Alphabétiquement     [«   »]
δαῖτα 1
δαπάναις 1
Δαρείου 1
δὲ 299
δέ 36
δεδεσμευμένοι 1
δεδέχθαι 1
Fréquences     [«    »]
217 μὲν
291 τε
192 τὸ
299 δὲ
804 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Phedre

δὲ


Pages
[245]   πηγὴ καὶ ἀρχὴ κινήσεως. ~(ἀρχὴ  δὲ   ἀγένητον. ἐξ ἀρχῆς γὰρ ἀνάγκη
[245]   ἂν ἔτι ἀρχὴ γίγνοιτο. ~ἐπειδὴ  δὲ   ἀγένητόν ἐστιν, καὶ ἀδιάφθορον αὐτὸ
[248]   ποιεῖν, ἀεὶ ἀβλαβῆ εἶναι· ~ὅταν  δὲ   ἀδυνατήσασα ἐπισπέσθαι μὴ ἴδῃ, καί
[249]   βίον τελευτήσωσιν, κρίσεως ἔτυχον, κριθεῖσαι  δὲ   αἱ μὲν εἰς τὰ ὑπὸ
[246]   ~ἐχέτω τε καὶ λεγέσθω· τὴν  δὲ   αἰτίαν τῆς τῶν πτερῶν ἀποβολῆς,
[229]   ~αὐτὰ οὐδαμῶς ἐστι σχολή· τὸ  δὲ   αἴτιον, φίλε, τούτου τόδε.
[267]   ~μήκη περὶ πάντων ἀνηῦρον; ταῦτα  δὲ   ἀκούων ποτέ μου Πρόδικος ἐγέλασεν,
[247]   εὐήνια ὄντα ~ῥᾳδίως πορεύεται, τὰ  δὲ   ἄλλα μόγις· βρίθει γὰρ
[249]   πτερωθεῖσαι τρισχιλιοστῷ ἔτει ἀπέρχονται. αἱ  δὲ   ἄλλαι, ὅταν τὸν ~πρῶτον βίον
[248]   οὗτος μὲν θεῶν βίος· αἱ  δὲ   ἄλλαι ψυχαί, μὲν ἄριστα
[232]   μὴ συνέσει κρείττους γένωνται· τῶν  δὲ   ἄλλο τι κεκτημένων ~(ἀγαθὸν τὴν
[276]   ~αὐτοὺς θεωρῶν φυομένους ἁπαλούς· ὅταν  δὲ>   ἄλλοι παιδιαῖς ἄλλαις χρῶνται, ~συμποσίοις
[278]   ψυχαῖς κατ᾽ ἀξίαν ἐνέφυσαν· τοὺς  ~δὲ   ἄλλους χαίρειν ἐῶν οὗτος δὲ
[247]   ἐν θεῶν οἴκῳ μόνη· ~τῶν  δὲ   ἄλλων ὅσοι ἐν τῷ τῶν
[242]   ~Σιμμίαν Θηβαῖον ἐξαιρῶ λόγου· τῶν  δὲ   ἄλλων πάμπολυ κρατεῖς καὶ νῦν
[238]   τῷ κράτει σωφροσύνη ὄνομα· ~(ἐπιθυμίας  δὲ   ἀλόγως ἑλκούσης ἐπὶ ἡδονὰς καὶ
[239]   ~καὶ ὑποδεέστερον ἀεὶ ἀπεργάζεται· ἥττων  δὲ   ἀμαθὴς σοφοῦ, δειλὸς ἀνδρείου, ~ἀδύνατος
[249]   δίκην ~βλέπων ἄνω, τῶν κάτω  δὲ   ἀμελῶν, αἰτίαν ἔχει ὡς μανικῶς
[234]   μὲν ἀπ᾽ ~αὐτοῦ μηδεμίαν, ὠφελίαν  δὲ   ἀμφοῖν γίγνεσθαι. ἐγὼ μὲν οὖν
[251]   ἔχουσα τοῦ καλοῦ γέγηθεν. ἐκ  δὲ   ἀμφοτέρων ~μεμειγμένων ἀδημονεῖ τε τῇ
[241]   μεταπεσόντος, ἵεται φυγῇ μεταβαλών·  δὲ   ἀναγκάζεται ~διώκειν ἀγανακτῶν καὶ ἐπιθεάζων,
[239]   καὶ ἱδρώτων ξηρῶν ~ἄπειρον, ἔμπειρον  δὲ   ἁπαλῆς καὶ ἀνάνδρου (διαίτης, ἀλλοτρίοις
[236]   δ᾽ ἐγὼ καὶ νεώτερος, ἐκ  δὲ   ~ἁπάντων τούτων σύνες τοι
[275]   σημαίνει μόνον ταὐτὸν ἀεί. ~ὅταν  δὲ   ἅπαξ (γραφῇ, κυλινδεῖται μὲν πανταχοῦ
[271]   ἀνάγκης μὲν πείθεται,  δὲ   ἀπειθεῖ. ~(Φαῖδρος) κάλλιστα γοῦν ἄν,
[255]   ταὐτὰ ἐκείνῳ τῆς ὀδύνης, ὅταν  δὲ   ἀπῇ, κατὰ ταὐτὰ αὖ ποθεῖ
[277]   καὶ παναρμονίους διδοὺς λόγους, ἁπλοῦς  δὲ   ~ἁπλῇ, οὐ πρότερον δυνατὸν τέχνῃ
[245]   (τῶν παρόντων κακῶν ~εὑρομένη. τρίτη  δὲ   ἀπὸ Μουσῶν κατοκωχή τε καὶ
[256]   παρ᾽ ἐραστοῦ φιλία·  δὲ   ~ἀπὸ τοῦ μὴ ἐρῶντος οἰκειότης,
[245]   ἐρωμένῳ ἐκ θεῶν ἐπιπέμπεται. ἡμῖν  δὲ   ἀποδεικτέον αὖ ~τοὐναντίον, ὡς ἐπ᾽
[245]   καὶ ἔργα τἀληθὲς ~νοῆσαι· ἀρχὴ  δὲ   ἀποδείξεως ἥδε. ~ψυχὴ πᾶσα ἀθάνατος.
