Chapitre
[26]	ἀιδές; ~Θῶμεν, ἔφη. ~Καὶ τὸ	μὲν	ἀιδὲς ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ ἔχον,
[57]	δὲ ὅθιπερ αἱ ἄλλαι, τὴν	μὲν	~ἀκάθαρτον καί τι πεποιηκυῖαν τοιοῦτον,
[35]	κελεύει ἐρέσθαι διὰ τὸ ἐπιθυμεῖν	~μὲν	ἀκοῦσαι, ὀκνεῖν δὲ ὄχλον παρέχειν,
[39]	ὅτι πάντων τῶν τοιούτων τὰ	μὲν	ἄκρα τῶν ~ἐσχάτων σπάνια καὶ
[14]	Κέβης ἔφη· Ὦ ~Σώκρατες, τὰ	μὲν	ἄλλα ἔμοιγε δοκεῖ καλῶς λέγεσθαι,
[49]	ἄλλο ὁτιοῦν τῶν τοιούτων, τὰ	μὲν	ἄλλα ~χαίρειν ἐῶ, ταράττομαι γὰρ
[63]	ὅστις ἐν τῷ βίῳ τὰς	μὲν	ἄλλας ἡδονὰς τὰς ~περὶ τὸ
[48]	ἂν κρίνω ~ἐρρωμενέστατον εἶναι, ἃ	μὲν	ἄν μοι δοκῇ τούτῳ συμφωνεῖν
[62]	καὶ οἱ μή. Καὶ οἳ	μὲν	ἂν ~δόξωσι μέσως βεβιωκέναι, πορευθέντες
[33]	αἰσθήσεων, πείθουσα δὲ ἐκ ~τούτων	μὲν	ἀναχωρεῖν, ὅσον μὴ ἀνάγκη αὐτοῖς
[62]	γενομένους ἐκβάλλει τὸ κῦμα, τοὺς	μὲν	ἀνδροφόνους κατὰ τὸν ~Κωκυτόν, τοὺς
[7]	ἐπιμελήσεσθαι ἐλεύθερος γενόμενος. ~Ἀλλ᾽ ἀνόητος	μὲν	ἄνθρωπος τάχ᾽ ἂν οἰηθείη ταῦτα,
[65]	νόμιμον εἶναι. ~Ταῦτ᾽ εἰπὼν ἐκεῖνος	μὲν	ἀνίστατο εἰς οἴκημά τι ὡς
[57]	ψυχῶν ἔργα ~τυγχάνει ὄντα, ταύτην	μὲν	ἅπας φεύγει τε καὶ ὑπεκτρέπεται
[32]	ἦ δ᾽ ὅς. Τοιγάρτοι τούτοις	μὲν	ἅπασιν, ὦ Κέβης, ~ἐκεῖνοι οἷς
[43]	τὰ δὲ πρᾳότερον, καὶ τὰ	μὲν	ἀπειλοῦσα, τὰ δὲ νουθετοῦσα, ~ταῖς
[3]	τις αὐτὴν ~οἴκαδε ~Καὶ ἐκείνην	μὲν	ἀπῆγόν τινες τῶν τοῦ Κρίτωνος
[9]	εἶναι ~τοῦτο τὸ τεθνάναι, χωρὶς	μὲν	ἀπὸ τῆς ψυχῆς ἀπαλλαγὲν αὐτὸ
[60]	~ἐπαντλοῦντες· ὅταν τε αὖ ἐκεῖθεν	μὲν	ἀπολίπῃ, δεῦρο δὲ ὁρμήσῃ, τὰ
[36]	τοῦτον λόγον εἴποι, ὡς ἡ	μὲν	ἁρμονία ἀόρατον καὶ ~ἀσώματον καὶ
[44]	δ᾽ ὃς ὁ Σωκράτης, τὰ	μὲν	Ἁρμονίας ἡμῖν τῆς Θηβαϊκῆς ἵλεά
[15]	φθίσις, καὶ καλοῦμεν οὕτω τὸ	μὲν	~αὐξάνεσθαι, τὸ δὲ φθίνειν; ~Ναί,
[23]	ᾖ. Τί γὰρ κωλύει γίγνεσθαι	μὲν	αὐτὴν ~καὶ συνίστασθαι ἄλλοθέν ποθεν
[3]	εἶναι, τὸ λυπηρόν, τὸ ἅμα	μὲν	αὐτὼ μὴ θέλειν ~παραγίγνεσθαι τῷ
[64]	νῦν ὁμολογήσητε· ἐὰν δὲ ὑμῶν	(μὲν)	αὐτῶν ~ἀμελῆτε καὶ μὴ θέλητε
[19]	ταῦτα συμβαίνει τὴν ἀνάμνησιν εἶναι	μὲν	ἀφ᾽ ~ὁμοίων, εἶναι δὲ καὶ
