Alphabétiquement     [«   »]
καθορᾷ 3
καθορᾶν 1
καθορῶσα 1
καὶ 804
καί 9
καινά 1
καινῶς 1
Fréquences     [«    »]
299 δὲ
217 μὲν
291 τε
804 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Phedre

καὶ


Pages
[231]   τῶν αὑτῶν διὰ τὸν ἔρωτα  καὶ   ~πεποιήκασιν εὖ, καὶ ὃν
[245]   τε καὶ μανία, λαβοῦσα ἁπαλὴν  καὶ   ἄβατον ~ψυχήν, ἐγείρουσα καὶ ἐκβακχεύουσα
[246]   μὲν αὐτῷ καλός τε  καὶ   ~ἀγαθὸς καὶ ἐκ τοιούτων,
[278]   ~περὶ δικαίων τε καὶ καλῶν  καὶ   ἀγαθῶν (ἐν) μόνοις ἡγούμενος τό
[276]   δὲ δικαίων τε καὶ καλῶν  καὶ   ἀγαθῶν ἐπιστήμας ἔχοντα τοῦ γεωργοῦ
[277]   (καὶ ἀδίκων πέρι καὶ κακῶν  καὶ   ~ἀγαθῶν οὐκ ἐκφεύγει τῇ ἀληθείᾳ
[230]   ἱερὸν ἀπὸ τῶν κορῶν τε  καὶ   ἀγαλμάτων ἔοικεν εἶναι. ~(εἰ δ᾽
[251]   πτεροφυεῖν ἀρχομένου ψυχή· ζεῖ τε  καὶ   ~ἀγανακτεῖ καὶ γαργαλίζεται φύουσα τὰ
[251]   ὅταν ἄρτι φύωσιν, κνῆσίς τε  καὶ   ἀγανάκτησις ~περὶ τὰ οὖλα, ταὐτὸν
[233]   τοὺς ~δεομένους πλησμονῆς· ἐκεῖνοι γὰρ  καὶ   ἀγαπήσουσιν καὶ ἀκολουθήσουσιν καὶ ἐπὶ
[237]   δύο τινέ ἐστον ἰδέα ἄρχοντε  καὶ   ἄγοντε, οἷν ~ἑπόμεθα ἂν
[247]   ἡνιόχων. ἔνθα ~δὴ πόνος τε  καὶ   ἀγὼν ἔσχατος ψυχῇ πρόκειται. αἱ
[278]   εἴ τινες τούτου ἔκγονοί ~(τε  καὶ   ἀδελφοὶ ἅμα ἐν ἄλλαισιν ἄλλων
[238]   τἆλλα δὴ τὰ τούτων ἀδελφὰ  καὶ   ~ἀδελφῶν ἐπιθυμιῶν ὀνόματα τῆς ἀεὶ
[252]   πλείονος ποιεῖται, ἀλλὰ μητέρων τε  καὶ   ἀδελφῶν καὶ ἑταίρων ~πάντων λέλησται,
[245]   γίγνοιτο. ~ἐπειδὴ δὲ ἀγένητόν ἐστιν,  καὶ   ἀδιάφθορον αὐτὸ ἀνάγκη εἶναι. ἀρχῆς
[261]   ~(Σωκράτης) περὶ τοῦ δικαίου τε  καὶ   ἀδίκου; ~(Φαῖδρος) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[277]   ὕπαρ τε καὶ ὄναρ δικαίων  (καὶ   ἀδίκων πέρι καὶ κακῶν καὶ
[240]   ~καὶ ἐρῶν μὲν βλαβερός τε  καὶ   ἀηδής, λήξας δὲ τοῦ ἔρωτος
[246]   πῇ δὴ οὖν θνητόν τε  καὶ   ἀθάνατον ~ζῷον ἐκλήθη πειρατέον εἰπεῖν.
[246]   ψυχήν, ἐξ ἀνάγκης ἀγένητόν ~τε  καὶ   ἀθάνατον ψυχὴ ἂν εἴη. ~περὶ
[253]   τιμῆς ἐραστὴς μετὰ σωφροσύνης τε  καὶ   αἰδοῦς, καὶ ἀληθινῆς ~δόξης ἑταῖρος,
[249]   ἀμφότεραι ἀφικνούμεναι ἐπὶ κλήρωσίν τε  καὶ   αἵρεσιν τοῦ ~δευτέρου βίου αἱροῦνται
[272]   ~λόγων, τούτων τὴν εὐκαιρίαν τε  καὶ   ἀκαιρίαν διαγνόντι, ~καλῶς τε καὶ
[233]   πλησμονῆς· ἐκεῖνοι γὰρ καὶ ἀγαπήσουσιν  καὶ   ἀκολουθήσουσιν καὶ ἐπὶ ~τὰς θύρας
[264]   ἄπουν, ἀλλὰ μέσα ~τε ἔχειν  καὶ   ἄκρα, πρέποντα ἀλλήλοις καὶ τῷ
[234]   μόνον, ὅτι σαφῆ καὶ στρογγύλα,  καὶ   ~ἀκριβῶς ἕκαστα τῶν ὀνομάτων ἀποτετόρνευται;
[253]   ~σιμοπρόσωπος, μελάγχρως, γλαυκόμματος, ὕφαιμος, ὕβρεως  καὶ   ἀλαζονείας ~ἑταῖρος, περὶ ὦτα λάσιος,
[253]   μετὰ σωφροσύνης τε καὶ αἰδοῦς,  καὶ   ἀληθινῆς ~δόξης ἑταῖρος, ἄπληκτος, κελεύσματι
[240]   καρποῦσθαι ἐπιθυμῶν. ~ἔστι μὲν δὴ  καὶ   ἄλλα κακά, ἀλλά τις δαίμων
[268]   ~ἐὰν δ᾽ αὖ, κάτω διαχωρεῖν,  καὶ   ἄλλα πάμπολλα τοιαῦτα· καὶ ἐπιστάμενος
[267]   ~ὀρθοέπειά γέ τις, παῖ,  καὶ   ἄλλα πολλὰ καὶ καλά. τῶν
[240]   ἑταίραν ὡς βλαβερὸν ψέξειεν ἄν,  καὶ   ~ἄλλα πολλὰ τῶν τοιουτοτρόπων θρεμμάτων
[260]   πρός γ᾽ ἐνεγκεῖν ~δυνατὸν (σκεύη  καὶ   ἄλλα πολλὰ ὠφέλιμον. ~(Φαῖδρος) παγγέλοιόν
[239]   τοιοῦτον σῶμα ἐν πολέμῳ τε  καὶ   ἄλλαις ~χρείαις ὅσαι μεγάλαι οἱ
[259]   κεφαλῆς ~ἡμῶν οἱ τέττιγες ᾄδοντες  ~καὶ   (ἀλλήλοις διαλεγόμενοι καθορᾶν καὶ ἡμᾶς.
[279]   ~(Σωκράτης) ~ὦ φίλε Πάν τε  καὶ   ἄλλοι ὅσοι τῇδε θεοί, δοίητέ
[270]   πέρι βουλησόμεθα εἶναι αὐτοὶ τεχνικοὶ  καὶ   ἄλλον δυνατοὶ ~ποιεῖν, ἔπειτα δέ,
[258]   Λυσίαν τε ~περὶ τούτων ἐξετάσαι  καὶ   ἄλλον ὅστις πώποτέ τι γέγραφεν
[268]   ἐπιστάμενος αὐτὰ ~ἀξιῶ ἰατρικὸς εἶναι  καὶ   ἄλλον ποιεῖν ἂν τὴν
[265]   τινος ἐφαπτόμενοι, ~τάχα δ᾽ ἂν  καὶ   ἄλλοσε παραφερόμενοι, κεράσαντες οὐ παντάπασιν
[261]   τῶν δυνατῶν καὶ οἷς δυνατόν,  καὶ   ἄλλου ~ὁμοιοῦντος καὶ ἀποκρυπτομένου εἰς
[244]   ἐὰν δὴ λέγωμεν Σίβυλλάν τε  καὶ   ἄλλους, ~ὅσοι μαντικῇ χρώμενοι ἐνθέῳ
[232]   ἡγουμένῳ χαλεπὸν εἶναι φιλίαν συμμένειν,  καὶ   ἄλλῳ μὲν τρόπῳ ~διαφορᾶς γενομένης
[229]   ὄχλος τοιούτων ~Γοργόνων καὶ Πηγάσων  καὶ   (ἄλλων ἀμηχάνων πλήθη τε καὶ
[276]   λόγοις δυναμένου ~παίζειν, δικαιοσύνης τε  καὶ   ἄλλων ὧν λέγεις πέρι μυθολογοῦντα.
[254]   τε καὶ σεφθεῖσα ~ἀνέπεσεν ὑπτία,  καὶ   ἅμα ἠναγκάσθη εἰς (τοὐπίσω ἑλκύσαι
[258]   ~σχολὴ μὲν δή, ὡς ἔοικε·  καὶ   ἅμα μοι δοκοῦσιν ὡς ἐν
[242]   δὴ καλουμένη σταθερά; ἀλλὰ περιμείναντες  καὶ   ἅμα περὶ ~τῶν εἰρημένων διαλεχθέντες,
[248]   ἑτέρας πειρωμένη γενέσθαι. θόρυβος οὖν  καὶ   ~ἅμιλλα καὶ ἱδρὼς ἔσχατος γίγνεται,
[258]   ποιητής· ἐὰν ~δὲ ἐξαλειφθῇ  καὶ   ἄμοιρος γένηται λογογραφίας τε καὶ
[263]   ἀγαθοῦ; οὐκ ἄλλος ἄλλῃ φέρεται,  καὶ   ἀμφισβητοῦμεν ~ἀλλήλοις τε καὶ ἡμῖν
[269]   τέλεον γενέσθαι, εἰκός ἴσως δὲ  καὶ   ~ἀναγκαῖον ἔχειν ὥσπερ τἆλλα· εἰ
[251]   ~(ζεῖ οὖν ἐν τούτῳ ὅλη  καὶ   ἀνακηκίει, καὶ ὅπερ τὸ τῶν
[249]   ὑπεριδοῦσα νῦν εἶναί φαμεν,  καὶ   ἀνακύψασα εἰς τὸ ὂν ~ὄντως.
[254]   τὸν ὁμόζυγα ὡς δειλίᾳ τε  ~καὶ   ἀνανδρίᾳ λιπόντε τὴν τάξιν καὶ
[239]   ξηρῶν ~ἄπειρον, ἔμπειρον δὲ ἁπαλῆς  καὶ   ἀνάνδρου (διαίτης, ἀλλοτρίοις χρώμασι ~καὶ
[240]   μὴ ~ἀνεκτῷ ἐπαισχεῖς, παρρησίᾳ κατακορεῖ  καὶ   ἀναπεπταμένῃ χρωμένου; ~καὶ ἐρῶν μὲν
[249]   τοῦ ἀληθοῦς ἀναμιμνῃσκόμενος, πτερῶταί τε  καὶ   ~ἀναπτερούμενος προθυμούμενος ἀναπτέσθαι, ἀδυνατῶν δέ,
[255]   ἐπὶ τὴν ψυχὴν ἰέναι ~ἀφικόμενον  καὶ   ἀναπτερῶσαν, (τὰς διόδους τῶν πτερῶν
[237]   θέμενοι ὅρον, εἰς τοῦτο ~ἀποβλέποντες  καὶ   ἀναφέροντες τὴν σκέψιν ποιώμεθα εἴτε
[247]   γὰρ ἀχρώματός τε καὶ ἀσχημάτιστος  καὶ   ~ἀναφὴς οὐσία ὄντως οὖσα, ψυχῆς
[273]   ἔγραψεν ὡς ἐάν τις ἀσθενὴς  ~καὶ   ἀνδρικὸς ἰσχυρὸν καὶ δειλὸν συγκόψας,
[277]   αὐτοὺς τοὺς λόγους οἳ τέχνῃ  ~καὶ   ἄνευ τέχνης γράφοιντο. τὸ μὲν
[245]   ~ψυχῆς φύσεως πέρι θείας τε  καὶ   ἀνθρωπίνης ἰδόντα πάθη τε καὶ
[259]   καὶ λόγους οὖσαι θείους τε  καὶ   ἀνθρωπίνους ἱᾶσιν καλλίστην φωνήν. ~πολλῶν
[272]   ἀγαθῶν πέρι πραγμάτων,  καὶ   ~ἀνθρώπων γε τοιούτων φύσει ὄντων
[261]   τοῖς ~ἀκούουσι τὰ αὐτὰ ὅμοια  καὶ   ἀνόμοια, καὶ ἓν καὶ πολλά,
[262]   ἀπατήσεσθαι, τὴν ~ὁμοιότητα τῶν ὄντων  καὶ   ἀνομοιότητα ἀκριβῶς διειδέναι. ~(Φαῖδρος) ἀνάγκη
[256]   ὅτι λέγῃ ~πρὸς τὸν ἡνίοχον,  ~καὶ   ἀξιοῖ ἀντὶ πολλῶν πόνων (σμικρὰ
[278]   τε ἐναργὲς εἶναι ~καὶ τέλεον  καὶ   ἄξιον σπουδῆς· ~δεῖν δὲ τοὺς
[250]   ὠργιάζομεν ~ὁλόκληροι μὲν αὐτοὶ ὄντες  καὶ   ἀπαθεῖς κακῶν ὅσα ἡμᾶς ἐν
[247]   ~τε καὶ ἐπιστήμῃ ἀκηράτῳ τρεφομένη,  καὶ   ἁπάσης ψυχῆς ὅσῃ ἂν μέλῃ
[262]   τοῖς παρὰ τὰ ὄντα δοξάζουσι  καὶ   ἀπατωμένοις δῆλον ὡς τὸ πάθος
[268]   οἰκτράς, καὶ τοὐναντίον αὖ φοβερὰς  καὶ   ἀπειλητικὰς ὅσα τ᾽ ~(ἄλλα τοιαῦτα,
[267]   ἐναντία καινῶς, συντομίαν τε λόγων  καὶ   ἄπειρα ~μήκη περὶ πάντων ἀνηῦρον;
[248]   τῆς τοῦ ὄντος θέας ἀπέρχονται,  καὶ   ἀπελθοῦσαι τροφῇ δοξαστῇ χρῶνται. ~οὗ
[241]   φυγὰς δὴ γίγνεται ἐκ τούτων,  καὶ   ἀπεστερηκὼς ὑπ᾽ ἀνάγκης ~πρὶν
[250]   ὑστέρῳ χρόνῳ ~ὑπέμενεν, ὁλόκληρα δὲ  καὶ   ἁπλᾶ καὶ ἀτρεμῆ καὶ εὐδαίμονα
[230]   μᾶλλον ἐπιτεθυμμένον, ~εἴτε ἡμερώτερόν τε  καὶ   ἁπλούστερον ζῷον, θείας τινὸς καὶ
[261]   οἷς δυνατόν, καὶ ἄλλου ~ὁμοιοῦντος  καὶ   ἀποκρυπτομένου εἰς φῶς ἄγειν. ~(Φαῖδρος)
[271]   ~ἀκήκοας, τέχνας λόγων πανοῦργοί εἰσιν  καὶ   ἀποκρύπτονται, εἰδότες ψυχῆς πέρι ~παγκάλως·
[272]   τὰ εἰκότα, ἔν τε κατηγορίᾳ  καὶ   ἀπολογίᾳ, καὶ ~πάντως λέγοντα τὸ
[267]   ὡς ποιητέον ἐν κατηγορίᾳ τε  καὶ   ~ἀπολογίᾳ. τὸν δὲ κάλλιστον Πάριον
[267]   κηλεῖν, ὡς ἔφη· διαβάλλειν τε  καὶ   ἀπολύσασθαι ~διαβολὰς ὁθενδὴ κράτιστος. τὸ
[251]   τε τῇ ἀτοπίᾳ τοῦ πάθους  καὶ   ἀποροῦσα λυττᾷ, καὶ ~ἐμμανὴς (οὖσα
[256]   μὲν οὐδὲν εἰπεῖν, σπαργῶν δὲ  καὶ   ἀπορῶν περιβάλλει τὸν ~ἐραστὴν καὶ
[259]   δεῖσθαι γενόμενον, ἀλλ᾽ ἄσιτόν τε  καὶ   ἄποτον εὐθὺς ᾄδειν, ~ἕως ἂν
[274]   δ᾽ εὐπρεπείας δὴ γραφῆς πέρι  καὶ   ἀπρεπείας, πῇ γιγνόμενον καλῶς ἂν
[270]   νομίμους πειθὼ ἣν ἂν βούλῃ  καὶ   ἀρετὴν παραδώσειν. ~(Φαῖδρος) τὸ γοῦν
[257]   εἰς ἡμετέραν δύναμιν ὅτι καλλίστη  καὶ   ἀρίστη δέδοταί τε ~καὶ ἐκτέτεισται
[278]   τι μᾶλλόν τε ἂν αὐτῷ  καὶ   ἁρμόττοι καὶ ἐμμελεστέρως ἔχοι. ~(Φαῖδρος)
[238]   δὲ ἀλόγως ἑλκούσης ἐπὶ ἡδονὰς  καὶ   ἀρξάσης ἐν ἡμῖν τῇ ἀρχῇ
[264]   ἀνάπαλιν διανεῖν ἐπιχειρεῖ τὸν λόγον,  καὶ   ἄρχεται ἀφ᾽ ὧν ~πεπαυμένος ἂν
[245]   ~ἄλλοις ὅσα κινεῖται τοῦτο πηγὴ  καὶ   ἀρχὴ κινήσεως. ~(ἀρχὴ δὲ ἀγένητον.