[253]   πάντα δρῶσιν τὰ αὐτά. οἱ  δὲ   Ἀπόλλωνός τε καὶ ~ἑκάστου τῶν
[255]   ἐνέπλησεν. ἐρᾷ ~μὲν οὖν, ὅτου  δὲ   ἀπορεῖ· καὶ οὔθ᾽ ὅτι πέπονθεν
[254]   δὲ ὑβριστὴν μάλ᾽ ἄκοντα. ἀπελθόντε  δὲ   ἀπωτέρω, μὲν ὑπ᾽ ~αἰσχύνης
[252]   τὸ τοῦ ~πτερωνύμου ἄχθος· ὅσοι  δὲ   Ἄρεώς τε θεραπευταὶ καὶ μετ᾽
[251]   παρὰ φύσιν ἡδονὴν ~διώκων·  δὲ   ἀρτιτελής, τῶν τότε πολυθεάμων,
[247]   τῷ τοῦ οὐρανοῦ ~(νώτῳ, στάσας  δὲ   αὐτὰς περιάγει περιφορά, αἱ
[247]   τοῦ οὐρανοῦ, οἴκαδε ἦλθεν. ἐλθούσης  δὲ   αὐτῆς ἡνίοχος πρὸς ~τὴν
[235]   μηδ᾽ ἂν κελεύω εἴπῃς, τοῦτο  δὲ   αὐτὸ λέγεις ποίησον· τῶν
[255]   ~εἴδωλον (ἔρωτος ἀντέρωτα ἔχων· καλεῖ  δὲ   αὐτὸν καὶ οἴεται οὐκ ἔρωτα
[269]   ~τούτων, ταύτῃ ἀτελὴς ἔσῃ. ὅσον  δὲ   αὐτοῦ τέχνη, οὐχ Λυσίας
[265]   Μουσῶν δ᾽ αὖ ποιητικήν, τετάρτην  ~δὲ   ἀφροδίτης καὶ Ἔρωτος, ἐρωτικὴν μανίαν
[254]   οὔτε μάστιγος ἔτι ἐντρέπεται, σκιρτῶν  δὲ   ~βίᾳ φέρεται, καὶ πάντα πράγματα
[239]   ὢν τῷ μὲν ἥδιστος, ἑαυτῷ  δὲ   βλαβερώτατος ἂν ~εἴη. τὰ μὲν
[241]   τὴν τοῦ ~σώματος ἕξιν, πολὺ  δὲ   βλαβερωτάτῳ πρὸς τὴν τῆς ψυχῆς
[234]   ἄλλους λανθάνειν ὁμοίως δυνατόν· δεῖ  δὲ   βλάβην μὲν ἀπ᾽ ~αὐτοῦ μηδεμίαν,
[261]   αὐτοῖς τοτὲ μὲν ~δίκαιον, ὅταν  δὲ   βούληται, ἄδικον; ~(Φαῖδρος) τί μήν;
[244]   δημοσίᾳ τὴν Ἑλλάδα ἠργάσαντο, ~σωφρονοῦσαι  δὲ   βραχέα οὐδέν· καὶ ἐὰν
[267]   χάριν σοφὸς γὰρ ἁνήρ. Τεισίαν  δὲ   Γοργίαν τε ~ἐάσομεν εὕδειν, οἳ
[276]   σπερεῖ τε ~καὶ γράψει, ὅταν  (δὲ)   γράφῃ, ἑαυτῷ τε ὑπομνήματα θησαυριζόμενος,
[271]   ῥήματα εἰπεῖν οὐκ εὐπετές· ὡς  δὲ   δεῖ γράφειν, εἰ μέλλει τεχνικῶς
[229]   τὰ τοιαῦτα χαρίεντα ~ἡγοῦμαι, λίαν  δὲ   δεινοῦ καὶ ἐπιπόνου καὶ οὐ
[266]   καὶ ὁμώνυμα πέφυκε, σκαιά, τὰ  δὲ   δεξιὰ ~κληθέντα, οὕτω καὶ τὸ
[248]   μουσικοῦ τινος καὶ ἐρωτικοῦ, τὴν  δὲ   δευτέραν εἰς ~βασιλέως ἐννόμου
[248]   εἶδεν, τὰ δ᾽ οὔ. αἱ  δὲ   δὴ ἄλλαι γλιχόμεναι μὲν ἅπασαι
[245]   τοιαύτη μανία δίδοται· ~ἡ  δὲ   δὴ ἀπόδειξις ἔσται δεινοῖς μὲν
[256]   μανία ~δυνατὴ πορίσαι ἀνθρώπῳ. ἐὰν  δὲ   δὴ διαίτῃ φορτικωτέρᾳ τε καὶ
[271]   ~(Φαῖδρος) τί μήν; ~(Σωκράτης) ~τρίτον  δὲ   δὴ διαταξάμενος τὰ λόγων τε
[266]   τέχνης; ~(Φαῖδρος) ναί. ~(Σωκράτης) ~δεύτερον  δὲ   δὴ διήγησίν τινα μαρτυρίας τ᾽
[240]   ἡδονῆς ~ἀραρότως αὐτῷ ὑπηρετεῖν· τῷ  δὲ   δὴ ἐρωμένῳ ποῖον παραμύθιον
[253]   ἔτι ἡμῖν ταῦτα μενέτω. ~τῶν  δὲ   δὴ ἵππων μέν, φαμέν,
[253]   φιληθέντι γίγνεται, ἐὰν ~αἱρεθῇ· ἁλίσκεται  δὲ   δὴ αἱρεθεὶς τοιῷδε τρόπῳ.
