Pages |
[261] |
πόλει
δοκεῖν
τὰ
αὐτὰ
τοτὲ
|
μὲν |
ἀγαθά,
τοτὲ
δ᾽
αὖ
τἀναντία; |
[233] |
βραδέως
ὀλίγην
ὀργὴν
ποιούμενος,
τῶν
|
μὲν |
ἀκουσίων
συγγνώμην
ἔχων,
~τὰ
δὲ |
[265] |
τὸ
ἐρωτικὸν
πάθος
ἀπεικάζοντες,
ἴσως
|
μὲν |
ἀληθοῦς
τινος
ἐφαπτόμενοι,
~τάχα
δ᾽ |
[265] |
~(Σωκράτης)
~ἐμοὶ
μὲν
φαίνεται
τὰ
|
μὲν |
ἄλλα
τῷ
ὄντι
παιδιᾷ
πεπαῖσθαι· |
[273] |
κάλλιστα
~ἐπίσταται
εὑρίσκειν.
ὥστ᾽
εἰ
|
μὲν |
ἄλλο
τι
περὶ
τέχνης
λόγων |
[262] |
~δεῖ
ἄρα
τὸν
μέλλοντα
ἀπατήσειν
|
μὲν |
ἄλλον,
αὐτὸν
δὲ
μὴ
ἀπατήσεσθαι, |
[239] |
δὴ
ἀνάγκη
(εἶναι,
καὶ
πολλῶν
|
μὲν |
ἄλλων
συνουσιῶν
ἀπείργοντα
~καὶ
ὠφελίμων |
[276] |
τῇ
τοῦ
μανθάνοντος
ψυχῇ,
δυνατὸς
|
μὲν |
ἀμῦναι
~ἑαυτῷ,
ἐπιστήμων
δὲ
λέγειν |
[248] |
~ἐν
δὴ
τούτοις
ἅπασιν
ὃς
|
μὲν |
ἂν
δικαίως
διαγάγῃ
ἀμείνονος
μοίρας |
[275] |
δὲ
καὶ
οἱ
λόγοι·
δόξαις
|
μὲν |
ἂν
ὥς
τι
φρονοῦντας
αὐτοὺς |
[239] |
ἀλλὰ
ὑπὸ
συμμιγεῖ
σκιᾷ,
πόνων
|
μὲν |
ἀνδρείων
καὶ
ἱδρώτων
ξηρῶν
~ἄπειρον, |
[266] |
ὡς
βασιλεῦσιν
ἐθέλωσιν;
~(Φαῖδρος)
~βασιλικοὶ
|
μὲν |
ἇνδρες,
οὐ
μὲν
δὴ
ἐπιστήμονές |
[249] |
καλεῖται.
καθάπερ
γὰρ
εἴρηται,
πᾶσα
|
μὲν |
ἀνθρώπου
ψυχὴ
φύσει
~τεθέαται
τὰ |
[254] |
χάριτος.
τὼ
δὲ
~κατ᾽
ἀρχὰς
|
μὲν |
ἀντιτείνετον
(ἀγανακτοῦντε,
ὡς
δεινὰ
καὶ |
[234] |
ὁμοίως
δυνατόν·
δεῖ
δὲ
βλάβην
|
μὲν |
ἀπ᾽
~αὐτοῦ
μηδεμίαν,
ὠφελίαν
δὲ |
[248] |
αἱ
δὲ
δὴ
ἄλλαι
γλιχόμεναι
|
μὲν |
ἅπασαι
τοῦ
ἄνω
ἕπονται,
~ἀδυνατοῦσαι |
[245] |
δὲ
δὴ
ἀπόδειξις
ἔσται
δεινοῖς
|
μὲν |
ἄπιστος,
σοφοῖς
δὲ
πιστή.
δεῖ |
[270] |
δυνατοὶ
~ποιεῖν,
ἔπειτα
δέ,
ἂν
|
μὲν |
ἁπλοῦν
ᾖ,
σκοπεῖν
τὴν
δύναμιν |
[258] |
ὡς
ἔοικεν,
~ὀνειδίζοι.
~(Σωκράτης)
~τοῦτο
|
μὲν |
ἄρα
παντὶ
δῆλον,
ὅτι
οὐκ |
[263] |
πάνυ
μὲν
οὖν.
~(Σωκράτης)
~ἐν
|
μὲν |
ἄρα
τοῖς
συμφωνοῦμεν,
ἐν
δὲ |
[248] |
αἱ
δὲ
ἄλλαι
ψυχαί,
ἡ
|
μὲν |
ἄριστα
θεῷ
ἑπομένη
καὶ
~εἰκασμένη |
[245] |
πάντα
γίγνεσθαι.
