Chapitre
[29]	εἰς Ἅιδου ὡς ἀληθῶς, παρὰ	τὸν	ἀγαθὸν καὶ φρόνιμον ~θεόν, οἷ,
[52]	~ἀξιοῦσθαι τοῦ αὑτοῦ ὀνόματος εἰς	τὸν	ἀεὶ χρόνον, ἀλλὰ καὶ ἄλλο
[58]	ὕδωρ καὶ τὴν ὁμίχλην καὶ	τὸν	ἀέρα· αὐτὴν δὲ τὴν γῆν
[58]	εἶναι ἡμᾶς ~διεξελθεῖν ἐπ᾽ ἔσχατον	τὸν	ἀέρα· ἐπεί, εἴ τις αὐτοῦ
[59]	τὴν ἡμετέραν χρείαν, τοῦτο ἐκεῖ	(τὸν	ἀέρα, ~ὃ δὲ ἡμῖν ἀήρ,
[58]	οἴεσθαι ἐπάνω αὐτῆς οἰκεῖν, καὶ	τὸν	~ἀέρα οὐρανὸν καλεῖν, ὡς διὰ
[59]	δ᾽ ἐν νήσοις ἃς ~περιρρεῖν	τὸν	ἀέρα πρὸς τῇ ἠπείρῳ οὔσας·
[47]	δὲ ὥσπερ ~καρδόπῳ πλατείᾳ βάθρον	τὸν	ἀέρα ὑπερείδει· (τὴν δὲ τοῦ
[59]	μεσογαίᾳ οἰκοῦντας, τοὺς ~δὲ περὶ	τὸν	ἀέρα ὥσπερ ἡμεῖς περὶ τὴν
[59]	~ὃ δὲ ἡμῖν ἀήρ, ἐκείνοις	τὸν	αἰθέρα. Τὰς δὲ ὥρας αὐτοῖς
[62]	τι πράξαντες, καὶ μεταμέλον αὐτοῖς	τὸν	ἄλλον βίον ~βιῶσιν, ἢ ἀνδροφόνοι
[46]	τῶν ὄντων κατὰ νοῦν ἐμαυτῷ,	τὸν	Ἀναξαγόραν, καί μοι φράσειν ~πρῶτον
[2]	διαφερόντως, Ἀπολλόδωρος ~(οἶσθα γάρ που	τὸν	ἄνδρα καὶ τὸν τρόπον αὐτοῦ.
[66]	τετριμμένον. Ἰδὼν δὲ ὁ Σωκράτης	τὸν	~ἄνθρωπον, εἶεν, ἔφη, Ὦ βέλτιστε,
[39]	εἶναι καὶ ὑγιῆ καὶ πιστὸν	τὸν	ἄνθρωπον, ~ἔπειτα ὀλίγον ὕστερον εὑρεῖν
[66]	ὥσπερ εἰώθει ταυρηδὸν ~ὑποβλέψας πρὸς	τὸν	ἄνθρωπον, Τί λέγεις, ἔφη, περὶ
[56]	ἀνάγκη. ~Ἐπιόντος ἄρα θανάτου ἐπὶ	τὸν	ἄνθρωπον τὸ μὲν θνητόν, ὡς
[4]	Αἰσώπου λόγους καὶ τὸ εἰς	τὸν	Ἀπόλλω προοίμιον καὶ ἄλλοι τινές
[57]	καὶ ἡγεμόνων θεῶν τυχοῦσα, ᾤκησεν	~τὸν	αὐτῇ ἑκάστη τόπον προσήκοντα. εἰσὶν
[45]	ὀστοῖς ὀστᾶ, καὶ οὕτω κατὰ	τὸν	αὐτὸν λόγον καὶ τοῖς ἄλλοις
[59]	καὶ τοὺς ~λίθους ἔχειν ἀνὰ	τὸν	αὐτὸν λόγον τήν τε λειότητα
[46]	τὸ βέλτιστον. ἀναγκαῖον δὲ εἶναι	τὸν	~αὐτὸν τοῦτον καὶ τὸ χεῖρον
[36]	καὶ λύρας τε καὶ ~χορδῶν	τὸν	αὐτὸν τοῦτον λόγον εἴποι, ὡς
[62]	~δόξωσι μέσως βεβιωκέναι, πορευθέντες ἐπὶ	τὸν	Ἀχέροντα, ἀναβάντες ἃ δὴ ~αὐτοῖς
[57]	δὲ καθαρῶς τε καὶ μετρίως	τὸν	~βίον διεξελθοῦσα, καὶ συνεμπόρων καὶ
[35]	ὥσπερ ἐπὶ σχεδίας κινδυνεύοντα διαπλεῦσαι	τὸν	βίον, ~εἰ μή τις δύναιτο