[60]	κύκλῳ περὶ ὅλην πολλούς, τοὺς	μὲν	~βαθυτέρους καὶ ἀναπεπταμένους μᾶλλον ἢ
[59]	καὶ καθαρωτέρων ἢ τούτων· τὴν	μὲν	γὰρ ~ἁλουργῆ εἶναι (καὶ) θαυμαστὴν
[57]	ὁ Αἰσχύλου Τήλεφος λέγει· ἐκεῖνος	(μὲν	γὰρ ἁπλῆν ~οἶμόν φησιν εἰς
[55]	ἐπ᾽ αὐτὴν ἴῃ, ~ἀπόλλυσθαι· θάνατον	μὲν	γὰρ δὴ ἐκ τῶν προειρημένων
[51]	λεγομένου ~καὶ τοῦ τότε. τότε	μὲν	γὰρ ἐλέγετο ἐκ τοῦ ἐναντίου
[64]	πρὸς τοὺς δικαστὰς ἠγγυᾶτο. Οὗτος	μὲν	γὰρ ἦ μὴν παραμενεῖν· ὑμεῖς
[58]	ἡ ὡς ~ἀληθῶς γῆ. Ἣδε	μὲν	γὰρ ἡ γῆ καὶ οἱ
[11]	τοῦτο εἶναι τὸ ἀληθές. μυρίας	μὲν	γὰρ ἡμῖν ἀσχολίας ~παρέχει τὸ
[37]	ἐλέγομεν, (ταὐτὸν ἔγκλημα ἔχειν. Ὅτι	μὲν	γὰρ ~ἦν ἡμῶν ἡ ψυχὴ
[57]	εἴ τις αὐτῆς ἀμελήσει. Εἰ	μὲν	γὰρ ἦν ὁ θάνατος τοῦ
[49]	τι τῶν ὄντων ~εὑρεῖν; Ἐκείνοις	μὲν	γὰρ ἴσως οὐδὲ εἷς περὶ
[10]	ψυχὴ τῆς ἀληθείας ἅπτεται; Ὅταν	μὲν	γὰρ μετὰ τοῦ ~σώματος ἐπιχειρῇ
[41]	ἔφη, ἐκεῖνον, ὦ Σώκρατες. Ὅδε	μὲν	γάρ (μοι γέγονεν ~ἄνευ ἀποδείξεως
[45]	~αἰτία τοῦ δύο γίγνεσθαι. Τότε	μὲν	γὰρ ὅτι συνήγετο πλησίον ἀλλήλων
[7]	ἢ ὃ νυνδὴ ἐλέγετο· τοὺς	μὲν	γὰρ φρονίμους ~ἀγανακτεῖν ἀποθνῄσκοντας πρέπει,
[51]	τὸ ἐν τῇ φύσει. τότε	μὲν	γάρ, ὦ φίλε, περὶ τῶν
[41]	ἐὰν μὴ φαίνωμαι ~μεμνημένος. Σιμμίας	μὲν	γάρ, ὡς ἐγᾦμαι, ἀπιστεῖ τε
[31]	λέγεις, ὦ Σώκρατες; ~Οἷον τοὺς	μὲν	γαστριμαργίας τε καὶ ὕβρεις καὶ
[2]	σχεδόν τι οὕτω διεκείμεθα, τοτὲ	μὲν	~γελῶντες, ἐνίοτε δὲ δακρύοντες, εἷς
[65]	καὶ ἐπιστείλας ἅττα ἐβούλετο, τὰς	μὲν	γυναῖκας καὶ ~τὰ παιδία ἀπιέναι
[55]	ψυχή. ~ἀθάνατον. ~Εἶεν, ἔφη· τοῦτο	μὲν	δὴ ἀποδεδεῖχθαι φῶμεν; ἢ πῶς
[19]	βούλεται δηλῶσαι ὁ λόγος. ~Ἀλλὰ	μὲν	δὴ ἔκ γε τῶν αἰσθήσεων
[24]	δυναμένους τοῦτο ~ποιεῖν. ~Ἀλλὰ ταῦτα	μὲν	δή, ἔφη, ὑπάρξει, ὁ Κέβης·
[60]	τούτων ἀκόλουθον εἶναι. ~Καὶ ὅλην	μὲν	δὴ τὴν γῆν οὕτω πεφυκέναι
[62]	ὁ δαίμων ἕκαστον κομίζει, πρῶτον	μὲν	~διεδικάσαντο οἵ τε καλῶς καὶ
[39]	τισὶ λόγοις, τοῖς αὐτοῖς τοτὲ	μὲν	δοκοῦσιν ~ἀληθέσιν εἶναι, τοτὲ δὲ
[28]	ὦσι ψυχὴ καὶ (σῶμα, ~τῷ	μὲν	δουλεύειν καὶ ἄρχεσθαι ἡ φύσις
