Pages |
[246] |
ψυχὴ
ἂν
εἴη.
~περὶ
μὲν
|
οὖν |
ἀθανασίας
αὐτῆς
ἱκανῶς·
περὶ
δὲ |
[257] |
τῆς
λοιδορίας
ἐκάλει
~λογογράφον·
τάχ᾽
|
οὖν |
ἂν
ὑπὸ
φιλοτιμίας
ἐπίσχοι
ἡμῖν |
[232] |
δύναμιν
ἑκάστου
φυλάττονται.
πείσαντες
μὲν
|
οὖν |
~ἀπεχθέσθαι
σε
τούτοις
εἰς
ἐρημίαν |
[265] |
~λόγος
μεταβῆναι.
~(Φαῖδρος)
πῶς
δὴ
|
οὖν |
αὐτὸ
λέγεις;
~(Σωκράτης)
~ἐμοὶ
μὲν |
[230] |
~ἦγες
ἡμᾶς;
~(Φαῖδρος)
τοῦτο
μὲν
|
οὖν |
αὐτό.
~(Σωκράτης)
~νὴ
τὴν
Ἥραν, |
[251] |
φύουσα
τὰ
πτερά.
ὅταν
μὲν
|
οὖν |
βλέπουσα
πρὸς
τὸ
~τοῦ
παιδὸς |
[249] |
λέληθεν
τοὺς
πολλούς.
~ἔστι
δὴ
|
οὖν |
δεῦρο
ὁ
πᾶς
ἥκων
λόγος |
[237] |
εἴτε
βλάβην
~παρέχει.
ὅτι
μὲν
|
οὖν |
δὴ
ἐπιθυμία
τις
ὁ
ἔρως, |
[227] |
οἰκίᾳ
τῇ
Μορυχίᾳ.
~(Σωκράτης)
~τίς
|
οὖν |
δὴ
ἦν
ἡ
διατριβή;
ἢ |
[252] |
καὶ
ὀργιάσων.
οἱ
μὲν
δὴ
|
οὖν |
Διὸς
δῖόν
τινα
~εἶναι
ζητοῦσι |
[252] |
ἐκεῖνο
τυγχάνει
ὄν.
~τῶν
μὲν
|
οὖν |
Διὸς
ὀπαδῶν
ὁ
ληφθεὶς
ἐμβριθέστερον |
[279] |
τοῦ
ἀνδρὸς
διανοίᾳ.
ταῦτα
δὴ
|
οὖν |
ἐγὼ
μὲν
παρὰ
τῶνδε
τῶν |
[272] |
γ᾽
οὕτως
ἔχω.
~(Σωκράτης)
βούλει
|
οὖν |
ἐγώ
τιν᾽
εἴπω
λόγον
ὃν |
[278] |
ἐμὲ
γενέσθαι.
~(Φαῖδρος)
παντάπασι
μὲν
|
οὖν |
ἔγωγε
βούλομαί
τε
καὶ
εὔχομαι |
[252] |
τὸν
ὑφ᾽
αὑτῶν
ἐρώμενον·
σκοποῦσιν
|
οὖν |
εἰ
φιλόσοφός
~τε
καὶ
ἡγεμονικὸς |
[237] |
ἴσασι
τὴν
οὐσίαν
ἑκάστου.
ὡς
|
οὖν |
εἰδότες
οὐ
διομολογοῦνται
ἐν
ἀρχῇ |
[268] |
καὶ
μέχρι
ὁπόσου;
~(Σωκράτης)
~εἰ
|
οὖν |
εἴποι
ὅτι
οὐδαμῶς·
ἀλλ᾽
ἀξιῶ |
[256] |
λόγου
~ἀντιτείνει.
ἐὰν
μὲν
δὴ
|
οὖν |
εἰς
τεταγμένην
τε
δίαιταν
καὶ |
[229] |
ἅμα
ὅπου
καθιζησόμεθα.
