Chapitre |
[1] |
θεωρίαν
~ἀπάξειν
εἰς
Δῆλον·
ἣν
|
δὴ |
ἀεὶ
καὶ
νῦν
ἔτι
ἐξ |
[58] |
ᾧπέρ
ἐστι
τὰ
ἄστρα,
ὃν
|
δὴ |
~αἰθέρα
ὀνομάζειν
(τοὺς
πολλοὺς
τῶν |
[58] |
τοι
~γῆς
καὶ
αὐτὸς
πολλὰ
|
δὴ |
ἀκήκοα,
οὐ
μέντοι
ταῦτα
ἃ |
[61] |
~γίγνεται
μέρος.
~Τὰ
μὲν
οὖν
|
δὴ |
ἄλλα
πολλά
τε
καὶ
μεγάλα |
[62] |
δικαστῶν
αὐτοῖς
ἐτάχθη.
Οἳ
δὲ
|
δὴ |
ἂν
δόξωσι
~διαφερόντως
πρὸς
τὸ |
[55] |
~ἀθάνατον.
~Εἶεν,
ἔφη·
τοῦτο
μὲν
|
δὴ |
ἀποδεδεῖχθαι
φῶμεν;
ἢ
πῶς
δοκεῖ; |
[41] |
τῶν
οὐδέπω
ὄντων;
Οὐ
γὰρ
|
δὴ |
ἁρμονία
γέ
σοι
~τοιοῦτόν
ἐστιν |
[4] |
μοι
ἐπιτάττοι
ποιεῖν.
Ἦν
γὰρ
|
δὴ |
ἄττα
~τοιάδε·
πολλάκις
μοι
φοιτῶν |
[62] |
ἐπὶ
τὸν
Ἀχέροντα,
ἀναβάντες
ἃ
|
δὴ |
~αὐτοῖς
ὀχήματά
ἐστιν,
ἐπὶ
τούτων |
[9] |
ἄλλο
ἢ
τοῦτο,
ἥκοντος
δὲ
|
δὴ |
αὐτοῦ
ἀγανακτεῖν
ὃ
~πάλαι
προυθυμοῦντό |
[21] |
τὴν
ἐπιστήμην
αὐτῶν;
Οὐ
γὰρ
|
δὴ |
ἀφ᾽
οὗ
γε
~ἄνθρωποι
γεγόναμεν. |
[63] |
πρὸς
τὸ
λουτρόν·
~δοκεῖ
γὰρ
|
δὴ |
βέλτιον
εἶναι
λουσάμενον
πιεῖν
τὸ |
[57] |
εἴπερ
ἡ
~ψυχὴ
ἀθάνατος,
ἐπιμελείας
|
δὴ |
δεῖται
οὐχ
ὑπὲρ
τοῦ
χρόνου |
[6] |
οἱ
ἄνθρωποι
καὶ
οὐ
δεῖ
|
δὴ |
ἑαυτὸν
ἐκ
ταύτης
~λύειν
οὐδ᾽ |
[63] |
τοιαῦτα
ὥσπερ
ἐπᾴδειν
ἑαυτῷ,
διὸ
|
δὴ |
~ἔγωγε
καὶ
πάλαι
μηκύνω
τὸν |
[53] |
καὶ
ἄλλα
πάμπολλα
ἀλλ᾽
ὅρα
|
δὴ |
εἰ
~οὕτως
ὁρίζῃ,
μὴ
μόνον |
[64] |
γυναιξὶ
παρέχειν
νεκρὸν
λούειν.
~(Ταῦτα
|
δὴ |
εἰπόντος
αὐτοῦ
ὁ
Κρίτων,
Εἶεν, |
[3] |
καὶ
τοιαῦτ᾽
ἄττα
εἶπεν,
οἷα
|
δὴ |
εἰώθασιν
αἱ
γυναῖκες,
ὅτι
Ὦ |
[55] |
ἴῃ,
~ἀπόλλυσθαι·
θάνατον
μὲν
γὰρ
|
δὴ |
ἐκ
τῶν
προειρημένων
οὐ
δέξεται |
[19] |
δηλῶσαι
ὁ
λόγος.
