Alphabétiquement     [«   »]
γυμναστικοῦ 1
γυμνῇ 1
γυναῖκες 1
δ 87
δαίμονι 1
δαιμόνιε 2
δαιμόνιόν 1
Fréquences     [«    »]
78 γε
80 ὅτι
86 οὐκ
87 δ
95 μὴ
105 τῷ
106 γὰρ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Phedre

δ


Pages
[274]   ἔχω λέγειν τῶν προτέρων, τὸ  δ᾽   ἀληθὲς αὐτοὶ ἴσασιν. εἰ δὲ
[237]   διαπορῶμαι. ~(Φαῖδρος) λέγε μόνον, τὰ  δ᾽   ἄλλα ὅπως βούλει ποίει. ~(Σωκράτης)
[268]   ~οἴει ἀκούσαντας εἰπεῖν; ~(Φαῖδρος) ~τί  δ᾽   ἄλλο γε ἐρέσθαι εἰ
[245]   τὸ γὰρ ἀεικίνητον ἀθάνατον· τὸ  δ᾽   ἄλλο κινοῦν καὶ ὑπ᾽ ~ἄλλου
[267]   τινες μὲν ἐπάνοδον, ἄλλοι  δ᾽   ἄλλο τίθενται ὄνομα. ~(Φαῖδρος) ~τὸ
[276]   σοι ὀρθότατα εἴρηται. ~(Σωκράτης) ~τί  δ᾽   ἄλλον ὁρῶμεν λόγον τούτου ἀδελφὸν
[248]   διαγάγῃ ἀμείνονος μοίρας ~μεταλαμβάνει, ὃς  δ᾽   ἂν ἀδίκως, χείρονος· εἰς μὲν
[245]   κοσμοῦσα τοὺς ἐπιγιγνομένους παιδεύει· ὃς  δ᾽   ἂν ἄνευ ~μανίας Μουσῶν ἐπὶ
[243]   οὐδένα ἐλεύθερον ἔρωτα ἑωρακότων, πολλοῦ  δ᾽   ἂν δεῖν ~(ἡμῖν ὁμολογεῖν
[273]   ἐκείνῳ δὲ καταχρήσασθαι (τῷ πῶς  δ᾽   ἂν ἐγὼ τοιόσδε τοιῷδε ~ἐπεχείρησα;
[269]   ἐπιστήμην τε καὶ μελέτην, ὅτου  δ᾽   ἂν ἐλλείπῃς ~τούτων, ταύτῃ ἀτελὴς
[265]   μὲν ἀληθοῦς τινος ἐφαπτόμενοι, ~τάχα  δ᾽   ἂν καὶ ἄλλοσε παραφερόμενοι, κεράσαντες
[275]   ἕστηκε μὲν ὡς ζῶντα, ἐὰν  δ᾽   ἀνέρῃ τι, σεμνῶς πάνυ ~σιγᾷ.
[255]   μὲν εἰς αὐτὸν ἔδυ,  δ᾽   ~ἀπομεστουμένου ἔξω ἀπορρεῖ· καὶ οἷον
[233]   πολὺν χρόνον ~ἐσομένης τεκμήρια. εἰ  δ᾽   ἄρα σοι τοῦτο παρέστηκεν, ὡς
[230]   καὶ ἀγαλμάτων ἔοικεν εἶναι. ~(εἰ  δ᾽   αὖ βούλει, τὸ εὔπνουν τοῦ
[251]   ψυχὴ ~οἰστρᾷ καὶ ὀδυνᾶται, μνήμην  δ᾽   αὖ ἔχουσα τοῦ καλοῦ γέγηθεν.
