲ
~τοῖς |
[65] |
~δὴ
καὶ
νῦν
εὖ
οἶδ᾽
|
ὅτι |
οὐκ
ἐμοὶ
χαλεπαίνεις,
γιγνώσκεις
γὰρ |
[49] |
λέγειν;
Καὶ
μέγα
ἂν
~βοῴης
|
ὅτι |
οὐκ
οἶσθα
ἄλλως
πως
ἕκαστον |
[10] |
οἱ
ποιηταὶ
ἡμῖν
ἀεὶ
θρυλοῦσιν,
|
ὅτι |
οὔτ᾽
~ἀκούομεν
ἀκριβὲς
οὐδὲν
οὔτε |
[39] |
σοφώτατοι
γεγονέναι
καὶ
~κατανενοηκέναι
μόνοι
|
ὅτι |
οὔτε
τῶν
πραγμάτων
οὐδενὸς
οὐδὲν |
[33] |
οὖν
λέγω,
γιγνώσκουσιν
οἱ
φιλομαθεῖς
|
ὅτι |
οὕτω
παραλαβοῦσα
ἡ
~φιλοσοφία
ἔχουσαν |
[7] |
εἰς
σὲ
τείνειν
τὸν
λόγον,
|
ὅτι |
οὕτω
ῥᾳδίως
φέρεις
καὶ
ἡμᾶς |
[1] |
ἤγγειλέ
τις,
καὶ
ἐθαυμάζομέν
γε
|
ὅτι |
πάλαι
γενομένης
~αὐτῆς
πολλῷ
ὕστερον |
[15] |
~Ἱκανῶς
οὖν,
ἔφη,
ἔχομεν
τοῦτο,
|
ὅτι |
πάντα
οὕτω
γίγνεται,
ἐξ
ἐναντίων |
[19] |
γε
τῶν
αἰσθήσεων
δεῖ
ἐννοῆσαι
|
ὅτι |
(πάντα
τὰ
ἐν
ταῖς
~αἰσθήσεσιν |
[17] |
ἕτερον
μηδὲ
καμπὴν
~ποιοῖτο,
οἶσθ᾽
|
ὅτι |
πάντα
τελευτῶντα
τὸ
αὐτὸ
σχῆμα |
[37] |
τὸ
τοῦ
ἀνθρώπου,
οἴοιτο
ἀποδεδεῖχθαι
|
~ὅτι |
παντὸς
ἄρα
μᾶλλον
ὅ
γε |
[39] |
ἢ
~μέλανα;
Ἢ
οὐχὶ
ᾔσθησαι
|
ὅτι |
πάντων
τῶν
τοιούτων
τὰ
μὲν |
[8] |
θανάτῳ·
νῦν
δὲ
εὖ
ἴστε
|
ὅτι |
παρ᾽
(ἄνδρας
τε
ἐλπίζω
~ἀφίξεσθαι |
[33] |
ἦ
δ᾽
ὅς,
οἱ
φιλομαθεῖς
|
(ὅτι |
~παραλαβοῦσα
αὐτῶν
τὴν
ψυχὴν
ἡ |
[42] |
μᾶλλον
μήτε
ἧττον
ἡρμοσμένη
ἔστιν
|
ὅτι |
πλέον
ἢ
ἔλαττον
~ἁρμονίας
μετέχει, |
[37] |
καὶ
φορουμένου,
~ἀποκριναμένου
δή
(τινος)
|
ὅτι |
πολὺ
τὸ
τοῦ
ἀνθρώπου,
οἴοιτο |
[4] |
ἤροντο,
ἀτὰρ
καὶ
Εὔηνος
πρῴην,
|
ὅτι |
ποτὲ
διανοηθείς,
ἐπειδὴ
δεῦρο
~ἦλθες, |
[22] |
οὐκ
ἐνδεῶς
τοῦτο
πεπεῖσθαι
~αὐτόν,
|
ὅτι |
πρὶν
γενέσθαι
(ἡμᾶς
ἦν
ἡμῶν |
[23] |
ὥσπερ
ἥμισυ
~ἀποδεδεῖχθαι
οὗ
δεῖ,
|
ὅτι |
πρὶν
γενέσθαι
ἡμᾶς
ἦν
ἡμῶν |