[58]	~τὴν Γλαύκου τέχνην, καὶ ἅμα	μὲν	ἐγὼ ἴσως οὐδ᾽ ἂν οἷός
[50]	μετὰ ταῦτα ~λεχθέντα; ~(Φαίδων) ~Ὡς	μὲν	ἐγὼ οἶμαι, ἐπεὶ αὐτῷ ταῦτα
[17]	ἀλλ᾽ οἷον εἰ τὸ καταδαρθάνειν	~μὲν	εἴη, τὸ δ᾽ ἀνεγείρεσθαι μὴ
[41]	ἥδε ἡ οἴησις, τὸ ἁρμονίαν	μὲν	εἶναι σύνθετον πρᾶγμα, ψυχὴν ~δὲ
[41]	σοι συμβαίνει λέγειν, ὅταν φῇς	μὲν	εἶναι ~τὴν ψυχὴν πρὶν καὶ
[59]	τοίνυν, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον	μὲν	εἶναι τοιαύτη ἡ γῆ αὐτὴ
[4]	τῷ ἐνυπνίῳ. Οὕτω δὴ πρῶτον	μὲν	~εἰς τὸν θεὸν ἐποίησα οὗ
[62]	τρόπῳ γένωνται, τούτους δὲ ~ἐμπεσεῖν	μὲν	εἰς τὸν Τάρταρον ἀνάγκη, ἐμπεσόντας
[45]	ἐγένετο· ~θαυμάζω γὰρ εἰ ὅτε	μὲν	ἑκάτερον αὐτῶν χωρὶς ἀλλήλων ἦν,
[27]	δι᾽ αἰσθήσεως ~σκοπεῖν τι τότε	μὲν	ἕλκεται ὑπὸ τοῦ σώματος εἰς
[41]	Κέβης δέ μοι ἔδοξε τοῦτο	μὲν	ἐμοὶ συγχωρεῖν, ~πολυχρονιώτερόν γε εἶναι
[59]	τε πολλὰ καὶ ἀνθρώπους, τοὺς	μὲν	ἐν μεσογαίᾳ οἰκοῦντας, τοὺς ~δὲ
[9]	ἄτοπον δήπου ἂν εἴη προθυμεῖσθαι	~μὲν	ἐν παντὶ τῷ βίῳ μηδὲν
[9]	τετράφθαι; ~Ἐμοιγε. ~Ἆρ᾽ οὖν πρῶτον	μὲν	ἐν τοῖς τοιούτοις δῆλός ἐστιν
[66]	~Καὶ ἡμῶν οἱ πολλοὶ τέως	μὲν	ἐπιεικῶς οἷοί τε ἦσαν κατέχειν
[22]	ἔφη, ἡμῖν, ὦ Σιμμία; Εἰ	μὲν	ἔστιν ἃ θρυλοῦμεν ἀεί, ~καλόν
[40]	ὅταν περί του ἀμφισβητῶσιν, ὅπῃ	μὲν	ἔχει περὶ ~ὧν ἂν ὁ
[29]	θανάτου; ~Παντάπασί γε. ~Οὐκοῦν οὕτω	μὲν	ἔχουσα εἰς τὸ ὅμοιον αὐτῇ
[24]	σύ, ἔφη, ἡμᾶς ἀπολείπεις; ~Πολλὴ	μὲν	ἡ Ἑλλάς, ἔφη, ὦ Κέβης,
[23]	τοῦ τεθνεῶτος. Εἰ γὰρ ἔστιν	μὲν	~(ἡ ψυχὴ καὶ πρότερον, ἀνάγκη
[1]	τρόπον ἐγένετο; ~(Ἐχεκράτης) ~Ναί, ταῦτα	μὲν	ἡμῖν ἤγγειλέ τις, καὶ ἐθαυμάζομέν
[55]	νῦν περὶ τοῦ ἀθανάτου, εἰ	μὲν	ἡμῖν ὁμολογεῖται καὶ ἀνώλεθρον ~εἶναι,
[42]	ἄλλην ~καὶ ἀναρμοστίαν; Καὶ τὴν	μὲν	ἡρμόσθαι, τὴν ἀγαθήν, καὶ ἔχειν
[28]	Ἢ οὐ δοκεῖ σοι τὸ	μὲν	θεῖον οἷον ἄρχειν τε καὶ
[28]	εἰρημένων (τάδε ἡμῖν ~συμβαίνει, τῷ	μὲν	θείῳ καὶ ἀθανάτῳ καὶ νοητῷ
[56]	θανάτου ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον τὸ	μὲν	θνητόν, ὡς ἔοικεν, αὐτοῦ ~ἀποθνῄσκει,
