HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τὴν 171
τήν 4
τηνικάδε 1
τῆς 88
Τί 45
τί 39
τι 123

Fréquences [« »]
87 Καὶ
82 Κέβης
79 μοι
88 τῆς
90 εἰ
90 οὐκ
95 ταῦτα

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Phedon

τῆς

Chapitre

[47]   τὸν δεύτερον (πλοῦν ἐπὶ τὴν τῆς ~αἰτίας ζήτησιν ᾗ πεπραγμάτευμαι βούλει

[46]   λογιζόμενος ἅσμενος ηὑρηκέναι ᾤμην διδάσκαλον τῆς ~αἰτίας περὶ τῶν ὄντων κατὰ

[49]   (γὰρ) δὴ ~ἐπιχειρῶν σοι ἐπιδείξασθαι τῆς αἰτίας τὸ εἶδος ὃ πεπραγμάτευμαι,

[10]   ἦ δ᾽ ὅς, ἡ ψυχὴ τῆς ἀληθείας ἅπτεται; Ὅταν μὲν γὰρ

[39]   λόγους ~διατελοῖ, τῶν δὲ ὄντων τῆς ἀληθείας τε καὶ ἐπιστήμης στερηθείη.

[58]   τὰ ἐν τῇ θαλάττῃ ὑπὸ τῆς ~ἅλμης, καὶ οὔτε φύεται ἄξιον

[41]   ἄλλοις ἅπασιν. Ὁ δὲ περὶ τῆς ~ἀναμνήσεως καὶ μαθήσεως λόγος δι᾽

[5]   διασκοπεῖν τε καὶ μυθολογεῖν περὶ τῆς ἀποδημίας τῆς ~ἐκεῖ, ποίαν τινὰ

[37]   δοκεῖ μέντοι ~μοι χρῆναι πρὸ τῆς ἀποκρίσεως ἔτι πρότερον κέβητος ἀκοῦσαι

[49]   ὥσπερ οἱ ἀντιλογικοὶ περί τε τῆς ἀρχῆς ~διαλεγόμενος καὶ τῶν ἐξ

[37]   ψυχῆς τότ᾽ ἤδη τὴν φύσιν τῆς ~ἀσθενείας ἐπιδεικνύοι τὸ σῶμα καὶ

[37]   τὸν ~μέλλοντα ἀποθανεῖσθαι δεδιέναι ὑπὲρ τῆς αὑτοῦ ψυχῆς μὴ ἐν τῇ

[57]   τε σώματος ἅμ᾽ ~ἀπηλλάχθαι καὶ τῆς αὑτῶν κακίας μετὰ τῆς ψυχῆς·

[61]   τε ἀφικνεῖται καὶ ~παρ᾽ ἔσχατα τῆς Ἀχερουσιάδος λίμνης, οὐ συμμειγνύμενος τῷ