[19] |
τῶν
αἰσθήσεων
ἴσα
ἐκεῖσε
ἀνοίσειν,
|
ὅτι |
προθυμεῖται
μὲν
πάντα
τοιαῦτ᾽
~εἶναι |
[60] |
καὶ
εἰσρεῖν
πάντα
~τὰ
ῥεύματα,
|
ὅτι |
πυθμένα
οὐκ
ἔχει
οὐδὲ
βάσιν |
[50] |
Σωκράτης
ὁ
Σωκράτης
ἐστίν,
ἀλλ᾽
|
~ὅτι |
σμικρότητα
ἔχει
ὁ
Σωκράτης
πρὸς |
[49] |
τούτῳ
(ἐλάττω,
ἀλλὰ
διαμαρτύροιο
ἂν
|
~ὅτι |
σὺ
μὲν
οὐδὲν
ἄλλο
λέγεις |
[47] |
διὰ
ταῦτα
νῦν
ἐνθάδε
κάθημαι,
|
ὅτι |
σύγκειταί
~μου
τὸ
σῶμα
ἐξ |
[45] |
δύο
γίγνεσθαι.
Τότε
μὲν
γὰρ
|
ὅτι |
συνήγετο
πλησίον
ἀλλήλων
καὶ
~προσετίθετο |
[50] |
~ἔχων·
οὐδ᾽
αὖ
Σωκράτους
ὑπερέχειν
|
ὅτι |
Σωκράτης
ὁ
Σωκράτης
ἐστίν,
ἀλλ᾽ |
[47] |
ὥσπερ
ἂν
εἴ
τις
λέγων
|
ὅτι |
Σωκράτης
πάντα
ὅσα
~πράττει
νῷ |
[41] |
~Αἰσθάνῃ
οὖν,
ἦ
δ᾽
ὅς,
|
ὅτι |
ταῦτά
σοι
συμβαίνει
λέγειν,
ὅταν |
[17] |
γιγνόμενον
ἐκ
τοῦ
~καθεύδοντος,
οἶσθ᾽
|
ὅτι |
τελευτῶντα
πάντ᾽
(ἂν>
λῆρον
τὸν |
[39] |
τοὺς
ἀντιλογικοὺς
λόγους
~διατρίψαντες
οἶσθ᾽
|
ὅτι |
τελευτῶντες
οἴονται
σοφώτατοι
γεγονέναι
καὶ |
[16] |
τοῦ
τεθνεῶτος;
~Ἀναγκαῖον,
ἔφη,
ὁμολογεῖν
|
ὅτι |
τὸ
ζῶν.
~Ἐκ
τῶν
τεθνεώτων |
[49] |
μὲν
οὐδὲν
ἄλλο
λέγεις
ἢ
|
ὅτι |
τὸ
μεῖζον
πᾶν
ἕτερον
ἑτέρου |
[3] |
ἐκ
τοῦ
δεσμωτηρίου
ἑσπέρας,
ἐπυθόμεθα
|
ὅτι |
τὸ
~πλοῖον
ἐκ
Δήλου
ἀφιγμένον |
[42] |
ὁ
Σιμμίας,
εἰπεῖν·
δῆλον
δ᾽
|
ὅτι |
τοιαῦτ᾽
ἄττ᾽
ἂν
λέγοι
ὁ |
[36] |
καὶ
αὐτόν
σε
τοῦτο
ἐντεθυμῆσθαι,
|
ὅτι |
τοιοῦτόν
τι
~μάλιστα
ὑπολαμβάνομεν
τὴν |
[13] |
Σώκρατες;
~Οἶσθα,
ἦ
δ᾽
ὅς,
|
ὅτι |
τὸν
θάνατον
ἡγοῦνται
πάντες
οἱ |
[4] |
μετὰ
δὲ
τὸν
θεόν,
ἐννοήσας
|
ὅτι |
~τὸν
ποιητὴν
δέοι,
εἴπερ
μέλλοι |
[10] |
~σώματος
ἐπιχειρῇ
τι
σκοπεῖν,
δῆλον
|
ὅτι |
τότε
ἐξαπατᾶται
ὑπ᾽
αὐτοῦ.