[19]	ξύλα ἐνίοτε ταὐτὰ ὄντα τῷ	μὲν	ἴσα φαίνεται, τῷ δ᾽ οὔ;
[19]	καὶ τῇδε. Ἆρ᾽ οὐ ~λίθοι	μὲν	ἴσοι καὶ ξύλα ἐνίοτε ταὐτὰ
[29]	πολλῷ μᾶλλον ὧδ᾽ ἔχει· ἐὰν	μὲν	~καθαρὰ ἀπαλλάττηται, μηδὲν τοῦ σώματος
[11]	αὐτὸς ἀπολύσῃ ἡμᾶς· ~καὶ οὕτω	μὲν	καθαροὶ ἀπαλλαττόμενοι τῆς τοῦ σώματος
[16]	τὴν ἑτέραν. Λέγω δὲ τὸ	μὲν	~καθεύδειν, τὸ δὲ ἐγρηγορέναι, καὶ
[42]	μετέχοι ἑτέρα ~ἑτέρας, εἴπερ ἡ	μὲν	κακία ἀναρμοστία, ἡ δὲ ἀρετὴ
[25]	οὐδέποτε ὡσαύτως ἔχει. ~(Οὐκοῦν τούτων	μὲν	κἂν ἅψαιο κἂν ἴδοις κἂν
[16]	καὶ τὰς γενέσεις αὐτοῖν ~τὴν	μὲν	καταδαρθάνειν εἶναι, τὴν δ᾽ ἀνεγείρεσθαι.
[60]	εἰσρεῖ τῆς ~ἐκροῆς, καὶ ἔνια	μὲν	καταντικρὺ ἢ> ᾗ (εἰσρεῖ) ἐξέπεσεν,
[20]	αὐτὴν εἰληφέναι. ~Ἔοικεν. ~Οὐκοῦν εἰ	μὲν	λαβόντες αὐτὴν πρὸ τοῦ γενέσθαι
[18]	ἐν τῷ παρόντι μέμνημαι. ~Ἑνὶ	μὲν	λόγῳ, ἔφη ὁ Κέβης, καλλίστῳ,
[36]	~γὰρ μηχανὴ ἂν εἴη τὴν	μὲν	λύραν ἔτι εἶναι διερρωγυιῶν τῶν
[61]	τινας εἱμαρμένους χρόνους μείνασαι, αἱ	μὲν	μακροτέρους, αἱ δὲ ~βραχυτέρους, πάλιν
[60]	δυόμενα ~(κατὰ τῆς γῆς, τὰ	μὲν	μακροτέρους τόπους περιελθόντα καὶ πλείους,
[42]	οὐχί, ἦ δ᾽ ὅς, ἂν	μὲν	μᾶλλον ἁρμοσθῇ καὶ ἐπὶ πλέον,
[62]	ἐκβαίνουσιν. Οἳ δ᾽ ἂν ἰάσιμα	μὲν	~μεγάλα δὲ δόξωσιν ἡμαρτηκέναι ἁμαρτήματα,
[61]	τέτταρ᾽ ἄττα ῥεύματα, ὧν τὸ	~μὲν	μέγιστον καὶ ἐξωτάτω ῥέον περὶ
[33]	λύειν ~ἐπιχειρεῖ, ἐνδεικνυμένη ὅτι ἀπάτης	μὲν	μεστὴ ἡ διὰ τῶν ὀμμάτων
[44]	φῂς πάντα ταῦτα μηνύειν ~ἀθανασίαν	μὲν	μή, ὅτι δὲ πολυχρόνιόν τέ
[8]	Σιμμία τε καὶ Κέβης, εἰ	μὲν	μὴ ᾤμην ~ἥξειν πρῶτον μὲν
[42]	πρὸς Διός· λέγεται ψυχὴ ἡ	μὲν	νοῦν τε ἔχειν καὶ ἀρετὴν
[47]	καὶ ἀναγιγνώσκων ὁρῶ ἄνδρα τῷ	μὲν	νῷ οὐδὲν χρώμενον οὐδέ τινας
[29]	ἐπειδὰν ἀποθάνῃ ὁ ἄνθρωπος, τὸ	μὲν	ὁρατὸν αὐτοῦ, τὸ ~σῶμα, καὶ
[26]	δύο εἴδη τῶν ὄντων, τὸ	μὲν	ὁρατόν, τὸ δὲ ἀιδές; ~Θῶμεν,
[47]	ὀστῶν καὶ νεύρων, καὶ τὰ	μὲν	ὀστᾶ ἐστιν στερεὰ καὶ ~διαφυὰς
[47]	ἑκάστων ὧν ~πράττω, λέγοι πρῶτον	μὲν	ὅτι διὰ ταῦτα νῦν ἐνθάδε
[49]	ἀλλὰ διαμαρτύροιο ἂν ~ὅτι σὺ	μὲν	οὐδὲν ἄλλο λέγεις ἢ ὅτι