~Ἀλλὰ
μὲν
|
δὴ |
ἔκ
γε
τῶν
αἰσθήσεων
δεῖ |
[66] |
ἐγκαλυψάμενος
ἀπέκλαον
ἐμαυτόν
οὐ
~γὰρ
|
δὴ |
ἐκεῖνόν
γε,
ἀλλὰ
τὴν
ἐμαυτοῦ |
[12] |
γυναικῶν
καὶ
ὑέων
ἀποθανόντων
πολλοὶ
|
δὴ |
ἑκόντες
~ἠθέλησαν
εἰς
Ἅιδου
μετελθεῖν, |
[8] |
κἂν
ἡμῖν
μεταδοίης;
(Κοινὸν
γὰρ
|
δὴ |
ἔμοιγε
δοκεῖ
καὶ
~ἡμῖν
εἶναι |
[63] |
μηκύνω
τὸν
μῦθον.
Ἀλλὰ
τούτων
|
δὴ |
ἕνεκα
θαρρεῖν
χρὴ
~περὶ
τῇ |
[62] |
ἐν
τῷ
παρόντι.
~Ἀλλὰ
τούτων
|
δὴ |
ἕνεκα
χρὴ
ὧν
διεληλύθαμεν,
ὦ |
[49] |
οὐδὲν
πέπαυμαι
λέγων.
Ἔρχομαι
(γὰρ)
|
δὴ |
~ἐπιχειρῶν
σοι
ἐπιδείξασθαι
τῆς
αἰτίας |
[61] |
~ὅλον
οἷον
ὁ
(κυανός,
ὃν
|
δὴ |
ἐπονομάζουσι
Στύγιον,
καὶ
τὴν
λίμνην |
[35] |
δοκεῖ
ἐνδεῶς
λέγεσθαι;
πολλὰς
γὰρ
|
δὴ |
ἔτι
ἔχει
ὑποψίας
καὶ
~ἀντιλαβάς, |
[40] |
ἀληθῆ
ὄντα
ἃ
λέγω,
καλῶς
|
δὴ |
ἔχει
τὸ
~πεισθῆναι·
εἰ
δὲ |
[21] |
ποίῳ
ἄλλῳ
χρόνῳ;
οὐ
γὰρ
|
δὴ |
~ἔχοντές
γε
αὐτὰς
γιγνόμεθα,
ὡς |
[30] |
καὶ
τρέμειν
καὶ
φεύγειν,
οὕτω
|
(δὴ |
ἔχουσαν
οἴει
ψυχὴν
αὐτὴν
~καθ᾽ |
[29] |
ἐμῇ
ψυχῇ
ἰτέον,
αὕτη
δὲ
|
δὴ |
ἡμῖν
ἡ
~τοιαύτη
καὶ
οὕτω |
[49] |
νῦν
δὲ
ἀκούουσιν.
Ἀλλὰ
τίνα
|
δὴ |
ἦν
τὰ
μετὰ
ταῦτα
~λεχθέντα; |
[39] |
(οἰκειοτάτους
τε
καὶ
ἑταιροτάτους,
τελευτῶν
|
δὴ |
θαμὰ
~προσκρούων
μισεῖ
τε
πάντας |
[47] |
βέλτιστον
καὶ
τὸ
χεῖρον.
