Chapitre
[48]	λόγον ὃν ἂν κρίνω ~ἐρρωμενέστατον	εἶναι,	ἃ μὲν ἄν μοι δοκῇ
[42]	τε ἔχειν καὶ ἀρετὴν καὶ	~εἶναι	ἀγαθή, ἡ δὲ ἄνοιάν τε
[8]	δὴ ἔμοιγε δοκεῖ καὶ ~ἡμῖν	εἶναι	ἀγαθὸν τοῦτο, καὶ ἅμα σοι
[37]	ἀνώλεθρον· εἰ δὲ μή, ἀνάγκην	εἶναι	ἀεὶ τὸν ~μέλλοντα ἀποθανεῖσθαι δεδιέναι
[30]	ἡδονῶν, ὥστε ~μηδὲν ἄλλο δοκεῖν	εἶναι	ἀληθὲς ἀλλ᾽ ἢ τὸ σωματοειδές,
[50]	ἅμα τοὐναντίον ~γίγνεσθαί τε (καὶ	εἶναι,	ἀλλ᾽ ἤτοι ἀπέρχεται ἢ ἀπόλλυται
[13]	εἰσιν; Καίτοι φαμέν γε ἀδύνατον	εἶναι,	ἀλλ᾽ ὅμως αὐτοῖς ~συμβαίνει τούτῳ
[49]	δίπηχυ τοῦ πηχυαίου ἡμίσει μεῖζον	εἶναι	ἀλλ᾽ οὐ μεγέθει; Ὁ αὐτὸς
[9]	πραγματεία οὐ περὶ τὸ σῶμα	~εἶναι,	ἀλλὰ καθ᾽ ὅσον δύναται ἀφεστάναι
[38]	οὐδ᾽ ὁ Ἡρακλῆς οἷός τε	εἶναι.	~Ἀλλὰ καὶ ἐμέ, ἔφη, τὸν
[53]	ἀνάγκη αὐτοῖς οὐ μόνον τρισὶν	εἶναι	ἀλλὰ καὶ περιττοῖς. ~Πάνυ γε.
[50]	ἐθέλειν ἅμα μέγα καὶ σμικρὸν	εἶναι,	~ἀλλὰ καὶ τὸ ἐν ἡμῖν
[40]	τῶν λόγων κινδυνεύει οὐδὲν ὑγιὲς	εἶναι,	ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ~ὅτι ἡμεῖς
[30]	γε τὰς τῶν ἀγαθῶν αὐτὰς	εἶναι,	ἀλλὰ τὰς ~τῶν φαύλων, αἳ
[50]	~Σιμμίαν ὑπερέχειν τούτῳ, τῷ Σιμμίαν	εἶναι,	ἀλλὰ τῷ μεγέθει ὃ τυγχάνει
[13]	οὗτοι καταστήσαντες οὐ φαῦλοί τινες	~εἶναι,	ἀλλὰ τῷ ὄντι πάλαι αἰνίττεσθαι
[29]	αὐτῷ ἐν τῷ βίῳ ἑκοῦσα	εἶναι,	ἀλλὰ φεύγουσα αὐτὸ καὶ ~συνηθροισμένη
[18]	ἀθάνατον ἡ ψυχή τι ἔοικεν	εἶναι.	~Ἀλλά, ὦ Κέβης, ἔφη ὁ
[59]	θεατῶν. Ζῷα δ᾽ ἐπ᾽ αὐτῇ	~εἶναι	ἄλλα τε πολλὰ καὶ ἀνθρώπους,
[55]	τῷ ἀναρτίῳ ἀναγκαῖον ἦν (ἀνωλέθρῳ	εἶναι,	~ἄλλο τι τὰ τρία ἢ
[6]	ἔφη ὁ Σωκράτης, οὕτω γ᾽	εἶναι	ἄλογον· οὐ μέντοι ~ἀλλ᾽ ἴσως
[41]	ἡμᾶς ἐπισκοπεῖσθαι; ~(Συνωμολογείτην δὴ ταῦτ᾽	εἶναι	ἄμφω. ~Πότερον οὖν, ἔφη, πάντας
[35]	σκοπῶν ἀπείπῃ τις, ~πάνυ μαλθακοῦ	εἶναι	ἀνδρός· δεῖν γὰρ περὶ αὐτὰ
[39]	τις πιστεύσῃ ~λόγῳ τινὶ ἀληθεῖ	εἶναι	ἄνευ τῆς περὶ τοὺς λόγους
[33]	ποιεῖ σωματοειδῆ, δοξάζουσαν ταῦτα ἀληθῆ	~εἶναι	ἅπερ ἂν καὶ τὸ σῶμα
[7]	τάχ᾽ ἂν οἰηθείη ταῦτα, φευκτέον	(εἶναι	ἀπὸ ~τοῦ δεσπότου, καὶ οὐκ
[9]	σώματος ἀπαλλαγεῖσαν ~αὐτὴν καθ᾽ αὑτὴν	εἶναι;	Ἆρα μὴ ἄλλο τι ᾖ