[44]	καὶ ταλαιπωρουμένη τε δὴ τοῦτον	τὸν	~βίον ζῴη καὶ τελευτῶσά γε
[8]	τῷ ὄντι ἐν φιλοσοφίᾳ διατρίψας	~τὸν	βίον θαρρεῖν μέλλων (ἀποθανεῖσθαι καὶ
[35]	εὑρεῖν ἤ, εἰ ταῦτα ἀδύνατον,	τὸν	γοῦν ~βέλτιστον τῶν ἀνθρωπίνων λόγων
[47]	ἄλλου μαθεῖν οἷός τε ἐγενόμην,	τὸν	δεύτερον (πλοῦν ἐπὶ τὴν τῆς
[60]	τὸ ὕδωρ εἰς τὸν τόπον	τὸν	δὴ κάτω καλούμενον, τοῖς κατ᾽
[48]	νῦν οὐ ~μανθάνειν. ~Οὐ μὰ	τὸν	Δία, ἔφη ὁ Κέβης, οὐ
[9]	~Καὶ ὁ Σιμμίας γελάσας, Νὴ	τὸν	Δία, ἔφη, ὦ Σώκρατες, (οὐ
[39]	τε καὶ ἐπιστήμης στερηθείη. ~Νὴ	τὸν	Δία, ἦν δ᾽ ἐγώ, οἰκτρὸν
[4]	~Ὁ οὖν Κέβης ὑπολαβών, νὴ	τὸν	Δία, ὦ Σώκρατες, ἔφη, εὖ
[49]	τῇ κεφαλῇ μείζω ~εἶναι, καὶ	τὸν	ἐλάττω τῷ αὐτῷ τούτῳ (ἐλάττω,
[48]	ἐν εἰκόσι μᾶλλον σκοπεῖν ἢ	τὸν	ἐν (τοῖς) ἔργοις. ~Ἀλλ᾽ οὖν
[48]	ἔοικεν· οὐ γὰρ πάνυ συγχωρῶ	τὸν	ἐν (τοῖς) ~λόγοις σκοπούμενον τὰ
[17]	ὅτι τελευτῶντα πάντ᾽ (ἂν> λῆρον	τὸν	Ἐνδυμίωνα ~ἀποδείξειεν καὶ οὐδαμοῦ ἂν
[58]	ἀνακύψας ἐκ τῆς θαλάττης εἰς	τὸν	ἐνθάδε τόπον, ὅσῳ ~καθαρώτερος καὶ
[65]	~ὥσπερ πατρὸς στερηθέντες διάξειν ὀρφανοὶ	τὸν	ἔπειτα βίον. Ἐπειδὴ (δὲ ~ἐλούσατο
[62]	σωμάτων ζῶσι ~τὸ παράπαν εἰς	τὸν	ἔπειτα χρόνον, καὶ εἰς οἰκήσεις
[7]	ἔχει, τὸ θεόν τε εἶναι	τὸν	~ἐπιμελούμενον ἡμῶν καὶ ἡμᾶς ἐκείνου
[35]	Πάλαι γὰρ ἡμῶν ~ἑκάτερος ἀπορῶν	τὸν	ἕτερον προωθεῖ καὶ κελεύει ἐρέσθαι
[48]	εὐλαβηθῆναι μὴ πάθοιμι ὅπερ οἱ	τὸν	ἥλιον ἐκλείποντα ~θεωροῦντες καὶ σκοπούμενοι
[58]	καὶ διὰ τοῦ ὕδατος ὁρῶν	τὸν	ἥλιον καὶ τὰ ἄλλα ἄστρα
[38]	ὡς Ἡρακλῆς, ἀλλ᾽ ὡς Ἰόλεως	τὸν	Ἡρακλῆ. ~Οὐδὲν διοίσει, ἔφη. ~Ἀλλὰ
[9]	χαίρειν εἰπόντες ἐκείνοις· ἡγούμεθά τι	τὸν	θάνατον εἶναι; ~Πάνυ γε, ἔφη
[13]	~Οἶσθα, ἦ δ᾽ ὅς, ὅτι	τὸν	θάνατον ἡγοῦνται πάντες οἱ ἄλλοι
[37]	θανάτων παντάπασιν ~ἀπόλλυσθαι, τοῦτον δὲ	τὸν	(θάνατον καὶ ταύτην τὴν διάλυσιν
[12]	ἂν ἀλογία εἴη εἰ φοβοῖτο	τὸν	θάνατον ὁ τοιοῦτος; ~Πολλὴ μέντοι
[13]	κακῶν ὑπομένουσιν αὐτῶν οἱ ἀνδρεῖοι	τὸν	~θάνατον, ὅταν ὑπομένωσιν; ~Ἔστι ταῦτα.