~Ἀπὸ
|
δὴ |
θαυμαστῆς
ἐλπίδος,
ὦ
ἑταῖρε,
ᾠχόμην |
[14] |
ἃ
σὺ
λέγεις·
~ἀλλὰ
τοῦτο
|
δὴ |
ἴσως
οὐκ
ὀλίγης
παραμυθίας
δεῖται |
[57] |
παντός,
καὶ
ὁ
κίνδυνος
νῦν
|
δὴ |
καὶ
δόξειεν
~ἂν
δεινὸς
εἶναι, |
[66] |
ἐνθένδε
ἐκεῖσε
εὐτυχῆ
γενέσθαι·
ἃ
|
δὴ |
καὶ
ἐγὼ
εὔχομαί
τε
~καὶ |
[13] |
ἢ
οἱ
πεφιλοσοφηκότες
ὀρθῶς.
~Ὧν
|
δὴ |
καὶ
ἐγὼ
κατά
γε
τὸ |
[60] |
καὶ
αὐτὸς
ὁ
ῥύαξ·
ὧν
|
δὴ |
καὶ
ἑκάστους
τοὺς
~τόπους
πληροῦσθαι, |
[47] |
εἶναι
ἐμοῦ
~καταψηφίσασθαι,
διὰ
ταῦτα
|
δὴ |
καὶ
ἐμοὶ
βέλτιον
αὖ
δέδοκται |
[30] |
καὶ
γεῶδες
καὶ
~ὁρατόν·
ὃ
|
δὴ |
καὶ
ἔχουσα
ἡ
τοιαύτη
ψυχὴ |
[59] |
αἰθὴρ
~ἀέρος
πρὸς
καθαρότητα.
Καὶ
|
δὴ |
καὶ
θεῶν
ἄλση
τε
καὶ |
[60] |
βάσιν
τὸ
ὑγρὸν
τοῦτο.
Αἰωρεῖται
|
δὴ |
~καὶ
κυμαίνει
ἄνω
καὶ
κάτω, |
[57] |
παιδείας
τε
καὶ
τροφῆς,
ἃ
|
~δὴ |
καὶ
μέγιστα
λέγεται
ὠφελεῖν
ἢ |
[58] |
πλέον
φανείη
~διαφέρειν·
(εἰ
γὰρ
|
δὴ |
καὶ
μῦθον
λέγειν
καλόν,
ἄξιον |
[35] |
λόγου
θείου
τινός,
διαπορευθῆναι.
καὶ
|
δὴ |
καὶ
νῦν
ἔγωγε
οὐκ
~ἐπαισχυνθήσομαι |
[65] |
τῶν
πώποτε
δεῦρο
ἀφικομένων,
καὶ
|
~δὴ |
καὶ
νῦν
εὖ
οἶδ᾽
ὅτι |
[47] |
ὡς
αἴτιον
αὐτὸ
προσαγορεύειν.
διὸ
|
δὴ |
καὶ
ὁ
μέν
τις
δίνην |
[49] |
παρουσία
εἴτε
κοινωνία
εἴτε
ὅπῃ
|
δὴ |
καὶ
~ὅπως
προσγενομένη·
οὐ
γὰρ |
[36] |
ἔμοιγε,
ἦ
δ᾽
ὅς,
ᾗ
|
δὴ |
καὶ
περὶ
ἁρμονίας
ἄν
τις |
[46] |
ποθεσόμενος
αἰτίας
ἄλλο
εἶδος.
Καὶ
|
~δὴ |
καὶ
περὶ
ἡλίου
οὕτω
παρεσκευάσμην |
[45] |
~Ἔμοιγε,
ἔφη
ὁ
Κέβης.
~Σκέψαι
|
δὴ |
καὶ
τάδε
ἔτι.
μην
γὰρ |
[31] |
~Οὐκοῦν,
ἦ
δ᾽
ὅς,
δῆλα
|
δὴ |
καὶ
τἆλλα
ᾗ
ἂν
ἕκαστα |
[3] |
πάντα
πειράσομαι
διηγήσασθαι.
(Ἀεὶ
γὰρ
|
δὴ |
καὶ
~τὰς
πρόσθεν
ἡμέρας
εἰώθεμεν |
[28] |
τὸ
σῶμα;
~Τῷ
ἑτέρῳ.
