Pages |
[245] |
πηγὴ
καὶ
ἀρχὴ
κινήσεως.
~(ἀρχὴ
|
δὲ |
ἀγένητον.
ἐξ
ἀρχῆς
γὰρ
ἀνάγκη |
[245] |
ἂν
ἔτι
ἀρχὴ
γίγνοιτο.
~ἐπειδὴ
|
δὲ |
ἀγένητόν
ἐστιν,
καὶ
ἀδιάφθορον
αὐτὸ |
[248] |
ποιεῖν,
ἀεὶ
ἀβλαβῆ
εἶναι·
~ὅταν
|
δὲ |
ἀδυνατήσασα
ἐπισπέσθαι
μὴ
ἴδῃ,
καί |
[249] |
βίον
τελευτήσωσιν,
κρίσεως
ἔτυχον,
κριθεῖσαι
|
δὲ |
αἱ
μὲν
εἰς
τὰ
ὑπὸ |
[246] |
~ἐχέτω
τε
καὶ
λεγέσθω·
τὴν
|
δὲ |
αἰτίαν
τῆς
τῶν
πτερῶν
ἀποβολῆς, |
[229] |
~αὐτὰ
οὐδαμῶς
ἐστι
σχολή·
τὸ
|
δὲ |
αἴτιον,
ὦ
φίλε,
τούτου
τόδε. |
[267] |
~μήκη
περὶ
πάντων
ἀνηῦρον;
ταῦτα
|
δὲ |
ἀκούων
ποτέ
μου
Πρόδικος
ἐγέλασεν, |
[247] |
εὐήνια
ὄντα
~ῥᾳδίως
πορεύεται,
τὰ
|
δὲ |
ἄλλα
μόγις·
βρίθει
γὰρ
ὁ |
[249] |
πτερωθεῖσαι
τρισχιλιοστῷ
ἔτει
ἀπέρχονται.
αἱ
|
δὲ |
ἄλλαι,
ὅταν
τὸν
~πρῶτον
βίον |
[248] |
οὗτος
μὲν
θεῶν
βίος·
αἱ
|
δὲ |
ἄλλαι
ψυχαί,
ἡ
μὲν
ἄριστα |
[232] |
μὴ
συνέσει
κρείττους
γένωνται·
τῶν
|
δὲ |
ἄλλο
τι
κεκτημένων
~(ἀγαθὸν
τὴν |
[276] |
~αὐτοὺς
θεωρῶν
φυομένους
ἁπαλούς·
ὅταν
|
δὲ> |
ἄλλοι
παιδιαῖς
ἄλλαις
χρῶνται,
~συμποσίοις |
[278] |
ψυχαῖς
κατ᾽
ἀξίαν
ἐνέφυσαν·
τοὺς
|
~δὲ |
ἄλλους
χαίρειν
ἐῶν
οὗτος
δὲ |
[247] |
ἐν
θεῶν
οἴκῳ
μόνη·
~τῶν
|
δὲ |
ἄλλων
ὅσοι
ἐν
τῷ
τῶν |
[242] |
~Σιμμίαν
Θηβαῖον
ἐξαιρῶ
λόγου·
τῶν
|
δὲ |
ἄλλων
πάμπολυ
κρατεῖς
καὶ
νῦν |
[238] |
τῷ
κράτει
σωφροσύνη
ὄνομα·
~(ἐπιθυμίας
|
δὲ |
ἀλόγως
ἑλκούσης
ἐπὶ
ἡδονὰς
καὶ |
[239] |
~καὶ
ὑποδεέστερον
ἀεὶ
ἀπεργάζεται·
ἥττων
|
δὲ |
ἀμαθὴς
σοφοῦ,
δειλὸς
ἀνδρείου,
~ἀδύνατος |
[249] |
δίκην
~βλέπων
ἄνω,
τῶν
κάτω
|
δὲ |
ἀμελῶν,
αἰτίαν
ἔχει
ὡς
μανικῶς |
[234] |
μὲν
ἀπ᾽
~αὐτοῦ
μηδεμίαν,
ὠφελίαν
|
δὲ |
ἀμφοῖν
γίγνεσθαι.
ἐγὼ
μὲν
οὖν |
[251] |
ἔχουσα
τοῦ
καλοῦ
γέγηθεν.
ἐκ
|
δὲ |
ἀμφοτέρων
~μεμειγμένων
ἀδημονεῖ
τε
τῇ |
[241] |
μεταπεσόντος,
ἵεται
φυγῇ
μεταβαλών·
ὁ
|
δὲ |
ἀναγκάζεται
~διώκειν
ἀγανακτῶν
καὶ
ἐπιθεάζων, |
[239] |
καὶ
ἱδρώτων
ξηρῶν
~ἄπειρον,
ἔμπειρον
|
δὲ |
ἁπαλῆς
καὶ
ἀνάνδρου
(διαίτης,
ἀλλοτρίοις |
[236] |
δ᾽
ἐγὼ
καὶ
νεώτερος,
ἐκ
|
δὲ |
~ἁπάντων
τούτων
σύνες
ὅ
τοι |
[275] |
σημαίνει
μόνον
ταὐτὸν
ἀεί.
~ὅταν
|
δὲ |
ἅπαξ
(γραφῇ,
κυλινδεῖται
μὲν
πανταχοῦ |
[271] |
ἀνάγκης
ἡ
μὲν
πείθεται,
ἡ
|
δὲ |
ἀπειθεῖ.
~(Φαῖδρος)
κάλλιστα
γοῦν
ἄν, |
[255] |
ταὐτὰ
ἐκείνῳ
τῆς
ὀδύνης,
ὅταν
|
δὲ |
ἀπῇ,
κατὰ
ταὐτὰ
αὖ
ποθεῖ |
[277] |
καὶ
παναρμονίους
διδοὺς
λόγους,
ἁπλοῦς
|
δὲ |
~ἁπλῇ,
οὐ
πρότερον
δυνατὸν
τέχνῃ |
[245] |
(τῶν
παρόντων
κακῶν
~εὑρομένη.
τρίτη
|
δὲ |
ἀπὸ
Μουσῶν
κατοκωχή
τε
καὶ |
[256] |
ἡ
παρ᾽
ἐραστοῦ
φιλία·
ἡ
|
δὲ |
~ἀπὸ
τοῦ
μὴ
ἐρῶντος
οἰκειότης, |
[245] |
ἐρωμένῳ
ἐκ
θεῶν
ἐπιπέμπεται.
ἡμῖν
|
δὲ |
ἀποδεικτέον
αὖ
~τοὐναντίον,
ὡς
ἐπ᾽ |
[245] |
καὶ
ἔργα
τἀληθὲς
~νοῆσαι·
ἀρχὴ
|
δὲ |
ἀποδείξεως
ἥδε.
~ψυχὴ
πᾶσα
ἀθάνατος. |
[253] |
πάντα
δρῶσιν
τὰ
αὐτά.
οἱ
|
δὲ |
Ἀπόλλωνός
τε
καὶ
~ἑκάστου
τῶν |
[255] |
ἐνέπλησεν.
ἐρᾷ
~μὲν
οὖν,
ὅτου
|
δὲ |
ἀπορεῖ·
καὶ
οὔθ᾽
ὅτι
πέπονθεν |
[254] |
δὲ
ὑβριστὴν
μάλ᾽
ἄκοντα.
ἀπελθόντε
|
δὲ |
ἀπωτέρω,
ὁ
μὲν
ὑπ᾽
~αἰσχύνης |
[252] |
τὸ
τοῦ
~πτερωνύμου
ἄχθος·
ὅσοι
|
δὲ |
Ἄρεώς
τε
θεραπευταὶ
καὶ
μετ᾽ |
[251] |
παρὰ
φύσιν
ἡδονὴν
~διώκων·
ὁ
|
δὲ |
ἀρτιτελής,
ὁ
τῶν
τότε
πολυθεάμων, |
[247] |
τῷ
τοῦ
οὐρανοῦ
~(νώτῳ,
στάσας
|
δὲ |
αὐτὰς
περιάγει
ἡ
περιφορά,
αἱ |
[247] |
τοῦ
οὐρανοῦ,
οἴκαδε
ἦλθεν.
