Chapitre |
[54] |
ᾧ
ἂν
μονάς,
καὶ
τἆλλα
|
οὕτως. |
~ἀλλ᾽
ὅρα
εἰ
ἤδη
ἱκανῶς |
[58] |
ἰχθύες
ἀνακύπτοντες
ὁρῶσι
τὰ
ἐνθάδε,
|
οὕτως |
ἄν
τινα
καὶ
τὰ
ἐκεῖ |
[55] |
καὶ
θερμοῦ
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
οὕτως |
ἂν
~διεμαχόμεθα.
ἢ
οὔ;
~Πάνυ |
[39] |
μετὰ
τέχνης
ἐχρῆτο,
~ὥσπερ
ἔχει
|
οὕτως |
(ἂν
ἡγήσατο,
τοὺς
μὲν
χρηστοὺς |
[33] |
τοῦ
ὡς
ἀληθῶς
~φιλοσόφου
ψυχὴ
|
οὕτως |
ἀπέχεται
τῶν
ἡδονῶν
τε
καὶ |
[49] |
~ἐκείνου
τοῦ
ἀσφαλοῦς
τῆς
ὑποθέσεως,
|
οὕτως |
ἀποκρίναιο
ἄν.
Εἰ
δέ
τις |
[42] |
μέντοι,
ἔφη.
~Τί
δέ;
οὐχ
|
οὕτως |
ἁρμονία
πέφυκεν
εἶναι
ἑκάστη
ἁρμονία |
[66] |
~σκέλεσι
γένηται,
ἔπειτα
κατακεῖσθαι·
καὶ
|
οὕτως |
αὐτὸ
ποιήσει.
Καὶ
ἅμα
~ὤρεξε |
[2] |
~(Φαίδων)
~Ἐκεῖνός
τε
τοίνυν
παντάπασιν
|
οὕτως |
εἶχεν,
καὶ
αὐτὸς
ἔγωγε
ἐτεταράγμην |
[45] |
καὶ
τὴν
γῆν
πάθη,
τελευτῶν
|
οὕτως |
ἐμαυτῷ
ἔδοξα
πρὸς
ταύτην
τὴν |
[6] |
~εἶναι.
Ἢ
σοὶ
οὐ
δοκεῖ
|
οὕτως; |
~Ἔμοιγε,
φησὶν
ὁ
Κέβης.
~(Οὐκοῦν, |
[42] |
μᾶλλον
μήτε
~ἧττον
ἡρμόσθαι·
ἔστιν
|
οὕτως; |
~Ἔστιν.
~Ἡ
δὲ
μήτε
μᾶλλον |
[43] |
οὔτε
~αὐτοὶ
ἡμῖν
αὐτοῖς.
~Ἔχει
|
οὕτως, |
ἔφη.
~Εἶεν
δή,
ἦ
δ᾽ |
[17] |
ἀναγκαῖον
οὕτως
ἔχειν.
~Ἰδὲ
τοίνυν
|
οὕτως, |
ἔφη,
ὦ
Κέβης,
ὅτι
οὐδ᾽ |
[18] |
~ἐνταῦθα
σαφέστατα
κατηγορεῖ
ὅτι
τοῦτο
|
οὕτως |
ἔχει.
~Εἰ
δὲ
μὴ
ταύτῃ |
[22] |
ἐμαυτὸν
οὐδὲν
εἰπών.
~Ἆρ᾽
οὖν
|
οὕτως |
ἔχει,
ἔφη,
ἡμῖν,
ὦ
Σιμμία; |
[22] |
οὗτος
εἰρημένος
εἴη;
ἆ-
Ἆρ᾽
|
~οὕτως |
ἔχει,
καὶ
ἴση
ἀνάγκη
ταῦτά |
[12] |
ἢ
ἐκεῖ.
Εἰ
δὲ
τοῦτο
|
οὕτως |
ἔχει,
ὅπερ
ἄρτι
~ἔλεγον,
οὐ |
[37] |
αἰσθέσθαι
ἡμῶν
εἰ
δὲ
τοῦτο
|
οὕτως |
ἔχει,
οὐδενὶ
προσήκει
θάνατον
~θαρροῦντι |
[28] |
ὦ
φίλε
Κέβης,
ᾗ
οὐχ
|
οὕτως |
ἔχει;
~Οὐκ
ἔχομεν.
