Chapitre
[20]	αὐτοῦ τοῦ καλοῦ καὶ αὐτοῦ	τοῦ	~(ἀγαθοῦ καὶ δικαίου καὶ ὁσίου
[7]	ὅτι οὐ δεῖ ἀπό γε	τοῦ	ἀγαθοῦ φεύγειν ~ἀλλ᾽ ὅτι μάλιστα
[55]	οὖν. ~Οὐκοῦν καὶ νῦν περὶ	τοῦ	ἀθανάτου, εἰ μὲν ἡμῖν ὁμολογεῖται
[55]	καὶ ὧδε, ἔφη, ἀνάγκη περὶ	τοῦ	ἀθανάτου εἰπεῖν; Εἰ μὲν τὸ
[30]	εἰς ~τὸν ὁρατὸν τόπον φόβῳ	τοῦ	ἀιδοῦς τε καὶ Ἅιδου, ὥσπερ
[4]	(ποιημάτων ὧν πεποίηκας ἐντείνας ~τοὺς	τοῦ	Αἰσώπου λόγους καὶ τὸ εἰς
[27]	διὰ τοῦ ὁρᾶν ἢ διὰ	τοῦ	ἀκούειν ἢ δι᾽ ἄλλης ~τινὸς
[45]	ἐστιν ὁ τὰς αἰσθήσεις παρέχων	τοῦ	~ἀκούειν καὶ ὁρᾶν καὶ ὀσφραίνεσθαι,
[17]	δὲ μή, ~ταχὺ ἂν τὸ	τοῦ	Ἀναξαγόρου γεγονὸς εἴη, ὁμοῦ πάντα
[37]	~σῶμα καὶ ἀπολλύοιτο ἔτι ζῶντος	τοῦ	ἀνθρώπου, (ἀλλ᾽ ἡ ψυχὴ ἀεὶ
[23]	~πολλῶν, ὅπως μὴ ἅμα ἀποθνῄσκοντος	τοῦ	ἀνθρώπου διασκεδάννυται ἡ ~ψυχὴ καὶ
[14]	ὡς ἔστι τε ~ψυχὴ ἀποθανόντος	τοῦ	ἀνθρώπου καί τινα δύναμιν ἔχει
[37]	δή (τινος) ὅτι πολὺ τὸ	τοῦ	ἀνθρώπου, οἴοιτο ἀποδεδεῖχθαι ~ὅτι παντὸς
[37]	ἔτι ἀπιστεῖς, ἐπειδὴ ὁρᾷς ἀποθανόντος	τοῦ	ἀνθρώπου τό γε ~ἀσθενέστερον ἔτι
[38]	λόγου ὅς με πείσει ὡς	τοῦ	~ἀποθανόντος οὐ συναποθνῄσκει ἡ ψυχή.
[35]	οἱ κύκνοι, ἀλλ᾽ ἅτε οἶμαι	τοῦ	~Ἀπόλλωνος ὄντες, μαντικοί τέ εἰσι
[1]	τῆς θεωρίας ἐπειδὰν ὁ ἱερεὺς	τοῦ	Ἀπόλλωνος στέψῃ τὴν ~πρύμναν τοῦ
[19]	~ἢ πῶς λέγομεν; ~Οὕτως. ~Πρὸ	τοῦ	ἄρα ἄρξασθαι ἡμᾶς ὁρᾶν καὶ
[52]	ἡ πεμπτὰς καὶ ὁ ἥμισυς	τοῦ	ἀριθμοῦ ~ἅπας, ὥστε (οὐκ ὢν
[52]	ἅπας ὁ ἕτερος αὖ στίχος	τοῦ	ἀριθμοῦ οὐκ ~ὢν ὅπερ τὸ
[53]	~(Ἐπὶ τὰ τρία ἄρα ἡ	τοῦ	ἀρτίου ἰδέα οὐδέποτε ἥξει. ~Οὐ
[55]	οὖν; Τὸ μὴ δεχόμενον τὴν	τοῦ	ἀρτίου ἰδέαν τί νυνδὴ ὠνομάζομεν;
[53]	~Ναί. ~Ἐναντία δὲ ταύτῃ ἡ	τοῦ	ἀρτίου; ~Ναί. ~(Ἐπὶ τὰ τρία
[53]	πολλάκις ἀκούειν. Τὰ πέντε τὴν	τοῦ	ἀρτίου οὐ ~δέξεται, οὐδὲ τὰ
[53]	ἥξει. ~Οὐ δῆτα. ~Ἄμοιρα δὴ	τοῦ	ἀρτίου τὰ τρία. ~Ἄμοιρα. ~Ἀνάρτιος
[55]	ῥᾳδίως ἂν διεμαχόμεθα ὅτι ἐπελθόντος	τοῦ	ἀρτίου τὸ περιττὸν καὶ τὰ
[55]	τὸ περιττὸν μὴ γίγνεσθαι ἐπιόντος	τοῦ	~ἀρτίου, ὥσπερ ὡμολόγηται, (ἀπολομένου δὲ
[49]	καὶ τὴν ἀπειρίαν, ἐχόμενος ~ἐκείνου	τοῦ	ἀσφαλοῦς τῆς ὑποθέσεως, οὕτως ἀποκρίναιο