οὕτω
δὴ
κινήσεως
|
μὲν |
ἀρχὴ
τὸ
αὐτὸ
αὑτὸ
κινοῦν. |
[256] |
διαπραξαμένω
τὸ
λοιπὸν
ἤδη
χρῶνται
|
μὲν |
αὐτῇ,
σπανίᾳ
δέ,
ἅτε
οὐ |
[247] |
ἐν
δὲ
τῇ
~περιόδῳ
καθορᾷ
|
μὲν |
αὐτὴν
δικαιοσύνην,
καθορᾷ
δὲ
σωφροσύνην, |
[266] |
καὶ
οἱ
ἄλλοι
χρώμενοι
σοφοὶ
|
μὲν |
αὐτοὶ
λέγειν
γεγόνασιν,
ἄλλους
~τε |
[250] |
λέγειν
(μακαριωτάτην,
ἣν
ὠργιάζομεν
~ὁλόκληροι
|
μὲν |
αὐτοὶ
ὄντες
καὶ
ἀπαθεῖς
κακῶν |
[276] |
διὰ
καλάμου
μετὰ
λόγων
~ἀδυνάτων
|
μὲν |
αὑτοῖς
λόγῳ
βοηθεῖν,
ἀδυνάτων
δὲ |
[241] |
~λέληθεν
τὰ
παιδικά.
καὶ
ὁ
|
μὲν |
αὐτὸν
χάριν
ἀπαιτεῖ
τῶν
τότε, |
[246] |
ἡνιοχεῖ,
εἶτα
τῶν
ἵππων
ὁ
|
μὲν |
αὐτῷ
καλός
τε
καὶ
~ἀγαθὸς |
[265] |
ὥσπερ
ἄρτι
τὼ
~λόγω
τὸ
|
μὲν |
ἄφρον
τῆς
διανοίας
ἕν
τι |
[240] |
καὶ
ἀναπεπταμένῃ
χρωμένου;
~καὶ
ἐρῶν
|
μὲν |
βλαβερός
τε
καὶ
ἀηδής,
λήξας |
[247] |
ἀγὼν
ἔσχατος
ψυχῇ
πρόκειται.
αἱ
|
μὲν |
γὰρ
ἀθάνατοι
καλούμεναι,
~ἡνίκ᾽
ἂν |
[229] |
ἔοικεν,
ἀνυπόδητος
ὢν
ἔτυχον·
σὺ
|
μὲν |
γὰρ
δὴ
ἀεί.
ῥᾷστον
οὖν |
[264] |
τι
ἄλλο
τῶν
ῥηθέντων;
ἐμοὶ
|
~μὲν |
γὰρ
ἔδοξεν,
ὡς
μηδὲν
εἰδότι, |
[238] |
καλὴν
οὔτ᾽
ἐπαξίαν
κεκτῆσθαι.
~περὶ
|
μὲν |
γὰρ
ἐδωδὴν
κρατοῦσα
τοῦ
λόγου |
[244] |
μαίνεται,
ὁ
δὲ
~σωφρονεῖ.
εἰ
|
μὲν |
γὰρ
ἦν
ἁπλοῦν
τὸ
μανίαν |
[233] |
ἐμοὶ
πειθομένῳ
ἢ
ἐραστῇ.
ἐκεῖνοι
|
μὲν |
γὰρ
καὶ
παρὰ
τὸ
~βέλτιστον |
[279] |
του
δεόμεθα,
ὦ
Φαῖδρε;
ἐμοὶ
|
μὲν |
γὰρ
μετρίως
ηὖκται.
~(Φαῖδρος)
καὶ |
[236] |
τὰς
ὁμοίας
λαβὰς
(ἐλήλυθας.
ῥητέον
|
μὲν |
γάρ
~σοι
παντὸς
μᾶλλον
οὕτως |
[248] |
δ᾽
ἂν
ἀδίκως,
χείρονος·
εἰς
|
μὲν |
γὰρ
τὸ
αὐτὸ
ὅθεν
ἥκει |
[265] |
~(Σωκράτης)
~ἐναντίω
που
ἤστην·
ὁ
|
μὲν |
γὰρ
ὡς
τῷ
ἐρῶντι,
ὁ |
[233] |
καὶ
τὰ
πραττόμενα
ἐπαινοῦσιν,
τὰ
|
μὲν |
δεδιότες
μὴ
~ἀπέχθωνται,
τὰ
δὲ |
[263] |
μέλλοντα
τέχνην
ῥητορικὴν
μετιέναι
πρῶτον
|
μὲν |
δεῖ
ταῦτα
ὁδῷ
~διῃρῆσθαι,
καὶ |
[273] |
τἀληθὲς
μηδέτερον
λέγειν,
ἀλλὰ
τὸν
|
μὲν |
δειλὸν
μὴ
~ὑπὸ
μόνου
φάναι |
[233] |
καταλειφθῆναι
τῶν
μελλόντων
ἔσεσθαι.