~Ὅρα
|
δὴ |
καὶ
τῇδε
ὅτι
ἐπειδὰν
ἐν |
[66] |
χρόνῳ
~οὐδὲν
ἐπαύετο
δακρύων,
καὶ
|
δὴ |
καὶ
τότε
ἀναβρυχησάμενος
κλάων
καὶ |
[3] |
πολλὰ
διημερεύομεν
μετ᾽
~αὐτοῦ.
καὶ
|
δὴ |
καὶ
τότε
πρῳαίτερον
συνελέγημεν·
τῇ |
[61] |
τε
τόπων
~(ῥεῖ
ἄλλων
καὶ
|
δὴ |
καὶ
ὑπὸ
γῆν
ῥέων
εἰς |
[30] |
τοὺς
τάφους
κυλινδουμένη,
περὶ
ἃ
|
δὴ |
καὶ
ὤφθη
ἄττα
ψυχῶν
~σκιοειδῆ |
[45] |
~ἐπεθύμησα
ταύτης
τῆς
σοφίας
ἣν
|
δὴ |
καλοῦσι
περὶ
φύσεως
ἱστορίαν·
~ὑπερήφανος |
[31] |
καὶ
πολιτικὴν
(ἀρετὴν
ἐπιτετηδευκότες,
ἣν
|
δὴ |
~καλοῦσι
σωφροσύνην
τε
καὶ
δικαιοσύνην, |
[60] |
ὕδωρ
εἰς
τὸν
τόπον
τὸν
|
δὴ |
κάτω
καλούμενον,
τοῖς
κατ᾽
~ἐκεῖνα |
[22] |
δοκεῖ
ἱκανῶς
ἀποδέδεικται.
~Τί
δὲ
|
δὴ |
Κέβητι;
ἔφη
ὁ
Σωκράτης·
δεῖ |
[45] |
πρὸς
τὴν
πειθὼ
περὶ
ὧν
|
δὴ |
λέγεις
χρήσῃ.
~Ἀλλὰ
μήν,
ἔφη |
[46] |
εἶναι
ἐπιστήμην
περὶ
~αὐτῶν.
Ταῦτα
|
δὴ |
λογιζόμενος
ἅσμενος
ηὑρηκέναι
ᾤμην
διδάσκαλον |
[42] |
αὐτὸ
~τοῦτο,
ψυχή,
ἐστίν,
οὐδὲ
|
δὴ |
μᾶλλον
οὐδὲ
ἧττον
ἥρμοσται;
~Οὕτω. |
[50] |
τούτων
τὴν
~ἐπωνυμίαν
ἴσχειν,
τὸ
|
δὴ |
μετὰ
ταῦτα
ἠρώτα,
Εἰ
δή, |
[15] |
καὶ
δίκαιον
ἀδίκῳ,
καὶ
ἄλλα
|
δὴ |
μυρία
οὕτως
ἔχει.
~Τοῦτο
οὖν |
[29] |
καὶ
ἐν
ὁρατῷ
κείμενον,
ὃ
|
δὴ |
νεκρὸν
καλοῦμεν,
ᾧ
προσήκει
~διαλύεσθαι |
[2] |
τίνες
παραγενόμενοι;
~(Φαίδων)
~Οὗτός
τε
|
δὴ |
ὁ
Ἀπολλόδωρος
τῶν
ἐπιχωρίων
παρῆν |
[59] |
εἶναι
χρώματα
ὥσπερ
δείγματα,
~οἷς
|
δὴ |
οἱ
γραφῆς
(καταχρῶνται.
Ἐκεῖ
δὲ |
[39] |
~ἕτερος
καὶ
ἕτερος·
καὶ
μάλιστα
|
δὴ |
οἱ
(περὶ
τοὺς
ἀντιλογικοὺς
λόγους |
[1] |
ἦν
περὶ
τούτων,
πλήν
γε
|
~δὴ |
ὅτι
φάρμακον
πιὼν
ἀποθάνοι·
τῶν |
[44] |
δέξασθαι
τοῦ
σοῦ
~λόγου.