[35]	εἶναι τῶν κύκνων καὶ ἱερὸς	τοῦ	~αὐτοῦ θεοῦ, καὶ οὐ χεῖρον
[39]	λόγους μισήσας. ~Γίγνεται δὲ ἐκ	τοῦ	αὐτοῦ τρόπου μισολογία τε καὶ
[52]	μόνον αὐτὸ τὸ εἶδος ~ἀξιοῦσθαι	τοῦ	αὑτοῦ ὀνόματος εἰς τὸν ἀεὶ
[15]	~ἄλλοθεν αὐτὸ γίγνεσθαι ἢ ἐκ	τοῦ	αὐτῷ ἐναντίου. Οἷον ὅταν μεῖζόν
[47]	νῷ πράττων, ~ἀλλ᾽ οὐ (τῇ	τοῦ	βελτίστου αἱρέσει, πολλὴ ἂν καὶ
[47]	Βοιωτοὺς ἦν, ὑπὸ δόξης φερόμενα	τοῦ	βελτίστου, ~εἰ μὴ δικαιότερον ᾤμην
[35]	τοῦ δεσπότου, ~οὐδὲ δυσθυμότερον αὐτῶν	τοῦ	βίου ἀπαλλάττεσθαι. ἀλλὰ τούτου γ᾽
[43]	ἐναντιουμένη ὀλίγου ~πάντα διὰ παντὸς	τοῦ	βίου καὶ δεσπόζουσα πάντας τρόπους,
[20]	τούτων πάντων ~τὰς ἐπιστήμας πρὸ	τοῦ	γενέσθαι εἰληφέναι. ~Ἔστι ταῦτα. ~Καὶ
[20]	εἰ μὲν λαβόντες αὐτὴν πρὸ	τοῦ	γενέσθαι ἔχοντες ἐγενόμεθα, ~ἠπιστάμεθα καὶ
[10]	σκοπεῖ, ~οὗτος ἂν ἐγγύτατα ἴοι	τοῦ	γνῶναι ἕκαστον; ~Πάνυ μὲν οὖν.
[66]	ἀκούσαντες ᾐσχύνθημέν τε καὶ ἐπέσχομεν	τοῦ	δακρύειν. Ὁ δὲ ~περιελθών, ἐπειδή
[37]	μὲν ὕστερος ἀπόλωλεν πολλῶν (ὄντων,	τοῦ	δὲ ~τελευταίου οἶμαι πρότερος, καὶ
[33]	αὐτὸς ὁ δεδεμένος συλλήπτωρ (εἴη	τοῦ	δεδέσθαι, ~ὅπερ οὖν λέγω, γιγνώσκουσιν
[3]	αὐτῷ μοι ἔοικεν· ἐπειδὴ ὑπὸ	τοῦ	δεσμοῦ ἦν ἐν τῷ ~σκέλει
[3]	προτεραίᾳ (ἡμέρᾳ) ~(ἐπειδὴ ἐξήλθομεν ἐκ	τοῦ	δεσμωτηρίου ἑσπέρας, ἐπυθόμεθα ὅτι τὸ
[3]	δίκη ἐγένετο· ~πλησίον γὰρ ἦν	τοῦ	δεσμωτηρίου. περιεμένομεν οὖν ἑκάστοτε ἕως
[7]	οἰηθείη ταῦτα, φευκτέον (εἶναι ἀπὸ	~τοῦ	δεσπότου, καὶ οὐκ ἂν λογίζοιτο
[35]	ἐκείνων τὴν μαντικὴν ἔχειν παρὰ	τοῦ	δεσπότου, ~οὐδὲ δυσθυμότερον αὐτῶν τοῦ
[47]	ἐνθάδε κάθημαι· καὶ αὖ περὶ	τοῦ	~διαλέγεσθαι ὑμῖν ἑτέρας τοιαύτας αἰτίας
[45]	αὖ ~αἰτία γέγονεν, ἡ σχίσις,	τοῦ	δύο γεγονέναι· ἐναντία γὰρ (γίγνεται
[49]	οὐκ ἔχεις ἄλλην τινὰ αἰτίαν	~τοῦ	δύο γενέσθαι ἀλλ᾽ ἢ τὴν
[49]	προστεθέντος τὴν πρόσθεσιν αἰτίαν εἶναι	(τοῦ	δύο ~γενέσθαι ἢ διασχισθέντος τὴν
[45]	αὕτη ~ἄρα αἰτία αὐτοῖς ἐγένετο	τοῦ	δύο γενέσθαι, ἡ σύνοδος τοῦ
[45]	γὰρ (γίγνεται ἢ τότε ~αἰτία	τοῦ	δύο γίγνεσθαι. Τότε μὲν γὰρ