[45]	ἢ τὸ πῦρ; Ἢ ~τούτων	μὲν	οὐδέν, ὁ δ᾽ ἐγκέφαλός ἐστιν
[8]	ἐλπίζω ~ἀφίξεσθαι ἀγαθούς καὶ τοῦτο	μὲν	οὐκ ἂν πάνυ διισχυρισαίμην ὅτι
[52]	καὶ ἄλλο τι ὃ ἔστι	~μὲν	οὐκ ἐκεῖνο, ἔχει δὲ τὴν
[37]	οὔ μοι δοκεῖ τῇδε. Ὡς	μὲν	οὐκ ~ἰσχυρότερον καὶ πολυχρονιώτερον ψυχὴ
[9]	διὰ τοῦ σώματός εἰσιν. ~Πάνυ	μὲν	οὖν ἀληθῆ λέγεις. ~Τί δὲ
[10]	ἴοι τοῦ γνῶναι ἕκαστον; ~Πάνυ	μὲν	οὖν. ~Ἆρ᾽ οὖν ἐκεῖνος ἂν
[61]	τὸ ἑκατέρωθεν ~γίγνεται μέρος. ~Τὰ	μὲν	οὖν δὴ ἄλλα πολλά τε
[31]	ἐνδύεσθαι. ἢ οὐκ οἴει; ~Πάνυ	μὲν	οὖν εἰκὸς λέγεις. ~Τοὺς δέ
[6]	γ᾽ ἔχει τινὰ λόγον. ὁ	μὲν	οὖν ἐν ἀπορρήτοις λεγόμενος περὶ
[15]	ἀνθρώπων εἴτε καὶ οὔ. Παλαιὸς	μὲν	οὖν ἔστι τις λόγος ~οὗ
[15]	~ἄν του δέοι λόγου. ~Πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφη ὁ Κέβης. ~Μὴ
[52]	τρία ὄντα ἄρτια ~γενέσθαι; ~Πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφη ὁ Κέβης. ~Οὐδὲ
[12]	τὴν διάνοιαν ὥσπερ ~κεκαθαρμένην. ~Πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφη ὁ Σιμμίας. ~Κάθαρσις
[7]	~ἀπολογήσασθαι ὥσπερ ἐν δικαστηρίῳ. ~Πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφη ὁ Σιμμίας. ~Φέρε
[12]	δεσμῶν ἐκ τοῦ σώματος; ~Πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφη. ~Οὐκοῦν τοῦτό γε
[10]	Ἢ σοὶ οὐ δοκοῦσιν; ~Πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφη. ~Πότε οὖν, ἦ
[16]	σαφὲς δήπου, ἢ οὔ; ~Πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφη. ~Πῶς οὖν, ἦ
[18]	μὴ ἐπισκοπεῖν ἤδη ~ἐπελέληστο; ~Πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφη. ~Τί δέ; ἦ
[16]	τῷ ἐγρηγορέναι τὸ ~καθεύδειν; ~Πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφη. ~Τί; ~Τὸ τεθνάναι,
[63]	ὅταν ἡ ~εἱμαρμένη καλῇ) Ὑμεῖς	μὲν	οὖν, ἔφη, ὦ Σιμμία τε
[47]	ἐπίδειξιν ποιήσωμαι, ὦ ~Κέβης; ~Ὑπερφυῶς	μὲν	οὖν, ἔφη, ὡς βούλομαι. ~Ἔδοξε
[39]	οὐδένα ἐν οὐδενὶ μένει. ~Πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφην ἐγώ, ἀληθῆ λέγεις.