[12]	ἔφη ὁ Σιμμίας. ~Κάθαρσις δὲ	εἶναι	ἆρα οὐ τοῦτο συμβαίνει, ὅπερ
[13]	τε καὶ ~σωφροσύνην, δόξει σοι	εἶναι	ἄτοπος. ~Πῶς δή, ὦ Σώκρατες;
[45]	~ἄνθρωπος παραστὰς μέγας σμικρῷ μείζων	(εἶναι	αὐτῇ τῇ κεφαλῇ, καὶ ~ἵππος
[46]	καὶ εἰ ἐν μέσῳ φαίη	εἶναι	αὐτήν, ~ἐπεκδιηγήσεσθαι ὡς ἄμεινον ἦν
[58]	ἀνάγκης μηδεμιᾶς τοιαύτης, ἀλλὰ ἱκανὴν	εἶναι	αὐτὴν ἴσχειν τὴν ~ὁμοιότητα τοῦ
[36]	~ἀλλὰ φαίη ἀνάγκη ἔτι που	εἶναι	αὐτὴν τὴν ἁρμονίαν, καὶ πρότερον
[58]	~Ἔτι τοίνυν, ἔφη, πάμμεγά τι	εἶναι	αὐτό, καὶ ἡμᾶς οἰκεῖν (τοὺς
[6]	οὖν ποτε οὔ φασι θεμιτὸν	εἶναι	αὐτὸν ἑαυτὸν ἀποκτεινύναι, ὦ ~Σώκρατες;
[41]	εἶδός τε καὶ σῶμα ἀφικέσθαι,	εἶναι	δὲ ~αὐτὴν συγκειμένην ἐκ τῶν
[19]	ἀνάμνησιν εἶναι μὲν ἀφ᾽ ~ὁμοίων,	εἶναι	δὲ καὶ ἀπὸ ἀνομοίων; ~Συμβαίνει.
[33]	ὂν ἄλλο, μηδὲν ἡγεῖσθαι ἀληθές·	~εἶναι	δὲ τὸ μὲν τοιοῦτον αἰσθητόν
[58]	ἄστρα ~τὴν θάλατταν ἡγοῖτο οὐρανὸν	εἶναι,	διὰ δὲ (βραδυτῆτά τε καὶ
[45]	μοι ἐδόκει τῶν ὀκτὼ ~πλέονα	εἶναι	διὰ τὸ δύο αὐτοῖς προσεῖναι,
[45]	τὸ δίπηχυ τοῦ πηχυαίου ~μεῖζον	εἶναι	διὰ τὸ ἡμίσει αὐτοῦ ὑπερέχειν.
[36]	εἴη τὴν μὲν λύραν ἔτι	εἶναι	διερρωγυιῶν τῶν χορδῶν καὶ τὰς
[58]	Γλαύκου τέχνη γέ μοι δοκεῖ	εἶναι	~διηγήσασθαι ἅ γ᾽ ἐστίν· ὡς
[10]	τοιάδε, ὦ Σιμμία; Φαμέν τι	εἶναι	δίκαιον αὐτὸ ἢ οὐδέν; ~Φαμὲν
[5]	ὦ Σώκρατες, τὸ μὴ θεμιτὸν	~εἶναι	ἑαυτὸν βιάζεσθαι, ἐθέλειν δ᾽ ἂν
[16]	~φῂς τῷ ζῆν τὸ τεθνάναι	εἶναι;	~Ἔγωγε. ~Γίγνεσθαι δὲ ἐξ ἀλλήλων;
[15]	τοῦτο ἱκανὸν ~τεκμήριον τοῦ ταῦτ᾽	εἶναι,	εἰ τῷ ὄντι φανερὸν γίγνοιτο
[57]	δὴ καὶ δόξειεν ~ἂν δεινὸς	εἶναι,	εἴ τις αὐτῆς ἀμελήσει. Εἰ
[45]	ἱστορίαν· ~ὑπερήφανος γάρ μοι ἐδόκει	εἶναι,	εἰδέναι τὰς αἰτίας ἑκάστου, διὰ
[7]	Καίτοι οὕτως, ὦ ~Σώκρατες, τοὐναντίον	εἶναι	εἰκὸς ἢ ὃ νυνδὴ ἐλέγετο·
[42]	δέ; οὐχ οὕτως ἁρμονία πέφυκεν	εἶναι	ἑκάστη ἁρμονία ὡς ἂν ἁρμοσθῇ;
[15]	αὐτὰ ἐξ ~ἀλλήλων γένεσίν τε	εἶναι	ἑκατέρου εἰς ἄλληλα; ~Πάνυ μὲν
[39]	χρηστοὺς καὶ πονηροὺς ~σφόδρα ὀλίγους	εἶναι	ἑκατέρους, τοὺς δὲ μεταξὺ πλείστους.
