Pages |
[231] |
τῶν
αὑτῶν
διὰ
τὸν
ἔρωτα
|
καὶ |
ἃ
~πεποιήκασιν
εὖ,
καὶ
ὃν |
[245] |
τε
καὶ
μανία,
λαβοῦσα
ἁπαλὴν
|
καὶ |
ἄβατον
~ψυχήν,
ἐγείρουσα
καὶ
ἐκβακχεύουσα |
[246] |
ὁ
μὲν
αὐτῷ
καλός
τε
|
καὶ |
~ἀγαθὸς
καὶ
ἐκ
τοιούτων,
ὁ |
[278] |
~περὶ
δικαίων
τε
καὶ
καλῶν
|
καὶ |
ἀγαθῶν
(ἐν)
μόνοις
ἡγούμενος
τό |
[276] |
δὲ
δικαίων
τε
καὶ
καλῶν
|
καὶ |
ἀγαθῶν
ἐπιστήμας
ἔχοντα
τοῦ
γεωργοῦ |
[277] |
(καὶ
ἀδίκων
πέρι
καὶ
κακῶν
|
καὶ |
~ἀγαθῶν
οὐκ
ἐκφεύγει
τῇ
ἀληθείᾳ |
[230] |
ἱερὸν
ἀπὸ
τῶν
κορῶν
τε
|
καὶ |
ἀγαλμάτων
ἔοικεν
εἶναι.
~(εἰ
δ᾽ |
[251] |
πτεροφυεῖν
ἀρχομένου
ψυχή·
ζεῖ
τε
|
καὶ |
~ἀγανακτεῖ
καὶ
γαργαλίζεται
φύουσα
τὰ |
[251] |
ὅταν
ἄρτι
φύωσιν,
κνῆσίς
τε
|
καὶ |
ἀγανάκτησις
~περὶ
τὰ
οὖλα,
ταὐτὸν |
[233] |
τοὺς
~δεομένους
πλησμονῆς·
ἐκεῖνοι
γὰρ
|
καὶ |
ἀγαπήσουσιν
καὶ
ἀκολουθήσουσιν
καὶ
ἐπὶ |
[237] |
δύο
τινέ
ἐστον
ἰδέα
ἄρχοντε
|
καὶ |
ἄγοντε,
οἷν
~ἑπόμεθα
ᾗ
ἂν |
[247] |
ἡνιόχων.
ἔνθα
~δὴ
πόνος
τε
|
καὶ |
ἀγὼν
ἔσχατος
ψυχῇ
πρόκειται.
αἱ |
[278] |
εἴ
τινες
τούτου
ἔκγονοί
~(τε
|
καὶ |
ἀδελφοὶ
ἅμα
ἐν
ἄλλαισιν
ἄλλων |
[238] |
τἆλλα
δὴ
τὰ
τούτων
ἀδελφὰ
|
καὶ |
~ἀδελφῶν
ἐπιθυμιῶν
ὀνόματα
τῆς
ἀεὶ |
[252] |
πλείονος
ποιεῖται,
ἀλλὰ
μητέρων
τε
|
καὶ |
ἀδελφῶν
καὶ
ἑταίρων
~πάντων
λέλησται, |
[245] |
γίγνοιτο.
~ἐπειδὴ
δὲ
ἀγένητόν
ἐστιν,
|
καὶ |
ἀδιάφθορον
αὐτὸ
ἀνάγκη
εἶναι.
ἀρχῆς |
[261] |
~(Σωκράτης)
περὶ
τοῦ
δικαίου
τε
|
καὶ |
ἀδίκου;
~(Φαῖδρος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν |
[277] |
ὕπαρ
τε
καὶ
ὄναρ
δικαίων
|
(καὶ |
ἀδίκων
πέρι
καὶ
κακῶν
καὶ |
[240] |
~καὶ
ἐρῶν
μὲν
βλαβερός
τε
|
καὶ |
ἀηδής,
λήξας
δὲ
τοῦ
ἔρωτος |
[246] |
πῇ
δὴ
οὖν
θνητόν
τε
|
καὶ |
ἀθάνατον
~ζῷον
ἐκλήθη
πειρατέον
εἰπεῖν. |
[246] |
ψυχήν,
ἐξ
ἀνάγκης
ἀγένητόν
~τε
|
καὶ |
ἀθάνατον
ψυχὴ
ἂν
εἴη.
~περὶ |
[253] |
τιμῆς
ἐραστὴς
μετὰ
σωφροσύνης
τε
|
καὶ |
αἰδοῦς,
καὶ
ἀληθινῆς
~δόξης
ἑταῖρος, |
[249] |
ἀμφότεραι
ἀφικνούμεναι
ἐπὶ
κλήρωσίν
τε
|
καὶ |
αἵρεσιν
τοῦ
~δευτέρου
βίου
αἱροῦνται |
[272] |
~λόγων,
τούτων
τὴν
εὐκαιρίαν
τε
|
καὶ |
ἀκαιρίαν
διαγνόντι,
~καλῶς
τε
καὶ |
[233] |
πλησμονῆς·
ἐκεῖνοι
γὰρ
καὶ
ἀγαπήσουσιν
|
καὶ |
ἀκολουθήσουσιν
καὶ
ἐπὶ
~τὰς
θύρας |
[264] |
ἄπουν,
ἀλλὰ
μέσα
~τε
ἔχειν
|
καὶ |
ἄκρα,
πρέποντα
ἀλλήλοις
καὶ
τῷ |
[234] |
μόνον,
ὅτι
σαφῆ
καὶ
στρογγύλα,
|
καὶ |
~ἀκριβῶς
ἕκαστα
τῶν
ὀνομάτων
ἀποτετόρνευται; |
[253] |
~σιμοπρόσωπος,
μελάγχρως,
γλαυκόμματος,
ὕφαιμος,
ὕβρεως
|
καὶ |
ἀλαζονείας
~ἑταῖρος,
περὶ
ὦτα
λάσιος, |
[253] |
μετὰ
σωφροσύνης
τε
καὶ
αἰδοῦς,
|
καὶ |
ἀληθινῆς
~δόξης
ἑταῖρος,
ἄπληκτος,
κελεύσματι |
[240] |
καρποῦσθαι
ἐπιθυμῶν.
~ἔστι
μὲν
δὴ
|
καὶ |
ἄλλα
κακά,
ἀλλά
τις
δαίμων |
[268] |
~ἐὰν
δ᾽
αὖ,
κάτω
διαχωρεῖν,
|
καὶ |
ἄλλα
πάμπολλα
τοιαῦτα·
καὶ
ἐπιστάμενος |
[267] |
~ὀρθοέπειά
γέ
τις,
ὦ
παῖ,
|
καὶ |
ἄλλα
πολλὰ
καὶ
καλά.
τῶν |
[240] |
ἑταίραν
ὡς
βλαβερὸν
ψέξειεν
ἄν,
|
καὶ |
~ἄλλα
πολλὰ
τῶν
τοιουτοτρόπων
θρεμμάτων |
[260] |
πρός
γ᾽
ἐνεγκεῖν
~δυνατὸν
(σκεύη
|
καὶ |
ἄλλα
πολλὰ
ὠφέλιμον.
~(Φαῖδρος)
παγγέλοιόν |
[239] |
τοιοῦτον
σῶμα
ἐν
πολέμῳ
τε
|
καὶ |
ἄλλαις
~χρείαις
ὅσαι
μεγάλαι
οἱ |
[259] |
κεφαλῆς
~ἡμῶν
οἱ
τέττιγες
ᾄδοντες
|
~καὶ |
(ἀλλήλοις
διαλεγόμενοι
καθορᾶν
καὶ
ἡμᾶς. |
[279] |
~(Σωκράτης)
~ὦ
φίλε
Πάν
τε
|
καὶ |
ἄλλοι
ὅσοι
τῇδε
θεοί,
δοίητέ |
[270] |
πέρι
βουλησόμεθα
εἶναι
αὐτοὶ
τεχνικοὶ
|
καὶ |
ἄλλον
δυνατοὶ
~ποιεῖν,
ἔπειτα
δέ, |
[258] |
Λυσίαν
τε
~περὶ
τούτων
ἐξετάσαι
|
καὶ |
ἄλλον
ὅστις
πώποτέ
τι
γέγραφεν |
[268] |
ἐπιστάμενος
αὐτὰ
~ἀξιῶ
ἰατρικὸς
εἶναι
|
καὶ |
ἄλλον
ποιεῖν
ᾧ
ἂν
τὴν |
[265] |
τινος
ἐφαπτόμενοι,
~τάχα
δ᾽
ἂν
|
καὶ |
ἄλλοσε
παραφερόμενοι,
κεράσαντες
οὐ
παντάπασιν |
[261] |
τῶν
δυνατῶν
καὶ
οἷς
δυνατόν,
|
καὶ |
ἄλλου
~ὁμοιοῦντος
καὶ
ἀποκρυπτομένου
εἰς |
[244] |
ἐὰν
δὴ
λέγωμεν
Σίβυλλάν
τε
|
καὶ |
ἄλλους,
~ὅσοι
μαντικῇ
χρώμενοι
ἐνθέῳ |
[232] |
ἡγουμένῳ
χαλεπὸν
εἶναι
φιλίαν
συμμένειν,
|
καὶ |
ἄλλῳ
μὲν
τρόπῳ
~διαφορᾶς
γενομένης |
[229] |
ὄχλος
τοιούτων
~Γοργόνων
καὶ
Πηγάσων
|
καὶ |
(ἄλλων
ἀμηχάνων
πλήθη
τε
καὶ |
[276] |
λόγοις
δυναμένου
~παίζειν,
δικαιοσύνης
τε
|
καὶ |
ἄλλων
ὧν
λέγεις
πέρι
μυθολογοῦντα. |
[254] |
τε
καὶ
σεφθεῖσα
~ἀνέπεσεν
ὑπτία,
|
καὶ |
ἅμα
ἠναγκάσθη
εἰς
(τοὐπίσω
ἑλκύσαι |
[258] |
~σχολὴ
μὲν
δή,
ὡς
ἔοικε·
|
καὶ |
ἅμα
μοι
δοκοῦσιν
ὡς
ἐν |
[242] |
δὴ
καλουμένη
σταθερά;
ἀλλὰ
περιμείναντες
|
καὶ |
ἅμα
περὶ
~τῶν
εἰρημένων
διαλεχθέντες, |
[248] |
ἑτέρας
πειρωμένη
γενέσθαι.
θόρυβος
οὖν
|
καὶ |
~ἅμιλλα
καὶ
ἱδρὼς
ἔσχατος
γίγνεται, |
[258] |
ὁ
ποιητής·
ἐὰν
~δὲ
ἐξαλειφθῇ
|
καὶ |
ἄμοιρος
γένηται
λογογραφίας
τε
καὶ |
[263] |
ἀγαθοῦ;
οὐκ
ἄλλος
ἄλλῃ
φέρεται,
|
καὶ |
ἀμφισβητοῦμεν
~ἀλλήλοις
τε
καὶ
ἡμῖν |
[269] |
τέλεον
γενέσθαι,
εἰκός
ἴσως
δὲ
|
καὶ |
~ἀναγκαῖον
ἔχειν
ὥσπερ
τἆλλα·
εἰ |
[251] |
~(ζεῖ
οὖν
ἐν
τούτῳ
ὅλη
|
καὶ |
ἀνακηκίει,
καὶ
ὅπερ
τὸ
τῶν |
[249] |
ὑπεριδοῦσα
ἃ
νῦν
εἶναί
φαμεν,
|
καὶ |
ἀνακύψασα
εἰς
τὸ
ὂν
~ὄντως. |
[254] |
τὸν
ὁμόζυγα
ὡς
δειλίᾳ
τε
|
~καὶ |
ἀνανδρίᾳ
λιπόντε
τὴν
τάξιν
καὶ |
[239] |
ξηρῶν
~ἄπειρον,
ἔμπειρον
δὲ
ἁπαλῆς
|
καὶ |
ἀνάνδρου
(διαίτης,
ἀλλοτρίοις
χρώμασι
~καὶ |
[240] |
μὴ
~ἀνεκτῷ
ἐπαισχεῖς,
παρρησίᾳ
κατακορεῖ
|
καὶ |
ἀναπεπταμένῃ
χρωμένου;
~καὶ
ἐρῶν
μὲν |
[249] |
τοῦ
ἀληθοῦς
ἀναμιμνῃσκόμενος,
πτερῶταί
τε
|
καὶ |
~ἀναπτερούμενος
προθυμούμενος
ἀναπτέσθαι,
ἀδυνατῶν
δέ, |
[255] |
ἐπὶ
τὴν
ψυχὴν
ἰέναι
~ἀφικόμενον
|
καὶ |
ἀναπτερῶσαν,
(τὰς
διόδους
τῶν
πτερῶν |
[237] |
θέμενοι
ὅρον,
εἰς
τοῦτο
~ἀποβλέποντες
|
καὶ |
ἀναφέροντες
τὴν
σκέψιν
ποιώμεθα
εἴτε |
[247] |
γὰρ
ἀχρώματός
τε
καὶ
ἀσχημάτιστος
|
καὶ |
~ἀναφὴς
οὐσία
ὄντως
οὖσα,
ψυχῆς |
[273] |
ἔγραψεν
ὡς
ἐάν
τις
ἀσθενὴς
|
~καὶ |
ἀνδρικὸς
ἰσχυρὸν
καὶ
δειλὸν
συγκόψας, |
[277] |
αὐτοὺς
τοὺς
λόγους
οἳ
τέχνῃ
|
~καὶ |
ἄνευ
τέχνης
γράφοιντο.
τὸ
μὲν |
[245] |
~ψυχῆς
φύσεως
πέρι
θείας
τε
|
καὶ |
ἀνθρωπίνης
ἰδόντα
πάθη
τε
καὶ |
[259] |
καὶ
λόγους
οὖσαι
θείους
τε
|
καὶ |
ἀνθρωπίνους
ἱᾶσιν
καλλίστην
φωνήν.
~πολλῶν |
[272] |
ἢ
ἀγαθῶν
πέρι
πραγμάτων,
ἢ
|
καὶ |
~ἀνθρώπων
γε
τοιούτων
φύσει
ὄντων |
[261] |
τοῖς
~ἀκούουσι
τὰ
αὐτὰ
ὅμοια
|
καὶ |
ἀνόμοια,
καὶ
ἓν
καὶ
πολλά, |
[262] |
ἀπατήσεσθαι,
τὴν
~ὁμοιότητα
τῶν
ὄντων
|
καὶ |
ἀνομοιότητα
ἀκριβῶς
διειδέναι.
~(Φαῖδρος)
ἀνάγκη |
[256] |
ὅτι
λέγῃ
~πρὸς
τὸν
ἡνίοχον,
|
~καὶ |
ἀξιοῖ
ἀντὶ
πολλῶν
πόνων
(σμικρὰ |
[278] |
τε
ἐναργὲς
εἶναι
~καὶ
τέλεον
|
καὶ |
ἄξιον
σπουδῆς·
~δεῖν
δὲ
τοὺς |
[250] |
ὠργιάζομεν
~ὁλόκληροι
μὲν
αὐτοὶ
ὄντες
|
καὶ |
ἀπαθεῖς
κακῶν
ὅσα
ἡμᾶς
ἐν |
[247] |
~τε
καὶ
ἐπιστήμῃ
ἀκηράτῳ
τρεφομένη,
|
καὶ |
ἁπάσης
ψυχῆς
ὅσῃ
ἂν
μέλῃ |
[262] |
τοῖς
παρὰ
τὰ
ὄντα
δοξάζουσι
|
καὶ |
ἀπατωμένοις
δῆλον
ὡς
τὸ
πάθος |
[268] |
οἰκτράς,
καὶ
τοὐναντίον
αὖ
φοβερὰς
|
καὶ |
ἀπειλητικὰς
ὅσα
τ᾽
~(ἄλλα
τοιαῦτα, |
[267] |
ἐναντία
καινῶς,
συντομίαν
τε
λόγων
|
καὶ |
ἄπειρα
~μήκη
περὶ
πάντων
ἀνηῦρον; |
[248] |
τῆς
τοῦ
ὄντος
θέας
ἀπέρχονται,
|
καὶ |
ἀπελθοῦσαι
τροφῇ
δοξαστῇ
χρῶνται.
~οὗ |
[241] |
φυγὰς
δὴ
γίγνεται
ἐκ
τούτων,
|
καὶ |
ἀπεστερηκὼς
ὑπ᾽
ἀνάγκης
ὁ
~πρὶν |
[250] |
ὑστέρῳ
χρόνῳ
~ὑπέμενεν,
ὁλόκληρα
δὲ
|
καὶ |
ἁπλᾶ
καὶ
ἀτρεμῆ
καὶ
εὐδαίμονα |
[230] |
μᾶλλον
ἐπιτεθυμμένον,
~εἴτε
ἡμερώτερόν
τε
|
καὶ |
ἁπλούστερον
ζῷον,
θείας
τινὸς
καὶ |
[261] |
οἷς
δυνατόν,
καὶ
ἄλλου
~ὁμοιοῦντος
|
καὶ |
ἀποκρυπτομένου
εἰς
φῶς
ἄγειν.
~(Φαῖδρος) |
[271] |
~ἀκήκοας,
τέχνας
λόγων
πανοῦργοί
εἰσιν
|
καὶ |
ἀποκρύπτονται,
εἰδότες
ψυχῆς
πέρι
~παγκάλως· |
[272] |
τὰ
εἰκότα,
ἔν
τε
κατηγορίᾳ
|
καὶ |
ἀπολογίᾳ,
καὶ
~πάντως
λέγοντα
τὸ |
[267] |
ὡς
ποιητέον
ἐν
κατηγορίᾳ
τε
|
καὶ |
~ἀπολογίᾳ.
τὸν
δὲ
κάλλιστον
Πάριον |
[267] |
κηλεῖν,
ὡς
ἔφη·
διαβάλλειν
τε
|
καὶ |
ἀπολύσασθαι
~διαβολὰς
ὁθενδὴ
κράτιστος.
τὸ |
[251] |
τε
τῇ
ἀτοπίᾳ
τοῦ
πάθους
|
καὶ |
ἀποροῦσα
λυττᾷ,
καὶ
~ἐμμανὴς
(οὖσα |
[256] |
μὲν
οὐδὲν
εἰπεῖν,
σπαργῶν
δὲ
|
καὶ |
ἀπορῶν
περιβάλλει
τὸν
~ἐραστὴν
καὶ |
[259] |
δεῖσθαι
γενόμενον,
ἀλλ᾽
ἄσιτόν
τε
|
καὶ |
ἄποτον
εὐθὺς
ᾄδειν,
~ἕως
ἂν |
[274] |
δ᾽
εὐπρεπείας
δὴ
γραφῆς
πέρι
|
καὶ |
ἀπρεπείας,
πῇ
γιγνόμενον
καλῶς
ἂν |
[270] |
νομίμους
πειθὼ
ἣν
ἂν
βούλῃ
|
καὶ |
ἀρετὴν
παραδώσειν.
~(Φαῖδρος)
τὸ
γοῦν |
[257] |
εἰς
ἡμετέραν
δύναμιν
ὅτι
καλλίστη
|
καὶ |
ἀρίστη
δέδοταί
τε
~καὶ
ἐκτέτεισται |
[278] |
τι
μᾶλλόν
τε
ἂν
αὐτῷ
|
καὶ |
ἁρμόττοι
καὶ
ἐμμελεστέρως
ἔχοι.
~(Φαῖδρος) |
[238] |
δὲ
ἀλόγως
ἑλκούσης
ἐπὶ
ἡδονὰς
|
καὶ |
ἀρξάσης
ἐν
ἡμῖν
τῇ
ἀρχῇ |
[264] |
ἀνάπαλιν
διανεῖν
ἐπιχειρεῖ
τὸν
λόγον,
|
καὶ |
ἄρχεται
ἀφ᾽
ὧν
~πεπαυμένος
ἂν |
[245] |
~ἄλλοις
ὅσα
κινεῖται
τοῦτο
πηγὴ
|
καὶ |
ἀρχὴ
κινήσεως.
~(ἀρχὴ
δὲ
ἀγένητον. |
[248] |
εἰς
~βασιλέως
ἐννόμου
ἢ
πολεμικοῦ
|
καὶ |
ἀρχικοῦ,
τρίτην
εἰς
πολιτικοῦ
ἤ |
[250] |
ἐν
αὐγῇ
καθαρᾷ,
καθαροὶ
ὄντες
|
καὶ |
ἀσήμαντοι
τούτου
ὃ
νῦν
~δὴ |
[274] |
καὶ
λογισμὸν
εὑρεῖν
καὶ
(γεωμετρίαν
|
~καὶ |
ἀστρονομίαν,
ἔτι
δὲ
πεττείας
τε |
[247] |
λέγοντα
ἡ
γὰρ
ἀχρώματός
τε
|
καὶ |
ἀσχημάτιστος
καὶ
~ἀναφὴς
οὐσία
ὄντως |
[227] |
ἂν
οἴει
με
κατὰ
Πίνδαρον
|
καὶ |
ἀσχολίας
ὑπέρτερον"
πρᾶγμα
~ποιήσασθαι
τὸ |
[274] |
οὐκοῦν
τὸ
μὲν
τέχνης
τε
|
καὶ |
ἀτεχνίας
λόγων
πέρι
ἱκανῶς
ἐχέτω. |
[262] |
τεθηρευκώς,
~γελοίαν
τινά,
ὡς
ἔοικε,
|
καὶ |
ἄτεχνον
παρέξεται.