[248]   εἰς ~βασιλέως ἐννόμου πολεμικοῦ  καὶ   ἀρχικοῦ, τρίτην εἰς πολιτικοῦ
[250]   ἐν αὐγῇ καθαρᾷ, καθαροὶ ὄντες  καὶ   ἀσήμαντοι τούτου νῦν ~δὴ
[274]   καὶ λογισμὸν εὑρεῖν καὶ (γεωμετρίαν  ~καὶ   ἀστρονομίαν, ἔτι δὲ πεττείας τε
[247]   λέγοντα γὰρ ἀχρώματός τε  καὶ   ἀσχημάτιστος καὶ ~ἀναφὴς οὐσία ὄντως
[227]   ἂν οἴει με κατὰ Πίνδαρον  καὶ   ἀσχολίας ὑπέρτερον" πρᾶγμα ~ποιήσασθαι τὸ
[274]   οὐκοῦν τὸ μὲν τέχνης τε  καὶ   ἀτεχνίας λόγων πέρι ἱκανῶς ἐχέτω.
[262]   τεθηρευκώς, ~γελοίαν τινά, ὡς ἔοικε,  καὶ   ἄτεχνον παρέξεται. ~(Φαῖδρος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης)
[262]   τί δὴ οὖν οὗτος ἁμαρτάνει  καὶ   ἄτεχνον ποιεῖ λεκτέον· γάρ;
[242]   περὶ τοὺς λόγους, Φαῖδρε,  καὶ   ἀτεχνῶς θαυμάσιος. οἶμαι γὰρ ἐγὼ
[229]   καὶ (ἄλλων ἀμηχάνων πλήθη τε  καὶ   ἀτοπίαι ~τερατολόγων τινῶν φύσεων· αἷς
[250]   ~ὑπέμενεν, ὁλόκληρα δὲ καὶ ἁπλᾶ  καὶ   ἀτρεμῆ καὶ εὐδαίμονα φάσματα μυούμενοί
[230]   καὶ ἁπλούστερον ζῷον, θείας τινὸς  καὶ   ἀτύφου μοίρας φύσει ~μετέχον. ἀτάρ,
[275]   τέχνην οἰόμενος ἐν γράμμασι καταλιπεῖν,  καὶ   αὖ παραδεχόμενος ὥς ~τι
[229]   τὸ τῶν Ἱπποκενταύρων εἶδος ~ἐπανορθοῦσθαι,  καὶ   αὖθις τὸ τῆς Χιμαίρας, καὶ
[263]   ἐστι τῷ ἐρωμένῳ καὶ ἐρῶντι,  καὶ   αὖθις ὡς μέγιστον ὂν> τῶν
[246]   τοιοῦτον· τούτοις δὴ τρέφεταί τε  ~καὶ   αὔξεται μάλιστά γε τὸ τῆς
[272]   ἑαυτῷ ἐνδείκνυσθαι ~ὅτι (οὗτός ἐστι  καὶ   αὕτη φύσις περὶ ἧς
[235]   ἀγγείου. ὑπὸ δὲ ~νωθείας αὖ  καὶ   αὐτὸ τοῦτο ἐπιλέλησμαι, ὅπως τε
[252]   τε ὅθεν ἄν τι δύνωνται  καὶ   αὐτοὶ μετέρχονται, ~ἰχνεύοντες δὲ παρ᾽
[239]   ἐχθροὶ θαρροῦσιν, οἱ δὲ φίλοι  καὶ   αὐτοὶ οἱ ἐρασταὶ ~φοβοῦνται. ~τοῦτο
[233]   δεδιότες μὴ ~ἀπέχθωνται, τὰ δὲ  (καὶ   αὐτοὶ χεῖρον διὰ τὴν ἐπιθυμίαν
[243]   ~τοῦτόν γε τοίνυν ἔγωγε αἰσχυνόμενος,  καὶ   αὐτὸν τὸν ἔρωτα δεδιώς, ἐπιθυμῶ
[257]   Σώκρατες· καὶ σύνοισθά που  καὶ   αὐτὸς ὅτι οἱ μέγιστον ~δυνάμενοί
[255]   ἐρῶντος ~ἀλλ᾽ ἀληθῶς τοῦτο πεπονθότος,  καὶ   αὐτὸς ὢν φύσει φίλος τῷ
[277]   τῆς τῶν λόγων (γραφῆς πέρι,  καὶ   αὐτοὺς τοὺς λόγους οἳ τέχνῃ
[251]   γέγηθεν· ὅταν δὲ χωρὶς γένηται  καὶ   αὐχμήσῃ, τὰ τῶν διεξόδων ~στόματα
[278]   χρόνῳ, πρὸς ἄλληλα (κολλῶν τε  καὶ   ἀφαιρῶν, ἐν δίκῃ που ποιητὴν
[256]   δὲ δὴ διαίτῃ φορτικωτέρᾳ τε  καὶ   ~(ἀφιλοσόφῳ, φιλοτίμῳ δὲ χρήσωνται, τάχ᾽
[230]   ποδὶ τεκμήρασθαι. Νυμφῶν ~τέ τινων  καὶ   Ἀχελῴου ἱερὸν ἀπὸ τῶν κορῶν
[247]   ἐπὶ ~τὴν γῆν ῥέπων τε  καὶ   βαρύνων μὴ καλῶς ἦν
[268]   ἐπιστάμενος ὡς οἷόν τε ὀξυτάτην  ~καὶ   βαρυτάτην (χορδὴν ποιεῖν, οὐκ ἀγρίως
[275]   παραδεχόμενος ὥς ~τι σαφὲς  καὶ   βέβαιον ἐκ γραμμάτων ἐσόμενον, πολλῆς
[243]   πρὸς τὰ παιδικὰ φθονερῶς τε  ~καὶ   βλαβερῶς, πῶς οὐκ ἂν οἴει
[240]   ἡδονήν, οἷον κόλακι, δεινῷ θηρίῳ  καὶ   βλάβῃ μεγάλῃ, ὅμως ἐπέμειξεν ~ἡ
[272]   ἐπισκοπεῖν εἴ τίς πῃ (ῥᾴων  καὶ   βραχυτέρα φαίνεται ἐπ᾽ ~αὐτὴν ὁδός,
[258]   γε ἐξ ὧν σὺ λέγεις·  καὶ   γὰρ ἂν τῇ ἑαυτοῦ ἐπιθυμίᾳ,
[231]   ἐπιχειρήσειεν ~οὐδεὶς ἔμπειρος ὢν ἀποτρέπειν;  καὶ   γὰρ αὐτοὶ ὁμολογοῦσι νοσεῖν μᾶλλον
[275]   καὶ ὡς ἀληθῶς ὅμοιον ζωγραφίᾳ.  ~καὶ   γὰρ τὰ ἐκείνης ἔκγονα ἕστηκε
[257]   ἐθελήσῃ ~πρὸς αὐτὸν ἄλλον ἀντιπαρατεῖναι.  καὶ   γάρ τις αὐτόν, θαυμάσιε,
[243]   ἂν ἐμοὶ εἶπες ἡδίω. ~(Σωκράτης)  ~καὶ   γάρ, ὠγαθὲ Φαῖδρε, ἐννοεῖς ὡς
[251]   ψυχή· ζεῖ τε καὶ ~ἀγανακτεῖ  καὶ   γαργαλίζεται φύουσα τὰ πτερά. ὅταν
[251]   θερμαίνηται, λωφᾷ τε τῆς ὀδύνης  ~(καὶ   γέγηθεν· ὅταν δὲ χωρὶς γένηται
[235]   ~καὶ γυναῖκες περὶ αὐτῶν εἰρηκότες  καὶ   γεγραφότες ἐξελέγξουσί με, ἐάν σοι
[274]   ἀριθμόν τε καὶ λογισμὸν εὑρεῖν  καὶ   (γεωμετρίαν ~καὶ ἀστρονομίαν, ἔτι δὲ
[267]   αὖ μουσεῖα λόγων ὡς (διπλασιολογίαν  καὶ   ~γνωμολογίαν καὶ εἰκονολογίαν ὀνομάτων τε
[274]   τε καὶ κυβείας, καὶ δὴ  καὶ   γράμματα. βασιλέως ~δ᾽ αὖ τότε
[258]   τὸ μὴ καλῶς λέγειν τε  καὶ   γράφειν ἀλλ᾽ αἰσχρῶς ~τε καὶ
[277]   εἶναι τὸ λόγους λέγειν τε  καὶ   γράφειν, καὶ ὅπῃ ~γιγνόμενον ἐν
[259]   ὅπῃ καλῶς ἔχει λέγειν τε  ~καὶ   γράφειν καὶ ὅπῃ μή, σκεπτέον.
[261]   περὶ τὰς δίκας ~λέγεταί τε  καὶ   γράφεται τέχνῃ, λέγεται δὲ καὶ
[269]   ~ἄνδρες ὡς ῥητορικὴν διδάσκουσίν τε  καὶ   γράφουσιν, καὶ ἔμοιγε δοκεῖς ἀληθῆ
[271]   τὸν τρόπον τοῦτον λέγωσί τε  καὶ   γράφωσι, μὴ ~πειθώμεθα αὐτοῖς τέχνῃ
[276]   ἔοικε, παιδιᾶς χάριν σπερεῖ τε  ~καὶ   γράψει, ὅταν (δὲ) γράφῃ, ἑαυτῷ
[235]   γὰρ καὶ σοφοὶ ἄνδρες τε  ~καὶ   γυναῖκες περὶ αὐτῶν εἰρηκότες καὶ
[246]   δ᾽ ἕπεται στρατιὰ θεῶν τε  καὶ   δαιμόνων, ~(κατὰ ἕνδεκα μέρη κεκοσμημένη.
[256]   ~μεγίστας ἡγουμένω ἀλλήλοιν δεδωκέναι τε  καὶ   δεδέχθαι, ἃς οὐ θεμιτὸν εἶναι
[255]   ~ψυχὴν τοῖς παιδικοῖς αἰδουμένην ~τε  καὶ   δεδιυῖαν (ἕπεσθαι. ἅτε οὖν πᾶσαν
[241]   καὶ μετὰ πολλῶν ὅρκων τε  καὶ   δεήσεων ὑπισχνούμενος μόγις ~(κατεῖχε τήν
[273]   τις ἀσθενὴς ~καὶ ἀνδρικὸς ἰσχυρὸν  καὶ   δειλὸν συγκόψας, ἱμάτιον τι
[272]   ~βραχυλογίας τε αὖ καὶ ἐλεινολογίας  καὶ   δεινώσεως ἑκάστων τε ὅσα ἂν
[264]   ~ὄφρ᾽ ἂν ὕδωρ τε νάῃ  καὶ   δένδρεα μακρὰ τεθήλῃ, ~αὐτοῦ τῇδε
[274]   δὲ πεττείας τε καὶ κυβείας,  καὶ   δὴ καὶ γράμματα. βασιλέως ~δ᾽
[260]   ἀλλὰ σκοπεῖν μή ~τι λέγωσι·  καὶ   δὴ καὶ τὸ νῦν λεχθὲν
[236]   τοίνυν εἴπῃς. ~(Φαῖδρος) ~οὔκ, ἀλλὰ  καὶ   δὴ λέγω· δέ μοι
[255]   δέ, ὁρᾶν, ~ἅπτεσθαι, φιλεῖν, συγκατακεῖσθαι·  καὶ   δή, οἷον εἰκός, ποιεῖ τὸ
[231]   ἐκείνους αὐτῶν περὶ πλείονος ποιήσονται,  καὶ   δῆλον ὅτι, ~ἐὰν ἐκείνοις δοκῇ,
[244]   δὴ καὶ καλὰ ἰδίᾳ τε  καὶ   δημοσίᾳ τὴν Ἑλλάδα ἠργάσαντο, ~σωφρονοῦσαι
[227]   ἡμῶν· γὰρ ἂν ~ἀστεῖοι  καὶ   δημωφελεῖς εἶεν οἱ λόγοι. ἔγωγ᾽
[257]   ~πολιτικῶν τοῦτ᾽ αὐτὸ λοιδορῶν ὠνείδιζε,  καὶ   διὰ πάσης τῆς λοιδορίας ἐκάλει
[255]   ~λεγόντων ὡς αἰσχρὸν ἐρῶντι πλησιάζειν,  καὶ   διὰ τοῦτο ἀπωθῇ τὸν ἐρῶντα,
[277]   φύσει εἶδος ἀνευρίσκων, οὕτω τιθῇ  καὶ   διακοσμῇ τὸν ~λόγον, ποικίλῃ μὲν
[260]   γὰρ ἀκούειν ~δοκῶ τινων προσιόντων  καὶ   διαμαρτυρομένων λόγων, ὅτι ψεύδεται καὶ
[270]   καὶ ~ἐπὶ φύσιν νοῦ τε  καὶ   διανοίας ἀφικόμενος, ὧν δὴ πέρι
[256]   αἵρεσιν εἱλέσθην τε καὶ διεπραξάσθην·  ~καὶ   διαπραξαμένω τὸ λοιπὸν ἤδη χρῶνται
[229]   ἐνθένδε; χαρίεντα γοῦν καὶ καθαρὰ  καὶ   διαφανῆ τὰ ὑδάτια φαίνεται, καὶ
[269]   εἰς ~τοὺς ταῦτα γεγραφότας τε  καὶ   διδάσκοντας ὡς ῥητορικὴν τέχνην,
[268]   ἀπειλητικὰς ὅσα τ᾽ ~(ἄλλα τοιαῦτα,  καὶ   διδάσκων αὐτὰ τραγῳδίας ποίησιν οἴεται
[271]   πάσας αἰτίας, προσαρμόττων ἕκαστον ἑκάστῳ  καὶ   διδάσκων οἵα οὖσα ὑφ᾽ ~οἵων
[277]   ὡς οἱ ῥαψῳδούμενοι ἄνευ ἀνακρίσεως  ~καὶ   διδαχῆς πειθοῦς ἕνεκα ἐλέχθησαν, ~ἀλλὰ
[247]   οὖν καὶ μακάριαι θέαι τε  καὶ   διέξοδοι ἐντὸς οὐρανοῦ, ἃς ~θεῶν
[256]   πολλῶν μακαριστὴν αἵρεσιν εἱλέσθην τε  καὶ   διεπραξάσθην· ~καὶ διαπραξαμένω τὸ λοιπὸν
[253]   ~ὢν τό τε εἶδος ὀρθὸς  καὶ   διηρθρωμένος, ὑψαύχην, ἐπίγρυπος, λευκὸς ἰδεῖν,
[258]   τὸ σῶμα ἡδοναὶ ἔχουσι· διὸ  καὶ   δικαίως ~ἀνδραποδώδεις κέκληνται. ~(Σωκράτης) ~σχολὴ
[246]   καὶ τοῖς ~ἐναντίοις φθίνει τε  καὶ   διόλλυται. μὲν δὴ μέγας
[247]   ~δὲ ἀεὶ ἐθέλων τε  καὶ   δυνάμενος· φθόνος γὰρ ἔξω θείου
[276]   τε γίγνεται, καὶ ~ὅσῳ ἀμείνων  καὶ   δυνατώτερος τούτου φύεται; ~(Φαῖδρος) τίνα
[246]   τε καὶ ἐναντίος· χαλεπὴ δὴ  καὶ   ~δύσκολος ἐξ ἀνάγκης περὶ
[244]   ~σωφρονοῦσαι δὲ βραχέα οὐδέν·  καὶ   ἐὰν δὴ λέγωμεν Σίβυλλάν τε
[268]   (τ᾽ ἐὰν βούλωμαι καὶ ψύχειν,  καὶ   ἐὰν μὲν δόξῃ μοι, ἐμεῖν
[276]   ἔχων γεωργός, ὧν σπερμάτων ~κήδοιτο  καὶ   ἔγκαρπα βούλοιτο γενέσθαι, πότερα σπουδῇ
[258]   αὑτὸν δὴ λέγων μάλα σεμνῶς  καὶ   ἐγκωμιάζων συγγραφεύς ἔπειτα λέγει
[257]   σοι ἀπηχὲς εἴπομεν Φαῖδρός τε  καὶ   ἐγώ, ~Λυσίαν τὸν τοῦ λόγου
[236]   μοι δοκεῖς εἰρηκέναι. ποιήσω οὖν  καὶ   ἐγὼ οὕτως· ~τὸ μὲν τὸν
[262]   ἐν λόγοις παράγοι τοὺς ~ἀκούοντας.  καὶ   ἔγωγε, Φαῖδρε, αἰτιῶμαι τοὺς
[257]   Λυσίας ταπεινὸς φανῇ, ἐὰν ἄρα  καὶ   ἐθελήσῃ ~πρὸς αὐτὸν ἄλλον ἀντιπαρατεῖναι.
[251]   εἶτα προσορῶν ὡς θεὸν σέβεται,  καὶ   εἰ μὴ ἐδεδίει τὴν τῆς
[228]   ἐπιθυμῶν λέγειν· τελευτῶν δὲ ἔμελλε  καὶ   ~εἰ μή τις ἑκὼν ἀκούοι
[267]   τῶν ~εἰρημένων; ~(Σωκράτης) ταῦτα λέγω,  καὶ   εἴ τι σὺ ἄλλο ἔχεις
[278]   ἄλλος συντίθησι λόγους, καὶ Ὁμήρῳ  ~καὶ   εἴ τις ἄλλος αὖ ποίησιν
[278]   οἳ ~ἐπέστελλον (λέγειν Λυσίᾳ τε  καὶ   εἴ τις ἄλλος συντίθησι λόγους,
[231]   ὁμολογοῦσι νοσεῖν μᾶλλον ~σωφρονεῖν,  καὶ   εἰδέναι ὅτι κακῶς φρονοῦσιν, ἀλλ᾽
[241]   οὖν χρή, παῖ, συννοεῖν,  καὶ   εἰδέναι τὴν ἐραστοῦ φιλίαν ὅτι
[254]   καὶ πρὸς αὐτῷ τ᾽ ~ἐγένοντο  καὶ   εἶδον τὴν ὄψιν τὴν τῶν
[248]   μὲν ἄριστα θεῷ ἑπομένη  καὶ   ~εἰκασμένη ὑπερῆρεν εἰς τὸν ἔξω
[267]   λόγων ὡς (διπλασιολογίαν καὶ ~γνωμολογίαν  καὶ   εἰκονολογίαν ὀνομάτων τε Λικυμνίων
[269]   τῶν παγκάλων τεχνημάτων βραχυλογιῶν τε  καὶ   εἰκονολογιῶν καὶ ~ὅσα ἄλλα διελθόντες
[263]   μὲν δεῖ ταῦτα ὁδῷ ~διῃρῆσθαι,  καὶ   εἰληφέναι τινὰ χαρακτῆρα ἑκατέρου τοῦ
[249]   ὃν ἂν θέλῃ ἑκάστη· ἔνθα  καὶ   εἰς θηρίου βίον ἀνθρωπίνη ~ψυχὴ
[240]   δὲ ἐραστὴς πρὸς τῷ βλαβερῷ  ~καὶ   εἰς τὸ συνημερεύειν πάντων (ἀηδέστατον.