[52]	ὅμως δὲ δεῖ αὐτὸ μετὰ	τοῦ	ἑαυτοῦ ὀνόματος καὶ τοῦτο ~καλεῖν
[16]	τὸ ἐγρηγορέναι ~γίγνεσθαι καὶ (ἐκ	τοῦ	ἐγρηγορέναι τὸ καθεύδειν, καὶ τὰς
[11]	οὕτως, ὡς ἔοικεν, ἐγγυτάτω ~ἐσόμεθα	τοῦ	εἰδέναι, ἐὰν ὅτι μάλιστα μηδὲν
[25]	ἡ ~οὐσία ἧς λόγον δίδομεν	τοῦ	εἶναι καὶ ἐρωτῶντες καὶ ἀποκρινόμενοι,
[23]	διασκεδάννυται ἡ ~ψυχὴ καὶ αὐτῇ	τοῦ	εἶναι τοῦτο τέλος ᾖ. Τί
[33]	ἐν πάσῃ ἀμαθίᾳ ~κυλινδουμένην, καὶ	τοῦ	εἱργμοῦ τὴν δεινότητα κατιδοῦσα ὅτι
[60]	ῥέωσιν. Ή δὲ (αἰτία ἐστὶν	τοῦ	ἐκρεῖν τε ἐντεῦθεν καὶ εἰσρεῖν
[51]	τῶν νυνὶ ~λεγομένων ὡμολογεῖτο, ἐκ	τοῦ	ἐλάττονος τὸ μεῖζον γίγνεσθαι καὶ
[38]	ἐλέγομεν πρὸς ἀλλήλους, ὅτι ὑπὸ	τοῦ	ἔμπροσθεν λόγου σφόδρα ~πεπεισμένους ἡμᾶς
[51]	τότε μὲν γὰρ ἐλέγετο ἐκ	τοῦ	ἐναντίου πράγματος τὸ ἐναντίον ~πρᾶγμα
[60]	οὓς καὶ βραχυτέρους τῷ βάθει	τοῦ	ἐνθάδε εἶναι καὶ ~πλατυτέρους. Τούτους
[40]	οὖν καὶ τοῖς ἄλλοις καὶ	τοῦ	ἔπειτα βίου παντὸς ἕνεκα, ἐμοὶ
[53]	ἴῃ, αὐτὸ τὸ ἐπιφέρον ~τὴν	τοῦ	ἐπιφερομένου ἐναντιότητα μηδέποτε δέξασθαι. πάλιν
[67]	~Ἥἥδε ἡ τελευτή, ὦ Ἐχέκρατες,	τοῦ	ἑταίρου ἡμῖν ἐγένετο, ἀνδρός, ὡς
[15]	ὄντοιν δύο γενέσεις, (ἀπὸ μὲν	τοῦ	ἑτέρου ἐπὶ τὸ ἕτερον, ~ἀπὸ
[17]	τις εἴη ἡ γένεσις ἐκ	τοῦ	ἑτέρου μόνον ~εἰς τὸ καταντικρὺ
[15]	τὸ ἕτερον, ~ἀπὸ δ᾽ αὖ	τοῦ	ἑτέρου πάλιν ἐπὶ τὸ ἕτερον·
[45]	ᾧ ~προσετέθη (διὰ τὴν πρόσθεσιν	τοῦ	ἑτέρου τῷ ἑτέρῳ δύο ἐγένετο·
[4]	Εἰ οὖν τί σοι μέλει	~τοῦ	ἔχειν ἐμὲ Εὐήνῳ ἀποκρίνασθαι ὅταν
[58]	σφίσι, μηδὲ ἄλλου ~ἀκηκοὼς εἴη	τοῦ	ἑωρακότος. ταὐτὸν δὴ τοῦτο καὶ
[65]	γέλωτα ὀφλήσειν παρ᾽ ἐμαυτῷ, γλιχόμενος	τοῦ	ζῆν καὶ ~φειδόμενος οὐδενὸς ἔτι
[17]	εἰ ἀποθνῄσκοι μὲν πάντα ὅσα	τοῦ	ζῆν μεταλάβοι, ~ἐπειδὴ δὲ ἀποθάνοι,
[16]	ἐξ ἀλλήλων; ~Ναί. ~Ἐξ οὖν	τοῦ	ζῶντος τί τὸ γιγνόμενον; ~Τὸ
[1]	μεταξὺ τῆς δίκης τε καὶ	τοῦ	θανάτου. ~(Ἐχεκράτης) ~Τί δὲ δὴ
[40]	τὸν χρόνον ~αὐτὸν τὸν πρὸ	τοῦ	θανάτου ἧττον τοῖς παροῦσιν ἀηδὴς
[1]	ἅττα εἶπεν ὁ ἀνὴρ πρὸ	τοῦ	θανάτου; Καὶ πῶς ἐτελεύτα; ~Ἡδέως
[35]	ἄνθρωποι διὰ τὸ αὑτῶν δέος	τοῦ	~θανάτου καὶ τῶν κύκνων καταψεύδονται,