ἐλθούσης
|
δὲ |
αὐτῆς
ὁ
ἡνίοχος
πρὸς
~τὴν |
[235] |
μηδ᾽
ἂν
κελεύω
εἴπῃς,
τοῦτο
|
δὲ |
αὐτὸ
ὃ
λέγεις
ποίησον·
τῶν |
[255] |
~εἴδωλον
(ἔρωτος
ἀντέρωτα
ἔχων·
καλεῖ
|
δὲ |
αὐτὸν
καὶ
οἴεται
οὐκ
ἔρωτα |
[269] |
~τούτων,
ταύτῃ
ἀτελὴς
ἔσῃ.
ὅσον
|
δὲ |
αὐτοῦ
τέχνη,
οὐχ
ᾗ
Λυσίας |
[265] |
Μουσῶν
δ᾽
αὖ
ποιητικήν,
τετάρτην
|
~δὲ |
ἀφροδίτης
καὶ
Ἔρωτος,
ἐρωτικὴν
μανίαν |
[254] |
οὔτε
μάστιγος
ἔτι
ἐντρέπεται,
σκιρτῶν
|
δὲ |
~βίᾳ
φέρεται,
καὶ
πάντα
πράγματα |
[239] |
ὢν
τῷ
μὲν
ἥδιστος,
ἑαυτῷ
|
δὲ |
βλαβερώτατος
ἂν
~εἴη.
τὰ
μὲν |
[241] |
τὴν
τοῦ
~σώματος
ἕξιν,
πολὺ
|
δὲ |
βλαβερωτάτῳ
πρὸς
τὴν
τῆς
ψυχῆς |
[234] |
ἄλλους
λανθάνειν
ὁμοίως
δυνατόν·
δεῖ
|
δὲ |
βλάβην
μὲν
ἀπ᾽
~αὐτοῦ
μηδεμίαν, |
[261] |
αὐτοῖς
τοτὲ
μὲν
~δίκαιον,
ὅταν
|
δὲ |
βούληται,
ἄδικον;
~(Φαῖδρος)
τί
μήν; |
[244] |
δημοσίᾳ
τὴν
Ἑλλάδα
ἠργάσαντο,
~σωφρονοῦσαι
|
δὲ |
βραχέα
ἢ
οὐδέν·
καὶ
ἐὰν |
[267] |
χάριν
σοφὸς
γὰρ
ἁνήρ.
Τεισίαν
|
δὲ |
Γοργίαν
τε
~ἐάσομεν
εὕδειν,
οἳ |
[276] |
σπερεῖ
τε
~καὶ
γράψει,
ὅταν
|
(δὲ) |
γράφῃ,
ἑαυτῷ
τε
ὑπομνήματα
θησαυριζόμενος, |
[271] |
ῥήματα
εἰπεῖν
οὐκ
εὐπετές·
ὡς
|
δὲ |
δεῖ
γράφειν,
εἰ
μέλλει
τεχνικῶς |
[229] |
τὰ
τοιαῦτα
χαρίεντα
~ἡγοῦμαι,
λίαν
|
δὲ |
δεινοῦ
καὶ
ἐπιπόνου
καὶ
οὐ |
[266] |
καὶ
ὁμώνυμα
πέφυκε,
σκαιά,
τὰ
|
δὲ |
δεξιὰ
~κληθέντα,
οὕτω
καὶ
τὸ |
[248] |
μουσικοῦ
τινος
καὶ
ἐρωτικοῦ,
τὴν
|
δὲ |
δευτέραν
εἰς
~βασιλέως
ἐννόμου
ἢ |
[248] |
εἶδεν,
τὰ
δ᾽
οὔ.
αἱ
|
δὲ |
δὴ
ἄλλαι
γλιχόμεναι
μὲν
ἅπασαι |
[245] |
ἡ
τοιαύτη
μανία
δίδοται·
~ἡ
|
δὲ |
δὴ
ἀπόδειξις
ἔσται
δεινοῖς
μὲν |
[256] |
μανία
~δυνατὴ
πορίσαι
ἀνθρώπῳ.
ἐὰν
|
δὲ |
δὴ
διαίτῃ
φορτικωτέρᾳ
τε
καὶ |
[271] |
~(Φαῖδρος)
τί
μήν;
~(Σωκράτης)
~τρίτον
|
δὲ |
δὴ
διαταξάμενος
τὰ
λόγων
τε |
[266] |
τέχνης;
~(Φαῖδρος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~δεύτερον
|
δὲ |
δὴ
διήγησίν
τινα
μαρτυρίας
τ᾽ |
[240] |
ἡδονῆς
~ἀραρότως
αὐτῷ
ὑπηρετεῖν·
τῷ
|
δὲ |
δὴ
ἐρωμένῳ
ποῖον
παραμύθιον
ἢ |
[253] |
ἔτι
ἡμῖν
ταῦτα
μενέτω.
~τῶν
|
δὲ |
δὴ
ἵππων
ὁ
μέν,
φαμέν, |
[253] |
φιληθέντι
γίγνεται,
ἐὰν
~αἱρεθῇ·
ἁλίσκεται
|
δὲ |
δὴ
ὁ
αἱρεθεὶς
τοιῷδε
τρόπῳ. |
[271] |
οἱ
δὲ
τοιοίδε
γίγνονται·
τούτων
|
δὲ |
δὴ
οὕτω
διῃρημένων,
~λόγων
αὖ |
[238] |
τῇ
ἀρχῇ
~ὕβρις
ἐπωνομάσθη.
ὕβρις
|
δὲ |
δὴ
πολυώνυμον
πολυμελὲς
γὰρ
καὶ |
[238] |
εἴρηταί
τε
καὶ
ὥρισται,
~βλέποντες
|
δὲ |
δὴ
πρὸς
αὐτὸ
(τὰ
λοιπὰ |
[247] |
ἔξω
θείου
χοροῦ
ἵσταται.
ὅταν
|
δὲ |
~δὴ
πρὸς
δαῖτα
καὶ
ἐπὶ |
[267] |
ἀπολύσασθαι
~διαβολὰς
ὁθενδὴ
κράτιστος.
τὸ
|
δὲ |
δὴ
τέλος
τῶν
λόγων
κοινῇ |
[242] |
ᾔσθημαι
τὸ
ἁμάρτημα.
~(Φαῖδρος)
λέγεις
|
δὲ |
δὴ
τί;
~(Σωκράτης)
~δεινόν,
ὦ |
[259] |
ἂν
δοῖεν
ἀγασθέντες.
~(Φαῖδρος)
ἔχουσι
|
δὲ |
δὴ
τί
τοῦτο;
ἀνήκοος
γάρ, |
[249] |
θεὸς
ὢν
θεῖός
ἐστιν.
τοῖς
|
δὲ |
~δὴ
τοιούτοις
ἀνὴρ
ὑπομνήμασιν
ὀρθῶς |
[256] |
ἐλευθερώσαντες
δὲ
ᾧ
ἀρετή·
τελευτήσαντες
|
δὲ |
δὴ
ὑπόπτεροι
~καὶ
ἐλαφροὶ
γεγονότες |
[241] |
ὅσα
αὖ
ἔχει
ἀγαθά·
νῦν
|
δὲ |
δή,
ὦ
Σώκρατες,
τί
~ἀποπαύῃ; |
[276] |
ᾗ
λέγεις
ποιοῖ.
~(Σωκράτης)
~τὸν
|
δὲ |
δικαίων
τε
καὶ
καλῶν
καὶ |
[254] |
ἐν
ἁγνῷ
βάθρῳ
βεβῶσαν·
ἰδοῦσα
|
δὲ |
ἔδεισέ
τε
καὶ
σεφθεῖσα
~ἀνέπεσεν |
[231] |
αὐτοῖς
οἴωνται
πράξαντες
χαριεῖσθαι.