~(Φαῖδρος)
κινδυνεύει.
~(Σωκράτης) |
[262] |
τί
δὴ
οὖν
οὗτος
ἁμαρτάνει
|
καὶ |
ἄτεχνον
ποιεῖ
λεκτέον·
ἦ
γάρ; |
[242] |
περὶ
τοὺς
λόγους,
ὦ
Φαῖδρε,
|
καὶ |
ἀτεχνῶς
θαυμάσιος.
οἶμαι
γὰρ
ἐγὼ |
[229] |
καὶ
(ἄλλων
ἀμηχάνων
πλήθη
τε
|
καὶ |
ἀτοπίαι
~τερατολόγων
τινῶν
φύσεων·
αἷς |
[250] |
~ὑπέμενεν,
ὁλόκληρα
δὲ
καὶ
ἁπλᾶ
|
καὶ |
ἀτρεμῆ
καὶ
εὐδαίμονα
φάσματα
μυούμενοί |
[230] |
καὶ
ἁπλούστερον
ζῷον,
θείας
τινὸς
|
καὶ |
ἀτύφου
μοίρας
φύσει
~μετέχον.
ἀτάρ, |
[275] |
τέχνην
οἰόμενος
ἐν
γράμμασι
καταλιπεῖν,
|
καὶ |
αὖ
ὁ
παραδεχόμενος
ὥς
~τι |
[229] |
τὸ
τῶν
Ἱπποκενταύρων
εἶδος
~ἐπανορθοῦσθαι,
|
καὶ |
αὖθις
τὸ
τῆς
Χιμαίρας,
καὶ |
[263] |
ἐστι
τῷ
ἐρωμένῳ
καὶ
ἐρῶντι,
|
καὶ |
αὖθις
ὡς
μέγιστον
ὂν>
τῶν |
[246] |
τοιοῦτον·
τούτοις
δὴ
τρέφεταί
τε
|
~καὶ |
αὔξεται
μάλιστά
γε
τὸ
τῆς |
[272] |
ἑαυτῷ
ἐνδείκνυσθαι
~ὅτι
(οὗτός
ἐστι
|
καὶ |
αὕτη
ἡ
φύσις
περὶ
ἧς |
[235] |
ἀγγείου.
ὑπὸ
δὲ
~νωθείας
αὖ
|
καὶ |
αὐτὸ
τοῦτο
ἐπιλέλησμαι,
ὅπως
τε |
[252] |
τε
ὅθεν
ἄν
τι
δύνωνται
|
καὶ |
αὐτοὶ
μετέρχονται,
~ἰχνεύοντες
δὲ
παρ᾽ |
[239] |
ἐχθροὶ
θαρροῦσιν,
οἱ
δὲ
φίλοι
|
καὶ |
αὐτοὶ
οἱ
ἐρασταὶ
~φοβοῦνται.
~τοῦτο |
[233] |
δεδιότες
μὴ
~ἀπέχθωνται,
τὰ
δὲ
|
(καὶ |
αὐτοὶ
χεῖρον
διὰ
τὴν
ἐπιθυμίαν |
[243] |
~τοῦτόν
γε
τοίνυν
ἔγωγε
αἰσχυνόμενος,
|
καὶ |
αὐτὸν
τὸν
ἔρωτα
δεδιώς,
ἐπιθυμῶ |
[257] |
ὦ
Σώκρατες·
καὶ
σύνοισθά
που
|
καὶ |
αὐτὸς
ὅτι
οἱ
μέγιστον
~δυνάμενοί |
[255] |
ἐρῶντος
~ἀλλ᾽
ἀληθῶς
τοῦτο
πεπονθότος,
|
καὶ |
αὐτὸς
ὢν
φύσει
φίλος
τῷ |
[277] |
τῆς
τῶν
λόγων
(γραφῆς
πέρι,
|
καὶ |
αὐτοὺς
τοὺς
λόγους
οἳ
τέχνῃ |
[251] |
γέγηθεν·
ὅταν
δὲ
χωρὶς
γένηται
|
καὶ |
αὐχμήσῃ,
τὰ
τῶν
διεξόδων
~στόματα |
[278] |
χρόνῳ,
πρὸς
ἄλληλα
(κολλῶν
τε
|
καὶ |
ἀφαιρῶν,
ἐν
δίκῃ
που
ποιητὴν |
[256] |
δὲ
δὴ
διαίτῃ
φορτικωτέρᾳ
τε
|
καὶ |
~(ἀφιλοσόφῳ,
φιλοτίμῳ
δὲ
χρήσωνται,
τάχ᾽ |
[230] |
ποδὶ
τεκμήρασθαι.
Νυμφῶν
~τέ
τινων
|
καὶ |
Ἀχελῴου
ἱερὸν
ἀπὸ
τῶν
κορῶν |
[247] |
ἐπὶ
~τὴν
γῆν
ῥέπων
τε
|
καὶ |
βαρύνων
ᾧ
μὴ
καλῶς
ἦν |
[268] |
ἐπιστάμενος
ὡς
οἷόν
τε
ὀξυτάτην
|
~καὶ |
βαρυτάτην
(χορδὴν
ποιεῖν,
οὐκ
ἀγρίως |
[275] |
ὁ
παραδεχόμενος
ὥς
~τι
σαφὲς
|
καὶ |
βέβαιον
ἐκ
γραμμάτων
ἐσόμενον,
πολλῆς |
[243] |
πρὸς
τὰ
παιδικὰ
φθονερῶς
τε
|
~καὶ |
βλαβερῶς,
πῶς
οὐκ
ἂν
οἴει |
[240] |
ἡδονήν,
οἷον
κόλακι,
δεινῷ
θηρίῳ
|
καὶ |
βλάβῃ
μεγάλῃ,
ὅμως
ἐπέμειξεν
~ἡ |
[272] |
ἐπισκοπεῖν
εἴ
τίς
πῃ
(ῥᾴων
|
καὶ |
βραχυτέρα
φαίνεται
ἐπ᾽
~αὐτὴν
ὁδός, |
[258] |
γε
ἐξ
ὧν
σὺ
λέγεις·
|
καὶ |
γὰρ
ἂν
τῇ
ἑαυτοῦ
ἐπιθυμίᾳ, |
[231] |
ἐπιχειρήσειεν
~οὐδεὶς
ἔμπειρος
ὢν
ἀποτρέπειν;
|
καὶ |
γὰρ
αὐτοὶ
ὁμολογοῦσι
νοσεῖν
μᾶλλον |
[275] |
καὶ
ὡς
ἀληθῶς
ὅμοιον
ζωγραφίᾳ.
|
~καὶ |
γὰρ
τὰ
ἐκείνης
ἔκγονα
ἕστηκε |
[257] |
ἐθελήσῃ
~πρὸς
αὐτὸν
ἄλλον
ἀντιπαρατεῖναι.
|
καὶ |
γάρ
τις
αὐτόν,
ὦ
θαυμάσιε, |
[243] |
ἂν
ἐμοὶ
εἶπες
ἡδίω.
~(Σωκράτης)
|
~καὶ |
γάρ,
ὠγαθὲ
Φαῖδρε,
ἐννοεῖς
ὡς |
[251] |
ψυχή·
ζεῖ
τε
καὶ
~ἀγανακτεῖ
|
καὶ |
γαργαλίζεται
φύουσα
τὰ
πτερά.
ὅταν |
[251] |
θερμαίνηται,
λωφᾷ
τε
τῆς
ὀδύνης
|
~(καὶ |
γέγηθεν·
ὅταν
δὲ
χωρὶς
γένηται |
[235] |
~καὶ
γυναῖκες
περὶ
αὐτῶν
εἰρηκότες
|
καὶ |
γεγραφότες
ἐξελέγξουσί
με,
ἐάν
σοι |
[274] |
ἀριθμόν
τε
καὶ
λογισμὸν
εὑρεῖν
|
καὶ |
(γεωμετρίαν
~καὶ
ἀστρονομίαν,
ἔτι
δὲ |
[267] |
αὖ
μουσεῖα
λόγων
ὡς
(διπλασιολογίαν
|
καὶ |
~γνωμολογίαν
καὶ
εἰκονολογίαν
ὀνομάτων
τε |
[274] |
τε
καὶ
κυβείας,
καὶ
δὴ
|
καὶ |
γράμματα.
βασιλέως
~δ᾽
αὖ
τότε |
[258] |
τὸ
μὴ
καλῶς
λέγειν
τε
|
καὶ |
γράφειν
ἀλλ᾽
αἰσχρῶς
~τε
καὶ |
[277] |
εἶναι
τὸ
λόγους
λέγειν
τε
|
καὶ |
γράφειν,
καὶ
ὅπῃ
~γιγνόμενον
ἐν |
[259] |
ὅπῃ
καλῶς
ἔχει
λέγειν
τε
|
~καὶ |
γράφειν
καὶ
ὅπῃ
μή,
σκεπτέον. |
[261] |
περὶ
τὰς
δίκας
~λέγεταί
τε
|
καὶ |
γράφεται
τέχνῃ,
λέγεται
δὲ
καὶ |
[269] |
~ἄνδρες
ὡς
ῥητορικὴν
διδάσκουσίν
τε
|
καὶ |
γράφουσιν,
καὶ
ἔμοιγε
δοκεῖς
ἀληθῆ |
[271] |
τὸν
τρόπον
τοῦτον
λέγωσί
τε
|
καὶ |
γράφωσι,
μὴ
~πειθώμεθα
αὐτοῖς
τέχνῃ |
[276] |
ἔοικε,
παιδιᾶς
χάριν
σπερεῖ
τε
|
~καὶ |
γράψει,
ὅταν
(δὲ)
γράφῃ,
ἑαυτῷ |
[235] |
γὰρ
καὶ
σοφοὶ
ἄνδρες
τε
|
~καὶ |
γυναῖκες
περὶ
αὐτῶν
εἰρηκότες
καὶ |
[246] |
δ᾽
ἕπεται
στρατιὰ
θεῶν
τε
|
καὶ |
δαιμόνων,
~(κατὰ
ἕνδεκα
μέρη
κεκοσμημένη. |
[256] |
~μεγίστας
ἡγουμένω
ἀλλήλοιν
δεδωκέναι
τε
|
καὶ |
δεδέχθαι,
ἃς
οὐ
θεμιτὸν
εἶναι |
[255] |
~ψυχὴν
τοῖς
παιδικοῖς
αἰδουμένην
~τε
|
καὶ |
δεδιυῖαν
(ἕπεσθαι.
ἅτε
οὖν
πᾶσαν |
[241] |
καὶ
μετὰ
πολλῶν
ὅρκων
τε
|
καὶ |
δεήσεων
ὑπισχνούμενος
μόγις
~(κατεῖχε
τήν |
[273] |
τις
ἀσθενὴς
~καὶ
ἀνδρικὸς
ἰσχυρὸν
|
καὶ |
δειλὸν
συγκόψας,
ἱμάτιον
ἤ
τι |
[272] |
~βραχυλογίας
τε
αὖ
καὶ
ἐλεινολογίας
|
καὶ |
δεινώσεως
ἑκάστων
τε
ὅσα
ἂν |
[264] |
~ὄφρ᾽
ἂν
ὕδωρ
τε
νάῃ
|
καὶ |
δένδρεα
μακρὰ
τεθήλῃ,
~αὐτοῦ
τῇδε |
[274] |
δὲ
πεττείας
τε
καὶ
κυβείας,
|
καὶ |
δὴ
καὶ
γράμματα.
βασιλέως
~δ᾽ |
[260] |
ἀλλὰ
σκοπεῖν
μή
~τι
λέγωσι·
|
καὶ |
δὴ
καὶ
τὸ
νῦν
λεχθὲν |
[236] |
τοίνυν
εἴπῃς.
~(Φαῖδρος)
~οὔκ,
ἀλλὰ
|
καὶ |
δὴ
λέγω·
ὁ
δέ
μοι |
[255] |
δέ,
ὁρᾶν,
~ἅπτεσθαι,
φιλεῖν,
συγκατακεῖσθαι·
|
καὶ |
δή,
οἷον
εἰκός,
ποιεῖ
τὸ |
[231] |
ἐκείνους
αὐτῶν
περὶ
πλείονος
ποιήσονται,
|
καὶ |
δῆλον
ὅτι,
~ἐὰν
ἐκείνοις
δοκῇ, |
[244] |
δὴ
καὶ
καλὰ
ἰδίᾳ
τε
|
καὶ |
δημοσίᾳ
τὴν
Ἑλλάδα
ἠργάσαντο,
~σωφρονοῦσαι |
[227] |
ἡμῶν·
ἦ
γὰρ
ἂν
~ἀστεῖοι
|
καὶ |
δημωφελεῖς
εἶεν
οἱ
λόγοι.
ἔγωγ᾽ |
[257] |
~πολιτικῶν
τοῦτ᾽
αὐτὸ
λοιδορῶν
ὠνείδιζε,
|
καὶ |
διὰ
πάσης
τῆς
λοιδορίας
ἐκάλει |
[255] |
~λεγόντων
ὡς
αἰσχρὸν
ἐρῶντι
πλησιάζειν,
|
καὶ |
διὰ
τοῦτο
ἀπωθῇ
τὸν
ἐρῶντα, |
[277] |
φύσει
εἶδος
ἀνευρίσκων,
οὕτω
τιθῇ
|
καὶ |
διακοσμῇ
τὸν
~λόγον,
ποικίλῃ
μὲν |
[260] |
γὰρ
ἀκούειν
~δοκῶ
τινων
προσιόντων
|
καὶ |
διαμαρτυρομένων
λόγων,
ὅτι
ψεύδεται
καὶ |
[270] |
καὶ
~ἐπὶ
φύσιν
νοῦ
τε
|
καὶ |
διανοίας
ἀφικόμενος,
ὧν
δὴ
πέρι |
[256] |
αἵρεσιν
εἱλέσθην
τε
καὶ
διεπραξάσθην·
|
~καὶ |
διαπραξαμένω
τὸ
λοιπὸν
ἤδη
χρῶνται |
[229] |
ἐνθένδε;
χαρίεντα
γοῦν
καὶ
καθαρὰ
|
καὶ |
διαφανῆ
τὰ
ὑδάτια
φαίνεται,
καὶ |
[269] |
εἰς
~τοὺς
ταῦτα
γεγραφότας
τε
|
καὶ |
διδάσκοντας
ὡς
ῥητορικὴν
τέχνην,
ἢ |
[268] |
ἀπειλητικὰς
ὅσα
τ᾽
~(ἄλλα
τοιαῦτα,
|
καὶ |
διδάσκων
αὐτὰ
τραγῳδίας
ποίησιν
οἴεται |
[271] |
πάσας
αἰτίας,
προσαρμόττων
ἕκαστον
ἑκάστῳ
|
καὶ |
διδάσκων
οἵα
οὖσα
ὑφ᾽
~οἵων |
[277] |
ὡς
οἱ
ῥαψῳδούμενοι
ἄνευ
ἀνακρίσεως
|
~καὶ |
διδαχῆς
πειθοῦς
ἕνεκα
ἐλέχθησαν,
~ἀλλὰ |
[247] |
οὖν
καὶ
μακάριαι
θέαι
τε
|
καὶ |
διέξοδοι
ἐντὸς
οὐρανοῦ,
ἃς
~θεῶν |
[256] |
πολλῶν
μακαριστὴν
αἵρεσιν
εἱλέσθην
τε
|
καὶ |
διεπραξάσθην·
~καὶ
διαπραξαμένω
τὸ
λοιπὸν |
[253] |
~ὢν
τό
τε
εἶδος
ὀρθὸς
|
καὶ |
διηρθρωμένος,
ὑψαύχην,
ἐπίγρυπος,
λευκὸς
ἰδεῖν, |
[258] |
τὸ
σῶμα
ἡδοναὶ
ἔχουσι·
διὸ
|
καὶ |
δικαίως
~ἀνδραποδώδεις
κέκληνται.
~(Σωκράτης)
~σχολὴ |
[246] |
καὶ
τοῖς
~ἐναντίοις
φθίνει
τε
|
καὶ |
διόλλυται.
ὁ
μὲν
δὴ
μέγας |
[247] |
~δὲ
ὁ
ἀεὶ
ἐθέλων
τε
|
καὶ |
δυνάμενος·
φθόνος
γὰρ
ἔξω
θείου |
[276] |
τε
γίγνεται,
καὶ
~ὅσῳ
ἀμείνων
|
καὶ |
δυνατώτερος
τούτου
φύεται;
~(Φαῖδρος)
τίνα |
[246] |
τε
καὶ
ἐναντίος·
χαλεπὴ
δὴ
|
καὶ |
~δύσκολος
ἐξ
ἀνάγκης
ἡ
περὶ |
[244] |
~σωφρονοῦσαι
δὲ
βραχέα
ἢ
οὐδέν·
|
καὶ |
ἐὰν
δὴ
λέγωμεν
Σίβυλλάν
τε |
[268] |
(τ᾽
ἐὰν
βούλωμαι
καὶ
ψύχειν,
|
καὶ |
ἐὰν
μὲν
δόξῃ
μοι,
ἐμεῖν |
[276] |
ἔχων
γεωργός,
ὧν
σπερμάτων
~κήδοιτο
|
καὶ |
ἔγκαρπα
βούλοιτο
γενέσθαι,
πότερα
σπουδῇ |
[258] |
αὑτὸν
δὴ
λέγων
μάλα
σεμνῶς
|
καὶ |
ἐγκωμιάζων
ὁ
συγγραφεύς
ἔπειτα
λέγει |
[257] |
σοι
ἀπηχὲς
εἴπομεν
Φαῖδρός
τε
|
καὶ |
ἐγώ,
~Λυσίαν
τὸν
τοῦ
λόγου |
[236] |
μοι
δοκεῖς
εἰρηκέναι.
ποιήσω
οὖν
|
καὶ |
ἐγὼ
οὕτως·
~τὸ
μὲν
τὸν |
[262] |
ἐν
λόγοις
παράγοι
τοὺς
~ἀκούοντας.
|
καὶ |
ἔγωγε,
ὦ
Φαῖδρε,
αἰτιῶμαι
τοὺς |
[257] |
Λυσίας
ταπεινὸς
φανῇ,
ἐὰν
ἄρα
|
καὶ |
ἐθελήσῃ
~πρὸς
αὐτὸν
ἄλλον
ἀντιπαρατεῖναι. |
[251] |
εἶτα
προσορῶν
ὡς
θεὸν
σέβεται,
|
καὶ |
εἰ
μὴ
ἐδεδίει
τὴν
τῆς |
[228] |
ἐπιθυμῶν
λέγειν·
τελευτῶν
δὲ
ἔμελλε
|
καὶ |
~εἰ
μή
τις
ἑκὼν
ἀκούοι |
[267] |
τῶν
~εἰρημένων;
~(Σωκράτης)
ταῦτα
λέγω,
|
καὶ |
εἴ
τι
σὺ
ἄλλο
ἔχεις |
[278] |
ἄλλος
συντίθησι
λόγους,
καὶ
Ὁμήρῳ
|
~καὶ |
εἴ
τις
ἄλλος
αὖ
ποίησιν |
[278] |
οἳ
~ἐπέστελλον
(λέγειν
Λυσίᾳ
τε
|
καὶ |
εἴ
τις
ἄλλος
συντίθησι
λόγους, |
[231] |
ὁμολογοῦσι
νοσεῖν
μᾶλλον
ἢ
~σωφρονεῖν,
|
καὶ |
εἰδέναι
ὅτι
κακῶς
φρονοῦσιν,
ἀλλ᾽ |
[241] |
οὖν
χρή,
ὦ
παῖ,
συννοεῖν,
|
καὶ |
εἰδέναι
τὴν
ἐραστοῦ
φιλίαν
ὅτι |
[254] |
καὶ
πρὸς
αὐτῷ
τ᾽
~ἐγένοντο
|
καὶ |
εἶδον
τὴν
ὄψιν
τὴν
τῶν |
[248] |
ἡ
μὲν
ἄριστα
θεῷ
ἑπομένη
|
καὶ |
~εἰκασμένη
ὑπερῆρεν
εἰς
τὸν
ἔξω |
[267] |
λόγων
ὡς
(διπλασιολογίαν
καὶ
~γνωμολογίαν
|
καὶ |
εἰκονολογίαν
ὀνομάτων
τε
Λικυμνίων
ἃ |
[269] |
τῶν
παγκάλων
τεχνημάτων
βραχυλογιῶν
τε
|
καὶ |
εἰκονολογιῶν
καὶ
~ὅσα
ἄλλα
διελθόντες |
[263] |
μὲν
δεῖ
ταῦτα
ὁδῷ
~διῃρῆσθαι,
|
καὶ |
εἰληφέναι
τινὰ
χαρακτῆρα
ἑκατέρου
τοῦ |
[249] |
ὃν
ἂν
θέλῃ
ἑκάστη·
ἔνθα
|
καὶ |
εἰς
θηρίου
βίον
ἀνθρωπίνη
~ψυχὴ |
[240] |
δὲ
ἐραστὴς
πρὸς
τῷ
βλαβερῷ
|
~καὶ |
εἰς
τὸ
συνημερεύειν
πάντων
(ἀηδέστατον. |
[268] |
ἂν
οἶμαι
ὅτι
μαίνεται
ἅνθρωπος,
|
καὶ |
ἐκ
βιβλίου
ποθὲν
ἀκούσας
ἢ |
[249] |
θηρίου
βίον
ἀνθρωπίνη
~ψυχὴ
ἀφικνεῖται,
|
καὶ |
ἐκ
θηρίου
ὅς
ποτε
ἄνθρωπος |
[246] |
αὐτῷ
καλός
τε
καὶ
~ἀγαθὸς
|
καὶ |
ἐκ
τοιούτων,
ὁ
δ᾽
ἐξ |
[231] |
εἰσι
καὶ
ἐκ
τῶν
λόγων
|
καὶ |
ἐκ
τῶν
ἔργων
τοῖς
ἄλλοις |
[231] |
ἂν
ἐρῶσιν,
~καὶ
ἕτοιμοί
εἰσι
|
καὶ |
ἐκ
τῶν
λόγων
καὶ
ἐκ |
[253] |
αὐτά.