[237]   ἔρως, ἅπαντι δῆλον· ὅτι  δ᾽   αὖ καὶ μὴ ~ἐρῶντες ἐπιθυμοῦσι
[268]   δόξῃ μοι, ἐμεῖν ποιεῖν, ~ἐὰν  δ᾽   αὖ, κάτω διαχωρεῖν, καὶ ἄλλα
[253]   ~(ὁμοιότατον τῷ σφετέρῳ θεῷ. ὅσοι  δ᾽   αὖ μεθ᾽ Ἥρας εἵποντο, βασιλικὸν
[238]   ταὐτὸν τοῦτο ~κεκλημένον παρέξεται· περὶ  δ᾽   αὖ μέθας τυραννεύσασα, τὸν κεκτημένον
[277]   οὕτω πως ἐφάνη. ~(Σωκράτης) ~τί  δ᾽   αὖ περὶ τοῦ καλὸν
[265]   θέντες, Διονύσου δὲ τελεστικήν, Μουσῶν  δ᾽   αὖ ποιητικήν, τετάρτην ~δὲ ἀφροδίτης
[253]   μόνον καὶ (λόγῳ ἡνιοχεῖται·  δ᾽   αὖ ~σκολιός, πολύς, εἰκῇ συμπεφορημένος,
[261]   αὐτὰ τοτὲ μὲν ἀγαθά, τοτὲ  δ᾽   αὖ τἀναντία; ~(Φαῖδρος) οὕτως. ~(Σωκράτης)
[252]   τε καὶ ὠδίνων ἔληξεν, ~ἡδονὴν  δ᾽   αὖ ταύτην γλυκυτάτην ἐν τῷ
[266]   ἡμᾶς, ὁμώνυμον μὲν ἐκείνῳ, θεῖον  δ᾽   αὖ τινα ~ἔρωτα ἐφευρὼν καὶ
[274]   καὶ δὴ καὶ γράμματα. βασιλέως  ~δ᾽   αὖ τότε ὄντος Αἰγύπτου ὅλης
[267]   πρῶτος ηὗρεν καὶ παρεπαίνους οἱ  δ᾽   αὐτὸν καὶ παραψόγους ~φασὶν ἐν
[251]   καὶ θεῷ τοῖς παιδικοῖς. ἰδόντα  δ᾽   ~αὐτὸν οἷον ἐκ τῆς φρίκης
[229]   κατ᾽ ἄλλο ~μὲν οὐδέν, ὅτι  δ᾽   αὐτῷ ἀνάγκη μετὰ τοῦτο τὸ
[275]   ὁμοίως παρὰ ~τοῖς ἐπαΐουσιν, ὡς  δ᾽   αὕτως παρ᾽ οἷς οὐδὲν προσήκει,
[240]   ἐπαίνους καὶ ὑπερβάλλοντας ἀκούοντι, ~ὡς  δ᾽   αὕτως ψόγους νήφοντος μὲν οὐκ
[236]   δὲ μόνω ἐν ἐρημίᾳ, (ἰσχυρότερος  δ᾽   ἐγὼ καὶ νεώτερος, ἐκ δὲ
[248]   δὲ τοτὲ μὲν ἦρεν, τοτὲ  δ᾽   ἔδυ, βιαζομένων δὲ τῶν ἵππων
[268]   ἐπαΐων τῆς τέχνης. ~(Σωκράτης) ~τί  δ᾽   εἰ Σοφοκλεῖ αὖ προσελθὼν καὶ
[257]   ~τίμιον εἶναι. ~(ἐν τῷ πρόσθεν  δ᾽   εἴ τι λόγῳ σοι ἀπηχὲς
[272]   ~οὐδενί, ἀλλὰ τοῦ πιθανοῦ· (τοῦτο  δ᾽   εἶναι τὸ εἰκός, δεῖν
[261]   ἀλλὰ γὰρ τούτους ἐῶμεν· σὺ  δ᾽   εἰπέ, ἐν δικαστηρίοις οἱ ἀντίδικοι
[263]   μὲν λέγεις μανθάνειν, ἔτι  δ᾽   εἰπὲ σαφέστερον. ~(Σωκράτης) ~ὅταν τις