ἔτι
|
δὲ |
εἰ
διὰ
τοῦτο
ἄξιον
(τοὺς |
[233] |
ἀλλ᾽
ἐξ
~ἑτέρων
ἐπιτηδευμάτων.
~ἔτι
|
δὲ |
εἰ
χρὴ
τοῖς
δεομένοις
μάλιστα |
[253] |
~μὲν
δύο
τινὲ
εἴδη,
ἡνιοχικὸν
|
δὲ |
εἶδος
(τρίτον,
καὶ
νῦν
ἔτι |
[271] |
τότε
ἤκουεν
λόγων
συνών.
ὅταν
|
~δὲ |
εἰπεῖν
τε
ἱκανῶς
ἔχῃ
οἷος |
[250] |
(εἰς
τόδε
τὸ
ζῷον·
ἀναμιμνῄσκεσθαι
|
δὲ |
ἐκ
~τῶνδε
ἐκεῖνα
οὐ
ῥᾴδιον |
[269] |
σφισιν
τελέως
ῥητορικὴν
~δεδιδάχθαι,
τὸ
|
δὲ |
ἕκαστα
τούτων
πιθανῶς
λέγειν
τε |
[255] |
ἔρωτα
ἀλλὰ
~φιλίαν
εἶναι.
ἐπιθυμεῖ
|
δὲ |
ἐκείνῳ
παραπλησίως
μέν,
ἀσθενεστέρως
δέ, |
[256] |
μὲν
οὖν
καὶ
τούτω,
ἧττον
|
δὲ |
ἐκείνων,
~ἀλλήλοιν
(διά
τε
τοῦ |
[233] |
μὲν
ἀκουσίων
συγγνώμην
ἔχων,
~τὰ
|
δὲ |
ἑκούσια
πειρώμενος
ἀποτρέπειν·
ταῦτα
γάρ |
[228] |
δὴ
οὐκ
ἐπιθυμῶν
λέγειν·
τελευτῶν
|
δὲ |
ἔμελλε
καὶ
~εἰ
μή
τις |
[237] |
~δόξα,
ἐφιεμένη
τοῦ
ἀρίστου.
τούτω
|
δὲ |
ἐν
ἡμῖν
τοτὲ
μὲν
ὁμονοεῖτον, |
[255] |
πρόφασιν
εἰπεῖν
οὐκ
ἔχει,
ὥσπερ
|
δὲ |
ἐν
~κατόπτρῳ
ἐν
τῷ
ἐρῶντι |
[270] |
μὲν
ἐν
τῇ
ἑτέρᾳ,
ψυχῆς
|
δὲ |
ἐν
τῇ
~ἑτέρᾳ,
εἰ
μέλλεις, |
[245] |
ἔξωθεν
τὸ
κινεῖσθαι,
ἄψυχον,
ᾧ
|
δὲ |
ἔνδοθεν
αὐτῷ
ἐξ
αὑτοῦ,
~ἔμψυχον, |
[258] |
τοῦ
θεάτρου
ὁ
ποιητής·
ἐὰν
|
~δὲ |
ἐξαλειφθῇ
καὶ
ἄμοιρος
γένηται
λογογραφίας |
[246] |
εἶναι
καὶ
μακρᾶς
διηγήσεως,
ᾧ
|
δὲ |
ἔοικεν,
~ἀνθρωπίνης
τε
καὶ
ἐλάττονος· |
[228] |
ἐπαναλαμβάνων
ἐκέλευέν
οἱ
λέγειν,
ὁ
|
δὲ |
ἐπείθετο
~(προθύμως.
τῷ
δὲ
οὐδὲ |
[274] |
πολὺς
ἂν
εἴη
διελθεῖν·
ἐπειδὴ
|
δὲ |
ἐπὶ
τοῖς
γράμμασιν
ἦν,
τοῦτο |
[237] |
ἔμφυτος
οὖσα
ἐπιθυμία
ἡδονῶν,
ἄλλη
|
δὲ |
ἐπίκτητος
~δόξα,
ἐφιεμένη
τοῦ
ἀρίστου. |
[247] |
δικαιοσύνην,
καθορᾷ
δὲ
σωφροσύνην,
καθορᾷ
|
δὲ |
~ἐπιστήμην,
οὐχ
ᾗ
γένεσις
πρόσεστιν, |
[240] |
ἡμέραν
ἡδίστοισιν
εἶναι
ὑπάρχει·
παιδικοῖς
|
δὲ |
ἐραστὴς
πρὸς
τῷ
βλαβερῷ
~καὶ |
[259] |
~αὐτὴν
ἀπαγγέλλοντες
(ποιοῦσι
προσφιλεστέρους,
τῇ
|
δὲ |
Ἐρατοῖ
τοὺς
ἐν
τοῖς
~ἐρωτικοῖς, |
[276] |
ὅτε
καὶ
ποιοῖ·
ἐφ᾽
οἷς
|
δὲ |
ἐσπούδακεν,
~τῇ
γεωργικῇ
χρώμενος
ἂν |
[251] |
τοῦ
πτεροῦ
φύσις
ἄρδεται,
θερμανθέντος
|
δὲ |
ἐτάκη
τὰ
περὶ
τὴν
~ἔκφυσιν, |
[238] |
σχεδὸν
μὲν
ἤδη
φανερόν,
~λεχθὲν
|
δὲ |
ἢ
μὴ
λεχθὲν
πάντως
σαφέστερον· |
[278] |
καὶ
θεῷ
μόνῳ
πρέπειν·
τὸ
|
~δὲ |
ἢ
φιλόσοφον
ἢ
τοιοῦτόν
τι |
[237] |
τοτὲ
μὲν
ἡ
ἑτέρα,
ἄλλοτε
|
δὲ |
ἡ
ἑτέρα
κρατεῖ.
δόξης
μὲν |
[239] |
ὅθεν
ἂν
φρονιμώτατος
εἴη.
τοῦτο
|
δὲ |
ἡ
θεία
φιλοσοφία
τυγχάνει
~ὄν, |
[252] |
πείθεσθαι,
ἔξεστιν
δὲ
μή·
ὅμως
|
δὲ |
ἥ
γε
αἰτία
καὶ
τὸ |
[255] |
τοῦτο
ἀπωθῇ
τὸν
ἐρῶντα,
~προϊόντος
|
δὲ |
ἤδη
τοῦ
χρόνου
ἥ
τε |
[274] |
διαδοθῆναι
τοῖς
ἄλλοις
~Αἰγυπτίοις·
ὁ
|
δὲ |
ἤρετο
ἥντινα
ἑκάστη
ἔχοι
ὠφελίαν, |
[237] |
δὲ
μειρακίσκος,
μάλα
καλός·
τούτῳ
|
δὲ |
ἦσαν
ἐρασταὶ
~πάνυ
πολλοί.
εἷς |
[265] |
~(Φαῖδρος)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~τῆς
|
δὲ |
θείας
τεττάρων
θεῶν
τέτταρα
μέρη |
[246] |
σῶμα
τοῦ
θείου
(ψυχή)
τὸ
|
δὲ |
~θεῖον
(καλόν,
σοφόν,
ἀγαθόν,
καὶ |
[247] |
αὐτὰς
περιάγει
ἡ
περιφορά,
αἱ
|
δὲ |
θεωροῦσι
τὰ
ἔξω
τοῦ
οὐρανοῦ. |
[276] |
μὲν
αὑτοῖς
λόγῳ
βοηθεῖν,
ἀδυνάτων
|
δὲ |
ἱκανῶς
τἀληθῆ
διδάξαι.
