Chapitre
[60]	γῇ· ~ἔστι δὲ ἄρα αὕτη	ἡ	αἰώρα διὰ φύσιν τοιάνδε τινά.
[23]	πρὶν ~γενέσθαι, εἰ μέλλει τέλος	ἡ	ἀπόδειξις ἕξειν. ~Ἀποδέδεικται μέν, ἔφη,
[8]	ἀγαθὸν τοῦτο, καὶ ἅμα σοι	ἡ	ἀπολογία ἔσται, ἐὰν ἅπερ λέγεις
[41]	γίγνονται, τελευταῖον δὲ πάντων ~συνίσταται	ἡ	ἁρμονία καὶ πρῶτον ἀπόλλυται. οὗτος
[22]	ἔφη ὁ Σιμμίας, δοκεῖ μοι	ἡ	αὐτὴ ἀνάγκη εἶναι, καὶ ~εἰς
[18]	~καὶ ἕτερον ἐννοήσῃ οὗ μὴ	ἡ	αὐτὴ ἐπιστήμη ἀλλ᾽ ἄλλη, ἆρα
[17]	περιιόντα, ἀλλ᾽ εὐθεῖά τις εἴη	ἡ	γένεσις ἐκ τοῦ ἑτέρου μόνον
[51]	ἔλαττον, καὶ ἀτεχνῶς αὕτη εἶναι	ἡ	γένεσις τοῖς ἐναντίοις, ἐκ τῶν
[59]	ἑταῖρε, πρῶτον μὲν εἶναι τοιαύτη	ἡ	γῆ αὐτὴ ~ἰδεῖν, εἴ τις
[58]	~βόρβοροί εἰσιν, ὅπου ἂν καὶ	(ἡ)	γῆ ᾖ, καὶ πρὸς τὰ
[58]	~ἀληθῶς γῆ. Ἣδε μὲν γὰρ	ἡ	γῆ καὶ οἱ λίθοι καὶ
[46]	μοι φράσειν ~πρῶτον μὲν πότερον	ἡ	γῆ πλατεῖά ἐστιν ἢ (στρογγύλη,
[58]	~Ἀλλὰ μέντοι, ὦ Σιμμία, οὐχ	ἡ	Γλαύκου τέχνη γέ μοι δοκεῖ
[57]	καὶ οὐκ ἀγνοεῖ τὰ παρόντα·	ἡ	δ᾽ ~ἐπιθυμητικῶς τοῦ σώματος ἔχουσα,
[57]	~οἶμόν φησιν εἰς Ἅιδου φέρειν,	ἡ	δ᾽ οὔτε ἁπλῆ οὔτε μία
[40]	τοῖς παροῦσιν ἀηδὴς ἔσομαι ὀδυρόμενος,	~ἡ	δὲ ἄνοιά μοι αὕτη οὐ
[42]	καὶ ἀρετὴν καὶ ~εἶναι ἀγαθή,	ἡ	δὲ ἄνοιάν τε καὶ μοχθηρίαν
[42]	εἴπερ ἡ μὲν κακία ἀναρμοστία,	ἡ	δὲ ἀρετὴ ἁρμονία εἴη; ~Οὐδὲν
[57]	εἰς τὴν αὐτῇ πρέπουσαν οἴκησιν·	ἡ	δὲ καθαρῶς τε καὶ μετρίως
[33]	ἐνδεικνυμένη ὅτι ἀπάτης μὲν μεστὴ	ἡ	διὰ τῶν ὀμμάτων σκέψις, ~ἀπάτης
[33]	τῶν ὀμμάτων σκέψις, ~ἀπάτης δὲ	ἡ	διὰ τῶν ὤτων καὶ τῶν
[13]	πάντων καὶ ἡ σωφροσύνη καὶ	ἡ	~δικαιοσύνη καὶ ἀνδρεία, καὶ αὐτὴ
[3]	τὸ δικαστήριον ἐν ᾧ καὶ	ἡ	δίκη ἐγένετο· ~πλησίον γὰρ ἦν
[62]	πείσωσιν οὓς ἠδίκησαν· ~αὕτη γὰρ	ἡ	δίκη ὑπὸ τῶν δικαστῶν αὐτοῖς