[60]   τινά. Ἕν τι τῶν χασμάτων τῆς ~γῆς ἄλλως τε (μέγιστον τυγχάνει

[58]   οὐρανοῦ αὐτοῦ ἑαυτῷ πάντῃ καὶ τῆς γῆς αὐτῆς τὴν ~ἰσορροπίαν· ἰσόρροπον

[60]   κατ᾽ ~ἐκεῖνα τὰ ῥεύματα (διὰ) τῆς γῆς εἰσρεῖ τε καὶ πληροῖ

[58]   συρρεῖν ἀεὶ εἰς τὰ κοῖλα τῆς γῆς. Εμᾶς ~οὖν οἰκοῦντας ἐν

[60]   διὰ τῶν ὀχετῶν καὶ διὰ τῆς γῆς, καὶ εἰς ~τοὺς τόπους

[58]   οὐκ ~ἐξαρκεῖν. Τὴν μέντοι ἰδέαν τῆς γῆς οἵαν (πέπεισμαι εἶναι, καὶ

[58]   ~οἰκοῦντας γὰρ ἔν τινι κοίλῳ τῆς γῆς οἴεσθαι ἐπάνω αὐτῆς οἰκεῖν,

[58]   λεληθέναι καὶ οἴεσθαι ἄνω ἐπὶ τῆς γῆς ~οἰκεῖν, ὥσπερ ἂν εἴ

[60]   ὅταν εἰς τὸ ἐπ᾽ ἐκεῖνα τῆς γῆς ὁρμήσῃ καὶ ~ὅταν εἰς

[61]   ἐν τῷ ὕδατι, δὺς κατὰ τῆς γῆς, περιελιττόμενος χωρεῖ ~ἐναντίος τῷ

[60]   τοιοῦτοι δι᾽ οἵας ἂν καὶ τῆς ~γῆς ῥέωσιν. Ή δὲ (αἰτία

[60]   ἐντεῦθεν δὲ πάλιν δυόμενα ~(κατὰ τῆς γῆς, τὰ μὲν μακροτέρους τόπους

[57]   εἰσὶν δὲ πολλοὶ καὶ θαυμαστοὶ τῆς γῆς ~τόποι, καὶ αὐτὴ οὔτε

[60]   καὶ διαμπερὲς τετρημένον δι᾽ ὅλης ~τῆς γῆς, τοῦτο ὅπερ Ὅμηρος εἶπε,

[61]   ἀποσπάσματα ~ἀναφυσῶσιν ὅπῃ ἂν τύχωσι τῆς γῆς. τούτου δὲ αὖ καταντικρὺ

[58]   Σιμμία, ~οἷα τυγχάνει τὰ ἐπὶ τῆς γῆς ὑπὸ τῷ οὐρανῷ ὄντα.

[59]   πλήθει καὶ μεγάλα καὶ πανταχοῦ ~τῆς γῆς, ὥστε αὐτὴν ἰδεῖν εἶναι

[40]   ἐμοὶ πείθησθε, (σμικρὸν ~φροντίσαντες Σωκράτους, τῆς δὲ ἀληθείας πολὺ μᾶλλον, ἐὰν

[25]   ἂν ἄλλῳ ἐπιλάβοιο ~ἢ τῷ τῆς διανοίας λογισμῷ, ἀλλ᾽ ἔστιν ἀιδῆ

[1]   φράζειν. ~(Φαίδων) ~οὐδὲ τὰ περὶ τῆς δίκης ἄρα ἐπύθεσθε ὃν τρόπον

[1]   ἔτυχεν, ὥσπερ λέγω, τῇ προτεραίᾳ τῆς δίκης ~γεγονός. Διὰ ταῦτα καὶ

[1]   συνέβη· ἔτυχεν γὰρ τῇ προτεραίᾳ τῆς δίκης ἡ ~πρύμνα ἐστεμμένη τοῦ

[1]   ἐν τῷ ~δεσμωτηρίῳ ὁ μεταξὺ τῆς δίκης τε καὶ τοῦ θανάτου.

[49]   δύο γενέσθαι ἀλλ᾽ ἢ τὴν τῆς δυάδος μετάσχεσιν, καὶ δεῖν τούτου

[32]   Κέβης, ~ἐκεῖνοι οἷς τι μέλει τῆς ἑαυτῶν ψυχῆς ἀλλὰ μὴ σώματι

[61]   κατὰ μέσον ἐκβάλλει, καὶ ἐγγὺς τῆς ἐκβολῆς ἐκπίπτει εἰς ~τόπον μέγαν

[5]   καὶ μυθολογεῖν περὶ τῆς ἀποδημίας τῆς ~ἐκεῖ, ποίαν τινὰ αὐτὴν οἰόμεθα

[57]   τὸν τελευτήσαντα εὐθὺς ἐν ἀρχῇ ~τῆς ἐκεῖσε πορείας. Λέγεται δὲ οὕτως,

[60]   ὀλίγον· πάντα δὲ ὑποκάτω εἰσρεῖ τῆς ~ἐκροῆς, καὶ ἔνια μὲν καταντικρὺ

[12]   Ἅιδου μετελθεῖν, ὑπὸ ταύτης ἀγόμενοι τῆς ἐλπίδος, τῆς τοῦ ~ὄψεσθαί τε

[56]   ὁ Σωκράτης, καὶ αὐτὸ τὸ τῆς ζωῆς εἶδος καὶ εἴ ~τι

[2]   τις ἀήθης κρᾶσις ἀπό τε τῆς ἡδονῆς ~συγκεκραμένη ὁμοῦ καὶ ἀπὸ

[25]   τούτων θαρρεῖν ~ἢ δεδιέναι ὑπὲρ τῆς ἡμετέρας ψυχῆς; ~Ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις.

