Pages
[231]	τῶν αὑτῶν διὰ τὸν ἔρωτα	καὶ	ἃ ~πεποιήκασιν εὖ, καὶ ὃν
[245]	τε καὶ μανία, λαβοῦσα ἁπαλὴν	καὶ	ἄβατον ~ψυχήν, ἐγείρουσα καὶ ἐκβακχεύουσα
[246]	ὁ μὲν αὐτῷ καλός τε	καὶ	~ἀγαθὸς καὶ ἐκ τοιούτων, ὁ
[278]	~περὶ δικαίων τε καὶ καλῶν	καὶ	ἀγαθῶν (ἐν) μόνοις ἡγούμενος τό
[276]	δὲ δικαίων τε καὶ καλῶν	καὶ	ἀγαθῶν ἐπιστήμας ἔχοντα τοῦ γεωργοῦ
[277]	(καὶ ἀδίκων πέρι καὶ κακῶν	καὶ	~ἀγαθῶν οὐκ ἐκφεύγει τῇ ἀληθείᾳ
[230]	ἱερὸν ἀπὸ τῶν κορῶν τε	καὶ	ἀγαλμάτων ἔοικεν εἶναι. ~(εἰ δ᾽
[251]	πτεροφυεῖν ἀρχομένου ψυχή· ζεῖ τε	καὶ	~ἀγανακτεῖ καὶ γαργαλίζεται φύουσα τὰ
[251]	ὅταν ἄρτι φύωσιν, κνῆσίς τε	καὶ	ἀγανάκτησις ~περὶ τὰ οὖλα, ταὐτὸν
[233]	τοὺς ~δεομένους πλησμονῆς· ἐκεῖνοι γὰρ	καὶ	ἀγαπήσουσιν καὶ ἀκολουθήσουσιν καὶ ἐπὶ
[237]	δύο τινέ ἐστον ἰδέα ἄρχοντε	καὶ	ἄγοντε, οἷν ~ἑπόμεθα ᾗ ἂν
[247]	ἡνιόχων. ἔνθα ~δὴ πόνος τε	καὶ	ἀγὼν ἔσχατος ψυχῇ πρόκειται. αἱ
[278]	εἴ τινες τούτου ἔκγονοί ~(τε	καὶ	ἀδελφοὶ ἅμα ἐν ἄλλαισιν ἄλλων
[238]	τἆλλα δὴ τὰ τούτων ἀδελφὰ	καὶ	~ἀδελφῶν ἐπιθυμιῶν ὀνόματα τῆς ἀεὶ
[252]	πλείονος ποιεῖται, ἀλλὰ μητέρων τε	καὶ	ἀδελφῶν καὶ ἑταίρων ~πάντων λέλησται,
[245]	γίγνοιτο. ~ἐπειδὴ δὲ ἀγένητόν ἐστιν,	καὶ	ἀδιάφθορον αὐτὸ ἀνάγκη εἶναι. ἀρχῆς
[261]	~(Σωκράτης) περὶ τοῦ δικαίου τε	καὶ	ἀδίκου; ~(Φαῖδρος) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[277]	ὕπαρ τε καὶ ὄναρ δικαίων	(καὶ	ἀδίκων πέρι καὶ κακῶν καὶ
[240]	~καὶ ἐρῶν μὲν βλαβερός τε	καὶ	ἀηδής, λήξας δὲ τοῦ ἔρωτος
[246]	πῇ δὴ οὖν θνητόν τε	καὶ	ἀθάνατον ~ζῷον ἐκλήθη πειρατέον εἰπεῖν.
[246]	ψυχήν, ἐξ ἀνάγκης ἀγένητόν ~τε	καὶ	ἀθάνατον ψυχὴ ἂν εἴη. ~περὶ
[253]	τιμῆς ἐραστὴς μετὰ σωφροσύνης τε	καὶ	αἰδοῦς, καὶ ἀληθινῆς ~δόξης ἑταῖρος,
[249]	ἀμφότεραι ἀφικνούμεναι ἐπὶ κλήρωσίν τε	καὶ	αἵρεσιν τοῦ ~δευτέρου βίου αἱροῦνται
[272]	~λόγων, τούτων τὴν εὐκαιρίαν τε	καὶ	ἀκαιρίαν διαγνόντι, ~καλῶς τε καὶ
[233]	πλησμονῆς· ἐκεῖνοι γὰρ καὶ ἀγαπήσουσιν	καὶ	ἀκολουθήσουσιν καὶ ἐπὶ ~τὰς θύρας
[264]	ἄπουν, ἀλλὰ μέσα ~τε ἔχειν	καὶ	ἄκρα, πρέποντα ἀλλήλοις καὶ τῷ
[234]	μόνον, ὅτι σαφῆ καὶ στρογγύλα,	καὶ	~ἀκριβῶς ἕκαστα τῶν ὀνομάτων ἀποτετόρνευται;
[253]	~σιμοπρόσωπος, μελάγχρως, γλαυκόμματος, ὕφαιμος, ὕβρεως	καὶ	ἀλαζονείας ~ἑταῖρος, περὶ ὦτα λάσιος,
[253]	μετὰ σωφροσύνης τε καὶ αἰδοῦς,	καὶ	ἀληθινῆς ~δόξης ἑταῖρος, ἄπληκτος, κελεύσματι
[240]	καρποῦσθαι ἐπιθυμῶν. ~ἔστι μὲν δὴ	καὶ	ἄλλα κακά, ἀλλά τις δαίμων
[268]	~ἐὰν δ᾽ αὖ, κάτω διαχωρεῖν,	καὶ	ἄλλα πάμπολλα τοιαῦτα· καὶ ἐπιστάμενος
[267]	~ὀρθοέπειά γέ τις, ὦ παῖ,	καὶ	ἄλλα πολλὰ καὶ καλά. τῶν
[240]	ἑταίραν ὡς βλαβερὸν ψέξειεν ἄν,	καὶ	~ἄλλα πολλὰ τῶν τοιουτοτρόπων θρεμμάτων
[260]	πρός γ᾽ ἐνεγκεῖν ~δυνατὸν (σκεύη	καὶ	ἄλλα πολλὰ ὠφέλιμον. ~(Φαῖδρος) παγγέλοιόν
[239]	τοιοῦτον σῶμα ἐν πολέμῳ τε	καὶ	ἄλλαις ~χρείαις ὅσαι μεγάλαι οἱ
[259]	κεφαλῆς ~ἡμῶν οἱ τέττιγες ᾄδοντες	~καὶ	(ἀλλήλοις διαλεγόμενοι καθορᾶν καὶ ἡμᾶς.
[279]	~(Σωκράτης) ~ὦ φίλε Πάν τε	καὶ	ἄλλοι ὅσοι τῇδε θεοί, δοίητέ
[270]	πέρι βουλησόμεθα εἶναι αὐτοὶ τεχνικοὶ	καὶ	ἄλλον δυνατοὶ ~ποιεῖν, ἔπειτα δέ,
[258]	Λυσίαν τε ~περὶ τούτων ἐξετάσαι	καὶ	ἄλλον ὅστις πώποτέ τι γέγραφεν
[268]	ἐπιστάμενος αὐτὰ ~ἀξιῶ ἰατρικὸς εἶναι	καὶ	ἄλλον ποιεῖν ᾧ ἂν τὴν
[265]	τινος ἐφαπτόμενοι, ~τάχα δ᾽ ἂν	καὶ	ἄλλοσε παραφερόμενοι, κεράσαντες οὐ παντάπασιν
[261]	τῶν δυνατῶν καὶ οἷς δυνατόν,	καὶ	ἄλλου ~ὁμοιοῦντος καὶ ἀποκρυπτομένου εἰς
[244]	ἐὰν δὴ λέγωμεν Σίβυλλάν τε	καὶ	ἄλλους, ~ὅσοι μαντικῇ χρώμενοι ἐνθέῳ
[232]	ἡγουμένῳ χαλεπὸν εἶναι φιλίαν συμμένειν,	καὶ	ἄλλῳ μὲν τρόπῳ ~διαφορᾶς γενομένης
[229]	ὄχλος τοιούτων ~Γοργόνων καὶ Πηγάσων	καὶ	(ἄλλων ἀμηχάνων πλήθη τε καὶ
[276]	λόγοις δυναμένου ~παίζειν, δικαιοσύνης τε	καὶ	ἄλλων ὧν λέγεις πέρι μυθολογοῦντα.
[254]	τε καὶ σεφθεῖσα ~ἀνέπεσεν ὑπτία,	καὶ	ἅμα ἠναγκάσθη εἰς (τοὐπίσω ἑλκύσαι
[258]	~σχολὴ μὲν δή, ὡς ἔοικε·	καὶ	ἅμα μοι δοκοῦσιν ὡς ἐν
[242]	δὴ καλουμένη σταθερά; ἀλλὰ περιμείναντες	καὶ	ἅμα περὶ ~τῶν εἰρημένων διαλεχθέντες,
[248]	ἑτέρας πειρωμένη γενέσθαι. θόρυβος οὖν	καὶ	~ἅμιλλα καὶ ἱδρὼς ἔσχατος γίγνεται,
[258]	ὁ ποιητής· ἐὰν ~δὲ ἐξαλειφθῇ	καὶ	ἄμοιρος γένηται λογογραφίας τε καὶ
[263]	ἀγαθοῦ; οὐκ ἄλλος ἄλλῃ φέρεται,	καὶ	ἀμφισβητοῦμεν ~ἀλλήλοις τε καὶ ἡμῖν
[269]	τέλεον γενέσθαι, εἰκός ἴσως δὲ	καὶ	~ἀναγκαῖον ἔχειν ὥσπερ τἆλλα· εἰ
[251]	~(ζεῖ οὖν ἐν τούτῳ ὅλη	καὶ	ἀνακηκίει, καὶ ὅπερ τὸ τῶν
[249]	ὑπεριδοῦσα ἃ νῦν εἶναί φαμεν,	καὶ	ἀνακύψασα εἰς τὸ ὂν ~ὄντως.