καὶ
|
μὲν |
δὴ
βελτίονί
~σοι
προσήκει
γενέσθαι |
[231] |
ὧν
οὕτω
~διακείμενοι
βουλεύονται;
καὶ
|
μὲν |
δὴ
εἰ
μὲν
ἐκ
τῶν |
[232] |
δι᾽
ἄλλην
τινὰ
ἡδονήν.
καὶ
|
μὲν |
δὴ
εἴ
σοι
δέος
~παρέστηκεν |
[266] |
~(Φαῖδρος)
~βασιλικοὶ
μὲν
ἇνδρες,
οὐ
|
μὲν |
δὴ
ἐπιστήμονές
γε
ὧν
ἐρωτᾷς. |
[240] |
πλεῖστον
χρόνον
καρποῦσθαι
ἐπιθυμῶν.
~ἔστι
|
μὲν |
δὴ
καὶ
ἄλλα
κακά,
ἀλλά |
[233] |
πλείστην
χάριν
αὐτοῖς
εἴσονται.
καὶ
|
μὲν |
δὴ
καὶ
ἐν
ταῖς
(ἰδίαις |
[246] |
φθίνει
τε
καὶ
διόλλυται.
ὁ
|
μὲν |
δὴ
μέγας
ἡγεμὼν
ἐν
οὐρανῷ |
[246] |
χρόνον
ταῦτα
συμπεφυκότα.
ἀλλὰ
ταῦτα
|
μὲν |
δή,
ὅπῃ
τῷ
θεῷ
φίλον, |
[252] |
(τιμήσων
τε
καὶ
ὀργιάσων.
οἱ
|
μὲν |
δὴ
οὖν
Διὸς
δῖόν
τινα |
[256] |
αἰδοῦς
καὶ
λόγου
~ἀντιτείνει.
ἐὰν
|
μὲν |
δὴ
οὖν
εἰς
τεταγμένην
τε |
[276] |
ἡμέραισιν
ὀκτὼ
γιγνομένους,
ἢ
ταῦτα
|
~μὲν |
δὴ
παιδιᾶς
τε
καὶ
ἑορτῆς |
[274] |
ἔψεγεν,
τὸ
δ᾽
ἐπῄνει.
πολλὰ
|
μὲν |
δὴ
περὶ
~ἑκάστης
τῆς
τέχνης |
[259] |
ἔοικε,
τυγχάνω
ὤν.
~(Σωκράτης)
~οὐ
|
μὲν |
δὴ
πρέπει
γε
φιλόμουσον
ἄνδρα |
[238] |
ἰτέον.
~εἶεν,
ὦ
φέριστε·
ὃ
|
μὲν |
δὴ
τυγχάνει
ὂν
περὶ
οὗ |
[232] |
~πράγματος
ἢ
ἔχθραν
γενέσθαι.
~καὶ
|
μὲν |
δὴ
τῶν
μὲν
ἐρώντων
πολλοὶ |
[258] |
δικαίως
~ἀνδραποδώδεις
κέκληνται.
~(Σωκράτης)
~σχολὴ
|
μὲν |
δή,
ὡς
ἔοικε·
καὶ
ἅμα |
[261] |
τὸ
(αὐτὸ
τοῖς
αὐτοῖς
τοτὲ
|
μὲν |
~δίκαιον,
ὅταν
δὲ
βούληται,
ἄδικον; |
[250] |
τε
καὶ
~θέαν,
ἑπόμενοι
μετὰ
|
μὲν |
Διὸς
ἡμεῖς,
ἄλλοι
δὲ
μετ᾽ |
[268] |
βούλωμαι
καὶ
ψύχειν,
καὶ
ἐὰν
|
μὲν |
δόξῃ
μοι,
ἐμεῖν
ποιεῖν,
~ἐὰν |
[269] |
τις
δύναιτο
πορίσασθαι;
~(Σωκράτης)
~τὸ
|
μὲν |
δύνασθαι,
ὦ
Φαῖδρε,
ὥστε
ἀγωνιστὴν |
[253] |
τριχῇ
διείλομεν
ψυχὴν
ἑκάστην,
ἱππομόρφω
|
~μὲν |
δύο
τινὲ
εἴδη,
ἡνιοχικὸν
δὲ |
[228] |
ἀπειπὼν
εἰς
~περίπατον
ᾔει,
ὡς
|
μὲν |
ἐγὼ
οἶμαι,
νὴ
τὸν
κύνα, |
[248] |
βιαζομένων
δὲ
τῶν
ἵππων
τὰ
|
~μὲν |
εἶδεν,
τὰ
δ᾽
οὔ.