[8]	θαρρεῖν μέλλων (ἀποθανεῖσθαι καὶ εὔελπις	εἶναι	ἐκεῖ μέγιστα ~οἴσεσθαι ἀγαθὰ ἐπειδὰν
[47]	κάμπτεσθαί που ποιεῖ οἷόν τ᾽	εἶναι	ἐμὲ νῦν τὰ μέλη, ~καὶ
[42]	ψυχαὶ πεφύκασιν αὐτὸ τοῦτο, ψυχαί,	εἶναι.	~Ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη, ὦ Σώκρατες.
[47]	ὅτι, ἐπειδὴ Ἀθηναίοις ἔδοξε βέλτιον	εἶναι	ἐμοῦ ~καταψηφίσασθαι, διὰ ταῦτα δὴ
[21]	αἱ ψυχαὶ καὶ πρότερον, πρὶν	εἶναι	ἐν ἀνθρώπου εἴδει, ~χωρὶς σωμάτων,
[50]	ἔχει σμικρός τε καὶ μέγας	εἶναι,	ἐν μέσῳ ~ὢν ἀμφοτέρων, τοῦ
[59]	ἄλση τε καὶ ἱερὰ αὐτοῖς	εἶναι,	ἐν ~οἷς τῷ ὄντι οἰκητὰς
[42]	τί τις φήσει ταῦτα ὄντα	εἶναι	ἐν ~ταῖς ψυχαῖς, τήν τε
[50]	ος δὲ ~ἐλάττω, λέγεις τότ᾽	εἶναι	ἐν τῷ Σιμμίᾳ ἀμφότερα, καὶ
[39]	ὀλίγον ~ὕστερον αὐτῷ δόξῃ ψευδὴς	εἶναι,	ἐνίοτε μὲν ὤν, ἐνίοτε δ᾽
[19]	ἄλλοθεν αὐτὸ ἐννενοηκέναι μηδὲ ~δυνατὸν	εἶναι	ἐννοῆσαι ἀλλ᾽ ἢ ἐκ τοῦ
[41]	ἦν ἁρμονία συγκειμένη, πρὶν ~ἐκεῖνα	εἶναι	ἐξ ὧν ἔδει αὐτὴν συντεθῆναι.
[23]	ἀνάγκη αὐτὴν καὶ ἐπειδὰν ἀποθάνῃ	εἶναι,	ἐπειδή γε δεῖ αὖθις ~αὐτὴν
[65]	ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, ἔτι ἥλιον	εἶναι	ἐπὶ ~τοῖς ὄρεσιν καὶ οὔπω
[46]	χεῖρον εἰδέναι· τὴν αὐτὴν γὰρ	εἶναι	ἐπιστήμην περὶ ~αὐτῶν. Ταῦτα δὴ
[4]	οὐδὲ ~τοῖς ποιήμασιν αὐτοῦ ἀντίτεχνος	(εἶναι	ἐποίησα ταῦτα ᾔδη γὰρ ὡς
[9]	σκοποῦμεν. Φαίνεταί σοι φιλοσόφου ~ἀνδρὸς	εἶναι	ἐσπουδακέναι περὶ τὰς ἡδονὰς καλουμένας
[50]	δεξάμενον τὴν σμικρότητα οὐκ ἐθέλειν	εἶναι	ἕτερον ἢ ὅπερ ~ἦν. Ὥσπερ
[37]	πολυχρονιώτερον ~(οὐ δοκεῖ σοι ἀναγκαῖον	εἶναι	ἔτι σῴζεσθαι ἐν τούτῳ τῷ
[2]	δῆτα· ἐν Αἰγίνῃ γὰρ ἐλέγοντο	εἶναι.	~(Ἐχεκράτης) ~Ἄλλος δέ τις παρῆν;
[9]	μηδὲ μετέχει αὐτῶν οὐκ ἄξιον	εἶναι	ζῆν, ἀλλ᾽ ἐγγύς τι τείνειν
[46]	ὅπῃ βέλτιστον ~αὐτῷ ἐστιν ἢ	εἶναι	ἢ (ἄλλο ὁτιοῦν πάσχειν ἢ
[49]	οὐδὲ δι᾽ ἓν ἄλλο καλὸν	εἶναι	~ἢ διότι μετέχει ἐκείνου τοῦ
[29]	δὲ αὖ τὸ παράπαν ἀδιαλύτῳ	εἶναι	ἢ ἐγγύς τι τούτου; ~(Πῶς
[19]	αὐτὸ τὸ ἴσον· φῶμέν τι	εἶναι	ἢ μηδέν; ~(Φῶμεν μέντοι νὴ
[49]	τὸ σμικρῷ τινι μέγαν τινὰ	~εἶναι·	ἢ οὐκ ἂν φοβοῖο ταῦτα;