[254]	τὸν ὁμόζυγα ὡς δειλίᾳ τε	~καὶ	ἀνανδρίᾳ λιπόντε τὴν τάξιν καὶ
[239]	ξηρῶν ~ἄπειρον, ἔμπειρον δὲ ἁπαλῆς	καὶ	ἀνάνδρου (διαίτης, ἀλλοτρίοις χρώμασι ~καὶ
[240]	μὴ ~ἀνεκτῷ ἐπαισχεῖς, παρρησίᾳ κατακορεῖ	καὶ	ἀναπεπταμένῃ χρωμένου; ~καὶ ἐρῶν μὲν
[249]	τοῦ ἀληθοῦς ἀναμιμνῃσκόμενος, πτερῶταί τε	καὶ	~ἀναπτερούμενος προθυμούμενος ἀναπτέσθαι, ἀδυνατῶν δέ,
[255]	ἐπὶ τὴν ψυχὴν ἰέναι ~ἀφικόμενον	καὶ	ἀναπτερῶσαν, (τὰς διόδους τῶν πτερῶν
[237]	θέμενοι ὅρον, εἰς τοῦτο ~ἀποβλέποντες	καὶ	ἀναφέροντες τὴν σκέψιν ποιώμεθα εἴτε
[247]	γὰρ ἀχρώματός τε καὶ ἀσχημάτιστος	καὶ	~ἀναφὴς οὐσία ὄντως οὖσα, ψυχῆς
[273]	ἔγραψεν ὡς ἐάν τις ἀσθενὴς	~καὶ	ἀνδρικὸς ἰσχυρὸν καὶ δειλὸν συγκόψας,
[277]	αὐτοὺς τοὺς λόγους οἳ τέχνῃ	~καὶ	ἄνευ τέχνης γράφοιντο. τὸ μὲν
[245]	~ψυχῆς φύσεως πέρι θείας τε	καὶ	ἀνθρωπίνης ἰδόντα πάθη τε καὶ
[259]	καὶ λόγους οὖσαι θείους τε	καὶ	ἀνθρωπίνους ἱᾶσιν καλλίστην φωνήν. ~πολλῶν
[272]	ἢ ἀγαθῶν πέρι πραγμάτων, ἢ	καὶ	~ἀνθρώπων γε τοιούτων φύσει ὄντων
[261]	τοῖς ~ἀκούουσι τὰ αὐτὰ ὅμοια	καὶ	ἀνόμοια, καὶ ἓν καὶ πολλά,
[262]	ἀπατήσεσθαι, τὴν ~ὁμοιότητα τῶν ὄντων	καὶ	ἀνομοιότητα ἀκριβῶς διειδέναι. ~(Φαῖδρος) ἀνάγκη
[256]	ὅτι λέγῃ ~πρὸς τὸν ἡνίοχον,	~καὶ	ἀξιοῖ ἀντὶ πολλῶν πόνων (σμικρὰ
[278]	τε ἐναργὲς εἶναι ~καὶ τέλεον	καὶ	ἄξιον σπουδῆς· ~δεῖν δὲ τοὺς
[250]	ὠργιάζομεν ~ὁλόκληροι μὲν αὐτοὶ ὄντες	καὶ	ἀπαθεῖς κακῶν ὅσα ἡμᾶς ἐν
[247]	~τε καὶ ἐπιστήμῃ ἀκηράτῳ τρεφομένη,	καὶ	ἁπάσης ψυχῆς ὅσῃ ἂν μέλῃ
[262]	τοῖς παρὰ τὰ ὄντα δοξάζουσι	καὶ	ἀπατωμένοις δῆλον ὡς τὸ πάθος
[268]	οἰκτράς, καὶ τοὐναντίον αὖ φοβερὰς	καὶ	ἀπειλητικὰς ὅσα τ᾽ ~(ἄλλα τοιαῦτα,
[267]	ἐναντία καινῶς, συντομίαν τε λόγων	καὶ	ἄπειρα ~μήκη περὶ πάντων ἀνηῦρον;
[248]	τῆς τοῦ ὄντος θέας ἀπέρχονται,	καὶ	ἀπελθοῦσαι τροφῇ δοξαστῇ χρῶνται. ~οὗ
[241]	φυγὰς δὴ γίγνεται ἐκ τούτων,	καὶ	ἀπεστερηκὼς ὑπ᾽ ἀνάγκης ὁ ~πρὶν
[250]	ὑστέρῳ χρόνῳ ~ὑπέμενεν, ὁλόκληρα δὲ	καὶ	ἁπλᾶ καὶ ἀτρεμῆ καὶ εὐδαίμονα
[230]	μᾶλλον ἐπιτεθυμμένον, ~εἴτε ἡμερώτερόν τε	καὶ	ἁπλούστερον ζῷον, θείας τινὸς καὶ
[261]	οἷς δυνατόν, καὶ ἄλλου ~ὁμοιοῦντος	καὶ	ἀποκρυπτομένου εἰς φῶς ἄγειν. ~(Φαῖδρος)
[271]	~ἀκήκοας, τέχνας λόγων πανοῦργοί εἰσιν	καὶ	ἀποκρύπτονται, εἰδότες ψυχῆς πέρι ~παγκάλως·
[272]	τὰ εἰκότα, ἔν τε κατηγορίᾳ	καὶ	ἀπολογίᾳ, καὶ ~πάντως λέγοντα τὸ
[267]	ὡς ποιητέον ἐν κατηγορίᾳ τε	καὶ	~ἀπολογίᾳ. τὸν δὲ κάλλιστον Πάριον
[267]	κηλεῖν, ὡς ἔφη· διαβάλλειν τε	καὶ	ἀπολύσασθαι ~διαβολὰς ὁθενδὴ κράτιστος. τὸ
[251]	τε τῇ ἀτοπίᾳ τοῦ πάθους	καὶ	ἀποροῦσα λυττᾷ, καὶ ~ἐμμανὴς (οὖσα
[256]	μὲν οὐδὲν εἰπεῖν, σπαργῶν δὲ	καὶ	ἀπορῶν περιβάλλει τὸν ~ἐραστὴν καὶ
[259]	δεῖσθαι γενόμενον, ἀλλ᾽ ἄσιτόν τε	καὶ	ἄποτον εὐθὺς ᾄδειν, ~ἕως ἂν
[274]	δ᾽ εὐπρεπείας δὴ γραφῆς πέρι	καὶ	ἀπρεπείας, πῇ γιγνόμενον καλῶς ἂν
[270]	νομίμους πειθὼ ἣν ἂν βούλῃ	καὶ	ἀρετὴν παραδώσειν. ~(Φαῖδρος) τὸ γοῦν
[257]	εἰς ἡμετέραν δύναμιν ὅτι καλλίστη	καὶ	ἀρίστη δέδοταί τε ~καὶ ἐκτέτεισται
[278]	τι μᾶλλόν τε ἂν αὐτῷ	καὶ	ἁρμόττοι καὶ ἐμμελεστέρως ἔχοι. ~(Φαῖδρος)
[238]	δὲ ἀλόγως ἑλκούσης ἐπὶ ἡδονὰς	καὶ	ἀρξάσης ἐν ἡμῖν τῇ ἀρχῇ
[264]	ἀνάπαλιν διανεῖν ἐπιχειρεῖ τὸν λόγον,	καὶ	ἄρχεται ἀφ᾽ ὧν ~πεπαυμένος ἂν
[245]	~ἄλλοις ὅσα κινεῖται τοῦτο πηγὴ	καὶ	ἀρχὴ κινήσεως. ~(ἀρχὴ δὲ ἀγένητον.
[248]	εἰς ~βασιλέως ἐννόμου ἢ πολεμικοῦ	καὶ	ἀρχικοῦ, τρίτην εἰς πολιτικοῦ ἤ
[250]	ἐν αὐγῇ καθαρᾷ, καθαροὶ ὄντες	καὶ	ἀσήμαντοι τούτου ὃ νῦν ~δὴ
[274]	καὶ λογισμὸν εὑρεῖν καὶ (γεωμετρίαν	~καὶ	ἀστρονομίαν, ἔτι δὲ πεττείας τε
[247]	λέγοντα ἡ γὰρ ἀχρώματός τε	καὶ	ἀσχημάτιστος καὶ ~ἀναφὴς οὐσία ὄντως
[227]	ἂν οἴει με κατὰ Πίνδαρον	καὶ	ἀσχολίας ὑπέρτερον" πρᾶγμα ~ποιήσασθαι τὸ
[274]	οὐκοῦν τὸ μὲν τέχνης τε	καὶ	ἀτεχνίας λόγων πέρι ἱκανῶς ἐχέτω.