[271]   οἱ δὲ τοιοίδε γίγνονται· τούτων  δὲ   δὴ οὕτω διῃρημένων, ~λόγων αὖ
[238]   τῇ ἀρχῇ ~ὕβρις ἐπωνομάσθη. ὕβρις  δὲ   δὴ πολυώνυμον πολυμελὲς γὰρ καὶ
[238]   εἴρηταί τε καὶ ὥρισται, ~βλέποντες  δὲ   δὴ πρὸς αὐτὸ (τὰ λοιπὰ
[247]   ἔξω θείου χοροῦ ἵσταται. ὅταν  δὲ   ~δὴ πρὸς δαῖτα καὶ ἐπὶ
[267]   ἀπολύσασθαι ~διαβολὰς ὁθενδὴ κράτιστος. τὸ  δὲ   δὴ τέλος τῶν λόγων κοινῇ
[242]   ᾔσθημαι τὸ ἁμάρτημα. ~(Φαῖδρος) λέγεις  δὲ   δὴ τί; ~(Σωκράτης) ~δεινόν,
[259]   ἂν δοῖεν ἀγασθέντες. ~(Φαῖδρος) ἔχουσι  δὲ   δὴ τί τοῦτο; ἀνήκοος γάρ,
[249]   θεὸς ὢν θεῖός ἐστιν. τοῖς  δὲ   ~δὴ τοιούτοις ἀνὴρ ὑπομνήμασιν ὀρθῶς
[256]   ἐλευθερώσαντες δὲ ἀρετή· τελευτήσαντες  δὲ   δὴ ὑπόπτεροι ~καὶ ἐλαφροὶ γεγονότες
[241]   ὅσα αὖ ἔχει ἀγαθά· νῦν  δὲ   δή, Σώκρατες, τί ~ἀποπαύῃ;
[276]   λέγεις ποιοῖ. ~(Σωκράτης) ~τὸν  δὲ   δικαίων τε καὶ καλῶν καὶ
[254]   ἐν ἁγνῷ βάθρῳ βεβῶσαν· ἰδοῦσα  δὲ   ἔδεισέ τε καὶ σεφθεῖσα ~ἀνέπεσεν
[231]   αὐτοῖς οἴωνται πράξαντες χαριεῖσθαι. ἔτι  δὲ   εἰ διὰ τοῦτο ἄξιον (τοὺς
[233]   ἀλλ᾽ ἐξ ~ἑτέρων ἐπιτηδευμάτων. ~ἔτι  δὲ   εἰ χρὴ τοῖς δεομένοις μάλιστα
[253]   ~μὲν δύο τινὲ εἴδη, ἡνιοχικὸν  δὲ   εἶδος (τρίτον, καὶ νῦν ἔτι
[271]   τότε ἤκουεν λόγων συνών. ὅταν  ~δὲ   εἰπεῖν τε ἱκανῶς ἔχῃ οἷος
[250]   (εἰς τόδε τὸ ζῷον· ἀναμιμνῄσκεσθαι  δὲ   ἐκ ~τῶνδε ἐκεῖνα οὐ ῥᾴδιον
[269]   σφισιν τελέως ῥητορικὴν ~δεδιδάχθαι, τὸ  δὲ   ἕκαστα τούτων πιθανῶς λέγειν τε
[255]   ἔρωτα ἀλλὰ ~φιλίαν εἶναι. ἐπιθυμεῖ  δὲ   ἐκείνῳ παραπλησίως μέν, ἀσθενεστέρως δέ,
[256]   μὲν οὖν καὶ τούτω, ἧττον  δὲ   ἐκείνων, ~ἀλλήλοιν (διά τε τοῦ
[233]   μὲν ἀκουσίων συγγνώμην ἔχων, ~τὰ  δὲ   ἑκούσια πειρώμενος ἀποτρέπειν· ταῦτα γάρ
[228]   δὴ οὐκ ἐπιθυμῶν λέγειν· τελευτῶν  δὲ   ἔμελλε καὶ ~εἰ μή τις
[237]   ~δόξα, ἐφιεμένη τοῦ ἀρίστου. τούτω  δὲ   ἐν ἡμῖν τοτὲ μὲν ὁμονοεῖτον,
[255]   πρόφασιν εἰπεῖν οὐκ ἔχει, ὥσπερ  δὲ   ἐν ~κατόπτρῳ ἐν τῷ ἐρῶντι
[270]   μὲν ἐν τῇ ἑτέρᾳ, ψυχῆς  δὲ   ἐν τῇ ~ἑτέρᾳ, εἰ μέλλεις,
[245]   ἔξωθεν τὸ κινεῖσθαι, ἄψυχον,  δὲ   ἔνδοθεν αὐτῷ ἐξ αὑτοῦ, ~ἔμψυχον,
[258]   τοῦ θεάτρου ποιητής· ἐὰν  ~δὲ   ἐξαλειφθῇ καὶ ἄμοιρος γένηται λογογραφίας
[246]   εἶναι καὶ μακρᾶς διηγήσεως,  δὲ   ἔοικεν, ~ἀνθρωπίνης τε καὶ ἐλάττονος·
[228]   ἐπαναλαμβάνων ἐκέλευέν οἱ λέγειν,  δὲ   ἐπείθετο ~(προθύμως. τῷ δὲ οὐδὲ
[274]   πολὺς ἂν εἴη διελθεῖν· ἐπειδὴ  δὲ   ἐπὶ τοῖς γράμμασιν ἦν, τοῦτο
[237]   ἔμφυτος οὖσα ἐπιθυμία ἡδονῶν, ἄλλη  δὲ   ἐπίκτητος ~δόξα, ἐφιεμένη τοῦ ἀρίστου.
[247]   δικαιοσύνην, καθορᾷ δὲ σωφροσύνην, καθορᾷ  δὲ   ~ἐπιστήμην, οὐχ γένεσις πρόσεστιν,
[240]   ἡμέραν ἡδίστοισιν εἶναι ὑπάρχει· παιδικοῖς  δὲ   ἐραστὴς πρὸς τῷ βλαβερῷ ~καὶ
[259]   ~αὐτὴν ἀπαγγέλλοντες (ποιοῦσι προσφιλεστέρους, τῇ  δὲ   Ἐρατοῖ τοὺς ἐν τοῖς ~ἐρωτικοῖς,
[276]   ὅτε καὶ ποιοῖ· ἐφ᾽ οἷς  δὲ   ἐσπούδακεν, ~τῇ γεωργικῇ χρώμενος ἂν
[251]   τοῦ πτεροῦ φύσις ἄρδεται, θερμανθέντος  δὲ   ἐτάκη τὰ περὶ τὴν ~ἔκφυσιν,
[238]   σχεδὸν μὲν ἤδη φανερόν, ~λεχθὲν  δὲ   μὴ λεχθὲν πάντως σαφέστερον·
[278]   καὶ θεῷ μόνῳ πρέπειν· τὸ  ~δὲ   φιλόσοφον τοιοῦτόν τι
[237]   τοτὲ μὲν ἑτέρα, ἄλλοτε  δὲ   ἑτέρα κρατεῖ. δόξης μὲν
[239]   ὅθεν ἂν φρονιμώτατος εἴη. τοῦτο  δὲ   θεία φιλοσοφία τυγχάνει ~ὄν,
[252]   πείθεσθαι, ἔξεστιν δὲ μή· ὅμως  δὲ   γε αἰτία καὶ τὸ
[255]   τοῦτο ἀπωθῇ τὸν ἐρῶντα, ~προϊόντος  δὲ   ἤδη τοῦ χρόνου τε
[274]   διαδοθῆναι τοῖς ἄλλοις ~Αἰγυπτίοις·  δὲ   ἤρετο ἥντινα ἑκάστη ἔχοι ὠφελίαν,
[237]   δὲ μειρακίσκος, μάλα καλός· τούτῳ  δὲ   ἦσαν ἐρασταὶ ~πάνυ πολλοί. εἷς
[265]   ~(Φαῖδρος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τῆς  δὲ   θείας τεττάρων θεῶν τέτταρα μέρη
[246]   σῶμα τοῦ θείου (ψυχή) τὸ  δὲ   ~θεῖον (καλόν, σοφόν, ἀγαθόν, καὶ
[247]   αὐτὰς περιάγει περιφορά, αἱ  δὲ   θεωροῦσι τὰ ἔξω τοῦ οὐρανοῦ.