[268]   ἂν οἶμαι ὅτι μαίνεται ἅνθρωπος,  καὶ   ἐκ βιβλίου ποθὲν ἀκούσας
[249]   θηρίου βίον ἀνθρωπίνη ~ψυχὴ ἀφικνεῖται,  καὶ   ἐκ θηρίου ὅς ποτε ἄνθρωπος
[246]   αὐτῷ καλός τε καὶ ~ἀγαθὸς  καὶ   ἐκ τοιούτων, δ᾽ ἐξ
[231]   εἰσι καὶ ἐκ τῶν λόγων  καὶ   ἐκ τῶν ἔργων τοῖς ἄλλοις
[231]   ἂν ἐρῶσιν, ~καὶ ἕτοιμοί εἰσι  καὶ   ἐκ τῶν λόγων καὶ ἐκ
[253]   αὐτά. οἱ δὲ Ἀπόλλωνός τε  καὶ   ~ἑκάστου τῶν θεῶν οὕτω κατὰ
[245]   ἁπαλὴν καὶ ἄβατον ~ψυχήν, ἐγείρουσα  καὶ   ἐκβακχεύουσα κατά τε ᾠδὰς καὶ
[234]   οὖν τῶν τε ~εἰρημένων μέμνησο  καὶ   ἐκεῖνο ἐνθυμοῦ, ὅτι τοὺς μὲν
[254]   καὶ ἐπειδὴ ἐγγὺς ἦσαν, ἐγκύψας  καὶ   ἐκτείνας ~τὴν κέρκον, ἐνδακὼν τὸν
[257]   καλλίστη καὶ ἀρίστη δέδοταί τε  ~καὶ   ἐκτέτεισται παλινῳδία, τά τε ἄλλα
[259]   ἠμέλησαν σίτων τε καὶ ποτῶν,  καὶ   ἔλαθον τελευτήσαντες ~αὑτούς· ἐξ ὧν
[246]   δὲ ἔοικεν, ~ἀνθρωπίνης τε  καὶ   ἐλάττονος· ταύτῃ οὖν λέγωμεν. ἐοικέτω
[256]   ἀρετή· τελευτήσαντες δὲ δὴ ὑπόπτεροι  ~καὶ   ἐλαφροὶ γεγονότες τῶν τριῶν παλαισμάτων
[267]   λέγεις Θεόδωρον; ~(Σωκράτης) ~τί μήν;  καὶ   ἔλεγχόν γε καὶ ἐπεξέλεγχον ὡς
[272]   καὶ ἐπισχετέον, ~βραχυλογίας τε αὖ  καὶ   ἐλεινολογίας καὶ δεινώσεως ἑκάστων τε
[228]   Φαῖδρε, εἰ ἐγὼ Φαῖδρον ἀγνοῶ,  καὶ   ἐμαυτοῦ ἐπιλέλησμαι. ἀλλὰ γὰρ οὐδέτερά
[236]   ἐγώ, Σώκρατες, Σωκράτην ἀγνοῶ,  ~καὶ   ἐμαυτοῦ ἐπιλέλησμαι, καὶ ὅτι ἐπεθύμει
[278]   σὺ εὐξαίμεθ᾽ ἂν σέ τε  καὶ   ἐμὲ γενέσθαι. ~(Φαῖδρος) παντάπασι μὲν
[251]   τοῦ πάθους καὶ ἀποροῦσα λυττᾷ,  καὶ   ~ἐμμανὴς (οὖσα οὔτε νυκτὸς δύναται
[278]   τε ἂν αὐτῷ καὶ ἁρμόττοι  καὶ   ἐμμελεστέρως ἔχοι. ~(Φαῖδρος) καὶ οὐδέν
[266]   οὐκ ἀτιμαστέον αὐτὸ σοί τε  καὶ   ἐμοί, λεκτέον δὲ τί μέντοι
[237]   ἄλλοις ἐπιτιμῶμεν, ἀλλ᾽ ἐπειδὴ σοὶ  ~καὶ   ἐμοὶ λόγος πρόκειται πότερα
[279]   μὲν γὰρ μετρίως ηὖκται. ~(Φαῖδρος)  καὶ   ἐμοὶ ταῦτα συνεύχου· κοινὰ γὰρ
[269]   ῥητορικὴν διδάσκουσίν τε καὶ γράφουσιν,  καὶ   ἔμοιγε δοκεῖς ἀληθῆ ~εἰρηκέναι· ἀλλὰ
[270]   εἰ μέλλεις, μὴ τριβῇ μόνον  καὶ   ἐμπειρίᾳ ἀλλὰ τέχνῃ, τῷ μὲν
[276]   τοῦ εἰδότος λόγον λέγεις ζῶντα  καὶ   ἔμψυχον, οὗ γεγραμμένος εἴδωλον
[227]   ἐξ ἑωθινοῦ. τῷ δὲ σῷ  καὶ   ~ἐμῷ ἑταίρῳ πειθόμενος Ἀκουμενῷ κατὰ
[261]   ἄδικον; ~(Φαῖδρος) τί μήν; ~(Σωκράτης)  ~καὶ   ἐν δημηγορίᾳ δὴ τῇ πόλει
[261]   ὅσοι ἄλλοι δημόσιοι σύλλογοι, ἀλλὰ  καὶ   ἐν ἰδίοις, ~αὐτὴ σμικρῶν
[262]   τῷ Λυσίου λόγῳ ὃν φέρεις,  καὶ   ἐν οἷς ἡμεῖς εἴπομεν ἰδεῖν
[255]   τοῦ ἅπτεσθαι ἔν τε γυμνασίοις  καὶ   ἐν ταῖς ἄλλαις ὁμιλίαις, ~(τότ᾽
[233]   αὐτοῖς εἴσονται. καὶ μὲν δὴ  καὶ   ἐν ταῖς (ἰδίαις ~δαπάναις οὐ
[255]   φίλος τῷ θεραπεύοντι, ἐὰν ~ἄρα  καὶ   ἐν τῷ πρόσθεν ὑπὸ συμφοιτητῶν
[263]   τε ἀνάγκη τὸ ~πλῆθος πλανᾶσθαι  καὶ   ἐν μή. ~(Φαῖδρος) ~καλὸν
[261]   τὰ αὐτὰ ὅμοια καὶ ἀνόμοια,  καὶ   ἓν καὶ πολλά, μένοντά τε
[246]   δ᾽ ἐξ ἐναντίων τε  καὶ   ἐναντίος· χαλεπὴ δὴ καὶ ~δύσκολος
[262]   τι ὧν ~φαμεν ἀτέχνων τε  καὶ   ἐντέχνων εἶναι; ~(Φαῖδρος) ~πάντων γέ
[244]   καλοῦσιν· ὅσῳ δὴ οὖν τελεώτερον  καὶ   ~ἐντιμότερον μαντικὴ οἰωνιστικῆς, τό τε
[246]   ἡνίοχοι πάντες ~αὐτοί τε ἀγαθοὶ  καὶ   ἐξ ἀγαθῶν, (τὸ δὲ τῶν
[274]   πάρεργον, ἀλλὰ δεσπόταις ἀγαθοῖς τε  καὶ   ἐξ ἀγαθῶν. ὥστ᾽ εἰ μακρὰ
[249]   πασῶν τῶν ἐνθουσιάσεων ἀρίστη τε  καὶ   ἐξ ἀρίστων τῷ τε ἔχοντι
[256]   ~ἀλλήλοιν (διά τε τοῦ ἔρωτος  καὶ   ἔξω γενομένω διάγουσι, πίστεις τὰς
[276]   ταῦτα ~μὲν δὴ παιδιᾶς τε  καὶ   ἑορτῆς χάριν δρῴη ἄν, ὅτε
[247]   ἵππους στήσας παρέβαλεν ἀμβροσίαν τε  καὶ   ἐπ᾽ αὐτῇ νέκταρ ~ἐπότισεν. ~(καὶ
[257]   καὶ καταλείψεως ~συγγραμμάτων, οἵ γε  καὶ   ἐπειδάν τινα γράφωσι λόγον, οὕτως
[254]   ~παιδικοῖς ἐπὶ τοὺς αὐτοὺς λόγους,  καὶ   ἐπειδὴ ἐγγὺς ἦσαν, ἐγκύψας καὶ
[267]   ~τί μήν; καὶ ἔλεγχόν γε  καὶ   ἐπεξέλεγχον ὡς ποιητέον ἐν κατηγορίᾳ
[247]   ὅταν δὲ ~δὴ πρὸς δαῖτα  καὶ   ἐπὶ θοίνην ἴωσιν, ἄκραν ἐπὶ
[266]   ἄλλον ἡγήσωμαι δυνατὸν εἰς ἓν  ~καὶ   ἐπὶ πολλὰ πεφυκόθ᾽ ὁρᾶν, τοῦτον
[260]   τὸ θρέμμα οἴκοι τε ~κεκτῆσθαι  καὶ   ἐπὶ στρατιᾶς, ἀποπολεμεῖν τε χρήσιμον
[233]   γὰρ καὶ ἀγαπήσουσιν καὶ ἀκολουθήσουσιν  καὶ   ἐπὶ ~τὰς θύρας ἥξουσι καὶ
[248]   βαρυνθῇ, βαρυνθεῖσα δὲ πτερορρυήσῃ τε  καὶ   ἐπὶ τὴν γῆν ~πέσῃ, τότε
[270]   τοιούτῳ ὄντι Ἀναξαγόρᾳ, μετεωρολογίας ἐμπλησθεὶς  καὶ   ~ἐπὶ φύσιν νοῦ τε καὶ
[248]   δέ, ὑποβρύχιαι συμπεριφέρονται, πατοῦσαι ἀλλήλας  καὶ   ~ἐπιβάλλουσαι, ἑτέρα (πρὸ τῆς ἑτέρας
[241]   δὲ ἀναγκάζεται ~διώκειν ἀγανακτῶν  καὶ   ἐπιθεάζων, ἠγνοηκὼς τὸ ἅπαν ἐξ
[246]   ἅρμα, πρῶτος πορεύεται, διακοσμῶν πάντα  καὶ   ἐπιμελούμενος· ~τῷ δ᾽ ἕπεται στρατιὰ
[266]   τέταρτον ~εἰκότα· καὶ πίστωσιν οἶμαι  καὶ   ἐπιπίστωσιν λέγειν τόν γε βέλτιστον
[229]   χαρίεντα ~ἡγοῦμαι, λίαν δὲ δεινοῦ  καὶ   ἐπιπόνου καὶ οὐ πάνυ εὐτυχοῦς
[229]   καὶ αὖθις τὸ τῆς Χιμαίρας,  καὶ   ἐπιρρεῖ δὲ ὄχλος τοιούτων ~Γοργόνων
[268]   διαχωρεῖν, καὶ ἄλλα πάμπολλα τοιαῦτα·  καὶ   ἐπιστάμενος αὐτὰ ~ἀξιῶ ἰατρικὸς εἶναι
[247]   οὖν θεοῦ διάνοια νῷ ~τε  καὶ   ἐπιστήμῃ ἀκηράτῳ τρεφομένη, καὶ ἁπάσης
[272]   προσλαβόντι καιροὺς τοῦ πότε λεκτέον  καὶ   ἐπισχετέον, ~βραχυλογίας τε αὖ καὶ
[229]   καὶ διαφανῆ τὰ ὑδάτια φαίνεται,  καὶ   ~ἐπιτήδεια κόραις παίζειν παρ᾽ αὐτά.
[240]   πολλὰ τῶν τοιουτοτρόπων θρεμμάτων τε  καὶ   ἐπιτηδευμάτων, οἷς τό γε ~καθ᾽
[270]   ἐμποιήσειν, τῇ δὲ λόγους τε  καὶ   ~ἐπιτηδεύσεις νομίμους πειθὼ ἣν ἂν
[240]   στέρεσθαι ἂν αὐτὸν ~δέξαιτο, ~(διακωλυτὰς  καὶ   ἐπιτιμητὰς ἡγούμενος τῆς ἡδίστης πρὸς
[239]   τοῦ ἐρῶντος ὁμιλία τε  καὶ   ἐπιτροπεία παρέξεται. ~σαφὲς δὴ τοῦτό
[274]   τέ τις εἴη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ  καὶ   ἐπιχειροῦντί τοι τοῖς καλοῖς καλὸν
[234]   περὶ τῶν τοιούτων σοὶ ~εἱπόμην,  καὶ   ἑπόμενος συνεβάκχευσα μετὰ σοῦ τῆς
[250]   καὶ εὐδαίμονα φάσματα μυούμενοί ~τε  καὶ   ἐποπτεύοντες ἐν αὐγῇ καθαρᾷ, καθαροὶ
[251]   ἔχοντα τὸ κάλλος· ἰδοῦσα δὲ  ~καὶ   ἐποχετευσαμένη ἵμερον ἔλυσε μὲν τὰ
[246]   γιγνομένη. τελέα (μὲν ~οὖν οὖσα  καὶ   ἐπτερωμένη μετεωροπορεῖ τε καὶ πάντα
[250]   ἔσχε ~μοῖραν, ὥστ᾽ ἐκφανέστατον εἶναι  (καὶ   ἐρασμιώτατον. μὲν οὖν μὴ
[245]   καὶ ἀνθρωπίνης ἰδόντα πάθη τε  καὶ   ἔργα τἀληθὲς ~νοῆσαι· ἀρχὴ δὲ
[232]   καὶ ἰδεῖν ἀκολουθοῦντας τοῖς ἐρωμένοις  καὶ   ἔργον τοῦτο ποιουμένους, ~ὥστε ὅταν
[241]   ~καίτοι ᾤμην γε μεσοῦν αὐτόν,  καὶ   ἐρεῖν τὰ ἴσα περὶ τοῦ
[240]   παρρησίᾳ κατακορεῖ καὶ ἀναπεπταμένῃ χρωμένου;  ~καὶ   ἐρῶν μὲν βλαβερός τε καὶ
[263]   βλάβη τέ ἐστι τῷ ἐρωμένῳ  καὶ   ἐρῶντι, καὶ αὖθις ὡς μέγιστον
[248]   φιλοκάλου μουσικοῦ τινος  καὶ   ἐρωτικοῦ, τὴν δὲ δευτέραν εἰς
[265]   αὖ ποιητικήν, τετάρτην ~δὲ ἀφροδίτης  καὶ   Ἔρωτος, ἐρωτικὴν μανίαν ἐφήσαμέν τε
[266]   ἐμοί, λεκτέον δὲ τί μέντοι  καὶ   ἔστι τὸ ~λειπόμενον τῆς ῥητορικῆς.
[247]   ὡσαύτως τὰ ὄντα ὄντως θεασαμένη  καὶ   ἑστιαθεῖσα, δῦσα ~πάλιν εἰς τὸ
[252]   ἀλλὰ μητέρων τε καὶ ἀδελφῶν  καὶ   ἑταίρων ~πάντων λέλησται, καὶ οὐσίας
[250]   μετ᾽ ἄλλου θεῶν, εἶδόν τε  καὶ   ~ἐτελοῦντο τῶν τελετῶν ἣν θέμις
[235]   τε ὢν ταὐτὰ ἑτέρως τε  καὶ   ἑτέρως λέγων ἀμφοτέρως εἰπεῖν ἄριστα.