[262]	τεθηρευκώς, ~γελοίαν τινά, ὡς ἔοικε,	καὶ	ἄτεχνον παρέξεται. ~(Φαῖδρος) κινδυνεύει. ~(Σωκράτης)
[262]	τί δὴ οὖν οὗτος ἁμαρτάνει	καὶ	ἄτεχνον ποιεῖ λεκτέον· ἦ γάρ;
[242]	περὶ τοὺς λόγους, ὦ Φαῖδρε,	καὶ	ἀτεχνῶς θαυμάσιος. οἶμαι γὰρ ἐγὼ
[229]	καὶ (ἄλλων ἀμηχάνων πλήθη τε	καὶ	ἀτοπίαι ~τερατολόγων τινῶν φύσεων· αἷς
[250]	~ὑπέμενεν, ὁλόκληρα δὲ καὶ ἁπλᾶ	καὶ	ἀτρεμῆ καὶ εὐδαίμονα φάσματα μυούμενοί
[230]	καὶ ἁπλούστερον ζῷον, θείας τινὸς	καὶ	ἀτύφου μοίρας φύσει ~μετέχον. ἀτάρ,
[275]	τέχνην οἰόμενος ἐν γράμμασι καταλιπεῖν,	καὶ	αὖ ὁ παραδεχόμενος ὥς ~τι
[229]	τὸ τῶν Ἱπποκενταύρων εἶδος ~ἐπανορθοῦσθαι,	καὶ	αὖθις τὸ τῆς Χιμαίρας, καὶ
[263]	ἐστι τῷ ἐρωμένῳ καὶ ἐρῶντι,	καὶ	αὖθις ὡς μέγιστον ὂν> τῶν
[246]	τοιοῦτον· τούτοις δὴ τρέφεταί τε	~καὶ	αὔξεται μάλιστά γε τὸ τῆς
[272]	ἑαυτῷ ἐνδείκνυσθαι ~ὅτι (οὗτός ἐστι	καὶ	αὕτη ἡ φύσις περὶ ἧς
[235]	ἀγγείου. ὑπὸ δὲ ~νωθείας αὖ	καὶ	αὐτὸ τοῦτο ἐπιλέλησμαι, ὅπως τε
[252]	τε ὅθεν ἄν τι δύνωνται	καὶ	αὐτοὶ μετέρχονται, ~ἰχνεύοντες δὲ παρ᾽
[239]	ἐχθροὶ θαρροῦσιν, οἱ δὲ φίλοι	καὶ	αὐτοὶ οἱ ἐρασταὶ ~φοβοῦνται. ~τοῦτο
[233]	δεδιότες μὴ ~ἀπέχθωνται, τὰ δὲ	(καὶ	αὐτοὶ χεῖρον διὰ τὴν ἐπιθυμίαν
[243]	~τοῦτόν γε τοίνυν ἔγωγε αἰσχυνόμενος,	καὶ	αὐτὸν τὸν ἔρωτα δεδιώς, ἐπιθυμῶ
[257]	ὦ Σώκρατες· καὶ σύνοισθά που	καὶ	αὐτὸς ὅτι οἱ μέγιστον ~δυνάμενοί
[255]	ἐρῶντος ~ἀλλ᾽ ἀληθῶς τοῦτο πεπονθότος,	καὶ	αὐτὸς ὢν φύσει φίλος τῷ
[277]	τῆς τῶν λόγων (γραφῆς πέρι,	καὶ	αὐτοὺς τοὺς λόγους οἳ τέχνῃ
[251]	γέγηθεν· ὅταν δὲ χωρὶς γένηται	καὶ	αὐχμήσῃ, τὰ τῶν διεξόδων ~στόματα
[278]	χρόνῳ, πρὸς ἄλληλα (κολλῶν τε	καὶ	ἀφαιρῶν, ἐν δίκῃ που ποιητὴν
[256]	δὲ δὴ διαίτῃ φορτικωτέρᾳ τε	καὶ	~(ἀφιλοσόφῳ, φιλοτίμῳ δὲ χρήσωνται, τάχ᾽
[230]	ποδὶ τεκμήρασθαι. Νυμφῶν ~τέ τινων	καὶ	Ἀχελῴου ἱερὸν ἀπὸ τῶν κορῶν
[247]	ἐπὶ ~τὴν γῆν ῥέπων τε	καὶ	βαρύνων ᾧ μὴ καλῶς ἦν
[268]	ἐπιστάμενος ὡς οἷόν τε ὀξυτάτην	~καὶ	βαρυτάτην (χορδὴν ποιεῖν, οὐκ ἀγρίως
[275]	ὁ παραδεχόμενος ὥς ~τι σαφὲς	καὶ	βέβαιον ἐκ γραμμάτων ἐσόμενον, πολλῆς
[243]	πρὸς τὰ παιδικὰ φθονερῶς τε	~καὶ	βλαβερῶς, πῶς οὐκ ἂν οἴει
[240]	ἡδονήν, οἷον κόλακι, δεινῷ θηρίῳ	καὶ	βλάβῃ μεγάλῃ, ὅμως ἐπέμειξεν ~ἡ
[272]	ἐπισκοπεῖν εἴ τίς πῃ (ῥᾴων	καὶ	βραχυτέρα φαίνεται ἐπ᾽ ~αὐτὴν ὁδός,
[258]	γε ἐξ ὧν σὺ λέγεις·	καὶ	γὰρ ἂν τῇ ἑαυτοῦ ἐπιθυμίᾳ,
[231]	ἐπιχειρήσειεν ~οὐδεὶς ἔμπειρος ὢν ἀποτρέπειν;	καὶ	γὰρ αὐτοὶ ὁμολογοῦσι νοσεῖν μᾶλλον
[275]	καὶ ὡς ἀληθῶς ὅμοιον ζωγραφίᾳ.	~καὶ	γὰρ τὰ ἐκείνης ἔκγονα ἕστηκε
[257]	ἐθελήσῃ ~πρὸς αὐτὸν ἄλλον ἀντιπαρατεῖναι.	καὶ	γάρ τις αὐτόν, ὦ θαυμάσιε,
[243]	ἂν ἐμοὶ εἶπες ἡδίω. ~(Σωκράτης)	~καὶ	γάρ, ὠγαθὲ Φαῖδρε, ἐννοεῖς ὡς
[251]	ψυχή· ζεῖ τε καὶ ~ἀγανακτεῖ	καὶ	γαργαλίζεται φύουσα τὰ πτερά. ὅταν
[251]	θερμαίνηται, λωφᾷ τε τῆς ὀδύνης	~(καὶ	γέγηθεν· ὅταν δὲ χωρὶς γένηται
[235]	~καὶ γυναῖκες περὶ αὐτῶν εἰρηκότες	καὶ	γεγραφότες ἐξελέγξουσί με, ἐάν σοι
[274]	ἀριθμόν τε καὶ λογισμὸν εὑρεῖν	καὶ	(γεωμετρίαν ~καὶ ἀστρονομίαν, ἔτι δὲ
[267]	αὖ μουσεῖα λόγων ὡς (διπλασιολογίαν	καὶ	~γνωμολογίαν καὶ εἰκονολογίαν ὀνομάτων τε
[274]	τε καὶ κυβείας, καὶ δὴ	καὶ	γράμματα. βασιλέως ~δ᾽ αὖ τότε
[258]	τὸ μὴ καλῶς λέγειν τε	καὶ	γράφειν ἀλλ᾽ αἰσχρῶς ~τε καὶ
[277]	εἶναι τὸ λόγους λέγειν τε	καὶ	γράφειν, καὶ ὅπῃ ~γιγνόμενον ἐν
[259]	ὅπῃ καλῶς ἔχει λέγειν τε	~καὶ	γράφειν καὶ ὅπῃ μή, σκεπτέον.
[261]	περὶ τὰς δίκας ~λέγεταί τε	καὶ	γράφεται τέχνῃ, λέγεται δὲ καὶ
[269]	~ἄνδρες ὡς ῥητορικὴν διδάσκουσίν τε	καὶ	γράφουσιν, καὶ ἔμοιγε δοκεῖς ἀληθῆ
[271]	τὸν τρόπον τοῦτον λέγωσί τε	καὶ	γράφωσι, μὴ ~πειθώμεθα αὐτοῖς τέχνῃ
[276]	ἔοικε, παιδιᾶς χάριν σπερεῖ τε	~καὶ	γράψει, ὅταν (δὲ) γράφῃ, ἑαυτῷ
[235]	γὰρ καὶ σοφοὶ ἄνδρες τε	~καὶ	γυναῖκες περὶ αὐτῶν εἰρηκότες καὶ
[246]	δ᾽ ἕπεται στρατιὰ θεῶν τε	καὶ	δαιμόνων, ~(κατὰ ἕνδεκα μέρη κεκοσμημένη.