[53]	ἐναντίον ἀεὶ αὐτῷ ἐπιφέρει, καὶ	ἡ	δυὰς τῷ ~περιττῷ καὶ (τὸ
[63]	καλεῖ, φαίη ἂν ἀνὴρ ~τραγικός,	ἡ	εἱμαρμένη, καὶ σχεδόν τί μοι
[63]	Ἅιδου πορείαν (ὡς πορευσόμενος ὅταν	ἡ	~εἱμαρμένη καλῇ) Ὑμεῖς μὲν οὖν,
[49]	τι ποιεῖ αὐτὸ ~καλὸν ἢ	ἡ	ἐκείνου τοῦ καλοῦ εἴτε παρουσία
[24]	ἔφη, ἡμᾶς ἀπολείπεις; ~Πολλὴ μὲν	ἡ	Ἑλλάς, ἔφη, ὦ Κέβης, ἐν
[62]	καλὸν γὰρ τὸ ἆθλον καὶ	ἡ	ἐλπὶς ~μεγάλη. ~(Τὸ μὲν οὖν
[55]	δὴ πῦρ ψυχρόν, οὐδέ γε	ἡ	ἐν τῷ πυρὶ θερμότης. ἀλλὰ
[53]	~Επὶ τὸ τοιοῦτον δή, φαμέν,	ἡ	ἐναντία ἰδέα ἐκείνῃ τῇ μορφῇ
[59]	ἡμῖν τὸ ὕδωρ ~τε καὶ	ἡ	θάλαττά ἐστι πρὸς τὴν ἡμετέραν
[19]	ὅτε ἄνισά σοι ἐφάνη, ἢ	ἡ	ἰσότης ἀνισότης; ~Οὐδεπώποτέ γε, ὦ
[18]	συνδόξῃ. Ἀπιστεῖς γὰρ δὴ πῶς	ἡ	καλουμένη μάθησις ~ἀνάμνησίς ἐστιν; ~Ἀπιστῶ
[41]	ᾧ ἀπεικάζεις, ἀλλὰ πρότερον καὶ	ἡ	λύρα καὶ αἱ χορδαὶ καὶ
[36]	τῇ ἡρμοσμένῃ λύρᾳ, ~αὐτὴ δ᾽	ἡ	λύρα καὶ αἱ χορδαὶ σώματά
[18]	εἶδος τοῦ παιδὸς οὗ ἦν	ἡ	λύρα; τοῦτο δέ ἐστιν ~ἀνάμνησις·
[20]	ἀλλ᾽ ἢ ἀναμιμνῄσκονται ~οὗτοι, καὶ	ἡ	μάθησις ἀνάμνησις ἂν εἴη. ~Καὶ
[18]	εἴωθας θαμὰ λέγειν, ὅτι ἡμῖν	ἡ	μάθησις ~οὐκ ἄλλο τι ἢ
[36]	αὐτὸν τοῦτον λόγον εἴποι, ὡς	ἡ	μὲν ἁρμονία ἀόρατον καὶ ~ἀσώματον
[42]	ἀρετῆς μετέχοι ἑτέρα ~ἑτέρας, εἴπερ	ἡ	μὲν κακία ἀναρμοστία, ἡ δὲ
[42]	ἔφη, πρὸς Διός· λέγεται ψυχὴ	ἡ	μὲν νοῦν τε ἔχειν καὶ
[37]	ἄν μοι φαίνοιτο λέγειν, ὡς	ἡ	μὲν ψυχὴ πολυχρόνιόν ἐστι, τὸ
[28]	~Δῆλα δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι	ἡ	μὲν ψυχὴ τῷ θείῳ, τὸ
[12]	γέγονεν, ~ὥστε ἥ γε (ἀποδημία	ἡ	νῦν μοι προστεταγμένη μετὰ ἀγαθῆς
[3]	παρακαθημένην. Ὡς οὖν εἶδεν ἡμᾶς	ἡ	Ξανθίππη, ~ἀνηυφήμησέ τε καὶ τοιαῦτ᾽