[40]	ἕνεκα, ἐμοὶ δὲ ~(αὐτοῦ ἕνεκα	τοῦ	θανάτου, ὡς κινδυνεύω ἔγωγε ἐν
[36]	τὴν δὲ ἁρμονίαν (ἀπολωλέναι τὴν	τοῦ	θείου ~τε καὶ ἀθανάτου ὁμοφυῆ
[33]	ἐκ τούτων ἄμοιρος εἶναι τῆς	τοῦ	θείου τε καὶ ~καθαροῦ καὶ
[4]	τε δίκη ἐγένετο καὶ ἡ	τοῦ	θεοῦ ~ἑορτὴ διεκώλυέ με ἀποθνῄσκειν,
[52]	χιόνα καὶ ~θερμόν, ἀλλὰ προσιόντος	τοῦ	θερμοῦ ἢ ὑπεκχωρήσειν αὐτῷ ἢ
[36]	ὁμοφυῆ τε καὶ συγγενῆ, προτέραν	τοῦ	θνητοῦ ἀπολομένην ~ἀλλὰ φαίη ἀνάγκη
[36]	σύνθετα καὶ ~γεώδη ἐστὶ καὶ	τοῦ	θνητοῦ συγγενῆ. Ἐπειδὰν οὖν ἢ
[19]	εἶναι ἐννοῆσαι ἀλλ᾽ ἢ ἐκ	τοῦ	ἰδεῖν ἢ ἅψασθαι ἢ ἔκ
[19]	γε, φαμέν, πρὸ τούτων τὴν	τοῦ	ἴσου ἐπιστήμην εἰληφέναι; ~Ναί. ~Πρὶν
[20]	τὰ τοιαῦτα; Οὐ γὰρ περὶ	τοῦ	ἴσου ~νῦν ὁ λόγος ἡμῖν
[19]	τῶν ἴσων, ἑτέρων ὄντων ἐκείνου	τοῦ	ἴσου, ὅμως ~αὐτοῦ τὴν ἐπιστήμην
[19]	ἔδει που εἰληφότας ἐπιστήμην αὐτοῦ	τοῦ	ἴσου ὅτι ἔστιν, εἰ ἐμέλλομεν
[44]	οὐκ ἂν θαυμάσαιμι καὶ τὸν	τοῦ	Κάδμου λόγον εἰ πάθοι. ~Ὠγαθέ,
[16]	τὸ δὲ ἐγρηγορέναι, καὶ ἐκ	τοῦ	καθεύδειν τὸ ἐγρηγορέναι ~γίγνεσθαι καὶ
[17]	ἀνεγείρεσθαι μὴ ἀνταποδιδοίη γιγνόμενον ἐκ	τοῦ	~καθεύδοντος, οἶσθ᾽ ὅτι τελευτῶντα πάντ᾽
[49]	αὐτὸ ~καλὸν ἢ ἡ ἐκείνου	τοῦ	καλοῦ εἴτε παρουσία εἴτε κοινωνία
[20]	τι ἢ καὶ περὶ αὐτοῦ	τοῦ	καλοῦ καὶ αὐτοῦ τοῦ ~(ἀγαθοῦ
[49]	εἶναι ~ἢ διότι μετέχει ἐκείνου	τοῦ	καλοῦ· καὶ πάντα δὴ οὕτως
[7]	ἡσθῆναί τέ μοι ἔδοξε τῇ	τοῦ	(κέβητος ~πραγματείᾳ, καὶ ἐπιβλέψας εἰς
[3]	ἐκείνην μὲν ἀπῆγόν τινες τῶν	τοῦ	Κρίτωνος βοῶσάν (τε καὶ ~κοπτομένην·
[65]	οἰκεῖαι γυναῖκες ἀφίκοντο ἐκεῖναι, ἐναντίον	τοῦ	~Κρίτωνος διαλεχθείς τε καὶ ἐπιστείλας
[10]	ἄλλην (αἴσθησιν ἐφέλκων μηδεμίαν μετὰ	τοῦ	λογισμοῦ, ἀλλ᾽ ~αὐτῇ καθ᾽ αὑτὴν
[37]	δὲ μή, ~οὕτως ἤδη ὑπερδικεῖν	τοῦ	λόγου. ~Ἀλλ᾽ ἄγε, ἦ δ᾽
[37]	γὰρ οὐ φαύλως ἔοικεν ἁπτομένῳ	τοῦ	λόγου. δοκεῖ μέντοι ~μοι χρῆναι
[11]	ἀτραπός τις ἐκφέρειν ἡμᾶς (μετὰ	τοῦ	~λόγου ἐν τῇ σκέψει) ὅτι,
[42]	τῶν προειρημένων; ~Ἐκ τούτου ἄρα	τοῦ	λόγου ἡμῖν πᾶσαι ψυχαὶ πάντων
[41]	ἦ δ᾽ ὅς, περὶ ἐκείνου	τοῦ	λόγου λέγετε ἐν ᾧ ἔφαμεν