[256]	~μεγίστας ἡγουμένω ἀλλήλοιν δεδωκέναι τε	καὶ	δεδέχθαι, ἃς οὐ θεμιτὸν εἶναι
[255]	~ψυχὴν τοῖς παιδικοῖς αἰδουμένην ~τε	καὶ	δεδιυῖαν (ἕπεσθαι. ἅτε οὖν πᾶσαν
[241]	καὶ μετὰ πολλῶν ὅρκων τε	καὶ	δεήσεων ὑπισχνούμενος μόγις ~(κατεῖχε τήν
[273]	τις ἀσθενὴς ~καὶ ἀνδρικὸς ἰσχυρὸν	καὶ	δειλὸν συγκόψας, ἱμάτιον ἤ τι
[272]	~βραχυλογίας τε αὖ καὶ ἐλεινολογίας	καὶ	δεινώσεως ἑκάστων τε ὅσα ἂν
[264]	~ὄφρ᾽ ἂν ὕδωρ τε νάῃ	καὶ	δένδρεα μακρὰ τεθήλῃ, ~αὐτοῦ τῇδε
[274]	δὲ πεττείας τε καὶ κυβείας,	καὶ	δὴ καὶ γράμματα. βασιλέως ~δ᾽
[260]	ἀλλὰ σκοπεῖν μή ~τι λέγωσι·	καὶ	δὴ καὶ τὸ νῦν λεχθὲν
[236]	τοίνυν εἴπῃς. ~(Φαῖδρος) ~οὔκ, ἀλλὰ	καὶ	δὴ λέγω· ὁ δέ μοι
[255]	δέ, ὁρᾶν, ~ἅπτεσθαι, φιλεῖν, συγκατακεῖσθαι·	καὶ	δή, οἷον εἰκός, ποιεῖ τὸ
[231]	ἐκείνους αὐτῶν περὶ πλείονος ποιήσονται,	καὶ	δῆλον ὅτι, ~ἐὰν ἐκείνοις δοκῇ,
[244]	δὴ καὶ καλὰ ἰδίᾳ τε	καὶ	δημοσίᾳ τὴν Ἑλλάδα ἠργάσαντο, ~σωφρονοῦσαι
[227]	ἡμῶν· ἦ γὰρ ἂν ~ἀστεῖοι	καὶ	δημωφελεῖς εἶεν οἱ λόγοι. ἔγωγ᾽
[257]	~πολιτικῶν τοῦτ᾽ αὐτὸ λοιδορῶν ὠνείδιζε,	καὶ	διὰ πάσης τῆς λοιδορίας ἐκάλει
[255]	~λεγόντων ὡς αἰσχρὸν ἐρῶντι πλησιάζειν,	καὶ	διὰ τοῦτο ἀπωθῇ τὸν ἐρῶντα,
[277]	φύσει εἶδος ἀνευρίσκων, οὕτω τιθῇ	καὶ	διακοσμῇ τὸν ~λόγον, ποικίλῃ μὲν
[260]	γὰρ ἀκούειν ~δοκῶ τινων προσιόντων	καὶ	διαμαρτυρομένων λόγων, ὅτι ψεύδεται καὶ
[270]	καὶ ~ἐπὶ φύσιν νοῦ τε	καὶ	διανοίας ἀφικόμενος, ὧν δὴ πέρι
[256]	αἵρεσιν εἱλέσθην τε καὶ διεπραξάσθην·	~καὶ	διαπραξαμένω τὸ λοιπὸν ἤδη χρῶνται
[229]	ἐνθένδε; χαρίεντα γοῦν καὶ καθαρὰ	καὶ	διαφανῆ τὰ ὑδάτια φαίνεται, καὶ
[269]	εἰς ~τοὺς ταῦτα γεγραφότας τε	καὶ	διδάσκοντας ὡς ῥητορικὴν τέχνην, ἢ
[268]	ἀπειλητικὰς ὅσα τ᾽ ~(ἄλλα τοιαῦτα,	καὶ	διδάσκων αὐτὰ τραγῳδίας ποίησιν οἴεται
[271]	πάσας αἰτίας, προσαρμόττων ἕκαστον ἑκάστῳ	καὶ	διδάσκων οἵα οὖσα ὑφ᾽ ~οἵων
[277]	ὡς οἱ ῥαψῳδούμενοι ἄνευ ἀνακρίσεως	~καὶ	διδαχῆς πειθοῦς ἕνεκα ἐλέχθησαν, ~ἀλλὰ
[247]	οὖν καὶ μακάριαι θέαι τε	καὶ	διέξοδοι ἐντὸς οὐρανοῦ, ἃς ~θεῶν
[256]	πολλῶν μακαριστὴν αἵρεσιν εἱλέσθην τε	καὶ	διεπραξάσθην· ~καὶ διαπραξαμένω τὸ λοιπὸν
[253]	~ὢν τό τε εἶδος ὀρθὸς	καὶ	διηρθρωμένος, ὑψαύχην, ἐπίγρυπος, λευκὸς ἰδεῖν,
[258]	τὸ σῶμα ἡδοναὶ ἔχουσι· διὸ	καὶ	δικαίως ~ἀνδραποδώδεις κέκληνται. ~(Σωκράτης) ~σχολὴ
[246]	καὶ τοῖς ~ἐναντίοις φθίνει τε	καὶ	διόλλυται. ὁ μὲν δὴ μέγας
[247]	~δὲ ὁ ἀεὶ ἐθέλων τε	καὶ	δυνάμενος· φθόνος γὰρ ἔξω θείου
[276]	τε γίγνεται, καὶ ~ὅσῳ ἀμείνων	καὶ	δυνατώτερος τούτου φύεται; ~(Φαῖδρος) τίνα
[246]	τε καὶ ἐναντίος· χαλεπὴ δὴ	καὶ	~δύσκολος ἐξ ἀνάγκης ἡ περὶ
[244]	~σωφρονοῦσαι δὲ βραχέα ἢ οὐδέν·	καὶ	ἐὰν δὴ λέγωμεν Σίβυλλάν τε
[268]	(τ᾽ ἐὰν βούλωμαι καὶ ψύχειν,	καὶ	ἐὰν μὲν δόξῃ μοι, ἐμεῖν
[276]	ἔχων γεωργός, ὧν σπερμάτων ~κήδοιτο	καὶ	ἔγκαρπα βούλοιτο γενέσθαι, πότερα σπουδῇ
[258]	αὑτὸν δὴ λέγων μάλα σεμνῶς	καὶ	ἐγκωμιάζων ὁ συγγραφεύς ἔπειτα λέγει
[257]	σοι ἀπηχὲς εἴπομεν Φαῖδρός τε	καὶ	ἐγώ, ~Λυσίαν τὸν τοῦ λόγου
[236]	μοι δοκεῖς εἰρηκέναι. ποιήσω οὖν	καὶ	ἐγὼ οὕτως· ~τὸ μὲν τὸν
[262]	ἐν λόγοις παράγοι τοὺς ~ἀκούοντας.	καὶ	ἔγωγε, ὦ Φαῖδρε, αἰτιῶμαι τοὺς
[257]	Λυσίας ταπεινὸς φανῇ, ἐὰν ἄρα	καὶ	ἐθελήσῃ ~πρὸς αὐτὸν ἄλλον ἀντιπαρατεῖναι.
[251]	εἶτα προσορῶν ὡς θεὸν σέβεται,	καὶ	εἰ μὴ ἐδεδίει τὴν τῆς
[228]	ἐπιθυμῶν λέγειν· τελευτῶν δὲ ἔμελλε	καὶ	~εἰ μή τις ἑκὼν ἀκούοι
[267]	τῶν ~εἰρημένων; ~(Σωκράτης) ταῦτα λέγω,	καὶ	εἴ τι σὺ ἄλλο ἔχεις
[278]	ἄλλος συντίθησι λόγους, καὶ Ὁμήρῳ	~καὶ	εἴ τις ἄλλος αὖ ποίησιν
[278]	οἳ ~ἐπέστελλον (λέγειν Λυσίᾳ τε	καὶ	εἴ τις ἄλλος συντίθησι λόγους,
[231]	ὁμολογοῦσι νοσεῖν μᾶλλον ἢ ~σωφρονεῖν,	καὶ	εἰδέναι ὅτι κακῶς φρονοῦσιν, ἀλλ᾽
[241]	οὖν χρή, ὦ παῖ, συννοεῖν,	καὶ	εἰδέναι τὴν ἐραστοῦ φιλίαν ὅτι
[254]	καὶ πρὸς αὐτῷ τ᾽ ~ἐγένοντο	καὶ	εἶδον τὴν ὄψιν τὴν τῶν
[248]	ἡ μὲν ἄριστα θεῷ ἑπομένη	καὶ	~εἰκασμένη ὑπερῆρεν εἰς τὸν ἔξω
[267]	λόγων ὡς (διπλασιολογίαν καὶ ~γνωμολογίαν	καὶ	εἰκονολογίαν ὀνομάτων τε Λικυμνίων ἃ
[269]	τῶν παγκάλων τεχνημάτων βραχυλογιῶν τε	καὶ	εἰκονολογιῶν καὶ ~ὅσα ἄλλα διελθόντες
[263]	μὲν δεῖ ταῦτα ὁδῷ ~διῃρῆσθαι,	καὶ	εἰληφέναι τινὰ χαρακτῆρα ἑκατέρου τοῦ
[249]	ὃν ἂν θέλῃ ἑκάστη· ἔνθα	καὶ	εἰς θηρίου βίον ἀνθρωπίνη ~ψυχὴ
[240]	δὲ ἐραστὴς πρὸς τῷ βλαβερῷ	~καὶ	εἰς τὸ συνημερεύειν πάντων (ἀηδέστατον.
[268]	ἂν οἶμαι ὅτι μαίνεται ἅνθρωπος,	καὶ	ἐκ βιβλίου ποθὲν ἀκούσας ἢ
[249]	θηρίου βίον ἀνθρωπίνη ~ψυχὴ ἀφικνεῖται,	καὶ	ἐκ θηρίου ὅς ποτε ἄνθρωπος
[246]	αὐτῷ καλός τε καὶ ~ἀγαθὸς	καὶ	ἐκ τοιούτων, ὁ δ᾽ ἐξ
[231]	εἰσι καὶ ἐκ τῶν λόγων	καὶ	ἐκ τῶν ἔργων τοῖς ἄλλοις
[231]	ἂν ἐρῶσιν, ~καὶ ἕτοιμοί εἰσι	καὶ	ἐκ τῶν λόγων καὶ ἐκ
[253]	αὐτά. οἱ δὲ Ἀπόλλωνός τε	καὶ	~ἑκάστου τῶν θεῶν οὕτω κατὰ
[245]	ἁπαλὴν καὶ ἄβατον ~ψυχήν, ἐγείρουσα	καὶ	ἐκβακχεύουσα κατά τε ᾠδὰς καὶ
[234]	οὖν τῶν τε ~εἰρημένων μέμνησο	καὶ	ἐκεῖνο ἐνθυμοῦ, ὅτι τοὺς μὲν
[254]	καὶ ἐπειδὴ ἐγγὺς ἦσαν, ἐγκύψας	καὶ	ἐκτείνας ~τὴν κέρκον, ἐνδακὼν τὸν
[257]	καλλίστη καὶ ἀρίστη δέδοταί τε	~καὶ	ἐκτέτεισται παλινῳδία, τά τε ἄλλα
[259]	ἠμέλησαν σίτων τε καὶ ποτῶν,	καὶ	ἔλαθον τελευτήσαντες ~αὑτούς· ἐξ ὧν
[246]	ᾧ δὲ ἔοικεν, ~ἀνθρωπίνης τε	καὶ	ἐλάττονος· ταύτῃ οὖν λέγωμεν. ἐοικέτω
[256]	ἀρετή· τελευτήσαντες δὲ δὴ ὑπόπτεροι	~καὶ	ἐλαφροὶ γεγονότες τῶν τριῶν παλαισμάτων
[267]	λέγεις Θεόδωρον; ~(Σωκράτης) ~τί μήν;	καὶ	ἔλεγχόν γε καὶ ἐπεξέλεγχον ὡς