αἱ |
[278] |
νόμους
ὀνομάζων
συγγράμματα
ἔγραψεν·
εἰ
|
μὲν |
εἰδὼς
ᾗ
τὸ
~ἀληθὲς
ἔχει |
[255] |
φερομένη
πρὸς
τὸν
ἐραστήν,
ἡ
|
μὲν |
εἰς
αὐτὸν
ἔδυ,
ἡ
δ᾽ |
[249] |
κρίσεως
ἔτυχον,
κριθεῖσαι
δὲ
αἱ
|
μὲν |
εἰς
τὰ
ὑπὸ
γῆς
~δικαιωτήρια |
[231] |
βουλεύονται;
καὶ
μὲν
δὴ
εἰ
|
μὲν |
ἐκ
τῶν
ἐρώντων
τὸν
βέλτιστον |
[255] |
ἑαυτὸν
ὁρῶν
λέληθεν.
καὶ
ὅταν
|
μὲν |
ἐκεῖνος
παρῇ,
λήγει
~κατὰ
ταὐτὰ |
[266] |
τῆς
μανίας
ἀγαγὼν
ἡμᾶς,
ὁμώνυμον
|
μὲν |
ἐκείνῳ,
θεῖον
δ᾽
αὖ
τινα |
[254] |
ἄμφω
καθίσαι
τὼ
ἵππω,
τὸν
|
μὲν |
ἑκόντα
διὰ
τὸ
μὴ
~ἀντιτείνειν, |
[273] |
ἀνδρικοῦ
συγκεκόφθαι,
τὸν
δὲ
τοῦτο
|
μὲν |
ἐλέγχειν
ὡς
μόνω
~ἤστην,
ἐκείνῳ |
[242] |
οἱ
τὰ
γράμματα
φαῦλοι,
ὅσον
|
μὲν |
ἐμαυτῷ
μόνον
~ἱκανός·
σαφῶς
οὖν |
[237] |
~ἑπόμεθα
ᾗ
ἂν
ἄγητον,
ἡ
|
μὲν |
ἔμφυτος
οὖσα
ἐπιθυμία
ἡδονῶν,
ἄλλη |
[276] |
~(Σωκράτης)
~οὐ
γάρ·
ἀλλὰ
τοὺς
|
μὲν |
ἐν
γράμμασι
κήπους,
ὡς
ἔοικε, |
[270] |
ἀμφοτέραις
δεῖ
διελέσθαι
φύσιν,
σώματος
|
μὲν |
ἐν
τῇ
ἑτέρᾳ,
ψυχῆς
δὲ |
[275] |
~τοῦτο
γὰρ
τῶν
μαθόντων
λήθην
|
μὲν |
ἐν
ψυχαῖς
παρέξει
μνήμης
ἀμελετησίᾳ, |
[263] |
τό
γε
τοιόνδε,
ὡς
περὶ
|
μὲν |
ἔνια
τῶν
τοιούτων
~ὁμονοητικῶς
ἔχομεν, |
[245] |
αἰσχυνεῖται.
πᾶν
γὰρ
~σῶμα,
ᾧ
|
μὲν |
ἔξωθεν
τὸ
κινεῖσθαι,
ἄψυχον,
ᾧ |
[267] |
ἔοικε
~συνδεδογμένον
εἶναι,
ᾧ
τινες
|
μὲν |
ἐπάνοδον,
ἄλλοι
δ᾽
ἄλλο
τίθενται |
[265] |
θεῶν
τέτταρα
μέρη
διελόμενοι,
μαντικὴν
|
μὲν |
ἐπίπνοιαν
~Ἀπόλλωνος
θέντες,
Διονύσου
δὲ |
[255] |
ἐν
οὖν
τῇ
συγκοιμήσει
τοῦ
|
μὲν |
ἐραστοῦ
ὁ
ἀκόλαστος
ἵππος
ἔχει |
[234] |
καὶ
ἐκεῖνο
ἐνθυμοῦ,
ὅτι
τοὺς
|
μὲν |
ἐρῶντας
οἱ
φίλοι
~νουθετοῦσιν
ὡς |
[232] |
σοι
γένηται,
~εἰκός
ἐστι
(τοὺς
|
μὲν |
ἐρῶντας,
οὕτως
ἂν
οἰομένους
καὶ |
[232] |
ἀνθρώπων
αἱρεῖσθαι.
