Chapitre |
[45] |
δύναμαι
ἔτι
πείθεσθαι
ὡς
αὕτη
|
αὖ |
~αἰτία
γέγονεν,
ἡ
σχίσις,
τοῦ |
[32] |
οἱ
πολλοὶ
καὶ
~φιλοχρήματοι·
οὐδὲ
|
αὖ |
ἀτιμίαν
τε
καὶ
ἀδοξίαν
μοχθηρίας |
[47] |
ταῦτα
δὴ
καὶ
ἐμοὶ
βέλτιον
|
αὖ |
δέδοκται
ἐνθάδε
~καθῆσθαι,
καὶ
δικαιότερον |
[34] |
ἡδοναῖς
καὶ
λύπαις
ἑαυτὴν
πάλιν
|
αὖ |
ἐγκαταδεῖν
καὶ
~ἀνήνυτον
ἔργον
πράττειν |
[28] |
~κατὰ
ταὐτὰ
ἔχοντι
ἑαυτῷ
ὁμοιότατον
|
αὖ |
εἶναι
σῶμα.
ἔχομέν
τι
παρὰ |
[60] |
ὥσπερ
οἱ
~ἐπαντλοῦντες·
ὅταν
τε
|
αὖ |
ἐκεῖθεν
μὲν
ἀπολίπῃ,
δεῦρο
δὲ |
[25] |
τινὶ
οὔ>
καὶ
~μετὰ
τοῦτο
|
αὖ |
ἐπισκέψασθαι
πότερον
(ἡ)
ψυχή
ἐστιν, |
[15] |
πράγματα;
~Πάνυ
γε.
~Τί
δ᾽
|
αὖ; |
Ἔστι
τι
καὶ
τοιόνδε
ἐν |
[51] |
ἐτάραξεν
ὧν
ὅδε
εἶπεν;
~Οὐδ᾽
|
αὖ, |
ἔφη
ὁ
Κέβης,
οὕτως
ἔχω· |
[25] |
εἰπεῖν
οὐδαμῶς
κατὰ
ταὐτά;
~Οὕτως
|
αὖ, |
ἔφη
ὁ
Κέβης,
ταῦτα·
οὐδέποτε |
[2] |
~δόξειεν
εἶναι
παρόντι
πένθει,
οὔτε
|
αὖ |
ἡδονὴ
ὡς
ἐν
φιλοσοφίᾳ
ἡμῶν |
[37] |
λέγε,
τί
ἦν
τὸ
σὲ
|
αὖ |
θρᾶττον
(ἀπιστίαν
παρέχει)
~Λέγω
δή, |
[35] |
φαίνεται
βέλτιον
ἂν>
~λεχθῆναι,
καὶ
|
αὖ |
καὶ
ἐμὲ
συμπαραλαβεῖν,
εἴ
τι |
[53] |
τὴν
τοῦ
ὅλου,
καὶ
τριτημόριον
|
αὖ |
~καὶ
πάντα
τὰ
τοιαῦτα,
εἴπερ |
[10] |
~Φαμὲν
μέντοι
νὴ
Δία.
~Καὶ
|
αὖ |
καλόν
γέ
τι
καὶ
ἀγαθόν; |
[61] |
τύχωσι
τῆς
γῆς.
τούτου
δὲ
|
αὖ |
καταντικρὺ
ὁ
τέταρτος
~ἐκπίπτει
εἰς |
[37] |
ἔτι
πρότερον
κέβητος
ἀκοῦσαι
(τί
|
αὖ |
ὅδε
~ἐγκαλεῖ
τῷ
λόγῳ,
ἵνα |
[35] |
σοι
ἐρῶ
ὃ
(ἀπορῶ,
καὶ
|
αὖ |
ὅδε,
~ᾗ
οὐκ
ἀποδέχεται
τὰ |
[11] |
σκοπεῖν
τι,
ἐν
ταῖς
ζητήσεσιν
|
αὖ |
πανταχοῦ
παραπῖπτον
~θόρυβον
παρέχει
καὶ |
[42] |
~Οὐ
γὰρ
οὖν.