[239]   ῥητορικοῦ, βραδὺς ἀγχίνου. τοσούτων κακῶν  καὶ   ἔτι πλειόνων ~κατὰ τὴν διάνοιαν
[245]   ~σωφρονοῦντος ἠφανίσθη. ~(τοσαῦτα μέν σοι  καὶ   ἔτι πλείω ἔχω μανίας γιγνομένης
[231]   φασιν φιλεῖν ὧν ἂν ἐρῶσιν,  ~καὶ   ἕτοιμοί εἰσι καὶ ἐκ τῶν
[252]   ἀδικεῖσθαι ὑπὸ τοῦ ἐρωμένου, φονικοὶ  ~καὶ   ἕτοιμοι καθιερεύειν αὑτούς τε καὶ
[250]   δὲ καὶ ἁπλᾶ καὶ ἀτρεμῆ  καὶ   εὐδαίμονα φάσματα μυούμενοί ~τε καὶ
[253]   λέγω, οὕτω καλή τε  καὶ   ~εὐδαιμονικὴ ὑπὸ τοῦ δι᾽ ἔρωτα
[239]   ἐραστῇ, ὅτι τῶν φιλτάτων τε  καὶ   ~εὐνουστάτων καὶ θειοτάτων κτημάτων ὀρφανὸν
[247]   τε καὶ θεωροῦσα τἀληθῆ ~τρέφεται  καὶ   εὐπαθεῖ, ἕως ἂν κύκλῳ
[264]   εἴτε οὕτως εἴτε ἄλλως ἔχει,  καὶ   ~εὑρήσεις τοῦ ἐπιγράμματος οὐδὲν διαφέροντα,
[268]   δ᾽ εἰ Σοφοκλεῖ αὖ προσελθὼν  καὶ   Εὐριπίδῃ τις λέγοι ὡς ἐπίσταται
[253]   μεθ᾽ Ἥρας εἵποντο, βασιλικὸν ζητοῦσι,  ~καὶ   εὑρόντες περὶ τοῦτον πάντα δρῶσιν
[252]   παρ᾽ οὐδὲν τίθεται, ~νομίμων δὲ  καὶ   εὐσχημόνων, οἷς πρὸ τοῦ ἐκαλλωπίζετο,
[265]   τινα ὕμνον προσεπαίσαμεν μετρίως τε  καὶ   εὐφήμως τὸν ~ἐμόν τε καὶ
[278]   μὲν οὖν ἔγωγε βούλομαί τε  καὶ   εὔχομαι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[235]   οὐδὲν ~αὐτῷ μέλον τοῦ τοιούτου·  καὶ   ἐφαίνετο δή μοι νεανιεύεσθαι ἐπιδεικνύμενος
[253]   ἠναγκάσθαι πρὸς τὸν θεὸν βλέπειν,  καὶ   ἐφαπτόμενοι ~αὐτοῦ τῇ μνήμῃ ἐνθουσιῶντες
[274]   Θεὺθ τὰς τέχνας ἐπέδειξεν,  καὶ   ἔφη δεῖν διαδοθῆναι τοῖς ἄλλοις
[260]   καὶ φίλον δεινόν τε  καὶ   ἐχθρὸν (εἶναι φίλον) ~(Φαῖδρος)
[243]   ~μεγάλας ἔχθρας οἱ ἐρασταὶ ἀναιροῦνται  καὶ   ἔχουσι πρὸς τὰ παιδικὰ φθονερῶς
[278]   τὸ ~ἀληθὲς ἔχει συνέθηκε ταῦτα,  καὶ   ἔχων βοηθεῖν, εἰς ἔλεγχον ἰὼν
[245]   ~ποιητὴς ἐσόμενος, ἀτελὴς αὐτός τε  καὶ   ποίησις ὑπὸ τῆς τῶν
[263]   ~(Σωκράτης) ~ποτέρωθι οὖν εὐαπατητότεροί ἐσμεν,  καὶ   ῥητορικὴ ἐν ποτέροις μεῖζον
[240]   παρέχεται ἀλλ᾽ ὅμως κόρον γε  καὶ   τούτων συνουσία ἔχει. ~καὶ
[242]   ἑταῖρε, μαντικόν γέ ~τι  καὶ   ψυχή· ἐμὲ γὰρ ἔθραξε
[252]   σκοποῦσιν οὖν εἰ φιλόσοφός ~τε  καὶ   ἡγεμονικὸς τὴν φύσιν, καὶ ὅταν
[259]   ᾄδοντες ~καὶ (ἀλλήλοις διαλεγόμενοι καθορᾶν  καὶ   ἡμᾶς. ~εἰ οὖν ἴδοιεν καὶ
[263]   φέρεται, καὶ ἀμφισβητοῦμεν ~ἀλλήλοις τε  καὶ   ἡμῖν αὐτοῖς; ~(Φαῖδρος) πάνυ μὲν
[237]   περὶ ~ἔρωτος οἷόν τ᾽ ἔστι  καὶ   ἣν ἔχει δύναμιν, (ὁμολογίᾳ θέμενοι
[246]   θεῶν μὲν οὖν ἵπποι τε  καὶ   ἡνίοχοι πάντες ~αὐτοί τε ἀγαθοὶ
[246]   συμφύτῳ δυνάμει ~ὑποπτέρου ζεύγους τε  καὶ   ἡνιόχου. θεῶν μὲν οὖν ἵπποι
[254]   πράγματα παρέχων τῷ σύζυγί τε  καὶ   ἡνιόχῳ ἀναγκάζει ~ἰέναι τε πρὸς
[254]   μὲν ὑπ᾽ ~αἰσχύνης τε  καὶ   θάμβους ἱδρῶτι πᾶσαν ἔβρεξε τὴν
[250]   εὐδαίμονι χορῷ μακαρίαν ὄψιν τε  καὶ   ~θέαν, ἑπόμενοι μετὰ μὲν Διὸς
[256]   γενέσθαι. ~ταῦτα τοσαῦτα, παῖ,  καὶ   θεῖα οὕτω σοι δωρήσεται
[239]   τῶν φιλτάτων τε καὶ ~εὐνουστάτων  καὶ   θειοτάτων κτημάτων ὀρφανὸν πρὸ παντὸς
[261]   κατασκευάζεις, ~ἤ τινα Θρασύμαχόν τε  καὶ   Θεόδωρον Ὀδυσσέα. ~(Σωκράτης) ~ἴσως. ἀλλὰ
[242]   οὖν; τὸν ἔρωτα οὐκ Ἀφροδίτης  καὶ   θεόν τινα ἡγῇ; ~(Φαῖδρος) λέγεταί
[239]   δὲ τοῦ σώματος ἕξιν τε  καὶ   θεραπείαν οἵαν τε καὶ ὡς
[251]   δεχομένη (τὸν ἵμερον) ἄρδηταί τε  καὶ   θερμαίνηται, λωφᾷ τε τῆς ὀδύνης
[251]   φρίκης μεταβολή τε (καὶ ἱδρὼς  καὶ   θερμότης ἀήθης ~λαμβάνει· δεξάμενος γὰρ
[278]   καλεῖν ἔμοιγε μέγα εἶναι δοκεῖ  καὶ   θεῷ μόνῳ πρέπειν· τὸ ~δὲ
[251]   δόξαν, θύοι ἂν ὡς ἀγάλματι  καὶ   θεῷ τοῖς παιδικοῖς. ἰδόντα δ᾽
[247]   χρόνου τὸ ὂν ἀγαπᾷ τε  καὶ   θεωροῦσα τἀληθῆ ~τρέφεται καὶ εὐπαθεῖ,
[269]   τέχνη, οὐχ Λυσίας τε  καὶ   ~Θρασύμαχος πορεύεται δοκεῖ μοι φαίνεσθαι
[253]   ῥυθμίζοντες εἰς τὸ ἐκείνου ἐπιτήδευμα  καὶ   ἰδέαν ἄγουσιν, ὅση ἑκάστῳ ~δύναμις,
[232]   μὲν ἐρῶντας πολλοὺς ἀνάγκη ~πυθέσθαι  καὶ   ἰδεῖν ἀκολουθοῦντας τοῖς ἐρωμένοις καὶ
[248]   γενέσθαι. θόρυβος οὖν καὶ ~ἅμιλλα  καὶ   ἱδρὼς ἔσχατος γίγνεται, οὗ δὴ
[251]   ἐκ τῆς φρίκης μεταβολή τε  (καὶ   ἱδρὼς καὶ θερμότης ἀήθης ~λαμβάνει·
[239]   συμμιγεῖ σκιᾷ, πόνων μὲν ἀνδρείων  καὶ   ἱδρώτων ξηρῶν ~ἄπειρον, ἔμπειρον δὲ
[257]   καὶ ~τῶνδε χάριν ἔχων, εὐμενὴς  καὶ   ἵλεως τὴν ἐρωτικήν μοι τέχνην
[238]   τὸ μὴ ἀντιτεῖνον, κρεῖττον δὲ  καὶ   ἴσον ἐχθρόν. ~(οὔτε δὴ κρείττω
[244]   ποριζομένων ~ἀνθρωπίνῃ οἰήσει νοῦν τε  καὶ   ἱστορίαν, οἰονοϊστικὴν ἐπωνόμασαν, (ἣν νῦν
[229]   ~ἆρ᾽ οὖν ἐνθένδε; χαρίεντα γοῦν  καὶ   καθαρὰ καὶ διαφανῆ τὰ ὑδάτια
[248]   τινι συντυχίᾳ χρησαμένη λήθης τε  ~καὶ   κακίας πλησθεῖσα βαρυνθῇ, βαρυνθεῖσα δὲ
[260]   οὖν ῥητορικὸς ἀγνοῶν ἀγαθὸν  καὶ   κακόν, λαβὼν πόλιν ὡσαύτως ἔχουσαν
[246]   τῆς ψυχῆς πτέρωμα, αἰσχρῷ δὲ  καὶ   κακῷ καὶ τοῖς ~ἐναντίοις φθίνει
[277]   ὄναρ δικαίων (καὶ ἀδίκων πέρι  καὶ   κακῶν καὶ ~ἀγαθῶν οὐκ ἐκφεύγει
[258]   καὶ γράφειν ἀλλ᾽ αἰσχρῶς ~τε  καὶ   κακῶς. ~(Φαῖδρος) δῆλον δή. ~(Σωκράτης)
[244]   ἱέρειαι ~μανεῖσαι μὲν πολλὰ δὴ  καὶ   καλὰ ἰδίᾳ τε καὶ δημοσίᾳ
[267]   παῖ, καὶ ἄλλα πολλὰ  καὶ   καλά. τῶν γε μὴν οἰκτρογόων
[278]   ἐν ψυχῇ ~περὶ δικαίων τε  καὶ   καλῶν καὶ ἀγαθῶν (ἐν) μόνοις
[276]   ~(Σωκράτης) ~τὸν δὲ δικαίων τε  καὶ   καλῶν καὶ ἀγαθῶν ἐπιστήμας ἔχοντα
[266]   περὶ λόγων τέχνης ~γεγραμμένοις. ~(Σωκράτης)  ~(καὶ)   καλῶς γε ὑπέμνησας. προοίμιον μὲν
[259]   ὑπάρχειν δεῖ τοῖς εὖ γε  καὶ   καλῶς ῥηθησομένοις τὴν τοῦ λέγοντος
[272]   μακρὰν ~περιβαλλομένους· παντάπασι γάρ,  καὶ   κατ᾽ ἀρχὰς εἴπομεν τοῦδε τοῦ
[273]   τε ἀκουσομένων ~(τὰς φύσεις διαριθμήσηται,  καὶ   κατ᾽ εἴδη τε διαιρεῖσθαι τὰ
[227]   βαδίζων ποιῇ τὸν περίπατον Μέγαράδε  καὶ   κατὰ Ἡρόδικον προσβὰς τῷ ~τείχει
[245]   καὶ ἐκβακχεύουσα κατά τε ᾠδὰς  καὶ   κατὰ τὴν ἄλλην ποίησιν, ~μυρία
[252]   ἑαυτῷ οἷον ἄγαλμα τεκταίνεταί τε  καὶ   ~κατακοσμεῖ, ὡς (τιμήσων τε καὶ
[257]   πόλεσιν αἰσχύνονται λόγους τε γράφειν  καὶ   ~καταλείπειν συγγράμματα ἑαυτῶν, δόξαν φοβούμενοι
[257]   πολιτικῶν μάλιστα ἐρῶσι λογογραφίας τε  καὶ   καταλείψεως ~συγγραμμάτων, οἵ γε καὶ
[245]   ~λύσιν τῷ ὀρθῶς μανέντι τε  καὶ   κατασχομένῳ (τῶν παρόντων κακῶν ~εὑρομένη.
[272]   χρὴ πάντας τοὺς λόγους ἄνω  καὶ   κάτω ~μεταστρέφοντα ἐπισκοπεῖν εἴ τίς
[227]   δέ, ἀλλ᾽ αὐτὸ δὴ τοῦτο  καὶ   ~κεκόμψευται· λέγει γὰρ ὡς χαριστέον
[259]   μεσημβρίᾳ μὴ διαλεγομένους ἀλλὰ ~νυστάζοντας  καὶ   κηλουμένους ὑφ᾽ αὑτῶν δι᾽ ἀργίαν
[252]   ἐκαλλωπίζετο, πάντων ~καταφρονήσασα δουλεύειν ἑτοίμη  καὶ   κοιμᾶσθαι ὅπου ἂν ἐᾷ τις
[239]   οὖν κατὰ (διάνοιαν ἐπίτροπός τε  καὶ   κοινωνὸς οὐδαμῇ ~λυσιτελὴς ἀνὴρ ἔχων
[256]   ἐνθάδε ~βίον διάγουσιν, ἐγκρατεῖς αὑτῶν  καὶ   κόσμιοι ὄντες, δουλωσάμενοι μὲν
[239]   καὶ ἀνάνδρου (διαίτης, ἀλλοτρίοις χρώμασι  ~καὶ   κόσμοις χήτει οἰκείων κοσμούμενον, ὅσα
[237]   ~ἐπὶ τὸ ἄριστον λόγῳ ἀγούσης  καὶ   κρατούσης τῷ κράτει σωφροσύνη ὄνομα·
[274]   ἀστρονομίαν, ἔτι δὲ πεττείας τε  καὶ   κυβείας, καὶ δὴ καὶ γράμματα.
[244]   καταφυγοῦσα πρὸς θεῶν ~εὐχάς τε  καὶ   λατρείας, ὅθεν δὴ καθαρμῶν τε
[246]   θεῷ φίλον, ταύτῃ ~ἐχέτω τε  καὶ   λεγέσθω· τὴν δὲ αἰτίαν τῆς
[278]   ἔλεγχον ἰὼν περὶ ὧν ἔγραψε,  ~καὶ   λέγων αὐτὸς δυνατὸς τὰ γεγραμμένα
[260]   κατὰ τοῦ ~ὄνου, ἵππον ἐπονομάζων  καὶ   λέγων ὡς παντὸς ἄξιον τὸ
[272]   καὶ τραχεῖαν, ἐξὸν ὀλίγην τε  καὶ   λείαν. ~ἀλλ᾽ εἴ τινά πῃ
[241]   τῶν τότε, ὑπομιμνῄσκων τὰ ~πραχθέντα  καὶ   λεχθέντα, ὡς τῷ αὐτῷ διαλεγόμενος·
[230]   καὶ σφόδρα ἡδύ· ~θερινόν τε  καὶ   λιγυρὸν ὑπηχεῖ τῷ τῶν τεττίγων
[274]   τοῦτον δὴ πρῶτον ἀριθμόν τε  καὶ   λογισμὸν εὑρεῖν καὶ (γεωμετρίαν ~καὶ
[255]   φίλον ἀγαθῷ εἶναι. προσεμένου δὲ  καὶ   λόγον καὶ ὁμιλίαν δεξαμένου, ~ἐγγύθεν
[245]   ἑαυτοῦ κινουμένου, ~ψυχῆς οὐσίαν τε  καὶ   λόγον τοῦτον αὐτόν τις λέγων
[256]   ἡνιόχου πρὸς ταῦτα μετ᾽ αἰδοῦς  καὶ   λόγου ~ἀντιτείνει. ἐὰν μὲν δὴ
[259]   τῶν Μουσῶν περί ~τε οὐρανὸν  καὶ   λόγους οὖσαι θείους τε καὶ
[240]   δὲ τῶν ἄλλων ταύτῃ,  ~καὶ   λόγῳ (ἐστὶν ἀκούειν οὐκ ἐπιτερπές,
[253]   ~δόξης ἑταῖρος, ἄπληκτος, κελεύσματι μόνον  καὶ   (λόγῳ ἡνιοχεῖται· δ᾽ αὖ
[243]   ἁλμυρὰν ἀκοὴν ἀποκλύσασθαι· συμβουλεύω δὲ  καὶ   Λυσίᾳ ὅτι ~τάχιστα γράψαι ὡς
[227]   πρᾶγμα ~ποιήσασθαι τὸ τεήν τε  καὶ   Λυσίου διατριβὴν ἀκοῦσαι; ~(Φαῖδρος) πρόαγε
[228]   πάνυ μὲν φιλῶ, παρόντος δὲ  καὶ   Λυσίου, ἐμαυτόν σοι ἐμμελετᾶν ~παρέχειν
[266]   δὲ νῦν παρὰ σοῦ τε  καὶ   ~Λυσίου μαθόντας εἰπὲ τί χρὴ
[278]   γεγονέναι, ἐν δὲ ~τοῖς διδασκομένοις  καὶ   μαθήσεως χάριν λεγομένοις καὶ τῷ
[247]   ἕκαστος ἐτάχθη. ~πολλαὶ μὲν οὖν  καὶ   μακάριαι θέαι τε καὶ διέξοδοι
[246]   ἐστι, πάντῃ πάντως θείας εἶναι  καὶ   μακρᾶς διηγήσεως, δὲ ἔοικεν,
[265]   μὴ δεῖ χαρίζεσθαι, ~ἐλεγέτην. ~(Φαῖδρος)  καὶ   μάλ᾽ ἀνδρικῶς. ~(Σωκράτης) ~ὤιμην σε
[265]   Φαῖδρε, καλῶν παίδων ἔφορον. ~(Φαῖδρος)  καὶ   μάλα ἔμοιγε οὐκ ἀηδῶς ἀκοῦσαι.
