| Chapitre |
| [4] |
Κέβης,
Εὐήνῳ
φράζε,
καὶ
ἐρρῶσθαι
|
καί, |
ἂν
σωφρονῇ,
ἐμὲ
διώκειν
ὡς |
| [37] |
ἀνατίθεμαι
μὴ
οὐχὶ
~πάνυ
χαριέντως
|
καί, |
εἰ
μὴ
ἐπαχθές
ἐστιν
εἰπεῖν, |
| [6] |
αὐτὸ
τεθνάναι,
χαλεπαίνοις
ἂν
~αὐτῷ
|
καί, |
εἴ
τινα
ἔχοις
τιμωρίαν,
τιμωροῖο |
| [38] |
ἔγωγ᾽
ἄν,
εἰ
σὺ
~εἴην
|
καί |
με
διαφεύγοι
ὁ
λόγος,
ἔνορκον |
| [46] |
κατὰ
νοῦν
ἐμαυτῷ,
τὸν
Ἀναξαγόραν,
|
καί |
μοι
φράσειν
~πρῶτον
μὲν
πότερον |
| [37] |
τῷ
αὐτῷ
ὁ
λόγος
εἶναι,
|
~καί, |
ὅπερ
ἐν
τοῖς
πρόσθεν
ἐλέγομεν, |
| [20] |
~(ἀγαθοῦ
καὶ
δικαίου
καὶ
ὁσίου
|
καί, |
ὅπερ
λέγω,
περὶ
ἁπάντων
οἷς |
| [13] |
γενέσθαι·
εἰ
δ᾽
ὀρθῶς
προυθυμήθην
|
καί |
τι
ἠνύσαμεν,
~ἐκεῖσε
ἐλθόντες
τὸ |
| [57] |
αἱ
ἄλλαι,
τὴν
μὲν
~ἀκάθαρτον
|
καί |
τι
πεποιηκυῖαν
τοιοῦτον,
ἢ
φόνων |
| [14] |
τε
~ψυχὴ
ἀποθανόντος
τοῦ
ἀνθρώπου
|
καί |
τινα
δύναμιν
ἔχει
καὶ
φρόνησιν. |
| [61] |
τετελευτηκότων
ψυχαὶ
τῶν
πολλῶν
ἀφικνοῦνται
|
~καί |
τινας
εἱμαρμένους
χρόνους
μείνασαι,
αἱ |
| [2] |
~ἄτοπόν
τί
μοι
πάθος
παρῆν
|
καί |
τις
ἀήθης
κρᾶσις
ἀπό
τε |
| [37] |
δέξαιτ᾽
ἂν
ψυχὴ
πρὸς
σῶμα,
|
καί |
τις
λέγων
αὐτὰ
ταῦτα
περὶ |
| [11] |
ἡμῖν
ἔσται
οὗ
ἐπιθυμοῦμέν
τε
|
καί |
~φαμεν
ἐρασταὶ
εἶναι,
φρονήσεως,
ἐπειδὰν |
| [35] |
~θανάτου
καὶ
τῶν
κύκνων
καταψεύδονται,
|
καί |
φασιν
αὐτοὺς
θρηνοῦντας
τὸν
~θάνατον |
| [35] |
ὃς
ἀκούσας
ἐγέλασέν
τε
ἠρέμα
|
καί |
φησιν·
Βαβαί,
ὦ
Σιμμία·
ἦ |
| [35] |
ἢ
ἐν
τῷ
πρόσθεν
βίῳ·
|
καί, |
ὡς
ἔοικε,
τῶν
~κύκνων
δοκῶ |
| [8] |
εἰμι
εἶναί
τι
τοῖς
τετελευτηκόσι
|
καί, |
ὥσπερ
γε
καὶ
~πάλαι
λέγεται, |