~(Φαῖδρος)
οὔκουν |
[260] |
πολεμίους
ἀμύνειν
κτησάμενον
ἵππον,
ἄμφω
|
δὲ |
ἵππον
~ἀγνοοῖμεν,
τοσόνδε
μέντοι
τυγχάνοιμι |
[269] |
ἀγωνιστὴν
τέλεον
γενέσθαι,
εἰκός
ἴσως
|
δὲ |
καὶ
~ἀναγκαῖον
ἔχειν
ὥσπερ
τἆλλα· |
[250] |
ἐν
ὑστέρῳ
χρόνῳ
~ὑπέμενεν,
ὁλόκληρα
|
δὲ |
καὶ
ἁπλᾶ
καὶ
ἀτρεμῆ
καὶ |
[256] |
ἔχει
μὲν
οὐδὲν
εἰπεῖν,
σπαργῶν
|
δὲ |
καὶ
ἀπορῶν
περιβάλλει
τὸν
~ἐραστὴν |
[233] |
μὲν
δεδιότες
μὴ
~ἀπέχθωνται,
τὰ
|
δὲ |
(καὶ
αὐτοὶ
χεῖρον
διὰ
τὴν |
[251] |
τὸν
ἔχοντα
τὸ
κάλλος·
ἰδοῦσα
|
δὲ |
~καὶ
ἐποχετευσαμένη
ἵμερον
ἔλυσε
μὲν |
[252] |
ἀπολλυμένης
παρ᾽
οὐδὲν
τίθεται,
~νομίμων
|
δὲ |
καὶ
εὐσχημόνων,
οἷς
πρὸ
τοῦ |
[238] |
ἡδὺ
τὸ
μὴ
ἀντιτεῖνον,
κρεῖττον
|
δὲ |
καὶ
ἴσον
ἐχθρόν.
~(οὔτε
δὴ |
[246] |
τὸ
τῆς
ψυχῆς
πτέρωμα,
αἰσχρῷ
|
δὲ |
καὶ
κακῷ
καὶ
τοῖς
~ἐναντίοις |
[255] |
μὴ
φίλον
ἀγαθῷ
εἶναι.
προσεμένου
|
δὲ |
καὶ
λόγον
καὶ
ὁμιλίαν
δεξαμένου, |
[243] |
οἷον
ἁλμυρὰν
ἀκοὴν
ἀποκλύσασθαι·
συμβουλεύω
|
δὲ |
καὶ
Λυσίᾳ
ὅτι
~τάχιστα
γράψαι |
[228] |
σε
πάνυ
μὲν
φιλῶ,
παρόντος
|
δὲ |
καὶ
Λυσίου,
ἐμαυτόν
σοι
ἐμμελετᾶν |
[275] |
τι,
σεμνῶς
πάνυ
~σιγᾷ.
ταὐτὸν
|
δὲ |
καὶ
οἱ
λόγοι·
δόξαις
μὲν |
[262] |
αἰτιῶμαι
τοὺς
ἐντοπίους
θεούς·
ἴσως
|
δὲ |
καὶ
οἱ
~τῶν
Μουσῶν
προφῆται |
[275] |
δεῖ
γε
καὶ
μή.
πλημμελούμενος
|
δὲ |
καὶ
οὐκ
ἐν
δίκῃ
λοιδορηθεὶς |
[261] |
τε
καὶ
γράφεται
τέχνῃ,
λέγεται
|
δὲ |
καὶ
περὶ
δημηγορίας·
ἐπὶ
πλέον |
[233] |
~παρέχει,
ἀνιαρὰ
ποιεῖ
νομίζειν·
~εὐτυχοῦντας
|
δὲ |
καὶ
τὰ
μὴ
ἡδονῆς
ἄξια |
[257] |
οὕτως
ἡγῇ
τινα
ψοφοδεᾶ.
ἴσως
|
δὲ |
καὶ
τὸν
λοιδορούμενον
~αὐτῷ
οἴει |
[239] |
ἑκὼν
ἐραστὴς
παιδικὰ
ἀνέξεται,
ἥττω
|
δὲ |
~καὶ
ὑποδεέστερον
ἀεὶ
ἀπεργάζεται·
ἥττων |
[267] |
κατηγορίᾳ
τε
καὶ
~ἀπολογίᾳ.
τὸν
|
δὲ |
κάλλιστον
Πάριον
Εὐηνὸν
ἐς
μέσον |
[250] |
καὶ
τἆλλα
ὅσα
ἐραστά·
νῦν
|
δὲ |
κάλλος
μόνον
ταύτην
ἔσχε
~μοῖραν, |
[250] |
τότε
νῦν
μακρότερα
εἴρηται·
~περὶ
|
δὲ |
κάλλους,
ὥσπερ
εἴπομεν,
~(μετ᾽
ἐκείνων |
[254] |
τῆς
τῶν
ἀφροδισίων
χάριτος.
τὼ
|
δὲ |
~κατ᾽
ἀρχὰς
μὲν
ἀντιτείνετον
(ἀγανακτοῦντε, |
[273] |
ἐλέγχειν
ὡς
μόνω
~ἤστην,
ἐκείνῳ
|
δὲ |
καταχρήσασθαι
(τῷ
πῶς
δ᾽
ἂν |
[230] |
τῷ
τῶν
τεττίγων
χορῷ.
πάντων
|
δὲ |
κομψότατον
τὸ
~τῆς
πόας,
ὅτι |
[274] |
τεκεῖν
δυνατὸς
τὰ
τέχνης,
ἄλλος
|
δὲ |
~κρῖναι
τίν᾽
ἔχει
μοῖραν
βλάβης |
[251] |
μὲν
τὰ
τότε
συμπεφραγμένα,
ἀναπνοὴν
|
δὲ |
~λαβοῦσα
κέντρων
τε
καὶ
ὠδίνων |
[276] |
δυνατὸς
μὲν
ἀμῦναι
~ἑαυτῷ,
ἐπιστήμων
|
δὲ |
λέγειν
τε
καὶ
σιγᾶν
πρὸς |
[228] |
~συγκορυβαντιῶντα,
(καὶ
προάγειν
ἐκέλευε.
δεομένου
|
δὲ |
λέγειν
τοῦ
τῶν
~λόγων
ἐραστοῦ, |
[260] |
~τέχνη
ἀλλ᾽
ἄτεχνος
τριβή·
τοῦ
|
δὲ |
λέγειν,
φησὶν
ὁ
Λάκων,
ἔτυμος |
[253] |
κακοῦ
~κακία,
οὐ
διείπομεν,
νῦν
|
δὲ |
λεκτέον.
ὁ
μὲν
τοίνυν
αὐτοῖν |
[249] |
~τῶν
πολλῶν
ὡς
παρακινῶν,
ἐνθουσιάζων
|
δὲ |
λέληθεν
τοὺς
πολλούς.
~ἔστι
δὴ |
[254] |
πᾶσαν
ἔβρεξε
τὴν
ψυχήν,
ὁ
|
δὲ |
λήξας
τῆς
ὀδύνης,
~ἣν
ὑπὸ |
[270] |
ὑγίειαν
καὶ
ῥώμην
ἐμποιήσειν,
τῇ
|
δὲ |
λόγους
τε
καὶ
~ἐπιτηδεύσεις
νομίμους |
[242] |
οὐδὲν
ἂν
κακὸν
εἴη,
τὼ
|
δὲ |
λόγω
τὼ
νυνδὴ
περὶ
αὐτοῦ |
[236] |
νοσεῖν
δώσω
σοι
ὑποτίθεσθαι,
~τῶν
|
δὲ |
λοιπῶν
ἕτερα
πλείω
καὶ
πλείονος |
[240] |
νήφοντος
μὲν
οὐκ
ἀνεκτούς,
εἰς
|
δὲ |
μέθην
ἰόντος
πρὸς
τῷ
μὴ |
[237] |
~ἦν
οὕτω
δὴ
παῖς,
μᾶλλον
|
δὲ |
μειρακίσκος,
μάλα
καλός·
τούτῳ
δὲ |
[244] |
τοῦ
Πυθοκλέους,
~Μυρρινουσίου
ἀνδρός·
ὃν
|
δὲ |
μέλλω
λέγειν,
Στησιχόρου
τοῦ
Εὐφήμου, |
[250] |
μετὰ
μὲν
Διὸς
ἡμεῖς,
ἄλλοι
|
δὲ |
μετ᾽
ἄλλου
θεῶν,
εἶδόν
τε |
[241] |
~ἐρῶντι
καὶ
νοῦν
ἔχοντι·
εἰ
|
δὲ |
μή,
ἀναγκαῖον
εἴη
ἐνδοῦναι
αὑτὸν |
[236] |
ἀλλὰ
τὴν
διάθεσιν
ἐπαινετέον,
τῶν
|
δὲ |
μὴ
ἀναγκαίων
τε
καὶ
~χαλεπῶν |
[262] |
μέλλοντα
ἀπατήσειν
μὲν
ἄλλον,
αὐτὸν
|
δὲ |
μὴ
ἀπατήσεσθαι,
τὴν
~ὁμοιότητα
τῶν |
[264] |
ἡμῖν
~τούτων
γενομένων,
ἀκήκοας.
