Pages
[273]	καὶ δειλὸν συγκόψας, ἱμάτιον ἤ	τι	ἄλλο ἀφελόμενος, εἰς ~δικαστήριον ἄγηται,
[273]	τόδε ἡμῖν ~ὁ Τεισίας, μή	τι	ἄλλο λέγει (τὸ εἰκὸς ἢ
[271]	ποτὲ λεχθήσεται ~ἢ γραφήσεται οὔτε	τι	(ἄλλο οὔτε τοῦτο. ἀλλ᾽ οἱ
[264]	ἀνάγκης δεύτερον δεῖν τεθῆναι, ἤ	τι	ἄλλο τῶν ῥηθέντων; ἐμοὶ ~μὲν
[273]	δὴ τὴν ἑαυτοῦ κάκην, ἀλλά	τι	ἄλλο ψεύδεσθαι ~ἐπιχειρῶν τάχ᾽ ἂν
[266]	~(Σωκράτης) ~πῶς φῄς; καλόν πού	τι	ἂν εἴη, ὃ τούτων ἀπολειφθὲν
[242]	δή; ~(Σωκράτης) εὐήθη καὶ ὑπό	τι	ἀσεβῆ· οὗ τίς ἂν εἴη
[258]	ἐξετάσαι καὶ ἄλλον ὅστις πώποτέ	τι	γέγραφεν ἢ γράψει, εἴτε ~πολιτικὸν
[252]	~ἐπιχειρήσαντες μανθάνουσί τε ὅθεν ἄν	τι	δύνωνται καὶ αὐτοὶ μετέρχονται, ~ἰχνεύοντες
[268]	εἴ τις οἴεται τραγῳδίαν ἄλλο	τι	εἶναι ~ἢ τὴν τούτων σύστασιν
[246]	τοῦτο οὕτως ἔχον, ~μὴ ἄλλο	τι	εἶναι τὸ αὐτὸ ἑαυτὸ (κινοῦν
[269]	ὦ Σώκρατες, κινδυνεύει γε τοιοῦτόν	τι	εἶναι τὸ τῆς τέχνης ἣν
[269]	καὶ σύ, ὑπ᾽ ἀγροικίας ῥῆμά	τι	εἰπεῖν ἀπαίδευτον εἰς ~τοὺς ταῦτα
[264]	μιμεῖσθαι αὐτὰ ἐπιχειρῶν μὴ πάνυ	~τι	εἰς δὲ τοὺς ἑτέρους λόγους
[260]	ἀναγκάζω μανθάνειν λέγειν, ἀλλ᾽ εἴ	τι	ἐμὴ συμβουλή, ~κτησάμενον ἐκεῖνο οὕτως
[252]	ὑβριστικὸν πάνυ καὶ οὐ σφόδρα	τι	ἔμμετρον· ~ὑμνοῦσι δὲ ὧδε ~(τὸν
[264]	ἑτέρους λόγους ἴωμεν. ἦν γάρ	τι	ἐν αὐτοῖς, ὡς δοκῶ, προσῆκον
[275]	φρονοῦντας αὐτοὺς λέγειν, ἐὰν ~δέ	τι	ἔρῃ τῶν λεγομένων βουλόμενος μαθεῖν,
[264]	λόγον ὥσπερ ζῷον συνεστάναι ~σῶμά	τι	ἔχοντα αὐτὸν αὑτοῦ, ὥστε μήτε
[246]	οὔτε ἱκανῶς ~νοήσαντες (θεόν, ἀθάνατόν	τι	ζῷον, ἔχον μὲν ψυχήν, ἔχον
[242]	πρὶν ἂν ~ἀφοσιώσωμαι, ὡς δή	τι	ἡμαρτηκότα εἰς τὸ θεῖον. εἰμὶ
[228]	τὸν λόγον, εἰ μὴ ~πάνυ	τι	ἦν μακρός. ἐπορεύετο δ᾽ ἐκτὸς
[242]	ὥσπερ οὖν ἔστι, θεὸς ἤ	τι	~θεῖον ὁ Ἔρως, οὐδὲν ἂν
[230]	οὐ ταῦτα ἀλλ᾽ ἐμαυτόν, ~εἴτε	τι	θηρίον ὂν τυγχάνω Τυφῶνος πολυπλοκώτερον
[242]	τοι, ὦ ἑταῖρε, μαντικόν γέ	~τι	καὶ ἡ ψυχή· ἐμὲ γὰρ
[259]	~πολλῶν δὴ οὖν ἕνεκα λεκτέον	τι	καὶ οὐ καθευδητέον ἐν τῇ
[242]	ψυχή· ἐμὲ γὰρ ἔθραξε μέν	τι	καὶ πάλαι λέγοντα τὸν λόγον,
[232]	κρείττους γένωνται· τῶν δὲ ἄλλο	τι	κεκτημένων ~(ἀγαθὸν τὴν δύναμιν ἑκάστου
[265]	μὲν ἄφρον τῆς διανοίας ἕν	τι	κοινῇ εἶδος ἐλαβέτην, ~ὥσπερ (δὲ
[264]	διαφέρει αὐτοῦ πρῶτον ἢ ὕστατόν	τι	λέγεσθαι, ἐννοεῖς που, ὡς ~ἐγᾦμαι.
