Pages
[271]	τῶν ~τοιῶνδε λόγων διὰ τήνδε	τὴν	αἰτίαν ἐς τὰ τοιάδε εὐπειθεῖς,
[243]	ἀλλ᾽ ἅτε μουσικὸς ὢν ἔγνω	τὴν	αἰτίαν, καὶ ποιεῖ εὐθὺς ~οὐκ
[273]	ἄρτι διήλθομεν ὅτι πανταχοῦ ὁ	τὴν	ἀλήθειαν εἰδὼς κάλλιστα ~ἐπίσταται εὑρίσκειν.
[249]	~γὰρ ἥ γε μήποτε ἰδοῦσα	τὴν	ἀλήθειαν εἰς τόδε ἥξει τὸ
[262]	ἄρα τέχνην, ὦ ἑταῖρε, ὁ	τὴν	ἀλήθειαν μὴ εἰδώς, δόξας δὲ
[245]	κατά τε ᾠδὰς καὶ κατὰ	τὴν	ἄλλην ποίησιν, ~μυρία τῶν παλαιῶν
[275]	εὐηθείας γέμοι καὶ τῷ ~ὄντι	τὴν	Ἄμμωνος μαντείαν ἀγνοοῖ, πλέον τι
[236]	ὦ μιαρέ, ὡς εὖ ἀνηῦρες	τὴν	ἀνάγκην ἀνδρὶ φιλολόγῳ ποιεῖν ὃ
[231]	εἶχον πόνον προστιθέντες (ἡγοῦνται πάλαι	τὴν	~ἀξίαν ἀποδεδωκέναι χάριν τοῖς ἐρωμένοις·
[273]	διὰ (παντὸς τοῦ λόγου γιγνόμενον	τὴν	ἅπασαν τέχνην πορίζειν. ~(Φαῖδρος) ~αὐτά
[251]	~λαμβάνει· δεξάμενος γὰρ τοῦ κάλλους	τὴν	ἀπορροὴν διὰ τῶν ὀμμάτων ~ἐθερμάνθη
[263]	~λόγον διεπεράνατο; βούλει πάλιν ἀναγνῶμεν	τὴν	ἀρχὴν αὐτοῦ; ~(Φαῖδρος) εἰ σοί
[238]	ἐκπρεπὴς ἣ ἂν τύχῃ γενομένη,	τὴν	αὑτῆς ἐπωνυμίαν ~ὀνομαζόμενον τὸν ἔχοντα
[234]	οἳ ~παυσαμένου τῆς ὥρας τότε	(τὴν	αὑτῶν ἀρετὴν ἐπιδείξονται. σὺ οὖν
[231]	~οἰκείων βουλεύσαιντο, πρὸς τὴν δύναμιν	τὴν	αὑτῶν εὖ ποιοῦσιν. ἔτι δὲ
[251]	πτερὸν ὁρμᾷ, συναυαινόμενα μύσαντα ἀποκλῄει	τὴν	βλάστην τοῦ ~πτεροῦ, ἡ δ᾽
[254]	τε καὶ τὰ ἰσχία ~πρὸς	τὴν	γῆν ἐρείσας ὀδύναις ἔδωκεν. ὅταν
[248]	δὲ πτερορρυήσῃ τε καὶ ἐπὶ	τὴν	γῆν ~πέσῃ, τότε νόμος ταύτην
[247]	τῆς κάκης ἵππος μετέχων, ἐπὶ	~τὴν	γῆν ῥέπων τε καὶ βαρύνων
[246]	ταύτῃ ~ἐχέτω τε καὶ λεγέσθω·	τὴν	δὲ αἰτίαν τῆς τῶν πτερῶν
[248]	ἢ μουσικοῦ τινος καὶ ἐρωτικοῦ,	τὴν	δὲ δευτέραν εἰς ~βασιλέως ἐννόμου
[239]	οὐδαμῇ ~λυσιτελὴς ἀνὴρ ἔχων ἔρωτα.	~τὴν	δὲ τοῦ σώματος ἕξιν τε
[265]	τὴν μὲν ὑπὸ νοσημάτων ἀνθρωπίνων,	τὴν	δὲ ὑπὸ θείας ~ἐξαλλαγῆς τῶν
[236]	τοιούτων ~οὐ τὴν εὕρεσιν ἀλλὰ	τὴν	διάθεσιν ἐπαινετέον, τῶν δὲ μὴ
