Pages |
[251] |
~πάθος
περὶ
τοὺς
ὀδόντας
γίγνεται
|
ὅταν |
ἄρτι
φύωσιν,
κνῆσίς
τε
καὶ |
[252] |
καὶ
ἡγεμονικὸς
τὴν
φύσιν,
καὶ
|
ὅταν |
αὐτὸν
εὑρόντες
ἐρασθῶσι,
πᾶν
ποιοῦσιν |
[256] |
πορευομένους,
καὶ
ὁμοπτέρους
~ἔρωτος
χάριν,
|
ὅταν |
γένωνται,
γενέσθαι.
~ταῦτα
τοσαῦτα,
ὦ |
[253] |
μάστιγι
μετὰ
κέντρων
μόγις
ὑπείκων.
|
ὅταν |
δ᾽
~οὖν
ὁ
ἡνίοχος
ἰδὼν |
[248] |
δύνηται
ποιεῖν,
ἀεὶ
ἀβλαβῆ
εἶναι·
|
~ὅταν |
δὲ
ἀδυνατήσασα
ἐπισπέσθαι
μὴ
ἴδῃ, |
[276] |
τε
~αὐτοὺς
θεωρῶν
φυομένους
ἁπαλούς·
|
ὅταν |
δὲ>
ἄλλοι
παιδιαῖς
ἄλλαις
χρῶνται, |
[275] |
τι
σημαίνει
μόνον
ταὐτὸν
ἀεί.
|
~ὅταν |
δὲ
ἅπαξ
(γραφῇ,
κυλινδεῖται
μὲν |
[255] |
~κατὰ
ταὐτὰ
ἐκείνῳ
τῆς
ὀδύνης,
|
ὅταν |
δὲ
ἀπῇ,
κατὰ
ταὐτὰ
αὖ |
[261] |
τοῖς
αὐτοῖς
τοτὲ
μὲν
~δίκαιον,
|
ὅταν |
δὲ
βούληται,
ἄδικον;
~(Φαῖδρος)
τί |
[276] |
χάριν
σπερεῖ
τε
~καὶ
γράψει,
|
ὅταν |
(δὲ)
γράφῃ,
ἑαυτῷ
τε
ὑπομνήματα |
[247] |
γὰρ
ἔξω
θείου
χοροῦ
ἵσταται.
|
ὅταν |
δὲ
~δὴ
πρὸς
δαῖτα
καὶ |
[271] |
ὧν
τότε
ἤκουεν
λόγων
συνών.
|
ὅταν |
~δὲ
εἰπεῖν
τε
ἱκανῶς
ἔχῃ |
[254] |
τὴν
γῆν
ἐρείσας
ὀδύναις
ἔδωκεν.
|
ὅταν |
δὲ
ταὐτὸν
πολλάκις
πάσχων
ὁ |
[255] |
παρέχονται
πρὸς
τὸν
ἔνθεον
φίλον.
|
ὅταν |
δὲ
χρονίζῃ
τοῦτο
δρῶν
καὶ |
[251] |
τε
τῆς
ὀδύνης
~(καὶ
γέγηθεν·
|
ὅταν |
δὲ
χωρὶς
γένηται
καὶ
αὐχμήσῃ, |
[263] |
καὶ
μάλα.
~(Σωκράτης)
~τί
δ᾽
|
ὅταν |
δικαίου
ἢ
ἀγαθοῦ;
οὐκ
ἄλλος |
[244] |
ἐκάλεσαν.
ἀλλ᾽
ὡς
καλοῦ
ὄντος,
|
ὅταν |
θείᾳ
μοίρᾳ
~γίγνηται,
οὕτω
νομίσαντες |
[251] |
ἀρτιτελής,
ὁ
τῶν
τότε
πολυθεάμων,
|
ὅταν |
θεοειδὲς
πρόσωπον
ἴδῃ
κάλλος
~εὖ |
[254] |
τῇ
τοῦ
ἡνιόχου
προνοίᾳ,
καὶ
|
~ὅταν |
ἴδῃ
τὸν
καλόν,
φόβῳ
διόλλυται· |
[258] |
μὲν
οὖν.
~(Σωκράτης)
~τί
δέ;
|
ὅταν |
ἱκανὸς
γένηται
ῥήτωρ
ἢ
βασιλεύς, |
[253] |
τὸν
σφέτερον
παῖδα
~πεφυκέναι,
καὶ
|
ὅταν |
κτήσωνται,
μιμούμενοι
αὐτοί
τε
καὶ |
[255] |
ἐρῶντι
ἑαυτὸν
ὁρῶν
λέληθεν.
καὶ
|
ὅταν |
μὲν
ἐκεῖνος
παρῇ,
λήγει
~κατὰ |
[251] |
καὶ
γαργαλίζεται
φύουσα
τὰ
πτερά.
|
ὅταν |
μὲν
οὖν
βλέπουσα
πρὸς
τὸ |
[254] |
καὶ
παράνομα
~ἀναγκαζομένω·
τελευτῶντε
δέ,
|
ὅταν |
μηδὲν
ᾖ
πέρας
κακοῦ,
πορεύεσθον |
[260] |
ἢ
φίλον)
~(Φαῖδρος)
φαίνεται.
~(Σωκράτης)
|
~ὅταν |
οὖν
ὁ
ῥητορικὸς
ἀγνοῶν
ἀγαθὸν |
[232] |
καὶ
ἔργον
τοῦτο
ποιουμένους,
~ὥστε
|
ὅταν |
ὀφθῶσι
διαλεγόμενοι
(ἀλλήλοις,
τότε
αὐτοὺς |
[243] |
σοι
μάλα
πλησίον
ἀεὶ
πάρεστιν,
|
ὅταν |
σὺ
βούλῃ.
~(Σωκράτης)
~οὑτωσὶ
τοίνυν, |
[268] |
καὶ
περὶ
μεγάλου
πάνυ
σμικράς,
|
ὅταν |
τε
~βούληται
οἰκτράς,
καὶ
τοὐναντίον |
[256] |
φιλεῖ,
ὡς
σφόδρ᾽
εὔνουν
ἀσπαζόμενος,
|
ὅταν |
τε
συγκατακέωνται,
~οἷός
ἐστι
μὴ |
[250] |
μνήμης
ἱκανῶς
~πάρεστιν·
αὗται
δέ,
|
ὅταν |
τι
τῶν
ἐκεῖ
ὁμοίωμα
ἴδωσιν, |
[263] |
ἔτι
δ᾽
εἰπὲ
σαφέστερον.
~(Σωκράτης)
|
~ὅταν |
τις
ὄνομα
εἴπῃ
σιδήρου
ἢ |
[276] |
καλλίων
σπουδὴ
περὶ
αὐτὰ
γίγνεται,
|
~ὅταν |
τις
τῇ
διαλεκτικῇ
τέχνῃ
χρώμενος, |
[249] |
περὶ
τῆς
τετάρτης
μανίας
ἣν
|
ὅταν |
τὸ
τῇδέ
~τις
ὁρῶν
κάλλος, |
[249] |
ἔτει
ἀπέρχονται.
αἱ
δὲ
ἄλλαι,
|
ὅταν |
τὸν
~πρῶτον
βίον
τελευτήσωσιν,
κρίσεως |
[252] |
θεραπευταὶ
καὶ
μετ᾽
ἐκείνου
περιεπόλουν,
|
~ὅταν |
ὑπ᾽
Ἔρωτος
ἁλῶσι
καί
τι |