[58]   ~ἀσθένειαν μηδεπώποτε ἐπὶ τὰ ἄκρα τῆς θαλάττης ἀφιγμένος μηδὲ ἑωρακὼς ~εἴη,

[58]   ~εἴη, ἐκδὺς καὶ ἀνακύψας ἐκ τῆς θαλάττης εἰς τὸν ἐνθάδε τόπον,

[58]   ἀνακύψαντα, ὥσπερ ἐνθάδε οἱ ἐκ τῆς ~θαλάττης ἰχθύες ἀνακύπτοντες ὁρῶσι τὰ

[58]   πελάγους οἰκῶν οἴοιτό τε ἐπὶ ~τῆς θαλάττης οἰκεῖν καὶ διὰ τοῦ

[7]   ἀγανακτεῖν ~τοὺς φρονιμωτάτους ἐκ ταύτης τῆς θεραπείας ἀπιόντας, ἐν ᾗ ἐπιστατοῦσιν

[1]   ἀπολαβόντες (αὐτούς. ~Ἀρχὴ δ᾽ ἐστὶ τῆς θεωρίας ἐπειδὰν ὁ ἱερεὺς τοῦ

[1]   θεῷ ~πέμπουσιν. Ἐπειδὰν οὖν ἄρξωνται τῆς θεωρίας, νόμος ἐστὶν αὐτοῖς ἐν

[44]   Σωκράτης, τὰ μὲν Ἁρμονίας ἡμῖν τῆς Θηβαϊκῆς ἵλεά ~πως, ὡς ἔοικε,

[49]   πως ἕκαστον γιγνόμενον ἢ μετασχὸν τῆς ἰδίας ~οὐσίας ἑκάστου οὗ ἂν

[2]   ἡδονῆς ~συγκεκραμένη ὁμοῦ καὶ ἀπὸ τῆς λύπης, ἐνθυμουμένῳ ὅτι αὐτίκα ἐκεῖνος

[45]   ἔστι, κατὰ τοῦτον τὸν ~τρόπον τῆς μεθόδου, ἀλλά τιν᾽ ἄλλον τρόπον

[27]   συγχωρῆσαι, ὦ Σώκρατες, ἐκ ταύτης τῆς μεθόδου, ~καὶ ὁ δυσμαθέστατος, ὅτι

[31]   ἴοι κατὰ τὰς αὐτῶν ~ὁμοιότητας τῆς μελέτης; ~Δῆλον δή, ἔφη· πῶς

[10]   τῶν ἄλλων ἑνὶ λόγῳ ~ἁπάντων τῆς οὐσίας ὃ (τυγχάνει ἕκαστον ὄν·

[19]   ἂν ἄλλο ἰδὼν ἀπὸ (ταύτης τῆς ὄψεως ~ἄλλο ἐννοήσῃς, εἴτε ὅμοιον

[57]   Ἅιδου ἡ ψυχὴ ἔρχεται πλὴν τῆς παιδείας τε καὶ τροφῆς, ἃ

[61]   καόμενον, καὶ λίμνην ποιεῖ μείζω τῆς παρ᾽ ἡμῖν ~θαλάττης, ζέουσαν ὕδατος

[39]   καὶ δῆλον ὅτι ἄνευ τέχνης τῆς περὶ τἀνθρώπεια ὁ ~τοιοῦτος χρῆσθαι

[39]   ~λόγῳ τινὶ ἀληθεῖ εἶναι ἄνευ τῆς περὶ τοὺς λόγους τέχνης, κἄπειτα

[30]   τοιαῦτα ἀναγκάζονται πλανᾶσθαι δίκην τίνουσαι ~τῆς προτέρας τροφῆς κακῆς οὔσης. καὶ