[35]	τῷ νῦν βίῳ ἢ ἀδύνατον	~εἶναι	ἢ παγχάλεπόν τι, τὸ μέντοι
[6]	ἓν τῶν κτημάτων τοῖς θεοῖς	~εἶναι.	Ἢ σοὶ οὐ δοκεῖ οὕτως;
[39]	καὶ μεγάλων· οἴει τι ~σπανιώτερον	εἶναι	ἢ σφόδρα μέγαν ἢ σφόδρα
[41]	τῶν λόγων, τὴν ~μάθησιν ἀνάμνησιν	εἶναι	ἢ ψυχὴν ἁρμονίαν; ~Πολὺ μᾶλλον,
[42]	ἔλαττον ἑτέραν ἑτέρας ἁρμονίαν ἁρμονίας	εἶναι.	~Ἦ γάρ; ~Πάνυ γε. ~Τὴν
[51]	τὸ ἔλαττον, καὶ ἀτεχνῶς αὕτη	εἶναι	ἡ γένεσις τοῖς ἐναντίοις, ἐκ
[41]	Ἐρρήθη γάρ που οὕτως ἡμῶν	εἶναι	ἡ ψυχὴ καὶ πρὶν εἰς
[58]	καὶ βραδυτῆτος οὐχ οἵους τε	εἶναι	ἡμᾶς ~διεξελθεῖν ἐπ᾽ ἔσχατον τὸν
[37]	πρὶν καὶ γενέσθαι ἡμᾶς χρόνῳ	~εἶναι	ἡμῶν τὰς ψυχάς, ἀλλὰ μηδὲν
[6]	Κέβης, εὖ λέγεσθαι, τὸ θεοὺς	εἶναι	ἡμῶν ~τοὺς ἐπιμελουμένους καὶ ἡμᾶς
[59]	~τῆς γῆς, ὥστε αὐτὴν ἰδεῖν	εἶναι	θέαμα εὐδαιμόνων θεατῶν. Ζῷα δ᾽
[19]	δὲ καὶ οὐ δύναται ~τοιοῦτον	εἶναι	(ἴσον) οἷον ἐκεῖνο, ἀλλ᾽ ἔστιν
[19]	οὕτως ἔχει. φαμέν πού τι	εἶναι	ἴσον, οὐ ξύλον ~λέγω ξύλῳ
[33]	τοῦτο πάσχῃ, τοῦτο ~ἐναργέστατόν τε	εἶναι	καὶ ἀληθέστατον, οὐχ οὕτως ἔχον·
[5]	αὑτόν· οὐ γάρ φασι θεμιτὸν	εἶναι.	~Καὶ ἅμα λέγων ταῦτα καθῆκε
[55]	ἂν εἴη πρὸς τῷ ἀθάνατος	εἶναι	(καὶ ἀνώλεθρος· εἰ δὲ μή,
[36]	ὑγροῦ καὶ ~τοιούτων τινῶν, κρᾶσιν	εἶναι	καὶ ἁρμονίαν (αὐτῶν τούτων τὴν
[30]	ὦ φίλε, τοῦτο οἴεσθαι χρὴ	εἶναι	καὶ βαρὺ καὶ γεῶδες καὶ
[49]	δέκα τῶν ὀκτὼ δυοῖν πλείω	εἶναι,	καὶ διὰ ταύτην τὴν ~αἰτίαν
[46]	ὅτι αὐτὴν ἄμεινον ἦν τοιαύτην	εἶναι·	καὶ εἰ ἐν μέσῳ φαίη
[46]	ἄμεινον ἦν αὐτὴν ἐν μέσῳ	εἶναι·	καὶ εἴ μοι (ταῦτα ~ἀποφαίνοι,
[22]	δοκεῖ μοι ἡ αὐτὴ ἀνάγκη	εἶναι,	καὶ ~εἰς καλόν γε καταφεύγει
[49]	τῇ ~κεφαλῇ μείζονά τινα φῇς	εἶναι	καὶ ἐλάττω, πρῶτον μὲν τῷ
[49]	Τοῦτο γάρ μοι δοκεῖ ἀσφαλέστατον	εἶναι	~καὶ ἐμαυτῷ ἀποκρίνασθαι καὶ ἄλλῳ,
[49]	ἄν ποτε πεσεῖν, ἀλλ᾽ ἀσφαλὲς	εἶναι	καὶ ἐμοὶ καὶ ὁτῳοῦν ἄλλῳ
[43]	ἐξ ὧν φησί τις αὐτὴν	(εἶναι,	καὶ ἐναντιουμένη ὀλίγου ~πάντα διὰ
[25]	~οὐσία ἧς λόγον δίδομεν τοῦ	εἶναι	καὶ ἐρωτῶντες καὶ ἀποκρινόμενοι, πότερον
[37]	καὶ ἐπειδὰν ἀποθάνωμεν ἐνίων ~ἔτι	εἶναι	καὶ ἔσεσθαι καὶ πολλάκις γενήσεσθαι
