Pages |
[247] |
αὐτῶν
τὸ
αὑτοῦ,
ἕπεται
~δὲ
|
ὁ |
ἀεὶ
ἐθέλων
τε
καὶ
δυνάμενος· |
[253] |
ἐὰν
~αἱρεθῇ·
ἁλίσκεται
δὲ
δὴ
|
ὁ |
αἱρεθεὶς
τοιῷδε
τρόπῳ.
~καθάπερ
ἐν |
[255] |
τῇ
συγκοιμήσει
τοῦ
μὲν
ἐραστοῦ
|
ὁ |
ἀκόλαστος
ἵππος
ἔχει
ὅτι
λέγῃ |
[269] |
~ἀλλ᾽
οὐ
τὰ
τραγικά,
καὶ
|
ὁ |
Ἀκουμενὸς
τὰ
πρὸ
ἰατρικῆς
ἀλλ᾽ |
[270] |
ποτε
λέγει
Ἱπποκράτης
τε
καὶ
|
ὁ |
ἀληθὴς
λόγος.
~ἆρ᾽
οὐχ
ὧδε |
[246] |
μέμεικται.
καὶ
πρῶτον
~μὲν
ἡμῶν
|
ὁ |
ἄρχων
συνωρίδος
ἡνιοχεῖ,
εἶτα
τῶν |
[241] |
πρόσθεν
ὅμοιός
τε
ἐκείνῳ
καὶ
|
ὁ |
αὐτὸς
~πάλιν
γένηται.
φυγὰς
δὴ |
[270] |
~(Φαῖδρος)
πῶς
τοῦτο
λέγεις;
~(Σωκράτης)
|
~ὁ |
αὐτός
που
τρόπος
τέχνης
ἰατρικῆς |
[237] |
τοῦ
μύθου,
ὅν
με
~ἀναγκάζει
|
ὁ |
βέλτιστος
οὑτοσὶ
λέγειν,
ἵν᾽
ὁ |
[229] |
ποθὲν
ἀπὸ
τοῦ
Ἰλισοῦ
λέγεται
|
ὁ |
~Βορέας
τὴν
Ὠρείθυιαν
ἁρπάσαι;
~(Σωκράτης) |
[227] |
προσήκουσα
γέ
σοι
ἡ
ἀκοή·
|
ὁ |
γάρ
τοι
λόγος
ἦν,
περὶ |
[276] |
λέγεις
ζῶντα
καὶ
ἔμψυχον,
οὗ
|
ὁ |
γεγραμμένος
εἴδωλον
ἄν
~τι
λέγοιτο |
[253] |
κελεύσματι
μόνον
καὶ
(λόγῳ
ἡνιοχεῖται·
|
ὁ |
δ᾽
αὖ
~σκολιός,
πολύς,
εἰκῇ |
[274] |
γὰρ
καὶ
σοφίας
φάρμακον
ηὑρέθη.
|
ὁ |
δ᾽
~εἶπεν·
ὦ
τεχνικώτατε
Θεύθ, |
[266] |
ἔρωτα
ἐλοιδόρησεν
μάλ᾽
ἐν
δίκῃ,
|
ὁ |
δ᾽
~εἰς
τὰ
ἐν
δεξιᾷ |
[246] |
καὶ
~ἀγαθὸς
καὶ
ἐκ
τοιούτων,
|
ὁ |
δ᾽
ἐξ
ἐναντίων
τε
καὶ |
[254] |
τὸν
χαλινόν,
μετ᾽
ἀναιδείας
ἕλκει·
|
ὁ |
δ᾽
(ἡνίοχος
ἔτι
~μᾶλλον
ταὐτὸν |
[253] |
ἵππων
ὁ
μέν,
φαμέν,
ἀγαθός,
|
ὁ |
δ᾽
οὔ·
ἀρετὴ
δὲ
τίς |
[273] |
ἂν
ἐγὼ
τοιόσδε
τοιῷδε
~ἐπεχείρησα;
|
ὁ |
δ᾽
οὐκ
ἐρεῖ
δὴ
τὴν |
[265] |
μὲν
γὰρ
ὡς
τῷ
ἐρῶντι,
|
ὁ |
δ᾽
ὡς
τῷ
μὴ
δεῖ |
[241] |
ὀστράκου
μεταπεσόντος,
ἵεται
φυγῇ
μεταβαλών·
|
ὁ |
δὲ
ἀναγκάζεται
~διώκειν
ἀγανακτῶν
καὶ |
[251] |
αἰσχύνεται
παρὰ
φύσιν
ἡδονὴν
~διώκων·
|
ὁ |
δὲ
ἀρτιτελής,
ὁ
τῶν
τότε |
[277] |
~(Φαῖδρος)
οὐ
γὰρ
οὖν.