[45]   ἄλλοις ἐδόκουν, τότε ~ὑπὸ ταύτης τῆς σκέψεως οὕτω σφόδρα ἐτυφλώθην, ὥστε

[50]   ὑπέχων, ~τῷ δὲ τὸ μέγεθος τῆς σμικρότητος παρέχων ὑπερέχον. Καὶ ἅμα

[45]   ὢν θαυμαστῶς ὡς ~ἐπεθύμησα ταύτης τῆς σοφίας ἣν δὴ καλοῦσι περὶ

[65]   ἀνασκοποῦντες, τοτὲ δ᾽ ~αὖ περὶ τῆς συμφορᾶς διεξιόντες ὅση ἡμῖν γεγονυῖα

[47]   οὐδὲν ~οἴονται. Ἐγὼ μὲν οὖν τῆς τοιαύτης αἰτίας ὅπῃ ποτὲ ἔχει

[34]   τῶν ~ἀνθρωπίνων κακῶν. Εκ δὴ τῆς τοιαύτης τροφῆς οὐδὲν δεινὸν μὴ

[33]   καὶ ἐκ τούτων ἄμοιρος εἶναι τῆς τοῦ θείου τε καὶ ~καθαροῦ

[12]   ὑπὸ ταύτης ἀγόμενοι τῆς ἐλπίδος, τῆς τοῦ ~ὄψεσθαί τε ἐκεῖ ὧν

[11]   ~καὶ οὕτω μὲν καθαροὶ ἀπαλλαττόμενοι τῆς τοῦ σώματος ἀφροσύνης, ὡς τὸ

[9]   ὅτι μάλιστα τὴν ψυχὴν ἀπὸ τῆς τοῦ σώματος κοινωνίας ~διαφερόντως τῶν

[11]   μὴ πᾶσα ἀνάγκη, μηδὲ ἀναπιμπλώμεθα τῆς τούτου ~φύσεως, ἀλλὰ καθαρεύωμεν ἀπ᾽

[52]   τοῦ περιττοῦ, ὄντος οὐχ ὅπερ τῆς τριάδος; Ἀλλ᾽ ~ὅμως οὕτως πέφυκε

[52]   ἄλλα πολλά. ~σκόπει δὲ περὶ τῆς τριάδος. Ἆρα οὐ δοκεῖ σοι

[49]   ἄν. Εἰ δέ τις αὐτῆς ~τῆς ὑποθέσεως ἔχοιτο, χαίρειν ἐῴης ἂν

[49]   ἀπειρίαν, ἐχόμενος ~ἐκείνου τοῦ ἀσφαλοῦς τῆς ὑποθέσεως, οὕτως ἀποκρίναιο ἄν. Εἰ

[10]   δὲ δὴ περὶ αὐτὴν τὴν τῆς φρονήσεως κτῆσιν; Πότερον ἐμπόδιον τὸ

[9]   τὸ τεθνάναι, χωρὶς μὲν ἀπὸ τῆς ψυχῆς ἀπαλλαγὲν αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ

[9]   μὴ ἄλλο τι ἢ τὴν τῆς ψυχῆς ἀπὸ τοῦ σώματος ἀπαλλαγήν;