[276]   μὲν αὑτοῖς λόγῳ βοηθεῖν, ἀδυνάτων  δὲ   ἱκανῶς τἀληθῆ διδάξαι. ~(Φαῖδρος) οὔκουν
[260]   πολεμίους ἀμύνειν κτησάμενον ἵππον, ἄμφω  δὲ   ἵππον ~ἀγνοοῖμεν, τοσόνδε μέντοι τυγχάνοιμι
[269]   ἀγωνιστὴν τέλεον γενέσθαι, εἰκός ἴσως  δὲ   καὶ ~ἀναγκαῖον ἔχειν ὥσπερ τἆλλα·
[250]   ἐν ὑστέρῳ χρόνῳ ~ὑπέμενεν, ὁλόκληρα  δὲ   καὶ ἁπλᾶ καὶ ἀτρεμῆ καὶ
[256]   ἔχει μὲν οὐδὲν εἰπεῖν, σπαργῶν  δὲ   καὶ ἀπορῶν περιβάλλει τὸν ~ἐραστὴν
[233]   μὲν δεδιότες μὴ ~ἀπέχθωνται, τὰ  δὲ   (καὶ αὐτοὶ χεῖρον διὰ τὴν
[251]   τὸν ἔχοντα τὸ κάλλος· ἰδοῦσα  δὲ   ~καὶ ἐποχετευσαμένη ἵμερον ἔλυσε μὲν
[252]   ἀπολλυμένης παρ᾽ οὐδὲν τίθεται, ~νομίμων  δὲ   καὶ εὐσχημόνων, οἷς πρὸ τοῦ
[238]   ἡδὺ τὸ μὴ ἀντιτεῖνον, κρεῖττον  δὲ   καὶ ἴσον ἐχθρόν. ~(οὔτε δὴ
[246]   τὸ τῆς ψυχῆς πτέρωμα, αἰσχρῷ  δὲ   καὶ κακῷ καὶ τοῖς ~ἐναντίοις
[255]   μὴ φίλον ἀγαθῷ εἶναι. προσεμένου  δὲ   καὶ λόγον καὶ ὁμιλίαν δεξαμένου,
[243]   οἷον ἁλμυρὰν ἀκοὴν ἀποκλύσασθαι· συμβουλεύω  δὲ   καὶ Λυσίᾳ ὅτι ~τάχιστα γράψαι
[228]   σε πάνυ μὲν φιλῶ, παρόντος  δὲ   καὶ Λυσίου, ἐμαυτόν σοι ἐμμελετᾶν
[275]   τι, σεμνῶς πάνυ ~σιγᾷ. ταὐτὸν  δὲ   καὶ οἱ λόγοι· δόξαις μὲν
[262]   αἰτιῶμαι τοὺς ἐντοπίους θεούς· ἴσως  δὲ   καὶ οἱ ~τῶν Μουσῶν προφῆται
[275]   δεῖ γε καὶ μή. πλημμελούμενος  δὲ   καὶ οὐκ ἐν δίκῃ λοιδορηθεὶς
[261]   τε καὶ γράφεται τέχνῃ, λέγεται  δὲ   καὶ περὶ δημηγορίας· ἐπὶ πλέον
[233]   ~παρέχει, ἀνιαρὰ ποιεῖ νομίζειν· ~εὐτυχοῦντας  δὲ   καὶ τὰ μὴ ἡδονῆς ἄξια
[257]   οὕτως ἡγῇ τινα ψοφοδεᾶ. ἴσως  δὲ   καὶ τὸν λοιδορούμενον ~αὐτῷ οἴει
[239]   ἑκὼν ἐραστὴς παιδικὰ ἀνέξεται, ἥττω  δὲ   ~καὶ ὑποδεέστερον ἀεὶ ἀπεργάζεται· ἥττων
[267]   κατηγορίᾳ τε καὶ ~ἀπολογίᾳ. τὸν  δὲ   κάλλιστον Πάριον Εὐηνὸν ἐς μέσον
[250]   καὶ τἆλλα ὅσα ἐραστά· νῦν  δὲ   κάλλος μόνον ταύτην ἔσχε ~μοῖραν,
[250]   τότε νῦν μακρότερα εἴρηται· ~περὶ  δὲ   κάλλους, ὥσπερ εἴπομεν, ~(μετ᾽ ἐκείνων
[254]   τῆς τῶν ἀφροδισίων χάριτος. τὼ  δὲ   ~κατ᾽ ἀρχὰς μὲν ἀντιτείνετον (ἀγανακτοῦντε,
[273]   ἐλέγχειν ὡς μόνω ~ἤστην, ἐκείνῳ  δὲ   καταχρήσασθαι (τῷ πῶς δ᾽ ἂν
[230]   τῷ τῶν τεττίγων χορῷ. πάντων  δὲ   κομψότατον τὸ ~τῆς πόας, ὅτι
[274]   τεκεῖν δυνατὸς τὰ τέχνης, ἄλλος  δὲ   ~κρῖναι τίν᾽ ἔχει μοῖραν βλάβης
[251]   μὲν τὰ τότε συμπεφραγμένα, ἀναπνοὴν  δὲ   ~λαβοῦσα κέντρων τε καὶ ὠδίνων
[276]   δυνατὸς μὲν ἀμῦναι ~ἑαυτῷ, ἐπιστήμων  δὲ   λέγειν τε καὶ σιγᾶν πρὸς
[228]   ~συγκορυβαντιῶντα, (καὶ προάγειν ἐκέλευε. δεομένου  δὲ   λέγειν τοῦ τῶν ~λόγων ἐραστοῦ,
[260]   ~τέχνη ἀλλ᾽ ἄτεχνος τριβή· τοῦ  δὲ   λέγειν, φησὶν Λάκων, ἔτυμος
[253]   κακοῦ ~κακία, οὐ διείπομεν, νῦν  δὲ   λεκτέον. μὲν τοίνυν αὐτοῖν
[249]   ~τῶν πολλῶν ὡς παρακινῶν, ἐνθουσιάζων  δὲ   λέληθεν τοὺς πολλούς. ~ἔστι δὴ
[254]   πᾶσαν ἔβρεξε τὴν ψυχήν,  δὲ   λήξας τῆς ὀδύνης, ~ἣν ὑπὸ
[270]   ὑγίειαν καὶ ῥώμην ἐμποιήσειν, τῇ  δὲ   λόγους τε καὶ ~ἐπιτηδεύσεις νομίμους