[239]	κακῶν καὶ ἔτι πλειόνων ~κατὰ	τὴν	διάνοιαν ἐραστὴν ἐρωμένῳ ἀνάγκη γιγνομένων
[234]	κελεύειν τοὺς ἐρῶντας ταύτην ἔχειν	~τὴν	(διάνοιαν. οὔτε γὰρ τῷ λαμβάνοντι
[270]	ἂν μὲν ἁπλοῦν ᾖ, σκοπεῖν	τὴν	δύναμιν αὐτοῦ, τίνα πρὸς τί
[232]	δὲ ἄλλο τι κεκτημένων ~(ἀγαθὸν	τὴν	δύναμιν ἑκάστου φυλάττονται. πείσαντες μὲν
[265]	ῥηθέντων δυοῖν εἰδοῖν, (εἰ αὐτοῖν	τὴν	δύναμιν τέχνῃ λαβεῖν δύναιτό ~τις,
[231]	περὶ τῶν ~οἰκείων βουλεύσαιντο, πρὸς	τὴν	δύναμιν τὴν αὑτῶν εὖ ποιοῦσιν.
[273]	ὁ δ᾽ οὐκ ἐρεῖ δὴ	τὴν	ἑαυτοῦ κάκην, ἀλλά τι ἄλλο
[258]	μετὰ τοῦτο, ἐπιδεικνύμενος τοῖς ἐπαινέταις	τὴν	ἑαυτοῦ σοφίαν, ἐνίοτε πάνυ ~μακρὸν
[244]	μαρτυροῦσιν οἱ παλαιοὶ μανίαν σωφροσύνης	τὴν	ἐκ θεοῦ τῆς παρ᾽ ~ἀνθρώπων
[246]	αὐτὸ αὑτὸ δοκοῦν κινεῖν διὰ	τὴν	ἐκείνης δύναμιν, ζῷον τὸ ~σύμπαν
[236]	ὡς ἀληθῶς ἐπιχειρήσειν εἰπεῖν παρὰ	τὴν	ἐκείνου σοφίαν ἕτερόν τι ~ποικιλώτερον;
[259]	φιλοσοφίᾳ διάγοντάς τε καὶ ~τιμῶντας	τὴν	ἐκείνων μουσικὴν ἀγγέλλουσιν, αἳ δὴ
[251]	θερμανθέντος δὲ ἐτάκη τὰ περὶ	τὴν	~ἔκφυσιν, ἃ πάλαι ὑπὸ σκληρότητος
[243]	τῶν ~γὰρ ὀμμάτων στερηθεὶς διὰ	τὴν	Ἑλένης κακηγορίαν οὐκ ἠγνόησεν ὥσπερ
[244]	καλὰ ἰδίᾳ τε καὶ δημοσίᾳ	τὴν	Ἑλλάδα ἠργάσαντο, ~σωφρονοῦσαι δὲ βραχέα
[247]	ἡμεῖς νῦν ὄντων καλοῦμεν, ἀλλὰ	τὴν	ἐν τῷ ὅ ἐστιν ὂν
[233]	δὲ (καὶ αὐτοὶ χεῖρον διὰ	τὴν	ἐπιθυμίαν γιγνώσκοντες. ~τοιαῦτα γὰρ ὁ
[241]	ὦ παῖ, συννοεῖν, καὶ εἰδέναι	τὴν	ἐραστοῦ φιλίαν ὅτι οὐ μετ᾽
[257]	χάριν ἔχων, εὐμενὴς καὶ ἵλεως	τὴν	ἐρωτικήν μοι τέχνην ἣν ἔδωκας
[272]	ἂν εἴδη μάθῃ ~λόγων, τούτων	τὴν	εὐκαιρίαν τε καὶ ἀκαιρίαν διαγνόντι,
[236]	καὶ τῶν μὲν τοιούτων ~οὐ	τὴν	εὕρεσιν ἀλλὰ τὴν διάθεσιν ἐπαινετέον,
[236]	εὑρεῖν πρὸς τῇ διαθέσει καὶ	τὴν	εὕρεσιν. ~(Φαῖδρος) ~συγχωρῶ ὃ λέγεις·
[230]	μὲν οὖν αὐτό. ~(Σωκράτης) ~νὴ	τὴν	Ἥραν, καλή γε ἡ καταγωγή.