~ἀξιῶ
|
(δὲ |
μὴ
διὰ
τοῦτο
ἀτυχῆσαι
ὧν |
[262] |
ἡμῖν
~τούτων
γενομένων,
ἀκήκοας.
ἀξιῶ
|
δὲ |
μὴ
διὰ
τοῦτο
ἀτυχῆσαι
ὧν |
[231] |
ἡμῖν
~γενομένων
τούτων
ἀκήκοας·
~ἀξιῶ
|
δὲ |
μὴ
διὰ
(τοῦτο
ἀτυχῆσαι
ὧν |
[232] |
οὐκ
ἄλλως
αὐτοῖς
πεπόνηται·
~τοὺς
|
δὲ |
μὴ
ἐρῶντας,
κρείττους
αὑτῶν
ὄντας, |
[232] |
ἔσεσθαι
τῆς
ἐπιθυμίας
συνεῖναι·
τοὺς
|
δὲ |
μὴ
ἐρῶντας
~οὐδ᾽
αἰτιᾶσθαι
διὰ |
[232] |
ἥξεις
αὐτοῖς
εἰς
διαφοράν·
ὅσοι
|
δὲ |
μὴ
ἐρῶντες
ἔτυχον,
~ἀλλὰ
δι᾽ |
[233] |
ἐπειδὰν
τῆς
ἐπιθυμίας
παύσωνται·
~(τοῖς
|
δὲ |
μὴ
ἐρῶσιν,
οἳ
καὶ
πρότερον |
[234] |
ὄντος
κακοῦ
τοῦ
ἐπιτηδεύματος,
τοῖς
|
δὲ |
μὴ
ἐρῶσιν
οὐδεὶς
~πώποτε
τῶν |
[231] |
ἀποδεδωκέναι
χάριν
τοῖς
ἐρωμένοις·
τοῖς
|
δὲ |
μὴ
ἐρῶσιν
οὔτε
τὴν
τῶν |
[273] |
λόγων
λέγεις,
ἀκούοιμεν
ἄν·
~εἰ
|
δὲ |
μή,
οἷς
νυνδὴ
διήλθομεν
πεισόμεθα, |
[252] |
δὴ
ἔξεστι
μὲν
πείθεσθαι,
ἔξεστιν
|
δὲ |
μή·
ὅμως
δὲ
ἥ
γε |
[245] |
πᾶν
τὸ
γιγνόμενον
γίγνεσθαι,
~αὐτὴν
|
δὲ |
μηδ᾽
ἐξ
ἑνός·
εἰ
γὰρ |
[236] |
ἐν
τῷ
στήθει
~ἔχειν.
ἐσμὲν
|
δὲ |
μόνω
ἐν
ἐρημίᾳ,
(ἰσχυρότερος
δ᾽ |
[259] |
τῶν
πρὶν
μούσας
γεγονέναι,
γενομένων
|
δὲ |
~Μουσῶν
καὶ
φανείσης
ᾠδῆς
οὕτως |
[279] |
ἐντὸς
(εἶναί
μοι
φίλια.
πλούσιον
|
δὲ |
νομίζοιμι
τὸν
~σοφόν·
τὸ
δὲ |
[244] |
~γίγνηται,
οὕτω
νομίσαντες
ἔθεντο,
οἱ
|
δὲ |
νῦν
ἀπειροκάλως
τὸ
ταῦ
ἐπεμβάλλοντες |
[266] |
(οὖν
μέχρι
τοῦδε
διαλεκτικούς.
τὰ
|
δὲ |
νῦν
παρὰ
σοῦ
τε
καὶ |
[235] |
πεπληρῶσθαί
με
δίκην
ἀγγείου.
ὑπὸ
|
δὲ |
~νωθείας
αὖ
καὶ
αὐτὸ
τοῦτο |
[247] |
ἕκαστος
αὐτῶν
τὸ
αὑτοῦ,
ἕπεται
|
~δὲ |
ὁ
ἀεὶ
ἐθέλων
τε
καὶ |
[278] |
~δὲ
ἄλλους
χαίρειν
ἐῶν
οὗτος
|
δὲ |
ὁ
τοιοῦτος
ἀνὴρ
κινδυνεύει,
ὦ |
[252] |
~ἄνθρωποι
μὲν
ἔρωτα
ὀνομάζουσιν,
θεοὶ
|
δὲ |
ὃ
καλοῦσιν
ἀκούσας
εἰκότως
διὰ |
[231] |
τὴν
αὑτῶν
εὖ
ποιοῦσιν.
ἔτι
|
δὲ |
οἱ
μὲν
~ἐρῶντες
σκοποῦσιν
ἅ |
[235] |
πάντα
ταῦτα
ἄλλα
εἰπεῖν·
τοῦτο
|
δὲ |
οἶμαι
~οὐδ᾽
ἂν
τὸν
φαυλότατον |
[252] |
εἰκότως
διὰ
~νεότητα
γελάσῃ.
λέγουσι
|
δὲ |
οἶμαί
τινες
Ὁμηριδῶν
ἐκ
τῶν |
[256] |
ἐρῶντι,
εἰ
δεηθείη
~τυχεῖν·
ὁ
|
δὲ |
ὁμόζυξ
αὖ
μετὰ
τοῦ
ἡνιόχου |
[273] |
τοῦ
ἀληθοῦς
τυγχάνει
ἐγγιγνόμενον·
~τὰς
|
δὲ |
ὁμοιότητας
ἄρτι
διήλθομεν
ὅτι
πανταχοῦ |
[274] |
ὃ
δὴ
καλοῦσιν
Ἶβιν·
αὐτῷ
|
δὲ |
ὄνομα
τῷ
δαίμονι
εἶναι
~Θεύθ. |
[259] |
περὶ
τὴν
κρήνην
εὕδειν·
ἐὰν
|
δὲ |
ὁρῶσι
~διαλεγομένους
καὶ
παραπλέοντάς
σφας |
[279] |
μοι
καλῷ
γενέσθαι
τἄνδοθεν·
~ἔξωθεν
|
δὲ |
ὅσα
ἔχω,
τοῖς
ἐντὸς
(εἶναί |
[237] |
ἡμῖν
τοτὲ
μὲν
ὁμονοεῖτον,
(ἔστι
|
δὲ |
~ὅτε
στασιάζετον·
καὶ
τοτὲ
μὲν |
[235] |
οὕτως
οὐκ
ἔχω
εἰπεῖν·
δῆλον
|
δὲ |
ὅτι
τινῶν
ἀκήκοα,
ἤ
που |
[267] |
γε,
ὦ
Πρόδικε.
~(Σωκράτης)
~Ἱππίαν
|
δὲ |
οὐ
λέγομεν;
οἶμαι
γὰρ
ἂν |
[273] |
~καθ᾽
ὅσον
δυνατὸν
ἀνθρώπῳ.