[268]   ~τὴν τῆς τέχνης δύναμιν. ~(Φαῖδρος)  καὶ   μάλα ἐρρωμένην, Σώκρατες, ἔν
[266]   τὸ ~λειπόμενον τῆς ῥητορικῆς. ~(Φαῖδρος)  ~καὶ   μάλα που συχνά, Σώκρατες,
[258]   τε καὶ οἱ ἑταῖροι. ~(Φαῖδρος)  καὶ   μάλα. ~(Σωκράτης) ~δῆλόν γε ὅτι
[258]   θεώμενοι αὐτοῦ τὰ συγγράμματα; ~(Φαῖδρος)  καὶ   μάλα. ~(Σωκράτης) ~οἴει τινὰ οὖν
[274]   ἄν τῳ συμβῇ ~παθεῖν. ~(Φαῖδρος)  καὶ   μάλα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ μὲν
[263]   τὸ αὐτὸ πάντες διενοήθημεν; ~(Φαῖδρος)  καὶ   μάλα. ~(Σωκράτης) ~τί δ᾽ ὅταν
[233]   καὶ ἐπὶ ~τὰς θύρας ἥξουσι  καὶ   μάλιστα ἡσθήσονται καὶ οὐκ ἐλαχίστην
[235]   Σώκρατες· αὐτὸ γὰρ τοῦτο  καὶ   μάλιστα λόγος ἔχει. τῶν
[230]   θηρίον ὂν τυγχάνω Τυφῶνος πολυπλοκώτερον  καὶ   μᾶλλον ἐπιτεθυμμένον, ~εἴτε ἡμερώτερόν τε
[245]   δὲ ἀπὸ Μουσῶν κατοκωχή τε  καὶ   μανία, λαβοῦσα ἁπαλὴν καὶ ἄβατον
[241]   ~νοῦν καὶ σωφροσύνην ἀντ᾽ ἔρωτος  καὶ   μανίας, ἄλλος γεγονὼς ~λέληθεν τὰ
[262]   τοῦ ἀγνοουμένου ὁμοιότητα ~σμικράν τε  καὶ   μεγάλην ἐν τοῖς ἄλλοις διαγιγνώσκειν;
[277]   νόμους ~τιθείς, σύγγραμμα πολιτικὸν γράφων  καὶ   μεγάλην τινὰ ἐν αὐτῷ βεβαιότητα
[261]   ἰδίοις, ~αὐτὴ σμικρῶν (τε  καὶ   μεγάλων πέρι, καὶ οὐδὲν ἐντιμότερον
[269]   ~ῥήτωρ ἐλλόγιμος, προσλαβὼν ἐπιστήμην τε  καὶ   μελέτην, ὅτου δ᾽ ἂν ἐλλείπῃς
[233]   μνημεῖα καταλειφθῆναι τῶν μελλόντων ἔσεσθαι.  καὶ   μὲν δὴ βελτίονί ~σοι προσήκει
[231]   περὶ ὧν οὕτω ~διακείμενοι βουλεύονται;  καὶ   μὲν δὴ εἰ μὲν ἐκ
[232]   δι᾽ ἄλλην τινὰ ἡδονήν.  καὶ   μὲν δὴ εἴ σοι δέος
[233]   ~κακῶν πλείστην χάριν αὐτοῖς εἴσονται.  καὶ   μὲν δὴ καὶ ἐν ταῖς
[232]   τοῦ ~πράγματος ἔχθραν γενέσθαι.  ~καὶ   μὲν δὴ τῶν μὲν ἐρώντων
[266]   κατόπισθε μετ᾽ ἴχνιον ὥστε θεοῖο.  ~καὶ   μέντοι καὶ τοὺς δυναμένους αὐτὸ
[252]   ὅσοι δὲ Ἄρεώς τε θεραπευταὶ  καὶ   μετ᾽ ἐκείνου περιεπόλουν, ~ὅταν ὑπ᾽
[241]   χρόνον ~ἄπιστος, ~εἰς ὃν πολλὰ  καὶ   μετὰ πολλῶν ὅρκων τε καὶ
[259]   εὐθὺς ᾄδειν, ~ἕως ἂν τελευτήσῃ,  καὶ   μετὰ ταῦτα ἐλθὸν παρὰ μούσας
[270]   μεγάλαι τῶν τεχνῶν προσδέονται (ἀδολεσχίας  καὶ   ~μετεωρολογίας φύσεως πέρι· τὸ γὰρ
[268]   καὶ ὁπότε ἕκαστα ~τούτων ποιεῖν,  καὶ   μέχρι ὁπόσου; ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν
[243]   ἔλεγον; ἵνα καὶ τοῦτο ἀκούσῃ,  καὶ   μὴ ἀνήκοος ὢν ~φθάσῃ χαρισάμενος
[237]   ὅτι τάχιστα διαδράμω τὸν λόγον  καὶ   μὴ βλέπων πρὸς σὲ ~ὑπ᾽
[236]   ἀναγκαζώμεθα ποιεῖν ἀνταποδιδόντες ἀλλήλοις (εὐλαβήθητι)  καὶ   μὴ ~βούλου με ἀναγκάσαι λέγειν
[258]   τρόπος τοῦ καλῶς τε  καὶ   μὴ γράφειν; δεόμεθά τι,
[277]   γράφοιντο. τὸ μὲν οὖν ἔντεχνον  καὶ   μὴ δοκεῖ μοι δεδηλῶσθαι ~μετρίως.
[235]   ἐν τῷ βιβλίῳ ~βελτίω τε  καὶ   μὴ ἐλάττω ἕτερα ὑπέσχησαι εἰπεῖν
[265]   διατέμνειν κατ᾽ ἄρθρα πέφυκεν,  καὶ   μὴ ἐπιχειρεῖν ~καταγνύναι μέρος μηδέν,
[237]   ἅπαντι δῆλον· ὅτι δ᾽ αὖ  καὶ   μὴ ~ἐρῶντες ἐπιθυμοῦσι τῶν καλῶν,
[237]   τῷ δὴ τὸν ἐρῶντά τε  καὶ   μὴ κρινοῦμεν; δεῖ ~αὖ νοῆσαι
[275]   ἐπίσταται λέγειν ~οἷς δεῖ γε  καὶ   μή. πλημμελούμενος δὲ καὶ οὐκ
[238]   βλάβη ἀπό τε ~ἐρῶντος  καὶ   μὴ τῷ χαριζομένῳ ἐξ εἰκότος
[236]   τούτων σύνες τοι λέγω,  καὶ   μηδαμῶς πρὸς βίαν βουληθῇς μᾶλλον
[262]   οὐκ ἔχοντες ἱκανὰ ~παραδείγματα. ~(Σωκράτης)  ~καὶ   μὴν κατὰ τύχην γέ τινα,
[240]   καὶ τούτων συνουσία ἔχει.  ~καὶ   μὴν τό γε ἀναγκαῖον αὖ
[227]   δή. ~(Σωκράτης) λέγοις ἄν. ~(Φαῖδρος)  ~καὶ   μήν, Σώκρατες, προσήκουσα γέ
[245]   γῆν εἰς ἓν συμπεσοῦσαν στῆναι  καὶ   μήποτε αὖθις ἔχειν ὅθεν ~κινηθέντα
[239]   εἶναι τὸν ~ἐρώμενον· πατρὸς γὰρ  καὶ   μητρὸς καὶ συγγενῶν καὶ φίλων
[273]   εἴδη τε διαιρεῖσθαι τὰ ὄντα  καὶ   μιᾷ ἰδέᾳ ~δυνατὸς καθ᾽
[252]   ἦν χορευτής, ἐκεῖνον τιμῶν τε  καὶ   ~μιμούμενος εἰς τὸ δυνατὸν ζῇ,
[254]   ~ἰέναι τε πρὸς τὰ παιδικὰ  καὶ   μνείαν ποιεῖσθαι τῆς τῶν ἀφροδισίων
[274]   ἔφη Θεύθ, σοφωτέρους Αἰγυπτίους  καὶ   ~μνημονικωτέρους παρέξει· μνήμης τε γὰρ
[248]   περιφοράν, θορυβουμένη ὑπὸ τῶν ἵππων  καὶ   μόγις ~καθορῶσα τὰ ὄντα·
[267]   ἀκούων ποτέ μου Πρόδικος ἐγέλασεν,  καὶ   ~μόνος αὐτὸς ηὑρηκέναι ἔφη ὧν
[278]   ἐς τὸ Νυμφῶν νᾶμά τε  καὶ   μουσεῖον ἠκούσαμεν λόγων, οἳ ~ἐπέστελλον
[261]   δὲ Παλαμήδους ἀνήκοος γέγονας; ~(Φαῖδρος)  ~καὶ   ναὶ μὰ Δί᾽ ἔγωγε τῶν
[236]   ἐν ἐρημίᾳ, (ἰσχυρότερος δ᾽ ἐγὼ  καὶ   νεώτερος, ἐκ δὲ ~ἁπάντων τούτων
[241]   (ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον μὴ ~ἐρῶντι  καὶ   νοῦν ἔχοντι· εἰ δὲ μή,
[242]   τῶν δὲ ἄλλων πάμπολυ κρατεῖς  καὶ   νῦν αὖ ~δοκεῖς αἴτιός μοι
[253]   εἴδη, ἡνιοχικὸν δὲ εἶδος (τρίτον,  καὶ   νῦν ἔτι ἡμῖν ταῦτα μενέτω.
[275]   καὶ ὠφελίας τοῖς μέλλουσι χρῆσθαι·  ~καὶ   νῦν (σύ, πατὴρ ὢν γραμμάτων,
[259]   καὶ ἡμᾶς. ~εἰ οὖν ἴδοιεν  καὶ   νὼ καθάπερ τοὺς πολλοὺς ἐν
[269]   φαίη ~ἀλλ᾽ οὐ τὰ τραγικά,  καὶ   Ἀκουμενὸς τὰ πρὸ ἰατρικῆς
[270]   τί ποτε λέγει Ἱπποκράτης τε  καὶ   ἀληθὴς λόγος. ~ἆρ᾽ οὐχ
[241]   τῷ πρόσθεν ὅμοιός τε ἐκείνῳ  καὶ   αὐτὸς ~πάλιν γένηται. φυγὰς
[243]   εἴρησθον τὼ λόγω, οὗτός τε  καὶ   ἐκ ~τοῦ βιβλίου ῥηθείς.
[257]   αὐτοῦ Πολέμαρχος τέτραπται, τρέψον, ἵνα  καὶ   ~ἐραστὴς ὅδε αὐτοῦ μηκέτι
[263]   εἶναι. οὐδὲν λέγω, ἀλλὰ  καὶ   Λυσίας ~ἀρχόμενος τοῦ ἐρωτικοῦ
[241]   ἄλλος γεγονὼς ~λέληθεν τὰ παιδικά.  καὶ   μὲν αὐτὸν χάριν ἀπαιτεῖ
[240]   πάντων (ἀηδέστατον. ἥλικα γὰρ δὴ  καὶ   παλαιὸς ~λόγος τέρπειν τὸν
[269]   ~(Φαῖδρος) ὀρθότατά γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν  καὶ   Σοφοκλῆς τόν σφισιν ἐπιδεικνύμενον
[251]   κεντουμένη κύκλῳ ψυχὴ ~οἰστρᾷ  καὶ   ὀδυνᾶται, μνήμην δ᾽ αὖ ἔχουσα
[261]   ~(Σωκράτης) ~ἀλλ᾽ τὰς Νέστορος  καὶ   Ὀδυσσέως τέχνας μόνον περὶ λόγων
[266]   λόγων τέχνη, ~Θρασύμαχός τε  καὶ   οἱ ἄλλοι χρώμενοι σοφοὶ μὲν
[258]   αὐτός τε αὑτὸν ἔτι ζῶν,  καὶ   οἱ ἔπειτα γιγνόμενοι ταὐτὰ ταῦτα
[258]   εἶναι ~συγγράφειν, πενθεῖ αὐτός τε  καὶ   οἱ ἑταῖροι. ~(Φαῖδρος) καὶ μάλα.
[275]   σεμνῶς πάνυ ~σιγᾷ. ταὐτὸν δὲ  καὶ   οἱ λόγοι· δόξαις μὲν ἂν
[262]   τοὺς ἐντοπίους θεούς· ἴσως δὲ  καὶ   οἱ ~τῶν Μουσῶν προφῆται οἱ
[236]   τῶν παιδικῶν ἐπελαβόμην ἐρεσχηλῶν σε,  καὶ   οἴει ~δή με ὡς ἀληθῶς
[255]   ἀντέρωτα ἔχων· καλεῖ δὲ αὐτὸν  καὶ   οἴεται οὐκ ἔρωτα ἀλλὰ ~φιλίαν
[255]   οἱ σύμπαντες ἄλλοι φίλοι τε  καὶ   οἰκεῖοι μοῖραν φιλίας ~οὐδεμίαν παρέχονται
[255]   δ᾽ ~ἀπομεστουμένου ἔξω ἀπορρεῖ·  καὶ   οἷον πνεῦμα τις ἠχὼ
[235]   ὡς Λυσίας τοῦ ~παντὸς ἡμάρτηκεν,  καὶ   οἷόν τε δὴ παρὰ πάντα
[261]   πᾶν παντὶ ὁμοιοῦν τῶν δυνατῶν  καὶ   οἷς δυνατόν, καὶ ἄλλου ~ὁμοιοῦντος
[240]   ἀπολείπεται, ἀλλ᾽ ὑπ᾽ (ἀνάγκης τε  ~καὶ   οἴστρου ἐλαύνεται, ὃς ἐκείνῳ μὲν
[250]   δι᾽ ἀμυδρῶν ὀργάνων ~μόγις αὐτῶν  καὶ   ὀλίγοι ἐπὶ τὰς εἰκόνας ἰόντες
[278]   εἴ τις ἄλλος συντίθησι λόγους,  καὶ   Ὁμήρῳ ~καὶ εἴ τις ἄλλος
[255]   εἶναι. προσεμένου δὲ καὶ λόγον  καὶ   ὁμιλίαν δεξαμένου, ~ἐγγύθεν εὔνοια
[271]   ποιήσει ψυχὴν ἰδεῖν, πότερον ἓν  καὶ   ὅμοιον ~πέφυκεν κατὰ σώματος
[254]   πέρας κακοῦ, πορεύεσθον ~ἀγομένω, εἴξαντε  καὶ   ὁμολογήσαντε ποιήσειν τὸ κελευόμενον. καὶ
[254]   ~καὶ ἀνανδρίᾳ λιπόντε τὴν τάξιν  καὶ   (ὁμολογίαν· καὶ πάλιν οὐκ ἐθέλοντας
[256]   τῆς διανοίας ἀγαγόντα, μακάριον μὲν  (καὶ   ὁμονοητικὸν τὸν ἐνθάδε ~βίον διάγουσιν,
[256]   ~διάγοντας εὐδαιμονεῖν (μετ᾽ ἀλλήλων πορευομένους,  καὶ   ὁμοπτέρους ~ἔρωτος χάριν, ὅταν γένωνται,
[266]   (δὲ σώματος ἐξ ἑνὸς διπλᾶ  καὶ   ὁμώνυμα πέφυκε, σκαιά, τὰ δὲ
[231]   ἔρωτα καὶ ~πεποιήκασιν εὖ,  καὶ   ὃν εἶχον πόνον προστιθέντες (ἡγοῦνται
[277]   ~τὸ γὰρ ἀγνοεῖν ὕπαρ τε  καὶ   ὄναρ δικαίων (καὶ ἀδίκων πέρι
[251]   ἐν τούτῳ ὅλη καὶ ἀνακηκίει,  καὶ   ὅπερ τὸ τῶν ὀδοντοφυούντων ~πάθος
[274]   πῇ γιγνόμενον καλῶς ἂν ἔχοι  ~καὶ   ὅπῃ ἀπρεπῶς, λοιπόν. γάρ;
[277]   λόγους λέγειν τε καὶ γράφειν,  καὶ   ὅπῃ ~γιγνόμενον ἐν δίκῃ λέγοιτ᾽
[259]   ἔχει λέγειν τε ~καὶ γράφειν  καὶ   ὅπῃ μή, σκεπτέον. ~(Φαῖδρος) δῆλον.
[275]   Σώκρατες, ῥᾳδίως σὺ Αἰγυπτίους  καὶ   ὁποδαποὺς ἂν ἐθέλῃς λόγους ποιεῖς.
[273]   ὅστις ~δή ποτ᾽ ὢν τυγχάνει  καὶ   ὁπόθεν χαίρει ὀνομαζόμενος. ἀτάρ,
[230]   τε (Ἀττικὴν φαίνῃ περιάξειν ἅπασαν  καὶ   ὅποι ἂν ἄλλοσε ~βούλῃ. νῦν
[268]   εἰ προσεπίσταται καὶ οὕστινας δεῖ  καὶ   ὁπότε ἕκαστα ~τούτων ποιεῖν, καὶ
[235]   σὺ γὰρ ἐμοὶ ὧντινων μὲν  καὶ   ὅπως ~ἤκουσας μηδ᾽ ἂν κελεύω
[258]   τινὰ οὖν τῶν τοιούτων, ὅστις  καὶ   ὁπωστιοῦν δύσνους Λυσίᾳ, ὀνειδίζειν αὐτὸ
[252]   καὶ ~κατακοσμεῖ, ὡς (τιμήσων τε  καὶ   ὀργιάσων. οἱ μὲν δὴ οὖν
[271]   ἄρα ὅτι Θρασύμαχός τε  καὶ   ὃς ἂν ἄλλος σπουδῇ τέχνην
[258]   δήμῳ" ἀμφοτέροις, καὶ ὃς  καὶ   ὃς> εἶπεν" ~τὸν αὑτὸν δὴ
[258]   τῷ δήμῳ" ἀμφοτέροις,  καὶ   ὃς καὶ ὃς> εἶπεν" ~τὸν
[269]   τεχνημάτων βραχυλογιῶν τε καὶ εἰκονολογιῶν  καὶ   ~ὅσα ἄλλα διελθόντες ὑπ᾽ αὐγὰς
[227]   πλουσίῳ, καὶ πρεσβυτέρῳ ~νεωτέρῳ,  καὶ   ὅσα ἄλλα (ἐμοί τε πρόσεστι
[250]   δικαιοσύνης μὲν οὖν καὶ σωφροσύνης  καὶ   ὅσα ἄλλα τίμια ψυχαῖς ~οὐκ
[261]   λόγων, οὐ ~μόνον ἐν δικαστηρίοις  καὶ   ὅσοι ἄλλοι δημόσιοι σύλλογοι, ἀλλὰ
[278]   ᾠδῇ συντέθηκε, τρίτον δὲ Σόλωνι  καὶ   ὅστις ~ἐν πολιτικοῖς λόγοις νόμους
[276]   γνήσιον, τῷ τρόπῳ τε γίγνεται,  καὶ   ~ὅσῳ ἀμείνων καὶ δυνατώτερος τούτου
[252]   ~τε καὶ ἡγεμονικὸς τὴν φύσιν,  καὶ   ὅταν αὐτὸν εὑρόντες ἐρασθῶσι, πᾶν
[254]   ἤδη τῇ τοῦ ἡνιόχου προνοίᾳ,  καὶ   ~ὅταν ἴδῃ τὸν καλόν, φόβῳ
[253]   ζητοῦσι τὸν σφέτερον παῖδα ~πεφυκέναι,  καὶ   ὅταν κτήσωνται, μιμούμενοι αὐτοί τε
[255]   τῷ ἐρῶντι ἑαυτὸν ὁρῶν λέληθεν.  καὶ   ὅταν μὲν ἐκεῖνος παρῇ, λήγει
[236]   Σωκράτην ἀγνοῶ, ~καὶ ἐμαυτοῦ ἐπιλέλησμαι,  καὶ   ὅτι ἐπεθύμει μὲν λέγειν, ἐθρύπτετο
[249]   καὶ τῷ ~κοινωνοῦντι αὐτῆς γίγνεται,  καὶ   ὅτι ταύτης μετέχων τῆς μανίας
[259]   δὴ οὖν ἕνεκα λεκτέον τι  καὶ   οὐ καθευδητέον ἐν τῇ μεσημβρίᾳ.