~(Σωκράτης)
|
~ὁ |
δέ
γε
ἐν
μὲν
τῷ |
[228] |
πολλάκις
ἐπαναλαμβάνων
ἐκέλευέν
οἱ
λέγειν,
|
ὁ |
δὲ
ἐπείθετο
~(προθύμως.
τῷ
δὲ |
[274] |
δεῖν
διαδοθῆναι
τοῖς
ἄλλοις
~Αἰγυπτίοις·
|
ὁ |
δὲ
ἤρετο
ἥντινα
ἑκάστη
ἔχοι |
[254] |
ἱδρῶτι
πᾶσαν
ἔβρεξε
τὴν
ψυχήν,
|
ὁ |
δὲ
λήξας
τῆς
ὀδύνης,
~ἣν |
[236] |
~οὔκ,
ἀλλὰ
καὶ
δὴ
λέγω·
|
ὁ |
δέ
μοι
λόγος
ὅρκος
ἔσται. |
[256] |
τῷ
ἐρῶντι,
εἰ
δεηθείη
~τυχεῖν·
|
ὁ |
δὲ
ὁμόζυξ
αὖ
μετὰ
τοῦ |
[254] |
κατέχει
μὴ
ἐπιπηδᾶν
~τῷ
ἐρωμένῳ·
|
ὁ |
δὲ
οὔτε
κέντρων
ἡνιοχικῶν
οὔτε |
[244] |
διότι
δὴ
ὁ
μὲν
μαίνεται,
|
ὁ |
δὲ
~σωφρονεῖ.
εἰ
μὲν
γὰρ |
[256] |
ἀντὶ
πολλῶν
πόνων
(σμικρὰ
ἀπολαῦσαι·
|
ὁ |
δὲ
~τῶν
παιδικῶν
ἔχει
μὲν |
[241] |
λεχθέντα,
ὡς
τῷ
αὐτῷ
διαλεγόμενος·
|
ὁ |
δὲ
ὑπ᾽
αἰσχύνης
οὔτε
~εἰπεῖν |
[262] |
ἔχοντέ
τι
~παράδειγμα,
ὡς
ἂν
|
ὁ |
εἰδὼς
τὸ
ἀληθὲς
προσπαίζων
ἐν |
[243] |
τὼ
λόγω,
οὗτός
τε
καὶ
|
ὁ |
ἐκ
~τοῦ
βιβλίου
ῥηθείς.
εἰ |
[277] |
τι
πρὸς
τὸ
πεῖσαι,
ὡς
|
ὁ |
ἔμπροσθεν
πᾶς
~μεμήνυκεν
ἡμῖν
λόγος. |
[258] |
ἀρχῇ
ἀνδρὸς
πολιτικοῦ
(συγγράμματι)
πρῶτος
|
ὁ |
ἐπαινέτης
~γέγραπται.
~(Φαῖδρος)
πῶς;
~(Σωκράτης) |
[264] |
ἀφ᾽
ὧν
~πεπαυμένος
ἂν
ἤδη
|
ὁ |
ἐραστὴς
λέγοι
πρὸς
τὰ
παιδικά. |
[257] |
Πολέμαρχος
τέτραπται,
τρέψον,
ἵνα
καὶ
|
ὁ |
~ἐραστὴς
ὅδε
αὐτοῦ
μηκέτι
ἐπαμφοτερίζῃ |
[249] |
ὅτι
ταύτης
μετέχων
τῆς
μανίας
|
ὁ |
ἐρῶν
τῶν
~καλῶν
ἐραστὴς
καλεῖται. |
[237] |
μὲν
οὖν
δὴ
ἐπιθυμία
τις
|
ὁ |
ἔρως,
ἅπαντι
δῆλον·
ὅτι
δ᾽ |
[233] |
τὴν
ἐπιθυμίαν
γιγνώσκοντες.
~τοιαῦτα
γὰρ
|
ὁ |
ἔρως
ἐπιδείκνυται·
δυστυχοῦντας
μέν,
ἃ |
[242] |
ἔστι,
θεὸς
ἤ
τι
~θεῖον
|
ὁ |
Ἔρως,
οὐδὲν
ἂν
κακὸν
εἴη, |
[245] |
νικητήρια,
ὡς
οὐκ
ἐπ᾽
ὠφελίᾳ
|
ὁ |
ἔρως
~τῷ
ἐρῶντι
καὶ
τῷ |
[237] |
ὁ
βέλτιστος
οὑτοσὶ
λέγειν,
ἵν᾽
|
ὁ |
ἑταῖρος
αὐτοῦ,
καὶ
πρότερον
~(δοκῶν |
[253] |
μόγις
ὑπείκων.