ἔτι
δὲ
τοὺς
|
μὲν |
ἐρῶντας
πολλοὺς
ἀνάγκη
~πυθέσθαι
καὶ |
[231] |
εὖ
ποιοῦσιν.
ἔτι
δὲ
οἱ
|
μὲν |
~ἐρῶντες
σκοποῦσιν
ἅ
τε
κακῶς |
[232] |
γενέσθαι.
~καὶ
μὲν
δὴ
τῶν
|
μὲν |
ἐρώντων
πολλοὶ
πρότερον
τοῦ
σώματος |
[252] |
ὧδε
~(τὸν
δ᾽
ἤτοι
θνητοὶ
|
μὲν |
ἔρωτα
καλοῦσι
ποτηνόν,
~ἀθάνατοι
δὲ |
[252] |
δή
μοι
ὁ
λόγος,
~ἄνθρωποι
|
μὲν |
ἔρωτα
ὀνομάζουσιν,
θεοὶ
δὲ
ὃ |
[254] |
καὶ
πόθου
(κέντρων
ὑποπλησθῇ,
ὁ
|
μὲν |
εὐπειθὴς
τῷ
~ἡνιόχῳ
τῶν
ἵππων, |
[251] |
ἤ
τινα
σώματος
ἰδέαν,
πρῶτον
|
μὲν |
ἔφριξε
καί
τι
τῶν
τότε |
[239] |
ἄλλαις
~χρείαις
ὅσαι
μεγάλαι
οἱ
|
μὲν |
ἐχθροὶ
θαρροῦσιν,
οἱ
δὲ
φίλοι |
[274] |
μὴ
~(καλῶς
δοκοῖ
λέγειν,
τὸ
|
μὲν |
ἔψεγεν,
τὸ
δ᾽
ἐπῄνει.
πολλὰ |
[237] |
δὲ
~ὅτε
στασιάζετον·
καὶ
τοτὲ
|
μὲν |
ἡ
ἑτέρα,
ἄλλοτε
δὲ
ἡ |
[239] |
τε
καὶ
φύσει
ἐνόντων
~(τῶν)
|
μὲν |
ἥδεσθαι,
τὰ
δὲ
παρασκευάζειν,
ἢ |
[238] |
πάντα
τὰ
πρόσθεν
εἴρηται,
σχεδὸν
|
μὲν |
ἤδη
φανερόν,
~λεχθὲν
δὲ
ἢ |
[239] |
τὸν
ἐραστήν,
οἷος
ὢν
τῷ
|
μὲν |
ἥδιστος,
ἑαυτῷ
δὲ
βλαβερώτατος
ἂν |
[240] |
~καὶ
οἴστρου
ἐλαύνεται,
ὃς
ἐκείνῳ
|
μὲν |
ἡδονὰς
ἀεὶ
διδοὺς
ἄγει,
ὁρῶντι, |
[246] |
τῶν
ἄλλων
μέμεικται.
καὶ
πρῶτον
|
~μὲν |
ἡμῶν
ὁ
ἄρχων
συνωρίδος
ἡνιοχεῖ, |
[248] |
τὰ
ὄντα·
ἡ
δὲ
τοτὲ
|
μὲν |
ἦρεν,
τοτὲ
δ᾽
ἔδυ,
βιαζομένων |
[248] |
αὐτῇ
νέκταρ
~ἐπότισεν.
~(καὶ
οὗτος
|
μὲν |
θεῶν
βίος·
αἱ
δὲ
ἄλλαι |
[247] |
πρὸς
ἄναντες,
ᾗ
δὴ
τὰ
|
μὲν |
θεῶν
ὀχήματα
ἰσορρόπως
εὐήνια
ὄντα |
[270] |
τοῦ
ὅλου
~φύσεως;
~(Φαῖδρος)
~εἰ
|
μὲν |
Ἱπποκράτει
γε
τῷ
τῶν
Ἀσκληπιαδῶν |
[256] |
~βελτίω
τῆς
διανοίας
ἀγαγόντα,
μακάριον
|
μὲν |
(καὶ
ὁμονοητικὸν
τὸν
ἐνθάδε
~βίον |
[235] |
εἴρηκας.