[243]	Τροίας· ~καὶ ποιήσας δὴ πᾶσαν	τὴν	καλουμένην Παλινῳδίαν παραχρῆμα ἀνέβλεψεν. ἐγὼ
[254]	ἐγγὺς ἦσαν, ἐγκύψας καὶ ἐκτείνας	~τὴν	κέρκον, ἐνδακὼν τὸν χαλινόν, μετ᾽
[230]	ἠρέμα προσάντει ἱκανὴ πέφυκε κατακλινέντι	τὴν	κεφαλὴν ~παγκάλως ἔχειν. ὥστε ἄριστά
[259]	καταγώγιον ~ὥσπερ προβάτια μεσημβριάζοντα περὶ	τὴν	κρήνην εὕδειν· ἐὰν δὲ ὁρῶσι
[239]	ὠφελίαν ἢ ~τίνα βλάβην περὶ	τὴν	κτῆσιν ἡ τοῦ ἐρῶντος ὁμιλία
[258]	ῥήτωρ ἢ βασιλεύς, ὥστε (λαβὼν	τὴν	Λυκούργου ἢ ~Σόλωνος ἢ Δαρείου
[274]	ὄντος Αἰγύπτου ὅλης Θαμοῦ περὶ	τὴν	μεγάλην πόλιν τοῦ ἄνω τόπου
[233]	θεραπεύων συνέσομαί ~σοι, ἀλλὰ καὶ	(τὴν	μέλλουσαν ὠφελίαν ἔσεσθαι, οὐχ ὑπ᾽
[248]	ἐν τῇ ~πρώτῃ γενέσει, ἀλλὰ	τὴν	μὲν πλεῖστα ἰδοῦσαν εἰς γονὴν
[265]	~μανίας δέ γε εἴδη δύο,	τὴν	μὲν ὑπὸ νοσημάτων ἀνθρωπίνων, τὴν
[228]	τά γε ῥήματα ~οὐκ ἐξέμαθον·	τὴν	μέντοι διάνοιαν σχεδὸν ἁπάντων, οἷς
[262]	ἄλλον, αὐτὸν δὲ μὴ ἀπατήσεσθαι,	τὴν	~ὁμοιότητα τῶν ὄντων καὶ ἀνομοιότητα
[270]	~τῴ τις τέχνῃ λόγους διδῷ,	τὴν	οὐσίαν δείξει ἀκριβῶς τῆς φύσεως
[237]	πολλοὺς λέληθεν ~ὅτι οὐκ ἴσασι	τὴν	οὐσίαν ἑκάστου. ὡς οὖν εἰδότες
[254]	αὐτῷ τ᾽ ~ἐγένοντο καὶ εἶδον	τὴν	ὄψιν τὴν τῶν παιδικῶν ἀστράπτουσαν.