[59]	δὲ οὐδὲν ὅτι οὐ τοιοῦτον	εἶναι	καὶ ἔτι τούτων καλλίω. Τὸ
[59]	τούτων· τὴν μὲν γὰρ ~ἁλουργῆ	εἶναι	(καὶ) θαυμαστὴν τὸ κάλλος, τὴν
[59]	τὴν ἄλλην εὐδαιμονίαν τούτων ἀκόλουθον	εἶναι.	~Καὶ ὅλην μὲν δὴ τὴν
[37]	ἐν τῷ αὐτῷ ὁ λόγος	εἶναι,	~καί, ὅπερ ἐν τοῖς πρόσθεν
[42]	τὴν δὲ ἀνάρμοστον αὐτήν τε	εἶναι	καὶ οὐκ ~ἔχειν ἐν αὑτῇ
[60]	βραχυτέρους τῷ βάθει τοῦ ἐνθάδε	εἶναι	καὶ ~πλατυτέρους. Τούτους δὲ πάντας
[59]	πᾶσαν τὴν γῆν ἐκ τοιούτων	~εἶναι,	καὶ πολὺ ἔτι ἐκ λαμπροτέρων
[28]	σοι δοκεῖ ὅμοιον τῷ θείῳ	εἶναι	καὶ ~πότερον τῷ θνητῷ; Ἢ
[22]	οὕτως καὶ τὴν ἡμετέραν ψυχὴν	εἶναι	καὶ πρὶν γεγονέναι ~ἡμᾶς· εἰ
[27]	(τῶν νῦν ~λεγομένων ψυχὴ ὁμοιότερον	εἶναι	καὶ συγγενέστερον; ~Πᾶς ἄν μοι
[26]	ὁμοιότερον τῷ εἴδει φαμὲν ἂν	εἶναι	καὶ συγγενέστερον τὸ σῶμα; ~Παντί,
[58]	λέγειν· ~οὗ δὴ ὑποστάθμην ταῦτα	εἶναι	καὶ συρρεῖν ἀεὶ εἰς τὰ
[17]	καὶ τὰς τῶν ~τεθνεώτων ψυχὰς	(εἶναι	(καὶ ταῖς μέν γε ἀγαθαῖς
[22]	καὶ ἴση ἀνάγκη ταῦτά τε	εἶναι	καὶ τὰς ἡμετέρας ψυχὰς πρὶν
[49]	τῷ αὐτῷ τὸ μεῖζον ~μεῖζον	εἶναι	καὶ τὸ ἔλαττον ἔλαττον, ἔπειτα
[49]	ἕτερον ἑτέρου τῇ κεφαλῇ μείζω	~εἶναι,	καὶ τὸν ἐλάττω τῷ αὐτῷ
[58]	ἰδέαν τῆς γῆς οἵαν (πέπεισμαι	εἶναι,	καὶ τοὺς ~τόπους αὐτῆς οὐδέν
[49]	σμικρᾷ οὔσῃ τὸν ~(μείζω μείζω	εἶναι,	καὶ τοῦτο δὴ τέρας εἶναι,
[41]	ᾧ ἔφαμεν τὴν μάθησιν ~ἀνάμνησιν	εἶναι,	καὶ τούτου οὕτως ἔχοντος ἀναγκαίως
[41]	εἴπερ τῳ ἄλλῳ λόγῳ συνῳδῷ	εἶναι	καὶ τῷ περὶ ~ἁρμονίας. ~Πρέπει
[52]	τε αὑτῆς ὀνόματι ἀεὶ ~προσαγορευτέα	εἶναι	καὶ τῷ τοῦ περιττοῦ, ὄντος
[39]	καὶ ~ἡγήσασθαι παντάπασί γε ἀληθῆ	εἶναι	καὶ ὑγιῆ καὶ πιστὸν τὸν
[59]	~οἷς τῷ ὄντι οἰκητὰς θεοὺς	εἶναι,	καὶ φήμας τε καὶ μαντείας
[59]	ἔχειν ~τοιαύτην ὥστε ἐκείνους ἀνόσους	εἶναι	καὶ χρόνον τε ζῆν πολὺ
[42]	ἄνοιάν τε καὶ μοχθηρίαν (καὶ	εἶναι	κακή; καὶ ταῦτα ~ἀληθῶς λέγεται;
[60]	γῆν· τόπους δ᾽ ~ἐν αὐτῇ	εἶναι	κατὰ τὰ ἔγκοιλα αὐτῆς κύκλῳ
[18]	ἐπιστήμη παραγίγνηται τρόπῳ ~τοιούτῳ, ἀνάμνησιν	εἶναι;	Λέγω δὲ τίνα τρόπον; Τόνδε.