~Τί
οὖν; |
[15] |
τῶν
τεθνεώτων·
καὶ
εἰ
τοῦθ᾽
|
οὕτως |
ἔχει,
πάλιν
~γίγνεσθαι
ἐκ
τῶν |
[54] |
ψυχή,
ἔφη.
~(Οὐκοῦν
ἀεὶ
τοῦτο
|
οὕτως |
ἔχει;
~Πῶς
γὰρ
οὐχί;
ἦ |
[37] |
δ᾽
οἶμαι,
ὦ
Σιμμία,
οὐχ
|
οὕτως |
ἔχει·
~σκόπει
γὰρ
καὶ
σὺ |
[46] |
αἴτιον,
καὶ
ἡγησάμην,
εἰ
τοῦθ᾽
|
οὕτως |
ἔχει,
~τόν
γε
νοῦν
κοσμοῦντα |
[15] |
ἀδίκῳ,
καὶ
ἄλλα
δὴ
μυρία
|
οὕτως |
ἔχει.
~Τοῦτο
οὖν
σκεψώμεθα,
ἆρα |
[19] |
ἦ
δ᾽
ὅς,
εἰ
ταῦτα
|
οὕτως |
ἔχει.
φαμέν
πού
τι
εἶναι |
[20] |
ἂν
εἴη.
~Καὶ
μάλα
δὴ
|
οὕτως |
ἔχει,
ὦ
Σώκρατες.
~Πότερον
οὖν |
[15] |
ἐνιαχοῦ,
~ἀλλ᾽
ἔργῳ
γοῦν
πανταχοῦ
|
οὕτως |
ἔχειν
ἀναγκαῖον,
γίγνεσθαί
τε
αὐτὰ |
[14] |
τούτων
βούλει
διαμυθολογῶμεν,
εἴτε
εἰκὸς
|
οὕτως |
ἔχειν
εἴτε
μή;
~Ἐγὼ
γοῦν, |
[46] |
ἐπενεγκεῖν
ἢ
ὅτι
βέλτιστον
αὐτὰ
|
~οὕτως |
ἔχειν
(ἐστὶν
ὥσπερ
ἔχει·
ἑκάστῳ |
[16] |
Σώκρατες,
ἐκ
τῶν
ὡμολογημένων
ἀναγκαῖον
|
οὕτως |
ἔχειν.
~Ἰδὲ
τοίνυν
οὕτως,
ἔφη, |
[63] |
δοκεῖ
καὶ
ἄξιον
κινδυνεῦσαι
οἰομένῳ
|
οὕτως |
ἔχειν
~καλὸς
γὰρ
ὁ
κίνδυνος |
[40] |
αὐτῷ
ἐμοὶ
ὅτι
μάλιστα
~δόξει
|
οὕτως |
(ἔχειν.
Λογίζομαι
γάρ,
ὦ
φίλε |
[25] |
τῳ
ἄλλῳ;
~Δοκεῖ
μοι,
ἔφη,
|
οὕτως |
ἔχειν,
ὁ
Κέβης.
~Οὐκοῦν
ἅπερ |
[63] |
~(Τὸ
μὲν
οὖν
ταῦτα
διισχυρίσασθαι
|
οὕτως |
ἔχειν
ὡς
ἐγὼ
διελήλυθα,
~οὐ |
[8] |
Πῶς
ἂν
οὖν
δὴ
τοῦθ᾽
|
οὕτως |
ἔχοι,
ὦ
~Σιμμία
τε
καὶ |
[33] |
τε
εἶναι
καὶ
ἀληθέστατον,
οὐχ
|
οὕτως |
ἔχον·
ταῦτα
δὲ
μάλιστα
~τὰ> |
[41] |
μάθησιν
~ἀνάμνησιν
εἶναι,
καὶ
τούτου
|
οὕτως |
ἔχοντος
ἀναγκαίως
ἔχειν
ἄλλοθι
~πρότερον |
[29] |
~Οὐκ
ἔχομεν.
~Τί
οὖν;
Τούτων
|
οὕτως |
ἐχόντων
ἆρ᾽
οὐχὶ
σώματι
μὲν |
[41] |
ἔφη
ὁ
Σιμμίας,
καὶ
αὐτὸς
|
οὕτως |
ἔχω,
καὶ
πάνυ
ἂν
θαυμάζοιμι |
[51] |
~Οὐδ᾽
αὖ,
ἔφη
ὁ
Κέβης,
|
οὕτως |
ἔχω·
καίτοι
οὔτι
λέγω
ὡς |
[5] |
ἐπὶ
τὴν
γῆν,
καὶ
καθεζόμενος
|
~οὕτως |
ἤδη
τὰ
λοιπὰ
διελέγετο.