οἱ
δὲ
Ἀπόλλωνός
τε
|
καὶ |
~ἑκάστου
τῶν
θεῶν
οὕτω
κατὰ |
[245] |
ἁπαλὴν
καὶ
ἄβατον
~ψυχήν,
ἐγείρουσα
|
καὶ |
ἐκβακχεύουσα
κατά
τε
ᾠδὰς
καὶ |
[234] |
οὖν
τῶν
τε
~εἰρημένων
μέμνησο
|
καὶ |
ἐκεῖνο
ἐνθυμοῦ,
ὅτι
τοὺς
μὲν |
[254] |
καὶ
ἐπειδὴ
ἐγγὺς
ἦσαν,
ἐγκύψας
|
καὶ |
ἐκτείνας
~τὴν
κέρκον,
ἐνδακὼν
τὸν |
[257] |
καλλίστη
καὶ
ἀρίστη
δέδοταί
τε
|
~καὶ |
ἐκτέτεισται
παλινῳδία,
τά
τε
ἄλλα |
[259] |
ἠμέλησαν
σίτων
τε
καὶ
ποτῶν,
|
καὶ |
ἔλαθον
τελευτήσαντες
~αὑτούς·
ἐξ
ὧν |
[246] |
ᾧ
δὲ
ἔοικεν,
~ἀνθρωπίνης
τε
|
καὶ |
ἐλάττονος·
ταύτῃ
οὖν
λέγωμεν.
ἐοικέτω |
[256] |
ἀρετή·
τελευτήσαντες
δὲ
δὴ
ὑπόπτεροι
|
~καὶ |
ἐλαφροὶ
γεγονότες
τῶν
τριῶν
παλαισμάτων |
[267] |
λέγεις
Θεόδωρον;
~(Σωκράτης)
~τί
μήν;
|
καὶ |
ἔλεγχόν
γε
καὶ
ἐπεξέλεγχον
ὡς |
[272] |
καὶ
ἐπισχετέον,
~βραχυλογίας
τε
αὖ
|
καὶ |
ἐλεινολογίας
καὶ
δεινώσεως
ἑκάστων
τε |
[228] |
Φαῖδρε,
εἰ
ἐγὼ
Φαῖδρον
ἀγνοῶ,
|
καὶ |
ἐμαυτοῦ
ἐπιλέλησμαι.
ἀλλὰ
γὰρ
οὐδέτερά |
[236] |
ἐγώ,
ὦ
Σώκρατες,
Σωκράτην
ἀγνοῶ,
|
~καὶ |
ἐμαυτοῦ
ἐπιλέλησμαι,
καὶ
ὅτι
ἐπεθύμει |
[278] |
σὺ
εὐξαίμεθ᾽
ἂν
σέ
τε
|
καὶ |
ἐμὲ
γενέσθαι.
~(Φαῖδρος)
παντάπασι
μὲν |
[251] |
τοῦ
πάθους
καὶ
ἀποροῦσα
λυττᾷ,
|
καὶ |
~ἐμμανὴς
(οὖσα
οὔτε
νυκτὸς
δύναται |
[278] |
τε
ἂν
αὐτῷ
καὶ
ἁρμόττοι
|
καὶ |
ἐμμελεστέρως
ἔχοι.
~(Φαῖδρος)
καὶ
οὐδέν |
[266] |
οὐκ
ἀτιμαστέον
αὐτὸ
σοί
τε
|
καὶ |
ἐμοί,
λεκτέον
δὲ
τί
μέντοι |
[237] |
ἄλλοις
ἐπιτιμῶμεν,
ἀλλ᾽
ἐπειδὴ
σοὶ
|
~καὶ |
ἐμοὶ
ὁ
λόγος
πρόκειται
πότερα |
[279] |
μὲν
γὰρ
μετρίως
ηὖκται.
~(Φαῖδρος)
|
καὶ |
ἐμοὶ
ταῦτα
συνεύχου·
κοινὰ
γὰρ |
[269] |
ῥητορικὴν
διδάσκουσίν
τε
καὶ
γράφουσιν,
|
καὶ |
ἔμοιγε
δοκεῖς
ἀληθῆ
~εἰρηκέναι·
ἀλλὰ |
[270] |
εἰ
μέλλεις,
μὴ
τριβῇ
μόνον
|
καὶ |
ἐμπειρίᾳ
ἀλλὰ
τέχνῃ,
τῷ
μὲν |
[276] |
τοῦ
εἰδότος
λόγον
λέγεις
ζῶντα
|
καὶ |
ἔμψυχον,
οὗ
ὁ
γεγραμμένος
εἴδωλον |
[227] |
ἐξ
ἑωθινοῦ.
τῷ
δὲ
σῷ
|
καὶ |
~ἐμῷ
ἑταίρῳ
πειθόμενος
Ἀκουμενῷ
κατὰ |
[261] |
ἄδικον;
~(Φαῖδρος)
τί
μήν;
~(Σωκράτης)
|
~καὶ |
ἐν
δημηγορίᾳ
δὴ
τῇ
πόλει |
[261] |
ὅσοι
ἄλλοι
δημόσιοι
σύλλογοι,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἐν
ἰδίοις,
ἡ
~αὐτὴ
σμικρῶν |
[262] |
τῷ
Λυσίου
λόγῳ
ὃν
φέρεις,
|
καὶ |
ἐν
οἷς
ἡμεῖς
εἴπομεν
ἰδεῖν |
[255] |
τοῦ
ἅπτεσθαι
ἔν
τε
γυμνασίοις
|
καὶ |
ἐν
ταῖς
ἄλλαις
ὁμιλίαις,
~(τότ᾽ |
[233] |
αὐτοῖς
εἴσονται.
καὶ
μὲν
δὴ
|
καὶ |
ἐν
ταῖς
(ἰδίαις
~δαπάναις
οὐ |
[255] |
φίλος
τῷ
θεραπεύοντι,
ἐὰν
~ἄρα
|
καὶ |
ἐν
τῷ
πρόσθεν
ὑπὸ
συμφοιτητῶν |
[263] |
τε
ἀνάγκη
τὸ
~πλῆθος
πλανᾶσθαι
|
καὶ |
ἐν
ᾧ
μή.
~(Φαῖδρος)
~καλὸν |
[261] |
τὰ
αὐτὰ
ὅμοια
καὶ
ἀνόμοια,
|
καὶ |
ἓν
καὶ
πολλά,
μένοντά
τε |
[246] |
ὁ
δ᾽
ἐξ
ἐναντίων
τε
|
καὶ |
ἐναντίος·
χαλεπὴ
δὴ
καὶ
~δύσκολος |
[262] |
τι
ὧν
~φαμεν
ἀτέχνων
τε
|
καὶ |
ἐντέχνων
εἶναι;
~(Φαῖδρος)
~πάντων
γέ |
[244] |
καλοῦσιν·
ὅσῳ
δὴ
οὖν
τελεώτερον
|
καὶ |
~ἐντιμότερον
μαντικὴ
οἰωνιστικῆς,
τό
τε |
[246] |
ἡνίοχοι
πάντες
~αὐτοί
τε
ἀγαθοὶ
|
καὶ |
ἐξ
ἀγαθῶν,
(τὸ
δὲ
τῶν |
[274] |
πάρεργον,
ἀλλὰ
δεσπόταις
ἀγαθοῖς
τε
|
καὶ |
ἐξ
ἀγαθῶν.
ὥστ᾽
εἰ
μακρὰ |
[249] |
πασῶν
τῶν
ἐνθουσιάσεων
ἀρίστη
τε
|
καὶ |
ἐξ
ἀρίστων
τῷ
τε
ἔχοντι |
[256] |
~ἀλλήλοιν
(διά
τε
τοῦ
ἔρωτος
|
καὶ |
ἔξω
γενομένω
διάγουσι,
πίστεις
τὰς |
[276] |
ταῦτα
~μὲν
δὴ
παιδιᾶς
τε
|
καὶ |
ἑορτῆς
χάριν
δρῴη
ἄν,
ὅτε |
[247] |
ἵππους
στήσας
παρέβαλεν
ἀμβροσίαν
τε
|
καὶ |
ἐπ᾽
αὐτῇ
νέκταρ
~ἐπότισεν.
~(καὶ |
[257] |
καὶ
καταλείψεως
~συγγραμμάτων,
οἵ
γε
|
καὶ |
ἐπειδάν
τινα
γράφωσι
λόγον,
οὕτως |
[254] |
~παιδικοῖς
ἐπὶ
τοὺς
αὐτοὺς
λόγους,
|
καὶ |
ἐπειδὴ
ἐγγὺς
ἦσαν,
ἐγκύψας
καὶ |
[267] |
~τί
μήν;
καὶ
ἔλεγχόν
γε
|
καὶ |
ἐπεξέλεγχον
ὡς
ποιητέον
ἐν
κατηγορίᾳ |
[247] |
ὅταν
δὲ
~δὴ
πρὸς
δαῖτα
|
καὶ |
ἐπὶ
θοίνην
ἴωσιν,
ἄκραν
ἐπὶ |
[266] |
ἄλλον
ἡγήσωμαι
δυνατὸν
εἰς
ἓν
|
~καὶ |
ἐπὶ
πολλὰ
πεφυκόθ᾽
ὁρᾶν,
τοῦτον |
[260] |
τὸ
θρέμμα
οἴκοι
τε
~κεκτῆσθαι
|
καὶ |
ἐπὶ
στρατιᾶς,
ἀποπολεμεῖν
τε
χρήσιμον |
[233] |
γὰρ
καὶ
ἀγαπήσουσιν
καὶ
ἀκολουθήσουσιν
|
καὶ |
ἐπὶ
~τὰς
θύρας
ἥξουσι
καὶ |
[248] |
βαρυνθῇ,
βαρυνθεῖσα
δὲ
πτερορρυήσῃ
τε
|
καὶ |
ἐπὶ
τὴν
γῆν
~πέσῃ,
τότε |
[270] |
τοιούτῳ
ὄντι
Ἀναξαγόρᾳ,
μετεωρολογίας
ἐμπλησθεὶς
|
καὶ |
~ἐπὶ
φύσιν
νοῦ
τε
καὶ |
[248] |
δέ,
ὑποβρύχιαι
συμπεριφέρονται,
πατοῦσαι
ἀλλήλας
|
καὶ |
~ἐπιβάλλουσαι,
ἑτέρα
(πρὸ
τῆς
ἑτέρας |
[241] |
ὁ
δὲ
ἀναγκάζεται
~διώκειν
ἀγανακτῶν
|
καὶ |
ἐπιθεάζων,
ἠγνοηκὼς
τὸ
ἅπαν
ἐξ |
[246] |
ἅρμα,
πρῶτος
πορεύεται,
διακοσμῶν
πάντα
|
καὶ |
ἐπιμελούμενος·
~τῷ
δ᾽
ἕπεται
στρατιὰ |
[266] |
τέταρτον
~εἰκότα·
καὶ
πίστωσιν
οἶμαι
|
καὶ |
ἐπιπίστωσιν
λέγειν
τόν
γε
βέλτιστον |
[229] |
χαρίεντα
~ἡγοῦμαι,
λίαν
δὲ
δεινοῦ
|
καὶ |
ἐπιπόνου
καὶ
οὐ
πάνυ
εὐτυχοῦς |
[229] |
καὶ
αὖθις
τὸ
τῆς
Χιμαίρας,
|
καὶ |
ἐπιρρεῖ
δὲ
ὄχλος
τοιούτων
~Γοργόνων |
[268] |
διαχωρεῖν,
καὶ
ἄλλα
πάμπολλα
τοιαῦτα·
|
καὶ |
ἐπιστάμενος
αὐτὰ
~ἀξιῶ
ἰατρικὸς
εἶναι |
[247] |
οὖν
θεοῦ
διάνοια
νῷ
~τε
|
καὶ |
ἐπιστήμῃ
ἀκηράτῳ
τρεφομένη,
καὶ
ἁπάσης |
[272] |
προσλαβόντι
καιροὺς
τοῦ
πότε
λεκτέον
|
καὶ |
ἐπισχετέον,
~βραχυλογίας
τε
αὖ
καὶ |
[229] |
καὶ
διαφανῆ
τὰ
ὑδάτια
φαίνεται,
|
καὶ |
~ἐπιτήδεια
κόραις
παίζειν
παρ᾽
αὐτά. |
[240] |
πολλὰ
τῶν
τοιουτοτρόπων
θρεμμάτων
τε
|
καὶ |
ἐπιτηδευμάτων,
οἷς
τό
γε
~καθ᾽ |
[270] |
ἐμποιήσειν,
τῇ
δὲ
λόγους
τε
|
καὶ |
~ἐπιτηδεύσεις
νομίμους
πειθὼ
ἣν
ἂν |
[240] |
στέρεσθαι
ἂν
αὐτὸν
~δέξαιτο,
~(διακωλυτὰς
|
καὶ |
ἐπιτιμητὰς
ἡγούμενος
τῆς
ἡδίστης
πρὸς |
[239] |
ἡ
τοῦ
ἐρῶντος
ὁμιλία
τε
|
καὶ |
ἐπιτροπεία
παρέξεται.
~σαφὲς
δὴ
τοῦτό |
[274] |
τέ
τις
εἴη.
~(Σωκράτης)
~ἀλλὰ
|
καὶ |
ἐπιχειροῦντί
τοι
τοῖς
καλοῖς
καλὸν |
[234] |
περὶ
τῶν
τοιούτων
σοὶ
~εἱπόμην,
|
καὶ |
ἑπόμενος
συνεβάκχευσα
μετὰ
σοῦ
τῆς |
[250] |
καὶ
εὐδαίμονα
φάσματα
μυούμενοί
~τε
|
καὶ |
ἐποπτεύοντες
ἐν
αὐγῇ
καθαρᾷ,
καθαροὶ |
[251] |
ἔχοντα
τὸ
κάλλος·
ἰδοῦσα
δὲ
|
~καὶ |
ἐποχετευσαμένη
ἵμερον
ἔλυσε
μὲν
τὰ |
[246] |
γιγνομένη.
τελέα
(μὲν
~οὖν
οὖσα
|
καὶ |
ἐπτερωμένη
μετεωροπορεῖ
τε
καὶ
πάντα |
[250] |
ἔσχε
~μοῖραν,
ὥστ᾽
ἐκφανέστατον
εἶναι
|
(καὶ |
ἐρασμιώτατον.
ὁ
μὲν
οὖν
μὴ |
[245] |
καὶ
ἀνθρωπίνης
ἰδόντα
πάθη
τε
|
καὶ |
ἔργα
τἀληθὲς
~νοῆσαι·
ἀρχὴ
δὲ |
[232] |
καὶ
ἰδεῖν
ἀκολουθοῦντας
τοῖς
ἐρωμένοις
|
καὶ |
ἔργον
τοῦτο
ποιουμένους,
~ὥστε
ὅταν |
[241] |
~καίτοι
ᾤμην
γε
μεσοῦν
αὐτόν,
|
καὶ |
ἐρεῖν
τὰ
ἴσα
περὶ
τοῦ |
[240] |
παρρησίᾳ
κατακορεῖ
καὶ
ἀναπεπταμένῃ
χρωμένου;
|
~καὶ |
ἐρῶν
μὲν
βλαβερός
τε
καὶ |
[263] |
βλάβη
τέ
ἐστι
τῷ
ἐρωμένῳ
|
καὶ |
ἐρῶντι,
καὶ
αὖθις
ὡς
μέγιστον |
[248] |
ἢ
φιλοκάλου
ἢ
μουσικοῦ
τινος
|
καὶ |
ἐρωτικοῦ,
τὴν
δὲ
δευτέραν
εἰς |
[265] |
αὖ
ποιητικήν,
τετάρτην
~δὲ
ἀφροδίτης
|
καὶ |
Ἔρωτος,
ἐρωτικὴν
μανίαν
ἐφήσαμέν
τε |
[266] |
ἐμοί,
λεκτέον
δὲ
τί
μέντοι
|
καὶ |
ἔστι
τὸ
~λειπόμενον
τῆς
ῥητορικῆς. |
[247] |
ὡσαύτως
τὰ
ὄντα
ὄντως
θεασαμένη
|
καὶ |
ἑστιαθεῖσα,
δῦσα
~πάλιν
εἰς
τὸ |
[252] |
ἀλλὰ
μητέρων
τε
καὶ
ἀδελφῶν
|
καὶ |
ἑταίρων
~πάντων
λέλησται,
καὶ
οὐσίας |
[250] |
μετ᾽
ἄλλου
θεῶν,
εἶδόν
τε
|
καὶ |
~ἐτελοῦντο
τῶν
τελετῶν
ἣν
θέμις |
[235] |
τε
ὢν
ταὐτὰ
ἑτέρως
τε
|
καὶ |
ἑτέρως
λέγων
ἀμφοτέρως
εἰπεῖν
ἄριστα. |
[239] |
ῥητορικοῦ,
βραδὺς
ἀγχίνου.
τοσούτων
κακῶν
|
καὶ |
ἔτι
πλειόνων
~κατὰ
τὴν
διάνοιαν |
[245] |
~σωφρονοῦντος
ἠφανίσθη.