[35]	καταψεύδονται, καί φασιν αὐτοὺς θρηνοῦντας	τὸν	~θάνατον ὑπὸ λύπης ἐξᾴδειν, καὶ
[2]	δὲ δὴ τὰ περὶ αὐτὸν	τὸν	θάνατον, ὦ Φαίδων; Τί ἦν
[24]	οὖν πειρῶ μεταπείθειν μὴ δεδιέναι	τὸν	θάνατον ~ὥσπερ τὰ μορμολύκεια. ~Ἀλλὰ
[35]	ᾄδουσι, γεγηθότες ὅτι μέλλουσι παρὰ	τὸν	θεὸν ~ἀπιέναι οὗπέρ εἰσι θεράποντες.
[4]	ἡ παροῦσα θυσία· μετὰ δὲ	τὸν	θεόν, ἐννοήσας ὅτι ~τὸν ποιητὴν
[4]	Οὕτω δὴ πρῶτον μὲν ~εἰς	τὸν	θεὸν ἐποίησα οὗ ἦν ἡ
[38]	εἶναι. ~Ἀλλὰ καὶ ἐμέ, ἔφη,	τὸν	Ἰόλεων παρακάλει, ἕως ἔτι φῶς
[51]	~δέξασθαι. Καὶ ἅμα βλέψας πρὸς	τὸν	Κέβητα εἶπεν, Ἆρα μή που,
[3]	Καὶ ~ὁ Σωκράτης βλέψας εἰς	τὸν	Κρίτωνα, Ὦ Κρίτων ἔφη, ἀπαγέτω
[47]	ἣν ἂν ~κελεύσωσιν· ἐπεὶ νὴ	τὸν	κύνα, ὡς ἐγᾦμαι, πάλαι ἂν
[62]	κῦμα, τοὺς μὲν ἀνδροφόνους κατὰ	τὸν	~Κωκυτόν, τοὺς δὲ πατραλοίας καὶ
[38]	εὐμενῶς καὶ ἀγαμένως τῶν νεανίσκων	τὸν	λόγον ἀπεδέξατο, ~ἔπειτα ἡμῶν ὡς
[8]	δὴ τοῖς δικασταῖς βούλομαι ἤδη	τὸν	λόγον ~ἀποδοῦναι, ὥς μοι φαίνεται
[23]	εἰ ~θέλετε συνθεῖναι τοῦτόν τε	τὸν	λόγον εἰς ταὐτὸν καὶ ὃν
[24]	ἡδέως ἂν καὶ τοῦτον διαπραγματεύσασθαι	~τὸν	λόγον ἔτι μᾶλλον, καὶ δεδιέναι
[38]	τὸ παρέπεσθαί τε καὶ συσκοπεῖν	τὸν	λόγον. ~(Ἐχεκράτης) Πῶς δή; ~(Φαίδων)
[38]	Διὸς πῇ ὁ Σωκράτης ~μετῆλθε	τὸν	λόγον; Καὶ πότερον (κἀκεῖνος, ὥσπερ
[37]	ὑφάντου πρεσβύτου ἀποθανόντος λέγοι τοῦτον	τὸν	λόγον, ὅτι ~οὐκ ἀπόλωλεν ὁ
[7]	δοκεῖ ~Κέβης εἰς σὲ τείνειν	τὸν	λόγον, ὅτι οὕτω ῥᾳδίως φέρεις
[36]	κατασαπῇ ὅρα οὖν πρὸς τοῦτον	τὸν	λόγον τί φήσομεν, ἐάν ~τις
[44]	μή τις ἡμῖν βασκανία περιτρέψῃ	~τὸν	λόγον τὸν μέλλοντα ἔσεσθαι. Ἀλλὰ
[44]	ὁ Κέβης, ἐξευρήσειν· τουτονὶ γοῦν	τὸν	λόγον τὸν πρὸς ~τὴν ἁρμονίαν
[40]	καὶ Κέβης, οὑτωσὶ ~ἔρχομαι ἐπὶ	τὸν	λόγον· ὑμεῖς μέντοι, ἂν ἐμοὶ
[18]	ὑπολαβών, καὶ κατ᾽ ἐκεῖνόν γε	τὸν	λόγον, ὦ ~Σώκρατες, εἰ ἀληθής