σὺ
γὰρ
ἐμοὶ
ὧντινων
|
μὲν |
καὶ
ὅπως
~ἤκουσας
μηδ᾽
ἂν |
[268] |
πρᾳότερον
ὅτι
ὦ
ἄριστε,
ἀνάγκη
|
μὲν |
καὶ
~ταῦτ᾽
ἐπίστασθαι
τὸν
μέλλοντα |
[273] |
σώφρονα,
ἀλλὰ
τοῦ
θεοῖς
κεχαρισμένα
|
μὲν |
λέγειν
δύνασθαι,
~κεχαρισμένως
δὲ
πράττειν |
[236] |
ἐμαυτοῦ
ἐπιλέλησμαι,
καὶ
ὅτι
ἐπεθύμει
|
μὲν |
λέγειν,
ἐθρύπτετο
δέ·
ἀλλὰ
~διανοήθητι |
[244] |
δεῖν
χαρίζεσθαι,
διότι
δὴ
ὁ
|
μὲν |
μαίνεται,
ὁ
δὲ
~σωφρονεῖ.
εἰ |
[263] |
δ᾽
ἔνια
στασιωτικῶς;
~(Φαῖδρος)
δοκῶ
|
μὲν |
ὃ
λέγεις
μανθάνειν,
ἔτι
δ᾽ |
[234] |
τοῖς
μὴ
ἐρῶσι
χαρίζεσθαι.
ἐγὼ
|
μὲν |
~οἶμαι
οὐδ᾽
ἂν
τὸν
ἐρῶντα |
[266] |
~(καὶ)
καλῶς
γε
ὑπέμνησας.
προοίμιον
|
μὲν |
οἶμαι
πρῶτον
ὡς
δεῖ
τοῦ |
[261] |
~(Σωκράτης)
~ἆρ᾽
οὖν
οὐ
τὸ
|
μὲν |
ὅλον
ἡ
ῥητορικὴ
ἂν
εἴη |
[237] |
τούτω
δὲ
ἐν
ἡμῖν
τοτὲ
|
μὲν |
ὁμονοεῖτον,
(ἔστι
δὲ
~ὅτε
στασιάζετον· |
[277] |
βεβαιότητα
~ἡγούμενος
καὶ
σαφήνειαν,
οὕτω
|
μὲν |
ὄνειδος
τῷ
γράφοντι,
εἴτε
τίς |
[266] |
τοὺς
δυναμένους
αὐτὸ
δρᾶν
εἰ
|
μὲν |
ὀρθῶς
ἢ
μὴ
προσαγορεύω,
θεὸς |
[233] |
~ἐὰν
δέ
μοι
πείθῃ,
πρῶτον
|
μὲν |
οὐ
τὴν
παροῦσαν
ἡδονὴν
θεραπεύων |
[256] |
ὁ
δὲ
~τῶν
παιδικῶν
ἔχει
|
μὲν |
οὐδὲν
εἰπεῖν,
σπαργῶν
δὲ
καὶ |
[229] |
πάνυ
εὐτυχοῦς
ἀνδρός,
κατ᾽
ἄλλο
|
~μὲν |
οὐδέν,
ὅτι
δ᾽
αὐτῷ
ἀνάγκη |
[240] |
~ὡς
δ᾽
αὕτως
ψόγους
νήφοντος
|
μὲν |
οὐκ
ἀνεκτούς,
εἰς
δὲ
μέθην |
[243] |
~μυθολογίαν
καθαρμὸς
ἀρχαῖος,
ὃν
Ὅμηρος
|
μὲν |
οὐκ
ᾔσθετο,
Στησίχορος
δέ.
τῶν |
[246] |
ἀθάνατον
ψυχὴ
ἂν
εἴη.
~περὶ
|
μὲν |
οὖν
ἀθανασίας
αὐτῆς
ἱκανῶς·
περὶ |
[232] |
τὴν
δύναμιν
ἑκάστου
φυλάττονται.
πείσαντες
|
μὲν |
οὖν
~ἀπεχθέσθαι
σε
τούτοις
εἰς |
[230] |
ὅπερ
~ἦγες
ἡμᾶς;
~(Φαῖδρος)
τοῦτο
|
μὲν |
οὖν
αὐτό.
~(Σωκράτης)
~νὴ
τὴν |
[251] |
γαργαλίζεται
φύουσα
τὰ
πτερά.
ὅταν
|
μὲν |
οὖν
βλέπουσα
πρὸς
τὸ
~τοῦ |
[237] |
ὠφελίαν
εἴτε
βλάβην
~παρέχει.