[38]	~ἠγάσθην ἢ τότε παραγενόμενος. (Τὸ	μὲν	οὖν ἔχειν ὅτι λέγοι ἐκεῖνος
[15]	εἶναι ἑκατέρου εἰς ἄλληλα; ~Πάνυ	μὲν	οὖν, ἦ δ᾽ ὅς. ~(Τί
[53]	τοῦ περιττοῦ, τὸ διπλάσιον. Τοῦτο	μὲν	οὖν καὶ ~αὐτὸ ἄλλῳ ἐναντίον,
[40]	καὶ προθυμητέον ὑγιῶς ~ἔχειν, σοὶ	μὲν	οὖν καὶ τοῖς ἄλλοις καὶ
[57]	τῶν ἐνθάδε τεκμαιρόμενος λέγω. Ἡ	μὲν	οὖν κοσμία ~τε καὶ φρόνιμος
[16]	σοι, ἔφη, ἢ οὔ; ~Πάνυ	μὲν	οὖν. ~Λέγε δή μοι καὶ
[23]	δεῖ αὖθις ~αὐτὴν γίγνεσθαι; ἀποδέδεικται	μὲν	οὖν ὅπερ λέγετε καὶ νῦν.
[43]	τὸ σῶμα· ἢ οὔ; ~Πάνυ	μὲν	οὖν. ~Οὐκοῦν αὖ ὡμολογήσαμεν ἐν
[55]	ἂν ~διεμαχόμεθα. ἢ οὔ; ~Πάνυ	μὲν	οὖν. ~Οὐκοῦν καὶ νῦν περὶ
[63]	καὶ ἡ ἐλπὶς ~μεγάλη. ~(Τὸ	μὲν	οὖν ταῦτα διισχυρίσασθαι οὕτως ἔχειν
[47]	καὶ συνέχειν οὐδὲν ~οἴονται. Ἐγὼ	μὲν	οὖν τῆς τοιαύτης αἰτίας ὅπῃ
[35]	αὐτὰ μέλλει ἱκανῶς διεξιέναι. εἰ	μὲν	οὖν τι ἄλλο ~σκοπεῖσθον, οὐδὲν
[19]	φαίνεται, τῷ δ᾽ οὔ; ~Πάνυ	μὲν	οὖν. ~(Τί δέ; Αὐτὰ τὰ
[19]	ἔφη, αὐτὸ ἀνάμνησιν ~γεγονέναι. ~Πάνυ	μὲν	οὖν. ~Τί δέ; ἦ δ᾽
[13]	καὶ δειλίᾳ ἀνδρεῖον εἶναι. ~(Πάνυ	μὲν	οὖν. ~Τί δὲ οἱ κόσμιοι
[5]	ἀκοῆς περὶ αὐτῶν λέγω· ἃ	μὲν	οὖν τυγχάνω ἀκηκοὼς ~φθόνος οὐδεὶς
[49]	εἰπεῖν ἐκεῖνος ταῦτα. ~(Φαίδων) ~Πάνυ	μὲν	οὖν, ὦ Ἐχέκρατες, καὶ πᾶσι
[48]	τῶν ὄντων τὴν ἀλήθειαν. Ἴσως	μὲν	οὖν ᾧ ~εἰκάζω τρόπον (τινὰ
[62]	~βοῶσί τε καὶ καλοῦσιν, οἱ	μὲν	οὓς ἀπέκτειναν, οἱ δὲ οὓς
[4]	~ἐπικελεύειν, μουσικὴν ποιεῖν, ὡς φιλοσοφίας	μὲν	οὔσης μεγίστης μουσικῆς, ~ἐμοῦ δὲ
[39]	~Εἰκὸς γάρ, ἔφη. Ἀλλὰ ταύτῃ	μὲν	οὐχ ὅμοιοι οἱ λόγοι τοῖς
[52]	καὶ ἄλλο (τι ὃ ἔστι	μὲν	~οὐχ ὅπερ τὸ περιττόν, ὅμως
[12]	ἀπηλλάχθαι συνόντος αὐτοῖς; Ἢ ἀνθρωπίνων	μὲν	~παιδικῶν καὶ γυναικῶν καὶ ὑέων
[17]	~πεπονθέναι, καθεύδειν. κἂν εἰ συγκρίνοιτο	μὲν	πάντα, διακρίνοιτο δὲ μή, ~ταχὺ