[39]	τὴν αἰτίαν ~ἀπώσαιτο καὶ ἤδη	τὸν	λοιπὸν βίον μισῶν τε καὶ
[29]	κατὰ τῶν μεμυημένων, ὡς ~ἀληθῶς	τὸν	λοιπὸν χρόνον μετὰ θεῶν διάγουσα;
[49]	ἔπειτα τῇ κεφαλῇ σμικρᾷ οὔσῃ	τὸν	~(μείζω μείζω εἶναι, καὶ τοῦτο
[37]	δὲ μή, ἀνάγκην εἶναι ἀεὶ	τὸν	~μέλλοντα ἀποθανεῖσθαι δεδιέναι ὑπὲρ τῆς
[66]	συχνὸν χρόνον διατρίψας ἧκεν ἄγων	τὸν	μέλλοντα δώσειν τὸ ~φάρμακον, ἐν
[44]	ἡμῖν βασκανία περιτρέψῃ ~τὸν λόγον	τὸν	μέλλοντα ἔσεσθαι. Ἀλλὰ δὴ ταῦτα
[3]	ἡμᾶς εἰσιέναι. εἰσιόντες οὖν (κατελαμβάνομεν	τὸν	μὲν ~Σωκράτη ἄρτι λελυμένον, τὴν
[63]	δὴ ~ἔγωγε καὶ πάλαι μηκύνω	τὸν	μῦθον. Ἀλλὰ τούτων δὴ ἕνεκα
[46]	τρόπον τινὰ εὖ ~ἔχειν τὸ	τὸν	νοῦν εἶναι πάντων αἴτιον, καὶ
[56]	τις ἄλλον καιρὸν ἀναβάλλοιτο ἢ	τὸν	~νῦν παρόντα, περὶ τῶν τοιούτων
[43]	ἐν Ὀδυσσείᾳ πεποίηκεν, οὗ λέγει	τὸν	Ὀδυσσέα· ~στῆθος δὲ πλήξας κραδίην
[45]	οἰκεῖα ἑκάστοις προσγένηται, τότε δὴ	τὸν	ὀλίγον ὄγκον ὄντα ὕστερον ~πολὺν
[57]	~πολὺν (χρόνον ἐπτοημένη καὶ περὶ	τὸν	ὁρατὸν τόπον, πολλὰ ~ἀντιτείνασα καὶ
[30]	τε καὶ ἕλκεται πάλιν εἰς	~τὸν	ὁρατὸν τόπον φόβῳ τοῦ ἀιδοῦς
[42]	γέ που, ὦ Σιμμία, κατὰ	τὸν	ὀρθὸν λόγον κακίας οὐδεμία ~ψυχὴ
[45]	φθορὰς σκοπῶν, καὶ τὰ περὶ	τὸν	οὐρανόν ~(τε καὶ τὴν γῆν
[66]	σκέλη, κἄπειτα ~σφόδρα πιέσας αὐτοῦ	τὸν	πόδα ἤρετο εἰ αἰσθάνοιτο, (ὁ
[4]	δὲ τὸν θεόν, ἐννοήσας ὅτι	~τὸν	ποιητὴν δέοι, εἴπερ μέλλοι ποιητὴς
[40]	τοῦτόν γε τὸν χρόνον ~αὐτὸν	τὸν	πρὸ τοῦ θανάτου ἧττον τοῖς
[44]	ἐξευρήσειν· τουτονὶ γοῦν τὸν λόγον	τὸν	πρὸς ~τὴν ἁρμονίαν θαυμαστῶς μοι
[62]	δὲ πατραλοίας καὶ μητραλοίας κατὰ	τὸν	Πυριφλεγέθοντα· ~ἐπειδὰν δὲ φερόμενοι γένωνται
[50]	ἦ δ᾽ ὅς, ὁμολογεῖς τὸ	τὸν	Σιμμίαν ὑπερέχειν Σωκράτους οὐχ ὡς
[38]	κομήσειν, πρὶν ἂν νικήσω ἀναμαχόμενος	τὸν	Σιμμίου τε καὶ ~κέβητος λόγον.