~(Φαῖδρος)
ὁρᾷς
|
οὖν |
ἐκείνην
τὴν
ὑψηλοτάτην
πλάτανον;
~(Σωκράτης) |
[261] |
τἀναντία;
~(Φαῖδρος)
οὕτως.
~(Σωκράτης)
~τὸν
|
οὖν |
Ἐλεατικὸν
Παλαμήδην
λέγοντα
οὐκ
ἴσμεν |
[251] |
ἦν
τὸ
πάλαι
πτερωτή.
~(ζεῖ
|
οὖν |
ἐν
τούτῳ
ὅλη
καὶ
ἀνακηκίει, |
[262] |
παρέξεται.
~(Φαῖδρος)
κινδυνεύει.
~(Σωκράτης)
~βούλει
|
οὖν |
ἐν
τῷ
Λυσίου
λόγῳ
ὃν |
[230] |
ἂν
ἄλλοσε
~βούλῃ.
νῦν
δ᾽
|
οὖν |
ἐν
τῷ
παρόντι
δεῦρ᾽
ἀφικόμενος |
[258] |
~ἐρωτᾷς
εἰ
δεόμεθα;
τίνος
μὲν
|
οὖν |
ἕνεκα
κἄν
τις
ὡς
εἰπεῖν |
[259] |
ἱᾶσιν
καλλίστην
φωνήν.
~πολλῶν
δὴ
|
οὖν |
ἕνεκα
λεκτέον
τι
καὶ
οὐ |
[229] |
~(Σωκράτης)
λέγεται
γάρ.
~(Φαῖδρος)
~ἆρ᾽
|
οὖν |
ἐνθένδε;
χαρίεντα
γοῦν
καὶ
καθαρὰ |
[241] |
ἐκ
προνοίας,
σαφῶς
ἐνθουσιάσω;
~λέγω
|
οὖν |
ἑνὶ
λόγῳ
ὅτι
ὅσα
τὸν |
[277] |
ἄνευ
τέχνης
γράφοιντο.
τὸ
μὲν
|
οὖν |
ἔντεχνον
καὶ
μὴ
δοκεῖ
μοι |
[237] |
ἡ
ἑτέρα
κρατεῖ.
δόξης
μὲν
|
οὖν |
~ἐπὶ
τὸ
ἄριστον
λόγῳ
ἀγούσης |
[234] |
βουλευομένοις
περὶ
ἑαυτῶν.
~ἴσως
ἂν
|
οὖν |
ἔροιό
με
εἰ
ἅπασίν
σοι |
[252] |
τε
~καὶ
προσφέρεται.
τόν
τε
|
οὖν |
ἔρωτα
τῶν
καλῶν
πρὸς
τρόπου |
[242] |
ἐλέχθη.
εἰ
δ᾽
ἔστιν,
ὥσπερ
|
οὖν |
ἔστι,
θεὸς
ἤ
τι
~θεῖον |
[263] |
οὔ.
~(Φαῖδρος)
οὕτω.
~(Σωκράτης)
~ποτέρωθι
|
οὖν |
εὐαπατητότεροί
ἐσμεν,
καὶ
ἡ
ῥητορικὴ |
[242] |
μὲν
ἐμαυτῷ
μόνον
~ἱκανός·
σαφῶς
|
οὖν |
ἤδη
μανθάνω
τὸ
ἁμάρτημα.
ὡς |
[242] |
ὡς
~τοιούτου
ὄντος·
ταύτῃ
τε
|
οὖν |
ἡμαρτανέτην
περὶ
τὸν
ἔρωτα,
ἔτι |
[229] |
μὲν
γὰρ
δὴ
ἀεί.
ῥᾷστον
|
οὖν |
ἡμῖν
~κατὰ
τὸ
ὑδάτιον
βρέχουσι |
[247] |
τοῦτον
ἔχει
(τὸν
τόπον.
ἅτ᾽
|
οὖν |
θεοῦ
διάνοια
νῷ
~τε
καὶ |
[238] |
ἀποτράποιτο
τὸ
~ἐπιόν.