[242]   οὐδὲν ἂν κακὸν εἴη, τὼ  δὲ   λόγω τὼ νυνδὴ περὶ αὐτοῦ
[236]   νοσεῖν δώσω σοι ὑποτίθεσθαι, ~τῶν  δὲ   λοιπῶν ἕτερα πλείω καὶ πλείονος
[240]   νήφοντος μὲν οὐκ ἀνεκτούς, εἰς  δὲ   μέθην ἰόντος πρὸς τῷ μὴ
[237]   ~ἦν οὕτω δὴ παῖς, μᾶλλον  δὲ   μειρακίσκος, μάλα καλός· τούτῳ δὲ
[244]   τοῦ Πυθοκλέους, ~Μυρρινουσίου ἀνδρός· ὃν  δὲ   μέλλω λέγειν, Στησιχόρου τοῦ Εὐφήμου,
[250]   μετὰ μὲν Διὸς ἡμεῖς, ἄλλοι  δὲ   μετ᾽ ἄλλου θεῶν, εἶδόν τε
[241]   ~ἐρῶντι καὶ νοῦν ἔχοντι· εἰ  δὲ   μή, ἀναγκαῖον εἴη ἐνδοῦναι αὑτὸν
[236]   ἀλλὰ τὴν διάθεσιν ἐπαινετέον, τῶν  δὲ   μὴ ἀναγκαίων τε καὶ ~χαλεπῶν
[262]   μέλλοντα ἀπατήσειν μὲν ἄλλον, αὐτὸν  δὲ   μὴ ἀπατήσεσθαι, τὴν ~ὁμοιότητα τῶν
[264]   ἡμῖν ~τούτων γενομένων, ἀκήκοας. ~ἀξιῶ  (δὲ   μὴ διὰ τοῦτο ἀτυχῆσαι ὧν
[262]   ἡμῖν ~τούτων γενομένων, ἀκήκοας. ἀξιῶ  δὲ   μὴ διὰ τοῦτο ἀτυχῆσαι ὧν
[231]   ἡμῖν ~γενομένων τούτων ἀκήκοας· ~ἀξιῶ  δὲ   μὴ διὰ (τοῦτο ἀτυχῆσαι ὧν
[232]   οὐκ ἄλλως αὐτοῖς πεπόνηται· ~τοὺς  δὲ   μὴ ἐρῶντας, κρείττους αὑτῶν ὄντας,
[232]   ἔσεσθαι τῆς ἐπιθυμίας συνεῖναι· τοὺς  δὲ   μὴ ἐρῶντας ~οὐδ᾽ αἰτιᾶσθαι διὰ
[232]   ἥξεις αὐτοῖς εἰς διαφοράν· ὅσοι  δὲ   μὴ ἐρῶντες ἔτυχον, ~ἀλλὰ δι᾽
[233]   ἐπειδὰν τῆς ἐπιθυμίας παύσωνται· ~(τοῖς  δὲ   μὴ ἐρῶσιν, οἳ καὶ πρότερον
[234]   ὄντος κακοῦ τοῦ ἐπιτηδεύματος, τοῖς  δὲ   μὴ ἐρῶσιν οὐδεὶς ~πώποτε τῶν
[231]   ἀποδεδωκέναι χάριν τοῖς ἐρωμένοις· τοῖς  δὲ   μὴ ἐρῶσιν οὔτε τὴν τῶν
[273]   λόγων λέγεις, ἀκούοιμεν ἄν· ~εἰ  δὲ   μή, οἷς νυνδὴ διήλθομεν πεισόμεθα,
[252]   δὴ ἔξεστι μὲν πείθεσθαι, ἔξεστιν  δὲ   μή· ὅμως δὲ γε
[245]   πᾶν τὸ γιγνόμενον γίγνεσθαι, ~αὐτὴν  δὲ   μηδ᾽ ἐξ ἑνός· εἰ γὰρ
[236]   ἐν τῷ στήθει ~ἔχειν. ἐσμὲν  δὲ   μόνω ἐν ἐρημίᾳ, (ἰσχυρότερος δ᾽
[259]   τῶν πρὶν μούσας γεγονέναι, γενομένων  δὲ   ~Μουσῶν καὶ φανείσης ᾠδῆς οὕτως
[279]   ἐντὸς (εἶναί μοι φίλια. πλούσιον  δὲ   νομίζοιμι τὸν ~σοφόν· τὸ δὲ
[244]   ~γίγνηται, οὕτω νομίσαντες ἔθεντο, οἱ  δὲ   νῦν ἀπειροκάλως τὸ ταῦ ἐπεμβάλλοντες
[266]   (οὖν μέχρι τοῦδε διαλεκτικούς. τὰ  δὲ   νῦν παρὰ σοῦ τε καὶ
[235]   πεπληρῶσθαί με δίκην ἀγγείου. ὑπὸ  δὲ   ~νωθείας αὖ καὶ αὐτὸ τοῦτο
[247]   ἕκαστος αὐτῶν τὸ αὑτοῦ, ἕπεται  ~δὲ   ἀεὶ ἐθέλων τε καὶ
[278]   ~δὲ ἄλλους χαίρειν ἐῶν οὗτος  δὲ   τοιοῦτος ἀνὴρ κινδυνεύει,
[252]   ~ἄνθρωποι μὲν ἔρωτα ὀνομάζουσιν, θεοὶ  δὲ   καλοῦσιν ἀκούσας εἰκότως διὰ
[231]   τὴν αὑτῶν εὖ ποιοῦσιν. ἔτι  δὲ   οἱ μὲν ~ἐρῶντες σκοποῦσιν
[235]   πάντα ταῦτα ἄλλα εἰπεῖν· τοῦτο  δὲ   οἶμαι ~οὐδ᾽ ἂν τὸν φαυλότατον
[252]   εἰκότως διὰ ~νεότητα γελάσῃ. λέγουσι  δὲ   οἶμαί τινες Ὁμηριδῶν ἐκ τῶν
[256]   ἐρῶντι, εἰ δεηθείη ~τυχεῖν·  δὲ   ὁμόζυξ αὖ μετὰ τοῦ ἡνιόχου
[273]   τοῦ ἀληθοῦς τυγχάνει ἐγγιγνόμενον· ~τὰς  δὲ   ὁμοιότητας ἄρτι διήλθομεν ὅτι πανταχοῦ
[274]   δὴ καλοῦσιν Ἶβιν· αὐτῷ  δὲ   ὄνομα τῷ δαίμονι εἶναι ~Θεύθ.