ταῦτα
|
δὲ |
οὐ
μή
ποτε
κτήσηται
ἄνευ |
[235] |
~μόνῳ
τὸν
νοῦν
προσεῖχον,
τοῦτο
|
δὲ |
οὐδ᾽
ἂν>
αὐτὸν
ᾤμην
Λυσίαν |
[246] |
θνητόν
τ᾽
ἔσχεν
ἐπωνυμίαν·
ἀθάνατον
|
~δὲ |
οὐδ᾽
ἐξ
ἑνὸς
λόγου
λελογισμένου, |
[228] |
ὁ
δὲ
ἐπείθετο
~(προθύμως.
τῷ
|
δὲ |
οὐδὲ
ταῦτα
ἦν
ἱκανά,
ἀλλὰ |
[261] |
καὶ
περὶ
δημηγορίας·
ἐπὶ
πλέον
|
δὲ |
οὐκ
~ἀκήκοα.
~(Σωκράτης)
~ἀλλ᾽
ἦ |
[231] |
ἐπειδὰν
τῆς
ἐπιθυμίας
παύσωνται·
τοῖς
|
δὲ |
οὐκ
ἔστι
χρόνος
ἐν
ᾧ |
[266] |
μὴ
προσαγορεύω,
θεὸς
~οἶδε,
καλῶ
|
δὲ |
(οὖν
μέχρι
τοῦδε
διαλεκτικούς.
τὰ |
[246] |
παντὸς
ἐπιμελεῖται
τοῦ
ἀψύχου,
~πάντα
|
δὲ |
οὐρανὸν
περιπολεῖ,
ἄλλοτ᾽
ἐν
ἄλλοις |
[245] |
τὸ
αὐτὸ
αὑτὸ
κινοῦν.
~τοῦτο
|
δὲ |
οὔτ᾽
ἀπόλλυσθαι
οὔτε
γίγνεσθαι
δυνατόν, |
[254] |
μὴ
ἐπιπηδᾶν
~τῷ
ἐρωμένῳ·
ὁ
|
δὲ |
οὔτε
κέντρων
ἡνιοχικῶν
οὔτε
μάστιγος |
[267] |
ὧν
δεῖ
λόγων
τέχνην·
δεῖν
|
δὲ |
οὔτε
μακρῶν
οὔτε
~βραχέων
ἀλλὰ |
[229] |
τὸ
τῆς
Χιμαίρας,
καὶ
ἐπιρρεῖ
|
δὲ |
ὄχλος
τοιούτων
~Γοργόνων
καὶ
Πηγάσων |
[261] |
ἐν
~Ἰλίῳ
σχολάζοντες
συνεγραψάτην,
τῶν
|
δὲ |
Παλαμήδους
ἀνήκοος
γέγονας;
~(Φαῖδρος)
~καὶ |
[238] |
ὡς
ἥδιστον
ἑαυτῷ
~παρασκευάζειν·
νοσοῦντι
|
δὲ |
πᾶν
ἡδὺ
τὸ
μὴ
ἀντιτεῖνον, |
[253] |
δύνωνται
καὶ
αὐτοὶ
μετέρχονται,
~ἰχνεύοντες
|
δὲ |
παρ᾽
ἑαυτῶν
ἀνευρίσκειν
(τὴν
τοῦ |
[239] |
ἐνόντων
~(τῶν)
μὲν
ἥδεσθαι,
τὰ
|
δὲ |
παρασκευάζειν,
ἢ
στέρεσθαι
τοῦ
παραυτίκα |
[232] |
μὴ
χρήμασιν
αὐτοὺς
ὑπερβάλωνται,
τοὺς
|
δὲ |
~πεπαιδευμένους
μὴ
συνέσει
κρείττους
γένωνται· |
[274] |
καὶ
(γεωμετρίαν
~καὶ
ἀστρονομίαν,
ἔτι
|
δὲ |
πεττείας
τε
καὶ
κυβείας,
καὶ |
[245] |
ἔχειν
ὅθεν
~κινηθέντα
γενήσεται.
ἀθανάτου
|
δὲ |
πεφασμένου
τοῦ
ὑφ᾽
ἑαυτοῦ
κινουμένου, |
[245] |
ἔσται
δεινοῖς
μὲν
ἄπιστος,
σοφοῖς
|
δὲ |
πιστή.
δεῖ
οὖν
πρῶτον
~ψυχῆς |
[270] |
τὸ
παθεῖν
ὑπὸ
τοῦ,
ἐὰν
|
δὲ |
πλείω
εἴδη
ἔχῃ,
~ταῦτα
ἀριθμησάμενον, |
[260] |
περὶ
κακοῦ
ὡς
~ἀγαθοῦ,
δόξας
|
δὲ |
πλήθους
μεμελετηκὼς
πείσῃ
κακὰ
πράττειν |
[251] |
οὗ
ἂν
ᾖ
~μένειν,
θεῖ
|
δὲ |
ποθοῦσα
ὅπου
ἂν
οἴηται
ὄψεσθαι |
[248] |
ἡνιόχων
πολλαὶ
μὲν
~χωλεύονται,
πολλαὶ
|
δὲ |
πολλὰ
πτερὰ
θραύονται·
πᾶσαι
δὲ |
[237] |
ἢ
παντὸς
ἁμαρτάνειν
ἀνάγκη.
τοὺς
|
δὲ |
πολλοὺς
λέληθεν
~ὅτι
οὐκ
ἴσασι |
[248] |
δὲ
πολλὰ
πτερὰ
θραύονται·
πᾶσαι
|
δὲ |
πολὺν
ἔχουσαι
πόνον
~ἀτελεῖς
τῆς |
[273] |
κεχαρισμένα
μὲν
λέγειν
δύνασθαι,
~κεχαρισμένως
|
δὲ |
πράττειν
τὸ
πᾶν
εἰς
δύναμιν. |
[259] |
τὸ
εἶδος
ἑκάστης
τιμῆς·
τῇ
|
δὲ |
πρεσβυτάτῃ
~Καλλιόπῃ
καὶ
τῇ
μετ᾽ |
[229] |
πολλῆς
αὐτῷ
σχολῆς
δεήσει.
ἐμοὶ
|
δὲ |
πρὸς
~αὐτὰ
οὐδαμῶς
ἐστι
σχολή· |
[227] |
ὦ
Σώκρατες,
τοῦ
Κεφάλου,
πορεύομαι
|
δὲ |
πρὸς
περίπατον
~ἔξω
τείχους·
συχνὸν |
[241] |
βλαβερῷ
μὲν
πρὸς
οὐσίαν,
βλαβερῷ
|
δὲ |
πρὸς
τὴν
τοῦ
~σώματος
ἕξιν, |
[238] |
μὲν
οὖν
θεῷ
μελήσει,
ἡμῖν
|
δὲ |
πρὸς
τὸν
παῖδα
πάλιν
τῷ |
[246] |
πάντα
τὸν
κόσμον
διοικεῖ,
ἡ
|
δὲ |
~πτερορρυήσασα
φέρεται
ἕως
ἂν
στερεοῦ |
[248] |
~καὶ
κακίας
πλησθεῖσα
βαρυνθῇ,
βαρυνθεῖσα
|
δὲ |
πτερορρυήσῃ
τε
καὶ
ἐπὶ
τὴν |
[256] |
τῇ
τελευτῇ
ἄπτεροι
μέν,
ὡρμηκότες
|
δὲ |
~πτεροῦσθαι
ἐκβαίνουσι
τοῦ
σώματος,
ὥστε |
[252] |
μὲν
ἔρωτα
καλοῦσι
ποτηνόν,
~ἀθάνατοι
|
δὲ |
Πτέρωτα,
διὰ
πτεροφύτορ᾽
ἀνάγκην.
~τούτοις |
[267] |
τί
δ᾽
οὔ;
~(Σωκράτης)
~τὰ
|
δὲ |
Πώλου
πῶς
φράσωμεν
αὖ
μουσεῖα |
[266] |
δοκεῖς
καλεῖν,
διαλεκτικὸν
καλῶν·
τὸ
|
δὲ |
ῥητορικὸν
δοκεῖ
μοι
~διαφεύγειν
ἔθ᾽ |
[278] |
ἢ
ἐν
ᾠδῇ
συντέθηκε,
τρίτον
|
δὲ |
Σόλωνι
καὶ
ὅστις
~ἐν
πολιτικοῖς |
[242] |
οὖν
μάντις
μέν,
οὐ
πάνυ
|
~δὲ |
σπουδαῖος,
ἀλλ᾽
ὥσπερ
οἱ
τὰ |
[278] |
τῷ
ἑταίρῳ
φράζε.