[45]	~πολὺν γεγονέναι, καὶ οὕτω γίγνεσθαι	τὸν	σμικρὸν ἄνθρωπον μέγαν. Οὕτως ~τότε
[3]	ἐπειδὴ ~δὲ ἀνοιχθείη, εἰσῇμεν παρὰ	τὸν	Σωκράτη καὶ τὰ πολλὰ διημερεύομεν
[3]	ἐγὼ καὶ οἱ ἄλλοι παρὰ	τὸν	~Σωκράτη, συλλεγόμενοι ἕωθεν εἰς τὸ
[62]	τούτους δὲ ~ἐμπεσεῖν μὲν εἰς	τὸν	Τάρταρον ἀνάγκη, ἐμπεσόντας δὲ αὐτοὺς
[60]	ἐλάττους καὶ βραχυτέρους, πάλιν εἰς	τὸν	Τάρταρον ἐμβάλλει, τὰ μὲν ~πολὺ
[61]	οὗτος κύκλῳ ~περιελθὼν ἐμβάλλει εἰς	τὸν	Τάρταρον ἐναντίος τῷ Πυριφλεγέθοντι· ὄνομα
[62]	δὲ ~μή, φέρονται αὖθις εἰς	τὸν	Τάρταρον καὶ ἐκεῖθεν πάλιν εἰς
[62]	ἡ προσήκουσα ~μοῖρα ῥίπτει εἰς	τὸν	Τάρταρον, ὅθεν οὔποτε ἐκβαίνουσιν. Οἳ
[57]	μέγιστα λέγεται ὠφελεῖν ἢ βλάπτειν	τὸν	τελευτήσαντα εὐθὺς ἐν ἀρχῇ ~τῆς
[62]	ἐπειδὰν ἀφίκωνται οἱ ~τετελευτηκότες εἰς	τὸν	τόπον οἷ ὁ δαίμων ἕκαστον
[60]	~οὖν ὑποχωρήσῃ τὸ ὕδωρ εἰς	τὸν	τόπον τὸν δὴ κάτω καλούμενον,
[44]	δὴ οὐκ ἂν θαυμάσαιμι καὶ	τὸν	τοῦ Κάδμου λόγον εἰ πάθοι.
[19]	ἀλλ᾽ ἔστιν φαυλότερον, ἀναγκαῖόν που	τὸν	~τοῦτο ἐννοοῦντα τυχεῖν προειδότα ἐκεῖνο
[2]	γάρ που τὸν ἄνδρα καὶ	τὸν	τρόπον αὐτοῦ. ~(Ἐχεκράτης) Πῶς γὰρ
[45]	ἀπόλλυται ἢ ἔστι, κατὰ τοῦτον	τὸν	~τρόπον τῆς μεθόδου, ἀλλά τιν᾽
[5]	ἐθέλειν δ᾽ ἂν τῷ ἀποθνῄσκοντι	τὸν	φιλόσοφον ἕπεσθαι; ~Τί δέ, ὦ
[40]	τελευτήσαντι, ἀλλ᾽ οὖν τοῦτόν γε	τὸν	χρόνον ~αὐτὸν τὸν πρὸ τοῦ
[65]	ἄνθρωπος· καὶ ~παρὰ πάντα μοι	τὸν	χρόνον προσῄει καὶ διελέγετο ἐνίοτε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/06/2005