[272]	καὶ ἐπισχετέον, ~βραχυλογίας τε αὖ	καὶ	ἐλεινολογίας καὶ δεινώσεως ἑκάστων τε
[228]	Φαῖδρε, εἰ ἐγὼ Φαῖδρον ἀγνοῶ,	καὶ	ἐμαυτοῦ ἐπιλέλησμαι. ἀλλὰ γὰρ οὐδέτερά
[236]	ἐγώ, ὦ Σώκρατες, Σωκράτην ἀγνοῶ,	~καὶ	ἐμαυτοῦ ἐπιλέλησμαι, καὶ ὅτι ἐπεθύμει
[278]	σὺ εὐξαίμεθ᾽ ἂν σέ τε	καὶ	ἐμὲ γενέσθαι. ~(Φαῖδρος) παντάπασι μὲν
[251]	τοῦ πάθους καὶ ἀποροῦσα λυττᾷ,	καὶ	~ἐμμανὴς (οὖσα οὔτε νυκτὸς δύναται
[278]	τε ἂν αὐτῷ καὶ ἁρμόττοι	καὶ	ἐμμελεστέρως ἔχοι. ~(Φαῖδρος) καὶ οὐδέν
[266]	οὐκ ἀτιμαστέον αὐτὸ σοί τε	καὶ	ἐμοί, λεκτέον δὲ τί μέντοι
[237]	ἄλλοις ἐπιτιμῶμεν, ἀλλ᾽ ἐπειδὴ σοὶ	~καὶ	ἐμοὶ ὁ λόγος πρόκειται πότερα
[279]	μὲν γὰρ μετρίως ηὖκται. ~(Φαῖδρος)	καὶ	ἐμοὶ ταῦτα συνεύχου· κοινὰ γὰρ
[269]	ῥητορικὴν διδάσκουσίν τε καὶ γράφουσιν,	καὶ	ἔμοιγε δοκεῖς ἀληθῆ ~εἰρηκέναι· ἀλλὰ
[270]	εἰ μέλλεις, μὴ τριβῇ μόνον	καὶ	ἐμπειρίᾳ ἀλλὰ τέχνῃ, τῷ μὲν
[276]	τοῦ εἰδότος λόγον λέγεις ζῶντα	καὶ	ἔμψυχον, οὗ ὁ γεγραμμένος εἴδωλον
[227]	ἐξ ἑωθινοῦ. τῷ δὲ σῷ	καὶ	~ἐμῷ ἑταίρῳ πειθόμενος Ἀκουμενῷ κατὰ
[261]	ἄδικον; ~(Φαῖδρος) τί μήν; ~(Σωκράτης)	~καὶ	ἐν δημηγορίᾳ δὴ τῇ πόλει
[261]	ὅσοι ἄλλοι δημόσιοι σύλλογοι, ἀλλὰ	καὶ	ἐν ἰδίοις, ἡ ~αὐτὴ σμικρῶν
[262]	τῷ Λυσίου λόγῳ ὃν φέρεις,	καὶ	ἐν οἷς ἡμεῖς εἴπομεν ἰδεῖν
[255]	τοῦ ἅπτεσθαι ἔν τε γυμνασίοις	καὶ	ἐν ταῖς ἄλλαις ὁμιλίαις, ~(τότ᾽
[233]	αὐτοῖς εἴσονται. καὶ μὲν δὴ	καὶ	ἐν ταῖς (ἰδίαις ~δαπάναις οὐ
[255]	φίλος τῷ θεραπεύοντι, ἐὰν ~ἄρα	καὶ	ἐν τῷ πρόσθεν ὑπὸ συμφοιτητῶν
[263]	τε ἀνάγκη τὸ ~πλῆθος πλανᾶσθαι	καὶ	ἐν ᾧ μή. ~(Φαῖδρος) ~καλὸν
[261]	τὰ αὐτὰ ὅμοια καὶ ἀνόμοια,	καὶ	ἓν καὶ πολλά, μένοντά τε
[246]	ὁ δ᾽ ἐξ ἐναντίων τε	καὶ	ἐναντίος· χαλεπὴ δὴ καὶ ~δύσκολος
[262]	τι ὧν ~φαμεν ἀτέχνων τε	καὶ	ἐντέχνων εἶναι; ~(Φαῖδρος) ~πάντων γέ
[244]	καλοῦσιν· ὅσῳ δὴ οὖν τελεώτερον	καὶ	~ἐντιμότερον μαντικὴ οἰωνιστικῆς, τό τε
[246]	ἡνίοχοι πάντες ~αὐτοί τε ἀγαθοὶ	καὶ	ἐξ ἀγαθῶν, (τὸ δὲ τῶν
[274]	πάρεργον, ἀλλὰ δεσπόταις ἀγαθοῖς τε	καὶ	ἐξ ἀγαθῶν. ὥστ᾽ εἰ μακρὰ
[249]	πασῶν τῶν ἐνθουσιάσεων ἀρίστη τε	καὶ	ἐξ ἀρίστων τῷ τε ἔχοντι
[256]	~ἀλλήλοιν (διά τε τοῦ ἔρωτος	καὶ	ἔξω γενομένω διάγουσι, πίστεις τὰς
[276]	ταῦτα ~μὲν δὴ παιδιᾶς τε	καὶ	ἑορτῆς χάριν δρῴη ἄν, ὅτε
[247]	ἵππους στήσας παρέβαλεν ἀμβροσίαν τε	καὶ	ἐπ᾽ αὐτῇ νέκταρ ~ἐπότισεν. ~(καὶ
[257]	καὶ καταλείψεως ~συγγραμμάτων, οἵ γε	καὶ	ἐπειδάν τινα γράφωσι λόγον, οὕτως
[254]	~παιδικοῖς ἐπὶ τοὺς αὐτοὺς λόγους,	καὶ	ἐπειδὴ ἐγγὺς ἦσαν, ἐγκύψας καὶ
[267]	~τί μήν; καὶ ἔλεγχόν γε	καὶ	ἐπεξέλεγχον ὡς ποιητέον ἐν κατηγορίᾳ
[247]	ὅταν δὲ ~δὴ πρὸς δαῖτα	καὶ	ἐπὶ θοίνην ἴωσιν, ἄκραν ἐπὶ
[266]	ἄλλον ἡγήσωμαι δυνατὸν εἰς ἓν	~καὶ	ἐπὶ πολλὰ πεφυκόθ᾽ ὁρᾶν, τοῦτον
[260]	τὸ θρέμμα οἴκοι τε ~κεκτῆσθαι	καὶ	ἐπὶ στρατιᾶς, ἀποπολεμεῖν τε χρήσιμον
[233]	γὰρ καὶ ἀγαπήσουσιν καὶ ἀκολουθήσουσιν	καὶ	ἐπὶ ~τὰς θύρας ἥξουσι καὶ
[248]	βαρυνθῇ, βαρυνθεῖσα δὲ πτερορρυήσῃ τε	καὶ	ἐπὶ τὴν γῆν ~πέσῃ, τότε
[270]	τοιούτῳ ὄντι Ἀναξαγόρᾳ, μετεωρολογίας ἐμπλησθεὶς	καὶ	~ἐπὶ φύσιν νοῦ τε καὶ
[248]	δέ, ὑποβρύχιαι συμπεριφέρονται, πατοῦσαι ἀλλήλας	καὶ	~ἐπιβάλλουσαι, ἑτέρα (πρὸ τῆς ἑτέρας
[241]	ὁ δὲ ἀναγκάζεται ~διώκειν ἀγανακτῶν	καὶ	ἐπιθεάζων, ἠγνοηκὼς τὸ ἅπαν ἐξ
[246]	ἅρμα, πρῶτος πορεύεται, διακοσμῶν πάντα	καὶ	ἐπιμελούμενος· ~τῷ δ᾽ ἕπεται στρατιὰ
[266]	τέταρτον ~εἰκότα· καὶ πίστωσιν οἶμαι	καὶ	ἐπιπίστωσιν λέγειν τόν γε βέλτιστον
[229]	χαρίεντα ~ἡγοῦμαι, λίαν δὲ δεινοῦ	καὶ	ἐπιπόνου καὶ οὐ πάνυ εὐτυχοῦς
[229]	καὶ αὖθις τὸ τῆς Χιμαίρας,	καὶ	ἐπιρρεῖ δὲ ὄχλος τοιούτων ~Γοργόνων
[268]	διαχωρεῖν, καὶ ἄλλα πάμπολλα τοιαῦτα·	καὶ	ἐπιστάμενος αὐτὰ ~ἀξιῶ ἰατρικὸς εἶναι
[247]	οὖν θεοῦ διάνοια νῷ ~τε	καὶ	ἐπιστήμῃ ἀκηράτῳ τρεφομένη, καὶ ἁπάσης
[272]	προσλαβόντι καιροὺς τοῦ πότε λεκτέον	καὶ	ἐπισχετέον, ~βραχυλογίας τε αὖ καὶ
[229]	καὶ διαφανῆ τὰ ὑδάτια φαίνεται,	καὶ	~ἐπιτήδεια κόραις παίζειν παρ᾽ αὐτά.
[240]	πολλὰ τῶν τοιουτοτρόπων θρεμμάτων τε	καὶ	ἐπιτηδευμάτων, οἷς τό γε ~καθ᾽
[270]	ἐμποιήσειν, τῇ δὲ λόγους τε	καὶ	~ἐπιτηδεύσεις νομίμους πειθὼ ἣν ἂν
[240]	στέρεσθαι ἂν αὐτὸν ~δέξαιτο, ~(διακωλυτὰς	καὶ	ἐπιτιμητὰς ἡγούμενος τῆς ἡδίστης πρὸς
[239]	ἡ τοῦ ἐρῶντος ὁμιλία τε	καὶ	ἐπιτροπεία παρέξεται. ~σαφὲς δὴ τοῦτό
[274]	τέ τις εἴη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	καὶ	ἐπιχειροῦντί τοι τοῖς καλοῖς καλὸν
[234]	περὶ τῶν τοιούτων σοὶ ~εἱπόμην,	καὶ	ἑπόμενος συνεβάκχευσα μετὰ σοῦ τῆς
[250]	καὶ εὐδαίμονα φάσματα μυούμενοί ~τε	καὶ	ἐποπτεύοντες ἐν αὐγῇ καθαρᾷ, καθαροὶ
[251]	ἔχοντα τὸ κάλλος· ἰδοῦσα δὲ	~καὶ	ἐποχετευσαμένη ἵμερον ἔλυσε μὲν τὰ
[246]	γιγνομένη. τελέα (μὲν ~οὖν οὖσα	καὶ	ἐπτερωμένη μετεωροπορεῖ τε καὶ πάντα
[250]	ἔσχε ~μοῖραν, ὥστ᾽ ἐκφανέστατον εἶναι	(καὶ	ἐρασμιώτατον. ὁ μὲν οὖν μὴ
[245]	καὶ ἀνθρωπίνης ἰδόντα πάθη τε	καὶ	ἔργα τἀληθὲς ~νοῆσαι· ἀρχὴ δὲ
[232]	καὶ ἰδεῖν ἀκολουθοῦντας τοῖς ἐρωμένοις	καὶ	ἔργον τοῦτο ποιουμένους, ~ὥστε ὅταν
[241]	~καίτοι ᾤμην γε μεσοῦν αὐτόν,	καὶ	ἐρεῖν τὰ ἴσα περὶ τοῦ
[240]	παρρησίᾳ κατακορεῖ καὶ ἀναπεπταμένῃ χρωμένου;	~καὶ	ἐρῶν μὲν βλαβερός τε καὶ
[263]	βλάβη τέ ἐστι τῷ ἐρωμένῳ	καὶ	ἐρῶντι, καὶ αὖθις ὡς μέγιστον
[248]	ἢ φιλοκάλου ἢ μουσικοῦ τινος	καὶ	ἐρωτικοῦ, τὴν δὲ δευτέραν εἰς
[265]	αὖ ποιητικήν, τετάρτην ~δὲ ἀφροδίτης	καὶ	Ἔρωτος, ἐρωτικὴν μανίαν ἐφήσαμέν τε
[266]	ἐμοί, λεκτέον δὲ τί μέντοι	καὶ	ἔστι τὸ ~λειπόμενον τῆς ῥητορικῆς.