[57]   καὶ τῆς αὑτῶν κακίας μετὰ τῆς ψυχῆς· νῦν δ᾽ ἐπειδὴ ἀθάνατος

[14]   καλῶς λέγεσθαι, (τὰ δὲ περὶ τῆς ~ψυχῆς πολλὴν ἀπιστίαν παρέχει τοῖς

[37]   μόνου ~προτέραν ἀπόλλυσθαι, ἀπολομένης δὲ τῆς ψυχῆς τότ᾽ ἤδη τὴν φύσιν

Chapitre
[47]	τὸν δεύτερον (πλοῦν ἐπὶ τὴν	τῆς	~αἰτίας ζήτησιν ᾗ πεπραγμάτευμαι βούλει
[46]	λογιζόμενος ἅσμενος ηὑρηκέναι ᾤμην διδάσκαλον	τῆς	~αἰτίας περὶ τῶν ὄντων κατὰ
[49]	(γὰρ) δὴ ~ἐπιχειρῶν σοι ἐπιδείξασθαι	τῆς	αἰτίας τὸ εἶδος ὃ πεπραγμάτευμαι,
[10]	ἦ δ᾽ ὅς, ἡ ψυχὴ	τῆς	ἀληθείας ἅπτεται; Ὅταν μὲν γὰρ
[39]	λόγους ~διατελοῖ, τῶν δὲ ὄντων	τῆς	ἀληθείας τε καὶ ἐπιστήμης στερηθείη.
[58]	τὰ ἐν τῇ θαλάττῃ ὑπὸ	τῆς	~ἅλμης, καὶ οὔτε φύεται ἄξιον
[41]	ἄλλοις ἅπασιν. Ὁ δὲ περὶ	τῆς	~ἀναμνήσεως καὶ μαθήσεως λόγος δι᾽
[5]	διασκοπεῖν τε καὶ μυθολογεῖν περὶ	τῆς	ἀποδημίας τῆς ~ἐκεῖ, ποίαν τινὰ
[37]	δοκεῖ μέντοι ~μοι χρῆναι πρὸ	τῆς	ἀποκρίσεως ἔτι πρότερον κέβητος ἀκοῦσαι
[49]	ὥσπερ οἱ ἀντιλογικοὶ περί τε	τῆς	ἀρχῆς ~διαλεγόμενος καὶ τῶν ἐξ
[37]	ψυχῆς τότ᾽ ἤδη τὴν φύσιν	τῆς	~ἀσθενείας ἐπιδεικνύοι τὸ σῶμα καὶ
[37]	τὸν ~μέλλοντα ἀποθανεῖσθαι δεδιέναι ὑπὲρ	τῆς	αὑτοῦ ψυχῆς μὴ ἐν τῇ
[57]	τε σώματος ἅμ᾽ ~ἀπηλλάχθαι καὶ	τῆς	αὑτῶν κακίας μετὰ τῆς ψυχῆς·
[61]	τε ἀφικνεῖται καὶ ~παρ᾽ ἔσχατα	τῆς	Ἀχερουσιάδος λίμνης, οὐ συμμειγνύμενος τῷ
[60]	τινά. Ἕν τι τῶν χασμάτων	τῆς	~γῆς ἄλλως τε (μέγιστον τυγχάνει
[58]	οὐρανοῦ αὐτοῦ ἑαυτῷ πάντῃ καὶ	τῆς	γῆς αὐτῆς τὴν ~ἰσορροπίαν· ἰσόρροπον
[60]	κατ᾽ ~ἐκεῖνα τὰ ῥεύματα (διὰ)	τῆς	γῆς εἰσρεῖ τε καὶ πληροῖ
[58]	συρρεῖν ἀεὶ εἰς τὰ κοῖλα	τῆς	γῆς. Εμᾶς ~οὖν οἰκοῦντας ἐν
[60]	διὰ τῶν ὀχετῶν καὶ διὰ	τῆς	γῆς, καὶ εἰς ~τοὺς τόπους
[58]	οὐκ ~ἐξαρκεῖν. Τὴν μέντοι ἰδέαν	τῆς	γῆς οἵαν (πέπεισμαι εἶναι, καὶ