[274]   καὶ σοφίας φάρμακον ηὑρέθη.  δ᾽   ~εἶπεν· τεχνικώτατε Θεύθ, ἄλλος
[266]   ἐλοιδόρησεν μάλ᾽ ἐν δίκῃ,  δ᾽   ~εἰς τὰ ἐν δεξιᾷ τῆς
[249]   ~δικαιωτήρια ἐλθοῦσαι δίκην ἐκτίνουσιν, αἱ  δ᾽   εἰς τοὐρανοῦ τινα τόπον ὑπὸ
[231]   σοι ἔκλεξις εἴη· εἰ  δ᾽   ἐκ τῶν ἄλλων τὸν σαυτῷ
[279]   ~ἐμοῖς παιδικοῖς Ἰσοκράτει ἐξαγγέλλω, σὺ  δ᾽   ἐκεῖνα ὡς σοῖς Λυσίᾳ. ~(Φαῖδρος)
[228]   ~πάνυ τι ἦν μακρός. ἐπορεύετο  δ᾽   ἐκτὸς τείχους ἵνα μελετῴη. ἀπαντήσας
[230]   μέν μοι δοκῶ ~κατακείσεσθαι, σὺ  δ᾽   ἐν ὁποίῳ σχήματι οἴει ῥᾷστα
[230]   ~οὐδέν μ᾽ ἐθέλει διδάσκειν, οἱ  δ᾽   ἐν τῷ ἄστει ἄνθρωποι. σὺ
[238]   προσήκει καλεῖσθαι ~πρόδηλον. ἧς  δ᾽   ἕνεκα πάντα τὰ πρόσθεν εἴρηται,
[248]   ἀπελθοῦσαι τροφῇ δοξαστῇ χρῶνται. ~οὗ  δ᾽   ἕνεχ᾽ πολλὴ σπουδὴ τὸ
[263]   τῶν τοιούτων ~ὁμονοητικῶς ἔχομεν, περὶ  δ᾽   ἔνια στασιωτικῶς; ~(Φαῖδρος) δοκῶ μὲν
[251]   τὴν βλάστην τοῦ ~πτεροῦ,  δ᾽   ἐντὸς μετὰ τοῦ ἱμέρου ἀποκεκλῃμένη,
[246]   ~ἀγαθὸς καὶ ἐκ τοιούτων,  δ᾽   ἐξ ἐναντίων τε καὶ ἐναντίος·
[241]   διθυράμβους, καὶ ~ταῦτα ψέγων; ἐὰν  δ᾽   ἐπαινεῖν τὸν ἕτερον ἄρξωμαι, τί
[246]   διακοσμῶν πάντα καὶ ἐπιμελούμενος· ~τῷ  δ᾽   ἕπεται στρατιὰ θεῶν τε καὶ
[274]   λέγειν, τὸ μὲν ἔψεγεν, τὸ  δ᾽   ἐπῄνει. πολλὰ μὲν δὴ περὶ
[264]   τόδε ~χαλκῆ παρθένος εἰμί, Μίδα  δ᾽   ἐπὶ σήματι κεῖμαι. ~ὄφρ᾽ ἂν
[250]   οὐκέτ᾽ ~ἐν> αὑτῶν γίγνονται,  δ᾽   ἔστι τὸ πάθος ἀγνοοῦσι (διὰ
[249]   (εἰς ἓν λογισμῷ ~συναιρούμενον· τοῦτο  δ᾽   ἐστὶν ἀνάμνησις ἐκείνων ποτ᾽
[245]   ταύτης οὔσης φύσεως ψυχῆς· εἰ  δ᾽   ἔστιν τοῦτο οὕτως ἔχον, ~μὴ
[242]   ~καταφαρμακευθέντος ὑπὸ σοῦ ἐλέχθη. εἰ  δ᾽   ἔστιν, ὥσπερ οὖν ἔστι, θεὸς
[265]   εἰπεῖν λόγος. ~(Φαῖδρος) τὸ  δ᾽   ἕτερον δὴ εἶδος τί λέγεις,
[234]   μοι νομίζω τὰ ~εἰρημένα· εἰ  δ᾽   ἔτι τι> σὺ ποθεῖς, ἡγούμενος