ταῦτα
μὲν
|
οὖν |
θεῷ
μελήσει,
ἡμῖν
δὲ
πρὸς |
[246] |
περὶ
ἡμᾶς
ἡνιόχησις.
πῇ
δὴ
|
οὖν |
θνητόν
τε
καὶ
ἀθάνατον
~ζῷον |
[259] |
διαλεγόμενοι
καθορᾶν
καὶ
ἡμᾶς.
~εἰ
|
οὖν |
ἴδοιεν
καὶ
νὼ
καθάπερ
τοὺς |
[234] |
δὲ
ἀμφοῖν
γίγνεσθαι.
ἐγὼ
μὲν
|
οὖν |
ἱκανά
μοι
νομίζω
τὰ
~εἰρημένα· |
[246] |
τε
καὶ
ἡνιόχου.
θεῶν
μὲν
|
οὖν |
ἵπποι
τε
καὶ
ἡνίοχοι
πάντες |
[248] |
τῆς
ἑτέρας
πειρωμένη
γενέσθαι.
θόρυβος
|
οὖν |
καὶ
~ἅμιλλα
καὶ
ἱδρὼς
ἔσχατος |
[236] |
γάρ
μοι
δοκεῖς
εἰρηκέναι.
ποιήσω
|
οὖν |
καὶ
ἐγὼ
οὕτως·
~τὸ
μὲν |
[247] |
ἣν
ἕκαστος
ἐτάχθη.
~πολλαὶ
μὲν
|
οὖν |
καὶ
μακάριαι
θέαι
τε
καὶ |
[237] |
ἑαυτοῖς
οὔτε
ἀλλήλοις
~ὁμολογοῦσιν.
ἐγὼ
|
οὖν |
καὶ
σὺ
μὴ
πάθωμεν
ὃ |
[250] |
μὴ
ἱκανῶς
~διαισθάνεσθαι.
δικαιοσύνης
μὲν
|
οὖν |
καὶ
σωφροσύνης
καὶ
ὅσα
ἄλλα |
[256] |
τῇ
διανοίᾳ
πράττοντες.
φίλω
μὲν
|
οὖν |
καὶ
τούτω,
ἧττον
δὲ
ἐκείνων, |
[239] |
βλαβερώτατος
ἂν
~εἴη.
τὰ
μὲν
|
οὖν |
κατὰ
(διάνοιαν
ἐπίτροπός
τε
καὶ |
[246] |
~ἀνθρωπίνης
τε
καὶ
ἐλάττονος·
ταύτῃ
|
οὖν |
λέγωμεν.
ἐοικέτω
δὴ
συμφύτῳ
δυνάμει |
[242] |
εἰς
τὸ
θεῖον.
εἰμὶ
δὴ
|
οὖν |
μάντις
μέν,
οὐ
πάνυ
~δὲ |
[260] |
οὕτως
ἐμὲ
λαμβάνειν·
τόδε
δ᾽
|
οὖν |
μέγα
λέγω,
ὡς
ἄνευ
ἐμοῦ |
[266] |
προσαγορεύω,
θεὸς
~οἶδε,
καλῶ
δὲ
|
(οὖν |
μέχρι
τοῦδε
διαλεκτικούς.
τὰ
δὲ |
[250] |
εἶναι
(καὶ
ἐρασμιώτατον.
ὁ
μὲν
|
οὖν |
μὴ
~νεοτελὴς
ἢ
διεφθαρμένος
οὐκ |
[252] |
ποιοῦσιν
~ὅπως
τοιοῦτος
ἔσται.
ἐὰν
|
οὖν |
μὴ
πρότερον
ἐμβεβῶσι
τῷ
ἐπιτηδεύματι, |
[250] |
ὀστρέου
τρόπον
δεδεσμευμένοι.
