Chapitre |
[16] |
~Πάντως
που,
ἔφη.
~Τίνα
ταύτην;
|
~Τὸ |
ἀναβιώσκεσθαι.
~Οὐκοῦν,
ἦ
δ᾽
ὅς, |
[16] |
γ᾽
ἑτέρα
σαφὴς
οὖσα
~τυγχάνει;
|
Τὸ |
γὰρ
ἀποθνῄσκειν
σαφὲς
δήπου,
ἢ |
[7] |
καὶ
ἡμᾶς
ἐκείνου
κτήματα
εἶναι.
|
Τὸ |
γὰρ
μὴ
ἀγανακτεῖν
~τοὺς
φρονιμωτάτους |
[47] |
μακρὰ
ῥᾳθυμία
εἴη
τοῦ
~λόγου.
|
Τὸ |
γὰρ
μὴ
διελέσθαι
οἷόν
τ᾽ |
[59] |
εἶναι
καὶ
ἔτι
τούτων
καλλίω.
|
Τὸ |
δ᾽
αἴτιον
~τούτου
εἶναι
ὅτι |
[11] |
φιλοσοφίας
πέρι
διὰ
πάντα
ταῦτα.
|
Τὸ |
δ᾽
~ἔσχατον
πάντων
ὅτι,
ἐάν |
[37] |
τό
γε
~ὀλιγοχρονιώτερον
οὐκ
ἀπόλωλεν.
|
Τὸ |
δ᾽
οἶμαι,
ὦ
Σιμμία,
οὐχ |
[44] |
τε
καὶ
ἠλίθιον
θάρρος
θαρρήσει.
|
Τὸ |
δὲ
~ἀποφαίνειν
ὅτι
ἰσχυρόν
τί |
[55] |
τί
νυνδὴ
ὠνομάζομεν;
~Ἀνάρτιον,
ἔφη.
|
~Τὸ |
δὲ
δίκαιον
μὴ
δεχόμενον
καὶ |
[37] |
τό
γε
~ἀσθενέστερον
ἔτι
ὄν;
|
Τὸ |
δὲ
πολυχρονιώτερον
~(οὐ
δοκεῖ
σοι |
[42] |
~ἁρμονίας
μετέχει,
ἢ
τὸ
ἴσον;
|
~Τὸ |
ἴσον.
~Οὐκοῦν
ψυχὴ
ἐπειδὴ
οὐδὲν |
[38] |
μᾶλλον
~ἠγάσθην
ἢ
τότε
παραγενόμενος.
|
(Τὸ |
μὲν
οὖν
ἔχειν
ὅτι
λέγοι |
[63] |
ἆθλον
καὶ
ἡ
ἐλπὶς
~μεγάλη.
|
~(Τὸ |
μὲν
οὖν
ταῦτα
διισχυρίσασθαι
οὕτως |
[55] |
ἔφη
ὁ
Κέβης.
~Τί
οὖν;
|
Τὸ |
μὴ
δεχόμενον
τὴν
τοῦ
ἀρτίου |
[39] |
εὐλαβηθῶμέν
τι
πάθος
μὴ
πάθωμεν.
|
~Τὸ |
ποῖον;
ἦν
δ᾽
ἐγώ.
~(Μὴ |
[16] |
~Πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη.
~Τί;
|
~Τὸ |
τεθνάναι,
ἔφη.
~Οὐκοῦν
ἐξ
ἀλλήλων |
[16] |
τοῦ
ζῶντος
τί
τὸ
γιγνόμενον;
|
~Τὸ |
τεθνηκός,
ἔφη.
~Τί
δέ,
ἦ |
[19] |
δὲ
ἔχειν;
~Ἀνάγκη.
~Τί
οὖν;
|
Τὸ |
τοιοῦτον
πεπόνθαμεν
καὶ
ἡμεῖς
ἢ |