[276]	οὗ ὁ γεγραμμένος εἴδωλον ἄν	~τι	λέγοιτο δικαίως. ~(Σωκράτης) ~παντάπασι μὲν
[260]	εἴπωσι σοφοί, ἀλλὰ σκοπεῖν μή	~τι	λέγωσι· καὶ δὴ καὶ τὸ
[257]	~(ἐν τῷ πρόσθεν δ᾽ εἴ	τι	λόγῳ σοι ἀπηχὲς εἴπομεν Φαῖδρός
[260]	~τῷ τὰ ὄντα εἰδότι οὐδέν	τι	μᾶλλον ἔσται πείθειν τέχνῃ. ~(Φαῖδρος)
[278]	~δὲ ἢ φιλόσοφον ἢ τοιοῦτόν	τι	μᾶλλόν τε ἂν αὐτῷ καὶ
[242]	διαβὰς ἀπέρχομαι πρὶν ~ὑπὸ σοῦ	τι	μεῖζον ἀναγκασθῆναι. ~(Φαῖδρος) ~μήπω γε,
[252]	~ὅταν ὑπ᾽ Ἔρωτος ἁλῶσι καί	τι	οἰηθῶσιν ἀδικεῖσθαι ὑπὸ τοῦ ἐρωμένου,
[275]	τὴν Ἄμμωνος μαντείαν ἀγνοοῖ, πλέον	τι	οἰόμενος εἶναι λόγους ~(γεγραμμένους τοῦ
[243]	αὐτό γε τοῦτο· πρὶν γάρ	τι	παθεῖν διὰ ~τὴν τοῦ Ἔρωτος
[242]	πως ~ἐδυσωπούμην κατ᾽ Ἴβυκον, μή	τι	παρὰ θεοῖς ~(ἀμβλακὼν τιμὰν πρὸς
[262]	ἔοικεν, ἐρρηθήτην (τὼ λόγω ἔχοντέ	τι	~παράδειγμα, ὡς ἂν ὁ εἰδὼς
[273]	εὑρίσκειν. ὥστ᾽ εἰ μὲν ἄλλο	τι	περὶ τέχνης λόγων λέγεις, ἀκούοιμεν
[270]	γε τῷ τῶν Ἀσκληπιαδῶν δεῖ	τι	πιθέσθαι, οὐδὲ περὶ σώματος ~ἄνευ
[236]	παρὰ τὴν ἐκείνου σοφίαν ἕτερόν	τι	~ποικιλώτερον; ~(Φαῖδρος) ~περὶ μὲν τούτου,
[277]	μεταχειρισθῆναι τὸ ~λόγων γένος, οὔτε	τι	πρὸς τὸ διδάξαι οὔτε τι
[277]	τι πρὸς τὸ διδάξαι οὔτε	τι	πρὸς τὸ πεῖσαι, ὡς ὁ
[275]	καὶ αὖ ὁ παραδεχόμενος ὥς	~τι	σαφὲς καὶ βέβαιον ἐκ γραμμάτων
[275]	ὡς ζῶντα, ἐὰν δ᾽ ἀνέρῃ	τι,	σεμνῶς πάνυ ~σιγᾷ. ταὐτὸν δὲ
[275]	τῶν λεγομένων βουλόμενος μαθεῖν, ἕν	τι	σημαίνει μόνον ταὐτὸν ἀεί. ~ὅταν
[238]	ἀτάρ, ὦ φίλε Φαῖδρε, δοκῶ	τι	σοί, ὥσπερ ἐμαυτῷ, θεῖον πάθος
[267]	~(Σωκράτης) ταῦτα λέγω, καὶ εἴ	τι	σὺ ἄλλο ἔχεις εἰπεῖν λόγων
[235]	ἔδοξεν, ὦ Φαῖδρε, εἰ μή	τι	σὺ ἄλλο λέγεις, δὶς καὶ
[234]	τὰ ~εἰρημένα· εἰ δ᾽ ἔτι	τι>	σὺ ποθεῖς, ἡγούμενος παραλελεῖφθαι, ἐρώτα.
[250]	γὰρ ἂν παρεῖχεν ἔρωτας, εἴ	τι	τοιοῦτον ἑαυτῆς ἐναργὲς εἴδωλον ~παρείχετο
[248]	ψυχὴ θεῷ συνοπαδὸς γενομένη κατίδῃ	τι	τῶν ἀληθῶν, μέχρι τε τῆς
[274]	γ᾽ ἂν ἔθ᾽ ἡμῖν μέλοι	τι	τῶν ἀνθρωπίνων δοξασμάτων; ~(Φαῖδρος) γελοῖον
[250]	ἱκανῶς ~πάρεστιν· αὗται δέ, ὅταν	τι	τῶν ἐκεῖ ὁμοίωμα ἴδωσιν, ἐκπλήττονται
[263]	ἡμᾶς ὑπολαβεῖν τὸν ἔρωτα ἕν	τι	τῶν ὄντων ~ὃ (αὐτὸς ἐβουλήθη,
[251]	ἰδέαν, πρῶτον μὲν ἔφριξε καί	τι	τῶν τότε ὑπῆλθεν ~αὐτὸν δειμάτων,
[278]	τὰ γεγραμμένα φαῦλα ἀποδεῖξαι, οὔ	τι	τῶνδε ~ἐπωνυμίαν ἔχοντα δεῖ (λέγεσθαι
[242]	λέγεταί γε δή. ~(Σωκράτης) ~οὔ	τι	ὑπό γε Λυσίου, οὐδὲ ὑπὸ
[258]	ποιησάμενος σύγγραμμα· ἤ σοι ἄλλο	τι	φαίνεται τὸ τοιοῦτον ἢ λόγος
[275]	λόγοι· δόξαις μὲν ἂν ὥς	τι	φρονοῦντας αὐτοὺς λέγειν, ἐὰν ~δέ
[258]	τε καὶ μὴ γράφειν; δεόμεθά	τι,	ὦ Φαῖδρε, Λυσίαν τε ~περὶ
[262]	ἐν οἷς ἡμεῖς εἴπομεν ἰδεῖν	τι	ὧν ~φαμεν ἀτέχνων τε καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2007