ταὐτὰ
|
δὴ |
οὐκ
ἂν
θαυμάσαιμι
καὶ
τὸν |
[6] |
~ἡλίου
δυσμῶν
χρόνῳ;
~Κατὰ
τί
|
δὴ |
οὖν
ποτε
οὔ
φασι
θεμιτὸν |
[4] |
οὐκ
ἦ
μυθολογικός,
διὰ
ταῦτα
|
δὴ |
οὓς
προχείρους
εἶχον
μύθους
καὶ |
[31] |
φιλοσοφίας
τε
καὶ
νοῦ;
~Πῇ
|
δὴ |
οὗτοι
εὐδαιμονέστατοι;
~Ὅτι
τούτους
εἰκός |
[20] |
ἀνάμνησις
ἂν
εἴη.
~Καὶ
μάλα
|
δὴ |
οὕτως
ἔχει,
ὦ
Σώκρατες.
~Πότερον |
[49] |
ἐκείνου
τοῦ
καλοῦ·
καὶ
πάντα
|
δὴ |
οὕτως
λέγω.
Τῇ
τοιᾷδε
αἰτίᾳ |
[36] |
σοι
φαίνεται·
~ἀλλὰ
λέγε
ὅπῃ
|
δὴ |
οὐχ
ἱκανῶς.
~Ταύτῃ
ἔμοιγε,
ἦ |
[16] |
τεθνεώτων
ψυχὰς
εἶναί
που,
~ὅθεν
|
δὴ |
πάλιν
γίγνεσθαι.
~Δοκεῖ
μοι,
ἔφη, |
[2] |
καὶ
πολλοί
γε.
~(Ἐχεκράτης)
~Ταῦτα
|
δὴ |
πάντα
προθυμήθητι
ὡς
σαφέστατα
ἡμῖν |
[54] |
ἀποκρίνου,
~ἀλλὰ
μιμούμενος
ἐμέ.
Λέγω
|
δὴ |
παρ᾽
ἣν
τὸ
πρῶτον
ἔλεγον |
[10] |
οὖν
ἀληθῆ
λέγεις.
~Τί
δὲ
|
δὴ |
περὶ
αὐτὴν
τὴν
τῆς
φρονήσεως |
[35] |
ἐν
(τῷ
πρόσθεν
χρόνῳ,
τότε
|
δὴ |
~πλεῖστα
καὶ
κάλλιστα
ᾄδουσι,
γεγηθότες |
[47] |
γῇ
ὑπὸ
τοῦ
οὐρανοῦ
μένειν
|
δὴ |
ποιεῖ
τὴν
γῆν,
ὁ
δὲ |
[14] |
Σωκράτης,
ὦ
Κέβης·
ἀλλὰ
τί
|
δὴ |
ποιῶμεν;
Ἢ
περὶ
~αὐτῶν
τούτων |
[57] |
(πορεύεσθαι
~μετὰ
ἡγεμόνος
ἐκείνου
ᾧ
|
δὴ |
προστέτακται
τοὺς
ἐνθένδε
ἐκεῖσε
πορεῦσαι· |
[4] |
(καὶ)
πιθόμενον
τῷ
ἐνυπνίῳ.
Οὕτω
|
δὴ |
πρῶτον
μὲν
~εἰς
τὸν
θεὸν |
[55] |
γ᾽
αὖ
τὸ
~περιττόν,
οὐδὲ
|
δὴ |
πῦρ
ψυχρόν,
οὐδέ
γε
ἡ |
[18] |
σοι
~σκοπουμένῳ
συνδόξῃ.