~ταῦτα
μὲν
|
οὖν |
μνήμῃ
κεχαρίσθω,
δι᾽
ἣν
πόθῳ |
[235] |
Λυσίαν
οἴεσθαι
ἱκανὸν
~εἶναι.
καὶ
|
οὖν |
μοι
ἔδοξεν,
ὦ
Φαῖδρε,
εἰ |
[253] |
κέντρων
μόγις
ὑπείκων.
ὅταν
δ᾽
|
~οὖν |
ὁ
ἡνίοχος
ἰδὼν
τὸ
ἐρωτικὸν |
[260] |
φίλον)
~(Φαῖδρος)
φαίνεται.
~(Σωκράτης)
~ὅταν
|
οὖν |
ὁ
ῥητορικὸς
ἀγνοῶν
ἀγαθὸν
καὶ |
[258] |
~(Φαῖδρος)
δῆλον
δή.
~(Σωκράτης)
~τίς
|
οὖν |
ὁ
τρόπος
τοῦ
καλῶς
τε |
[262] |
ἀνάγκη
μὲν
οὖν.
~(Σωκράτης)
~ἦ
|
οὖν |
οἷός
τε
ἔσται,
ἀλήθειαν
ἀγνοῶν |
[274] |
γάρ;
~(Φαῖδρος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~οἶσθ᾽
|
οὖν |
ὅπῃ
μάλιστα
θεῷ
χαριῇ
λόγων |
[262] |
γίγνεται
γοῦν
οὕτως.
~(Σωκράτης)
~ἔστιν
|
οὖν |
ὅπως
τεχνικὸς
ἔσται
μεταβιβάζειν
κατὰ |
[255] |
ψυχὴν
ἔρωτος
ἐνέπλησεν.
ἐρᾷ
~μὲν
|
οὖν, |
ὅτου
δὲ
ἀπορεῖ·
καὶ
οὔθ᾽ |
[260] |
ἂν
ἤδη
εἴη.
~(Σωκράτης)
~ἆρ᾽
|
οὖν |
οὐ
κρεῖττον
γελοῖον
καὶ
φίλον |
[263] |
γάρ;
~(Φαῖδρος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~ἆρ᾽
|
οὖν |
οὐ
παντὶ
δῆλον
τό
γε |
[261] |
~Φαῖδρος.
~(Φαῖδρος)
ἐρωτᾶτε.
~(Σωκράτης)
~ἆρ᾽
|
οὖν |
οὐ
τὸ
μὲν
ὅλον
ἡ |
[246] |
ἄλλοις
εἴδεσι
γιγνομένη.
τελέα
(μὲν
|
~οὖν |
οὖσα
καὶ
ἐπτερωμένη
μετεωροπορεῖ
τε |
[262] |
μεταμέλει"
~(Σωκράτης)
~παῦσαι.
τί
δὴ
|
οὖν |
οὗτος
ἁμαρτάνει
καὶ
ἄτεχνον
ποιεῖ |
[227] |
δημωφελεῖς
εἶεν
οἱ
λόγοι.
ἔγωγ᾽
|
οὖν |
οὕτως
ἐπιτεθύμηκα
ἀκοῦσαι,
~ὥστ᾽
ἐὰν |
[259] |
σκεπτέον.
~(Φαῖδρος)
δῆλον.
~(Σωκράτης)
~ἆρ᾽
|
οὖν |
οὐχ
ὑπάρχειν
δεῖ
τοῖς
εὖ |
[235] |
ἕτερα
μὴ
χείρω.
ὅτι
μὲν
|
οὖν |
παρά
γε
ἐμαυτοῦ
οὐδὲν
αὐτῶν |
[255] |
~τε
καὶ
δεδιυῖαν
(ἕπεσθαι.
ἅτε
|
οὖν |
πᾶσαν
θεραπείαν
~ὡς
ἰσόθεος
θεραπευόμενος |
[245] |
ἄπιστος,
σοφοῖς
δὲ
πιστή.