[58]	ἐμός, ὦ Σιμμία, τῷ μήκει	τοῦ	λόγου οὐκ ~ἐξαρκεῖν. Τὴν μέντοι
[47]	ἂν καὶ μακρὰ ῥᾳθυμία εἴη	τοῦ	~λόγου. Τὸ γὰρ μὴ διελέσθαι
[46]	ἢ ποιεῖν· ἐκ δὲ δὴ	τοῦ	λόγου ~τούτου οὐδὲν ἄλλο σκοπεῖν
[56]	γε τῶν ~λεγομένων· ὑπὸ μέντοι	τοῦ	μεγέθους περὶ (ὧν οἱ λόγοι
[51]	τὸ μεῖζον γίγνεσθαι καὶ ἐκ	τοῦ	~μείζονος τὸ ἔλαττον, καὶ ἀτεχνῶς
[50]	εἶναι, ἐν μέσῳ ~ὢν ἀμφοτέρων,	τοῦ	μὲν τῷ μεγέθει (ὑπερέχειν τὴν
[60]	(Δυνατὸν δέ ἐστιν ἑκατέρωσε μέχρι	τοῦ	μέσου ~καθιέναι, πέρα δ᾽ οὔ·
[18]	ἐκεῖνα ἃ ὑπὸ χρόνου καὶ	τοῦ	μὴ ἐπισκοπεῖν ἤδη ~ἐπελέληστο; ~Πάνυ
[58]	ὦ Σώκρατες, ἡμεῖς γε τούτου	τοῦ	μύθου ἡδέως ἂν ~ἀκούσαιμεν. ~Λέγεται
[41]	οὐσία ἔχουσα τὴν ἐπωνυμίαν τὴν	τοῦ	ὃ ~ἔστιν (ἐγὼ δὲ ταύτην,
[19]	ταῖς ~αἰσθήσεσιν ἐκείνου τε ὀρέγεται	τοῦ	ὃ ἔστιν ἴσον, καὶ αὐτοῦ
[45]	ἔφη, νὴ Δία ἐμὲ εἶναι	τοῦ	οἴεσθαι περὶ τούτων του τὴν
[53]	τὰ τοιαῦτα, τὸ ἥμισυ, τὴν	τοῦ	ὅλου, καὶ τριτημόριον αὖ ~καὶ
[33]	τὸ σῶμα φῇ. Ἐκ γὰρ	τοῦ	ὁμοδοξεῖν τῷ σώματι καὶ τοῖς
[52]	περιττὸν ἀεί που δεῖ τούτου	τοῦ	~ὀνόματος τυγχάνειν ὅπερ νῦν λέγομεν·
[10]	~κοινωνοῦσα αὐτῷ μηδ᾽ ἁπτομένη ὀρέγηται	τοῦ	ὄντος. ~Ἔστι ταῦτα. ~Οὐκοῦν καὶ
[11]	νόσοι ~προσπέσωσιν, ἐμποδίζουσιν ἡμῶν τὴν	τοῦ	ὄντος θήραν. Ἐρώτων δὲ καὶ
[10]	τις (καὶ) ἄλλος ὁ τευξόμενος	τοῦ	ὄντος; ~Ὑπερφυῶς, ἔφη ὁ Σιμμίας,
[27]	τὸ σκοπεῖν τι ἢ διὰ	τοῦ	ὁρᾶν ἢ διὰ τοῦ ἀκούειν
[30]	αἱ μὴ ~καθαρῶς ἀπολυθεῖσαι ἀλλὰ	τοῦ	ὁρατοῦ μετέχουσαι, διὸ καὶ ὁρῶνται.
[58]	εἶναι αὐτὴν ἴσχειν τὴν ~ὁμοιότητα	τοῦ	οὐρανοῦ αὐτοῦ ἑαυτῷ πάντῃ καὶ
[47]	δίνην ~περιτιθεὶς τῇ γῇ ὑπὸ	τοῦ	οὐρανοῦ μένειν δὴ ποιεῖ τὴν
[12]	ταύτης ἀγόμενοι τῆς ἐλπίδος, τῆς	τοῦ	~ὄψεσθαί τε ἐκεῖ ὧν ἐπεθύμουν
[18]	τῇ διανοίᾳ ἔλαβον τὸ εἶδος	τοῦ	παιδὸς οὗ ἦν ἡ λύρα;
[45]	~αὐξάνεται. Τοῦτο γὰρ ᾤμην πρὸ	τοῦ	παντὶ δῆλον εἶναι, ὅτι διὰ
[57]	μὲν γὰρ ἦν ὁ θάνατος	τοῦ	παντὸς ~ἀπαλλαγή, ἕρμαιον ἂν ἦν
[57]	καλοῦμεν τὸ ζῆν, ἀλλ᾽ ὑπὲρ	τοῦ	παντός, καὶ ὁ κίνδυνος νῦν
[60]	τὸ χάσμα αὐτοὺς ἔλαττον ἔχειν	τοῦ	παρ᾽ ἡμῖν ~(τόπου, ἔστι δ᾽