[58]	~οἰκοῦντας γὰρ ἔν τινι κοίλῳ	τῆς	γῆς οἴεσθαι ἐπάνω αὐτῆς οἰκεῖν,
[58]	λεληθέναι καὶ οἴεσθαι ἄνω ἐπὶ	τῆς	γῆς ~οἰκεῖν, ὥσπερ ἂν εἴ
[60]	ὅταν εἰς τὸ ἐπ᾽ ἐκεῖνα	τῆς	γῆς ὁρμήσῃ καὶ ~ὅταν εἰς
[61]	ἐν τῷ ὕδατι, δὺς κατὰ	τῆς	γῆς, περιελιττόμενος χωρεῖ ~ἐναντίος τῷ
[60]	τοιοῦτοι δι᾽ οἵας ἂν καὶ	τῆς	~γῆς ῥέωσιν. Ή δὲ (αἰτία
[60]	ἐντεῦθεν δὲ πάλιν δυόμενα ~(κατὰ	τῆς	γῆς, τὰ μὲν μακροτέρους τόπους
[57]	εἰσὶν δὲ πολλοὶ καὶ θαυμαστοὶ	τῆς	γῆς ~τόποι, καὶ αὐτὴ οὔτε
[60]	καὶ διαμπερὲς τετρημένον δι᾽ ὅλης	~τῆς	γῆς, τοῦτο ὅπερ Ὅμηρος εἶπε,
[61]	ἀποσπάσματα ~ἀναφυσῶσιν ὅπῃ ἂν τύχωσι	τῆς	γῆς. τούτου δὲ αὖ καταντικρὺ
[58]	Σιμμία, ~οἷα τυγχάνει τὰ ἐπὶ	τῆς	γῆς ὑπὸ τῷ οὐρανῷ ὄντα.
[59]	πλήθει καὶ μεγάλα καὶ πανταχοῦ	~τῆς	γῆς, ὥστε αὐτὴν ἰδεῖν εἶναι
[40]	ἐμοὶ πείθησθε, (σμικρὸν ~φροντίσαντες Σωκράτους,	τῆς	δὲ ἀληθείας πολὺ μᾶλλον, ἐὰν
[25]	ἂν ἄλλῳ ἐπιλάβοιο ~ἢ τῷ	τῆς	διανοίας λογισμῷ, ἀλλ᾽ ἔστιν ἀιδῆ
[1]	φράζειν. ~(Φαίδων) ~οὐδὲ τὰ περὶ	τῆς	δίκης ἄρα ἐπύθεσθε ὃν τρόπον
[1]	ἔτυχεν, ὥσπερ λέγω, τῇ προτεραίᾳ	τῆς	δίκης ~γεγονός. Διὰ ταῦτα καὶ
[1]	συνέβη· ἔτυχεν γὰρ τῇ προτεραίᾳ	τῆς	δίκης ἡ ~πρύμνα ἐστεμμένη τοῦ
[1]	ἐν τῷ ~δεσμωτηρίῳ ὁ μεταξὺ	τῆς	δίκης τε καὶ τοῦ θανάτου.
[49]	δύο γενέσθαι ἀλλ᾽ ἢ τὴν	τῆς	δυάδος μετάσχεσιν, καὶ δεῖν τούτου
[32]	Κέβης, ~ἐκεῖνοι οἷς τι μέλει	τῆς	ἑαυτῶν ψυχῆς ἀλλὰ μὴ σώματι
[61]	κατὰ μέσον ἐκβάλλει, καὶ ἐγγὺς	τῆς	ἐκβολῆς ἐκπίπτει εἰς ~τόπον μέγαν
[5]	καὶ μυθολογεῖν περὶ τῆς ἀποδημίας	τῆς	~ἐκεῖ, ποίαν τινὰ αὐτὴν οἰόμεθα
[57]	τὸν τελευτήσαντα εὐθὺς ἐν ἀρχῇ	~τῆς	ἐκεῖσε πορείας. Λέγεται δὲ οὕτως,
[60]	ὀλίγον· πάντα δὲ ὑποκάτω εἰσρεῖ	τῆς	~ἐκροῆς, καὶ ἔνια μὲν καταντικρὺ
[12]	Ἅιδου μετελθεῖν, ὑπὸ ταύτης ἀγόμενοι	τῆς	ἐλπίδος, τῆς τοῦ ~ὄψεσθαί τε