δεῖ
|
οὖν |
πρῶτον
~ψυχῆς
φύσεως
πέρι
θείας |
[243] |
καλουμένην
Παλινῳδίαν
παραχρῆμα
ἀνέβλεψεν.
ἐγὼ
|
~οὖν |
σοφώτερος
ἐκείνων
γενήσομαι
κατ᾽
αὐτό |
[271] |
εἶναι
~δεικνύναι.
~(Φαῖδρος)
παντάπασι
μὲν
|
οὖν. |
~(Σωκράτης)
δεύτερον
δέ
γε,
ὅτῳ |
[263] |
ἡμῖν
αὐτοῖς;
~(Φαῖδρος)
πάνυ
μὲν
|
οὖν. |
~(Σωκράτης)
~ἐν
μὲν
ἄρα
τοῖς |
[262] |
ἀκριβῶς
διειδέναι.
~(Φαῖδρος)
ἀνάγκη
μὲν
|
οὖν. |
~(Σωκράτης)
~ἦ
οὖν
οἷός
τε |
[277] |
αὐτὸ
ἐπαινέσῃ.
~(Φαῖδρος)
οὐ
γὰρ
|
οὖν. |
~(Σωκράτης)
~ὁ
δέ
γε
ἐν |
[259] |
τῇ
μεσημβρίᾳ.
~(Φαῖδρος)
λεκτέον
γὰρ
|
οὖν. |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν,
ὅπερ
νῦν
προυθέμεθα |
[258] |
ὡς
τεθαυμακότες.
~(Φαῖδρος)
πάνυ
μὲν
|
οὖν. |
~(Σωκράτης)
~τί
δέ;
ὅταν
ἱκανὸς |
[269] |
τὰ
ἰατρικά.
~(Φαῖδρος)
παντάπασι
μὲν
|
οὖν. |
~(Σωκράτης)
~τί
δὲ
τὸν
μελίγηρυν |
[278] |
οἷς
ἐσπούδακεν
~ἐκείνων.
~(Φαῖδρος)
τίνας
|
οὖν |
τὰς
ἐπωνυμίας
αὐτῷ
νέμεις;
~(Σωκράτης) |
[244] |
οἱ
νέοι
καλοῦσιν·
ὅσῳ
δὴ
|
οὖν |
τελεώτερον
καὶ
~ἐντιμότερον
μαντικὴ
οἰωνιστικῆς, |
[255] |
μετὰ
τοῦτο
ταχὺ
~ταῦτα.
ἐν
|
οὖν |
τῇ
συγκοιμήσει
τοῦ
μὲν
ἐραστοῦ |
[247] |
ἔχει
δὲ
ὧδε
τολμητέον
γὰρ
|
οὖν |
τό
γε
ἀληθὲς
εἰπεῖν,
ἄλλως |
[276] |
λέγοιτο
δικαίως.
~(Σωκράτης)
~παντάπασι
μὲν
|
οὖν. |
τόδε
δή
μοι
εἰπέ·
ὁ |
[271] |
εἴδη,
τοιόνδε
ἕκαστον.
οἱ
μὲν
|
οὖν |
τοιοίδε
ὑπὸ
τῶν
~τοιῶνδε
λόγων |
[242] |
σὺ
ἀληθῆ
λέγεις.
~(Σωκράτης)
τί
|
οὖν; |
τὸν
ἔρωτα
οὐκ
Ἀφροδίτης
καὶ |
[263] |
~(Φαῖδρος)
τί
μήν;
~(Σωκράτης)
~τί
|
οὖν; |
τὸν
ἔρωτα
πότερον
φῶμεν
εἶναι |
[271] |
ψυχῆς
πέρι
~παγκάλως·
πρὶν
ἂν
|
οὖν |
τὸν
τρόπον
τοῦτον
λέγωσί
τε |
[271] |
ψυχὴ
ὅσα
εἴδη
ἔχει.