[247]	ὡσαύτως τὰ ὄντα ὄντως θεασαμένη	καὶ	ἑστιαθεῖσα, δῦσα ~πάλιν εἰς τὸ
[252]	ἀλλὰ μητέρων τε καὶ ἀδελφῶν	καὶ	ἑταίρων ~πάντων λέλησται, καὶ οὐσίας
[250]	μετ᾽ ἄλλου θεῶν, εἶδόν τε	καὶ	~ἐτελοῦντο τῶν τελετῶν ἣν θέμις
[235]	τε ὢν ταὐτὰ ἑτέρως τε	καὶ	ἑτέρως λέγων ἀμφοτέρως εἰπεῖν ἄριστα.
[239]	ῥητορικοῦ, βραδὺς ἀγχίνου. τοσούτων κακῶν	καὶ	ἔτι πλειόνων ~κατὰ τὴν διάνοιαν
[245]	~σωφρονοῦντος ἠφανίσθη. ~(τοσαῦτα μέν σοι	καὶ	ἔτι πλείω ἔχω μανίας γιγνομένης
[231]	φασιν φιλεῖν ὧν ἂν ἐρῶσιν,	~καὶ	ἕτοιμοί εἰσι καὶ ἐκ τῶν
[252]	ἀδικεῖσθαι ὑπὸ τοῦ ἐρωμένου, φονικοὶ	~καὶ	ἕτοιμοι καθιερεύειν αὑτούς τε καὶ
[250]	δὲ καὶ ἁπλᾶ καὶ ἀτρεμῆ	καὶ	εὐδαίμονα φάσματα μυούμενοί ~τε καὶ
[253]	ᾗ λέγω, οὕτω καλή τε	καὶ	~εὐδαιμονικὴ ὑπὸ τοῦ δι᾽ ἔρωτα
[239]	ἐραστῇ, ὅτι τῶν φιλτάτων τε	καὶ	~εὐνουστάτων καὶ θειοτάτων κτημάτων ὀρφανὸν
[247]	τε καὶ θεωροῦσα τἀληθῆ ~τρέφεται	καὶ	εὐπαθεῖ, ἕως ἂν κύκλῳ ἡ
[264]	εἴτε οὕτως εἴτε ἄλλως ἔχει,	καὶ	~εὑρήσεις τοῦ ἐπιγράμματος οὐδὲν διαφέροντα,
[268]	δ᾽ εἰ Σοφοκλεῖ αὖ προσελθὼν	καὶ	Εὐριπίδῃ τις λέγοι ὡς ἐπίσταται
[253]	μεθ᾽ Ἥρας εἵποντο, βασιλικὸν ζητοῦσι,	~καὶ	εὑρόντες περὶ τοῦτον πάντα δρῶσιν
[252]	παρ᾽ οὐδὲν τίθεται, ~νομίμων δὲ	καὶ	εὐσχημόνων, οἷς πρὸ τοῦ ἐκαλλωπίζετο,
[265]	τινα ὕμνον προσεπαίσαμεν μετρίως τε	καὶ	εὐφήμως τὸν ~ἐμόν τε καὶ
[278]	μὲν οὖν ἔγωγε βούλομαί τε	καὶ	εὔχομαι ἃ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[235]	οὐδὲν ~αὐτῷ μέλον τοῦ τοιούτου·	καὶ	ἐφαίνετο δή μοι νεανιεύεσθαι ἐπιδεικνύμενος
[253]	ἠναγκάσθαι πρὸς τὸν θεὸν βλέπειν,	καὶ	ἐφαπτόμενοι ~αὐτοῦ τῇ μνήμῃ ἐνθουσιῶντες
[274]	ὁ Θεὺθ τὰς τέχνας ἐπέδειξεν,	καὶ	ἔφη δεῖν διαδοθῆναι τοῖς ἄλλοις
[260]	καὶ φίλον ἢ δεινόν τε	καὶ	ἐχθρὸν (εἶναι ἢ φίλον) ~(Φαῖδρος)
[243]	~μεγάλας ἔχθρας οἱ ἐρασταὶ ἀναιροῦνται	καὶ	ἔχουσι πρὸς τὰ παιδικὰ φθονερῶς
[278]	τὸ ~ἀληθὲς ἔχει συνέθηκε ταῦτα,	καὶ	ἔχων βοηθεῖν, εἰς ἔλεγχον ἰὼν
[245]	~ποιητὴς ἐσόμενος, ἀτελὴς αὐτός τε	καὶ	ἡ ποίησις ὑπὸ τῆς τῶν
[263]	~(Σωκράτης) ~ποτέρωθι οὖν εὐαπατητότεροί ἐσμεν,	καὶ	ἡ ῥητορικὴ ἐν ποτέροις μεῖζον
[240]	παρέχεται ἀλλ᾽ ὅμως κόρον γε	καὶ	ἡ τούτων συνουσία ἔχει. ~καὶ
[242]	ὦ ἑταῖρε, μαντικόν γέ ~τι	καὶ	ἡ ψυχή· ἐμὲ γὰρ ἔθραξε
[252]	σκοποῦσιν οὖν εἰ φιλόσοφός ~τε	καὶ	ἡγεμονικὸς τὴν φύσιν, καὶ ὅταν
[259]	ᾄδοντες ~καὶ (ἀλλήλοις διαλεγόμενοι καθορᾶν	καὶ	ἡμᾶς. ~εἰ οὖν ἴδοιεν καὶ
[263]	φέρεται, καὶ ἀμφισβητοῦμεν ~ἀλλήλοις τε	καὶ	ἡμῖν αὐτοῖς; ~(Φαῖδρος) πάνυ μὲν
[237]	περὶ ~ἔρωτος οἷόν τ᾽ ἔστι	καὶ	ἣν ἔχει δύναμιν, (ὁμολογίᾳ θέμενοι
[246]	θεῶν μὲν οὖν ἵπποι τε	καὶ	ἡνίοχοι πάντες ~αὐτοί τε ἀγαθοὶ
[246]	συμφύτῳ δυνάμει ~ὑποπτέρου ζεύγους τε	καὶ	ἡνιόχου. θεῶν μὲν οὖν ἵπποι
[254]	πράγματα παρέχων τῷ σύζυγί τε	καὶ	ἡνιόχῳ ἀναγκάζει ~ἰέναι τε πρὸς
[254]	ὁ μὲν ὑπ᾽ ~αἰσχύνης τε	καὶ	θάμβους ἱδρῶτι πᾶσαν ἔβρεξε τὴν
[250]	εὐδαίμονι χορῷ μακαρίαν ὄψιν τε	καὶ	~θέαν, ἑπόμενοι μετὰ μὲν Διὸς
[256]	γενέσθαι. ~ταῦτα τοσαῦτα, ὦ παῖ,	καὶ	θεῖα οὕτω σοι δωρήσεται ἡ
[239]	τῶν φιλτάτων τε καὶ ~εὐνουστάτων	καὶ	θειοτάτων κτημάτων ὀρφανὸν πρὸ παντὸς
[261]	κατασκευάζεις, ~ἤ τινα Θρασύμαχόν τε	καὶ	Θεόδωρον Ὀδυσσέα. ~(Σωκράτης) ~ἴσως. ἀλλὰ
[242]	οὖν; τὸν ἔρωτα οὐκ Ἀφροδίτης	καὶ	θεόν τινα ἡγῇ; ~(Φαῖδρος) λέγεταί
[239]	δὲ τοῦ σώματος ἕξιν τε	καὶ	θεραπείαν οἵαν τε καὶ ὡς
[251]	δεχομένη (τὸν ἵμερον) ἄρδηταί τε	καὶ	θερμαίνηται, λωφᾷ τε τῆς ὀδύνης
[251]	φρίκης μεταβολή τε (καὶ ἱδρὼς	καὶ	θερμότης ἀήθης ~λαμβάνει· δεξάμενος γὰρ
[278]	καλεῖν ἔμοιγε μέγα εἶναι δοκεῖ	καὶ	θεῷ μόνῳ πρέπειν· τὸ ~δὲ
[251]	δόξαν, θύοι ἂν ὡς ἀγάλματι	καὶ	θεῷ τοῖς παιδικοῖς. ἰδόντα δ᾽
[247]	χρόνου τὸ ὂν ἀγαπᾷ τε	καὶ	θεωροῦσα τἀληθῆ ~τρέφεται καὶ εὐπαθεῖ,
[269]	τέχνη, οὐχ ᾗ Λυσίας τε	καὶ	~Θρασύμαχος πορεύεται δοκεῖ μοι φαίνεσθαι
[253]	ῥυθμίζοντες εἰς τὸ ἐκείνου ἐπιτήδευμα	καὶ	ἰδέαν ἄγουσιν, ὅση ἑκάστῳ ~δύναμις,
[232]	μὲν ἐρῶντας πολλοὺς ἀνάγκη ~πυθέσθαι	καὶ	ἰδεῖν ἀκολουθοῦντας τοῖς ἐρωμένοις καὶ
[248]	γενέσθαι. θόρυβος οὖν καὶ ~ἅμιλλα	καὶ	ἱδρὼς ἔσχατος γίγνεται, οὗ δὴ
[251]	ἐκ τῆς φρίκης μεταβολή τε	(καὶ	ἱδρὼς καὶ θερμότης ἀήθης ~λαμβάνει·
[239]	συμμιγεῖ σκιᾷ, πόνων μὲν ἀνδρείων	καὶ	ἱδρώτων ξηρῶν ~ἄπειρον, ἔμπειρον δὲ
[257]	καὶ ~τῶνδε χάριν ἔχων, εὐμενὴς	καὶ	ἵλεως τὴν ἐρωτικήν μοι τέχνην
[238]	τὸ μὴ ἀντιτεῖνον, κρεῖττον δὲ	καὶ	ἴσον ἐχθρόν. ~(οὔτε δὴ κρείττω