[56]	ὁ Σωκράτης, καὶ αὐτὸ τὸ	τῆς	ζωῆς εἶδος καὶ εἴ ~τι
[2]	τις ἀήθης κρᾶσις ἀπό τε	τῆς	ἡδονῆς ~συγκεκραμένη ὁμοῦ καὶ ἀπὸ
[25]	τούτων θαρρεῖν ~ἢ δεδιέναι ὑπὲρ	τῆς	ἡμετέρας ψυχῆς; ~Ἀληθῆ, ἔφη, λέγεις.
[58]	~ἀσθένειαν μηδεπώποτε ἐπὶ τὰ ἄκρα	τῆς	θαλάττης ἀφιγμένος μηδὲ ἑωρακὼς ~εἴη,
[58]	~εἴη, ἐκδὺς καὶ ἀνακύψας ἐκ	τῆς	θαλάττης εἰς τὸν ἐνθάδε τόπον,
[58]	ἀνακύψαντα, ὥσπερ ἐνθάδε οἱ ἐκ	τῆς	~θαλάττης ἰχθύες ἀνακύπτοντες ὁρῶσι τὰ
[58]	πελάγους οἰκῶν οἴοιτό τε ἐπὶ	~τῆς	θαλάττης οἰκεῖν καὶ διὰ τοῦ
[7]	ἀγανακτεῖν ~τοὺς φρονιμωτάτους ἐκ ταύτης	τῆς	θεραπείας ἀπιόντας, ἐν ᾗ ἐπιστατοῦσιν
[1]	ἀπολαβόντες (αὐτούς. ~Ἀρχὴ δ᾽ ἐστὶ	τῆς	θεωρίας ἐπειδὰν ὁ ἱερεὺς τοῦ
[1]	θεῷ ~πέμπουσιν. Ἐπειδὰν οὖν ἄρξωνται	τῆς	θεωρίας, νόμος ἐστὶν αὐτοῖς ἐν
[44]	Σωκράτης, τὰ μὲν Ἁρμονίας ἡμῖν	τῆς	Θηβαϊκῆς ἵλεά ~πως, ὡς ἔοικε,
[49]	πως ἕκαστον γιγνόμενον ἢ μετασχὸν	τῆς	ἰδίας ~οὐσίας ἑκάστου οὗ ἂν
[2]	ἡδονῆς ~συγκεκραμένη ὁμοῦ καὶ ἀπὸ	τῆς	λύπης, ἐνθυμουμένῳ ὅτι αὐτίκα ἐκεῖνος
[45]	ἔστι, κατὰ τοῦτον τὸν ~τρόπον	τῆς	μεθόδου, ἀλλά τιν᾽ ἄλλον τρόπον
[27]	συγχωρῆσαι, ὦ Σώκρατες, ἐκ ταύτης	τῆς	μεθόδου, ~καὶ ὁ δυσμαθέστατος, ὅτι
[31]	ἴοι κατὰ τὰς αὐτῶν ~ὁμοιότητας	τῆς	μελέτης; ~Δῆλον δή, ἔφη· πῶς
[10]	τῶν ἄλλων ἑνὶ λόγῳ ~ἁπάντων	τῆς	οὐσίας ὃ (τυγχάνει ἕκαστον ὄν·
[19]	ἂν ἄλλο ἰδὼν ἀπὸ (ταύτης	τῆς	ὄψεως ~ἄλλο ἐννοήσῃς, εἴτε ὅμοιον
[57]	Ἅιδου ἡ ψυχὴ ἔρχεται πλὴν	τῆς	παιδείας τε καὶ τροφῆς, ἃ
[61]	καόμενον, καὶ λίμνην ποιεῖ μείζω	τῆς	παρ᾽ ἡμῖν ~θαλάττης, ζέουσαν ὕδατος
[39]	καὶ δῆλον ὅτι ἄνευ τέχνης	τῆς	περὶ τἀνθρώπεια ὁ ~τοιοῦτος χρῆσθαι
[39]	~λόγῳ τινὶ ἀληθεῖ εἶναι ἄνευ	τῆς	περὶ τοὺς λόγους τέχνης, κἄπειτα