[58]	~καθαρώτερος καὶ καλλίων τυγχάνει ὢν	τοῦ	παρὰ σφίσι, μηδὲ ἄλλου ~ἀκηκοὼς
[58]	τις ἐν μέσῳ τῷ πυθμένι	τοῦ	πελάγους οἰκῶν οἴοιτό τε ἐπὶ
[52]	διὰ τὸ οὕτω πεφυκέναι ὥστε	τοῦ	περιττοῦ μηδέποτε ~ἀπολείπεσθαι; Λέγω δὲ
[52]	ἀεὶ ~προσαγορευτέα εἶναι καὶ τῷ	τοῦ	περιττοῦ, ὄντος οὐχ ὅπερ τῆς
[53]	ἄλλῳ ἐναντίον, ὅμως δὲ τὴν	(τοῦ	περιττοῦ οὐ δέξεται· οὐδὲ δὴ
[53]	~δέξεται, οὐδὲ τὰ δέκα τὴν	τοῦ	περιττοῦ, τὸ διπλάσιον. Τοῦτο μὲν
[49]	τὸ πλῆθος; ~Καὶ τὸ δίπηχυ	τοῦ	πηχυαίου ἡμίσει μεῖζον εἶναι ἀλλ᾽
[45]	αὐτοῖς προσεῖναι, καὶ τὸ δίπηχυ	τοῦ	πηχυαίου ~μεῖζον εἶναι διὰ τὸ
[27]	ἐξῇ αὐτῇ, καὶ ~πέπαυταί τε	τοῦ	πλάνου καὶ περὶ ἐκεῖνα ἀεὶ
[45]	τοῦ δύο γενέσθαι, ἡ σύνοδος	τοῦ	πλησίον ἀλλήλων ~τεθῆναι. Οὐδέ γε
[1]	τῆς δίκης ἡ ~πρύμνα ἐστεμμένη	τοῦ	πλοίου ὃ εἰς Δῆλον Ἀθηναῖοι
[1]	τοῦ Ἀπόλλωνος στέψῃ τὴν ~πρύμναν	τοῦ	πλοίου· τοῦτο δ᾽ ἔτυχεν, ὥσπερ
[25]	πάσχειν, τὸ διασκεδάννυσθαι, ~καὶ ὑπὲρ	τοῦ	ποίου τινὸς δεδιέναι μὴ πάθῃ
[5]	καὶ πᾶς ὅτῳ ἀξίως τούτου	τοῦ	πράγματος ~μέτεστιν. Οὐ μέντοι ἴσως
[57]	παθοῦσα, βίᾳ καὶ μόγις ὑπὸ	τοῦ	προστεταγμένου ~δαίμονος οἴχεται ἀγομένη. Ἀφικομένην
[66]	διαφθείρας ~οὔτε τοῦ χρώματος οὔτε	τοῦ	προσώπου, ἀλλ᾽ ὥσπερ εἰώθει ταυρηδὸν
[66]	Τί λέγεις, ἔφη, περὶ τοῦδε	τοῦ	πώματος ~πρὸς τὸ ἀποσπεῖσαί τινι;
[60]	(ὥσπερ ἐν Σικελίᾳ οἱ πρὸ	τοῦ	~ῥύακος πηλοῦ ῥέοντες ποταμοὶ καὶ
[44]	τὴν πρώτην ἔφοδον οὐ δέξασθαι	τοῦ	σοῦ ~λόγου. ταὐτὰ δὴ οὐκ
[30]	τούτου πλανῶνται, ἕως ἂν ~τῇ	(τοῦ	συνεπακολουθοῦντος, τοῦ σωματοειδοῦς, ἐπιθυμίᾳ πάλιν
[9]	λέγοιεν, ὦ Σιμμία, πλήν γε	τοῦ	σφᾶς μὴ λεληθέναι. ~Λέληθεν γὰρ
[39]	τε γὰρ ~μισανθρωπία ἐνδύεται ἐκ	τοῦ	σφόδρα τινὶ πιστεῦσαι ἄνευ τέχνης,
[35]	~(Σιγὴ οὖν ἐγένετο ταῦτα εἰπόντος	τοῦ	Σωκράτους ἐπὶ πολὺν ~χρόνον, καὶ
[14]	εὖ ἂν ἔχοι. ~Εἰπόντος δὴ	τοῦ	Σωκράτους ταῦτα, ὑπολαβὼν ὁ Κέβης
[30]	ἕως ἂν ~τῇ (τοῦ συνεπακολουθοῦντος,	τοῦ	σωματοειδοῦς, ἐπιθυμίᾳ πάλιν ~ἐνδεθῶσιν εἰς
[30]	(καὶ) διειλημμένην γε οἶμαι ὑπὸ	τοῦ	σωματοειδοῦς, ὃ αὐτῇ ἡ ὁμιλία
[33]	Ἅιδου καθαρῶς ἀφικέσθαι, ἀλλὰ ἀεὶ	τοῦ	σώματος ~ἀναπλέα ἐξιέναι, ὥστε ταχὺ