[243]	Ἔρωτος κακηγορίαν πειράσομαι αὐτῷ ἀποδοῦναι	τὴν	παλινῳδίαν, ~γυμνῇ τῇ κεφαλῇ καὶ
[233]	μοι πείθῃ, πρῶτον μὲν οὐ	τὴν	παροῦσαν ἡδονὴν θεραπεύων συνέσομαί ~σοι,
[248]	τοῦ ἡνιόχου κεφαλήν, καὶ ~συμπεριηνέχθη	τὴν	περιφοράν, θορυβουμένη ὑπὸ τῶν ἵππων
[236]	μέντοι, ~τίνα θεῶν; ἢ βούλει	(τὴν	πλάτανον ταυτηνί; ἦ μήν, ἐάν
[269]	ὁ Περικλῆς πάντων τελεώτατος εἰς	τὴν	ῥητορικὴν ~γενέσθαι. ~(Φαῖδρος) τί δή;
[260]	ἂ< ν> οἴει μετὰ ταῦτα	τὴν	ῥητορικὴν (καρπὸν ὧν ἔσπειρε θερίζειν;
[268]	μηδὲ ~σμικρὸν ἁρμονίας ἐπαΐειν τὸν	τὴν	σὴν ἕξιν ἔχοντα· τὰ γὰρ
[237]	εἰς τοῦτο ~ἀποβλέποντες καὶ ἀναφέροντες	τὴν	σκέψιν ποιώμεθα εἴτε ὠφελίαν εἴτε
[232]	γενομένης κοινὴν ἂν> ἀμφοτέροις καταστῆναι	τὴν	(συμφοράν, ~προεμένου δέ σου ἃ
[232]	μὴ ἐρῶντας ~οὐδ᾽ αἰτιᾶσθαι διὰ	τὴν	συνουσίαν ἐπιχειροῦσιν, εἰδότες ὅτι ἀναγκαῖόν
[254]	δειλίᾳ τε ~καὶ ἀνανδρίᾳ λιπόντε	τὴν	τάξιν καὶ (ὁμολογίαν· καὶ πάλιν
[250]	αὐτὸ τὸ ~κάλλος, θεώμενος αὐτοῦ	τὴν	τῇδε ἐπωνυμίαν, ὥστ᾽ οὐ σέβεται
[252]	ἕως ἂν ᾖ ἀδιάφθορος καὶ	τὴν	τῇδε πρώτην γένεσιν ~βιοτεύῃ, καὶ
[251]	σέβεται, καὶ εἰ μὴ ἐδεδίει	τὴν	τῆς ~σφόδρα μανίας δόξαν, θύοι
[268]	ἴδωμεν, τίνα καὶ πότ᾽ ἔχει	~τὴν	τῆς τέχνης δύναμιν. ~(Φαῖδρος) καὶ
[241]	ἕξιν, πολὺ δὲ βλαβερωτάτῳ πρὸς	τὴν	τῆς ψυχῆς παίδευσιν, ἧς οὔτε
[262]	τε ἔσται, ἀλήθειαν ἀγνοῶν ἑκάστου,	τὴν	τοῦ ἀγνοουμένου ὁμοιότητα ~σμικράν τε
[254]	διόλλυται· ὥστε συμβαίνει τότ᾽ ἤδη	τὴν	τοῦ ἐραστοῦ ~ψυχὴν τοῖς παιδικοῖς
[255]	καὶ ~ὥρμησε πτεροφυεῖν τε καὶ	τὴν	τοῦ ἐρωμένου αὖ ψυχὴν ἔρωτος
[253]	ἀρύτωσιν ὥσπερ αἱ ~βάκχαι, ἐπὶ	τὴν	τοῦ ἐρωμένου ψυχὴν ἐπαντλοῦντες ποιοῦσιν
[243]	πρὶν γάρ τι παθεῖν διὰ	~τὴν	τοῦ Ἔρωτος κακηγορίαν πειράσομαι αὐτῷ
[248]	ὑπερῆρεν εἰς τὸν ἔξω τόπον	τὴν	τοῦ ἡνιόχου κεφαλήν, καὶ ~συμπεριηνέχθη
[254]	τοῦ ~ἡνιόχου ἡ μνήμη πρὸς	τὴν	τοῦ κάλλους φύσιν ἠνέχθη, καὶ
[259]	εὖ γε καὶ καλῶς ῥηθησομένοις	τὴν	τοῦ λέγοντος ~διάνοιαν εἰδυῖαν τὸ
[262]	~(Σωκράτης) ἴθι δή μοι ἀνάγνωθι	τὴν	τοῦ Λυσίου λόγου ἀρχήν. ~(Φαῖδρος)