~(Ἀληθῆ |
[51] |
Νῦν
δέ
μοι
δοκεῖ
λέγεσθαι
|
ὅτι |
τοῦτο
οὐκ
ἄν
ποτε
γένοιτο. |
[18] |
τῶν
τοιούτων,
~ἐνταῦθα
σαφέστατα
κατηγορεῖ
|
ὅτι |
τοῦτο
οὕτως
ἔχει.
~Εἰ
δὲ |
[49] |
γὰρ
ἔτι
τοῦτο
διισχυρίζομαι,
ἀλλ᾽
|
ὅτι |
τῷ
καλῷ
~πάντα
τὰ
καλὰ |
[49] |
ἐμοὶ
καὶ
ὁτῳοῦν
ἄλλῳ
~ἀποκρίνασθαι
|
ὅτι |
τῷ
καλῷ
τὰ
καλὰ
(γίγνεται) |
[9] |
παρ᾽
ἡμῖν
ἀνθρώπους
καὶ
πάνυ
|
ὅτι |
τῷ
ὄντι
οἱ
~φιλοσοφοῦντες
θανατῶσι, |
[26] |
~Παντί,
ἔφη,
τοῦτό
γε
δῆλον,
|
ὅτι |
τῷ
ὁρατῷ.
~Τί
δὲ
ἡ |
[64] |
ἔφη,
ὦ
Κρίτων,
οὐδὲν
καινότερον·
|
ὅτι |
ὑμῶν
αὐτῶν
~ἐπιμελούμενοι
ὑμεῖς
καὶ |
[38] |
ὡς
~ὕστερον
ἐλέγομεν
πρὸς
ἀλλήλους,
|
ὅτι |
ὑπὸ
τοῦ
ἔμπροσθεν
λόγου
σφόδρα |
[50] |
αὖ
ὑπὸ
Φαίδωνος
ὑπερέχεσθαι
τῷ
|
ὅτι |
Φαίδων
ὁ
Φαίδων
ἐστίν,
~ἀλλ᾽ |
[52] |
δηλῶσαι,
ἄθρει.
ἔστιν
δὲ
τόδε,
|
ὅτι |
φαίνεται
οὐ
~μόνον
ἐκεῖνα
τὰ |
[1] |
περὶ
τούτων,
πλήν
γε
~δὴ
|
ὅτι |
φάρμακον
πιὼν
ἀποθάνοι·
τῶν
δὲ |
[7] |
λέγετε·
οἶμαι
γὰρ
ὑμᾶς
λέγειν
|
ὅτι |
χρή
με
πρὸς
ταῦτα
~ἀπολογήσασθαι |
[8] |
μέλλων
σοι
~δώσειν
τὸ
φάρμακον
|
ὅτι |
χρή
σοι
φράζειν
ὡς
ἐλάχιστα |
[66] |
καὶ
ἐπανιὼν
οὕτως
ἡμῖν
ἐπεδείκνυτο
|
ὅτι |
~ψύχοιτό
τε
καὶ
πήγνυτο.
Καὶ |
[3] |
οἷα
δὴ
εἰώθασιν
αἱ
γυναῖκες,
|
ὅτι |
Ὦ
~Σώκρατες,
ὕστατον
δή
σε |
[54] |
~ἐρῶ
ἀπόκρισιν
ἐκείνην
τὴν
ἀμαθῆ,
|
ὅτι |
ᾧ
ἂν
θερμότης,
ἀλλὰ
κομψοτέραν |
[54] |
τί
ἐγγένηται
νοσήσει,
οὐκ
~ἐρῶ
|
ὅτι |
ᾧ
ἂν
νόσος,
ἀλλ᾽
ᾧ |
[54] |
ἀλλὰ
κομψοτέραν
ἐκ
~τῶν
νῦν,
|
ὅτι |
ᾧ
ἂν
πῦρ·
οὐδὲ
ἂν |