[259]   περὶ τὴν κρήνην εὕδειν· ἐὰν  δὲ   ὁρῶσι ~διαλεγομένους καὶ παραπλέοντάς σφας
[279]   μοι καλῷ γενέσθαι τἄνδοθεν· ~ἔξωθεν  δὲ   ὅσα ἔχω, τοῖς ἐντὸς (εἶναί
[237]   ἡμῖν τοτὲ μὲν ὁμονοεῖτον, (ἔστι  δὲ   ~ὅτε στασιάζετον· καὶ τοτὲ μὲν
[235]   οὕτως οὐκ ἔχω εἰπεῖν· δῆλον  δὲ   ὅτι τινῶν ἀκήκοα, που
[267]   γε, Πρόδικε. ~(Σωκράτης) ~Ἱππίαν  δὲ   οὐ λέγομεν; οἶμαι γὰρ ἂν
[273]   ~καθ᾽ ὅσον δυνατὸν ἀνθρώπῳ. ταῦτα  δὲ   οὐ μή ποτε κτήσηται ἄνευ
[235]   ~μόνῳ τὸν νοῦν προσεῖχον, τοῦτο  δὲ   οὐδ᾽ ἂν> αὐτὸν ᾤμην Λυσίαν
[246]   θνητόν τ᾽ ἔσχεν ἐπωνυμίαν· ἀθάνατον  ~δὲ   οὐδ᾽ ἐξ ἑνὸς λόγου λελογισμένου,
[228]   δὲ ἐπείθετο ~(προθύμως. τῷ  δὲ   οὐδὲ ταῦτα ἦν ἱκανά, ἀλλὰ
[261]   καὶ περὶ δημηγορίας· ἐπὶ πλέον  δὲ   οὐκ ~ἀκήκοα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ᾽
[231]   ἐπειδὰν τῆς ἐπιθυμίας παύσωνται· τοῖς  δὲ   οὐκ ἔστι χρόνος ἐν
[266]   μὴ προσαγορεύω, θεὸς ~οἶδε, καλῶ  δὲ   (οὖν μέχρι τοῦδε διαλεκτικούς. τὰ
[246]   παντὸς ἐπιμελεῖται τοῦ ἀψύχου, ~πάντα  δὲ   οὐρανὸν περιπολεῖ, ἄλλοτ᾽ ἐν ἄλλοις
[245]   τὸ αὐτὸ αὑτὸ κινοῦν. ~τοῦτο  δὲ   οὔτ᾽ ἀπόλλυσθαι οὔτε γίγνεσθαι δυνατόν,
[254]   μὴ ἐπιπηδᾶν ~τῷ ἐρωμένῳ·  δὲ   οὔτε κέντρων ἡνιοχικῶν οὔτε μάστιγος
[267]   ὧν δεῖ λόγων τέχνην· δεῖν  δὲ   οὔτε μακρῶν οὔτε ~βραχέων ἀλλὰ
[229]   τὸ τῆς Χιμαίρας, καὶ ἐπιρρεῖ  δὲ   ὄχλος τοιούτων ~Γοργόνων καὶ Πηγάσων
[261]   ἐν ~Ἰλίῳ σχολάζοντες συνεγραψάτην, τῶν  δὲ   Παλαμήδους ἀνήκοος γέγονας; ~(Φαῖδρος) ~καὶ
[238]   ὡς ἥδιστον ἑαυτῷ ~παρασκευάζειν· νοσοῦντι  δὲ   πᾶν ἡδὺ τὸ μὴ ἀντιτεῖνον,
[253]   δύνωνται καὶ αὐτοὶ μετέρχονται, ~ἰχνεύοντες  δὲ   παρ᾽ ἑαυτῶν ἀνευρίσκειν (τὴν τοῦ
[239]   ἐνόντων ~(τῶν) μὲν ἥδεσθαι, τὰ  δὲ   παρασκευάζειν, στέρεσθαι τοῦ παραυτίκα
[232]   μὴ χρήμασιν αὐτοὺς ὑπερβάλωνται, τοὺς  δὲ   ~πεπαιδευμένους μὴ συνέσει κρείττους γένωνται·
[274]   καὶ (γεωμετρίαν ~καὶ ἀστρονομίαν, ἔτι  δὲ   πεττείας τε καὶ κυβείας, καὶ
[245]   ἔχειν ὅθεν ~κινηθέντα γενήσεται. ἀθανάτου  δὲ   πεφασμένου τοῦ ὑφ᾽ ἑαυτοῦ κινουμένου,
[245]   ἔσται δεινοῖς μὲν ἄπιστος, σοφοῖς  δὲ   πιστή. δεῖ οὖν πρῶτον ~ψυχῆς
[270]   τὸ παθεῖν ὑπὸ τοῦ, ἐὰν  δὲ   πλείω εἴδη ἔχῃ, ~ταῦτα ἀριθμησάμενον,
[260]   περὶ κακοῦ ὡς ~ἀγαθοῦ, δόξας  δὲ   πλήθους μεμελετηκὼς πείσῃ κακὰ πράττειν
[251]   οὗ ἂν ~μένειν, θεῖ  δὲ   ποθοῦσα ὅπου ἂν οἴηται ὄψεσθαι
[248]   ἡνιόχων πολλαὶ μὲν ~χωλεύονται, πολλαὶ  δὲ   πολλὰ πτερὰ θραύονται· πᾶσαι δὲ
[237]   παντὸς ἁμαρτάνειν ἀνάγκη. τοὺς  δὲ   πολλοὺς λέληθεν ~ὅτι οὐκ ἴσασι
[248]   δὲ πολλὰ πτερὰ θραύονται· πᾶσαι  δὲ   πολὺν ἔχουσαι πόνον ~ἀτελεῖς τῆς
[273]   κεχαρισμένα μὲν λέγειν δύνασθαι, ~κεχαρισμένως  δὲ   πράττειν τὸ πᾶν εἰς δύναμιν.