Ἀπιστεῖς
γὰρ
|
δὴ |
πῶς
ἡ
καλουμένη
μάθησις
~ἀνάμνησίς |
[64] |
ὀλίγον
ὕστερον
νεκρόν,
καὶ
ἐρωτᾷ
|
δὴ |
πῶς
με
θάπτῃ.
ὅτι
δὲ |
[41] |
τόδε
ἄδηλον
παντί,
μὴ
~πολλὰ
|
δὴ |
σώματα
καὶ
πολλάκις
κατατρίψασα
ἡ |
[45] |
λάβῃ,
ὥς
τινες
ἔλεγον,
τότε
|
δὴ |
τὰ
ζῷα
~συντρέφεται;
Καὶ
πότερον |
[44] |
ἔοικε,
μετρίως
γέγονεν·
τί
δὲ
|
δὴ |
τὰ
Κάδμου,
ἔφη,
ὦ
Κέβης, |
[2] |
τοῦ
θανάτου.
~(Ἐχεκράτης)
~Τί
δὲ
|
δὴ |
τὰ
περὶ
αὐτὸν
τὸν
θάνατον, |
[10] |
αὑτὴν
γίγνεσθαι;
~Φαίνεται.
~Τί
δὲ
|
δὴ |
τὰ
τοιάδε,
ὦ
Σιμμία;
Φαμέν |
[41] |
ἃ
δεῖ
ἡμᾶς
ἐπισκοπεῖσθαι;
~(Συνωμολογείτην
|
δὴ |
ταῦτ᾽
εἶναι
ἄμφω.
~Πότερον
οὖν, |
[31] |
ἐν
τῷ
βίῳ.
~Τὰ
ποῖα
|
δὴ |
ταῦτα
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες;
~Οἷον |
[44] |
λόγον
τὸν
μέλλοντα
ἔσεσθαι.
Ἀλλὰ
|
δὴ |
ταῦτα
μὲν
τῷ
θεῷ
μελήσει, |
[2] |
τις
~πώποτε
καὶ
ἄλλος.
Διὰ
|
δὴ |
ταῦτα
οὐδὲν
πάνυ
μοι
ἐλεινὸν |
[48] |
ἐν
(τοῖς)
ἔργοις.
~Ἀλλ᾽
οὖν
|
δὴ |
ταύτῃ
γε
ὥρμησα,
καὶ
ὑποθέμενος |
[66] |
~ἐκκαλυψάμενος
ἐνεκεκάλυπτο
γάρ
εἶπεν
ὃ
|
δὴ |
τελευταῖον
ἐφθέγξατο-
~Ὦ
Κρίτων,
ἔφη, |
[49] |
~(μείζω
μείζω
εἶναι,
καὶ
τοῦτο
|
δὴ |
τέρας
εἶναι,
τὸ
σμικρῷ
τινι |
[46] |
τε
καὶ
~πάντων
αἴτιος,
ταύτῃ
|
δὴ |
τῇ
αἰτίᾳ
ἥσθην
τε
καὶ |
[60] |
ἀκόλουθον
εἶναι.
~Καὶ
ὅλην
μὲν
|
δὴ |
τὴν
γῆν
οὕτω
πεφυκέναι
καὶ |
[34] |
ἀπηλλάχθαι
τῶν
~ἀνθρωπίνων
κακῶν.
Εκ
|
δὴ |
τῆς
τοιαύτης
τροφῆς
οὐδὲν
δεινὸν |
[1] |
Ἀθηναῖοι
πέμπουσιν.
~(Ἐχεκράτης)
Τοῦτο
δὲ
|
δὴ |
τί
ἐστιν;
~(Φαίδων)
~Τοῦτ᾽
ἔστι |
[56] |
ὡς
~ἐγᾦμαι,
παρὰ
θεῶν.