[41]	ἄλλα δόξαι, ~ἐάνπερ μείνῃ ἥδε	ἡ	οἴησις, τὸ ἁρμονίαν μὲν εἶναι
[30]	ὑπὸ τοῦ σωματοειδοῦς, ὃ αὐτῇ	ἡ	ὁμιλία ~τε καὶ συνουσία τοῦ
[13]	ἔφη, ὦ Σιμμία, οὐ καὶ	ἡ	ὀνομαζομένη ἀνδρεία τοῖς οὕτω ~διακειμένοις
[13]	μὴ γὰρ οὐχ αὕτη ᾖ	ἡ	ὀρθὴ πρὸς ἀρετὴν ἀλλαγή, ἡδονὰς
[41]	σῶμα ~ἀφικέσθαι, ὥσπερ αὐτῆς ἐστιν	ἡ	οὐσία ἔχουσα τὴν ἐπωνυμίαν τὴν
[25]	ἐν τῷ ἔμπροσθεν (λόγῳ. Αὐτὴ	ἡ	~οὐσία ἧς λόγον δίδομεν τοῦ
[4]	τὸν θεὸν ἐποίησα οὗ ἦν	ἡ	παροῦσα θυσία· μετὰ δὲ τὸν
[52]	πέφυκε καὶ ἡ τριὰς καὶ	ἡ	πεμπτὰς καὶ ὁ ἥμισυς τοῦ
[60]	ὡς ἂν ἑκάστοις τύχῃ ἑκάστοτε	ἡ	περιρροὴ γιγνομένη. ~Ταῦτα δὲ πάντα
[53]	~Οὐ γάρ. ~Εἰργάζετο δέ γε	ἡ	περιττή; ~Ναί. ~Ἐναντία δὲ ταύτῃ
[12]	ἄλλοθι, κτήσασθαι ~τοῦτο οὗ ἕνεκα	ἡ	πολλὴ πραγματεία ἡμῖν ἐν τῷ
[57]	μακραῖς περιόδοις. Ἔστι δὲ ~ἄρα	ἡ	πορεία οὐχ ὡς ὁ Αἰσχύλου
[62]	τοιαῦτα τυγχάνει ὄντα, τούτους δὲ	ἡ	προσήκουσα ~μοῖρα ῥίπτει εἰς τὸν
[1]	γὰρ τῇ προτεραίᾳ τῆς δίκης	ἡ	~πρύμνα ἐστεμμένη τοῦ πλοίου ὃ
[45]	αὐτοῖς ἐγένετο τοῦ δύο γενέσθαι,	ἡ	σύνοδος τοῦ πλησίον ἀλλήλων ~τεθῆναι.
[45]	ὡς αὕτη αὖ ~αἰτία γέγονεν,	ἡ	σχίσις, τοῦ δύο γεγονέναι· ἐναντία
[13]	~Πάντως δήπου, ἔφη. ~Οὐκοῦν καὶ	ἡ	σωφροσύνη, ἣν καὶ οἱ πολλοὶ
[13]	τις τῶν τοιούτων πάντων καὶ	ἡ	σωφροσύνη καὶ ἡ ~δικαιοσύνη καὶ
[67]	στόμα καὶ τοὺς ὀφθαλμούς. ~Ἥἥδε	ἡ	τελευτή, ὦ Ἐχέκρατες, τοῦ ἑταίρου
[13]	ἀλλήλων μὴ σκιαγραφία τις ᾖ	ἡ	τοιαύτη ἀρετὴ καὶ ~τῷ ὄντι
[29]	ἰτέον, αὕτη δὲ δὴ ἡμῖν	ἡ	~τοιαύτη καὶ οὕτω πεφυκυῖα ἀπαλλαττομένη
[22]	τι καὶ ἀγαθὸν καὶ πᾶσα	ἡ	τοιαύτη οὐσία, καὶ ἐπὶ ταύτην
[30]	~ὁρατόν· ὃ δὴ καὶ ἔχουσα	ἡ	τοιαύτη ψυχὴ βαρύνεταί τε καὶ
[53]	~Ναί. ~(Ἐπὶ τὰ τρία ἄρα	ἡ	τοῦ ἀρτίου ἰδέα οὐδέποτε ἥξει.