~(Φαῖδρος)
τί
|
δὲ |
σύ;
πῶς
ποιήσεις;
οὐδὲ
γὰρ |
[227] |
χρόνον
καθήμενος
ἐξ
ἑωθινοῦ.
τῷ
|
δὲ |
σῷ
καὶ
~ἐμῷ
ἑταίρῳ
πειθόμενος |
[246] |
ζῷον,
ἔχον
μὲν
ψυχήν,
ἔχον
|
δὲ |
σῶμα,
τὸν
ἀεὶ
~δὲ
χρόνον |
[266] |
τι
κοινῇ
εἶδος
ἐλαβέτην,
~ὥσπερ
|
(δὲ |
σώματος
ἐξ
ἑνὸς
διπλᾶ
καὶ |
[244] |
δὴ
ὁ
μὲν
μαίνεται,
ὁ
|
δὲ |
~σωφρονεῖ.
εἰ
μὲν
γὰρ
ἦν |
[247] |
καθορᾷ
μὲν
αὐτὴν
δικαιοσύνην,
καθορᾷ
|
δὲ |
σωφροσύνην,
καθορᾷ
δὲ
~ἐπιστήμην,
οὐχ |
[244] |
εἶναι,
καλῶς
ἂν
ἐλέγετο·
νῦν
|
~δὲ |
τὰ
μέγιστα
τῶν
ἀγαθῶν
ἡμῖν |
[264] |
τὸν
λόγον
ποιεῖται.
~(Σωκράτης)
~τί
|
δὲ |
τἆλλα;
οὐ
χύδην
δοκεῖ
βεβλῆσθαι |
[254] |
γῆν
ἐρείσας
ὀδύναις
ἔδωκεν.
ὅταν
|
δὲ |
ταὐτὸν
πολλάκις
πάσχων
ὁ
~πονηρὸς |
[262] |
τὴν
ἀλήθειαν
μὴ
εἰδώς,
δόξας
|
δὲ |
τεθηρευκώς,
~γελοίαν
τινά,
ὡς
ἔοικε, |
[265] |
μὲν
ἐπίπνοιαν
~Ἀπόλλωνος
θέντες,
Διονύσου
|
δὲ |
τελεστικήν,
Μουσῶν
δ᾽
αὖ
ποιητικήν, |
[272] |
ἢ
διδάσκων
ἢ
γράφων,
φῇ
|
δὲ |
~τέχνῃ
λέγειν,
ὁ
μὴ
πειθόμενος |
[247] |
περιφορὰ
εἰς
ταὐτὸν
περιενέγκῃ.
ἐν
|
δὲ |
τῇ
~περιόδῳ
καθορᾷ
μὲν
αὐτὴν |
[256] |
εἰς
ἔχθραν
ποτὲ
ἐλθεῖν.
ἐν
|
δὲ |
τῇ
τελευτῇ
ἄπτεροι
μέν,
ὡρμηκότες |
[246] |
οὖν
ἀθανασίας
αὐτῆς
ἱκανῶς·
περὶ
|
δὲ |
τῆς
ἰδέας
αὐτῆς
ὧδε
λεκτέον. |
[239] |
μεγάλης
αἴτιον
εἶναι
βλάβης,
~μεγίστης
|
δὲ |
τῆς
ὅθεν
ἂν
φρονιμώτατος
εἴη. |
[251] |
συμμεμυκότα
εἶργε
μὴ
βλαστάνειν,
~ἐπιρρυείσης
|
δὲ |
τῆς
τροφῆς
ᾤδησέ
τε
καὶ |
[266] |
σοί
τε
καὶ
ἐμοί,
λεκτέον
|
δὲ |
τί
μέντοι
καὶ
ἔστι
τὸ |
[253] |
ἀγαθός,
ὁ
δ᾽
οὔ·
ἀρετὴ
|
δὲ |
τίς
τοῦ
ἀγαθοῦ
ἢ
κακοῦ |
[236] |
μὲν
τὸ
~φρόνιμον
ἐγκωμιάζειν,
~(τοῦ
|
δὲ |
τὸ
ἄφρον
ψέγειν,
ἀναγκαῖα
γοῦν |
[237] |
ἐν
ἀρχῇ
τῆς
~σκέψεως,
προελθόντες
|
δὲ |
τὸ
εἰκὸς
ἀποδιδόασιν·
οὔτε
γὰρ |
[252] |
μόνον
~τῶν
μεγίστων
πόνων.
τοῦτο
|
δὲ |
τὸ
πάθος,
ὦ
παῖ
καλέ, |
[232] |
εἰς
ἐρημίαν
φίλων
καθιστᾶσιν,
ἐὰν
|
δὲ |
τὸ
σεαυτοῦ
σκοπῶν
~ἄμεινον
ἐκείνων |
[271] |
ὅθεν
οἱ
μὲν
τοιοίδε,
οἱ
|
δὲ |
τοιοίδε
γίγνονται·
τούτων
δὲ
δὴ |
[271] |
ἐς
τὰ
τοιάδε
εὐπειθεῖς,
οἱ
|
δὲ |
τοιοίδε
διὰ
τάδε
~δυσπειθεῖς·
δεῖ |
[243] |
καὶ
πρᾷος
τὸ
ἦθος,
~ἑτέρου
|
δὲ |
τοιούτου
ἐρῶν
ἢ
καὶ
πρότερόν |
[243] |
ὦ
φίλε,
καθήρασθαι
ἀνάγκη·
ἔστιν
|
δὲ |
τοῖς
ἁμαρτάνουσι
περὶ
~μυθολογίαν
καθαρμὸς |
[278] |
βελτίστους
εἰδότων
ὑπόμνησιν
γεγονέναι,
ἐν
|
δὲ |
~τοῖς
διδασκομένοις
καὶ
μαθήσεως
χάριν |
[275] |
ἀλλὰ
ὑπομνήσεως
φάρμακον
ηὗρες.
~σοφίας
|
δὲ |
τοῖς
μαθηταῖς
δόξαν,
οὐκ
ἀλήθειαν |
[263] |
μὲν
ἄρα
τοῖς
συμφωνοῦμεν,
ἐν
|
δὲ |
τοῖς
οὔ.
~(Φαῖδρος)
οὕτω.
~(Σωκράτης) |
[269] |
παντάπασι
μὲν
οὖν.
~(Σωκράτης)
~τί
|
δὲ |
τὸν
μελίγηρυν
Ἄδραστον
οἰόμεθα
ἢ |
[250] |
τὸ
τοῦ
εἰκασθέντος
γένος·
~κάλλος
|
δὲ |
τότ᾽
ἦν
ἰδεῖν
λαμπρόν,
ὅτε |
[248] |
μόγις
~καθορῶσα
τὰ
ὄντα·
ἡ
|
δὲ |
τοτὲ
μὲν
ἦρεν,
τοτὲ
δ᾽ |
[240] |
βλαβερός
τε
καὶ
ἀηδής,
λήξας
|
δὲ |
τοῦ
ἔρωτος
εἰς
τὸν
ἔπειτα |
[254] |
τὴν
τῶν
παιδικῶν
ἀστράπτουσαν.
ἰδόντος
|
δὲ |
τοῦ
~ἡνιόχου
ἡ
μνήμη
πρὸς |
[254] |
δεομένων
εἰς
αὖθις
ὑπερβαλέσθαι.
~ἐλθόντος
|
δὲ |
τοῦ
συντεθέντος
χρόνου
(οὗ)
ἀμνημονεῖν |
[239] |
~λυσιτελὴς
ἀνὴρ
ἔχων
ἔρωτα.