ὅτι
|
μὲν |
οὖν
δὴ
ἐπιθυμία
τις
ὁ |
[252] |
τοῦτο
ἐκεῖνο
τυγχάνει
ὄν.
~τῶν
|
μὲν |
οὖν
Διὸς
ὀπαδῶν
ὁ
ληφθεὶς |
[278] |
καὶ
ἐμὲ
γενέσθαι.
~(Φαῖδρος)
παντάπασι
|
μὲν |
οὖν
ἔγωγε
βούλομαί
τε
καὶ |
[258] |
~(Φαῖδρος)
~ἐρωτᾷς
εἰ
δεόμεθα;
τίνος
|
μὲν |
οὖν
ἕνεκα
κἄν
τις
ὡς |
[277] |
~καὶ
ἄνευ
τέχνης
γράφοιντο.
τὸ
|
μὲν |
οὖν
ἔντεχνον
καὶ
μὴ
δοκεῖ |
[237] |
δὲ
ἡ
ἑτέρα
κρατεῖ.
δόξης
|
μὲν |
οὖν
~ἐπὶ
τὸ
ἄριστον
λόγῳ |
[238] |
κἂν
ἀποτράποιτο
τὸ
~ἐπιόν.
ταῦτα
|
μὲν |
οὖν
θεῷ
μελήσει,
ἡμῖν
δὲ |
[234] |
ὠφελίαν
δὲ
ἀμφοῖν
γίγνεσθαι.
ἐγὼ
|
μὲν |
οὖν
ἱκανά
μοι
νομίζω
τὰ |
[246] |
ζεύγους
τε
καὶ
ἡνιόχου.
θεῶν
|
μὲν |
οὖν
ἵπποι
τε
καὶ
ἡνίοχοι |
[247] |
τάξιν
ἣν
ἕκαστος
ἐτάχθη.
~πολλαὶ
|
μὲν |
οὖν
καὶ
μακάριαι
θέαι
τε |
[250] |
τὸ
μὴ
ἱκανῶς
~διαισθάνεσθαι.
δικαιοσύνης
|
μὲν |
οὖν
καὶ
σωφροσύνης
καὶ
ὅσα |
[256] |
~δεδογμένα
τῇ
διανοίᾳ
πράττοντες.
φίλω
|
μὲν |
οὖν
καὶ
τούτω,
ἧττον
δὲ |
[239] |
δὲ
βλαβερώτατος
ἂν
~εἴη.
τὰ
|
μὲν |
οὖν
κατὰ
(διάνοιαν
ἐπίτροπός
τε |
[250] |
ἐκφανέστατον
εἶναι
(καὶ
ἐρασμιώτατον.
ὁ
|
μὲν |
οὖν
μὴ
~νεοτελὴς
ἢ
διεφθαρμένος |
[250] |
ὀνομάζομεν,
ὀστρέου
τρόπον
δεδεσμευμένοι.
~ταῦτα
|
μὲν |
οὖν
μνήμῃ
κεχαρίσθω,
δι᾽
ἣν |
[255] |
αὖ
ψυχὴν
ἔρωτος
ἐνέπλησεν.
ἐρᾷ
|
~μὲν |
οὖν,
ὅτου
δὲ
ἀπορεῖ·
καὶ |
[246] |
ἐν
ἄλλοις
εἴδεσι
γιγνομένη.
τελέα
|
(μὲν |
~οὖν
οὖσα
καὶ
ἐπτερωμένη
μετεωροπορεῖ |
[235] |
εἰπεῖν
ἕτερα
μὴ
χείρω.
ὅτι
|
μὲν |
οὖν
παρά
γε
ἐμαυτοῦ
οὐδὲν |
[271] |
φύσιν
εἶναι
~δεικνύναι.
~(Φαῖδρος)
παντάπασι
|
μὲν |
οὖν.
~(Σωκράτης)
δεύτερον
δέ
γε, |
[263] |
καὶ
ἡμῖν
αὐτοῖς;
~(Φαῖδρος)
πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
~(Σωκράτης)
~ἐν
μὲν
ἄρα |
[262] |
ἀνομοιότητα
ἀκριβῶς
διειδέναι.
~(Φαῖδρος)
ἀνάγκη
|
μὲν |
οὖν.
~(Σωκράτης)
~ἦ
οὖν
οἷός |
[258] |
ἀλλ᾽
ὡς
τεθαυμακότες.
~(Φαῖδρος)
πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
~(Σωκράτης)
~τί
δέ;
ὅταν |
[269] |
οὐ
τὰ
ἰατρικά.