ὅταν
δ᾽
~οὖν
|
ὁ |
ἡνίοχος
ἰδὼν
τὸ
ἐρωτικὸν
ὄμμα, |
[247] |
οἴκαδε
ἦλθεν.
ἐλθούσης
δὲ
αὐτῆς
|
ὁ |
ἡνίοχος
πρὸς
~τὴν
φάτνην
τοὺς |
[274] |
ὦ
~βασιλεῦ,
τὸ
μάθημα,
ἔφη
|
ὁ |
Θεύθ,
σοφωτέρους
Αἰγυπτίους
καὶ
~μνημονικωτέρους |
[274] |
θεὸν
Ἄμμωνα,
παρὰ
τοῦτον
~ἐλθὼν
|
ὁ |
Θεὺθ
τὰς
τέχνας
ἐπέδειξεν,
καὶ |
[275] |
δοκεῖ
περὶ
γραμμάτων
ἔχειν
ᾗπερ
|
ὁ |
Θηβαῖος
λέγει.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
ὁ |
[271] |
ναί.
~(Σωκράτης)
~δῆλον
ἄρα
ὅτι
|
ὁ |
Θρασύμαχός
τε
καὶ
ὃς
ἂν |
[260] |
τριβή·
τοῦ
δὲ
λέγειν,
φησὶν
|
ὁ |
Λάκων,
ἔτυμος
τέχνη
ἄνευ
τοῦ |
[275] |
σοὶ
δ᾽
ἴσως
διαφέρει
τίς
|
ὁ |
λέγων
καὶ
ποδαπός.
οὐ
γὰρ |
[252] |
~τῶν
μὲν
οὖν
Διὸς
ὀπαδῶν
|
ὁ |
ληφθεὶς
ἐμβριθέστερον
δύναται
φέρειν
τὸ |
[252] |
καλέ,
πρὸς
ὃν
δή
μοι
|
ὁ |
λόγος,
~ἄνθρωποι
μὲν
ἔρωτα
ὀνομάζουσιν, |
[235] |
αὐτὸ
γὰρ
τοῦτο
καὶ
μάλιστα
|
ὁ |
λόγος
ἔχει.
τῶν
γὰρ
~ἐνόντων |
[265] |
ψέγειν
πρὸς
τὸ
ἐπαινεῖν
ἔσχεν
|
ὁ |
~λόγος
μεταβῆναι.
~(Φαῖδρος)
πῶς
δὴ |
[234] |
~τί
σοι
φαίνεται,
ὦ
Σώκρατες,
|
ὁ |
λόγος;
οὐχ
ὑπερφυῶς
τά
τε |
[237] |
ἀλλ᾽
ἐπειδὴ
σοὶ
~καὶ
ἐμοὶ
|
ὁ |
λόγος
πρόκειται
πότερα
ἐρῶντι
ἢ |
[235] |
παθεῖν
συγγραφέα.
αὐτίκα
περὶ
οὗ
|
ὁ |
λόγος,
τίνα
οἴει
~λέγοντα
ὡς |
[241] |
ἀλλ᾽
ἤδη
σοι
~τέλος
ἐχέτω
|
ὁ |
λόγος.
~(Φαῖδρος)
~καίτοι
ᾤμην
γε |
[265] |
ὁμολογούμενον
διὰ
ταῦτα
ἔσχεν
εἰπεῖν
|
ὁ |
λόγος.
~(Φαῖδρος)
τὸ
δ᾽
ἕτερον |
[274] |
σὺ
δοκεῖς.
ἔσται
~μήν,
ὡς
|
ὁ |
λόγος
φησίν,
ἐάν
τις
ἐθέλῃ, |
[229] |
λέγεται
γὰρ
αὖ
καὶ
οὗτος
|
ὁ |
λόγος,
ὡς
ἐκεῖθεν
~ἀλλ᾽
οὐκ |
[263] |
ἢ
οὐδὲν
λέγω,
ἀλλὰ
καὶ
|
ὁ |
Λυσίας
~ἀρχόμενος
τοῦ
ἐρωτικοῦ
ἠνάγκασεν |
[227] |
τρόπον
ἐρωτικός.
γέγραφε
γὰρ
δὴ
|
ὁ |
Λυσίας
~πειρώμενόν
τινα
τῶν
καλῶν, |
[257] |
~ἀπηργάσω·
ὥστε
ὀκνῶ
μή
μοι
|
ὁ |
Λυσίας
ταπεινὸς
φανῇ,
ἐὰν
ἄρα |
[241] |
γεγονὼς
~λέληθεν
τὰ
παιδικά.