[244]	ποριζομένων ~ἀνθρωπίνῃ οἰήσει νοῦν τε	καὶ	ἱστορίαν, οἰονοϊστικὴν ἐπωνόμασαν, (ἣν νῦν
[229]	~ἆρ᾽ οὖν ἐνθένδε; χαρίεντα γοῦν	καὶ	καθαρὰ καὶ διαφανῆ τὰ ὑδάτια
[248]	τινι συντυχίᾳ χρησαμένη λήθης τε	~καὶ	κακίας πλησθεῖσα βαρυνθῇ, βαρυνθεῖσα δὲ
[260]	οὖν ὁ ῥητορικὸς ἀγνοῶν ἀγαθὸν	καὶ	κακόν, λαβὼν πόλιν ὡσαύτως ἔχουσαν
[246]	τῆς ψυχῆς πτέρωμα, αἰσχρῷ δὲ	καὶ	κακῷ καὶ τοῖς ~ἐναντίοις φθίνει
[277]	ὄναρ δικαίων (καὶ ἀδίκων πέρι	καὶ	κακῶν καὶ ~ἀγαθῶν οὐκ ἐκφεύγει
[258]	καὶ γράφειν ἀλλ᾽ αἰσχρῶς ~τε	καὶ	κακῶς. ~(Φαῖδρος) δῆλον δή. ~(Σωκράτης)
[244]	ἱέρειαι ~μανεῖσαι μὲν πολλὰ δὴ	καὶ	καλὰ ἰδίᾳ τε καὶ δημοσίᾳ
[267]	ὦ παῖ, καὶ ἄλλα πολλὰ	καὶ	καλά. τῶν γε μὴν οἰκτρογόων
[278]	ἐν ψυχῇ ~περὶ δικαίων τε	καὶ	καλῶν καὶ ἀγαθῶν (ἐν) μόνοις
[276]	~(Σωκράτης) ~τὸν δὲ δικαίων τε	καὶ	καλῶν καὶ ἀγαθῶν ἐπιστήμας ἔχοντα
[266]	περὶ λόγων τέχνης ~γεγραμμένοις. ~(Σωκράτης)	~(καὶ)	καλῶς γε ὑπέμνησας. προοίμιον μὲν
[259]	ὑπάρχειν δεῖ τοῖς εὖ γε	καὶ	καλῶς ῥηθησομένοις τὴν τοῦ λέγοντος
[272]	μακρὰν ~περιβαλλομένους· παντάπασι γάρ, ὃ	καὶ	κατ᾽ ἀρχὰς εἴπομεν τοῦδε τοῦ
[273]	τε ἀκουσομένων ~(τὰς φύσεις διαριθμήσηται,	καὶ	κατ᾽ εἴδη τε διαιρεῖσθαι τὰ
[227]	βαδίζων ποιῇ τὸν περίπατον Μέγαράδε	καὶ	κατὰ Ἡρόδικον προσβὰς τῷ ~τείχει
[245]	καὶ ἐκβακχεύουσα κατά τε ᾠδὰς	καὶ	κατὰ τὴν ἄλλην ποίησιν, ~μυρία
[252]	ἑαυτῷ οἷον ἄγαλμα τεκταίνεταί τε	καὶ	~κατακοσμεῖ, ὡς (τιμήσων τε καὶ
[257]	πόλεσιν αἰσχύνονται λόγους τε γράφειν	καὶ	~καταλείπειν συγγράμματα ἑαυτῶν, δόξαν φοβούμενοι
[257]	πολιτικῶν μάλιστα ἐρῶσι λογογραφίας τε	καὶ	καταλείψεως ~συγγραμμάτων, οἵ γε καὶ
[245]	~λύσιν τῷ ὀρθῶς μανέντι τε	καὶ	κατασχομένῳ (τῶν παρόντων κακῶν ~εὑρομένη.
[272]	χρὴ πάντας τοὺς λόγους ἄνω	καὶ	κάτω ~μεταστρέφοντα ἐπισκοπεῖν εἴ τίς
[227]	δέ, ἀλλ᾽ αὐτὸ δὴ τοῦτο	καὶ	~κεκόμψευται· λέγει γὰρ ὡς χαριστέον
[259]	μεσημβρίᾳ μὴ διαλεγομένους ἀλλὰ ~νυστάζοντας	καὶ	κηλουμένους ὑφ᾽ αὑτῶν δι᾽ ἀργίαν
[252]	ἐκαλλωπίζετο, πάντων ~καταφρονήσασα δουλεύειν ἑτοίμη	καὶ	κοιμᾶσθαι ὅπου ἂν ἐᾷ τις
[239]	οὖν κατὰ (διάνοιαν ἐπίτροπός τε	καὶ	κοινωνὸς οὐδαμῇ ~λυσιτελὴς ἀνὴρ ἔχων
[256]	ἐνθάδε ~βίον διάγουσιν, ἐγκρατεῖς αὑτῶν	καὶ	κόσμιοι ὄντες, δουλωσάμενοι μὲν ᾧ
[239]	καὶ ἀνάνδρου (διαίτης, ἀλλοτρίοις χρώμασι	~καὶ	κόσμοις χήτει οἰκείων κοσμούμενον, ὅσα
[237]	~ἐπὶ τὸ ἄριστον λόγῳ ἀγούσης	καὶ	κρατούσης τῷ κράτει σωφροσύνη ὄνομα·
[274]	ἀστρονομίαν, ἔτι δὲ πεττείας τε	καὶ	κυβείας, καὶ δὴ καὶ γράμματα.
[244]	καταφυγοῦσα πρὸς θεῶν ~εὐχάς τε	καὶ	λατρείας, ὅθεν δὴ καθαρμῶν τε
[246]	θεῷ φίλον, ταύτῃ ~ἐχέτω τε	καὶ	λεγέσθω· τὴν δὲ αἰτίαν τῆς
[278]	ἔλεγχον ἰὼν περὶ ὧν ἔγραψε,	~καὶ	λέγων αὐτὸς δυνατὸς τὰ γεγραμμένα
[260]	κατὰ τοῦ ~ὄνου, ἵππον ἐπονομάζων	καὶ	λέγων ὡς παντὸς ἄξιον τὸ
[272]	καὶ τραχεῖαν, ἐξὸν ὀλίγην τε	καὶ	λείαν. ~ἀλλ᾽ εἴ τινά πῃ
[241]	τῶν τότε, ὑπομιμνῄσκων τὰ ~πραχθέντα	καὶ	λεχθέντα, ὡς τῷ αὐτῷ διαλεγόμενος·
[230]	καὶ σφόδρα ἡδύ· ~θερινόν τε	καὶ	λιγυρὸν ὑπηχεῖ τῷ τῶν τεττίγων
[274]	τοῦτον δὴ πρῶτον ἀριθμόν τε	καὶ	λογισμὸν εὑρεῖν καὶ (γεωμετρίαν ~καὶ
[255]	φίλον ἀγαθῷ εἶναι. προσεμένου δὲ	καὶ	λόγον καὶ ὁμιλίαν δεξαμένου, ~ἐγγύθεν
[245]	ἑαυτοῦ κινουμένου, ~ψυχῆς οὐσίαν τε	καὶ	λόγον τοῦτον αὐτόν τις λέγων
[256]	ἡνιόχου πρὸς ταῦτα μετ᾽ αἰδοῦς	καὶ	λόγου ~ἀντιτείνει. ἐὰν μὲν δὴ
[259]	τῶν Μουσῶν περί ~τε οὐρανὸν	καὶ	λόγους οὖσαι θείους τε καὶ
[240]	δὲ τῶν ἄλλων ταύτῃ, ἃ	~καὶ	λόγῳ (ἐστὶν ἀκούειν οὐκ ἐπιτερπές,
[253]	~δόξης ἑταῖρος, ἄπληκτος, κελεύσματι μόνον	καὶ	(λόγῳ ἡνιοχεῖται· ὁ δ᾽ αὖ
[243]	ἁλμυρὰν ἀκοὴν ἀποκλύσασθαι· συμβουλεύω δὲ	καὶ	Λυσίᾳ ὅτι ~τάχιστα γράψαι ὡς
[227]	πρᾶγμα ~ποιήσασθαι τὸ τεήν τε	καὶ	Λυσίου διατριβὴν ἀκοῦσαι; ~(Φαῖδρος) πρόαγε
[228]	πάνυ μὲν φιλῶ, παρόντος δὲ	καὶ	Λυσίου, ἐμαυτόν σοι ἐμμελετᾶν ~παρέχειν
[266]	δὲ νῦν παρὰ σοῦ τε	καὶ	~Λυσίου μαθόντας εἰπὲ τί χρὴ
[278]	γεγονέναι, ἐν δὲ ~τοῖς διδασκομένοις	καὶ	μαθήσεως χάριν λεγομένοις καὶ τῷ
[247]	ἕκαστος ἐτάχθη. ~πολλαὶ μὲν οὖν	καὶ	μακάριαι θέαι τε καὶ διέξοδοι
[246]	ἐστι, πάντῃ πάντως θείας εἶναι	καὶ	μακρᾶς διηγήσεως, ᾧ δὲ ἔοικεν,
[265]	μὴ δεῖ χαρίζεσθαι, ~ἐλεγέτην. ~(Φαῖδρος)	καὶ	μάλ᾽ ἀνδρικῶς. ~(Σωκράτης) ~ὤιμην σε
[265]	Φαῖδρε, καλῶν παίδων ἔφορον. ~(Φαῖδρος)	καὶ	μάλα ἔμοιγε οὐκ ἀηδῶς ἀκοῦσαι.