~Ἤρετο |
[37] |
δοκῶσι
προσᾴδειν,
ἐὰν
δὲ
μή,
|
~οὕτως |
ἤδη
ὑπερδικεῖν
τοῦ
λόγου.
~Ἀλλ᾽ |
[66] |
αὖθις
τὰς
κνήμας·
καὶ
ἐπανιὼν
|
οὕτως |
ἡμῖν
ἐπεδείκνυτο
ὅτι
~ψύχοιτό
τε |
[41] |
ἀποδέξασθαι
~εἴρηται.
Ἐρρήθη
γάρ
που
|
οὕτως |
ἡμῶν
εἶναι
ἡ
ψυχὴ
καὶ |
[19] |
τοῖς
ἴσοις;
Ἆρα
φαίνεται
ἡμῖν
|
οὕτως |
ἴσα
εἶναι
ὥσπερ
αὐτὸ
τὸ |
[25] |
ταῦτα
δὲ
~σύνθετα;
~Ἔμοιγε
δοκεῖ
|
οὕτως. |
~Ἴωμεν
δή,
ἔφη,
ἐπὶ
ταὐτὰ |
[22] |
οὕτως
ὥσπερ
~καὶ
ταῦτα
ἔστιν,
|
οὕτως |
καὶ
τὴν
ἡμετέραν
ψυχὴν
εἶναι |
[50] |
δή,
ἦ
δ᾽
ὅς,
ταῦτα
|
οὕτως |
~λέγεις,
ἆρ᾽
οὐχ,
ὅταν
Σιμμίαν |
[49] |
τοῦ
καλοῦ·
καὶ
πάντα
δὴ
|
οὕτως |
λέγω.
Τῇ
τοιᾷδε
αἰτίᾳ
~συγχωρεῖς; |
[64] |
~τοὐμὸν
σῶμα
θάπτειν,
καὶ
θάπτειν
|
(οὕτως |
ὅπως
ἄν
σοι
φίλον
ᾖ |
[53] |
πάμπολλα
ἀλλ᾽
ὅρα
δὴ
εἰ
|
~οὕτως |
ὁρίζῃ,
μὴ
μόνον
τὸ
ἐναντίον |
[11] |
φιλομαθεῖς.
Ἢ
οὐ
~δοκεῖ
σοι
|
οὕτως; |
~Παντός
γε
μᾶλλον,
ὦ
Σώκρατες. |
[53] |
ἕπῃ
τε
καὶ
συνδοκεῖ
σοι
|
οὕτως. |
~Πάνυ
σφόδρα
καὶ
συνδοκεῖ,
ἔφη, |
[52] |
ὅπερ
τῆς
τριάδος;
Ἀλλ᾽
~ὅμως
|
οὕτως |
πέφυκε
καὶ
ἡ
τριὰς
καὶ |
[62] |
ποιηταὶ
λέγουσιν,
κωκυτός.
~(Τούτων
δὲ
|
οὕτως |
πεφυκότων,
ἐπειδὰν
ἀφίκωνται
οἱ
~τετελευτηκότες |
[7] |
παρὰ
τῷ
αὑτοῦ
βελτίονι.
Καίτοι
|
οὕτως, |
ὦ
~Σώκρατες,
τοὐναντίον
εἶναι
εἰκὸς |
[57] |
~τῆς
ἐκεῖσε
πορείας.
Λέγεται
δὲ
|
οὕτως, |
ὡς
ἄρα
τελευτήσαντα
ἕκαστον
ὁ |
[11] |
Καὶ
ἐν
ᾧ
ἂν
ζῶμεν,
|
οὕτως, |
ὡς
ἔοικεν,
ἐγγυτάτω
~ἐσόμεθα
τοῦ |
[13] |
ἢ
ἀμφότερα.
~Πάνυ,
ἔφη,
ἔχει
|
οὕτως |
ὡς
λέγεις.
~Ἆρ᾽
οὖν,
ἔφη, |
[22] |
καὶ
ταῦτα
ἐκείνῃ
ἀπεικάζομεν,
ἀναγκαῖον,
|
οὕτως |
ὥσπερ
~καὶ
ταῦτα
ἔστιν,
οὕτως |