[229]   λίαν δὲ δεινοῦ καὶ ἐπιπόνου  καὶ   οὐ πάνυ εὐτυχοῦς ἀνδρός, κατ᾽
[239]   ἰδεῖν. ~ὀφθήσεται δὴ μαλθακόν τινα  καὶ   οὐ στερεὸν διώκων, οὐδ᾽ ἐν
[252]   ὧν τὸ ἕτερον ὑβριστικὸν πάνυ  καὶ   οὐ σφόδρα τι ἔμμετρον· ~ὑμνοῦσι
[278]   ἁρμόττοι καὶ ἐμμελεστέρως ἔχοι. ~(Φαῖδρος)  καὶ   οὐδέν γε ἀπὸ τρόπου. ~(Σωκράτης)
[261]   σμικρῶν (τε καὶ μεγάλων πέρι,  καὶ   οὐδὲν ἐντιμότερον τό γε ὀρθὸν
[243]   ἀκούειν ἐν ναύταις που ~τεθραμμένων  καὶ   οὐδένα ἐλεύθερον ἔρωτα ἑωρακότων, πολλοῦ
[277]   τε ἡγούμενος πολλὴν ~ἀναγκαῖον εἶναι,  καὶ   οὐδένα πώποτε λόγον ἐν μέτρῳ
[255]   ~μὲν οὖν, ὅτου δὲ ἀπορεῖ·  καὶ   οὔθ᾽ ὅτι πέπονθεν οἶδεν οὐδ᾽
[229]   ὑδάτιον βρέχουσι τοὺς πόδας ἰέναι,  καὶ   οὐκ ἀηδές, ἄλλως τε καὶ
[267]   τέχνης πέρι. ~(Φαῖδρος) σμικρά γε  καὶ   οὐκ ἄξια λέγειν. ~(Σωκράτης) ~ἐῶμεν
[239]   ἕπεται πάντα ~ἐπιτηδεύοντα, δῆλα  καὶ   οὐκ ἄξιον περαιτέρω προβαίνειν, ἀλλὰ
[233]   θύρας ἥξουσι καὶ μάλιστα ἡσθήσονται  καὶ   οὐκ ἐλαχίστην χάριν εἴσονται καὶ
[275]   γε καὶ μή. πλημμελούμενος δὲ  καὶ   οὐκ ἐν δίκῃ λοιδορηθεὶς τοῦ
[240]   ἀηδίας ~ὁρῶντι μὲν ὄψιν πρεσβυτέραν  καὶ   οὐκ ἐν ὥρᾳ, ἑπομένων δὲ
[275]   αὕτως παρ᾽ οἷς οὐδὲν προσήκει,  καὶ   οὐκ ἐπίσταται λέγειν ~οἷς δεῖ
[230]   γάρ, λέγεις, ~ξεναγουμένῳ τινὶ  καὶ   οὐκ ἐπιχωρίῳ (ἔοικας· οὕτως ἐκ
[260]   καὶ διαμαρτυρομένων λόγων, ὅτι ψεύδεται  καὶ   οὐκ ἔστι ~τέχνη ἀλλ᾽ ἄτεχνος
[265]   μανίαν ἐφήσαμέν τε ἀρίστην εἶναι,  καὶ   οὐκ ~οἶδ᾽ ὅπῃ τὸ ἐρωτικὸν
[250]   τῶν ἐκεῖ ὁμοίωμα ἴδωσιν, ἐκπλήττονται  καὶ   οὐκέτ᾽ ~ἐν> αὑτῶν γίγνονται,
[235]   ᾤμην Λυσίαν οἴεσθαι ἱκανὸν ~εἶναι.  καὶ   οὖν μοι ἔδοξεν, Φαῖδρε,
[252]   ἀδελφῶν καὶ ἑταίρων ~πάντων λέλησται,  καὶ   οὐσίας δι᾽ ἀμέλειαν ἀπολλυμένης παρ᾽
[268]   γε ἐρέσθαι εἰ προσεπίσταται  καὶ   οὕστινας δεῖ καὶ ὁπότε ἕκαστα
[268]   τραγῳδίας ποίησιν οἴεται παραδιδόναι; ~(Φαῖδρος)  ~καὶ   οὗτοι ἄν, Σώκρατες, οἶμαι
[248]   καὶ ἐπ᾽ αὐτῇ νέκταρ ~ἐπότισεν.  ~(καὶ   οὗτος μὲν θεῶν βίος· αἱ
[229]   Ἀρείου πάγου· λέγεται γὰρ αὖ  καὶ   οὗτος λόγος, ὡς ἐκεῖθεν
[241]   περὶ γὰρ ἀμφοῖν ἱκανῶς ~εἴρηται.  καὶ   οὕτω δὴ μῦθος ὅτι
[229]   πετρῶν σὺν Φαρμακείᾳ παίζουσαν ~ὦσαι,  καὶ   οὕτω δὴ τελευτήσασαν λεχθῆναι ὑπὸ
[252]   αὑτούς τε καὶ τὰ παιδικά.  ~(καὶ   οὕτω καθ᾽ ἕκαστον θεόν, οὗ
[243]   τὴν παλινῳδίαν, ~γυμνῇ τῇ κεφαλῇ  καὶ   οὐχ ὥσπερ τότε ὑπ᾽ αἰσχύνης
[277]   τῷ τε φυτεύσαντι (βοηθεῖν ἱκανοὶ  καὶ   οὐχὶ ἄκαρποι ἀλλὰ ~ἔχοντες σπέρμα,
[234]   ~(Σωκράτης) δοκῶ γάρ σοι παίζειν  καὶ   οὐχὶ ἐσπουδακέναι; ~(Φαῖδρος) ~μηδαμῶς,
[250]   παραδοὺς τετράποδος νόμον βαίνειν ἐπιχειρεῖ  καὶ   παιδοσπορεῖν, ~καὶ ὕβρει προσομιλῶν οὐ
[242]   ἐμὲ γὰρ ἔθραξε μέν τι  καὶ   πάλαι λέγοντα τὸν λόγον, καί
[254]   τὴν τοῦ κάλλους φύσιν ἠνέχθη,  καὶ   πάλιν εἶδεν αὐτὴν ~μετὰ σωφροσύνης
[254]   λιπόντε τὴν τάξιν καὶ (ὁμολογίαν·  καὶ   πάλιν οὐκ ἐθέλοντας ~προσιέναι ἀναγκάζων
[267]   πολλοὺς ἅμα δεινὸς ἁνὴρ (γέγονεν,  καὶ   ~πάλιν ὠργισμένοις ἐπᾴδων κηλεῖν, ὡς
[246]   δὲ ~θεῖον (καλόν, σοφόν, ἀγαθόν,  καὶ   πᾶν ὅτι τοιοῦτον· τούτοις δὴ
[263]   λέγεις τεχνικωτέρας Νύμφας τὰς Ἀχελῴου  καὶ   Πᾶνα τὸν Ἑρμοῦ ~Λυσίου τοῦ
[277]   ~λόγον, ποικίλῃ μὲν ποικίλους ψυχῇ  καὶ   παναρμονίους διδοὺς λόγους, ἁπλοῦς δὲ
[232]   γὰρ αὐτούς ἐστι τὰ ~λυποῦντα,  καὶ   πάντ᾽ ἐπὶ τῇ αὑτῶν βλάβῃ
[239]   ὅπως ἂν πάντα ἀγνοῶν  καὶ   πάντα ~ἀποβλέπων εἰς τὸν ἐραστήν,
[254]   ἐντρέπεται, σκιρτῶν δὲ ~βίᾳ φέρεται,  καὶ   πάντα πράγματα παρέχων τῷ σύζυγί
[246]   οὖσα καὶ ἐπτερωμένη μετεωροπορεῖ τε  καὶ   πάντα τὸν κόσμον διοικεῖ,
[270]   πέρι· τὸ γὰρ ὑψηλόνουν τοῦτο  καὶ   πάντῃ τελεσιουργὸν ~ἔοικεν ἐντεῦθέν ποθεν
[276]   τὸ ~λήθης γῆρας ἐὰν ἵκηται,  καὶ   παντὶ τῷ ταὐτὸν ἴχνος μετιόντι,
[272]   ἔν τε κατηγορίᾳ καὶ ἀπολογίᾳ,  καὶ   ~πάντως λέγοντα τὸ δὴ εἰκὸς
[233]   ἐραστῇ. ἐκεῖνοι μὲν γὰρ  καὶ   παρὰ τὸ ~βέλτιστον τά τε
[254]   μὲν ἀντιτείνετον (ἀγανακτοῦντε, ὡς δεινὰ  καὶ   παράνομα ~ἀναγκαζομένω· τελευτῶντε δέ, ὅταν
[259]   εὕδειν· ἐὰν δὲ ὁρῶσι ~διαλεγομένους  καὶ   παραπλέοντάς σφας ὥσπερ Σειρῆνας (ἀκηλήτους,
[267]   καὶ παρεπαίνους οἱ δ᾽ αὐτὸν  καὶ   παραψόγους ~φασὶν ἐν μέτρῳ λέγειν
[267]   ὃς ~ὑποδήλωσίν τε πρῶτος ηὗρεν  καὶ   παρεπαίνους οἱ δ᾽ αὐτὸν καὶ
[240]   διδοὺς ἄγει, ὁρῶντι, ἀκούοντι, ~ἁπτομένῳ,  καὶ   πᾶσαν αἴσθησιν αἰσθανομένῳ τοῦ ἐρωμένου,
[274]   ἐπιχειροῦντί τοι τοῖς καλοῖς καλὸν  καὶ   (πάσχειν ὅτι ἄν τῳ συμβῇ
[267]   γε μὴν οἰκτρογόων ἐπὶ ~γῆρας  καὶ   πενίαν ἑλκομένων λόγων κεκρατηκέναι τέχνῃ
[247]   γε ἀληθὲς εἰπεῖν, ἄλλως ~τε  καὶ   περὶ ἀληθείας λέγοντα γὰρ
[261]   δικαστήριά τέ ἐστιν ἀντιλογικὴ  (καὶ   περὶ δημηγορίαν, ~ἀλλ᾽ ὡς ἔοικε,
[261]   καὶ γράφεται τέχνῃ, λέγεται δὲ  καὶ   περὶ δημηγορίας· ἐπὶ πλέον δὲ
[268]   σμικροῦ ~πράγματος ῥήσεις παμμήκεις ποιεῖν  καὶ   περὶ μεγάλου πάνυ σμικράς, ὅταν
[273]   ἔλεγχόν πῃ παραδοίη τῷ ἀντιδίκῳ.  καὶ   περὶ τἆλλα δὴ τοιαῦτ᾽ ~ἄττα
[269]   τὸν μελίγηρυν Ἄδραστον οἰόμεθα  καὶ   Περικλέα, εἰ ἀκούσειαν ὧν νυνδὴ
[270]   ~ἔοικεν ἐντεῦθέν ποθεν εἰσιέναι.  καὶ   Περικλῆς πρὸς τῷ εὐφυὴς εἶναι
[275]   ~ὑμεῖς οἱ νέοι, ἀπέχρη δρυὸς  καὶ   πέτρας ἀκούειν ὑπ᾽ εὐηθείας, εἰ
[229]   ἐπιρρεῖ δὲ ὄχλος τοιούτων ~Γοργόνων  καὶ   Πηγάσων καὶ (ἄλλων ἀμηχάνων πλήθη
[269]   τοῦ τῷ ὄντι ῥητορικοῦ τε  καὶ   πιθανοῦ (τέχνην πῶς ~καὶ πόθεν
[266]   αὐτῇ, τρίτον τεκμήρια, τέταρτον ~εἰκότα·  καὶ   πίστωσιν οἶμαι καὶ ἐπιπίστωσιν λέγειν
[236]   ~τῶν δὲ λοιπῶν ἕτερα πλείω  καὶ   πλείονος ἄξια εἰπὼν τῶνδε {Λυσίου}
[235]   ποτε δύνασθαι εἰπεῖν ἄλλα πλείω  καὶ   πλείονος ἄξια. ~(Σωκράτης) ~τοῦτο ἐγώ
[234]   τῶν Ἑλλήνων ἕτερα τούτων μείζω  καὶ   πλείω περὶ τοῦ αὐτοῦ πράγματος;
[255]   ὅταν δὲ χρονίζῃ τοῦτο δρῶν  καὶ   ~πλησιάζῃ μετὰ τοῦ ἅπτεσθαι ἔν
[229]   ~(Φαῖδρος) ~ἐκεῖ σκιά τ᾽ ἐστὶν  καὶ   πνεῦμα μέτριον, καὶ πόα καθίζεσθαι
[229]   τ᾽ ἐστὶν καὶ πνεῦμα μέτριον,  καὶ   πόα καθίζεσθαι ἂν βουλώμεθα
[275]   ἴσως διαφέρει τίς λέγων  καὶ   ποδαπός. οὐ γὰρ ἐκεῖνο ~μόνον
[255]   ἀπῇ, κατὰ ταὐτὰ αὖ ποθεῖ  καὶ   ποθεῖται, ~εἴδωλον (ἔρωτος ἀντέρωτα ἔχων·
[269]   τε καὶ πιθανοῦ (τέχνην πῶς  ~καὶ   πόθεν ἄν τις δύναιτο πορίσασθαι;
[227]   φίλε Φαῖδρε, ποῖ δὴ  καὶ   πόθεν; ~(Φαῖδρος) παρὰ Λυσίου,
[254]   διαθερμήνας τὴν ψυχήν, ~γαργαλισμοῦ τε  καὶ   πόθου (κέντρων ὑποπλησθῇ, μὲν
[243]   μουσικὸς ὢν ἔγνω τὴν αἰτίαν,  καὶ   ποιεῖ εὐθὺς ~οὐκ ἔστ᾽ ἔτυμος
[243]   εὐσέλμοις, ~(οὐδ᾽ ἵκεο Πέργαμα Τροίας·  ~καὶ   ποιήσας δὴ πᾶσαν τὴν καλουμένην
[271]   ~πρῶτον πάσῃ ἀκριβείᾳ γράψει τε  καὶ   ποιήσει ψυχὴν ἰδεῖν, πότερον ἓν
[276]   ἑορτῆς χάριν δρῴη ἄν, ὅτε  καὶ   ποιοῖ· ἐφ᾽ οἷς δὲ ἐσπούδακεν,
[233]   καὶ οὐκ ἐλαχίστην χάριν εἴσονται  καὶ   ~πολλὰ ἀγαθὰ αὐτοῖς εὔξονται. ἀλλ᾽
[261]   ὅμοια καὶ ἀνόμοια, καὶ ἓν  καὶ   πολλά, μένοντά τε αὖ καὶ
[239]   ἡδέος. ~φθονερὸν δὴ ἀνάγκη (εἶναι,  καὶ   πολλῶν μὲν ἄλλων συνουσιῶν ἀπείργοντα
[238]   δὲ δὴ πολυώνυμον πολυμελὲς γὰρ  καὶ   πολυμερές καὶ ~τούτων τῶν ἰδεῶν
[244]   γιγνομένης. ἀλλὰ μὴν νόσων γε  καὶ   πόνων τῶν μεγίστων, δὴ
[268]   ὑπ᾽ αὐγὰς μᾶλλον ἴδωμεν, τίνα  καὶ   πότ᾽ ἔχει ~τὴν τῆς τέχνης
[259]   ~(ὥστε ᾄδοντες ἠμέλησαν σίτων τε  καὶ   ποτῶν, καὶ ἔλαθον τελευτήσαντες ~αὑτούς·
[235]   ~χαριζόμενος συγχωρῶ. ~(Φαῖδρος) τίνες οὗτοι;  καὶ   ποῦ σὺ βελτίω τούτων ἀκήκοας;
[229]   πρὸς τὸ ἐν Ἄγρας διαβαίνομεν·  καὶ   ~πού τίς ἐστι βωμὸς αὐτόθι
[243]   ἀκούων τις τύχοι ἡμῶν γεννάδας  καὶ   πρᾷος τὸ ἦθος, ~ἑτέρου δὲ
[273]   ἣν οὐχ ἕνεκα τοῦ λέγειν  καὶ   πράττειν πρὸς ἀνθρώπους δεῖ ~διαπονεῖσθαι
[271]   ἐν ταῖς ~πράξεσιν ὄντα τε  καὶ   πραττόμενα, (ὀξέως τῇ αἰσθήσει δύνασθαι
[227]   χρὴ πένητι μᾶλλον πλουσίῳ,  καὶ   πρεσβυτέρῳ ~νεωτέρῳ, καὶ ὅσα
[228]   ἥσθη ὅτι ἕξοι τὸν ~συγκορυβαντιῶντα,  (καὶ   προάγειν ἐκέλευε. δεομένου δὲ λέγειν
[240]   δὴ καχυποτόπους φυλαττομένῳ διὰ ~παντὸς  καὶ   πρὸς ἅπαντας, ἀκαίρους τε ἐπαίνους