[53]	περιττή; ~Ναί. ~Ἐναντία δὲ ταύτῃ	ἡ	τοῦ ἀρτίου; ~Ναί. ~(Ἐπὶ τὰ
[4]	ἥ τε δίκη ἐγένετο καὶ	ἡ	τοῦ θεοῦ ~ἑορτὴ διεκώλυέ με
[9]	~Οὐκοῦν ὅλως δοκεῖ σοι, ἔφη,	ἡ	τοῦ τοιούτου πραγματεία οὐ περὶ
[10]	~Ἔστι ταῦτα. ~Οὐκοῦν καὶ ἐνταῦθα	ἡ	τοῦ φιλοσόφου ψυχὴ μάλιστα (ἀτιμάζει
[33]	λύσει οὐκ οἰομένη δεῖν ἐναντιοῦσθαι	ἡ	τοῦ ὡς ἀληθῶς ~φιλοσόφου ψυχὴ
[52]	Ἀλλ᾽ ~ὅμως οὕτως πέφυκε καὶ	ἡ	τριὰς καὶ ἡ πεμπτὰς καὶ
[53]	τὰ τρία. ~Ἄμοιρα. ~Ἀνάρτιος ἄρα	ἡ	τριάς. ~Ναί. ~Ὃ τοίνυν ἔλεγον
[52]	δὲ αὐτὸ εἶναι οἷον καὶ	ἡ	τριὰς πέπονθε καὶ ἄλλα πολλά.
[53]	~αὐτό, τὸ ἐναντίον οἷον νῦν	ἡ	τριὰς τῷ ἀρτίῳ οὐκ οὖσα
[53]	γὰρ δήπου ὅτι ἃ ἂν	ἡ	τῶν τριῶν ἰδέα ~κατάσχῃ, ἀνάγκη
[42]	ταῦτα ὁ ~λόγος εἰ ὀρθὴ	ἡ	ὑπόθεσις ἦν, τὸ ψυχὴν ἁρμονίαν
[33]	(ὅτι ~παραλαβοῦσα αὐτῶν τὴν ψυχὴν	ἡ	φιλοσοφία ἀτεχνῶς διαδεδεμένην ἐν τῷ
[33]	οἱ φιλομαθεῖς ὅτι οὕτω παραλαβοῦσα	ἡ	~φιλοσοφία ἔχουσαν αὐτῶν τὴν ψυχὴν
[13]	~δικαιοσύνη καὶ ἀνδρεία, καὶ αὐτὴ	ἡ	φρόνησις μὴ καθαρμός τις ᾖ.
[16]	γένεσιν, ~ἀλλὰ ταύτῃ χωλὴ ἔσται	ἡ	φύσις; Ἢ ἀνάγκη ἀποδοῦναι τῷ
[58]	τὰ ἐκεῖ ~κατιδεῖν, καὶ εἰ	ἡ	φύσις ἱκανὴ εἴη ἀνασχέσθαι θεωροῦσα,
[28]	~τῷ μὲν δουλεύειν καὶ ἄρχεσθαι	ἡ	φύσις προστάττει, τῇ δὲ ἄρχειν
[55]	~χιόνα θερμὸν ἐπάγοι, ὑπεξῄει ἂν	ἡ	χιὼν οὖσα σῶς καὶ ἄτηκτος;
[37]	ἔτι ζῶντος τοῦ ἀνθρώπου, (ἀλλ᾽	ἡ	ψυχὴ ἀεὶ τὸ ~κατατριβόμενον ἀνυφαίνοι
[57]	ἄνδρες, δίκαιον διανοηθῆναι, ὅτι, εἴπερ	ἡ	~ψυχὴ ἀθάνατος, ἐπιμελείας δὴ δεῖται
[49]	~ἐπιδείξειν καὶ ἀνευρήσειν ὡς ἀθάνατον	(ἡ)	ψυχή. ~(Ἀλλὰ μήν, ἔφη ὁ
[23]	πρὶν γενέσθαι ἡμᾶς ἦν ἡμῶν	ἡ	ψυχή, δεῖ δὲ ~προσαποδεῖξαι ὅτι
[22]	πρὶν γενέσθαι (ἡμᾶς ἦν ἡμῶν	ἡ	ψυχή· ~εἰ μέντοι καὶ ἐπειδὰν