~(τοσαῦτα
μέν
σοι
|
καὶ |
ἔτι
πλείω
ἔχω
μανίας
γιγνομένης |
[231] |
φασιν
φιλεῖν
ὧν
ἂν
ἐρῶσιν,
|
~καὶ |
ἕτοιμοί
εἰσι
καὶ
ἐκ
τῶν |
[252] |
ἀδικεῖσθαι
ὑπὸ
τοῦ
ἐρωμένου,
φονικοὶ
|
~καὶ |
ἕτοιμοι
καθιερεύειν
αὑτούς
τε
καὶ |
[250] |
δὲ
καὶ
ἁπλᾶ
καὶ
ἀτρεμῆ
|
καὶ |
εὐδαίμονα
φάσματα
μυούμενοί
~τε
καὶ |
[253] |
ᾗ
λέγω,
οὕτω
καλή
τε
|
καὶ |
~εὐδαιμονικὴ
ὑπὸ
τοῦ
δι᾽
ἔρωτα |
[239] |
ἐραστῇ,
ὅτι
τῶν
φιλτάτων
τε
|
καὶ |
~εὐνουστάτων
καὶ
θειοτάτων
κτημάτων
ὀρφανὸν |
[247] |
τε
καὶ
θεωροῦσα
τἀληθῆ
~τρέφεται
|
καὶ |
εὐπαθεῖ,
ἕως
ἂν
κύκλῳ
ἡ |
[264] |
εἴτε
οὕτως
εἴτε
ἄλλως
ἔχει,
|
καὶ |
~εὑρήσεις
τοῦ
ἐπιγράμματος
οὐδὲν
διαφέροντα, |
[268] |
δ᾽
εἰ
Σοφοκλεῖ
αὖ
προσελθὼν
|
καὶ |
Εὐριπίδῃ
τις
λέγοι
ὡς
ἐπίσταται |
[253] |
μεθ᾽
Ἥρας
εἵποντο,
βασιλικὸν
ζητοῦσι,
|
~καὶ |
εὑρόντες
περὶ
τοῦτον
πάντα
δρῶσιν |
[252] |
παρ᾽
οὐδὲν
τίθεται,
~νομίμων
δὲ
|
καὶ |
εὐσχημόνων,
οἷς
πρὸ
τοῦ
ἐκαλλωπίζετο, |
[265] |
τινα
ὕμνον
προσεπαίσαμεν
μετρίως
τε
|
καὶ |
εὐφήμως
τὸν
~ἐμόν
τε
καὶ |
[278] |
μὲν
οὖν
ἔγωγε
βούλομαί
τε
|
καὶ |
εὔχομαι
ἃ
λέγεις.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν |
[235] |
οὐδὲν
~αὐτῷ
μέλον
τοῦ
τοιούτου·
|
καὶ |
ἐφαίνετο
δή
μοι
νεανιεύεσθαι
ἐπιδεικνύμενος |
[253] |
ἠναγκάσθαι
πρὸς
τὸν
θεὸν
βλέπειν,
|
καὶ |
ἐφαπτόμενοι
~αὐτοῦ
τῇ
μνήμῃ
ἐνθουσιῶντες |
[274] |
ὁ
Θεὺθ
τὰς
τέχνας
ἐπέδειξεν,
|
καὶ |
ἔφη
δεῖν
διαδοθῆναι
τοῖς
ἄλλοις |
[260] |
καὶ
φίλον
ἢ
δεινόν
τε
|
καὶ |
ἐχθρὸν
(εἶναι
ἢ
φίλον)
~(Φαῖδρος) |
[243] |
~μεγάλας
ἔχθρας
οἱ
ἐρασταὶ
ἀναιροῦνται
|
καὶ |
ἔχουσι
πρὸς
τὰ
παιδικὰ
φθονερῶς |
[278] |
τὸ
~ἀληθὲς
ἔχει
συνέθηκε
ταῦτα,
|
καὶ |
ἔχων
βοηθεῖν,
εἰς
ἔλεγχον
ἰὼν |
[245] |
~ποιητὴς
ἐσόμενος,
ἀτελὴς
αὐτός
τε
|
καὶ |
ἡ
ποίησις
ὑπὸ
τῆς
τῶν |
[263] |
~(Σωκράτης)
~ποτέρωθι
οὖν
εὐαπατητότεροί
ἐσμεν,
|
καὶ |
ἡ
ῥητορικὴ
ἐν
ποτέροις
μεῖζον |
[240] |
παρέχεται
ἀλλ᾽
ὅμως
κόρον
γε
|
καὶ |
ἡ
τούτων
συνουσία
ἔχει.
~καὶ |
[242] |
ὦ
ἑταῖρε,
μαντικόν
γέ
~τι
|
καὶ |
ἡ
ψυχή·
ἐμὲ
γὰρ
ἔθραξε |
[252] |
σκοποῦσιν
οὖν
εἰ
φιλόσοφός
~τε
|
καὶ |
ἡγεμονικὸς
τὴν
φύσιν,
καὶ
ὅταν |
[259] |
ᾄδοντες
~καὶ
(ἀλλήλοις
διαλεγόμενοι
καθορᾶν
|
καὶ |
ἡμᾶς.
~εἰ
οὖν
ἴδοιεν
καὶ |
[263] |
φέρεται,
καὶ
ἀμφισβητοῦμεν
~ἀλλήλοις
τε
|
καὶ |
ἡμῖν
αὐτοῖς;
~(Φαῖδρος)
πάνυ
μὲν |
[237] |
περὶ
~ἔρωτος
οἷόν
τ᾽
ἔστι
|
καὶ |
ἣν
ἔχει
δύναμιν,
(ὁμολογίᾳ
θέμενοι |
[246] |
θεῶν
μὲν
οὖν
ἵπποι
τε
|
καὶ |
ἡνίοχοι
πάντες
~αὐτοί
τε
ἀγαθοὶ |
[246] |
συμφύτῳ
δυνάμει
~ὑποπτέρου
ζεύγους
τε
|
καὶ |
ἡνιόχου.
θεῶν
μὲν
οὖν
ἵπποι |
[254] |
πράγματα
παρέχων
τῷ
σύζυγί
τε
|
καὶ |
ἡνιόχῳ
ἀναγκάζει
~ἰέναι
τε
πρὸς |
[254] |
ὁ
μὲν
ὑπ᾽
~αἰσχύνης
τε
|
καὶ |
θάμβους
ἱδρῶτι
πᾶσαν
ἔβρεξε
τὴν |
[250] |
εὐδαίμονι
χορῷ
μακαρίαν
ὄψιν
τε
|
καὶ |
~θέαν,
ἑπόμενοι
μετὰ
μὲν
Διὸς |
[256] |
γενέσθαι.
~ταῦτα
τοσαῦτα,
ὦ
παῖ,
|
καὶ |
θεῖα
οὕτω
σοι
δωρήσεται
ἡ |
[239] |
τῶν
φιλτάτων
τε
καὶ
~εὐνουστάτων
|
καὶ |
θειοτάτων
κτημάτων
ὀρφανὸν
πρὸ
παντὸς |
[261] |
κατασκευάζεις,
~ἤ
τινα
Θρασύμαχόν
τε
|
καὶ |
Θεόδωρον
Ὀδυσσέα.
~(Σωκράτης)
~ἴσως.
ἀλλὰ |
[242] |
οὖν;
τὸν
ἔρωτα
οὐκ
Ἀφροδίτης
|
καὶ |
θεόν
τινα
ἡγῇ;
~(Φαῖδρος)
λέγεταί |
[239] |
δὲ
τοῦ
σώματος
ἕξιν
τε
|
καὶ |
θεραπείαν
οἵαν
τε
καὶ
ὡς |
[251] |
δεχομένη
(τὸν
ἵμερον)
ἄρδηταί
τε
|
καὶ |
θερμαίνηται,
λωφᾷ
τε
τῆς
ὀδύνης |
[251] |
φρίκης
μεταβολή
τε
(καὶ
ἱδρὼς
|
καὶ |
θερμότης
ἀήθης
~λαμβάνει·
δεξάμενος
γὰρ |
[278] |
καλεῖν
ἔμοιγε
μέγα
εἶναι
δοκεῖ
|
καὶ |
θεῷ
μόνῳ
πρέπειν·
τὸ
~δὲ |
[251] |
δόξαν,
θύοι
ἂν
ὡς
ἀγάλματι
|
καὶ |
θεῷ
τοῖς
παιδικοῖς.
ἰδόντα
δ᾽ |
[247] |
χρόνου
τὸ
ὂν
ἀγαπᾷ
τε
|
καὶ |
θεωροῦσα
τἀληθῆ
~τρέφεται
καὶ
εὐπαθεῖ, |
[269] |
τέχνη,
οὐχ
ᾗ
Λυσίας
τε
|
καὶ |
~Θρασύμαχος
πορεύεται
δοκεῖ
μοι
φαίνεσθαι |
[253] |
ῥυθμίζοντες
εἰς
τὸ
ἐκείνου
ἐπιτήδευμα
|
καὶ |
ἰδέαν
ἄγουσιν,
ὅση
ἑκάστῳ
~δύναμις, |
[232] |
μὲν
ἐρῶντας
πολλοὺς
ἀνάγκη
~πυθέσθαι
|
καὶ |
ἰδεῖν
ἀκολουθοῦντας
τοῖς
ἐρωμένοις
καὶ |
[248] |
γενέσθαι.
θόρυβος
οὖν
καὶ
~ἅμιλλα
|
καὶ |
ἱδρὼς
ἔσχατος
γίγνεται,
οὗ
δὴ |
[251] |
ἐκ
τῆς
φρίκης
μεταβολή
τε
|
(καὶ |
ἱδρὼς
καὶ
θερμότης
ἀήθης
~λαμβάνει· |
[239] |
συμμιγεῖ
σκιᾷ,
πόνων
μὲν
ἀνδρείων
|
καὶ |
ἱδρώτων
ξηρῶν
~ἄπειρον,
ἔμπειρον
δὲ |
[257] |
καὶ
~τῶνδε
χάριν
ἔχων,
εὐμενὴς
|
καὶ |
ἵλεως
τὴν
ἐρωτικήν
μοι
τέχνην |
[238] |
τὸ
μὴ
ἀντιτεῖνον,
κρεῖττον
δὲ
|
καὶ |
ἴσον
ἐχθρόν.
~(οὔτε
δὴ
κρείττω |
[244] |
ποριζομένων
~ἀνθρωπίνῃ
οἰήσει
νοῦν
τε
|
καὶ |
ἱστορίαν,
οἰονοϊστικὴν
ἐπωνόμασαν,
(ἣν
νῦν |
[229] |
~ἆρ᾽
οὖν
ἐνθένδε;
χαρίεντα
γοῦν
|
καὶ |
καθαρὰ
καὶ
διαφανῆ
τὰ
ὑδάτια |
[248] |
τινι
συντυχίᾳ
χρησαμένη
λήθης
τε
|
~καὶ |
κακίας
πλησθεῖσα
βαρυνθῇ,
βαρυνθεῖσα
δὲ |
[260] |
οὖν
ὁ
ῥητορικὸς
ἀγνοῶν
ἀγαθὸν
|
καὶ |
κακόν,
λαβὼν
πόλιν
ὡσαύτως
ἔχουσαν |
[246] |
τῆς
ψυχῆς
πτέρωμα,
αἰσχρῷ
δὲ
|
καὶ |
κακῷ
καὶ
τοῖς
~ἐναντίοις
φθίνει |
[277] |
ὄναρ
δικαίων
(καὶ
ἀδίκων
πέρι
|
καὶ |
κακῶν
καὶ
~ἀγαθῶν
οὐκ
ἐκφεύγει |
[258] |
καὶ
γράφειν
ἀλλ᾽
αἰσχρῶς
~τε
|
καὶ |
κακῶς.
~(Φαῖδρος)
δῆλον
δή.
~(Σωκράτης) |
[244] |
ἱέρειαι
~μανεῖσαι
μὲν
πολλὰ
δὴ
|
καὶ |
καλὰ
ἰδίᾳ
τε
καὶ
δημοσίᾳ |
[267] |
ὦ
παῖ,
καὶ
ἄλλα
πολλὰ
|
καὶ |
καλά.
τῶν
γε
μὴν
οἰκτρογόων |
[278] |
ἐν
ψυχῇ
~περὶ
δικαίων
τε
|
καὶ |
καλῶν
καὶ
ἀγαθῶν
(ἐν)
μόνοις |
[276] |
~(Σωκράτης)
~τὸν
δὲ
δικαίων
τε
|
καὶ |
καλῶν
καὶ
ἀγαθῶν
ἐπιστήμας
ἔχοντα |
[266] |
περὶ
λόγων
τέχνης
~γεγραμμένοις.
~(Σωκράτης)
|
~(καὶ) |
καλῶς
γε
ὑπέμνησας.
προοίμιον
μὲν |
[259] |
ὑπάρχειν
δεῖ
τοῖς
εὖ
γε
|
καὶ |
καλῶς
ῥηθησομένοις
τὴν
τοῦ
λέγοντος |
[272] |
μακρὰν
~περιβαλλομένους·
παντάπασι
γάρ,
ὃ
|
καὶ |
κατ᾽
ἀρχὰς
εἴπομεν
τοῦδε
τοῦ |
[273] |
τε
ἀκουσομένων
~(τὰς
φύσεις
διαριθμήσηται,
|
καὶ |
κατ᾽
εἴδη
τε
διαιρεῖσθαι
τὰ |
[227] |
βαδίζων
ποιῇ
τὸν
περίπατον
Μέγαράδε
|
καὶ |
κατὰ
Ἡρόδικον
προσβὰς
τῷ
~τείχει |
[245] |
καὶ
ἐκβακχεύουσα
κατά
τε
ᾠδὰς
|
καὶ |
κατὰ
τὴν
ἄλλην
ποίησιν,
~μυρία |
[252] |
ἑαυτῷ
οἷον
ἄγαλμα
τεκταίνεταί
τε
|
καὶ |
~κατακοσμεῖ,
ὡς
(τιμήσων
τε
καὶ |
[257] |
πόλεσιν
αἰσχύνονται
λόγους
τε
γράφειν
|
καὶ |
~καταλείπειν
συγγράμματα
ἑαυτῶν,
δόξαν
φοβούμενοι |
[257] |
πολιτικῶν
μάλιστα
ἐρῶσι
λογογραφίας
τε
|
καὶ |
καταλείψεως
~συγγραμμάτων,
οἵ
γε
καὶ |
[245] |
~λύσιν
τῷ
ὀρθῶς
μανέντι
τε
|
καὶ |
κατασχομένῳ
(τῶν
παρόντων
κακῶν
~εὑρομένη. |
[272] |
χρὴ
πάντας
τοὺς
λόγους
ἄνω
|
καὶ |
κάτω
~μεταστρέφοντα
ἐπισκοπεῖν
εἴ
τίς |
[227] |
δέ,
ἀλλ᾽
αὐτὸ
δὴ
τοῦτο
|
καὶ |
~κεκόμψευται·
λέγει
γὰρ
ὡς
χαριστέον |
[259] |
μεσημβρίᾳ
μὴ
διαλεγομένους
ἀλλὰ
~νυστάζοντας
|
καὶ |
κηλουμένους
ὑφ᾽
αὑτῶν
δι᾽
ἀργίαν |
[252] |
ἐκαλλωπίζετο,
πάντων
~καταφρονήσασα
δουλεύειν
ἑτοίμη
|
καὶ |
κοιμᾶσθαι
ὅπου
ἂν
ἐᾷ
τις |
[239] |
οὖν
κατὰ
(διάνοιαν
ἐπίτροπός
τε
|
καὶ |
κοινωνὸς
οὐδαμῇ
~λυσιτελὴς
ἀνὴρ
ἔχων |
[256] |
ἐνθάδε
~βίον
διάγουσιν,
ἐγκρατεῖς
αὑτῶν
|
καὶ |
κόσμιοι
ὄντες,
δουλωσάμενοι
μὲν
ᾧ |
[239] |
καὶ
ἀνάνδρου
(διαίτης,
ἀλλοτρίοις
χρώμασι
|
~καὶ |
κόσμοις
χήτει
οἰκείων
κοσμούμενον,
ὅσα |
[237] |
~ἐπὶ
τὸ
ἄριστον
λόγῳ
ἀγούσης
|
καὶ |
κρατούσης
τῷ
κράτει
σωφροσύνη
ὄνομα· |
[274] |
ἀστρονομίαν,
ἔτι
δὲ
πεττείας
τε
|
καὶ |
κυβείας,
καὶ
δὴ
καὶ
γράμματα. |
[244] |
καταφυγοῦσα
πρὸς
θεῶν
~εὐχάς
τε
|
καὶ |
λατρείας,
ὅθεν
δὴ
καθαρμῶν
τε |
[246] |
θεῷ
φίλον,
ταύτῃ
~ἐχέτω
τε
|
καὶ |
λεγέσθω·
τὴν
δὲ
αἰτίαν
τῆς |
[278] |
ἔλεγχον
ἰὼν
περὶ
ὧν
ἔγραψε,
|
~καὶ |
λέγων
αὐτὸς
δυνατὸς
τὰ
γεγραμμένα |
[260] |
κατὰ
τοῦ
~ὄνου,
ἵππον
ἐπονομάζων
|
καὶ |
λέγων
ὡς
παντὸς
ἄξιον
τὸ |
[272] |
καὶ
τραχεῖαν,
ἐξὸν
ὀλίγην
τε
|
καὶ |
λείαν.
~ἀλλ᾽
εἴ
τινά
πῃ |
[241] |
τῶν
τότε,
ὑπομιμνῄσκων
τὰ
~πραχθέντα
|
καὶ |
λεχθέντα,
ὡς
τῷ
αὐτῷ
διαλεγόμενος· |
[230] |
καὶ
σφόδρα
ἡδύ·
~θερινόν
τε
|
καὶ |
λιγυρὸν
ὑπηχεῖ
τῷ
τῶν
τεττίγων |
[274] |
τοῦτον
δὴ
πρῶτον
ἀριθμόν
τε
|
καὶ |
λογισμὸν
εὑρεῖν
καὶ
(γεωμετρίαν
~καὶ |
[255] |
φίλον
ἀγαθῷ
εἶναι.
προσεμένου
δὲ
|
καὶ |
λόγον
καὶ
ὁμιλίαν
δεξαμένου,
~ἐγγύθεν |
[245] |
ἑαυτοῦ
κινουμένου,
~ψυχῆς
οὐσίαν
τε
|
καὶ |
λόγον
τοῦτον
αὐτόν
τις
λέγων |
[256] |
ἡνιόχου
πρὸς
ταῦτα
μετ᾽
αἰδοῦς
|
καὶ |
λόγου
~ἀντιτείνει.
ἐὰν
μὲν
δὴ |
[259] |
τῶν
Μουσῶν
περί
~τε
οὐρανὸν
|
καὶ |
λόγους
οὖσαι
θείους
τε
καὶ |
[240] |
δὲ
τῶν
ἄλλων
ταύτῃ,
ἃ
|
~καὶ |
λόγῳ
(ἐστὶν
ἀκούειν
οὐκ
ἐπιτερπές, |
[253] |
~δόξης
ἑταῖρος,
ἄπληκτος,
κελεύσματι
μόνον
|
καὶ |
(λόγῳ
ἡνιοχεῖται·
ὁ
δ᾽
αὖ |
[243] |
ἁλμυρὰν
ἀκοὴν
ἀποκλύσασθαι·
συμβουλεύω
δὲ
|
καὶ |
Λυσίᾳ
ὅτι
~τάχιστα
γράψαι
ὡς |
[227] |
πρᾶγμα
~ποιήσασθαι
τὸ
τεήν
τε
|
καὶ |
Λυσίου
διατριβὴν
ἀκοῦσαι;
~(Φαῖδρος)
πρόαγε |
[228] |
πάνυ
μὲν
φιλῶ,
παρόντος
δὲ
|
καὶ |
Λυσίου,
ἐμαυτόν
σοι
ἐμμελετᾶν
~παρέχειν |
[266] |
δὲ
νῦν
παρὰ
σοῦ
τε
|
καὶ |
~Λυσίου
μαθόντας
εἰπὲ
τί
χρὴ |
[278] |
γεγονέναι,
ἐν
δὲ
~τοῖς
διδασκομένοις
|
καὶ |
μαθήσεως
χάριν
λεγομένοις
καὶ
τῷ |
[247] |
ἕκαστος
ἐτάχθη.
~πολλαὶ
μὲν
οὖν
|
καὶ |
μακάριαι
θέαι
τε
καὶ
διέξοδοι |
[246] |
ἐστι,
πάντῃ
πάντως
θείας
εἶναι
|
καὶ |
μακρᾶς
διηγήσεως,
ᾧ
δὲ
ἔοικεν, |
[265] |
μὴ
δεῖ
χαρίζεσθαι,
~ἐλεγέτην.
~(Φαῖδρος)
|
καὶ |
μάλ᾽
ἀνδρικῶς.
~(Σωκράτης)
~ὤιμην
σε |
[265] |
Φαῖδρε,
καλῶν
παίδων
ἔφορον.
~(Φαῖδρος)
|
καὶ |
μάλα
ἔμοιγε
οὐκ
ἀηδῶς
ἀκοῦσαι. |
[268] |
~τὴν
τῆς
τέχνης
δύναμιν.
~(Φαῖδρος)
|
καὶ |
μάλα
ἐρρωμένην,
ὦ
Σώκρατες,
ἔν |
[266] |
τὸ
~λειπόμενον
τῆς
ῥητορικῆς.
~(Φαῖδρος)
|
~καὶ |
μάλα
που
συχνά,
ὦ
Σώκρατες, |
[258] |
τε
καὶ
οἱ
ἑταῖροι.
~(Φαῖδρος)
|
καὶ |
μάλα.
~(Σωκράτης)
~δῆλόν
γε
ὅτι |
[258] |
θεώμενοι
αὐτοῦ
τὰ
συγγράμματα;
~(Φαῖδρος)
|
καὶ |
μάλα.
~(Σωκράτης)
~οἴει
τινὰ
οὖν |
[274] |
ἄν
τῳ
συμβῇ
~παθεῖν.
~(Φαῖδρος)
|
καὶ |
μάλα.
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
τὸ
μὲν |
[263] |
τὸ
αὐτὸ
πάντες
διενοήθημεν;
~(Φαῖδρος)
|
καὶ |
μάλα.