[259]   τὸ εἶδος ἑκάστης τιμῆς· τῇ  δὲ   πρεσβυτάτῃ ~Καλλιόπῃ καὶ τῇ μετ᾽
[229]   πολλῆς αὐτῷ σχολῆς δεήσει. ἐμοὶ  δὲ   πρὸς ~αὐτὰ οὐδαμῶς ἐστι σχολή·
[227]   Σώκρατες, τοῦ Κεφάλου, πορεύομαι  δὲ   πρὸς περίπατον ~ἔξω τείχους· συχνὸν
[241]   βλαβερῷ μὲν πρὸς οὐσίαν, βλαβερῷ  δὲ   πρὸς τὴν τοῦ ~σώματος ἕξιν,
[238]   μὲν οὖν θεῷ μελήσει, ἡμῖν  δὲ   πρὸς τὸν παῖδα πάλιν τῷ
[246]   πάντα τὸν κόσμον διοικεῖ,  δὲ   ~πτερορρυήσασα φέρεται ἕως ἂν στερεοῦ
[248]   ~καὶ κακίας πλησθεῖσα βαρυνθῇ, βαρυνθεῖσα  δὲ   πτερορρυήσῃ τε καὶ ἐπὶ τὴν
[256]   τῇ τελευτῇ ἄπτεροι μέν, ὡρμηκότες  δὲ   ~πτεροῦσθαι ἐκβαίνουσι τοῦ σώματος, ὥστε
[252]   μὲν ἔρωτα καλοῦσι ποτηνόν, ~ἀθάνατοι  δὲ   Πτέρωτα, διὰ πτεροφύτορ᾽ ἀνάγκην. ~τούτοις
[267]   τί δ᾽ οὔ; ~(Σωκράτης) ~τὰ  δὲ   Πώλου πῶς φράσωμεν αὖ μουσεῖα
[266]   δοκεῖς καλεῖν, διαλεκτικὸν καλῶν· τὸ  δὲ   ῥητορικὸν δοκεῖ μοι ~διαφεύγειν ἔθ᾽
[278]   ἐν ᾠδῇ συντέθηκε, τρίτον  δὲ   Σόλωνι καὶ ὅστις ~ἐν πολιτικοῖς
[242]   οὖν μάντις μέν, οὐ πάνυ  ~δὲ   σπουδαῖος, ἀλλ᾽ ὥσπερ οἱ τὰ
[278]   τῷ ἑταίρῳ φράζε. ~(Φαῖδρος) τί  δὲ   σύ; πῶς ποιήσεις; οὐδὲ γὰρ
[227]   χρόνον καθήμενος ἐξ ἑωθινοῦ. τῷ  δὲ   σῷ καὶ ~ἐμῷ ἑταίρῳ πειθόμενος
[246]   ζῷον, ἔχον μὲν ψυχήν, ἔχον  δὲ   σῶμα, τὸν ἀεὶ ~δὲ χρόνον
[266]   τι κοινῇ εἶδος ἐλαβέτην, ~ὥσπερ  (δὲ   σώματος ἐξ ἑνὸς διπλᾶ καὶ
[244]   δὴ μὲν μαίνεται,  δὲ   ~σωφρονεῖ. εἰ μὲν γὰρ ἦν
[247]   καθορᾷ μὲν αὐτὴν δικαιοσύνην, καθορᾷ  δὲ   σωφροσύνην, καθορᾷ δὲ ~ἐπιστήμην, οὐχ
[244]   εἶναι, καλῶς ἂν ἐλέγετο· νῦν  ~δὲ   τὰ μέγιστα τῶν ἀγαθῶν ἡμῖν
[264]   τὸν λόγον ποιεῖται. ~(Σωκράτης) ~τί  δὲ   τἆλλα; οὐ χύδην δοκεῖ βεβλῆσθαι
[254]   γῆν ἐρείσας ὀδύναις ἔδωκεν. ὅταν  δὲ   ταὐτὸν πολλάκις πάσχων ~πονηρὸς
[262]   τὴν ἀλήθειαν μὴ εἰδώς, δόξας  δὲ   τεθηρευκώς, ~γελοίαν τινά, ὡς ἔοικε,
[265]   μὲν ἐπίπνοιαν ~Ἀπόλλωνος θέντες, Διονύσου  δὲ   τελεστικήν, Μουσῶν δ᾽ αὖ ποιητικήν,
[272]   διδάσκων γράφων, φῇ  δὲ   ~τέχνῃ λέγειν, μὴ πειθόμενος
[247]   περιφορὰ εἰς ταὐτὸν περιενέγκῃ. ἐν  δὲ   τῇ ~περιόδῳ καθορᾷ μὲν αὐτὴν
[256]   εἰς ἔχθραν ποτὲ ἐλθεῖν. ἐν  δὲ   τῇ τελευτῇ ἄπτεροι μέν, ὡρμηκότες
[246]   οὖν ἀθανασίας αὐτῆς ἱκανῶς· περὶ  δὲ   τῆς ἰδέας αὐτῆς ὧδε λεκτέον.
[239]   μεγάλης αἴτιον εἶναι βλάβης, ~μεγίστης  δὲ   τῆς ὅθεν ἂν φρονιμώτατος εἴη.
[251]   συμμεμυκότα εἶργε μὴ βλαστάνειν, ~ἐπιρρυείσης  δὲ   τῆς τροφῆς ᾤδησέ τε καὶ
[266]   σοί τε καὶ ἐμοί, λεκτέον  δὲ   τί μέντοι καὶ ἔστι τὸ
[253]   ἀγαθός, δ᾽ οὔ· ἀρετὴ  δὲ   τίς τοῦ ἀγαθοῦ κακοῦ
[236]   μὲν τὸ ~φρόνιμον ἐγκωμιάζειν, ~(τοῦ  δὲ   τὸ ἄφρον ψέγειν, ἀναγκαῖα γοῦν
[237]   ἐν ἀρχῇ τῆς ~σκέψεως, προελθόντες  δὲ   τὸ εἰκὸς ἀποδιδόασιν· οὔτε γὰρ
[252]   μόνον ~τῶν μεγίστων πόνων. τοῦτο  δὲ   τὸ πάθος, παῖ καλέ,
[232]   εἰς ἐρημίαν φίλων καθιστᾶσιν, ἐὰν  δὲ   τὸ σεαυτοῦ σκοπῶν ~ἄμεινον ἐκείνων
[271]   ὅθεν οἱ μὲν τοιοίδε, οἱ  δὲ   τοιοίδε γίγνονται· τούτων δὲ δὴ
[271]   ἐς τὰ τοιάδε εὐπειθεῖς, οἱ  δὲ   τοιοίδε διὰ τάδε ~δυσπειθεῖς· δεῖ
[243]   καὶ πρᾷος τὸ ἦθος, ~ἑτέρου  δὲ   τοιούτου ἐρῶν καὶ πρότερόν
[243]   φίλε, καθήρασθαι ἀνάγκη· ἔστιν  δὲ   τοῖς ἁμαρτάνουσι περὶ ~μυθολογίαν καθαρμὸς
[278]   βελτίστους εἰδότων ὑπόμνησιν γεγονέναι, ἐν  δὲ   ~τοῖς διδασκομένοις καὶ μαθήσεως χάριν
[275]   ἀλλὰ ὑπομνήσεως φάρμακον ηὗρες. ~σοφίας  δὲ   τοῖς μαθηταῖς δόξαν, οὐκ ἀλήθειαν
[263]   μὲν ἄρα τοῖς συμφωνοῦμεν, ἐν  δὲ   τοῖς οὔ. ~(Φαῖδρος) οὕτω. ~(Σωκράτης)
[269]   παντάπασι μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~τί  δὲ   τὸν μελίγηρυν Ἄδραστον οἰόμεθα