~(Ὁπότε
|
δὴ |
τὸ
ἀθάνατον
καὶ
ἀδιάφθορόν
ἐστιν, |
[53] |
(τοῦ
περιττοῦ
οὐ
δέξεται·
οὐδὲ
|
δὴ |
τὸ
~ἡμιόλιον
οὐδὲ
τἆλλα
τὰ |
[44] |
ἄρα
τι
λέγεις.
Ἔστι
δὲ
|
δὴ |
τὸ
~κεφάλαιον
ὧν
ζητεῖς·
ἀξιοῖς |
[8] |
~Ἔα
αὐτόν,
ἔφη.
Ἀλλ᾽
ὑμῖν
|
δὴ |
τοῖς
δικασταῖς
βούλομαι
ἤδη
τὸν |
[45] |
~αὐτῶν
οἰκεῖα
ἑκάστοις
προσγένηται,
τότε
|
δὴ |
τὸν
ὀλίγον
ὄγκον
ὄντα
ὕστερον |
[53] |
οὐδέποτε
ἥξει.
~Οὐ
δῆτα.
~Ἄμοιρα
|
δὴ |
τοῦ
ἀρτίου
τὰ
τρία.
~Ἄμοιρα. |
[46] |
πάσχειν
ἢ
ποιεῖν·
ἐκ
δὲ
|
δὴ |
τοῦ
λόγου
~τούτου
οὐδὲν
ἄλλο |
[14] |
δικασταῖς,
εὖ
ἂν
ἔχοι.
~Εἰπόντος
|
δὴ |
τοῦ
Σωκράτους
ταῦτα,
ὑπολαβὼν
ὁ |
[50] |
που
ὡς
λέγω.
~Συνέφη.
~Λέγω
|
δὴ |
τοῦδ᾽
ἕνεκα,
βουλόμενος
δόξαι
σοὶ |
[8] |
ἐπειδὰν
τελευτήσῃ.
Πῶς
ἂν
οὖν
|
δὴ |
τοῦθ᾽
οὕτως
ἔχοι,
ὦ
~Σιμμία |
[20] |
λέγοιμεν;
~Πάνυ
γε.
~(Δυνατὸν
γὰρ
|
δὴ |
τοῦτό
γε
ἐφάνη,
αἰσθόμενόν
τι |
[58] |
~ἀκηκοὼς
εἴη
τοῦ
ἑωρακότος.
ταὐτὸν
|
δὴ |
τοῦτο
καὶ
ἡμᾶς
πεπονθέναι·
~οἰκοῦντας |
[37] |
ἐν
τούτῳ
τῷ
χρόνῳ;
πρὸς
|
δὴ |
~τοῦτο
τόδε
ἐπίσκεψαι,
εἴ
τι |
[44] |
ὥσπερ
νόσος·
καὶ
ταλαιπωρουμένη
τε
|
δὴ |
τοῦτον
τὸν
~βίον
ζῴη
καὶ |
[32] |
λύσει
τε
καὶ
καθαρμῷ
ταύτῃ
|
δὴ |
τρέπονται
ἐκείνῃ
ἑπόμενοι,
ᾗ
ἐκείνη |
[57] |
πορεῦσαι·
~τυχόντας
δὲ
ἐκεῖ
ὧν
|
δὴ |
τυχεῖν
καὶ
μείναντας
ὃν
χρὴ |
[58] |
τὰ
τοιαῦτα
εἰωθότων
λέγειν·
~οὗ
|
δὴ |
ὑποστάθμην
ταῦτα
εἶναι
καὶ
συρρεῖν |
[3] |
τῷ
~σκέλει
τὸ
ἀλγεινόν,
ἥκειν
|
δὴ |
φαίνεται
ἐπακολουθοῦν
τὸ
ἡδύ.
~Ὁ |
[44] |
καλουμένῳ
θανάτῳ
ἀπολλύοιτο.
Διαφέρειν
~δὲ
|
δὴ |
φῂς
οὐδὲν
εἴτε
ἅπαξ
εἰς |