~(Σωκράτης)
~τί
δ᾽
ὅταν |
[233] |
καὶ
ἐπὶ
~τὰς
θύρας
ἥξουσι
|
καὶ |
μάλιστα
ἡσθήσονται
καὶ
οὐκ
ἐλαχίστην |
[235] |
ὦ
Σώκρατες·
αὐτὸ
γὰρ
τοῦτο
|
καὶ |
μάλιστα
ὁ
λόγος
ἔχει.
τῶν |
[230] |
θηρίον
ὂν
τυγχάνω
Τυφῶνος
πολυπλοκώτερον
|
καὶ |
μᾶλλον
ἐπιτεθυμμένον,
~εἴτε
ἡμερώτερόν
τε |
[245] |
δὲ
ἀπὸ
Μουσῶν
κατοκωχή
τε
|
καὶ |
μανία,
λαβοῦσα
ἁπαλὴν
καὶ
ἄβατον |
[241] |
~νοῦν
καὶ
σωφροσύνην
ἀντ᾽
ἔρωτος
|
καὶ |
μανίας,
ἄλλος
γεγονὼς
~λέληθεν
τὰ |
[262] |
τοῦ
ἀγνοουμένου
ὁμοιότητα
~σμικράν
τε
|
καὶ |
μεγάλην
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
διαγιγνώσκειν; |
[277] |
νόμους
~τιθείς,
σύγγραμμα
πολιτικὸν
γράφων
|
καὶ |
μεγάλην
τινὰ
ἐν
αὐτῷ
βεβαιότητα |
[261] |
ἰδίοις,
ἡ
~αὐτὴ
σμικρῶν
(τε
|
καὶ |
μεγάλων
πέρι,
καὶ
οὐδὲν
ἐντιμότερον |
[269] |
~ῥήτωρ
ἐλλόγιμος,
προσλαβὼν
ἐπιστήμην
τε
|
καὶ |
μελέτην,
ὅτου
δ᾽
ἂν
ἐλλείπῃς |
[233] |
μνημεῖα
καταλειφθῆναι
τῶν
μελλόντων
ἔσεσθαι.
|
καὶ |
μὲν
δὴ
βελτίονί
~σοι
προσήκει |
[231] |
περὶ
ὧν
οὕτω
~διακείμενοι
βουλεύονται;
|
καὶ |
μὲν
δὴ
εἰ
μὲν
ἐκ |
[232] |
ἢ
δι᾽
ἄλλην
τινὰ
ἡδονήν.
|
καὶ |
μὲν
δὴ
εἴ
σοι
δέος |
[233] |
~κακῶν
πλείστην
χάριν
αὐτοῖς
εἴσονται.
|
καὶ |
μὲν
δὴ
καὶ
ἐν
ταῖς |
[232] |
τοῦ
~πράγματος
ἢ
ἔχθραν
γενέσθαι.
|
~καὶ |
μὲν
δὴ
τῶν
μὲν
ἐρώντων |
[266] |
κατόπισθε
μετ᾽
ἴχνιον
ὥστε
θεοῖο.
|
~καὶ |
μέντοι
καὶ
τοὺς
δυναμένους
αὐτὸ |
[252] |
ὅσοι
δὲ
Ἄρεώς
τε
θεραπευταὶ
|
καὶ |
μετ᾽
ἐκείνου
περιεπόλουν,
~ὅταν
ὑπ᾽ |
[241] |
χρόνον
~ἄπιστος,
~εἰς
ὃν
πολλὰ
|
καὶ |
μετὰ
πολλῶν
ὅρκων
τε
καὶ |
[259] |
εὐθὺς
ᾄδειν,
~ἕως
ἂν
τελευτήσῃ,
|
καὶ |
μετὰ
ταῦτα
ἐλθὸν
παρὰ
μούσας |
[270] |
μεγάλαι
τῶν
τεχνῶν
προσδέονται
(ἀδολεσχίας
|
καὶ |
~μετεωρολογίας
φύσεως
πέρι·
τὸ
γὰρ |
[268] |
καὶ
ὁπότε
ἕκαστα
~τούτων
ποιεῖν,
|
καὶ |
μέχρι
ὁπόσου;
~(Σωκράτης)
~εἰ
οὖν |
[243] |
ἔλεγον;
ἵνα
καὶ
τοῦτο
ἀκούσῃ,
|
καὶ |
μὴ
ἀνήκοος
ὢν
~φθάσῃ
χαρισάμενος |
[237] |
ὅτι
τάχιστα
διαδράμω
τὸν
λόγον
|
καὶ |
μὴ
βλέπων
πρὸς
σὲ
~ὑπ᾽ |
[236] |
ἀναγκαζώμεθα
ποιεῖν
ἀνταποδιδόντες
ἀλλήλοις
(εὐλαβήθητι)
|
καὶ |
μὴ
~βούλου
με
ἀναγκάσαι
λέγειν |
[258] |
ὁ
τρόπος
τοῦ
καλῶς
τε
|
καὶ |
μὴ
γράφειν;
δεόμεθά
τι,
ὦ |
[277] |
γράφοιντο.
τὸ
μὲν
οὖν
ἔντεχνον
|
καὶ |
μὴ
δοκεῖ
μοι
δεδηλῶσθαι
~μετρίως. |
[235] |
ἐν
τῷ
βιβλίῳ
~βελτίω
τε
|
καὶ |
μὴ
ἐλάττω
ἕτερα
ὑπέσχησαι
εἰπεῖν |
[265] |
διατέμνειν
κατ᾽
ἄρθρα
ᾗ
πέφυκεν,
|
καὶ |
μὴ
ἐπιχειρεῖν
~καταγνύναι
μέρος
μηδέν, |
[237] |
ἅπαντι
δῆλον·
ὅτι
δ᾽
αὖ
|
καὶ |
μὴ
~ἐρῶντες
ἐπιθυμοῦσι
τῶν
καλῶν, |
[237] |
τῷ
δὴ
τὸν
ἐρῶντά
τε
|
καὶ |
μὴ
κρινοῦμεν;
δεῖ
~αὖ
νοῆσαι |
[275] |
ἐπίσταται
λέγειν
~οἷς
δεῖ
γε
|
καὶ |
μή.
πλημμελούμενος
δὲ
καὶ
οὐκ |
[238] |
ἢ
βλάβη
ἀπό
τε
~ἐρῶντος
|
καὶ |
μὴ
τῷ
χαριζομένῳ
ἐξ
εἰκότος |
[236] |
τούτων
σύνες
ὅ
τοι
λέγω,
|
καὶ |
μηδαμῶς
πρὸς
βίαν
βουληθῇς
μᾶλλον |
[262] |
οὐκ
ἔχοντες
ἱκανὰ
~παραδείγματα.
~(Σωκράτης)
|
~καὶ |
μὴν
κατὰ
τύχην
γέ
τινα, |
[240] |
καὶ
ἡ
τούτων
συνουσία
ἔχει.
|
~καὶ |
μὴν
τό
γε
ἀναγκαῖον
αὖ |
[227] |
δή.
~(Σωκράτης)
λέγοις
ἄν.
~(Φαῖδρος)
|
~καὶ |
μήν,
ὦ
Σώκρατες,
προσήκουσα
γέ |
[245] |
γῆν
εἰς
ἓν
συμπεσοῦσαν
στῆναι
|
καὶ |
μήποτε
αὖθις
ἔχειν
ὅθεν
~κινηθέντα |
[239] |
εἶναι
τὸν
~ἐρώμενον·
πατρὸς
γὰρ
|
καὶ |
μητρὸς
καὶ
συγγενῶν
καὶ
φίλων |
[273] |
εἴδη
τε
διαιρεῖσθαι
τὰ
ὄντα
|
καὶ |
μιᾷ
ἰδέᾳ
~δυνατὸς
ᾖ
καθ᾽ |
[252] |
ἦν
χορευτής,
ἐκεῖνον
τιμῶν
τε
|
καὶ |
~μιμούμενος
εἰς
τὸ
δυνατὸν
ζῇ, |
[254] |
~ἰέναι
τε
πρὸς
τὰ
παιδικὰ
|
καὶ |
μνείαν
ποιεῖσθαι
τῆς
τῶν
ἀφροδισίων |
[274] |
ἔφη
ὁ
Θεύθ,
σοφωτέρους
Αἰγυπτίους
|
καὶ |
~μνημονικωτέρους
παρέξει·
μνήμης
τε
γὰρ |
[248] |
περιφοράν,
θορυβουμένη
ὑπὸ
τῶν
ἵππων
|
καὶ |
μόγις
~καθορῶσα
τὰ
ὄντα·
ἡ |
[267] |
ἀκούων
ποτέ
μου
Πρόδικος
ἐγέλασεν,
|
καὶ |
~μόνος
αὐτὸς
ηὑρηκέναι
ἔφη
ὧν |
[278] |
ἐς
τὸ
Νυμφῶν
νᾶμά
τε
|
καὶ |
μουσεῖον
ἠκούσαμεν
λόγων,
οἳ
~ἐπέστελλον |
[261] |
δὲ
Παλαμήδους
ἀνήκοος
γέγονας;
~(Φαῖδρος)
|
~καὶ |
ναὶ
μὰ
Δί᾽
ἔγωγε
τῶν |
[236] |
ἐν
ἐρημίᾳ,
(ἰσχυρότερος
δ᾽
ἐγὼ
|
καὶ |
νεώτερος,
ἐκ
δὲ
~ἁπάντων
τούτων |
[241] |
(ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
μὴ
~ἐρῶντι
|
καὶ |
νοῦν
ἔχοντι·
εἰ
δὲ
μή, |
[242] |
τῶν
δὲ
ἄλλων
πάμπολυ
κρατεῖς
|
καὶ |
νῦν
αὖ
~δοκεῖς
αἴτιός
μοι |
[253] |
εἴδη,
ἡνιοχικὸν
δὲ
εἶδος
(τρίτον,
|
καὶ |
νῦν
ἔτι
ἡμῖν
ταῦτα
μενέτω. |
[275] |
καὶ
ὠφελίας
τοῖς
μέλλουσι
χρῆσθαι·
|
~καὶ |
νῦν
(σύ,
πατὴρ
ὢν
γραμμάτων, |
[259] |
καὶ
ἡμᾶς.
~εἰ
οὖν
ἴδοιεν
|
καὶ |
νὼ
καθάπερ
τοὺς
πολλοὺς
ἐν |
[269] |
φαίη
~ἀλλ᾽
οὐ
τὰ
τραγικά,
|
καὶ |
ὁ
Ἀκουμενὸς
τὰ
πρὸ
ἰατρικῆς |
[270] |
τί
ποτε
λέγει
Ἱπποκράτης
τε
|
καὶ |
ὁ
ἀληθὴς
λόγος.
~ἆρ᾽
οὐχ |
[241] |
τῷ
πρόσθεν
ὅμοιός
τε
ἐκείνῳ
|
καὶ |
ὁ
αὐτὸς
~πάλιν
γένηται.
φυγὰς |
[243] |
εἴρησθον
τὼ
λόγω,
οὗτός
τε
|
καὶ |
ὁ
ἐκ
~τοῦ
βιβλίου
ῥηθείς. |
[257] |
αὐτοῦ
Πολέμαρχος
τέτραπται,
τρέψον,
ἵνα
|
καὶ |
ὁ
~ἐραστὴς
ὅδε
αὐτοῦ
μηκέτι |
[263] |
εἶναι.
ἢ
οὐδὲν
λέγω,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὁ
Λυσίας
~ἀρχόμενος
τοῦ
ἐρωτικοῦ |
[241] |
ἄλλος
γεγονὼς
~λέληθεν
τὰ
παιδικά.
|
καὶ |
ὁ
μὲν
αὐτὸν
χάριν
ἀπαιτεῖ |
[240] |
πάντων
(ἀηδέστατον.
ἥλικα
γὰρ
δὴ
|
καὶ |
ὁ
παλαιὸς
~λόγος
τέρπειν
τὸν |
[269] |
~(Φαῖδρος)
ὀρθότατά
γε.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
|
καὶ |
ὁ
Σοφοκλῆς
τόν
σφισιν
ἐπιδεικνύμενον |
[251] |
κεντουμένη
κύκλῳ
ἡ
ψυχὴ
~οἰστρᾷ
|
καὶ |
ὀδυνᾶται,
μνήμην
δ᾽
αὖ
ἔχουσα |
[261] |
~(Σωκράτης)
~ἀλλ᾽
ἦ
τὰς
Νέστορος
|
καὶ |
Ὀδυσσέως
τέχνας
μόνον
περὶ
λόγων |
[266] |
λόγων
τέχνη,
ᾗ
~Θρασύμαχός
τε
|
καὶ |
οἱ
ἄλλοι
χρώμενοι
σοφοὶ
μὲν |
[258] |
αὐτός
τε
αὑτὸν
ἔτι
ζῶν,
|
καὶ |
οἱ
ἔπειτα
γιγνόμενοι
ταὐτὰ
ταῦτα |
[258] |
εἶναι
~συγγράφειν,
πενθεῖ
αὐτός
τε
|
καὶ |
οἱ
ἑταῖροι.
~(Φαῖδρος)
καὶ
μάλα. |
[275] |
σεμνῶς
πάνυ
~σιγᾷ.
ταὐτὸν
δὲ
|
καὶ |
οἱ
λόγοι·
δόξαις
μὲν
ἂν |
[262] |
τοὺς
ἐντοπίους
θεούς·
ἴσως
δὲ
|
καὶ |
οἱ
~τῶν
Μουσῶν
προφῆται
οἱ |
[236] |
τῶν
παιδικῶν
ἐπελαβόμην
ἐρεσχηλῶν
σε,
|
καὶ |
οἴει
~δή
με
ὡς
ἀληθῶς |
[255] |
ἀντέρωτα
ἔχων·
καλεῖ
δὲ
αὐτὸν
|
καὶ |
οἴεται
οὐκ
ἔρωτα
ἀλλὰ
~φιλίαν |
[255] |
οἱ
σύμπαντες
ἄλλοι
φίλοι
τε
|
καὶ |
οἰκεῖοι
μοῖραν
φιλίας
~οὐδεμίαν
παρέχονται |
[255] |
ἡ
δ᾽
~ἀπομεστουμένου
ἔξω
ἀπορρεῖ·
|
καὶ |
οἷον
πνεῦμα
ἤ
τις
ἠχὼ |
[235] |
ὡς
Λυσίας
τοῦ
~παντὸς
ἡμάρτηκεν,
|
καὶ |
οἷόν
τε
δὴ
παρὰ
πάντα |
[261] |
πᾶν
παντὶ
ὁμοιοῦν
τῶν
δυνατῶν
|
καὶ |
οἷς
δυνατόν,
καὶ
ἄλλου
~ὁμοιοῦντος |
[240] |
ἀπολείπεται,
ἀλλ᾽
ὑπ᾽
(ἀνάγκης
τε
|
~καὶ |
οἴστρου
ἐλαύνεται,
ὃς
ἐκείνῳ
μὲν |
[250] |
δι᾽
ἀμυδρῶν
ὀργάνων
~μόγις
αὐτῶν
|
καὶ |
ὀλίγοι
ἐπὶ
τὰς
εἰκόνας
ἰόντες |
[278] |
εἴ
τις
ἄλλος
συντίθησι
λόγους,
|
καὶ |
Ὁμήρῳ
~καὶ
εἴ
τις
ἄλλος |
[255] |
εἶναι.
προσεμένου
δὲ
καὶ
λόγον
|
καὶ |
ὁμιλίαν
δεξαμένου,
~ἐγγύθεν
ἡ
εὔνοια |
[271] |
ποιήσει
ψυχὴν
ἰδεῖν,
πότερον
ἓν
|
καὶ |
ὅμοιον
~πέφυκεν
ἢ
κατὰ
σώματος |
[254] |
πέρας
κακοῦ,
πορεύεσθον
~ἀγομένω,
εἴξαντε
|
καὶ |
ὁμολογήσαντε
ποιήσειν
τὸ
κελευόμενον.
καὶ |
[254] |
~καὶ
ἀνανδρίᾳ
λιπόντε
τὴν
τάξιν
|
καὶ |
(ὁμολογίαν·
καὶ
πάλιν
οὐκ
ἐθέλοντας |
[256] |
τῆς
διανοίας
ἀγαγόντα,
μακάριον
μὲν
|
(καὶ |
ὁμονοητικὸν
τὸν
ἐνθάδε
~βίον
διάγουσιν, |
[256] |
~διάγοντας
εὐδαιμονεῖν
(μετ᾽
ἀλλήλων
πορευομένους,
|
καὶ |
ὁμοπτέρους
~ἔρωτος
χάριν,
ὅταν
γένωνται, |
[266] |
(δὲ
σώματος
ἐξ
ἑνὸς
διπλᾶ
|
καὶ |
ὁμώνυμα
πέφυκε,
σκαιά,
τὰ
δὲ |
[231] |
ἔρωτα
καὶ
ἃ
~πεποιήκασιν
εὖ,
|
καὶ |
ὃν
εἶχον
πόνον
προστιθέντες
(ἡγοῦνται |
[277] |
~τὸ
γὰρ
ἀγνοεῖν
ὕπαρ
τε
|
καὶ |
ὄναρ
δικαίων
(καὶ
ἀδίκων
πέρι |
[251] |
ἐν
τούτῳ
ὅλη
καὶ
ἀνακηκίει,
|
καὶ |
ὅπερ
τὸ
τῶν
ὀδοντοφυούντων
~πάθος |
[274] |
πῇ
γιγνόμενον
καλῶς
ἂν
ἔχοι
|
~καὶ |
ὅπῃ
ἀπρεπῶς,
λοιπόν.
ἦ
γάρ; |
[277] |
λόγους
λέγειν
τε
καὶ
γράφειν,
|
καὶ |
ὅπῃ
~γιγνόμενον
ἐν
δίκῃ
λέγοιτ᾽ |
[259] |
ἔχει
λέγειν
τε
~καὶ
γράφειν
|
καὶ |
ὅπῃ
μή,
σκεπτέον.
~(Φαῖδρος)
δῆλον. |
[275] |
ὦ
Σώκρατες,
ῥᾳδίως
σὺ
Αἰγυπτίους
|
καὶ |
ὁποδαποὺς
ἂν
ἐθέλῃς
λόγους
ποιεῖς. |
[273] |
ὅστις
~δή
ποτ᾽
ὢν
τυγχάνει
|
καὶ |
ὁπόθεν
χαίρει
ὀνομαζόμενος.
ἀτάρ,
ὦ |
[230] |
τε
(Ἀττικὴν
φαίνῃ
περιάξειν
ἅπασαν
|
καὶ |
ὅποι
ἂν
ἄλλοσε
~βούλῃ.
νῦν |
[268] |
εἰ
προσεπίσταται
καὶ
οὕστινας
δεῖ
|
καὶ |
ὁπότε
ἕκαστα
~τούτων
ποιεῖν,
καὶ |
[235] |
σὺ
γὰρ
ἐμοὶ
ὧντινων
μὲν
|
καὶ |
ὅπως
~ἤκουσας
μηδ᾽
ἂν
κελεύω |
[258] |
τινὰ
οὖν
τῶν
τοιούτων,
ὅστις
|
καὶ |
ὁπωστιοῦν
δύσνους
Λυσίᾳ,
ὀνειδίζειν
αὐτὸ |
[252] |
καὶ
~κατακοσμεῖ,
ὡς
(τιμήσων
τε
|
καὶ |
ὀργιάσων.
