| Pages |
| [259] |
λέγοντος
~διάνοιαν
εἰδυῖαν
τὸ
ἀληθὲς
|
ὧν |
ἂν
ἐρεῖν
πέρι
μέλλῃ;
~(Φαῖδρος) |
| [231] |
ὅτι
τούτους
μάλιστά
φασιν
φιλεῖν
|
ὧν |
ἂν
ἐρῶσιν,
~καὶ
ἕτοιμοί
εἰσι |
| [233] |
ὄντες
ταῦτα
~ἔπραξαν,
οὐκ
ἐξ
|
ὧν |
ἂν
εὖ
πάθωσι
ταῦτα
εἰκὸς |
| [231] |
ὡς
ἐκείνοις
μὲν
τότε
μεταμέλει
|
ὧν |
ἂν
εὖ
~ποιήσωσιν,
ἐπειδὰν
τῆς |
| [264] |
ὡς
ἐκείνοις
μὲν
τότε
μεταμέλει
|
ὧν |
ἂν
εὖ
~ποιήσωσιν,
ἐπειδὰν
τῆς |
| [275] |
τοῦ
τὸν
εἰδότα
ὑπομνῆσαι
περὶ
|
ὧν |
ἂν
ᾖ
τὰ
γεγραμμένα.
~(Φαῖδρος) |
| [267] |
καὶ
~μόνος
αὐτὸς
ηὑρηκέναι
ἔφη
|
ὧν |
δεῖ
λόγων
τέχνην·
δεῖν
δὲ |
| [231] |
δὲ
μὴ
διὰ
(τοῦτο
ἀτυχῆσαι
|
ὧν |
δέομαι,
~ὅτι
οὐκ
ἐραστὴς
ὤν |
| [264] |
(δὲ
μὴ
διὰ
τοῦτο
ἀτυχῆσαι
|
ὧν |
δέομαι,
ὅτι
~οὐκ
ἐραστὴς
ὢν |
| [262] |
δὲ
μὴ
διὰ
τοῦτο
ἀτυχῆσαι
|
ὧν |
δέομαι,
ὅτι
οὐκ
~ἐραστὴς
ὢν |
| [277] |
ὡμολογημένων.
~(Φαῖδρος)
τὰ
ποῖα;
~(Σωκράτης)
|
~ὧν |
δὴ
πέρι
βουληθέντες
ἰδεῖν
ἀφικόμεθα |
| [270] |
νοῦ
τε
καὶ
διανοίας
ἀφικόμενος,
|
ὧν |
δὴ
πέρι
τὸν
πολὺν
λόγον |
| [278] |
βοηθεῖν,
εἰς
ἔλεγχον
ἰὼν
περὶ
|
ὧν |
ἔγραψε,
~καὶ
λέγων
αὐτὸς
δυνατὸς |
| [232] |
ἔτυχον,
~ἀλλὰ
δι᾽
ἀρετὴν
ἔπραξαν
|
ὧν |
ἐδέοντο,
οὐκ
ἂν
τοῖς
συνοῦσι |
| [266] |
οὐ
μὲν
δὴ
ἐπιστήμονές
γε
|
ὧν |
ἐρωτᾷς.
ἀλλὰ
τοῦτο
μὲν
τὸ |
| [260] |
μετὰ
ταῦτα
τὴν
ῥητορικὴν
(καρπὸν
|
ὧν |
ἔσπειρε
θερίζειν;
~(Φαῖδρος)
οὐ
πάνυ |
| [247] |
που
ἑτέρα
(ἐν
ἑτέρῳ
οὖσα
|
~ὧν |
ἡμεῖς
νῦν
ὄντων
καλοῦμεν,
ἀλλὰ |
| [277] |
τε
ἀληθὲς
ἑκάστων
εἰδῇ
πέρι
|
ὧν |
λέγει
ἢ
γράφει,
κατ᾽
αὐτό |
| [276] |
~παίζειν,
δικαιοσύνης
τε
καὶ
ἄλλων
|
ὧν |
λέγεις
πέρι
μυθολογοῦντα.
~(Σωκράτης)
~ἔστι |
| [269] |
ἢ
καὶ
Περικλέα,
εἰ
ἀκούσειαν
|
ὧν |
νυνδὴ
~ἡμεῖς
διῇμεν
τῶν
παγκάλων |
| [231] |
ταῦτα
καλῶς
ἔχειν
ἡγήσαιντο
περὶ
|
ὧν |
οὕτω
~διακείμενοι
βουλεύονται;
καὶ
μὲν |
| [240] |
οὔτε
ἁλόντα
εὐμεταχείριστον
ἡγήσεται·
ἐξ
|
ὧν |
πᾶσα
ἀνάγκη
~ἐραστὴν
παιδικοῖς
φθονεῖν |
| [264] |
τὸν
λόγον,
καὶ
ἄρχεται
ἀφ᾽
|
ὧν |
~πεπαυμένος
ἂν
ἤδη
ὁ
ἐραστὴς |
| [258] |
οὐ
γάρ
που
ἐκείνων
γε
|
ὧν |
προλυπηθῆναι
δεῖ
ἢ
μηδὲ
~ἡσθῆναι, |
| [276] |
εἰπέ·
ὁ
νοῦν
ἔχων
γεωργός,
|
ὧν |
σπερμάτων
~κήδοιτο
καὶ
ἔγκαρπα
βούλοιτο |
| [271] |
τοῦτο.
ἀλλ᾽
οἱ
νῦν
γράφοντες,
|
ὧν |
σὺ
~ἀκήκοας,
τέχνας
λόγων
πανοῦργοί |
| [258] |
~(Φαῖδρος)
~οὔκουν
εἰκός
γε
ἐξ
|
ὧν |
σὺ
λέγεις·
καὶ
γὰρ
ἂν |
| [278] |
αὖ
τὸν
μὴ
ἔχοντα
τιμιώτερα
|
ὧν |
συνέθηκεν
ἢ
ἔγραψεν
ἄνω
κάτω |
| [252] |
δύο
~ἔπη
εἰς
τὸν
ἔρωτα,
|
ὧν |
τὸ
ἕτερον
ὑβριστικὸν
πάνυ
καὶ |
| [259] |
καὶ
ἔλαθον
τελευτήσαντες
~αὑτούς·
ἐξ
|
ὧν |
τὸ
τεττίγων
γένος
μετ᾽
ἐκεῖνο |
| [250] |
ἐπὶ
τὸ
ἄδικον
τραπόμεναι
~λήθην
|
ὧν |
τότε
εἶδον
ἱερῶν
ἔχειν.
ὀλίγαι |
| [271] |
μηδὲν
εἶναί
πω
πλέον
αὐτῷ
|
ὧν |
τότε
ἤκουεν
λόγων
συνών.
ὅταν |
| [262] |
οἷς
ἡμεῖς
εἴπομεν
ἰδεῖν
τι
|
ὧν |
~φαμεν
ἀτέχνων
τε
καὶ
ἐντέχνων |