[254]   καὶ ὁμολογήσαντε ποιήσειν τὸ κελευόμενον.  καὶ   πρὸς αὐτῷ τ᾽ ~ἐγένοντο καὶ
[260]   ἐπὶ στρατιᾶς, ἀποπολεμεῖν τε χρήσιμον  καὶ   πρός γ᾽ ἐνεγκεῖν ~δυνατὸν (σκεύη
[263]   τῶν ὄντων ~ὃ (αὐτὸς ἐβουλήθη,  καὶ   πρὸς τοῦτο ἤδη συνταξάμενος πάντα
[257]   ἀγκῶνος τοῦ ~κατὰ Νεῖλον ἐκλήθη·  καὶ   πρὸς τῷ ἀγκῶνι λανθάνει σε
[249]   ἐξιστάμενος δὲ τῶν ~(ἀνθρωπίνων σπουδασμάτων  καὶ   πρὸς τῷ θείῳ γιγνόμενος, νουθετεῖται
[241]   μεταβαλὼν ἄλλον ἄρχοντα ἐν αὑτῷ  καὶ   προστάτην, ~νοῦν καὶ σωφροσύνην ἀντ᾽
[252]   καὶ τοὺς ἄλλους ὁμιλεῖ τε  ~καὶ   προσφέρεται. τόν τε οὖν ἔρωτα
[266]   δ᾽ αὖ τινα ~ἔρωτα ἐφευρὼν  καὶ   (προτεινάμενος ἐπῄνεσεν ὡς μεγίστων αἴτιον
[233]   ~(τοῖς δὲ μὴ ἐρῶσιν, οἳ  καὶ   πρότερον ἀλλήλοις φίλοι ὄντες ταῦτα
[237]   λέγειν, ἵν᾽ ἑταῖρος αὐτοῦ,  καὶ   πρότερον ~(δοκῶν τούτῳ σοφὸς εἶναι,
[243]   ~ἑτέρου δὲ τοιούτου ἐρῶν  καὶ   πρότερόν ποτε ἐρασθείς, λεγόντων ὡς
[244]   τῶν γενῶν μανία ἐγγενομένη  καὶ   ~προφητεύσασα, οἷς ἔδει (ἀπαλλαγὴν ηὕρετο,
[246]   (τὸ δὲ τῶν ἄλλων μέμεικται.  καὶ   πρῶτον ~μὲν ἡμῶν ἄρχων
[276]   τούτου φύεται; ~(Φαῖδρος) τίνα τοῦτον  καὶ   πῶς λέγεις γιγνόμενον; ~(Σωκράτης) ~ὃς
[261]   δεῦρο αὐτοὺς παράγων ἐξέταζε τί  καὶ   ~πῶς λέγουσιν. ~(Σωκράτης) ~πάριτε δή,
[251]   παιδὸς κάλλος, ἐκεῖθεν μέρη ἐπιόντα  καὶ   ῥέοντ᾽ δὴ διὰ ταῦτα
[270]   που τρόπος τέχνης ἰατρικῆς ὅσπερ  καὶ   ῥητορικῆς. ~(Φαῖδρος) πῶς δή; ~(Σωκράτης)
[253]   τε καὶ τὰ παιδικὰ πείθοντες  ~καὶ   ῥυθμίζοντες εἰς τὸ ἐκείνου ἐπιτήδευμα
[270]   φάρμακα καὶ ~τροφὴν προσφέρων ὑγίειαν  καὶ   ῥώμην ἐμποιήσειν, τῇ δὲ λόγους
[277]   τινὰ ἐν αὐτῷ βεβαιότητα ~ἡγούμενος  καὶ   σαφήνειαν, οὕτω μὲν ὄνειδος τῷ
[273]   Τεισία, πάλαι ἡμεῖς, πρὶν  καὶ   σὲ παρελθεῖν, τυγχάνομεν λέγοντες ὡς
[257]   ὅτι οἱ μέγιστον ~δυνάμενοί τε  καὶ   σεμνότατοι ἐν ταῖς πόλεσιν αἰσχύνονται
[241]   (ἐμπεδώσῃ ἔχει, νοῦν ἤδη ἐσχηκὼς  καὶ   ~σεσωφρονηκώς, ἵνα μὴ πράττων ταὐτὰ
[254]   βεβῶσαν· ἰδοῦσα δὲ ἔδεισέ τε  καὶ   σεφθεῖσα ~ἀνέπεσεν ὑπτία, καὶ ἅμα
[235]   ἀναθήσειν, οὐ (μόνον ἐμαυτοῦ ἀλλὰ  καὶ   σήν. ~(Σωκράτης) ~φίλτατος εἶ καὶ
[276]   ~ἑαυτῷ, ἐπιστήμων δὲ λέγειν τε  καὶ   σιγᾶν πρὸς οὓς δεῖ. ~(Φαῖδρος)
[229]   τῆς ἡμέρας. ~(Σωκράτης) πρόαγε δή,  καὶ   σκόπει ἅμα ὅπου καθιζησόμεθα. ~(Φαῖδρος)
[268]   ἰδὲ καὶ σὺ εἰ ἄρα  καὶ   σοὶ φαίνεται διεστηκὸς αὐτῶν τὸ
[265]   καὶ εὐφήμως τὸν ~ἐμόν τε  καὶ   σὸν δεσπότην ἔρωτα, Φαῖδρε,
[234]   ταύτῃ δεῖ ὑπ᾽ ἐμοῦ τε  καὶ   σοῦ τὸν λόγον ἐπαινεθῆναι, ὡς
[274]   ~μνημονικωτέρους παρέξει· μνήμης τε γὰρ  καὶ   σοφίας φάρμακον ηὑρέθη. δ᾽
[235]   τ᾽ ἔσομαι πιθέσθαι· παλαιοὶ γὰρ  καὶ   σοφοὶ ἄνδρες τε ~καὶ γυναῖκες
[276]   λαβὼν ψυχὴν προσήκουσαν, φυτεύῃ τε  ~καὶ   σπείρῃ μετ᾽ ἐπιστήμης λόγους, ~οἳ
[255]   τις ἠχὼ ἀπὸ λείων τε  καὶ   ~στερεῶν ἁλλομένη πάλιν ὅθεν ὡρμήθη
[234]   οὐκ ἐκείνῃ μόνον, ὅτι σαφῆ  καὶ   στρογγύλα, καὶ ~ἀκριβῶς ἕκαστα τῶν
[272]   τὸ τοῦ λύκου εἰπεῖν. ~(Φαῖδρος)  καὶ   σύ γε οὕτω ποίει. ~(Σωκράτης)
[268]   γάρ. ἀλλ᾽ δαιμόνιε, ἰδὲ  καὶ   σὺ εἰ ἄρα καὶ σοὶ
[278]   Φαῖδρε, εἶναι οἷον ~ἐγώ τε  καὶ   σὺ εὐξαίμεθ᾽ ἂν σέ τε
[237]   οὔτε ἀλλήλοις ~ὁμολογοῦσιν. ἐγὼ οὖν  καὶ   σὺ μὴ πάθωμεν ἄλλοις
[278]   μετρίως ἡμῖν τὰ περὶ λόγων·  καὶ   σύ τε ἐλθὼν φράζε Λυσίᾳ
[269]   ~ἂν αὐτούς, ὥσπερ ἐγώ τε  καὶ   σύ, ὑπ᾽ ἀγροικίας ῥῆμά τι
[239]   ~ἐρώμενον· πατρὸς γὰρ καὶ μητρὸς  καὶ   συγγενῶν καὶ φίλων στέρεσθαι ἂν
[236]   οἶμαι τὰ μὲν τοιαῦτα ἐατέα  καὶ   συγγνωστέα λέγοντι· καὶ τῶν μὲν
[235]   Ἀνακρέοντος τοῦ σοφοῦ  καὶ   συγγραφέων τινῶν. πόθεν δὴ ~τεκμαιρόμενος
[248]   τόπον τὴν τοῦ ἡνιόχου κεφαλήν,  καὶ   ~συμπεριηνέχθη τὴν περιφοράν, θορυβουμένη ὑπὸ
[266]   ἐραστής, Φαῖδρε, τῶν διαιρέσεων  καὶ   συναγωγῶν, ~ἵνα οἷός τε
[257]   ~(Φαῖδρος) ~ἐφαίνετο γάρ, Σώκρατες·  καὶ   σύνοισθά που καὶ αὐτὸς ὅτι
[230]   εὔπνουν τοῦ τόπου ὡς ἀγαπητὸν  καὶ   σφόδρα ἡδύ· ~θερινόν τε καὶ
[272]   συγγραφεύς, ~Φαῖδρέ τε  καὶ   Σώκρατες, δοκεῖ οὕτως; μὴ ἄλλως
[269]   ἐπιπλῆξαι εἰπόντας· Φαῖδρέ τε  καὶ   Σώκρατες, οὐ ~χρὴ χαλεπαίνειν ἀλλὰ
[246]   ζῷον τὸ ~σύμπαν ἐκλήθη, ψυχὴ  καὶ   σῶμα παγέν, θνητόν τ᾽ ἔσχεν
[241]   ἐν αὑτῷ καὶ προστάτην, ~νοῦν  καὶ   σωφροσύνην ἀντ᾽ ἔρωτος καὶ μανίας,
[250]   ἱκανῶς ~διαισθάνεσθαι. δικαιοσύνης μὲν οὖν  καὶ   σωφροσύνης καὶ ὅσα ἄλλα τίμια
[230]   εἰμι· τὰ μὲν οὖν χωρία  καὶ   τὰ δένδρα ~οὐδέν μ᾽ ἐθέλει
[253]   ἐξ ἐκείνου λαμβάνουσι τὰ ἔθη  καὶ   τὰ ~ἐπιτηδεύματα, καθ᾽ ὅσον δυνατὸν
[254]   καθῄμαξεν καὶ τὰ σκέλη τε  καὶ   τὰ ἰσχία ~πρὸς τὴν γῆν
[267]   τά τε αὖ ~σμικρὰ μεγάλα  καὶ   τὰ μεγάλα σμικρὰ φαίνεσθαι ποιοῦσιν
[233]   ἀνιαρὰ ποιεῖ νομίζειν· ~εὐτυχοῦντας δὲ  καὶ   τὰ μὴ ἡδονῆς ἄξια παρ᾽
[252]   ~καὶ ἕτοιμοι καθιερεύειν αὑτούς τε  καὶ   τὰ παιδικά. ~(καὶ οὕτω καθ᾽
[253]   ὅταν κτήσωνται, μιμούμενοι αὐτοί τε  καὶ   τὰ παιδικὰ πείθοντες ~καὶ ῥυθμίζοντες
[233]   τὸ ~βέλτιστον τά τε λεγόμενα  καὶ   τὰ πραττόμενα ἐπαινοῦσιν, τὰ μὲν
[254]   γλῶτταν καὶ τὰς γνάθους καθῄμαξεν  καὶ   τὰ σκέλη τε καὶ τὰ
[271]   λόγων τε καὶ ψυχῆς γένη  καὶ   τὰ τούτων παθήματα ~δίεισι πάσας
[259]   Ἐρατοῖ τοὺς ἐν τοῖς ~ἐρωτικοῖς,  καὶ   ταῖς ἄλλαις οὕτως, κατὰ τὸ
[238]   ~ἄγουσα, δῆλον οὗ τεύξεται προσρήματος·  καὶ   τἆλλα δὴ τὰ τούτων ἀδελφὰ
[250]   εἴδωλον ~παρείχετο εἰς ὄψιν ἰόν  καὶ   τἆλλα ὅσα ἐραστά· νῦν δὲ
[247]   ἐστιν ὂν ὄντως ἐπιστήμην ~οὖσαν·  καὶ   τἆλλα ὡσαύτως τὰ ὄντα ὄντως
[254]   χαλινόν, τήν τε ~κακηγόρον γλῶτταν  καὶ   τὰς γνάθους καθῄμαξεν καὶ τὰ
[233]   ἐποιούμεθα οὔτ᾽ ἂν τοὺς πατέρας  καὶ   τὰς μητέρας, οὔτ᾽ ἂν ~πιστοὺς
[232]   αὑτῶν βλάβῃ νομίζουσι γίγνεσθαι. διόπερ  καὶ   τὰς ~πρὸς τοὺς ἄλλους τῶν
[268]   ὅτι ἄριστε, ἀνάγκη μὲν  καὶ   ~ταῦτ᾽ ἐπίστασθαι τὸν μέλλοντα ἁρμονικὸν
[269]   μαθήματα ἔχοντες ῥητορικὴν ᾠήθησαν ~(ηὑρηκέναι,  καὶ   ταῦτα δὴ διδάσκοντες ἄλλους ἡγοῦνταί
[274]   λόγος φησίν, ἐάν τις ἐθέλῃ,  καὶ   ταῦτα κάλλιστα ἐξ ἐκείνων γιγνόμενα.
[275]   οὔτε βοηθῆσαι δυνατὸς αὑτῷ. ~(Φαῖδρος)  καὶ   ταῦτά σοι ὀρθότατα εἴρηται. ~(Σωκράτης)
[241]   ἔπη φθέγγομαι ἀλλ᾽ οὐκέτι διθυράμβους,  καὶ   ~ταῦτα ψέγων; ἐὰν δ᾽ ἐπαινεῖν
[234]   αὐτοῦ πράγματος; ~(Σωκράτης) ~τί δέ;  καὶ   ταύτῃ δεῖ ὑπ᾽ ἐμοῦ τε
[278]   ἡγούμενος τό τε ἐναργὲς εἶναι  ~καὶ   τέλεον καὶ ἄξιον σπουδῆς· ~δεῖν
[253]   οὖν τῶν ὡς ἀληθῶς ἐρώντων  καὶ   ~τελετή, ἐάν γε διαπράξωνται
[244]   λατρείας, ὅθεν δὴ καθαρμῶν τε  καὶ   τελετῶν τυχοῦσα ἐξάντη ~ἐποίησε τὸν
[272]   καὶ ἀκαιρίαν διαγνόντι, ~καλῶς τε  καὶ   τελέως ἐστὶν τέχνη ἀπειργασμένη,
[273]   ὡς ἔοικε, σοφὸν εὑρὼν ἅμα  καὶ   τεχνικὸν ἔγραψεν ὡς ἐάν τις
[259]   τιμῆς· τῇ δὲ πρεσβυτάτῃ ~Καλλιόπῃ  καὶ   τῇ μετ᾽ αὐτὴν Οὐρανίᾳ τοὺς
[244]   ταῦ ἐπεμβάλλοντες ~μαντικὴν ἐκάλεσαν. ἐπεὶ  καὶ   τήν γε τῶν ἐμφρόνων, ζήτησιν
[236]   ~χαλεπῶν εὑρεῖν πρὸς τῇ διαθέσει  καὶ   τὴν εὕρεσιν. ~(Φαῖδρος) ~συγχωρῶ
[233]   ἡδονὴν θεραπεύων συνέσομαί ~σοι, ἀλλὰ  καὶ   (τὴν μέλλουσαν ὠφελίαν ἔσεσθαι, οὐχ
[252]   ζῇ, ἕως ἂν ἀδιάφθορος  καὶ   τὴν τῇδε πρώτην γένεσιν ~βιοτεύῃ,
[255]   τε καὶ ~ὥρμησε πτεροφυεῖν τε  καὶ   τὴν τοῦ ἐρωμένου αὖ ψυχὴν
[256]   ~μανίας φέρονται· εἰς γὰρ σκότον  καὶ   τὴν ὑπὸ γῆς πορείαν οὐ
[229]   καὶ οὐκ ἀηδές, ἄλλως τε  καὶ   τήνδε ~τὴν ὥραν τοῦ ἔτους
[229]   ~τὴν ὥραν τοῦ ἔτους τε  καὶ   τῆς ἡμέρας. ~(Σωκράτης) πρόαγε δή,
[241]   ἑτέρῳ τἀναντία ~τούτων ἀγαθὰ πρόσεστιν.  καὶ   τί δεῖ μακροῦ λόγου; περὶ
[264]   τινες ~ἐπιγεγράφθαι. ~(Φαῖδρος) ποῖον τοῦτο,  καὶ   τί πεπονθός; ~(Σωκράτης) ἔστι μὲν
[259]   τοὺς ἐν φιλοσοφίᾳ διάγοντάς τε  καὶ   ~τιμῶντας τὴν ἐκείνων μουσικὴν ἀγγέλλουσιν,
[242]   γε ἀγγέλλεις. ἀλλὰ πῶς δὴ  καὶ   τίνι τούτῳ; ~(Σωκράτης) ~ἡνίκ᾽ ἔμελλον,
[265]   κακῶς ἐλέχθη, τὸ γοῦν σαφὲς  καὶ   τὸ αὐτὸ ~αὑτῷ ὁμολογούμενον διὰ
[242]   ποταμὸν διαβαίνειν, τὸ δαιμόνιόν τε  καὶ   τὸ εἰωθὸς ~σημεῖόν μοι γίγνεσθαι
[260]   μή ~τι λέγωσι· καὶ δὴ  καὶ   τὸ νῦν λεχθὲν οὐκ ἀφετέον.