οἱ
μὲν
δὴ
οὖν |
[271] |
ἄρα
ὅτι
ὁ
Θρασύμαχός
τε
|
καὶ |
ὃς
ἂν
ἄλλος
σπουδῇ
τέχνην |
[258] |
δήμῳ"
ἢ
ἀμφοτέροις,
καὶ
ὃς
|
καὶ |
ὃς>
εἶπεν"
~τὸν
αὑτὸν
δὴ |
[258] |
ἢ
τῷ
δήμῳ"
ἢ
ἀμφοτέροις,
|
καὶ |
ὃς
καὶ
ὃς>
εἶπεν"
~τὸν |
[269] |
τεχνημάτων
βραχυλογιῶν
τε
καὶ
εἰκονολογιῶν
|
καὶ |
~ὅσα
ἄλλα
διελθόντες
ὑπ᾽
αὐγὰς |
[227] |
πλουσίῳ,
καὶ
πρεσβυτέρῳ
ἢ
~νεωτέρῳ,
|
καὶ |
ὅσα
ἄλλα
(ἐμοί
τε
πρόσεστι |
[250] |
δικαιοσύνης
μὲν
οὖν
καὶ
σωφροσύνης
|
καὶ |
ὅσα
ἄλλα
τίμια
ψυχαῖς
~οὐκ |
[261] |
λόγων,
οὐ
~μόνον
ἐν
δικαστηρίοις
|
καὶ |
ὅσοι
ἄλλοι
δημόσιοι
σύλλογοι,
ἀλλὰ |
[278] |
ᾠδῇ
συντέθηκε,
τρίτον
δὲ
Σόλωνι
|
καὶ |
ὅστις
~ἐν
πολιτικοῖς
λόγοις
νόμους |
[276] |
γνήσιον,
τῷ
τρόπῳ
τε
γίγνεται,
|
καὶ |
~ὅσῳ
ἀμείνων
καὶ
δυνατώτερος
τούτου |
[252] |
~τε
καὶ
ἡγεμονικὸς
τὴν
φύσιν,
|
καὶ |
ὅταν
αὐτὸν
εὑρόντες
ἐρασθῶσι,
πᾶν |
[254] |
ἤδη
τῇ
τοῦ
ἡνιόχου
προνοίᾳ,
|
καὶ |
~ὅταν
ἴδῃ
τὸν
καλόν,
φόβῳ |
[253] |
ζητοῦσι
τὸν
σφέτερον
παῖδα
~πεφυκέναι,
|
καὶ |
ὅταν
κτήσωνται,
μιμούμενοι
αὐτοί
τε |
[255] |
τῷ
ἐρῶντι
ἑαυτὸν
ὁρῶν
λέληθεν.
|
καὶ |
ὅταν
μὲν
ἐκεῖνος
παρῇ,
λήγει |
[236] |
Σωκράτην
ἀγνοῶ,
~καὶ
ἐμαυτοῦ
ἐπιλέλησμαι,
|
καὶ |
ὅτι
ἐπεθύμει
μὲν
λέγειν,
ἐθρύπτετο |
[249] |
καὶ
τῷ
~κοινωνοῦντι
αὐτῆς
γίγνεται,
|
καὶ |
ὅτι
ταύτης
μετέχων
τῆς
μανίας |
[259] |
δὴ
οὖν
ἕνεκα
λεκτέον
τι
|
καὶ |
οὐ
καθευδητέον
ἐν
τῇ
μεσημβρίᾳ. |
[229] |
λίαν
δὲ
δεινοῦ
καὶ
ἐπιπόνου
|
καὶ |
οὐ
πάνυ
εὐτυχοῦς
ἀνδρός,
κατ᾽ |
[239] |
ἰδεῖν.
~ὀφθήσεται
δὴ
μαλθακόν
τινα
|
καὶ |
οὐ
στερεὸν
διώκων,
οὐδ᾽
ἐν |
[252] |
ὧν
τὸ
ἕτερον
ὑβριστικὸν
πάνυ
|
καὶ |
οὐ
σφόδρα
τι
ἔμμετρον·
~ὑμνοῦσι |
[278] |
ἁρμόττοι
καὶ
ἐμμελεστέρως
ἔχοι.
~(Φαῖδρος)
|
καὶ |
οὐδέν
γε
ἀπὸ
τρόπου.
~(Σωκράτης) |
[261] |
σμικρῶν
(τε
καὶ
μεγάλων
πέρι,
|
καὶ |
οὐδὲν
ἐντιμότερον
τό
γε
ὀρθὸν |
[243] |
ἀκούειν
ἐν
ναύταις
που
~τεθραμμένων
|
καὶ |
οὐδένα
ἐλεύθερον
ἔρωτα
ἑωρακότων,
πολλοῦ |
[277] |
τε
ἡγούμενος
πολλὴν
~ἀναγκαῖον
εἶναι,
|
καὶ |
οὐδένα
πώποτε
λόγον
ἐν
μέτρῳ |
[255] |
~μὲν
οὖν,
ὅτου
δὲ
ἀπορεῖ·
|
καὶ |
οὔθ᾽
ὅτι
πέπονθεν
οἶδεν
οὐδ᾽ |
[229] |
ὑδάτιον
βρέχουσι
τοὺς
πόδας
ἰέναι,
|
καὶ |
οὐκ
ἀηδές,
ἄλλως
τε
καὶ |
[267] |
τέχνης
πέρι.
~(Φαῖδρος)
σμικρά
γε
|
καὶ |
οὐκ
ἄξια
λέγειν.
~(Σωκράτης)
~ἐῶμεν |
[239] |
ἕπεται
πάντα
~ἐπιτηδεύοντα,
ἃ
δῆλα
|
καὶ |
οὐκ
ἄξιον
περαιτέρω
προβαίνειν,
ἀλλὰ |
[233] |
θύρας
ἥξουσι
καὶ
μάλιστα
ἡσθήσονται
|
καὶ |
οὐκ
ἐλαχίστην
χάριν
εἴσονται
καὶ |
[275] |
γε
καὶ
μή.
πλημμελούμενος
δὲ
|
καὶ |
οὐκ
ἐν
δίκῃ
λοιδορηθεὶς
τοῦ |
[240] |
ἀηδίας
~ὁρῶντι
μὲν
ὄψιν
πρεσβυτέραν
|
καὶ |
οὐκ
ἐν
ὥρᾳ,
ἑπομένων
δὲ |
[275] |
αὕτως
παρ᾽
οἷς
οὐδὲν
προσήκει,
|
καὶ |
οὐκ
ἐπίσταται
λέγειν
~οἷς
δεῖ |
[230] |
γάρ,
ὃ
λέγεις,
~ξεναγουμένῳ
τινὶ
|
καὶ |
οὐκ
ἐπιχωρίῳ
(ἔοικας·
οὕτως
ἐκ |
[260] |
καὶ
διαμαρτυρομένων
λόγων,
ὅτι
ψεύδεται
|
καὶ |
οὐκ
ἔστι
~τέχνη
ἀλλ᾽
ἄτεχνος |
[265] |
μανίαν
ἐφήσαμέν
τε
ἀρίστην
εἶναι,
|
καὶ |
οὐκ
~οἶδ᾽
ὅπῃ
τὸ
ἐρωτικὸν |
[250] |
τῶν
ἐκεῖ
ὁμοίωμα
ἴδωσιν,
ἐκπλήττονται
|
καὶ |
οὐκέτ᾽
~ἐν>
αὑτῶν
γίγνονται,
ὃ |
[235] |
ᾤμην
Λυσίαν
οἴεσθαι
ἱκανὸν
~εἶναι.
|
καὶ |
οὖν
μοι
ἔδοξεν,
ὦ
Φαῖδρε, |
[252] |
ἀδελφῶν
καὶ
ἑταίρων
~πάντων
λέλησται,
|
καὶ |
οὐσίας
δι᾽
ἀμέλειαν
ἀπολλυμένης
παρ᾽ |
[268] |
γε
ἢ
ἐρέσθαι
εἰ
προσεπίσταται
|
καὶ |
οὕστινας
δεῖ
καὶ
ὁπότε
ἕκαστα |
[268] |
τραγῳδίας
ποίησιν
οἴεται
παραδιδόναι;
~(Φαῖδρος)
|
~καὶ |
οὗτοι
ἄν,
ὦ
Σώκρατες,
οἶμαι |
[248] |
καὶ
ἐπ᾽
αὐτῇ
νέκταρ
~ἐπότισεν.
|
~(καὶ |
οὗτος
μὲν
θεῶν
βίος·
αἱ |
[229] |
Ἀρείου
πάγου·
λέγεται
γὰρ
αὖ
|
καὶ |
οὗτος
ὁ
λόγος,
ὡς
ἐκεῖθεν |
[241] |
περὶ
γὰρ
ἀμφοῖν
ἱκανῶς
~εἴρηται.
|
καὶ |
οὕτω
δὴ
ὁ
μῦθος
ὅτι |
[229] |
πετρῶν
σὺν
Φαρμακείᾳ
παίζουσαν
~ὦσαι,
|
καὶ |
οὕτω
δὴ
τελευτήσασαν
λεχθῆναι
ὑπὸ |
[252] |
αὑτούς
τε
καὶ
τὰ
παιδικά.
|
~(καὶ |
οὕτω
καθ᾽
ἕκαστον
θεόν,
οὗ |
[243] |
τὴν
παλινῳδίαν,
~γυμνῇ
τῇ
κεφαλῇ
|
καὶ |
οὐχ
ὥσπερ
τότε
ὑπ᾽
αἰσχύνης |
[277] |
τῷ
τε
φυτεύσαντι
(βοηθεῖν
ἱκανοὶ
|
καὶ |
οὐχὶ
ἄκαρποι
ἀλλὰ
~ἔχοντες
σπέρμα, |
[234] |
~(Σωκράτης)
δοκῶ
γάρ
σοι
παίζειν
|
καὶ |
οὐχὶ
ἐσπουδακέναι;
~(Φαῖδρος)
~μηδαμῶς,
ὦ |
[250] |
παραδοὺς
τετράποδος
νόμον
βαίνειν
ἐπιχειρεῖ
|
καὶ |
παιδοσπορεῖν,
~καὶ
ὕβρει
προσομιλῶν
οὐ |
[242] |
ἐμὲ
γὰρ
ἔθραξε
μέν
τι
|
καὶ |
πάλαι
λέγοντα
τὸν
λόγον,
καί |
[254] |
τὴν
τοῦ
κάλλους
φύσιν
ἠνέχθη,
|
καὶ |
πάλιν
εἶδεν
αὐτὴν
~μετὰ
σωφροσύνης |
[254] |
λιπόντε
τὴν
τάξιν
καὶ
(ὁμολογίαν·
|
καὶ |
πάλιν
οὐκ
ἐθέλοντας
~προσιέναι
ἀναγκάζων |
[267] |
πολλοὺς
ἅμα
δεινὸς
ἁνὴρ
(γέγονεν,
|
καὶ |
~πάλιν
ὠργισμένοις
ἐπᾴδων
κηλεῖν,
ὡς |
[246] |
δὲ
~θεῖον
(καλόν,
σοφόν,
ἀγαθόν,
|
καὶ |
πᾶν
ὅτι
τοιοῦτον·
τούτοις
δὴ |
[263] |
λέγεις
τεχνικωτέρας
Νύμφας
τὰς
Ἀχελῴου
|
καὶ |
Πᾶνα
τὸν
Ἑρμοῦ
~Λυσίου
τοῦ |
[277] |
~λόγον,
ποικίλῃ
μὲν
ποικίλους
ψυχῇ
|
καὶ |
παναρμονίους
διδοὺς
λόγους,
ἁπλοῦς
δὲ |
[232] |
γὰρ
αὐτούς
ἐστι
τὰ
~λυποῦντα,
|
καὶ |
πάντ᾽
ἐπὶ
τῇ
αὑτῶν
βλάβῃ |
[239] |
ὅπως
ἂν
ᾖ
πάντα
ἀγνοῶν
|
καὶ |
πάντα
~ἀποβλέπων
εἰς
τὸν
ἐραστήν, |
[254] |
ἐντρέπεται,
σκιρτῶν
δὲ
~βίᾳ
φέρεται,
|
καὶ |
πάντα
πράγματα
παρέχων
τῷ
σύζυγί |
[246] |
οὖσα
καὶ
ἐπτερωμένη
μετεωροπορεῖ
τε
|
καὶ |
πάντα
τὸν
κόσμον
διοικεῖ,
ἡ |
[270] |
πέρι·
τὸ
γὰρ
ὑψηλόνουν
τοῦτο
|
καὶ |
πάντῃ
τελεσιουργὸν
~ἔοικεν
ἐντεῦθέν
ποθεν |
[276] |
τὸ
~λήθης
γῆρας
ἐὰν
ἵκηται,
|
καὶ |
παντὶ
τῷ
ταὐτὸν
ἴχνος
μετιόντι, |
[272] |
ἔν
τε
κατηγορίᾳ
καὶ
ἀπολογίᾳ,
|
καὶ |
~πάντως
λέγοντα
τὸ
δὴ
εἰκὸς |
[233] |
ἢ
ἐραστῇ.
ἐκεῖνοι
μὲν
γὰρ
|
καὶ |
παρὰ
τὸ
~βέλτιστον
τά
τε |
[254] |
μὲν
ἀντιτείνετον
(ἀγανακτοῦντε,
ὡς
δεινὰ
|
καὶ |
παράνομα
~ἀναγκαζομένω·
τελευτῶντε
δέ,
ὅταν |
[259] |
εὕδειν·
ἐὰν
δὲ
ὁρῶσι
~διαλεγομένους
|
καὶ |
παραπλέοντάς
σφας
ὥσπερ
Σειρῆνας
(ἀκηλήτους, |
[267] |
καὶ
παρεπαίνους
οἱ
δ᾽
αὐτὸν
|
καὶ |
παραψόγους
~φασὶν
ἐν
μέτρῳ
λέγειν |
[267] |
ὃς
~ὑποδήλωσίν
τε
πρῶτος
ηὗρεν
|
καὶ |
παρεπαίνους
οἱ
δ᾽
αὐτὸν
καὶ |
[240] |
διδοὺς
ἄγει,
ὁρῶντι,
ἀκούοντι,
~ἁπτομένῳ,
|
καὶ |
πᾶσαν
αἴσθησιν
αἰσθανομένῳ
τοῦ
ἐρωμένου, |
[274] |
ἐπιχειροῦντί
τοι
τοῖς
καλοῖς
καλὸν
|
καὶ |
(πάσχειν
ὅτι
ἄν
τῳ
συμβῇ |
[267] |
γε
μὴν
οἰκτρογόων
ἐπὶ
~γῆρας
|
καὶ |
πενίαν
ἑλκομένων
λόγων
κεκρατηκέναι
τέχνῃ |
[247] |
γε
ἀληθὲς
εἰπεῖν,
ἄλλως
~τε
|
καὶ |
περὶ
ἀληθείας
λέγοντα
ἡ
γὰρ |
[261] |
δικαστήριά
τέ
ἐστιν
ἡ
ἀντιλογικὴ
|
(καὶ |
περὶ
δημηγορίαν,
~ἀλλ᾽
ὡς
ἔοικε, |
[261] |
καὶ
γράφεται
τέχνῃ,
λέγεται
δὲ
|
καὶ |
περὶ
δημηγορίας·
ἐπὶ
πλέον
δὲ |
[268] |
σμικροῦ
~πράγματος
ῥήσεις
παμμήκεις
ποιεῖν
|
καὶ |
περὶ
μεγάλου
πάνυ
σμικράς,
ὅταν |
[273] |
ἔλεγχόν
πῃ
παραδοίη
τῷ
ἀντιδίκῳ.
|
καὶ |
περὶ
τἆλλα
δὴ
τοιαῦτ᾽
~ἄττα |
[269] |
τὸν
μελίγηρυν
Ἄδραστον
οἰόμεθα
ἢ
|
καὶ |
Περικλέα,
εἰ
ἀκούσειαν
ὧν
νυνδὴ |
[270] |
~ἔοικεν
ἐντεῦθέν
ποθεν
εἰσιέναι.
ὃ
|
καὶ |
Περικλῆς
πρὸς
τῷ
εὐφυὴς
εἶναι |
[275] |
~ὑμεῖς
οἱ
νέοι,
ἀπέχρη
δρυὸς
|
καὶ |
πέτρας
ἀκούειν
ὑπ᾽
εὐηθείας,
εἰ |
[229] |
ἐπιρρεῖ
δὲ
ὄχλος
τοιούτων
~Γοργόνων
|
καὶ |
Πηγάσων
καὶ
(ἄλλων
ἀμηχάνων
πλήθη |
[269] |
τοῦ
τῷ
ὄντι
ῥητορικοῦ
τε
|
καὶ |
πιθανοῦ
(τέχνην
πῶς
~καὶ
πόθεν |
[266] |
αὐτῇ,
τρίτον
τεκμήρια,
τέταρτον
~εἰκότα·
|
καὶ |
πίστωσιν
οἶμαι
καὶ
ἐπιπίστωσιν
λέγειν |
[236] |
~τῶν
δὲ
λοιπῶν
ἕτερα
πλείω
|
καὶ |
πλείονος
ἄξια
εἰπὼν
τῶνδε
{Λυσίου} |
[235] |
ποτε
δύνασθαι
εἰπεῖν
ἄλλα
πλείω
|
καὶ |
πλείονος
ἄξια.
~(Σωκράτης)
~τοῦτο
ἐγώ |
[234] |
τῶν
Ἑλλήνων
ἕτερα
τούτων
μείζω
|
καὶ |
πλείω
περὶ
τοῦ
αὐτοῦ
πράγματος; |
[255] |
ὅταν
δὲ
χρονίζῃ
τοῦτο
δρῶν
|
καὶ |
~πλησιάζῃ
μετὰ
τοῦ
ἅπτεσθαι
ἔν |
[229] |
~(Φαῖδρος)
~ἐκεῖ
σκιά
τ᾽
ἐστὶν
|
καὶ |
πνεῦμα
μέτριον,
καὶ
πόα
καθίζεσθαι |
[229] |
τ᾽
ἐστὶν
καὶ
πνεῦμα
μέτριον,
|
καὶ |
πόα
καθίζεσθαι
ἢ
ἂν
βουλώμεθα |
[275] |
ἴσως
διαφέρει
τίς
ὁ
λέγων
|
καὶ |
ποδαπός.
οὐ
γὰρ
ἐκεῖνο
~μόνον |
[255] |
ἀπῇ,
κατὰ
ταὐτὰ
αὖ
ποθεῖ
|
καὶ |
ποθεῖται,
~εἴδωλον
(ἔρωτος
ἀντέρωτα
ἔχων· |
[269] |
τε
καὶ
πιθανοῦ
(τέχνην
πῶς
|
~καὶ |
πόθεν
ἄν
τις
δύναιτο
πορίσασθαι; |
[227] |
ὦ
φίλε
Φαῖδρε,
ποῖ
δὴ
|
καὶ |
πόθεν;
~(Φαῖδρος)
παρὰ
Λυσίου,
ὦ |
[254] |
διαθερμήνας
τὴν
ψυχήν,
~γαργαλισμοῦ
τε
|
καὶ |
πόθου
(κέντρων
ὑποπλησθῇ,
ὁ
μὲν |
[243] |
μουσικὸς
ὢν
ἔγνω
τὴν
αἰτίαν,
|
καὶ |
ποιεῖ
εὐθὺς
~οὐκ
ἔστ᾽
ἔτυμος |
[243] |
εὐσέλμοις,
~(οὐδ᾽
ἵκεο
Πέργαμα
Τροίας·
|
~καὶ |
ποιήσας
δὴ
πᾶσαν
τὴν
καλουμένην |
[271] |
~πρῶτον
πάσῃ
ἀκριβείᾳ
γράψει
τε
|
καὶ |
ποιήσει
ψυχὴν
ἰδεῖν,
πότερον
ἓν |
[276] |
ἑορτῆς
χάριν
δρῴη
ἄν,
ὅτε
|
καὶ |
ποιοῖ·
ἐφ᾽
οἷς
δὲ
ἐσπούδακεν, |
[233] |
καὶ
οὐκ
ἐλαχίστην
χάριν
εἴσονται
|
καὶ |
~πολλὰ
ἀγαθὰ
αὐτοῖς
εὔξονται.
ἀλλ᾽ |
[261] |
ὅμοια
καὶ
ἀνόμοια,
καὶ
ἓν
|
καὶ |
πολλά,
μένοντά
τε
αὖ
καὶ |
[239] |
ἡδέος.
~φθονερὸν
δὴ
ἀνάγκη
(εἶναι,
|
καὶ |
πολλῶν
μὲν
ἄλλων
συνουσιῶν
ἀπείργοντα |
[238] |
δὲ
δὴ
πολυώνυμον
πολυμελὲς
γὰρ
|
καὶ |
πολυμερές
καὶ
~τούτων
τῶν
ἰδεῶν |
[244] |
γιγνομένης.
ἀλλὰ
μὴν
νόσων
γε
|
καὶ |
πόνων
τῶν
μεγίστων,
ἃ
δὴ |
[268] |
ὑπ᾽
αὐγὰς
μᾶλλον
ἴδωμεν,
τίνα
|
καὶ |
πότ᾽
ἔχει
~τὴν
τῆς
τέχνης |
[259] |
~(ὥστε
ᾄδοντες
ἠμέλησαν
σίτων
τε
|
καὶ |
ποτῶν,
καὶ
ἔλαθον
τελευτήσαντες
~αὑτούς· |
[235] |
~χαριζόμενος
συγχωρῶ.