[268]	~τὴν τῆς τέχνης δύναμιν. ~(Φαῖδρος)	καὶ	μάλα ἐρρωμένην, ὦ Σώκρατες, ἔν
[266]	τὸ ~λειπόμενον τῆς ῥητορικῆς. ~(Φαῖδρος)	~καὶ	μάλα που συχνά, ὦ Σώκρατες,
[258]	τε καὶ οἱ ἑταῖροι. ~(Φαῖδρος)	καὶ	μάλα. ~(Σωκράτης) ~δῆλόν γε ὅτι
[258]	θεώμενοι αὐτοῦ τὰ συγγράμματα; ~(Φαῖδρος)	καὶ	μάλα. ~(Σωκράτης) ~οἴει τινὰ οὖν
[274]	ἄν τῳ συμβῇ ~παθεῖν. ~(Φαῖδρος)	καὶ	μάλα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ μὲν
[263]	τὸ αὐτὸ πάντες διενοήθημεν; ~(Φαῖδρος)	καὶ	μάλα. ~(Σωκράτης) ~τί δ᾽ ὅταν
[233]	καὶ ἐπὶ ~τὰς θύρας ἥξουσι	καὶ	μάλιστα ἡσθήσονται καὶ οὐκ ἐλαχίστην
[235]	ὦ Σώκρατες· αὐτὸ γὰρ τοῦτο	καὶ	μάλιστα ὁ λόγος ἔχει. τῶν
[230]	θηρίον ὂν τυγχάνω Τυφῶνος πολυπλοκώτερον	καὶ	μᾶλλον ἐπιτεθυμμένον, ~εἴτε ἡμερώτερόν τε
[245]	δὲ ἀπὸ Μουσῶν κατοκωχή τε	καὶ	μανία, λαβοῦσα ἁπαλὴν καὶ ἄβατον
[241]	~νοῦν καὶ σωφροσύνην ἀντ᾽ ἔρωτος	καὶ	μανίας, ἄλλος γεγονὼς ~λέληθεν τὰ
[262]	τοῦ ἀγνοουμένου ὁμοιότητα ~σμικράν τε	καὶ	μεγάλην ἐν τοῖς ἄλλοις διαγιγνώσκειν;
[277]	νόμους ~τιθείς, σύγγραμμα πολιτικὸν γράφων	καὶ	μεγάλην τινὰ ἐν αὐτῷ βεβαιότητα
[261]	ἰδίοις, ἡ ~αὐτὴ σμικρῶν (τε	καὶ	μεγάλων πέρι, καὶ οὐδὲν ἐντιμότερον
[269]	~ῥήτωρ ἐλλόγιμος, προσλαβὼν ἐπιστήμην τε	καὶ	μελέτην, ὅτου δ᾽ ἂν ἐλλείπῃς
[233]	μνημεῖα καταλειφθῆναι τῶν μελλόντων ἔσεσθαι.	καὶ	μὲν δὴ βελτίονί ~σοι προσήκει
[231]	περὶ ὧν οὕτω ~διακείμενοι βουλεύονται;	καὶ	μὲν δὴ εἰ μὲν ἐκ
[232]	ἢ δι᾽ ἄλλην τινὰ ἡδονήν.	καὶ	μὲν δὴ εἴ σοι δέος
[233]	~κακῶν πλείστην χάριν αὐτοῖς εἴσονται.	καὶ	μὲν δὴ καὶ ἐν ταῖς
[232]	τοῦ ~πράγματος ἢ ἔχθραν γενέσθαι.	~καὶ	μὲν δὴ τῶν μὲν ἐρώντων
[266]	κατόπισθε μετ᾽ ἴχνιον ὥστε θεοῖο.	~καὶ	μέντοι καὶ τοὺς δυναμένους αὐτὸ
[252]	ὅσοι δὲ Ἄρεώς τε θεραπευταὶ	καὶ	μετ᾽ ἐκείνου περιεπόλουν, ~ὅταν ὑπ᾽
[241]	χρόνον ~ἄπιστος, ~εἰς ὃν πολλὰ	καὶ	μετὰ πολλῶν ὅρκων τε καὶ
[259]	εὐθὺς ᾄδειν, ~ἕως ἂν τελευτήσῃ,	καὶ	μετὰ ταῦτα ἐλθὸν παρὰ μούσας
[270]	μεγάλαι τῶν τεχνῶν προσδέονται (ἀδολεσχίας	καὶ	~μετεωρολογίας φύσεως πέρι· τὸ γὰρ
[268]	καὶ ὁπότε ἕκαστα ~τούτων ποιεῖν,	καὶ	μέχρι ὁπόσου; ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν
[243]	ἔλεγον; ἵνα καὶ τοῦτο ἀκούσῃ,	καὶ	μὴ ἀνήκοος ὢν ~φθάσῃ χαρισάμενος
[237]	ὅτι τάχιστα διαδράμω τὸν λόγον	καὶ	μὴ βλέπων πρὸς σὲ ~ὑπ᾽
[236]	ἀναγκαζώμεθα ποιεῖν ἀνταποδιδόντες ἀλλήλοις (εὐλαβήθητι)	καὶ	μὴ ~βούλου με ἀναγκάσαι λέγειν
[258]	ὁ τρόπος τοῦ καλῶς τε	καὶ	μὴ γράφειν; δεόμεθά τι, ὦ
[277]	γράφοιντο. τὸ μὲν οὖν ἔντεχνον	καὶ	μὴ δοκεῖ μοι δεδηλῶσθαι ~μετρίως.
[235]	ἐν τῷ βιβλίῳ ~βελτίω τε	καὶ	μὴ ἐλάττω ἕτερα ὑπέσχησαι εἰπεῖν
[265]	διατέμνειν κατ᾽ ἄρθρα ᾗ πέφυκεν,	καὶ	μὴ ἐπιχειρεῖν ~καταγνύναι μέρος μηδέν,
[237]	ἅπαντι δῆλον· ὅτι δ᾽ αὖ	καὶ	μὴ ~ἐρῶντες ἐπιθυμοῦσι τῶν καλῶν,
[237]	τῷ δὴ τὸν ἐρῶντά τε	καὶ	μὴ κρινοῦμεν; δεῖ ~αὖ νοῆσαι
[275]	ἐπίσταται λέγειν ~οἷς δεῖ γε	καὶ	μή. πλημμελούμενος δὲ καὶ οὐκ
[238]	ἢ βλάβη ἀπό τε ~ἐρῶντος	καὶ	μὴ τῷ χαριζομένῳ ἐξ εἰκότος
[236]	τούτων σύνες ὅ τοι λέγω,	καὶ	μηδαμῶς πρὸς βίαν βουληθῇς μᾶλλον
[262]	οὐκ ἔχοντες ἱκανὰ ~παραδείγματα. ~(Σωκράτης)	~καὶ	μὴν κατὰ τύχην γέ τινα,
[240]	καὶ ἡ τούτων συνουσία ἔχει.	~καὶ	μὴν τό γε ἀναγκαῖον αὖ
[227]	δή. ~(Σωκράτης) λέγοις ἄν. ~(Φαῖδρος)	~καὶ	μήν, ὦ Σώκρατες, προσήκουσα γέ
[245]	γῆν εἰς ἓν συμπεσοῦσαν στῆναι	καὶ	μήποτε αὖθις ἔχειν ὅθεν ~κινηθέντα
[239]	εἶναι τὸν ~ἐρώμενον· πατρὸς γὰρ	καὶ	μητρὸς καὶ συγγενῶν καὶ φίλων
[273]	εἴδη τε διαιρεῖσθαι τὰ ὄντα	καὶ	μιᾷ ἰδέᾳ ~δυνατὸς ᾖ καθ᾽
[252]	ἦν χορευτής, ἐκεῖνον τιμῶν τε	καὶ	~μιμούμενος εἰς τὸ δυνατὸν ζῇ,
[254]	~ἰέναι τε πρὸς τὰ παιδικὰ	καὶ	μνείαν ποιεῖσθαι τῆς τῶν ἀφροδισίων
[274]	ἔφη ὁ Θεύθ, σοφωτέρους Αἰγυπτίους	καὶ	~μνημονικωτέρους παρέξει· μνήμης τε γὰρ
[248]	περιφοράν, θορυβουμένη ὑπὸ τῶν ἵππων	καὶ	μόγις ~καθορῶσα τὰ ὄντα· ἡ
[267]	ἀκούων ποτέ μου Πρόδικος ἐγέλασεν,	καὶ	~μόνος αὐτὸς ηὑρηκέναι ἔφη ὧν
[278]	ἐς τὸ Νυμφῶν νᾶμά τε	καὶ	μουσεῖον ἠκούσαμεν λόγων, οἳ ~ἐπέστελλον
[261]	δὲ Παλαμήδους ἀνήκοος γέγονας; ~(Φαῖδρος)	~καὶ	ναὶ μὰ Δί᾽ ἔγωγε τῶν
[236]	ἐν ἐρημίᾳ, (ἰσχυρότερος δ᾽ ἐγὼ	καὶ	νεώτερος, ἐκ δὲ ~ἁπάντων τούτων
[241]	(ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον μὴ ~ἐρῶντι	καὶ	νοῦν ἔχοντι· εἰ δὲ μή,
[242]	τῶν δὲ ἄλλων πάμπολυ κρατεῖς	καὶ