ἔστιν
|
οὖν |
τόσα
καὶ
τόσα,
καὶ
τοῖα |
[275] |
~μαντικοὺς
πρώτους
γενέσθαι.
τοῖς
μὲν
|
οὖν |
τότε,
ἅτε
οὐκ
οὖσι
σοφοῖς |
[259] |
τιμᾷ
τῶν
ἐνθάδε.
Τερψιχόρᾳ
μὲν
|
οὖν |
τοὺς
ἐν
τοῖς
χοροῖς
τετιμηκότας |
[277] |
ἡμῖν
λόγος.
~(Φαῖδρος)
παντάπασι
μὲν
|
οὖν |
τοῦτό
γε
οὕτω
πως
ἐφάνη. |
[234] |
(τὴν
αὑτῶν
ἀρετὴν
ἐπιδείξονται.
σὺ
|
οὖν |
τῶν
τε
~εἰρημένων
μέμνησο
καὶ |
[258] |
καὶ
μάλα.
~(Σωκράτης)
~οἴει
τινὰ
|
οὖν |
τῶν
τοιούτων,
ὅστις
καὶ
ὁπωστιοῦν |
[253] |
ἄγειν
οὕτω
ποιοῦσι.
προθυμία
μὲν
|
οὖν |
τῶν
ὡς
ἀληθῶς
ἐρώντων
καὶ |
[272] |
μὴ
πειθόμενος
κρατεῖ.
τί
δὴ
|
οὖν; |
φήσει
ἴσως
ὁ
συγγραφεύς,
ὦ |
[270] |
ὦ
Σώκρατες,
οὕτως.
~(Σωκράτης)
~ψυχῆς
|
οὖν |
φύσιν
ἀξίως
λόγου
κατανοῆσαι
οἴει |
[241] |
οὔτε
ποτὲ
ἔσται.
ταῦτά
~τε
|
οὖν |
χρή,
ὦ
παῖ,
συννοεῖν,
καὶ |
[230] |
φιλομαθὴς
γάρ
εἰμι·
τὰ
μὲν
|
οὖν |
χωρία
καὶ
τὰ
δένδρα
~οὐδέν |
[260] |
πάνυ
γε
ἐπιεικῆ.
~(Σωκράτης)
~ἆρ᾽
|
οὖν, |
ὦ
ἀγαθέ,
ἀγροικότερον
τοῦ
δέοντος |
[234] |
~ὀνόμασιν
εἰρῆσθαι;
~(Σωκράτης)
~δαιμονίως
μὲν
|
οὖν, |
ὦ
ἑταῖρε,
ὥστε
με
ἐκπλαγῆναι. |
[238] |
πάθος
πεπονθέναι;
~(Φαῖδρος)
πάνυ
μὲν
|
οὖν, |
ὦ
Σώκρατες,
παρὰ
τὸ
εἰωθὸς |
[228] |
ἑκὼν
ἀκούοι
βίᾳ
ἐρεῖν.
σὺ
|
οὖν, |
ὦ
Φαῖδρε,
αὐτοῦ
δεήθητι
ὅπερ |
[271] |
ἔχοι
οὕτως.
~(Σωκράτης)
~οὔτοι
μὲν
|
οὖν, |
ὦ
φίλε,
ἄλλως
ἐνδεικνύμενον
ἢ |
[243] |
εὐδοκιμήσετον
ἐν
αὐτοῖς.
ἐμοὶ
~μὲν
|
οὖν, |
ὦ
φίλε,
καθήρασθαι
ἀνάγκη·
ἔστιν |
[239] |
οἱ
ἐρασταὶ
~φοβοῦνται.
~τοῦτο
μὲν
|
οὖν |
ὡς
δῆλον
ἐατέον,
τὸ
δ᾽ |
[237] |
~(Φαῖδρος)
λέγε
δή.
~(Σωκράτης)
οἶσθ᾽
|
οὖν |
ὡς
ποιήσω;
~(Φαῖδρος)
τοῦ
πέρι; |