~(Φαῖδρος)
τίνες
οὗτοι;
|
καὶ |
ποῦ
σὺ
βελτίω
τούτων
ἀκήκοας; |
[229] |
πρὸς
τὸ
ἐν
Ἄγρας
διαβαίνομεν·
|
καὶ |
~πού
τίς
ἐστι
βωμὸς
αὐτόθι |
[243] |
ἀκούων
τις
τύχοι
ἡμῶν
γεννάδας
|
καὶ |
πρᾷος
τὸ
ἦθος,
~ἑτέρου
δὲ |
[273] |
ἣν
οὐχ
ἕνεκα
τοῦ
λέγειν
|
καὶ |
πράττειν
πρὸς
ἀνθρώπους
δεῖ
~διαπονεῖσθαι |
[271] |
ἐν
ταῖς
~πράξεσιν
ὄντα
τε
|
καὶ |
πραττόμενα,
(ὀξέως
τῇ
αἰσθήσει
δύνασθαι |
[227] |
χρὴ
πένητι
μᾶλλον
ἢ
πλουσίῳ,
|
καὶ |
πρεσβυτέρῳ
ἢ
~νεωτέρῳ,
καὶ
ὅσα |
[228] |
ἥσθη
ὅτι
ἕξοι
τὸν
~συγκορυβαντιῶντα,
|
(καὶ |
προάγειν
ἐκέλευε.
δεομένου
δὲ
λέγειν |
[240] |
δὴ
καχυποτόπους
φυλαττομένῳ
διὰ
~παντὸς
|
καὶ |
πρὸς
ἅπαντας,
ἀκαίρους
τε
ἐπαίνους |
[254] |
καὶ
ὁμολογήσαντε
ποιήσειν
τὸ
κελευόμενον.
|
καὶ |
πρὸς
αὐτῷ
τ᾽
~ἐγένοντο
καὶ |
[260] |
ἐπὶ
στρατιᾶς,
ἀποπολεμεῖν
τε
χρήσιμον
|
καὶ |
πρός
γ᾽
ἐνεγκεῖν
~δυνατὸν
(σκεύη |
[263] |
τῶν
ὄντων
~ὃ
(αὐτὸς
ἐβουλήθη,
|
καὶ |
πρὸς
τοῦτο
ἤδη
συνταξάμενος
πάντα |
[257] |
ἀγκῶνος
τοῦ
~κατὰ
Νεῖλον
ἐκλήθη·
|
καὶ |
πρὸς
τῷ
ἀγκῶνι
λανθάνει
σε |
[249] |
ἐξιστάμενος
δὲ
τῶν
~(ἀνθρωπίνων
σπουδασμάτων
|
καὶ |
πρὸς
τῷ
θείῳ
γιγνόμενος,
νουθετεῖται |
[241] |
μεταβαλὼν
ἄλλον
ἄρχοντα
ἐν
αὑτῷ
|
καὶ |
προστάτην,
~νοῦν
καὶ
σωφροσύνην
ἀντ᾽ |
[252] |
καὶ
τοὺς
ἄλλους
ὁμιλεῖ
τε
|
~καὶ |
προσφέρεται.
τόν
τε
οὖν
ἔρωτα |
[266] |
δ᾽
αὖ
τινα
~ἔρωτα
ἐφευρὼν
|
καὶ |
(προτεινάμενος
ἐπῄνεσεν
ὡς
μεγίστων
αἴτιον |
[233] |
~(τοῖς
δὲ
μὴ
ἐρῶσιν,
οἳ
|
καὶ |
πρότερον
ἀλλήλοις
φίλοι
ὄντες
ταῦτα |
[237] |
λέγειν,
ἵν᾽
ὁ
ἑταῖρος
αὐτοῦ,
|
καὶ |
πρότερον
~(δοκῶν
τούτῳ
σοφὸς
εἶναι, |
[243] |
~ἑτέρου
δὲ
τοιούτου
ἐρῶν
ἢ
|
καὶ |
πρότερόν
ποτε
ἐρασθείς,
λεγόντων
ὡς |
[244] |
τῶν
γενῶν
ἡ
μανία
ἐγγενομένη
|
καὶ |
~προφητεύσασα,
οἷς
ἔδει
(ἀπαλλαγὴν
ηὕρετο, |
[246] |
(τὸ
δὲ
τῶν
ἄλλων
μέμεικται.
|
καὶ |
πρῶτον
~μὲν
ἡμῶν
ὁ
ἄρχων |
[276] |
τούτου
φύεται;
~(Φαῖδρος)
τίνα
τοῦτον
|
καὶ |
πῶς
λέγεις
γιγνόμενον;
~(Σωκράτης)
~ὃς |
[261] |
δεῦρο
αὐτοὺς
παράγων
ἐξέταζε
τί
|
καὶ |
~πῶς
λέγουσιν.
~(Σωκράτης)
~πάριτε
δή, |
[251] |
παιδὸς
κάλλος,
ἐκεῖθεν
μέρη
ἐπιόντα
|
καὶ |
ῥέοντ᾽
ἃ
δὴ
διὰ
ταῦτα |
[270] |
που
τρόπος
τέχνης
ἰατρικῆς
ὅσπερ
|
καὶ |
ῥητορικῆς.
~(Φαῖδρος)
πῶς
δή;
~(Σωκράτης) |
[253] |
τε
καὶ
τὰ
παιδικὰ
πείθοντες
|
~καὶ |
ῥυθμίζοντες
εἰς
τὸ
ἐκείνου
ἐπιτήδευμα |
[270] |
φάρμακα
καὶ
~τροφὴν
προσφέρων
ὑγίειαν
|
καὶ |
ῥώμην
ἐμποιήσειν,
τῇ
δὲ
λόγους |
[277] |
τινὰ
ἐν
αὐτῷ
βεβαιότητα
~ἡγούμενος
|
καὶ |
σαφήνειαν,
οὕτω
μὲν
ὄνειδος
τῷ |
[273] |
ὦ
Τεισία,
πάλαι
ἡμεῖς,
πρὶν
|
καὶ |
σὲ
παρελθεῖν,
τυγχάνομεν
λέγοντες
ὡς |
[257] |
ὅτι
οἱ
μέγιστον
~δυνάμενοί
τε
|
καὶ |
σεμνότατοι
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
αἰσχύνονται |
[241] |
(ἐμπεδώσῃ
ἔχει,
νοῦν
ἤδη
ἐσχηκὼς
|
καὶ |
~σεσωφρονηκώς,
ἵνα
μὴ
πράττων
ταὐτὰ |
[254] |
βεβῶσαν·
ἰδοῦσα
δὲ
ἔδεισέ
τε
|
καὶ |
σεφθεῖσα
~ἀνέπεσεν
ὑπτία,
καὶ
ἅμα |
[235] |
ἀναθήσειν,
οὐ
(μόνον
ἐμαυτοῦ
ἀλλὰ
|
καὶ |
σήν.
~(Σωκράτης)
~φίλτατος
εἶ
καὶ |
[276] |
~ἑαυτῷ,
ἐπιστήμων
δὲ
λέγειν
τε
|
καὶ |
σιγᾶν
πρὸς
οὓς
δεῖ.
~(Φαῖδρος) |
[229] |
τῆς
ἡμέρας.
~(Σωκράτης)
πρόαγε
δή,
|
καὶ |
σκόπει
ἅμα
ὅπου
καθιζησόμεθα.
~(Φαῖδρος) |
[268] |
ἰδὲ
καὶ
σὺ
εἰ
ἄρα
|
καὶ |
σοὶ
φαίνεται
διεστηκὸς
αὐτῶν
τὸ |
[265] |
καὶ
εὐφήμως
τὸν
~ἐμόν
τε
|
καὶ |
σὸν
δεσπότην
ἔρωτα,
ὦ
Φαῖδρε, |
[234] |
ταύτῃ
δεῖ
ὑπ᾽
ἐμοῦ
τε
|
καὶ |
σοῦ
τὸν
λόγον
ἐπαινεθῆναι,
ὡς |
[274] |
~μνημονικωτέρους
παρέξει·
μνήμης
τε
γὰρ
|
καὶ |
σοφίας
φάρμακον
ηὑρέθη.
ὁ
δ᾽ |
[235] |
τ᾽
ἔσομαι
πιθέσθαι·
παλαιοὶ
γὰρ
|
καὶ |
σοφοὶ
ἄνδρες
τε
~καὶ
γυναῖκες |
[276] |
λαβὼν
ψυχὴν
προσήκουσαν,
φυτεύῃ
τε
|
~καὶ |
σπείρῃ
μετ᾽
ἐπιστήμης
λόγους,
~οἳ |
[255] |
τις
ἠχὼ
ἀπὸ
λείων
τε
|
καὶ |
~στερεῶν
ἁλλομένη
πάλιν
ὅθεν
ὡρμήθη |
[234] |
οὐκ
ἐκείνῃ
μόνον,
ὅτι
σαφῆ
|
καὶ |
στρογγύλα,
καὶ
~ἀκριβῶς
ἕκαστα
τῶν |
[272] |
τὸ
τοῦ
λύκου
εἰπεῖν.
~(Φαῖδρος)
|
καὶ |
σύ
γε
οὕτω
ποίει.
~(Σωκράτης) |
[268] |
γάρ.
ἀλλ᾽
ὦ
δαιμόνιε,
ἰδὲ
|
καὶ |
σὺ
εἰ
ἄρα
καὶ
σοὶ |
[278] |
Φαῖδρε,
εἶναι
οἷον
~ἐγώ
τε
|
καὶ |
σὺ
εὐξαίμεθ᾽
ἂν
σέ
τε |
[237] |
οὔτε
ἀλλήλοις
~ὁμολογοῦσιν.
ἐγὼ
οὖν
|
καὶ |
σὺ
μὴ
πάθωμεν
ὃ
ἄλλοις |
[278] |
μετρίως
ἡμῖν
τὰ
περὶ
λόγων·
|
καὶ |
σύ
τε
ἐλθὼν
φράζε
Λυσίᾳ |
[269] |
~ἂν
αὐτούς,
ὥσπερ
ἐγώ
τε
|
καὶ |
σύ,
ὑπ᾽
ἀγροικίας
ῥῆμά
τι |
[239] |
~ἐρώμενον·
πατρὸς
γὰρ
καὶ
μητρὸς
|
καὶ |
συγγενῶν
καὶ
φίλων
στέρεσθαι
ἂν |
[236] |
οἶμαι
τὰ
μὲν
τοιαῦτα
ἐατέα
|
καὶ |
συγγνωστέα
λέγοντι·
καὶ
τῶν
μὲν |
[235] |
ἢ
Ἀνακρέοντος
τοῦ
σοφοῦ
ἢ
|
καὶ |
συγγραφέων
τινῶν.
πόθεν
δὴ
~τεκμαιρόμενος |
[248] |
τόπον
τὴν
τοῦ
ἡνιόχου
κεφαλήν,
|
καὶ |
~συμπεριηνέχθη
τὴν
περιφοράν,
θορυβουμένη
ὑπὸ |
[266] |
ἐραστής,
ὦ
Φαῖδρε,
τῶν
διαιρέσεων
|
καὶ |
συναγωγῶν,
~ἵνα
οἷός
τε
ὦ |
[257] |
~(Φαῖδρος)
~ἐφαίνετο
γάρ,
ὦ
Σώκρατες·
|
καὶ |
σύνοισθά
που
καὶ
αὐτὸς
ὅτι |
[230] |
εὔπνουν
τοῦ
τόπου
ὡς
ἀγαπητὸν
|
καὶ |
σφόδρα
ἡδύ·
~θερινόν
τε
καὶ |
[272] |
ὁ
συγγραφεύς,
ὦ
~Φαῖδρέ
τε
|
καὶ |
Σώκρατες,
δοκεῖ
οὕτως;
μὴ
ἄλλως |
[269] |
ἐπιπλῆξαι
εἰπόντας·
ὦ
Φαῖδρέ
τε
|
καὶ |
Σώκρατες,
οὐ
~χρὴ
χαλεπαίνειν
ἀλλὰ |
[246] |
ζῷον
τὸ
~σύμπαν
ἐκλήθη,
ψυχὴ
|
καὶ |
σῶμα
παγέν,
θνητόν
τ᾽
ἔσχεν |
[241] |
ἐν
αὑτῷ
καὶ
προστάτην,
~νοῦν
|
καὶ |
σωφροσύνην
ἀντ᾽
ἔρωτος
καὶ
μανίας, |
[250] |
ἱκανῶς
~διαισθάνεσθαι.
δικαιοσύνης
μὲν
οὖν
|
καὶ |
σωφροσύνης
καὶ
ὅσα
ἄλλα
τίμια |
[230] |
εἰμι·
τὰ
μὲν
οὖν
χωρία
|
καὶ |
τὰ
δένδρα
~οὐδέν
μ᾽
ἐθέλει |
[253] |
ἐξ
ἐκείνου
λαμβάνουσι
τὰ
ἔθη
|
καὶ |
τὰ
~ἐπιτηδεύματα,
καθ᾽
ὅσον
δυνατὸν |
[254] |
καθῄμαξεν
καὶ
τὰ
σκέλη
τε
|
καὶ |
τὰ
ἰσχία
~πρὸς
τὴν
γῆν |
[267] |
τά
τε
αὖ
~σμικρὰ
μεγάλα
|
καὶ |
τὰ
μεγάλα
σμικρὰ
φαίνεσθαι
ποιοῦσιν |
[233] |
ἀνιαρὰ
ποιεῖ
νομίζειν·
~εὐτυχοῦντας
δὲ
|
καὶ |
τὰ
μὴ
ἡδονῆς
ἄξια
παρ᾽ |
[252] |
~καὶ
ἕτοιμοι
καθιερεύειν
αὑτούς
τε
|
καὶ |
τὰ
παιδικά.
~(καὶ
οὕτω
καθ᾽ |
[253] |
ὅταν
κτήσωνται,
μιμούμενοι
αὐτοί
τε
|
καὶ |
τὰ
παιδικὰ
πείθοντες
~καὶ
ῥυθμίζοντες |
[233] |
τὸ
~βέλτιστον
τά
τε
λεγόμενα
|
καὶ |
τὰ
πραττόμενα
ἐπαινοῦσιν,
τὰ
μὲν |
[254] |
γλῶτταν
καὶ
τὰς
γνάθους
καθῄμαξεν
|
καὶ |
τὰ
σκέλη
τε
καὶ
τὰ |
[271] |
λόγων
τε
καὶ
ψυχῆς
γένη
|
καὶ |
τὰ
τούτων
παθήματα
~δίεισι
πάσας |
[259] |
Ἐρατοῖ
τοὺς
ἐν
τοῖς
~ἐρωτικοῖς,
|
καὶ |
ταῖς
ἄλλαις
οὕτως,
κατὰ
τὸ |
[238] |
~ἄγουσα,
δῆλον
οὗ
τεύξεται
προσρήματος·
|
καὶ |
τἆλλα
δὴ
τὰ
τούτων
ἀδελφὰ |
[250] |
εἴδωλον
~παρείχετο
εἰς
ὄψιν
ἰόν
|
καὶ |
τἆλλα
ὅσα
ἐραστά·
νῦν
δὲ |
[247] |
ἐστιν
ὂν
ὄντως
ἐπιστήμην
~οὖσαν·
|
καὶ |
τἆλλα
ὡσαύτως
τὰ
ὄντα
ὄντως |
[254] |
χαλινόν,
τήν
τε
~κακηγόρον
γλῶτταν
|
καὶ |
τὰς
γνάθους
καθῄμαξεν
καὶ
τὰ |
[233] |
ἐποιούμεθα
οὔτ᾽
ἂν
τοὺς
πατέρας
|
καὶ |
τὰς
μητέρας,
οὔτ᾽
ἂν
~πιστοὺς |
[232] |
αὑτῶν
βλάβῃ
νομίζουσι
γίγνεσθαι.
διόπερ
|
καὶ |
τὰς
~πρὸς
τοὺς
ἄλλους
τῶν |
[268] |
ὅτι
ὦ
ἄριστε,
ἀνάγκη
μὲν
|
καὶ |
~ταῦτ᾽
ἐπίστασθαι
τὸν
μέλλοντα
ἁρμονικὸν |
[269] |
μαθήματα
ἔχοντες
ῥητορικὴν
ᾠήθησαν
~(ηὑρηκέναι,
|
καὶ |
ταῦτα
δὴ
διδάσκοντες
ἄλλους
ἡγοῦνταί |
[274] |
λόγος
φησίν,
ἐάν
τις
ἐθέλῃ,
|
καὶ |
ταῦτα
κάλλιστα
ἐξ
ἐκείνων
γιγνόμενα. |
[275] |
οὔτε
βοηθῆσαι
δυνατὸς
αὑτῷ.
~(Φαῖδρος)
|
καὶ |
ταῦτά
σοι
ὀρθότατα
εἴρηται.
~(Σωκράτης) |
[241] |
ἔπη
φθέγγομαι
ἀλλ᾽
οὐκέτι
διθυράμβους,
|
καὶ |
~ταῦτα
ψέγων;
ἐὰν
δ᾽
ἐπαινεῖν |
[234] |
αὐτοῦ
πράγματος;
~(Σωκράτης)
~τί
δέ;
|
καὶ |
ταύτῃ
δεῖ
ὑπ᾽
ἐμοῦ
τε |
[278] |
ἡγούμενος
τό
τε
ἐναργὲς
εἶναι
|
~καὶ |
τέλεον
καὶ
ἄξιον
σπουδῆς·
~δεῖν |
[253] |
οὖν
τῶν
ὡς
ἀληθῶς
ἐρώντων
|
καὶ |
~τελετή,
ἐάν
γε
διαπράξωνται
ὃ |
[244] |
λατρείας,
ὅθεν
δὴ
καθαρμῶν
τε
|
καὶ |
τελετῶν
τυχοῦσα
ἐξάντη
~ἐποίησε
τὸν |
[272] |
καὶ
ἀκαιρίαν
διαγνόντι,
~καλῶς
τε
|
καὶ |
τελέως
ἐστὶν
ἡ
τέχνη
ἀπειργασμένη, |
[273] |
ὡς
ἔοικε,
σοφὸν
εὑρὼν
ἅμα
|
καὶ |
τεχνικὸν
ἔγραψεν
ὡς
ἐάν
τις |
[259] |
τιμῆς·
τῇ
δὲ
πρεσβυτάτῃ
~Καλλιόπῃ
|
καὶ |
τῇ
μετ᾽
αὐτὴν
Οὐρανίᾳ
τοὺς |
[244] |
ταῦ
ἐπεμβάλλοντες
~μαντικὴν
ἐκάλεσαν.
ἐπεὶ
|
καὶ |
τήν
γε
τῶν
ἐμφρόνων,
ζήτησιν |
[236] |
~χαλεπῶν
εὑρεῖν
πρὸς
τῇ
διαθέσει
|
καὶ |
τὴν
εὕρεσιν.
~(Φαῖδρος)
~συγχωρῶ
ὃ |
[233] |
ἡδονὴν
θεραπεύων
συνέσομαί
~σοι,
ἀλλὰ
|
καὶ |
(τὴν
μέλλουσαν
ὠφελίαν
ἔσεσθαι,
οὐχ |
[252] |
ζῇ,
ἕως
ἂν
ᾖ
ἀδιάφθορος
|
καὶ |
τὴν
τῇδε
πρώτην
γένεσιν
~βιοτεύῃ, |
[255] |
τε
καὶ
~ὥρμησε
πτεροφυεῖν
τε
|
καὶ |
τὴν
τοῦ
ἐρωμένου
αὖ
ψυχὴν |
[256] |
~μανίας
φέρονται·
εἰς
γὰρ
σκότον
|
καὶ |
τὴν
ὑπὸ
γῆς
πορείαν
οὐ |
[229] |
καὶ
οὐκ
ἀηδές,
ἄλλως
τε
|
καὶ |
τήνδε
~τὴν
ὥραν
τοῦ
ἔτους |
[229] |
~τὴν
ὥραν
τοῦ
ἔτους
τε
|
καὶ |
τῆς
ἡμέρας.
~(Σωκράτης)
πρόαγε
δή, |
[241] |
ἑτέρῳ
τἀναντία
~τούτων
ἀγαθὰ
πρόσεστιν.
|
καὶ |
τί
δεῖ
μακροῦ
λόγου;
περὶ |
[264] |
τινες
~ἐπιγεγράφθαι.
~(Φαῖδρος)
ποῖον
τοῦτο,
|
καὶ |
τί
πεπονθός;
~(Σωκράτης)
ἔστι
μὲν |
[259] |
τοὺς
ἐν
φιλοσοφίᾳ
διάγοντάς
τε
|
καὶ |
~τιμῶντας
τὴν
ἐκείνων
μουσικὴν
ἀγγέλλουσιν, |
[242] |
γε
ἀγγέλλεις.