[250]   τὸ τοῦ εἰκασθέντος γένος· ~κάλλος  δὲ   τότ᾽ ἦν ἰδεῖν λαμπρόν, ὅτε
[248]   μόγις ~καθορῶσα τὰ ὄντα·  δὲ   τοτὲ μὲν ἦρεν, τοτὲ δ᾽
[240]   βλαβερός τε καὶ ἀηδής, λήξας  δὲ   τοῦ ἔρωτος εἰς τὸν ἔπειτα
[254]   τὴν τῶν παιδικῶν ἀστράπτουσαν. ἰδόντος  δὲ   τοῦ ~ἡνιόχου μνήμη πρὸς
[254]   δεομένων εἰς αὖθις ὑπερβαλέσθαι. ~ἐλθόντος  δὲ   τοῦ συντεθέντος χρόνου (οὗ) ἀμνημονεῖν
[239]   ~λυσιτελὴς ἀνὴρ ἔχων ἔρωτα. ~τὴν  δὲ   τοῦ σώματος ἕξιν τε καὶ
[264]   ἐπιχειρῶν μὴ πάνυ ~τι εἰς  δὲ   τοὺς ἑτέρους λόγους ἴωμεν. ἦν
[232]   ~παρὰ τῶν ἀνθρώπων αἱρεῖσθαι. ἔτι  δὲ   τοὺς μὲν ἐρῶντας πολλοὺς ἀνάγκη
[278]   τέλεον καὶ ἄξιον σπουδῆς· ~δεῖν  δὲ   τοὺς τοιούτους λόγους αὑτοῦ λέγεσθαι
[228]   ἔχειν τὸν λόγον αὐτόν. εἰ  δὲ   τοῦτό ἐστιν, οὑτωσὶ διανοοῦ περὶ
[274]   δ᾽ ἀληθὲς αὐτοὶ ἴσασιν. εἰ  δὲ   τοῦτο ~εὕροιμεν αὐτοί, ἆρά γ᾽
[273]   φάναι τοῦ ἀνδρικοῦ συγκεκόφθαι, τὸν  δὲ   τοῦτο μὲν ἐλέγχειν ὡς μόνω
[273]   βραχέως τοῦ τοιούτου ~ἐφηψάμεθα, δοκεῖ  δὲ   τοῦτο πάμμεγα εἶναι τοῖς περὶ
[269]   τί ποτ᾽ ἔστιν ῥητορική, ἐκ  δὲ   τούτου τοῦ πάθους τὰ ~πρὸ
[249]   παιδεραστήσαντος μετὰ φιλοσοφίας, ~αὗται  δὲ   τρίτῃ περιόδῳ τῇ χιλιετεῖ, ἐὰν
[239]   τοῦτό γε παντὶ μέν, μάλιστα  δὲ   τῷ ἐραστῇ, ὅτι τῶν φιλτάτων
[230]   δὴ χαίρειν ἐάσας ταῦτα, πειθόμενος  δὲ   τῷ νομιζομένῳ περὶ αὐτῶν, ~ὃ
[228]   ἐκτὸς τείχους ἵνα μελετῴη. ἀπαντήσας  δὲ   τῷ ~νοσοῦντι περὶ λόγων ἀκοήν,
[246]   ἀγαθοὶ καὶ ἐξ ἀγαθῶν, (τὸ  δὲ   τῶν ἄλλων μέμεικται. καὶ πρῶτον
[240]   καὶ οὐκ ἐν ὥρᾳ, ἑπομένων  δὲ   τῶν ἄλλων ταύτῃ, ~καὶ
[249]   τέλεος ὄντως μόνος γίγνεται· ἐξιστάμενος  δὲ   τῶν ~(ἀνθρωπίνων σπουδασμάτων καὶ πρὸς
[248]   ἦρεν, τοτὲ δ᾽ ἔδυ, βιαζομένων  δὲ   τῶν ἵππων τὰ ~μὲν εἶδεν,
[256]   πολλῶν πόνων (σμικρὰ ἀπολαῦσαι·  δὲ   ~τῶν παιδικῶν ἔχει μὲν οὐδὲν
[254]   διὰ τὸ μὴ ~ἀντιτείνειν, τὸν  δὲ   ὑβριστὴν μάλ᾽ ἄκοντα. ἀπελθόντε δὲ
[241]   ὡς τῷ αὐτῷ διαλεγόμενος·  δὲ   ὑπ᾽ αἰσχύνης οὔτε ~εἰπεῖν τολμᾷ
[268]   δὴ τά γε σμικρά· ταῦτα  δὲ   ὑπ᾽ αὐγὰς μᾶλλον ἴδωμεν, τίνα
[247]   τὰ ἔξω τοῦ οὐρανοῦ. ~τὸν  δὲ   ὑπερουράνιον τόπον οὔτε τις ὕμνησέ
[265]   μὲν ὑπὸ νοσημάτων ἀνθρωπίνων, τὴν  δὲ   ὑπὸ θείας ~ἐξαλλαγῆς τῶν εἰωθότων
[277]   ~(Φαῖδρος) ἔδοξέ γε δή· πάλιν  δὲ   ὑπόμνησόν με πῶς. ~(Σωκράτης) ~πρὶν
[239]   οἱ μὲν ἐχθροὶ θαρροῦσιν, οἱ  δὲ   φίλοι καὶ αὐτοὶ οἱ ἐρασταὶ
[240]   φθονεῖν μὲν οὐσίαν κεκτημένοις, ἀπολλυμένης  δὲ   χαίρειν. ἔτι ~τοίνυν ἄγαμον, ἄπαιδα,
[249]   (ἀνθρώπου εἴδει ἐβίωσαν βίου. ~τῷ  δὲ   χιλιοστῷ ἀμφότεραι ἀφικνούμεναι ἐπὶ κλήρωσίν
[256]   φορτικωτέρᾳ τε καὶ ~(ἀφιλοσόφῳ, φιλοτίμῳ  δὲ   χρήσωνται, τάχ᾽ ἄν που ἐν
[255]   πρὸς τὸν ἔνθεον φίλον. ὅταν  δὲ   χρονίζῃ τοῦτο δρῶν καὶ ~πλησιάζῃ
[246]   ἔχον δὲ σῶμα, τὸν ἀεὶ  ~δὲ   χρόνον ταῦτα συμπεφυκότα. ἀλλὰ ταῦτα
[279]   δὲ νομίζοιμι τὸν ~σοφόν· τὸ  δὲ   χρυσοῦ πλῆθος εἴη μοι ὅσον
[251]   τῆς ὀδύνης ~(καὶ γέγηθεν· ὅταν  δὲ   χωρὶς γένηται καὶ αὐχμήσῃ, τὰ
[256]   κακία ~ψυχῆς ἐνεγίγνετο, ἐλευθερώσαντες  δὲ   ἀρετή· τελευτήσαντες δὲ δὴ
[244]   Στησιχόρου τοῦ Εὐφήμου, ~Ἱμεραίου. λεκτέος  δὲ   ὧδε, ὅτι οὐκ ἔστ᾽ ἔτυμος
[247]   ποτὲ ~ὑμνήσει κατ᾽ ἀξίαν. ἔχει  δὲ   ὧδε τολμητέον γὰρ οὖν τό
[252]   οὐ σφόδρα τι ἔμμετρον· ~ὑμνοῦσι  δὲ   ὧδε ~(τὸν δ᾽ ἤτοι θνητοὶ
[276]   Σώκρατες, τὰ μὲν σπουδῇ, τὰ  δὲ   ὡς ἑτέρως ἂν λέγεις
[232]   μὲν ὑπερορᾶσθαι, ὑπὸ τῶν ~συνόντων  δὲ   ὠφελεῖσθαι, ὥστε πολὺ (πλείων ἐλπὶς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 8/10/2007