Chapitre |
[57] |
ἄλλ᾽
~ἄττα
τοιαῦτα
εἰργασμένην,
ἃ
|
τούτων |
ἀδελφά
τε
καὶ
ἀδελφῶν
ψυχῶν |
[18] |
ἔφη
ὁ
Σιμμίας
ὑπολαβών,
ποῖαι
|
τούτων |
αἱ
ἀποδείξεις;
~Ὑπόμνησόν
με·
οὐ |
[59] |
ὄντα,
~καὶ
τὴν
ἄλλην
εὐδαιμονίαν
|
τούτων |
ἀκόλουθον
εἶναι.
~Καὶ
ὅλην
μὲν |
[33] |
ὥσπερ
~σπειρομένη
ἐμφύεσθαι,
καὶ
ἐκ
|
τούτων |
ἄμοιρος
εἶναι
τῆς
τοῦ
θείου |
[35] |
λέγω·
εἰ
δέ
τι
περὶ
|
τούτων |
ἀπορεῖτον,
μηδὲν
ἀποκνήσητε
~καὶ
αὐτοὶ |
[62] |
δὴ
~αὐτοῖς
ὀχήματά
ἐστιν,
ἐπὶ
|
τούτων |
ἀφικνοῦνται
εἰς
τὴν
λίμνην,
καὶ |
[14] |
δὴ
ποιῶμεν;
Ἢ
περὶ
~αὐτῶν
|
τούτων |
βούλει
διαμυθολογῶμεν,
εἴτε
εἰκὸς
οὕτως |
[19] |
ὦ
Σώκρατες.
~ἀλλὰ
μὴν
ἐκ
|
τούτων |
γ᾽
ἔφη,
τῶν
ἴσων,
ἑτέρων |
[62] |
ἀφικνούμενοι
καὶ
ἐπὶ
γῆς
οἰκιζόμενοι.
|
~τούτων |
δὲ
αὐτῶν
οἱ
φιλοσοφίᾳ
ἱκανῶς |
[45] |
καὶ
ὁρᾶν
καὶ
ὀσφραίνεσθαι,
ἐκ
|
τούτων |
δὲ
γίγνοιτο
μνήμη
καὶ
δόξα, |
[63] |
πάλαι
μηκύνω
τὸν
μῦθον.
Ἀλλὰ
|
τούτων |
δὴ
ἕνεκα
θαρρεῖν
χρὴ
~περὶ |
[62] |
ἱκανὸς
ἐν
τῷ
παρόντι.
~Ἀλλὰ
|
τούτων |
δὴ
ἕνεκα
χρὴ
ὧν
διεληλύθαμεν, |
[35] |
περὶ
αὐτὰ
ἕν
γέ
τι
|
τούτων |
~διαπράξασθαι,
ἢ
μαθεῖν
ὅπῃ
ἔχει |
[31] |
οὔ;
~Οὐκοῦν
εὐδαιμονέστατοι,
ἔφη,
καὶ
|
τούτων |
εἰσὶ
καὶ
εἰς
βέλτιστον
τόπον |
[19] |
ἄλλα
ἄττα
ἰδόντες
ἴσα,
ἐκ
|
τούτων |
ἐκεῖνο
ἐνενοήσαμεν,
~ἕτερον
ὂν
τούτων; |
[45] |
~ἵππος
ἵππου·
καὶ
ἔτι
γε
|
τούτων |
ἐναργέστερα,
τὰ
δέκα
μοι
ἐδόκει |
[32] |
ἀλλ᾽
ἢ
τῷ
φιλομαθεῖ.
ἀλλὰ
|
τούτων |
ἕνεκα,
ὦ
~ἑταῖρε
Σιμμία
τε |
[42] |
ἄρα
ἡγεῖσθαί
γε
προσήκει
ἁρμονίαν
|
τούτων |
ἐξ
ὧν
ἂν
συντεθῇ,
ἀλλ᾽ |
[66] |
ἔφη,
Ὦ
βέλτιστε,
σὺ
γὰρ
|
τούτων |
ἐπιστήμων,
τί
χρὴ
ποιεῖν;
~Οὐδὲν |
[4] |
μύθους
καὶ
~ἠπιστάμην
τοὺς
Αἰσώπου,
|
τούτων |
ἐποίησα
οἷς
πρώτοις
ἐνέτυχον.
Ταῦτα |
[51] |
Κέβης,
~ἔφη,
καὶ
σέ
τι
|
τούτων |
ἐτάραξεν
ὧν
ὅδε
εἶπεν;
~Οὐδ᾽ |
[13] |
καὶ
φιλότιμος,
ἤτοι
τὰ
ἕτερα
|
τούτων |
ἢ
ἀμφότερα.
~Πάνυ,
ἔφη,
ἔχει |
[19] |
τούτων
ἐκεῖνο
ἐνενοήσαμεν,
~ἕτερον
ὂν
|
τούτων; |
Ἢ
οὐχ
ἕτερόν
σοι
φαίνεται; |
[25] |
(ἡ)
ψυχή
ἐστιν,
καὶ
ἐκ
|
τούτων |
θαρρεῖν
~ἢ
δεδιέναι
ὑπὲρ
τῆς |
[62] |
χρόνον,
καὶ
εἰς
οἰκήσεις
ἔτι
|
τούτων |
καλλίους
~ἀφικνοῦνται,
ἃς
οὔτε
ῥᾴδιον |
[59] |
οὐ
τοιοῦτον
εἶναι
καὶ
ἔτι
|
τούτων |
καλλίω.