[253]	~ἰχνεύοντες δὲ παρ᾽ ἑαυτῶν ἀνευρίσκειν	(τὴν	τοῦ σφετέρου θεοῦ φύσιν ~εὐποροῦσι
[241]	πρὸς οὐσίαν, βλαβερῷ δὲ πρὸς	τὴν	τοῦ ~σώματος ἕξιν, πολὺ δὲ
[269]	δοκεῖς ἀληθῆ ~εἰρηκέναι· ἀλλὰ δὴ	τὴν	τοῦ τῷ ὄντι ῥητορικοῦ τε
[268]	καὶ ἄλλον ποιεῖν ᾧ ἂν	τὴν	τούτων ἐπιστήμην παραδῶ, τί ἂν
[268]	τραγῳδίαν ἄλλο τι εἶναι ~ἢ	τὴν	τούτων σύστασιν πρέπουσαν ἀλλήλοις τε
[260]	ἀγαθέ, ἀγροικότερον τοῦ δέοντος λελοιδορήκαμεν	τὴν	τῶν λόγων ~τέχνην; ἡ δ᾽
[270]	ἐποιεῖτο ~Ἀναξαγόρας, ἐντεῦθεν εἵλκυσεν ἐπὶ	τὴν	τῶν λόγων τέχνην τὸ πρόσφορον
[231]	τοῖς δὲ μὴ ἐρῶσιν οὔτε	τὴν	τῶν ~οἰκείων ἀμέλειαν διὰ τοῦτο
[254]	~ἐγένοντο καὶ εἶδον τὴν ὄψιν	τὴν	τῶν παιδικῶν ἀστράπτουσαν. ἰδόντος δὲ
[272]	τούσδε ὧδε τοὺς λόγους ἐπὶ	τὴν	τῶνδε πειθώ, ~ταῦτα δ᾽ ἤδη
[230]	ἐκ τοῦ ἄστεος οὔτ᾽ εἰς	~τὴν	ὑπερορίαν ἀποδημεῖς, οὔτ᾽ ἔξω τείχους
[256]	φέρονται· εἰς γὰρ σκότον καὶ	τὴν	ὑπὸ γῆς πορείαν οὐ νόμος
[256]	ψυχὰς ἀφρούρους, συναγαγόντε εἰς ~ταὐτόν,	τὴν	ὑπὸ τῶν πολλῶν μακαριστὴν αἵρεσιν
[247]	ἐπὶ θοίνην ἴωσιν, ἄκραν ἐπὶ	τὴν	(ὑπουράνιον ἁψῖδα ~πορεύονται πρὸς ἄναντες,
[229]	καθιζησόμεθα. ~(Φαῖδρος) ὁρᾷς οὖν ἐκείνην	τὴν	ὑψηλοτάτην πλάτανον; ~(Σωκράτης) τί μήν;
[247]	δὲ αὐτῆς ὁ ἡνίοχος πρὸς	~τὴν	φάτνην τοὺς ἵππους στήσας παρέβαλεν
[233]	εὖ πάθωσι ταῦτα εἰκὸς ἐλάττω	τὴν	φιλίαν αὐτοῖς ποιῆσαι, ~ἀλλὰ ταῦτα
[252]	εἰ φιλόσοφός ~τε καὶ ἡγεμονικὸς	τὴν	φύσιν, καὶ ὅταν αὐτὸν εὑρόντες
[253]	ἐρωτικὸν ὄμμα, πᾶσαν αἰσθήσει διαθερμήνας	τὴν	ψυχήν, ~γαργαλισμοῦ τε καὶ πόθου
[255]	ὀμμάτων ἰόν, ᾗ πέφυκεν ἐπὶ	τὴν	ψυχὴν ἰέναι ~ἀφικόμενον καὶ ἀναπτερῶσαν,
[254]	καὶ θάμβους ἱδρῶτι πᾶσαν ἔβρεξε	τὴν	ψυχήν, ὁ δὲ λήξας τῆς
[252]	Διὸς δῖόν τινα ~εἶναι ζητοῦσι	τὴν	ψυχὴν τὸν ὑφ᾽ αὑτῶν ἐρώμενον·
[229]	ἀηδές, ἄλλως τε καὶ τήνδε	~τὴν	ὥραν τοῦ ἔτους τε καὶ
[229]	τοῦ Ἰλισοῦ λέγεται ὁ ~Βορέας	τὴν	Ὠρείθυιαν ἁρπάσαι; ~(Σωκράτης) λέγεται γάρ.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2007