[9]	χωρὶς δὲ τὴν ψυχὴν (ἀπὸ)	τοῦ	σώματος ἀπαλλαγεῖσαν ~αὐτὴν καθ᾽ αὑτὴν
[9]	ἢ τὴν τῆς ψυχῆς ἀπὸ	τοῦ	σώματος ἀπαλλαγήν; Καὶ εἶναι ~τοῦτο
[30]	γε οἶμαι μεμιασμένη καὶ ἀκάθαρτος	τοῦ	σώματος ~ἀπαλλάττηται, ἅτε τῷ σώματι
[10]	(τυγχάνει ἕκαστον ὄν· ἆρα διὰ	τοῦ	σώματος ~αὐτῶν τὸ ἀληθέστατον θεωρεῖται,
[11]	οὕτω μὲν καθαροὶ ἀπαλλαττόμενοι τῆς	τοῦ	σώματος ἀφροσύνης, ὡς τὸ ~εἰκὸς
[30]	ἡ ὁμιλία ~τε καὶ συνουσία	τοῦ	σώματος διὰ τὸ ἀεὶ συνεῖναι
[37]	ψυχῆς μὴ ἐν τῇ νῦν	τοῦ	~σώματος διαζεύξει παντάπασιν ἀπόληται. ~(Πάντες
[24]	ὁ ἄνεμος ~αὐτὴν ἐκβαίνουσαν ἐκ	τοῦ	σώματος διαφυσᾷ (καὶ διασκεδάννυσιν, ~ἄλλως
[27]	τι τότε μὲν ἕλκεται ὑπὸ	τοῦ	σώματος εἰς τὰ οὐδέποτε κατὰ
[9]	φροντίζων τῶν ἡδονῶν αἳ διὰ	τοῦ	σώματός εἰσιν. ~Πάνυ μὲν οὖν
[36]	ἔργοις πᾶσι, τὰ ~δὲ λείψανα	τοῦ	σώματος ἑκάστου πολὺν χρόνον παραμένειν,
[10]	ἅπτεται; Ὅταν μὲν γὰρ μετὰ	τοῦ	~σώματος ἐπιχειρῇ τι σκοπεῖν, δῆλον
[29]	~τοιαύτη καὶ οὕτω πεφυκυῖα ἀπαλλαττομένη	τοῦ	σώματος εὐθὺς ~διαπεφύσηται καὶ ἀπόλωλεν,
[10]	ἄλλῃ τινὶ αἰσθήσει τῶν διὰ	τοῦ	σώματος ἐφήψω αὐτῶν; λέγω δὲ
[57]	τὰ παρόντα· ἡ δ᾽ ~ἐπιθυμητικῶς	τοῦ	σώματος ἔχουσα, ὅπερ ἐν τῷ
[37]	(θάνατον καὶ ταύτην τὴν διάλυσιν	τοῦ	~σώματος ἣ τῇ ψυχῇ φέρει
[36]	τὴν ψυχὴν εἶναι, ὥσπερ ἐντεταμένου	τοῦ	σώματος ~ἡμῶν καὶ συνεχομένου ὑπὸ
[29]	ὅσον χρόνον, (ἔνια δὲ μέρη	τοῦ	σώματος, καὶ ἂν σαπῇ, ~ὀστᾶ
[14]	ὁ ἄνθρωπος ἀποθνῄσκῃ, εὐθὺς ἀπαλλαττομένη	τοῦ	~σώματος, καὶ ἐκβαίνουσα ὥσπερ πνεῦμα
[9]	μάλιστα τὴν ψυχὴν ἀπὸ τῆς	τοῦ	σώματος κοινωνίας ~διαφερόντως τῶν ἄλλων
[11]	γὰρ μὴ οἷόν τε μετὰ	τοῦ	σώματος μηδὲν καθαρῶς ~γνῶναι, δυοῖν
[13]	~τούτοις μόνοις προσήκει, τοῖς μάλιστα	τοῦ	σώματος ὀλιγωροῦσίν τε καὶ ἐν
[14]	τοῖς ἀνθρώποις μή, ἐπειδὰν ἀπαλλαγῇ	τοῦ	~σώματος, οὐδαμοῦ ἔτι ᾖ, ἀλλ᾽
[43]	καὶ ~οἵας ἄγεσθαι ὑπὸ τῶν	τοῦ	σώματος παθημάτων, ἀλλ᾽ οὐχ οἵας
[12]	ἐκλυομένην ὥσπερ (ἐκ) δεσμῶν ἐκ	τοῦ	σώματος; ~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.