[13]	ταῦτα καταλλάττεσθαι, φρόνησις, (καὶ τούτου	~μὲν	πάντα) καὶ μετὰ τούτου (ὠνούμενά
[17]	φίλε Κέβης, καὶ εἰ ἀποθνῄσκοι	μὲν	πάντα ὅσα τοῦ ζῆν μεταλάβοι,
[19]	τὰ ἴσα ἐνενοήσαμεν ὅτι ὀρέγεται	μὲν	πάντα ταῦτα εἶναι ~οἷον τὸ
[19]	ἴσα ἐκεῖσε ἀνοίσειν, ὅτι προθυμεῖται	μὲν	πάντα τοιαῦτ᾽ ~εἶναι οἷον ἐκεῖνο,
[12]	δὲ ~σκόπει. Εἰ γὰρ διαβέβληνται	μὲν	πανταχῇ τῷ σώματι, αὐτὴν δὲ
[9]	φιλοσοφοῦντας καὶ ~συμφάναι ἂν τοὺς	μὲν	παρ᾽ ἡμῖν ἀνθρώπους καὶ πάνυ
[8]	μὲν μὴ ᾤμην ~ἥξειν πρῶτον	μὲν	παρὰ θεοὺς ἄλλους σοφούς τε
[62]	λίμνην καὶ ~δέξασθαι, καὶ ἐὰν	μὲν	πείσωσιν, ἐκβαίνουσί τε καὶ λήγουσι
[13]	~οἱ περὶ τὰς τελετάς, ναρθηκοφόροι	(μὲν	πολλοί, βάκχοι δέ τε παῦροι
[60]	εἰς τὸν Τάρταρον ἐμβάλλει, τὰ	μὲν	~πολὺ κατωτέρω ἢ> ᾗ ἐπηντλεῖτο,
[46]	Ἀναξαγόραν, καί μοι φράσειν ~πρῶτον	μὲν	πότερον ἡ γῆ πλατεῖά ἐστιν
[15]	πάλιν ἐπὶ τὸ ἕτερον· μείζονος	μὲν	πράγματος καὶ ~ἐλάττονος μεταξὺ αὔξησις
[45]	γὰρ ἐκ τῶν σιτίων ταῖς	μὲν	σαρξὶ σάρκες προσγένωνται, ~τοῖς δὲ
[35]	ἴσως ὥσπερ καὶ σοὶ τὸ	μὲν	σαφὲς εἰδέναι ἐν τῷ νῦν
[25]	ἔφη, λέγεις. ~(Ἆρ᾽ οὖν τῷ	μὲν	συντεθέντι τε καὶ συνθέτῳ ὄντι
[3]	εἰσιέναι. εἰσιόντες οὖν (κατελαμβάνομεν τὸν	μὲν	~Σωκράτη ἄρτι λελυμένον, τὴν δὲ
[26]	ἄλλο τι ἡμῶν αὐτῶν τὸ	μὲν	σῶμά ἐστι, τὸ δὲ ψυχή;
[47]	ἥντιν᾽ ἂν τάττῃ. Ἀλλ᾽ αἴτια	μὲν	τὰ ~τοιαῦτα καλεῖν λίαν ἄτοπον·
[29]	οὕτως ἐχόντων ἆρ᾽ οὐχὶ σώματι	μὲν	ταχὺ διαλύεσθαι ~προσήκει, ψυχῇ δὲ
[55]	περὶ τοῦ ἀθανάτου εἰπεῖν; Εἰ	μὲν	τὸ ~ἀθάνατον καὶ ἀνώλεθρόν ἐστιν,
[55]	~κωλύει φαίη ἄν τις, ἄρτιον	μὲν	τὸ περιττὸν μὴ γίγνεσθαι ἐπιόντος
[16]	ὄντοιν; ~Πῶς γὰρ οὔ; ~Τὴν	μὲν	τοίνυν ἑτέραν συζυγίαν ὧν νυνδὴ
[40]	δ᾽ ἐγώ, οἰκτρὸν δῆτα. ~Πρῶτον	μὲν	τοίνυν, ἔφη, τοῦτο εὐλαβηθῶμεν, καὶ
[58]	δ᾽ ἔχον ἀκλινὲς μενεῖ. ~πρῶτον	μὲν	τοίνυν, ἦ δ᾽ ὅς, τοῦτο