~τὴν
|
δὲ |
τοῦ
σώματος
ἕξιν
τε
καὶ |
[264] |
ἐπιχειρῶν
μὴ
πάνυ
~τι
εἰς
|
δὲ |
τοὺς
ἑτέρους
λόγους
ἴωμεν.
ἦν |
[232] |
~παρὰ
τῶν
ἀνθρώπων
αἱρεῖσθαι.
ἔτι
|
δὲ |
τοὺς
μὲν
ἐρῶντας
πολλοὺς
ἀνάγκη |
[278] |
τέλεον
καὶ
ἄξιον
σπουδῆς·
~δεῖν
|
δὲ |
τοὺς
τοιούτους
λόγους
αὑτοῦ
λέγεσθαι |
[228] |
ἔχειν
τὸν
λόγον
αὐτόν.
εἰ
|
δὲ |
τοῦτό
ἐστιν,
οὑτωσὶ
διανοοῦ
περὶ |
[274] |
δ᾽
ἀληθὲς
αὐτοὶ
ἴσασιν.
εἰ
|
δὲ |
τοῦτο
~εὕροιμεν
αὐτοί,
ἆρά
γ᾽ |
[273] |
φάναι
τοῦ
ἀνδρικοῦ
συγκεκόφθαι,
τὸν
|
δὲ |
τοῦτο
μὲν
ἐλέγχειν
ὡς
μόνω |
[273] |
βραχέως
τοῦ
τοιούτου
~ἐφηψάμεθα,
δοκεῖ
|
δὲ |
τοῦτο
πάμμεγα
εἶναι
τοῖς
περὶ |
[269] |
τί
ποτ᾽
ἔστιν
ῥητορική,
ἐκ
|
δὲ |
τούτου
τοῦ
πάθους
τὰ
~πρὸ |
[249] |
ἢ
παιδεραστήσαντος
μετὰ
φιλοσοφίας,
~αὗται
|
δὲ |
τρίτῃ
περιόδῳ
τῇ
χιλιετεῖ,
ἐὰν |
[239] |
τοῦτό
γε
παντὶ
μέν,
μάλιστα
|
δὲ |
τῷ
ἐραστῇ,
ὅτι
τῶν
φιλτάτων |
[230] |
δὴ
χαίρειν
ἐάσας
ταῦτα,
πειθόμενος
|
δὲ |
τῷ
νομιζομένῳ
περὶ
αὐτῶν,
~ὃ |
[228] |
ἐκτὸς
τείχους
ἵνα
μελετῴη.
ἀπαντήσας
|
δὲ |
τῷ
~νοσοῦντι
περὶ
λόγων
ἀκοήν, |
[246] |
ἀγαθοὶ
καὶ
ἐξ
ἀγαθῶν,
(τὸ
|
δὲ |
τῶν
ἄλλων
μέμεικται.
καὶ
πρῶτον |
[240] |
καὶ
οὐκ
ἐν
ὥρᾳ,
ἑπομένων
|
δὲ |
τῶν
ἄλλων
ταύτῃ,
ἃ
~καὶ |
[249] |
τέλεος
ὄντως
μόνος
γίγνεται·
ἐξιστάμενος
|
δὲ |
τῶν
~(ἀνθρωπίνων
σπουδασμάτων
καὶ
πρὸς |
[248] |
ἦρεν,
τοτὲ
δ᾽
ἔδυ,
βιαζομένων
|
δὲ |
τῶν
ἵππων
τὰ
~μὲν
εἶδεν, |
[256] |
πολλῶν
πόνων
(σμικρὰ
ἀπολαῦσαι·
ὁ
|
δὲ |
~τῶν
παιδικῶν
ἔχει
μὲν
οὐδὲν |
[254] |
διὰ
τὸ
μὴ
~ἀντιτείνειν,
τὸν
|
δὲ |
ὑβριστὴν
μάλ᾽
ἄκοντα.
ἀπελθόντε
δὲ |
[241] |
ὡς
τῷ
αὐτῷ
διαλεγόμενος·
ὁ
|
δὲ |
ὑπ᾽
αἰσχύνης
οὔτε
~εἰπεῖν
τολμᾷ |
[268] |
δὴ
τά
γε
σμικρά·
ταῦτα
|
δὲ |
ὑπ᾽
αὐγὰς
μᾶλλον
ἴδωμεν,
τίνα |
[247] |
τὰ
ἔξω
τοῦ
οὐρανοῦ.
~τὸν
|
δὲ |
ὑπερουράνιον
τόπον
οὔτε
τις
ὕμνησέ |
[265] |
μὲν
ὑπὸ
νοσημάτων
ἀνθρωπίνων,
τὴν
|
δὲ |
ὑπὸ
θείας
~ἐξαλλαγῆς
τῶν
εἰωθότων |
[277] |
~(Φαῖδρος)
ἔδοξέ
γε
δή·
πάλιν
|
δὲ |
ὑπόμνησόν
με
πῶς.
~(Σωκράτης)
~πρὶν |
[239] |
οἱ
μὲν
ἐχθροὶ
θαρροῦσιν,
οἱ
|
δὲ |
φίλοι
καὶ
αὐτοὶ
οἱ
ἐρασταὶ |
[240] |
φθονεῖν
μὲν
οὐσίαν
κεκτημένοις,
ἀπολλυμένης
|
δὲ |
χαίρειν.
ἔτι
~τοίνυν
ἄγαμον,
ἄπαιδα, |
[249] |
(ἀνθρώπου
εἴδει
ἐβίωσαν
βίου.
~τῷ
|
δὲ |
χιλιοστῷ
ἀμφότεραι
ἀφικνούμεναι
ἐπὶ
κλήρωσίν |
[256] |
φορτικωτέρᾳ
τε
καὶ
~(ἀφιλοσόφῳ,
φιλοτίμῳ
|
δὲ |
χρήσωνται,
τάχ᾽
ἄν
που
ἐν |
[255] |
πρὸς
τὸν
ἔνθεον
φίλον.
ὅταν
|
δὲ |
χρονίζῃ
τοῦτο
δρῶν
καὶ
~πλησιάζῃ |
[246] |
ἔχον
δὲ
σῶμα,
τὸν
ἀεὶ
|
~δὲ |
χρόνον
ταῦτα
συμπεφυκότα.
ἀλλὰ
ταῦτα |
[279] |
δὲ
νομίζοιμι
τὸν
~σοφόν·
τὸ
|
δὲ |
χρυσοῦ
πλῆθος
εἴη
μοι
ὅσον |
[251] |
τῆς
ὀδύνης
~(καὶ
γέγηθεν·
ὅταν
|
δὲ |
χωρὶς
γένηται
καὶ
αὐχμήσῃ,
τὰ |
[256] |
ᾧ
κακία
~ψυχῆς
ἐνεγίγνετο,
ἐλευθερώσαντες
|
δὲ |
ᾧ
ἀρετή·
τελευτήσαντες
δὲ
δὴ |
[244] |
Στησιχόρου
τοῦ
Εὐφήμου,
~Ἱμεραίου.
λεκτέος
|
δὲ |
ὧδε,
ὅτι
οὐκ
ἔστ᾽
ἔτυμος |
[247] |
ποτὲ
~ὑμνήσει
κατ᾽
ἀξίαν.
ἔχει
|
δὲ |
ὧδε
τολμητέον
γὰρ
οὖν
τό |
[252] |
οὐ
σφόδρα
τι
ἔμμετρον·
~ὑμνοῦσι
|
δὲ |
ὧδε
~(τὸν
δ᾽
ἤτοι
θνητοὶ |
[276] |
Σώκρατες,
τὰ
μὲν
σπουδῇ,
τὰ
|
δὲ |
ὡς
ἑτέρως
ἂν
ᾗ
λέγεις |
[232] |
μὲν
ὑπερορᾶσθαι,
ὑπὸ
τῶν
~συνόντων
|
δὲ |
ὠφελεῖσθαι,
ὥστε
πολὺ
(πλείων
ἐλπὶς |