[269]   ἕκαστα τούτων πιθανῶς λέγειν τε  καὶ   τὸ ὅλον συνίστασθαι, ~οὐδὲν ἔργον
[274]   ἐκεῖ παλαιῶν ~τινα θεῶν, οὗ  καὶ   τὸ ὄρνεον ἱερὸν δὴ
[252]   ὅμως δὲ γε αἰτία  καὶ   τὸ πάθος ~τῶν ἐρώντων τοῦτο
[279]   ~ταῦτ᾽ ἔσται· ἀλλὰ ἴωμεν, ἐπειδὴ  καὶ   τὸ πνῖγος ἠπιώτερον γέγονεν. ~(Σωκράτης)
[230]   τοῦ τε ἄγνου τὸ ὕψος  καὶ   τὸ σύσκιον πάγκαλον, καὶ ὡς
[266]   τὰ δὲ δεξιὰ ~κληθέντα, οὕτω  καὶ   τὸ τῆς παρανοίας ὡς ἓν>
[272]   γοῦν, Φαῖδρε, δίκαιον εἶναι  καὶ   τὸ τοῦ λύκου εἰπεῖν. ~(Φαῖδρος)
[255]   τοῦ χρόνου τε ἡλικία  καὶ   τὸ χρεὼν ἤγαγεν εἰς (τὸ
[263]   ~(Σωκράτης) ~ἄριστα λέγεις· ἀλλ᾽ εἰπὲ  καὶ   τόδε ἐγὼ γάρ τοι διὰ
[273]   αὐτὸν πεπάτηκας ἀκριβῶς· εἰπέτω τοίνυν  καὶ   τόδε ἡμῖν ~ὁ Τεισίας, μή
[271]   ἔστιν οὖν τόσα καὶ τόσα,  καὶ   τοῖα καὶ ~τοῖα, ὅθεν οἱ
[271]   τόσα καὶ τόσα, καὶ τοῖα  καὶ   ~τοῖα, ὅθεν οἱ μὲν τοιοίδε,
[233]   τοῖς δεομένοις μάλιστα χαρίζεσθαι, προσήκει  καὶ   τοῖς ἄλλοις μὴ ~τοὺς βελτίστους
[245]   ἑαυτό, οὔποτε λήγει κινούμενον, ἀλλὰ  καὶ   τοῖς ~ἄλλοις ὅσα κινεῖται τοῦτο
[246]   πτέρωμα, αἰσχρῷ δὲ καὶ κακῷ  καὶ   τοῖς ~ἐναντίοις φθίνει τε καὶ
[234]   οὐχ ὑπερφυῶς τά τε ἄλλα  καὶ   τοῖς ~ὀνόμασιν εἰρῆσθαι; ~(Σωκράτης) ~δαιμονίως
[257]   ἐκτέτεισται παλινῳδία, τά τε ἄλλα  καὶ   τοῖς ὀνόμασιν ἠναγκασμένη ~ποιητικοῖς τισιν
[227]   ὅσα ἄλλα (ἐμοί τε πρόσεστι  καὶ   τοῖς πολλοῖς ἡμῶν· γὰρ
[244]   ἔχοντα πρός τε τὸν παρόντα  καὶ   τὸν ἔπειτα χρόνον, ~λύσιν τῷ
[277]   τοῦτ᾽ ἀεὶ ἀθάνατον παρέχειν ~ἱκανοί,  καὶ   τὸν ἔχοντα εὐδαιμονεῖν ποιοῦντες εἰς
[238]   ἄλλων ~ἐπιθυμιῶν ἐπιθυμία (γαστριμαργία τε  καὶ   τὸν ἔχοντα ταὐτὸν τοῦτο ~κεκλημένον
[267]   οἶμαι γὰρ ἂν σύμψηφον αὐτῷ  καὶ   τὸν Ἠλεῖον ξένον ~γενέσθαι. ~(Φαῖδρος)
[274]   οἱ Ἕλληνες Αἰγυπτίας Θήβας καλοῦσι,  καὶ   τὸν θεὸν Ἄμμωνα, παρὰ τοῦτον
[257]   ἡγῇ τινα ψοφοδεᾶ. ἴσως δὲ  καὶ   τὸν λοιδορούμενον ~αὐτῷ οἴει ὀνειδίζοντα
[254]   πολλὰ κακίζων τόν τε ἡνίοχον  καὶ   τὸν ὁμόζυγα ὡς δειλίᾳ τε
[271]   οὕτω διῃρημένων, ~λόγων αὖ τόσα  καὶ   τόσα ἔστιν εἴδη, τοιόνδε ἕκαστον.
[271]   εἴδη ἔχει. ἔστιν οὖν τόσα  καὶ   τόσα, καὶ τοῖα καὶ ~τοῖα,
[254]   ~ἡνιόχῳ τῶν ἵππων, ἀεί τε  καὶ   τότε αἰδοῖ βιαζόμενος, ἑαυτὸν κατέχει
[237]   ὁμονοεῖτον, (ἔστι δὲ ~ὅτε στασιάζετον·  καὶ   τοτὲ μὲν ἑτέρα, ἄλλοτε
[258]   καὶ ἄμοιρος γένηται λογογραφίας τε  καὶ   τοῦ ἄξιος εἶναι ~συγγράφειν, πενθεῖ
[257]   νεανία, τὸ δόγμα λέγεις,  καὶ   τοῦ (ἑταίρου συχνὸν ~διαμαρτάνεις, εἰ
[254]   ὑπὸ τοῦ χαλινοῦ τε ἔσχεν  καὶ   τοῦ πτώματος, μόγις ἐξαναπνεύσας ~ἐλοιδόρησεν
[268]   σμικράς, ὅταν τε ~βούληται οἰκτράς,  καὶ   τοὐναντίον αὖ φοβερὰς καὶ ἀπειλητικὰς
[252]   τρόπῳ πρός τε τοὺς ἐρωμένους  καὶ   τοὺς ἄλλους ὁμιλεῖ τε ~καὶ
[233]   ἄξιον παρακαλεῖν, ἀλλὰ τοὺς προσαιτοῦντας  καὶ   τοὺς ~δεομένους πλησμονῆς· ἐκεῖνοι γὰρ
[266]   ἴχνιον ὥστε θεοῖο. ~καὶ μέντοι  καὶ   τοὺς δυναμένους αὐτὸ δρᾶν εἰ
[243]   παῖς πρὸς ὃν ἔλεγον; ἵνα  καὶ   τοῦτο ἀκούσῃ, καὶ μὴ ἀνήκοος
[228]   βιβλίον ~μάλιστα ἐπεθύμει ἐπεσκόπει,  καὶ   τοῦτο δρῶν ἐξ ἑωθινοῦ καθήμενος
[234]   ἑταῖρε, ὥστε με ἐκπλαγῆναι.  καὶ   τοῦτο ἐγὼ ἔπαθον διὰ σέ,
[231]   δῆλον ὅτι, ~ἐὰν ἐκείνοις δοκῇ,  καὶ   τούτους κακῶς ποιήσουσιν. καίτοι πῶς
[256]   διανοίᾳ πράττοντες. φίλω μὲν οὖν  καὶ   τούτω, ἧττον δὲ ἐκείνων, ~ἀλλήλοιν
[252]   τὴν τῇδε πρώτην γένεσιν ~βιοτεύῃ,  καὶ   τούτῳ τῷ τρόπῳ πρός τε
[253]   ὅσον δυνατὸν θεοῦ ἀνθρώπῳ μετασχεῖν·  καὶ   τούτων δὴ τὸν ~ἐρώμενον αἰτιώμενοι
[238]   πολυώνυμον πολυμελὲς γὰρ καὶ πολυμερές  καὶ   ~τούτων τῶν ἰδεῶν ἐκπρεπὴς
[272]   ἵνα μὴ μάτην πολλὴν ἀπίῃ  καὶ   τραχεῖαν, ἐξὸν ὀλίγην τε καὶ
[235]   τι σὺ ἄλλο λέγεις, δὶς  καὶ   τρὶς τὰ αὐτὰ ~εἰρηκέναι, ὡς
[270]   ἀλλὰ τέχνῃ, τῷ μὲν φάρμακα  καὶ   ~τροφὴν προσφέρων ὑγίειαν καὶ ῥώμην
[245]   ὠφελίᾳ ἔρως ~τῷ ἐρῶντι  καὶ   τῷ ἐρωμένῳ ἐκ θεῶν ἐπιπέμπεται.
[253]   παιδικά, ἀλλ᾽ ~εἰς ὁμοιότητα (αὑτοῖς  καὶ   τῷ θεῷ ὃν ἂν τιμῶσι
[249]   ἐξ ἀρίστων τῷ τε ἔχοντι  καὶ   τῷ ~κοινωνοῦντι αὐτῆς γίγνεται, καὶ
[264]   ἔχειν καὶ ἄκρα, πρέποντα ἀλλήλοις  καὶ   τῷ ὅλῳ γεγραμμένα. ~(Φαῖδρος) πῶς
[268]   τούτων σύστασιν πρέπουσαν ἀλλήλοις τε  καὶ   τῷ ὅλῳ συνισταμένην. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ᾽
[278]   διδασκομένοις καὶ μαθήσεως χάριν λεγομένοις  καὶ   τῷ ὄντι γραφομένοις ἐν ψυχῇ
[275]   ἐσόμενον, πολλῆς ἂν εὐηθείας γέμοι  καὶ   τῷ ~ὄντι τὴν Ἄμμωνος μαντείαν
[238]   τοῦ λόγου τε τοῦ ἀρίστου  καὶ   τῶν ἄλλων ~ἐπιθυμιῶν ἐπιθυμία (γαστριμαργία
[232]   ἐπεθύμησαν τὸν ~τρόπον ἔγνωσαν  καὶ   τῶν ἄλλων οἰκείων ἔμπειροι ἐγένοντο,
[244]   μέλλοντος διά τε ~ὀρνίθων ποιουμένων  καὶ   τῶν ἄλλων σημείων, ἅτ᾽ ἐκ
[236]   τοιαῦτα ἐατέα καὶ συγγνωστέα λέγοντι·  καὶ   τῶν μὲν τοιούτων ~οὐ τὴν
[244]   τόδε μὴν ἄξιον ἐπιμαρτύρασθαι, ~ὅτι  καὶ   τῶν παλαιῶν οἱ τὰ ὀνόματα
[257]   ἀλλὰ τῶν προτέρων τε συγγνώμην  καὶ   ~τῶνδε χάριν ἔχων, εὐμενὴς καὶ
[251]   νόμον βαίνειν ἐπιχειρεῖ καὶ παιδοσπορεῖν,  ~καὶ   ὕβρει προσομιλῶν οὐ δέδοικεν (οὐδ᾽
[245]   ἀθάνατον· τὸ δ᾽ ἄλλο κινοῦν  καὶ   ὑπ᾽ ~ἄλλου κινούμενον, παῦλαν ἔχον
[241]   οὐκ ἄρα ἔδει ~ποτὲ ἐρῶντι  καὶ   ὑπ᾽ ἀνάγκης ἀνοήτῳ χαρίζεσθαι, (ἀλλὰ
[240]   πρὸς ἅπαντας, ἀκαίρους τε ἐπαίνους  καὶ   ὑπερβάλλοντας ἀκούοντι, ~ὡς δ᾽ αὕτως
[249]   ἡμῶν ψυχὴ ~συμπορευθεῖσα θεῷ  καὶ   ὑπεριδοῦσα νῦν εἶναί φαμεν,
[238]   ἐπιθυμία (πρὸς ἡδονὴν ἀχθεῖσα κάλλους,  καὶ   ~ὑπὸ αὖ τῶν ἑαυτῆς συγγενῶν
[257]   ἐτῶν περὶ γῆν ~κυλινδουμένην αὐτὴν  καὶ   ὑπὸ γῆς ἄνουν παρέξει. ~αὕτη
[242]   ~(Φαῖδρος) πῶς δή; ~(Σωκράτης) εὐήθη  καὶ   ὑπό τι ἀσεβῆ· οὗ τίς
[232]   μὲν ἐρῶντας, οὕτως ἂν οἰομένους  καὶ   ~ὑπὸ τῶν ἄλλων ζηλοῦσθαι ὥσπερ
[239]   ἐραστὴς παιδικὰ ἀνέξεται, ἥττω δὲ  ~καὶ   ὑποδεέστερον ἀεὶ ἀπεργάζεται· ἥττων δὲ
[241]   προτέρας ἀνοήτου ἀρχῆς ~ὁρκωμόσιά τε  καὶ   ὑποσχέσεις (ἐμπεδώσῃ ἔχει, νοῦν ἤδη
[230]   πλάτανος αὕτη μάλ᾽ ἀμφιλαφής τε  ~καὶ   ὑψηλή, τοῦ τε ἄγνου τὸ
[259]   μούσας γεγονέναι, γενομένων δὲ ~Μουσῶν  καὶ   φανείσης ᾠδῆς οὕτως ἄρα τινὲς
[256]   σωφροσύνῃ θνητῇ κεκραμένη, θνητά τε  καὶ   ~φειδωλὰ οἰκονομοῦσα, ἀνελευθερίαν ὑπὸ πλήθους
[261]   καὶ πολλά, μένοντά τε αὖ  καὶ   φερόμενα; ~(Φαῖδρος) μάλα γε. ~(Σωκράτης)
[256]   καὶ ἀπορῶν περιβάλλει τὸν ~ἐραστὴν  καὶ   φιλεῖ, ὡς σφόδρ᾽ εὔνουν ἀσπαζόμενος,
[260]   ~ἆρ᾽ οὖν οὐ κρεῖττον γελοῖον  καὶ   φίλον δεινόν τε καὶ
[256]   οὖν εἰς τεταγμένην τε δίαιταν  καὶ   φιλοσοφίαν νικήσῃ τὰ ~βελτίω τῆς
[232]   ὑφ᾽ αὑτῶν, ἐπαρθῆναι τῷ λέγειν  καὶ   ~φιλοτιμουμένους ἐπιδείκνυσθαι πρὸς ἅπαντας ὅτι
[239]   γὰρ καὶ μητρὸς καὶ συγγενῶν  καὶ   φίλων στέρεσθαι ἂν αὐτὸν ~δέξαιτο,
[266]   οἷός τε λέγειν τε  καὶ   φρονεῖν· ἐάν τέ τιν᾽ ἄλλον
[239]   ἐραστὴν ἐρωμένῳ ἀνάγκη γιγνομένων τε  καὶ   φύσει ἐνόντων ~(τῶν) μὲν ἥδεσθαι,
[275]   ὡς ἐπὶ ~τὸ πλῆθος ὄντες,  καὶ   χαλεποὶ συνεῖναι, δοξόσοφοι γεγονότες ἀντὶ
[236]   τῶν δὲ μὴ ἀναγκαίων τε  καὶ   ~χαλεπῶν εὑρεῖν πρὸς τῇ διαθέσει
[268]   ὥστε ~θερμαίνειν (τ᾽ ἐὰν βούλωμαι  καὶ   ψύχειν, καὶ ἐὰν μὲν δόξῃ
[271]   δὴ διαταξάμενος τὰ λόγων τε  καὶ   ψυχῆς γένη καὶ τὰ τούτων
[251]   ἀναπνοὴν δὲ ~λαβοῦσα κέντρων τε  καὶ   ὠδίνων ἔληξεν, ~ἡδονὴν δ᾽ αὖ
[235]   αὐτὸ τοῦτο ἐπιλέλησμαι, ὅπως τε  καὶ   ὧντινων ἤκουσα. ~(Φαῖδρος) ~ἀλλ᾽
[238]   περὶ οὗ βουλευτέον, εἴρηταί τε  καὶ   ὥρισται, ~βλέποντες δὲ δὴ πρὸς
[255]   διόδους τῶν πτερῶν ἄρδει τε  καὶ   ~ὥρμησε πτεροφυεῖν τε καὶ τὴν
[251]   δὲ τῆς τροφῆς ᾤδησέ τε  καὶ   ὥρμησε φύεσθαι ἀπὸ τῆς ῥίζης
[230]   ὕψος καὶ τὸ σύσκιον πάγκαλον,  καὶ   ὡς ἀκμὴν ἔχει ~τῆς ἄνθης,
[275]   Φαῖδρε, τοῦτ᾽ ἔχει γραφή,  καὶ   ὡς ἀληθῶς ὅμοιον ζωγραφίᾳ. ~καὶ
[235]   καὶ σήν. ~(Σωκράτης) ~φίλτατος εἶ  καὶ   ὡς ἀληθῶς χρυσοῦς, Φαῖδρε,
[252]   καλῶν πρὸς τρόπου ἐκλέγεται ἕκαστος,  ~καὶ   ὡς θεὸν αὐτὸν ἐκεῖνον ὄντα
[239]   τε καὶ θεραπείαν οἵαν τε  καὶ   ὡς θεραπεύσει οὗ ἂν ~γένηται
[230]   μὲν τῶν ἐμῶν πραγμάτων ἐπίστασαι,  καὶ   ὡς νομίζω συμφέρειν ἡμῖν ~γενομένων
[263]   μὲν τῶν ἐμῶν πραγμάτων ἐπίστασαι,  καὶ   ὡς νομίζω συμφέρειν ἡμῖν ~τούτων
[262]   μὲν τῶν ἐμῶν πραγμάτων ἐπίστασαι,  καὶ   ὡς νομίζω συμφέρειν ἡμῖν ~τούτων
[274]   τίν᾽ ἔχει μοῖραν βλάβης τε  καὶ   ὠφελίας τοῖς μέλλουσι χρῆσθαι· ~καὶ
[239]   πολλῶν μὲν ἄλλων συνουσιῶν ἀπείργοντα  ~καὶ   ὠφελίμων ὅθεν ἂν μάλιστ᾽ ἀνὴρ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 8/10/2007