~Τοῦτο
δ᾽
|
αὖ |
πεπονθυῖα
ἆρ᾽
ἄν
τι
πλέον |
[65] |
εἰρημένων
καὶ
ἀνασκοποῦντες,
τοτὲ
δ᾽
|
~αὖ |
περὶ
τῆς
συμφορᾶς
διεξιόντες
ὅση |
[47] |
αἰτίαν
συγκαμφθεὶς
ἐνθάδε
κάθημαι·
καὶ
|
αὖ |
περὶ
τοῦ
~διαλέγεσθαι
ὑμῖν
ἑτέρας |
[28] |
καὶ
~δεσπόζειν·
καὶ
κατὰ
ταῦτα
|
αὖ |
πότερόν
σοι
δοκεῖ
ὅμοιον
τῷ |
[52] |
γε.
~Καὶ
τὸ
πῦρ
γε
|
αὖ |
προσιόντος
τοῦ
ψυχροῦ
αὐτῷ
ἢ |
[27] |
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες.
~Ποτέρῳ
οὖν
|
αὖ |
σοι
δοκεῖ
τῷ
εἴδει
καὶ |
[52] |
τέτταρα
καὶ
ἅπας
ὁ
ἕτερος
|
αὖ |
στίχος
τοῦ
ἀριθμοῦ
οὐκ
~ὢν |
[50] |
μεγέθει
ὃ
τυγχάνει
~ἔχων·
οὐδ᾽
|
αὖ |
Σωκράτους
ὑπερέχειν
ὅτι
Σωκράτης
ὁ |
[52] |
ἕκαστος
αὐτῶν
ἐστι
περιττός·
~καὶ
|
αὖ |
τὰ
δύο
καὶ
(τὰ)
τέτταρα |
[35] |
ἢ
παγχάλεπόν
τι,
τὸ
μέντοι
|
αὖ |
τὰ
λεγόμενα
περὶ
αὐτῶν
μὴ |
[59] |
ἄνθη
καὶ
τοὺς
καρπούς·
καὶ
|
αὖ |
τὰ
ὄρη
ὡσαύτως
καὶ
τοὺς |
[39] |
~κύνα
ἢ
ἄλλο
ὁτιοῦν;
Ἢ
|
αὖ |
ταχὺν
ἢ
βραδὺν
ἢ
αἰσχρὸν |
[42] |
καὶ
τὴν
κακίαν;
Πότερον
ἁρμονίαν
|
αὖ |
τινα
ἄλλην
~καὶ
ἀναρμοστίαν;
Καὶ |
[29] |
ταχὺ
διαλύεσθαι
~προσήκει,
ψυχῇ
δὲ
|
αὖ |
τὸ
παράπαν
ἀδιαλύτῳ
εἶναι
ἢ |
[55] |
ἔσται,
ἔφαμεν,
ἄρτιον,
οὐδέ
γ᾽
|
αὖ |
τὸ
~περιττόν,
οὐδὲ
δὴ
πῦρ |
[59] |
καὶ
ἀργύρῳ
καὶ
(τοῖς
ἄλλοις
|
αὖ |
τοῖς
τοιούτοις.
~Ἐκφανῆ
γὰρ
αὐτὰ |
[15] |
ἐπὶ
τὸ
ἕτερον,
~ἀπὸ
δ᾽
|
αὖ |
τοῦ
ἑτέρου
πάλιν
ἐπὶ
τὸ |
[45] |
κατὰ
ταῦτα
γίγνεσθαι
~ἐπιστήμην;
καὶ
|
αὖ |
τούτων
τὰς
φθορὰς
σκοπῶν,
καὶ |
[58] |
~οὐδ᾽
ὁπωστιοῦν
ἄξια.
Ἐκεῖνα
δὲ
|
αὖ |
τῶν
παρ᾽
ἡμῖν
πολὺ
ἂν |
[50] |
ἐκείνου
μέγεθος;
~Ἀληθῆ.
~Οὐδέ
γε
|
αὖ |
ὑπὸ
Φαίδωνος
ὑπερέχεσθαι
τῷ
ὅτι |
[49] |
λόγον,
ὡσαύτως
ἂν
διδοίης,
ἄλλην
|
αὖ |
~ὑπόθεσιν
ὑποθέμενος
ἥτις
τῶν
ἄνωθεν |
[55] |
γὰρ
ἂν
~ἀπώλετό
γε,
οὐδ᾽
|
αὖ |
ὑπομένουσα
ἐδέξατο
ἂν
τὴν
θερμότητα. |
[43] |
οὔ;
~Πάνυ
μὲν
οὖν.
~Οὐκοῦν
|
αὖ |
ὡμολογήσαμεν
ἐν
τοῖς
πρόσθεν
μήποτ᾽ |