[30]	τοιαῦτα ἀναγκάζονται πλανᾶσθαι δίκην τίνουσαι	~τῆς	προτέρας τροφῆς κακῆς οὔσης. καὶ
[45]	ἄλλοις ἐδόκουν, τότε ~ὑπὸ ταύτης	τῆς	σκέψεως οὕτω σφόδρα ἐτυφλώθην, ὥστε
[50]	ὑπέχων, ~τῷ δὲ τὸ μέγεθος	τῆς	σμικρότητος παρέχων ὑπερέχον. Καὶ ἅμα
[45]	ὢν θαυμαστῶς ὡς ~ἐπεθύμησα ταύτης	τῆς	σοφίας ἣν δὴ καλοῦσι περὶ
[65]	ἀνασκοποῦντες, τοτὲ δ᾽ ~αὖ περὶ	τῆς	συμφορᾶς διεξιόντες ὅση ἡμῖν γεγονυῖα
[47]	οὐδὲν ~οἴονται. Ἐγὼ μὲν οὖν	τῆς	τοιαύτης αἰτίας ὅπῃ ποτὲ ἔχει
[34]	τῶν ~ἀνθρωπίνων κακῶν. Εκ δὴ	τῆς	τοιαύτης τροφῆς οὐδὲν δεινὸν μὴ
[33]	καὶ ἐκ τούτων ἄμοιρος εἶναι	τῆς	τοῦ θείου τε καὶ ~καθαροῦ
[12]	ὑπὸ ταύτης ἀγόμενοι τῆς ἐλπίδος,	τῆς	τοῦ ~ὄψεσθαί τε ἐκεῖ ὧν
[11]	~καὶ οὕτω μὲν καθαροὶ ἀπαλλαττόμενοι	τῆς	τοῦ σώματος ἀφροσύνης, ὡς τὸ
[9]	ὅτι μάλιστα τὴν ψυχὴν ἀπὸ	τῆς	τοῦ σώματος κοινωνίας ~διαφερόντως τῶν
[11]	μὴ πᾶσα ἀνάγκη, μηδὲ ἀναπιμπλώμεθα	τῆς	τούτου ~φύσεως, ἀλλὰ καθαρεύωμεν ἀπ᾽
[52]	τοῦ περιττοῦ, ὄντος οὐχ ὅπερ	τῆς	τριάδος; Ἀλλ᾽ ~ὅμως οὕτως πέφυκε
[52]	ἄλλα πολλά. ~σκόπει δὲ περὶ	τῆς	τριάδος. Ἆρα οὐ δοκεῖ σοι
[49]	ἄν. Εἰ δέ τις αὐτῆς	~τῆς	ὑποθέσεως ἔχοιτο, χαίρειν ἐῴης ἂν
[49]	ἀπειρίαν, ἐχόμενος ~ἐκείνου τοῦ ἀσφαλοῦς	τῆς	ὑποθέσεως, οὕτως ἀποκρίναιο ἄν. Εἰ
[10]	δὲ δὴ περὶ αὐτὴν τὴν	τῆς	φρονήσεως κτῆσιν; Πότερον ἐμπόδιον τὸ
[9]	τὸ τεθνάναι, χωρὶς μὲν ἀπὸ	τῆς	ψυχῆς ἀπαλλαγὲν αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ
[9]	μὴ ἄλλο τι ἢ τὴν	τῆς	ψυχῆς ἀπὸ τοῦ σώματος ἀπαλλαγήν;
[57]	καὶ τῆς αὑτῶν κακίας μετὰ	τῆς	ψυχῆς· νῦν δ᾽ ἐπειδὴ ἀθάνατος
[14]	καλῶς λέγεσθαι, (τὰ δὲ περὶ	τῆς	~ψυχῆς πολλὴν ἀπιστίαν παρέχει τοῖς
[37]	μόνου ~προτέραν ἀπόλλυσθαι, ἀπολομένης δὲ	τῆς	ψυχῆς τότ᾽ ἤδη τὴν φύσιν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 9/06/2005