[63]	λουτρόν· ~δοκεῖ γὰρ δὴ βέλτιον	εἶναι	λουσάμενον πιεῖν τὸ φάρμακον καὶ
[19]	πάντα ταῦτα συμβαίνει τὴν ἀνάμνησιν	εἶναι	μὲν ἀφ᾽ ~ὁμοίων, εἶναι δὲ
[4]	~αὐτῷ ἀλλὰ ποιεῖν· ἀσφαλέστερον γὰρ	εἶναι	μὴ ἀπιέναι πρὶν ἀφοσιώσασθαι ~(ποιήσαντα
[19]	τοῦτο ὃ ~νῦν ἐγὼ ὁρῶ	εἶναι	οἷον ἄλλο τι τῶν ὄντων,
[19]	ὅτι προθυμεῖται μὲν πάντα τοιαῦτ᾽	~εἶναι	οἷον ἐκεῖνο, ἔστιν δὲ αὐτοῦ
[52]	μηδέποτε ~ἀπολείπεσθαι; Λέγω δὲ αὐτὸ	εἶναι	οἷον καὶ ἡ τριὰς πέπονθε
[19]	ὅτι ὀρέγεται μὲν πάντα ταῦτα	εἶναι	~οἷον τὸ ἴσον, ἔχει δὲ
[19]	ἐνδεῖ τι ἐκείνου τῷ τοιοῦτον	εἶναι	οἷον τὸ ἴσον, ἢ οὐδέν;
[64]	λεγομένων, ἀλλ᾽ οἴεταί με ἐκεῖνον	εἶναι	(ὃν ~ὄψεται ὀλίγον ὕστερον νεκρόν,
[52]	τολμήσειν δεξάμενον τὴν ψυχρότητα ἔτι	εἶναι	ὅπερ ἦν, πῦρ ~καὶ ψυχρόν.
[55]	τὸ ἄθερμον ἀναγκαῖον ἦν ἀνώλεθρον	εἶναι,	ὁπότε τις ἐπὶ ~χιόνα θερμὸν
[47]	γὰρ μὴ διελέσθαι οἷόν τ᾽	εἶναι	ὅτι ἄλλο μέν τί ἐστι
[16]	ὄντος ἱκανόν που ~ἐδόκει τεκμήριον	εἶναι	ὅτι ἀναγκαῖον τὰς τῶν τεθνεώτων
[45]	ᾤμην πρὸ τοῦ παντὶ δῆλον	εἶναι,	ὅτι διὰ τὸ ἐσθίειν καὶ
[59]	καλλίω. Τὸ δ᾽ αἴτιον ~τούτου	εἶναι	ὅτι ἐκεῖνοι οἱ λίθοι εἰσὶ
[37]	μηδένα φαίη εἰδέναι ἀδύνατον γὰρ	εἶναι	~ὁτῳοῦν αἰσθέσθαι ἡμῶν εἰ δὲ
[50]	ἐθέλει ποτὲ μέγα γίγνεσθαι ~οὐδὲ	εἶναι,	οὐδ᾽ ἄλλο οὐδὲν τῶν ἐναντίων,
[42]	ὑπόθεσις ἦν, τὸ ψυχὴν ἁρμονίαν	εἶναι;	~Οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν, ἔφη. ~Τί δέ;
[57]	ἁπλῆ οὔτε μία φαίνεταί μοι	εἶναι.	~Οὐδὲ γὰρ ἂν ἡγεμόνων ἔδει·
[43]	ἔχει ψυχὴν (ἁρμονίαν τινὰ ~φάναι	εἶναι·	οὔτε γὰρ ἄν, ὡς ἔοικεν,
[26]	ψυχῆς λέγομεν; Ὁρατὸν ἢ ἀόρατον	εἶναι;	~Οὐχ ὁρατόν. ~Ἀιδὲς ἄρα; ~Ναί.