Τὸ
δ᾽
αἴτιον
~τούτου |
[61] |
ζῴων
γενέσεις.
τρίτος
δὲ
~ποταμὸς
|
τούτων |
κατὰ
μέσον
ἐκβάλλει,
καὶ
ἐγγὺς |
[39] |
πολλάκις
πάθῃ
τις
καὶ
ὑπὸ
|
τούτων |
μάλιστα
οὓς
ἂν
~ἡγήσαιτο
(οἰκειοτάτους |
[9] |
συνδοκῇ
ἅπερ
ἐμοί·
(ἐκ
γὰρ
|
τούτων |
~μᾶλλον
οἶμαι
ἡμᾶς
εἴσεσθαι
περὶ |
[33] |
ἄλλων
αἰσθήσεων,
πείθουσα
δὲ
ἐκ
|
~τούτων |
μὲν
ἀναχωρεῖν,
ὅσον
μὴ
ἀνάγκη |
[25] |
ταῦτα·
οὐδέποτε
ὡσαύτως
ἔχει.
~(Οὐκοῦν
|
τούτων |
μὲν
κἂν
ἅψαιο
κἂν
ἴδοις |
[45] |
ἀὴρ
ἢ
τὸ
πῦρ;
Ἢ
|
~τούτων |
μὲν
οὐδέν,
ὁ
δ᾽
ἐγκέφαλός |
[10] |
που
τότε
κάλλιστα,
ὅταν
αὐτὴν
|
τούτων |
μηδὲν
παραλυπῇ,
~μήτε
ἀκοὴ
μήτε |
[29] |
διαπίπτειν
καὶ
διαπνεῖσθαι,
οὐκ
εὐθὺς
|
τούτων |
οὐδὲν
~πέπονθεν,
ἀλλ᾽
ἐπιεικῶς
συχνὸν |
[20] |
ἀποκρίσεσιν
ἀποκρινόμενοι.
Ὥστε
ἀναγκαῖον
ἡμῖν
|
τούτων |
πάντων
~τὰς
ἐπιστήμας
πρὸ
τοῦ |
[34] |
ἐναντίως
ἱστὸν
μεταχειριζομένης,
~ἀλλὰ
γαλήνην
|
τούτων |
παρασκευάζουσα,
ἑπομένη
τῷ
λογισμῷ
καὶ |
[11] |
~(Οὐκοῦν
ἀνάγκη,
ἔφη,
ἐκ
πάντων
|
τούτων |
παρίστασθαι
δόξαν
~τοιάνδε
τινὰ
τοῖς |
[1] |
ἀγγεῖλαι
οἷός
τ᾽
ἦν
περὶ
|
τούτων, |
πλήν
γε
~δὴ
ὅτι
φάρμακον |
[50] |
~τι
ἕκαστον
τῶν
εἰδῶν
καὶ
|
τούτων |
τἆλλα
μεταλαμβάνοντα
αὐτῶν
τούτων
τὴν |
[45] |
ταῦτα
γίγνεσθαι
~ἐπιστήμην;
καὶ
αὖ
|
τούτων |
τὰς
φθορὰς
σκοπῶν,
καὶ
τὰ |
[49] |
εἶναι
ταῦτα,
ἐλπίζω
σοι
ἐκ
|
τούτων |
τὴν
αἰτίαν
~ἐπιδείξειν
καὶ
ἀνευρήσειν |
[50] |
καὶ
τούτων
τἆλλα
μεταλαμβάνοντα
αὐτῶν
|
τούτων |
τὴν
~ἐπωνυμίαν
ἴσχειν,
τὸ
δὴ |
[59] |
ἐκ
λαμπροτέρων
καὶ
καθαρωτέρων
ἢ
|
τούτων· |
τὴν
μὲν
γὰρ
~ἁλουργῆ
εἶναι |
[19] |
~(Ἔδει
δέ
γε,
φαμέν,
πρὸ
|
τούτων |
τὴν
τοῦ
ἴσου
ἐπιστήμην
εἰληφέναι; |
[36] |
κρᾶσιν
εἶναι
καὶ
ἁρμονίαν
(αὐτῶν
|
τούτων |
τὴν
ψυχὴν
~ἡμῶν,
ἐπειδὰν
ταῦτα |
[45] |
ἐμὲ
εἶναι
τοῦ
οἴεσθαι
περὶ
|
τούτων |
του
τὴν
αἰτίαν
~εἰδέναι,
ὅς |
[14] |
καθ᾽
αὑτὴν
~συνηθροισμένη
καὶ
ἀπηλλαγμένη
|
τούτων |
τῶν
κακῶν
ὧν
σὺ
νυνδὴ |
[10] |
γε
ἄλλαι·
πᾶσαι
γάρ
που
|
~τούτων |
φαυλότεραί
εἰσιν.
Ἢ
σοὶ
οὐ |
[21] |
πάντες
ἔχειν
διδόναι
λόγον
περὶ
|
τούτων |
ὧν
νυνδὴ
~ἐλέγομεν;
~Βουλοίμην
μεντἄν, |