[41]	καὶ θειότερον καὶ (κάλλιον ὂν	τοῦ	σώματος προαπολλύηται ἐν ~ἁρμονίας εἴδει
[11]	αὑτὴν ἡ ψυχὴ ἔσται χωρὶς	τοῦ	~σώματος, πρότερον δ᾽ οὔ. Καὶ
[12]	αὐτὴν καθ᾽ ~αὑτὴν πανταχόθεν ἐκ	τοῦ	σώματος συναγείρεσθαί τε καὶ ἁθροίζεσθαι,
[29]	ἐὰν μὲν ~καθαρὰ ἀπαλλάττηται, μηδὲν	τοῦ	σώματος συνεφέλκουσα, ἅτε οὐδὲν ~κοινωνοῦσα
[12]	~τὸ χωρίζειν ὅτι μάλιστα ἀπὸ	τοῦ	σώματος τὴν ψυχὴν καὶ ἐθίσαι
[27]	τοῦτο γάρ ἐστιν τὸ διὰ	τοῦ	σώματος, τὸ δι᾽ αἰσθήσεως ~σκοπεῖν
[34]	μὴ διασπασθεῖσα ἐν ~τῇ ἀπαλλαγῇ	τοῦ	σώματος ὑπὸ τῶν ἀνέμων διαφυσηθεῖσα
[10]	καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν σύμπαντος	τοῦ	σώματος, ὡς ταράττοντος καὶ ~οὐκ
[47]	δέ τις λέγοι ὅτι ἄνευ	τοῦ	τὰ τοιαῦτα ἔχειν καὶ ~ὀστᾶ
[61]	πολλάκις ὑπὸ γῆς ἐμβάλλει κατωτέρω	τοῦ	Ταρτάρου· οὗτος ~δ᾽ ἐστὶν ὃν
[15]	οὖσαι, καὶ τοῦτο ἱκανὸν ~τεκμήριον	τοῦ	ταῦτ᾽ εἶναι, εἰ τῷ ὄντι
[51]	οὐ μέντοι ἐννοεῖς τὸ διαφέρον	τοῦ	τε νῦν λεγομένου ~καὶ τοῦ
[57]	ἂν ἦν τοῖς κακοῖς ἀποθανοῦσι	τοῦ	τε σώματος ἅμ᾽ ~ἀπηλλάχθαι καὶ
[23]	ἄλλοθεν ἢ ἐκ θανάτου καὶ	τοῦ	τεθνάναι γίγνεσθαι, ~πῶς οὐκ ἀνάγκη
[9]	ζῆν, ἀλλ᾽ ἐγγύς τι τείνειν	τοῦ	~τεθνάναι ὁ μηδὲν φροντίζων τῶν
[12]	τῷ βίῳ ὅτι ἐγγυτάτω ὄντα	τοῦ	τεθνάναι οὕτω ζῆν, κἄπειθ᾽ ~ἥκοντος
[16]	δέ, ἦ δ᾽ ὅς, ἐκ	τοῦ	τεθνεῶτος; ~Ἀναγκαῖον, ἔφη, ὁμολογεῖν ὅτι
[23]	γίγνεσθαι πᾶν τὸ ζῶν ἐκ	τοῦ	τεθνεῶτος. Εἰ γὰρ ἔστιν μὲν
[9]	ὅλως δοκεῖ σοι, ἔφη, ἡ	τοῦ	τοιούτου πραγματεία οὐ περὶ τὸ
[51]	τοῦ τε νῦν λεγομένου ~καὶ	τοῦ	τότε. τότε μὲν γὰρ ἐλέγετο
[2]	ἁνὴρ ~ἐφαίνετο, ὦ Ἐχέκρατες, καὶ	τοῦ	τρόπου καὶ τῶν λόγων, ὡς
[58]	~τῆς θαλάττης οἰκεῖν καὶ διὰ	τοῦ	ὕδατος ὁρῶν τὸν ἥλιον καὶ
[47]	ᾤμην καὶ κάλλιον εἶναι πρὸ	τοῦ	φεύγειν τε καὶ ~ἀποδιδράσκειν ὑπέχειν
[10]	ταῦτα. ~Οὐκοῦν καὶ ἐνταῦθα ἡ	τοῦ	φιλοσόφου ψυχὴ μάλιστα (ἀτιμάζει τὸ
[19]	προειδέναι τὸ ἴσον πρὸ ἐκείνου	τοῦ	(χρόνου ὅτε ~τὸ πρῶτον ἰδόντες
[57]	ἐπιμελείας δὴ δεῖται οὐχ ὑπὲρ	τοῦ	χρόνου τούτου μόνον ἐν ~ᾧ
[66]	οὐδὲν τρέσας οὐδὲ διαφθείρας ~οὔτε	τοῦ	χρώματος οὔτε τοῦ προσώπου, ἀλλ᾽
[52]	τὸ πῦρ γε αὖ προσιόντος	τοῦ	ψυχροῦ αὐτῷ ἢ ὑπεξιέναι ἢ
[45]	ἀπέμαθον καὶ ~ταῦτα ἃ πρὸ	τοῦ	ᾤμην εἰδέναι, περὶ ἄλλων τε
[33]	οὐκ οἰομένη δεῖν ἐναντιοῦσθαι ἡ	τοῦ	ὡς ἀληθῶς ~φιλοσόφου ψυχὴ οὕτως
[57]	ἀποφυγὴ κακῶν οὐδὲ ~σωτηρία πλὴν	τοῦ	ὡς βελτίστην τε καὶ φρονιμωτάτην
[47]	τὸν ἀέρα ὑπερείδει· (τὴν δὲ	τοῦ	ὡς οἷόν τε ~βέλτιστα αὐτὰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/06/2005