καὶ
|
ὁ |
μὲν
αὐτὸν
χάριν
ἀπαιτεῖ
τῶν |
[246] |
συνωρίδος
ἡνιοχεῖ,
εἶτα
τῶν
ἵππων
|
ὁ |
μὲν
αὐτῷ
καλός
τε
καὶ |
[265] |
λέγεις;
~(Σωκράτης)
~ἐναντίω
που
ἤστην·
|
ὁ |
μὲν
γὰρ
ὡς
τῷ
ἐρῶντι, |
[246] |
~ἐναντίοις
φθίνει
τε
καὶ
διόλλυται.
|
ὁ |
μὲν
δὴ
μέγας
ἡγεμὼν
ἐν |
[254] |
τε
καὶ
πόθου
(κέντρων
ὑποπλησθῇ,
|
ὁ |
μὲν
εὐπειθὴς
τῷ
~ἡνιόχῳ
τῶν |
[244] |
φῇ
δεῖν
χαρίζεσθαι,
διότι
δὴ
|
ὁ |
μὲν
μαίνεται,
ὁ
δὲ
~σωφρονεῖ. |
[250] |
ὥστ᾽
ἐκφανέστατον
εἶναι
(καὶ
ἐρασμιώτατον.
|
ὁ |
μὲν
οὖν
μὴ
~νεοτελὴς
ἢ |
[244] |
ὦ
παῖ
καλέ,
ἐννόησον,
~ὡς
|
ὁ |
μὲν
(πρότερος
ἦν
λόγος
Φαίδρου |
[266] |
πεφυκὸς
εἶδος
ἡγησαμένω
τὼ
~λόγω,
|
ὁ |
μὲν
τὸ
ἐπ᾽
ἀριστερὰ
τεμνόμενος |
[253] |
οὐ
διείπομεν,
νῦν
δὲ
λεκτέον.
|
ὁ |
μὲν
τοίνυν
αὐτοῖν
ἐν
τῇ |
[254] |
μάλ᾽
ἄκοντα.
ἀπελθόντε
δὲ
ἀπωτέρω,
|
ὁ |
μὲν
ὑπ᾽
~αἰσχύνης
τε
καὶ |
[253] |
μενέτω.
~τῶν
δὲ
δὴ
ἵππων
|
ὁ |
μέν,
φαμέν,
ἀγαθός,
ὁ
δ᾽ |
[262] |
ἀπάγων,
ἢ
αὐτὸς
τοῦτο
διαφεύγειν,
|
ὁ |
μὴ
~ἐγνωρικὼς
ὃ
ἔστιν
ἕκαστον |
[272] |
γράφων,
φῇ
δὲ
~τέχνῃ
λέγειν,
|
ὁ |
μὴ
πειθόμενος
κρατεῖ.
τί
δὴ |
[241] |
ἱκανῶς
~εἴρηται.
καὶ
οὕτω
δὴ
|
ὁ |
μῦθος
ὅτι
πάσχειν
προσήκει
αὐτῷ, |
[276] |
οὖν.
τόδε
δή
μοι
εἰπέ·
|
ὁ |
νοῦν
ἔχων
γεωργός,
ὧν
σπερμάτων |
[243] |
θαρρῶν.
~(Σωκράτης)
~ποῦ
δή
μοι
|
ὁ |
παῖς
πρὸς
ὃν
ἔλεγον;
ἵνα |
[240] |
(ἀηδέστατον.
ἥλικα
γὰρ
δὴ
καὶ
|
ὁ |
παλαιὸς
~λόγος
τέρπειν
τὸν
ἥλικα |
[275] |
ἐν
γράμμασι
καταλιπεῖν,
καὶ
αὖ
|
ὁ |
παραδεχόμενος
ὥς
~τι
σαφὲς
καὶ |
[249] |
πολλούς.
~ἔστι
δὴ
οὖν
δεῦρο
|
ὁ |
πᾶς
ἥκων
λόγος
περὶ
τῆς |
[277] |
οὐκ
ἐπονείδιστον
εἶναι,
οὐδὲ
ἂν
|
ὁ |
πᾶς
~ὄχλος
αὐτὸ
ἐπαινέσῃ.