[46]	εὖ ~ἔχειν τὸ τὸν νοῦν	εἶναι	πάντων αἴτιον, καὶ ἡγησάμην, εἰ
[9]	ἐκείνοις· ἡγούμεθά τι τὸν θάνατον	εἶναι;	~Πάνυ γε, ἔφη ὑπολαβὼν ὁ
[13]	δέει τινὰ καὶ δειλίᾳ ἀνδρεῖον	εἶναι.	~(Πάνυ μὲν οὖν. ~Τί δὲ
[7]	ἔχων ~ἐπιθυμοῖ που ἂν ἀεὶ	εἶναι	παρὰ τῷ αὑτοῦ βελτίονι. Καίτοι
[2]	εἰσῄει, ὡς εἰκὸς ἂν ~δόξειεν	εἶναι	παρόντι πένθει, οὔτε αὖ ἡδονὴ
[5]	ᾔσθημαι οὐδ᾽ ~ὁπωστιοῦν σοι ἑκὼν	εἶναι	πείσεται. ~Τί δέ; ἦ δ᾽
[66]	Σώκρατες, τρίβομεν ὅσον οἰόμεθα μέτριον	εἶναι	πιεῖν. ~(Μανθάνω, ἦ δ᾽ ὅς·
[29]	οἷ ἀφικομένῃ ὑπάρχει αὐτῇ εὐδαίμονι	εἶναι,	~πλάνης καὶ ἀνοίας καὶ φόβων
[4]	ποιητὴν δέοι, εἴπερ μέλλοι ποιητὴς	εἶναι,	ποιεῖν μύθους ἀλλ᾽ οὐ λόγους,
[23]	~καὶ συνίστασθαι ἄλλοθέν ποθεν καὶ	εἶναι	πρὶν καὶ εἰς ἀνθρώπειον σῶμα
[47]	μὴ δικαιότερον ᾤμην καὶ κάλλιον	εἶναι	πρὸ τοῦ φεύγειν τε καὶ
[40]	ἃ ἐγὼ λέγω δόξει ἀληθῆ	~εἶναι	προθυμήσομαι, εἰ μὴ εἴη πάρεργον,
[11]	Τοιαῦτα οἶμαι, ὦ Σιμμία, ἀναγκαῖον	εἶναι	~πρὸς ἀλλήλους λέγειν τε καὶ
[41]	ἡ οἴησις, τὸ ἁρμονίαν μὲν	εἶναι	σύνθετον πρᾶγμα, ψυχὴν ~δὲ ἁρμονίαν
[28]	ταὐτὰ ἔχοντι ἑαυτῷ ὁμοιότατον αὖ	εἶναι	σῶμα. ἔχομέν τι παρὰ ταῦτα
[25]	ὡσαύτως ἔχει, ταῦτα μάλιστα εἰκὸς	εἶναι	~τὰ ἀσύνθετα, τὰ δὲ ἄλλοτ᾽
[17]	ταῖς μέν γε ἀγαθαῖς ἄμεινον	εἶναι,	ταῖς δὲ ~κακαῖς κάκιον) ~Καὶ
[64]	ᾖ καὶ ~μάλιστα ἡγῇ νόμιμον	εἶναι.	~Ταῦτ᾽ εἰπὼν ἐκεῖνος μὲν ἀνίστατο
[49]	~μοι δίδως τε καὶ συγχωρεῖς	εἶναι	ταῦτα, ἐλπίζω σοι ἐκ τούτων
[59]	ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε λιθίδια	εἶναι	ταῦτα τὰ ἀγαπώμενα ~μόρια, σάρδιά
[58]	τὰ ἄστρα χωροῦντα· τὸ ~δὲ	εἶναι	ταὐτόν, (ὑπ᾽ ἀσθενείας καὶ βραδυτῆτος
[36]	ὥσπερ ~σύ, ὡς ἀνάγκη ἔτι	εἶναι	τὴν ἁρμονίαν ἐκείνην καὶ μὴ
[16]	γενέσεις αὐτοῖν ~τὴν μὲν καταδαρθάνειν	εἶναι,	τὴν δ᾽ ἀνεγείρεσθαι. ἱκανῶς σοι,
[35]	τῶν ~κύκνων δοκῶ φαυλότερος ὑμῖν	εἶναι	τὴν μαντικήν, οἳ ἐπειδὰν αἴσθωνται
[22]	ὁ λόγος εἰς (τὸ ὁμοίως	εἶναι	τήν τε ψυχὴν ἡμῶν ~πρὶν
[38]	ἀεί, τὸ ἁρμονίαν τινὰ ἡμῶν	εἶναι	τὴν ψυχήν, καὶ ~ὥσπερ ὑπέμνησέν
[41]	ἀναγκαίως ἔχειν ἄλλοθι ~πρότερον ἡμῶν	εἶναι	τὴν (ψυχήν, πρὶν ἐν τῷ
[41]	συμβαίνει λέγειν, ὅταν φῇς μὲν	εἶναι	~τὴν ψυχὴν πρὶν καὶ εἰς
[33]	ἐμφύεσθαι, καὶ ἐκ τούτων ἄμοιρος	εἶναι	τῆς τοῦ θείου τε καὶ
[5]	~ἐκεῖ, ποίαν τινὰ αὐτὴν οἰόμεθα	εἶναι·	τί γὰρ ἄν τις καὶ
[42]	~Τῶν οὖν θεμένων ψυχὴν ἁρμονίαν	εἶναι	τί τις φήσει ταῦτα ὄντα