ἀλλὰ
πῶς
δὴ
|
καὶ |
τίνι
τούτῳ;
~(Σωκράτης)
~ἡνίκ᾽
ἔμελλον, |
[265] |
κακῶς
ἐλέχθη,
τὸ
γοῦν
σαφὲς
|
καὶ |
τὸ
αὐτὸ
~αὑτῷ
ὁμολογούμενον
διὰ |
[242] |
ποταμὸν
διαβαίνειν,
τὸ
δαιμόνιόν
τε
|
καὶ |
τὸ
εἰωθὸς
~σημεῖόν
μοι
γίγνεσθαι |
[260] |
μή
~τι
λέγωσι·
καὶ
δὴ
|
καὶ |
τὸ
νῦν
λεχθὲν
οὐκ
ἀφετέον. |
[269] |
ἕκαστα
τούτων
πιθανῶς
λέγειν
τε
|
καὶ |
τὸ
ὅλον
συνίστασθαι,
~οὐδὲν
ἔργον |
[274] |
ἐκεῖ
παλαιῶν
~τινα
θεῶν,
οὗ
|
καὶ |
τὸ
ὄρνεον
ἱερὸν
ὃ
δὴ |
[252] |
ὅμως
δὲ
ἥ
γε
αἰτία
|
καὶ |
τὸ
πάθος
~τῶν
ἐρώντων
τοῦτο |
[279] |
~ταῦτ᾽
ἔσται·
ἀλλὰ
ἴωμεν,
ἐπειδὴ
|
καὶ |
τὸ
πνῖγος
ἠπιώτερον
γέγονεν.
~(Σωκράτης) |
[230] |
τοῦ
τε
ἄγνου
τὸ
ὕψος
|
καὶ |
τὸ
σύσκιον
πάγκαλον,
καὶ
ὡς |
[266] |
τὰ
δὲ
δεξιὰ
~κληθέντα,
οὕτω
|
καὶ |
τὸ
τῆς
παρανοίας
ὡς
ἓν> |
[272] |
γοῦν,
ὦ
Φαῖδρε,
δίκαιον
εἶναι
|
καὶ |
τὸ
τοῦ
λύκου
εἰπεῖν.
~(Φαῖδρος) |
[255] |
τοῦ
χρόνου
ἥ
τε
ἡλικία
|
καὶ |
τὸ
χρεὼν
ἤγαγεν
εἰς
(τὸ |
[263] |
~(Σωκράτης)
~ἄριστα
λέγεις·
ἀλλ᾽
εἰπὲ
|
καὶ |
τόδε
ἐγὼ
γάρ
τοι
διὰ |
[273] |
αὐτὸν
πεπάτηκας
ἀκριβῶς·
εἰπέτω
τοίνυν
|
καὶ |
τόδε
ἡμῖν
~ὁ
Τεισίας,
μή |
[271] |
ἔστιν
οὖν
τόσα
καὶ
τόσα,
|
καὶ |
τοῖα
καὶ
~τοῖα,
ὅθεν
οἱ |
[271] |
τόσα
καὶ
τόσα,
καὶ
τοῖα
|
καὶ |
~τοῖα,
ὅθεν
οἱ
μὲν
τοιοίδε, |
[233] |
τοῖς
δεομένοις
μάλιστα
χαρίζεσθαι,
προσήκει
|
καὶ |
τοῖς
ἄλλοις
μὴ
~τοὺς
βελτίστους |
[245] |
ἑαυτό,
οὔποτε
λήγει
κινούμενον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τοῖς
~ἄλλοις
ὅσα
κινεῖται
τοῦτο |
[246] |
πτέρωμα,
αἰσχρῷ
δὲ
καὶ
κακῷ
|
καὶ |
τοῖς
~ἐναντίοις
φθίνει
τε
καὶ |
[234] |
οὐχ
ὑπερφυῶς
τά
τε
ἄλλα
|
καὶ |
τοῖς
~ὀνόμασιν
εἰρῆσθαι;
~(Σωκράτης)
~δαιμονίως |
[257] |
ἐκτέτεισται
παλινῳδία,
τά
τε
ἄλλα
|
καὶ |
τοῖς
ὀνόμασιν
ἠναγκασμένη
~ποιητικοῖς
τισιν |
[227] |
ὅσα
ἄλλα
(ἐμοί
τε
πρόσεστι
|
καὶ |
τοῖς
πολλοῖς
ἡμῶν·
ἦ
γὰρ |
[244] |
ἔχοντα
πρός
τε
τὸν
παρόντα
|
καὶ |
τὸν
ἔπειτα
χρόνον,
~λύσιν
τῷ |
[277] |
τοῦτ᾽
ἀεὶ
ἀθάνατον
παρέχειν
~ἱκανοί,
|
καὶ |
τὸν
ἔχοντα
εὐδαιμονεῖν
ποιοῦντες
εἰς |
[238] |
ἄλλων
~ἐπιθυμιῶν
ἐπιθυμία
(γαστριμαργία
τε
|
καὶ |
τὸν
ἔχοντα
ταὐτὸν
τοῦτο
~κεκλημένον |
[267] |
οἶμαι
γὰρ
ἂν
σύμψηφον
αὐτῷ
|
καὶ |
τὸν
Ἠλεῖον
ξένον
~γενέσθαι.
~(Φαῖδρος) |
[274] |
οἱ
Ἕλληνες
Αἰγυπτίας
Θήβας
καλοῦσι,
|
καὶ |
τὸν
θεὸν
Ἄμμωνα,
παρὰ
τοῦτον |
[257] |
ἡγῇ
τινα
ψοφοδεᾶ.
ἴσως
δὲ
|
καὶ |
τὸν
λοιδορούμενον
~αὐτῷ
οἴει
ὀνειδίζοντα |
[254] |
πολλὰ
κακίζων
τόν
τε
ἡνίοχον
|
καὶ |
τὸν
ὁμόζυγα
ὡς
δειλίᾳ
τε |
[271] |
οὕτω
διῃρημένων,
~λόγων
αὖ
τόσα
|
καὶ |
τόσα
ἔστιν
εἴδη,
τοιόνδε
ἕκαστον. |
[271] |
εἴδη
ἔχει.
ἔστιν
οὖν
τόσα
|
καὶ |
τόσα,
καὶ
τοῖα
καὶ
~τοῖα, |
[254] |
~ἡνιόχῳ
τῶν
ἵππων,
ἀεί
τε
|
καὶ |
τότε
αἰδοῖ
βιαζόμενος,
ἑαυτὸν
κατέχει |
[237] |
ὁμονοεῖτον,
(ἔστι
δὲ
~ὅτε
στασιάζετον·
|
καὶ |
τοτὲ
μὲν
ἡ
ἑτέρα,
ἄλλοτε |
[258] |
καὶ
ἄμοιρος
γένηται
λογογραφίας
τε
|
καὶ |
τοῦ
ἄξιος
εἶναι
~συγγράφειν,
πενθεῖ |
[257] |
ὦ
νεανία,
τὸ
δόγμα
λέγεις,
|
καὶ |
τοῦ
(ἑταίρου
συχνὸν
~διαμαρτάνεις,
εἰ |
[254] |
ὑπὸ
τοῦ
χαλινοῦ
τε
ἔσχεν
|
καὶ |
τοῦ
πτώματος,
μόγις
ἐξαναπνεύσας
~ἐλοιδόρησεν |
[268] |
σμικράς,
ὅταν
τε
~βούληται
οἰκτράς,
|
καὶ |
τοὐναντίον
αὖ
φοβερὰς
καὶ
ἀπειλητικὰς |
[252] |
τρόπῳ
πρός
τε
τοὺς
ἐρωμένους
|
καὶ |
τοὺς
ἄλλους
ὁμιλεῖ
τε
~καὶ |
[233] |
ἄξιον
παρακαλεῖν,
ἀλλὰ
τοὺς
προσαιτοῦντας
|
καὶ |
τοὺς
~δεομένους
πλησμονῆς·
ἐκεῖνοι
γὰρ |
[266] |
ἴχνιον
ὥστε
θεοῖο.
~καὶ
μέντοι
|
καὶ |
τοὺς
δυναμένους
αὐτὸ
δρᾶν
εἰ |
[243] |
παῖς
πρὸς
ὃν
ἔλεγον;
ἵνα
|
καὶ |
τοῦτο
ἀκούσῃ,
καὶ
μὴ
ἀνήκοος |
[228] |
βιβλίον
ἃ
~μάλιστα
ἐπεθύμει
ἐπεσκόπει,
|
καὶ |
τοῦτο
δρῶν
ἐξ
ἑωθινοῦ
καθήμενος |
[234] |
ὦ
ἑταῖρε,
ὥστε
με
ἐκπλαγῆναι.
|
καὶ |
τοῦτο
ἐγὼ
ἔπαθον
διὰ
σέ, |
[231] |
δῆλον
ὅτι,
~ἐὰν
ἐκείνοις
δοκῇ,
|
καὶ |
τούτους
κακῶς
ποιήσουσιν.
καίτοι
πῶς |
[256] |
διανοίᾳ
πράττοντες.
φίλω
μὲν
οὖν
|
καὶ |
τούτω,
ἧττον
δὲ
ἐκείνων,
~ἀλλήλοιν |
[252] |
τὴν
τῇδε
πρώτην
γένεσιν
~βιοτεύῃ,
|
καὶ |
τούτῳ
τῷ
τρόπῳ
πρός
τε |
[253] |
ὅσον
δυνατὸν
θεοῦ
ἀνθρώπῳ
μετασχεῖν·
|
καὶ |
τούτων
δὴ
τὸν
~ἐρώμενον
αἰτιώμενοι |
[238] |
πολυώνυμον
πολυμελὲς
γὰρ
καὶ
πολυμερές
|
καὶ |
~τούτων
τῶν
ἰδεῶν
ἐκπρεπὴς
ἣ |
[272] |
ἵνα
μὴ
μάτην
πολλὴν
ἀπίῃ
|
καὶ |
τραχεῖαν,
ἐξὸν
ὀλίγην
τε
καὶ |
[235] |
τι
σὺ
ἄλλο
λέγεις,
δὶς
|
καὶ |
τρὶς
τὰ
αὐτὰ
~εἰρηκέναι,
ὡς |
[270] |
ἀλλὰ
τέχνῃ,
τῷ
μὲν
φάρμακα
|
καὶ |
~τροφὴν
προσφέρων
ὑγίειαν
καὶ
ῥώμην |
[245] |
ὠφελίᾳ
ὁ
ἔρως
~τῷ
ἐρῶντι
|
καὶ |
τῷ
ἐρωμένῳ
ἐκ
θεῶν
ἐπιπέμπεται. |
[253] |
παιδικά,
ἀλλ᾽
~εἰς
ὁμοιότητα
(αὑτοῖς
|
καὶ |
τῷ
θεῷ
ὃν
ἂν
τιμῶσι |
[249] |
ἐξ
ἀρίστων
τῷ
τε
ἔχοντι
|
καὶ |
τῷ
~κοινωνοῦντι
αὐτῆς
γίγνεται,
καὶ |
[264] |
ἔχειν
καὶ
ἄκρα,
πρέποντα
ἀλλήλοις
|
καὶ |
τῷ
ὅλῳ
γεγραμμένα.
~(Φαῖδρος)
πῶς |
[268] |
τούτων
σύστασιν
πρέπουσαν
ἀλλήλοις
τε
|
καὶ |
τῷ
ὅλῳ
συνισταμένην.
~(Σωκράτης)
~ἀλλ᾽ |
[278] |
διδασκομένοις
καὶ
μαθήσεως
χάριν
λεγομένοις
|
καὶ |
τῷ
ὄντι
γραφομένοις
ἐν
ψυχῇ |
[275] |
ἐσόμενον,
πολλῆς
ἂν
εὐηθείας
γέμοι
|
καὶ |
τῷ
~ὄντι
τὴν
Ἄμμωνος
μαντείαν |
[238] |
τοῦ
λόγου
τε
τοῦ
ἀρίστου
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
~ἐπιθυμιῶν
ἐπιθυμία
(γαστριμαργία |
[232] |
ἐπεθύμησαν
ἢ
τὸν
~τρόπον
ἔγνωσαν
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
οἰκείων
ἔμπειροι
ἐγένοντο, |
[244] |
μέλλοντος
διά
τε
~ὀρνίθων
ποιουμένων
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
σημείων,
ἅτ᾽
ἐκ |
[236] |
τοιαῦτα
ἐατέα
καὶ
συγγνωστέα
λέγοντι·
|
καὶ |
τῶν
μὲν
τοιούτων
~οὐ
τὴν |
[244] |
τόδε
μὴν
ἄξιον
ἐπιμαρτύρασθαι,
~ὅτι
|
καὶ |
τῶν
παλαιῶν
οἱ
τὰ
ὀνόματα |
[257] |
ἀλλὰ
τῶν
προτέρων
τε
συγγνώμην
|
καὶ |
~τῶνδε
χάριν
ἔχων,
εὐμενὴς
καὶ |
[251] |
νόμον
βαίνειν
ἐπιχειρεῖ
καὶ
παιδοσπορεῖν,
|
~καὶ |
ὕβρει
προσομιλῶν
οὐ
δέδοικεν
(οὐδ᾽ |
[245] |
ἀθάνατον·
τὸ
δ᾽
ἄλλο
κινοῦν
|
καὶ |
ὑπ᾽
~ἄλλου
κινούμενον,
παῦλαν
ἔχον |
[241] |
οὐκ
ἄρα
ἔδει
~ποτὲ
ἐρῶντι
|
καὶ |
ὑπ᾽
ἀνάγκης
ἀνοήτῳ
χαρίζεσθαι,
(ἀλλὰ |
[240] |
πρὸς
ἅπαντας,
ἀκαίρους
τε
ἐπαίνους
|
καὶ |
ὑπερβάλλοντας
ἀκούοντι,
~ὡς
δ᾽
αὕτως |
[249] |
ἡμῶν
ἡ
ψυχὴ
~συμπορευθεῖσα
θεῷ
|
καὶ |
ὑπεριδοῦσα
ἃ
νῦν
εἶναί
φαμεν, |
[238] |
ἐπιθυμία
(πρὸς
ἡδονὴν
ἀχθεῖσα
κάλλους,
|
καὶ |
~ὑπὸ
αὖ
τῶν
ἑαυτῆς
συγγενῶν |
[257] |
ἐτῶν
περὶ
γῆν
~κυλινδουμένην
αὐτὴν
|
καὶ |
ὑπὸ
γῆς
ἄνουν
παρέξει.
~αὕτη |
[242] |
~(Φαῖδρος)
πῶς
δή;
~(Σωκράτης)
εὐήθη
|
καὶ |
ὑπό
τι
ἀσεβῆ·
οὗ
τίς |
[232] |
μὲν
ἐρῶντας,
οὕτως
ἂν
οἰομένους
|
καὶ |
~ὑπὸ
τῶν
ἄλλων
ζηλοῦσθαι
ὥσπερ |
[239] |
ἐραστὴς
παιδικὰ
ἀνέξεται,
ἥττω
δὲ
|
~καὶ |
ὑποδεέστερον
ἀεὶ
ἀπεργάζεται·
ἥττων
δὲ |
[241] |
προτέρας
ἀνοήτου
ἀρχῆς
~ὁρκωμόσιά
τε
|
καὶ |
ὑποσχέσεις
(ἐμπεδώσῃ
ἔχει,
νοῦν
ἤδη |
[230] |
πλάτανος
αὕτη
μάλ᾽
ἀμφιλαφής
τε
|
~καὶ |
ὑψηλή,
τοῦ
τε
ἄγνου
τὸ |
[259] |
μούσας
γεγονέναι,
γενομένων
δὲ
~Μουσῶν
|
καὶ |
φανείσης
ᾠδῆς
οὕτως
ἄρα
τινὲς |
[256] |
σωφροσύνῃ
θνητῇ
κεκραμένη,
θνητά
τε
|
καὶ |
~φειδωλὰ
οἰκονομοῦσα,
ἀνελευθερίαν
ὑπὸ
πλήθους |
[261] |
καὶ
πολλά,
μένοντά
τε
αὖ
|
καὶ |
φερόμενα;
~(Φαῖδρος)
μάλα
γε.
~(Σωκράτης) |
[256] |
καὶ
ἀπορῶν
περιβάλλει
τὸν
~ἐραστὴν
|
καὶ |
φιλεῖ,
ὡς
σφόδρ᾽
εὔνουν
ἀσπαζόμενος, |
[260] |
~ἆρ᾽
οὖν
οὐ
κρεῖττον
γελοῖον
|
καὶ |
φίλον
ἢ
δεινόν
τε
καὶ |
[256] |
οὖν
εἰς
τεταγμένην
τε
δίαιταν
|
καὶ |
φιλοσοφίαν
νικήσῃ
τὰ
~βελτίω
τῆς |
[232] |
ὑφ᾽
αὑτῶν,
ἐπαρθῆναι
τῷ
λέγειν
|
καὶ |
~φιλοτιμουμένους
ἐπιδείκνυσθαι
πρὸς
ἅπαντας
ὅτι |
[239] |
γὰρ
καὶ
μητρὸς
καὶ
συγγενῶν
|
καὶ |
φίλων
στέρεσθαι
ἂν
αὐτὸν
~δέξαιτο, |
[266] |
οἷός
τε
ὦ
λέγειν
τε
|
καὶ |
φρονεῖν·
ἐάν
τέ
τιν᾽
ἄλλον |
[239] |
ἐραστὴν
ἐρωμένῳ
ἀνάγκη
γιγνομένων
τε
|
καὶ |
φύσει
ἐνόντων
~(τῶν)
μὲν
ἥδεσθαι, |
[275] |
ὡς
ἐπὶ
~τὸ
πλῆθος
ὄντες,
|
καὶ |
χαλεποὶ
συνεῖναι,
δοξόσοφοι
γεγονότες
ἀντὶ |
[236] |
τῶν
δὲ
μὴ
ἀναγκαίων
τε
|
καὶ |
~χαλεπῶν
εὑρεῖν
πρὸς
τῇ
διαθέσει |
[268] |
ὥστε
~θερμαίνειν
(τ᾽
ἐὰν
βούλωμαι
|
καὶ |
ψύχειν,
καὶ
ἐὰν
μὲν
δόξῃ |
[271] |
δὴ
διαταξάμενος
τὰ
λόγων
τε
|
καὶ |
ψυχῆς
γένη
καὶ
τὰ
τούτων |
[251] |
ἀναπνοὴν
δὲ
~λαβοῦσα
κέντρων
τε
|
καὶ |
ὠδίνων
ἔληξεν,
~ἡδονὴν
δ᾽
αὖ |
[235] |
αὐτὸ
τοῦτο
ἐπιλέλησμαι,
ὅπως
τε
|
καὶ |
ὧντινων
ἤκουσα.
~(Φαῖδρος)
~ἀλλ᾽
ὦ |
[238] |
περὶ
οὗ
βουλευτέον,
εἴρηταί
τε
|
καὶ |
ὥρισται,
~βλέποντες
δὲ
δὴ
πρὸς |
[255] |
διόδους
τῶν
πτερῶν
ἄρδει
τε
|
καὶ |
~ὥρμησε
πτεροφυεῖν
τε
καὶ
τὴν |
[251] |
δὲ
τῆς
τροφῆς
ᾤδησέ
τε
|
καὶ |
ὥρμησε
φύεσθαι
ἀπὸ
τῆς
ῥίζης |
[230] |
ὕψος
καὶ
τὸ
σύσκιον
πάγκαλον,
|
καὶ |
ὡς
ἀκμὴν
ἔχει
~τῆς
ἄνθης, |
[275] |
ὦ
Φαῖδρε,
τοῦτ᾽
ἔχει
γραφή,
|
καὶ |
ὡς
ἀληθῶς
ὅμοιον
ζωγραφίᾳ.
~καὶ |
[235] |
καὶ
σήν.
~(Σωκράτης)
~φίλτατος
εἶ
|
καὶ |
ὡς
ἀληθῶς
χρυσοῦς,
ὦ
Φαῖδρε, |
[252] |
καλῶν
πρὸς
τρόπου
ἐκλέγεται
ἕκαστος,
|
~καὶ |
ὡς
θεὸν
αὐτὸν
ἐκεῖνον
ὄντα |
[239] |
τε
καὶ
θεραπείαν
οἵαν
τε
|
καὶ |
ὡς
θεραπεύσει
οὗ
ἂν
~γένηται |
[230] |
μὲν
τῶν
ἐμῶν
πραγμάτων
ἐπίστασαι,
|
καὶ |
ὡς
νομίζω
συμφέρειν
ἡμῖν
~γενομένων |
[263] |
μὲν
τῶν
ἐμῶν
πραγμάτων
ἐπίστασαι,
|
καὶ |
ὡς
νομίζω
συμφέρειν
ἡμῖν
~τούτων |
[262] |
μὲν
τῶν
ἐμῶν
πραγμάτων
ἐπίστασαι,
|
καὶ |
ὡς
νομίζω
συμφέρειν
ἡμῖν
~τούτων |
[274] |
τίν᾽
ἔχει
μοῖραν
βλάβης
τε
|
καὶ |
ὠφελίας
τοῖς
μέλλουσι
χρῆσθαι·
~καὶ |
[239] |
πολλῶν
μὲν
ἄλλων
συνουσιῶν
ἀπείργοντα
|
~καὶ |
ὠφελίμων
ὅθεν
ἂν
μάλιστ᾽
ἀνὴρ |