~(Φαῖδρος) |
[269] |
~(Σωκράτης)
~κινδυνεύει,
ὦ
ἄριστε,
εἰκότως
|
ὁ |
Περικλῆς
πάντων
τελεώτατος
εἰς
τὴν |
[258] |
γεγηθὼς
ἀπέρχεται
ἐκ
τοῦ
θεάτρου
|
ὁ |
ποιητής·
ἐὰν
~δὲ
ἐξαλειφθῇ
καὶ |
[254] |
ὅταν
δὲ
ταὐτὸν
πολλάκις
πάσχων
|
ὁ |
~πονηρὸς
τῆς
ὕβρεως
λήξῃ,
ταπεινωθεὶς |
[241] |
τούτων,
καὶ
ἀπεστερηκὼς
ὑπ᾽
ἀνάγκης
|
ὁ |
~πρὶν
ἐραστής,
ὀστράκου
μεταπεσόντος,
ἵεται |
[260] |
~(Φαῖδρος)
φαίνεται.
~(Σωκράτης)
~ὅταν
οὖν
|
ὁ |
ῥητορικὸς
ἀγνοῶν
ἀγαθὸν
καὶ
κακόν, |
[269] |
ὀρθότατά
γε.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
καὶ
|
ὁ |
Σοφοκλῆς
τόν
σφισιν
ἐπιδεικνύμενον
τὰ |
[258] |
λέγων
μάλα
σεμνῶς
καὶ
ἐγκωμιάζων
|
ὁ |
συγγραφεύς
ἔπειτα
λέγει
~δὴ
μετὰ |
[272] |
τί
δὴ
οὖν;
φήσει
ἴσως
|
ὁ |
συγγραφεύς,
ὦ
~Φαῖδρέ
τε
καὶ |
[279] |
μήτε
ἄγειν
δύναιτο
ἄλλος
~ἢ
|
ὁ |
σώφρων.
ἔτ᾽
ἄλλου
του
δεόμεθα, |
[273] |
γ᾽
ἔοικεν
ἀποκεκρυμμένην
τέχνην
ἀνευρεῖν
|
ὁ |
Τεισίας
ἢ
ἄλλος
ὅστις
~δή |
[273] |
εἰπέτω
τοίνυν
καὶ
τόδε
ἡμῖν
|
~ὁ |
Τεισίας,
μή
τι
ἄλλο
λέγει |
[261] |
ἀδίκου;
~(Φαῖδρος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
|
ὁ |
τέχνῃ
τοῦτο
δρῶν
ποιήσει
φανῆναι |
[275] |
ὁ
Θηβαῖος
λέγει.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
|
ὁ |
τέχνην
οἰόμενος
ἐν
γράμμασι
καταλιπεῖν, |
[273] |
ὁμοιότητας
ἄρτι
διήλθομεν
ὅτι
πανταχοῦ
|
ὁ |
τὴν
ἀλήθειαν
εἰδὼς
κάλλιστα
~ἐπίσταται |
[262] |
~λόγων
ἄρα
τέχνην,
ὦ
ἑταῖρε,
|
ὁ |
τὴν
ἀλήθειαν
μὴ
εἰδώς,
δόξας |
[247] |
δὲ
ἄλλα
μόγις·
βρίθει
γὰρ
|
ὁ |
τῆς
κάκης
ἵππος
μετέχων,
ἐπὶ |
[278] |
ἄλλους
χαίρειν
ἐῶν
οὗτος
δὲ
|
ὁ |
τοιοῦτος
ἀνὴρ
κινδυνεύει,
ὦ
Φαῖδρε, |
[238] |
τῷ
ὄντι
γὰρ
θεῖος
ἔοικεν
|
(ὁ |
τόπος
εἶναι,
ὥστε
ἐὰν
~ἄρα |
[251] |
ὥρμησε
φύεσθαι
ἀπὸ
τῆς
ῥίζης
|
ὁ |
τοῦ
~πτεροῦ
καυλὸς
ὑπὸ
πᾶν |
[263] |
ὦ
Σώκρατες,
εἶδος
εἴη
κατανενοηκὼς
|
ὁ |
τοῦτο
λαβών.
~(Σωκράτης)
~ἔπειτά
γε |
[258] |
δῆλον
δή.
~(Σωκράτης)
~τίς
οὖν
|
ὁ |
τρόπος
τοῦ
καλῶς
τε
καὶ |
[251] |
ἡδονὴν
~διώκων·
ὁ
δὲ
ἀρτιτελής,
|
ὁ |
τῶν
τότε
πολυθεάμων,
ὅταν
θεοειδὲς |
[261] |
ἔσται
περὶ
οὐδενός.
ἀποκρινέσθω
δὴ
|
ὁ |
~Φαῖδρος.
~(Φαῖδρος)
ἐρωτᾶτε.
~(Σωκράτης)
~ἆρ᾽ |