[274]   ~(Φαῖδρος) τί μήν; ~(Σωκράτης) ~τὸ  δ᾽   εὐπρεπείας δὴ γραφῆς πέρι καὶ
[239]   οὖν ὡς δῆλον ἐατέον, τὸ  δ᾽   ἐφεξῆς ῥητέον, (τίνα ἡμῖν ὠφελίαν
[264]   ἐπιὸν εἰρῆσθαι τῷ γράφοντι· σὺ  ~δ᾽   ἔχεις τινὰ ἀνάγκην λογογραφικὴν
[272]   ἐπὶ τὴν τῶνδε πειθώ, ~ταῦτα  δ᾽   ἤδη πάντα ἔχοντι, προσλαβόντι καιροὺς
[254]   χαλινόν, μετ᾽ ἀναιδείας ἕλκει·  δ᾽   (ἡνίοχος ἔτι ~μᾶλλον ταὐτὸν πάθος
[242]   τιμὰν πρὸς ἀνθρώπων ἀμείψω· ~νῦν  δ᾽   ᾔσθημαι τὸ ἁμάρτημα. ~(Φαῖδρος) λέγεις
[252]   ἔμμετρον· ~ὑμνοῦσι δὲ ὧδε ~(τὸν  δ᾽   ἤτοι θνητοὶ μὲν ἔρωτα καλοῦσι
[260]   τὴν τῶν λόγων ~τέχνην;  δ᾽   ἴσως ἂν εἴποι· τί ποτ᾽
[275]   εἰ μόνον ~(ἀληθῆ λέγοιεν· σοὶ  δ᾽   ἴσως διαφέρει τίς λέγων
[276]   φίλε Φαῖδρε, οὕτω· πολὺ  δ᾽   οἶμαι καλλίων σπουδὴ περὶ αὐτὰ
[263]   ~(Φαῖδρος) καὶ μάλα. ~(Σωκράτης) ~τί  δ᾽   ὅταν δικαίου ἀγαθοῦ; οὐκ
[248]   ἵππων τὰ ~μὲν εἶδεν, τὰ  δ᾽   οὔ. αἱ δὲ δὴ ἄλλαι
[272]   ἐστὶν τέχνη ἀπειργασμένη, πρότερον  δ᾽   οὔ· ~ἀλλ᾽ ὅτι ἂν αὐτῶν
[253]   μέν, φαμέν, ἀγαθός,  δ᾽   οὔ· ἀρετὴ δὲ τίς τοῦ
[262]   ~κατὰ μέγα. ~(Φαῖδρος) πῶς  δ᾽   οὔ; ~(Σωκράτης) ~δεῖ ἄρα τὸν
[267]   Ἠλεῖον ξένον ~γενέσθαι. ~(Φαῖδρος) τί  δ᾽   οὔ; ~(Σωκράτης) ~τὰ δὲ Πώλου
[264]   Μίδας ὅτι τῇδε τέθαπται. ~(ὅτι  δ᾽   οὐδὲν διαφέρει αὐτοῦ πρῶτον
[266]   ἀπολειφθὲν ὅμως τέχνῃ λαμβάνεται; ~πάντως  δ᾽   οὐκ ἀτιμαστέον αὐτὸ σοί τε
[273]   ἐγὼ τοιόσδε τοιῷδε ~ἐπεχείρησα;  δ᾽   οὐκ ἐρεῖ δὴ τὴν ἑαυτοῦ
[230]   ὅποι ἂν ἄλλοσε ~βούλῃ. νῦν  δ᾽   οὖν ἐν τῷ παρόντι δεῦρ᾽
[260]   ἐκεῖνο οὕτως ἐμὲ λαμβάνειν· τόδε  δ᾽   οὖν μέγα λέγω, ὡς ἄνευ
[253]   μετὰ κέντρων μόγις ὑπείκων. ὅταν  δ᾽   ~οὖν ἡνίοχος ἰδὼν τὸ
[265]   γὰρ ὡς τῷ ἐρῶντι,  δ᾽   ὡς τῷ μὴ δεῖ χαρίζεσθαι,
[259]   τῶν τοιούτων ἀνήκοον εἶναι. λέγεται  δ᾽   ~ὥς ποτ᾽ ἦσαν οὗτοι ἄνθρωποι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 8/10/2007