[64]	σφόδρα, οὐδὲν πλέον ποιήσετε. ~Ταῦτα	μὲν	τοίνυν προθυμησόμεθα, ἔφη, οὕτω ποιεῖν·
[33]	ἡγεῖσθαι ἀληθές· ~εἶναι δὲ τὸ	μὲν	τοιοῦτον αἰσθητόν τε καὶ ὁρατόν,
[15]	δυοῖν ὄντοιν δύο γενέσεις, (ἀπὸ	μὲν	τοῦ ἑτέρου ἐπὶ τὸ ἕτερον,
[19]	τι ἰδὼν ἐννοήσῃ ὅτι βούλεται	μὲν	τοῦτο ὃ ~νῦν ἐγὼ ὁρῶ
[38]	ἔγωγε μάλιστα ἐθαύμασα αὐτοῦ πρῶτον	μὲν	τοῦτο, ὡς ~ἡδέως καὶ εὐμενῶς
[40]	ἑταῖρε θέασαι ὡς ~πλεονεκτικῶς εἰ	μὲν	τυγχάνει ἀληθῆ ὄντα ἃ λέγω,
[49]	φῇς εἶναι καὶ ἐλάττω, πρῶτον	μὲν	τῷ αὐτῷ τὸ μεῖζον ~μεῖζον
[44]	μέλλοντα ἔσεσθαι. Ἀλλὰ δὴ ταῦτα	μὲν	τῷ θεῷ μελήσει, ἡμεῖς ~δὲ
[50]	ἐν μέσῳ ~ὢν ἀμφοτέρων, τοῦ	μὲν	τῷ μεγέθει (ὑπερέχειν τὴν σμικρότητα
[27]	ἐλέγομεν, ὅτι ἡ ψυχή, ὅταν	μὲν	τῷ σώματι ~προσχρῆται εἰς τὸ
[17]	~μηδὲν ζῆν; Εἰ γὰρ ἐκ	μὲν	τῶν ἄλλων τὰ ζῶντα γίγνοιτο,
[62]	βιῶναι, οὗτοί εἰσιν οἱ τῶνδε	μὲν	τῶν τόπων τῶν ~ἐν τῇ
[60]	καὶ διεξόδους ἔχειν, ᾗ πολὺ	μὲν	~ὕδωρ ῥεῖν ἐξ ἀλλήλων εἰς
[64]	αὐτῷ ἄλλως λέγειν, παραμυθούμενος ἅμα	μὲν	ὑμᾶς, ἅμα δ᾽ ~ἐμαυτόν. Ἐγγυήσασθε
[37]	τοιαῦτα ἱμάτια καὶ ~ὑφηνάμενος ἐκείνων	μὲν	ὕστερος ἀπόλωλεν πολλῶν (ὄντων, τοῦ
[16]	ζωῆς καὶ θανάτου. Οὐκ ἐναντίον	μὲν	~φῂς τῷ ζῆν τὸ τεθνάναι
[34]	καὶ οὐκ ἂν ~οἰηθείη τὴν	μὲν	φιλοσοφίαν χρῆναι αὐτὴν λύειν, λυούσης
[43]	καὶ δεσπόζουσα πάντας τρόπους, τὰ	μὲν	~χαλεπώτερον κολάζουσα καὶ μετ᾽ ἀλγηδόνων,
[39]	ἔχει οὕτως (ἂν ἡγήσατο, τοὺς	μὲν	χρηστοὺς καὶ πονηροὺς ~σφόδρα ὀλίγους
[37]	μοι φαίνοιτο λέγειν, ὡς ἡ	μὲν	ψυχὴ πολυχρόνιόν ἐστι, τὸ δὲ
[28]	δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι ἡ	μὲν	ψυχὴ τῷ θείῳ, τὸ δὲ
[36]	νόσων καὶ ἄλλων κακῶν, τὴν	μὲν	ψυχὴν ἀνάγκη ~εὐθὺς ὑπάρχει ἀπολωλέναι,
[39]	αὐτῷ δόξῃ ψευδὴς εἶναι, ἐνίοτε	μὲν	ὤν, ἐνίοτε δ᾽ οὐκ ὤν,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/06/2005