[28]	καὶ δουλεύειν; ~Ἔμοιγε. ~Ποτέρῳ οὖν	ἡ	ψυχὴ ἔοικεν; ~Δῆλα δή, ὦ
[57]	γὰρ ~ἄλλο ἔχουσα εἰς Ἅιδου	ἡ	ψυχὴ ἔρχεται πλὴν τῆς παιδείας
[11]	τότε (γὰρ αὐτὴ καθ᾽ αὑτὴν	ἡ	ψυχὴ ἔσται χωρὶς τοῦ ~σώματος,
[25]	~μετὰ τοῦτο αὖ ἐπισκέψασθαι πότερον	(ἡ)	ψυχή ἐστιν, καὶ ἐκ τούτων
[37]	(ἐπειδὰν ἀποθάνωμεν ἔτι που ~ἡμῶν	ἡ	ψυχὴ ἔστιν. Εἰ γάρ τις
[23]	ἅμα ἀποθνῄσκοντος τοῦ ἀνθρώπου διασκεδάννυται	ἡ	~ψυχὴ καὶ αὐτῇ τοῦ εἶναι
[44]	~ἀποφαίνειν ὅτι ἰσχυρόν τί ἐστιν	ἡ	ψυχὴ καὶ θεοειδὲς καὶ ἦν
[41]	γάρ που οὕτως ἡμῶν εἶναι	ἡ	ψυχὴ καὶ πρὶν εἰς σῶμα
[37]	Ὅτι μὲν γὰρ ~ἦν ἡμῶν	ἡ	ψυχὴ καὶ πρὶν εἰς τόδε
[23]	τεθνεῶτος. Εἰ γὰρ ἔστιν μὲν	~(ἡ	ψυχὴ καὶ πρότερον, ἀνάγκη δὲ
[38]	ὡς τοῦ ~ἀποθανόντος οὐ συναποθνῄσκει	ἡ	ψυχή. Λέγε οὖν πρὸς Διὸς
[11]	ἔχωμεν καὶ συμπεφυρμένη ᾖ ἡμῶν	~ἡ	ψυχὴ μετὰ τοιούτου κακοῦ, οὐ
[41]	ἀπιστεῖ τε καὶ φοβεῖται μὴ	ἡ	ψυχὴ ~ὅμως καὶ θειότερον καὶ
[26]	ὅτι τῷ ὁρατῷ. ~Τί δὲ	ἡ	ψυχή; ὁρατὸν ἢ ἀιδές; ~Οὐχ
[27]	καὶ τόδε πάλαι ἐλέγομεν, ὅτι	ἡ	ψυχή, ὅταν μὲν τῷ σώματι
[36]	πρὸς ἄλληλα εἰ οὖν ~τυγχάνει	ἡ	ψυχὴ οὖσα ἁρμονία τις, δῆλον
[18]	εἰ μὴ ἦν που ἡμῖν	ἡ	ψυχὴ πρὶν ἐν τῷδε τῷ
[10]	~Πότε οὖν, ἦ δ᾽ ὅς,	ἡ	ψυχὴ τῆς ἀληθείας ἅπτεται; Ὅταν
[18]	~γενέσθαι· ὥστε καὶ ταύτῃ ἀθάνατον	ἡ	ψυχή τι ἔοικεν εἶναι. ~Ἀλλά,
[41]	δὴ σώματα καὶ πολλάκις κατατρίψασα	ἡ	ψυχὴ τὸ τελευταῖον σῶμα ~καταλιποῦσα
[37]	ἀναγκαῖον μεντἂν εἴη, ὁπότε ἀπολλύοιτο	ἡ	~ψυχή, τὸ τελευταῖον ὕφασμα τυχεῖν
[63]	τὰς οἰκήσεις, ἐπείπερ ἀθάνατόν γε	ἡ	ψυχὴ φαίνεται οὖσα, ~τοῦτο καὶ
[58]	καὶ τὸ ἀληθινὸν φῶς (καὶ	ἡ	ὡς ~ἀληθῶς γῆ. Ἣδε μὲν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/06/2005