[11]	οὗ ~ἐπιθυμοῦμεν· φαμὲν δὲ τοῦτο	εἶναι	τὸ ἀληθές. μυρίας μὲν γὰρ
[7]	ἡμῶν καὶ ἡμᾶς ἐκείνου κτήματα	εἶναι.	Τὸ γὰρ μὴ ἀγανακτεῖν ~τοὺς
[3]	πέφυκε πρὸς ~τὸ δοκοῦν ἐναντίον	εἶναι,	τὸ λυπηρόν, τὸ ἅμα μὲν
[39]	καὶ ἡγεῖται οὐδενὸς οὐδὲν ὑγιὲς	εἶναι	τὸ ~παράπαν. Ἢ οὐκ ᾔσθησαι
[49]	εἶναι, καὶ τοῦτο δὴ τέρας	εἶναι,	τὸ σμικρῷ τινι μέγαν τινὰ
[59]	ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν	εἶναι	τοιαύτη ἡ γῆ αὐτὴ ~ἰδεῖν,
[46]	καὶ τὸ βέλτιστον. ἀναγκαῖον δὲ	εἶναι	τὸν ~αὐτὸν τοῦτον καὶ τὸ
[7]	εὐλόγως ἔχει, τὸ θεόν τε	εἶναι	τὸν ~ἐπιμελούμενον ἡμῶν καὶ ἡμᾶς
[39]	αὐτοῖς τοτὲ μὲν δοκοῦσιν ~ἀληθέσιν	εἶναι,	τοτὲ δὲ μή, μὴ ἑαυτόν
[49]	ἑνὸς προστεθέντος τὴν πρόσθεσιν αἰτίαν	εἶναι	(τοῦ δύο ~γενέσθαι ἢ διασχισθέντος
[45]	που, ἔφη, νὴ Δία ἐμὲ	εἶναι	τοῦ οἴεσθαι περὶ τούτων του
[42]	ἧττον ἑτέραν ἑτέρας ~ψυχὴν ψυχῆς	εἶναι·	τοῦτο δ᾽ ἔστι τὸ ὁμολόγημα,
[3]	ἔφη, ὦ ἄνδρες, ~ἔοικέ τι	εἶναι	τοῦτο ὃ καλοῦσιν οἱ ἄνθρωποι
[23]	ἡ ~ψυχὴ καὶ αὐτῇ τοῦ	εἶναι	τοῦτο τέλος ᾖ. Τί γὰρ
[9]	ἀπὸ τοῦ σώματος ἀπαλλαγήν; Καὶ	εἶναι	~τοῦτο τὸ τεθνάναι, χωρὶς μὲν
[35]	καὶ αὐτὸς ἡγοῦμαι ὁμόδουλός τε	εἶναι	τῶν κύκνων καὶ ἱερὸς τοῦ
[50]	ὅταν Σιμμίαν Σωκράτους φῇς μείζω	εἶναι,	(Φαίδων) ος δὲ ~ἐλάττω, λέγεις
[11]	ἐπιθυμοῦμέν τε καί ~φαμεν ἐρασταὶ	εἶναι,	φρονήσεως, ἐπειδὰν τελευτήσωμεν, ὡς ὁ
[59]	διειλημμένη, ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε	εἶναι	χρώματα ὥσπερ δείγματα, ~οἷς δὴ
[55]	μὲν ἡμῖν ὁμολογεῖται καὶ ἀνώλεθρον	~εἶναι,	ψυχὴ ἂν εἴη πρὸς τῷ
[28]	κατὰ ταὐτὰ ἔχοντι ἑαυτῷ ὁμοιότατον	εἶναι	ψυχή, τῷ δὲ ~ἀνθρωπίνῳ καὶ
[42]	ἔλαττον καὶ ἧττον αὐτὸ ~τοῦτο	εἶναι,	ψυχήν; ~Οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν, ἔφη. ~Φέρε
[41]	μὲν ἐμοὶ συγχωρεῖν, ~πολυχρονιώτερόν γε	εἶναι	ψυχὴν σώματος, ἀλλὰ τόδε ἄδηλον
[50]	οὐ τετόλμηκεν μέγα ὂν σμικρὸν	~εἶναι·	ὡς δ᾽ αὕτως καὶ τὸ
[22]	τοῦτο, τὸ πάντα τὰ τοιαῦτ᾽	εἶναι	ὡς οἷόν τε ~μάλιστα, καλόν
[45]	πρὸς ταύτην τὴν σκέψιν ~ἀφυὴς	εἶναι	ὡς οὐδὲν χρῆμα. Τεκμήριον δέ
[19]	Ἆρα φαίνεται ἡμῖν οὕτως ἴσα	εἶναι	ὥσπερ αὐτὸ τὸ ὃ ~ἔστιν,
[36]	τι ~μάλιστα ὑπολαμβάνομεν τὴν ψυχὴν	εἶναι,	ὥσπερ ἐντεταμένου τοῦ σώματος ~ἡμῶν
[37]	~οὕτω γὰρ αὐτὸ φύσει ἰσχυρὸν	εἶναι,	ὥστε πολλάκις γιγνομένην ψυχὴν ~ἀντέχειν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/06/2005