~(Φαῖδρος)
παντάπασι
|
μὲν |
οὖν.
~(Σωκράτης)
~τί
δὲ
τὸν |
[276] |
~τι
λέγοιτο
δικαίως.
~(Σωκράτης)
~παντάπασι
|
μὲν |
οὖν.
τόδε
δή
μοι
εἰπέ· |
[271] |
ἔστιν
εἴδη,
τοιόνδε
ἕκαστον.
οἱ
|
μὲν |
οὖν
τοιοίδε
ὑπὸ
τῶν
~τοιῶνδε |
[275] |
ἔφησαν
~μαντικοὺς
πρώτους
γενέσθαι.
τοῖς
|
μὲν |
οὖν
τότε,
ἅτε
οὐκ
οὖσι |
[259] |
~αὐτῶν
τιμᾷ
τῶν
ἐνθάδε.
Τερψιχόρᾳ
|
μὲν |
οὖν
τοὺς
ἐν
τοῖς
χοροῖς |
[277] |
~μεμήνυκεν
ἡμῖν
λόγος.
~(Φαῖδρος)
παντάπασι
|
μὲν |
οὖν
τοῦτό
γε
οὕτω
πως |
[253] |
~πειρώμενοι
ἄγειν
οὕτω
ποιοῦσι.
προθυμία
|
μὲν |
οὖν
τῶν
ὡς
ἀληθῶς
ἐρώντων |
[230] |
ἄριστε.
φιλομαθὴς
γάρ
εἰμι·
τὰ
|
μὲν |
οὖν
χωρία
καὶ
τὰ
δένδρα |
[234] |
τοῖς
~ὀνόμασιν
εἰρῆσθαι;
~(Σωκράτης)
~δαιμονίως
|
μὲν |
οὖν,
ὦ
ἑταῖρε,
ὥστε
με |
[238] |
θεῖον
πάθος
πεπονθέναι;
~(Φαῖδρος)
πάνυ
|
μὲν |
οὖν,
ὦ
Σώκρατες,
παρὰ
τὸ |
[271] |
ἔοικ᾽
ἔχοι
οὕτως.
~(Σωκράτης)
~οὔτοι
|
μὲν |
οὖν,
ὦ
φίλε,
ἄλλως
ἐνδεικνύμενον |
[243] |
ἐξαπατήσαντε
εὐδοκιμήσετον
ἐν
αὐτοῖς.
ἐμοὶ
|
~μὲν |
οὖν,
ὦ
φίλε,
καθήρασθαι
ἀνάγκη· |
[239] |
αὐτοὶ
οἱ
ἐρασταὶ
~φοβοῦνται.
~τοῦτο
|
μὲν |
οὖν
ὡς
δῆλον
ἐατέον,
τὸ |
[240] |
πᾶσα
ἀνάγκη
~ἐραστὴν
παιδικοῖς
φθονεῖν
|
μὲν |
οὐσίαν
κεκτημένοις,
ἀπολλυμένης
δὲ
χαίρειν. |
[232] |
ἐρωμένων
συνουσίας
ἀποτρέπουσιν,
φοβούμενοι
τοὺς
|
μὲν |
~οὐσίαν
κεκτημένους
μὴ
χρήμασιν
αὐτοὺς |
[258] |
οὐκ
ἔμοιγε.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
ἐὰν
|
μὲν |
οὗτος
ἐμμένῃ,
γεγηθὼς
ἀπέρχεται
ἐκ |
[235] |
βελτίω
τούτων
ἀκήκοας;
~(Σωκράτης)
~νῦν
|
μὲν |
οὕτως
οὐκ
ἔχω
εἰπεῖν·
δῆλον |
[240] |
ἐπ᾽
ἔσχατον
ἐλθεῖν
ἀηδίας
~ὁρῶντι
|
μὲν |
ὄψιν
πρεσβυτέραν
καὶ
οὐκ
ἐν |
[275] |
~ὅταν
δὲ
ἅπαξ
(γραφῇ,
κυλινδεῖται
|
μὲν |
πανταχοῦ
πᾶς
λόγος
ὁμοίως
παρὰ |
[279] |
διανοίᾳ.
ταῦτα
δὴ
οὖν
ἐγὼ
|
μὲν |
παρὰ
τῶνδε
τῶν
θεῶν
ὡς |
[252] |
πτεροφύτορ᾽
ἀνάγκην.
~τούτοις
δὴ
ἔξεστι
|
μὲν |
πείθεσθαι,
ἔξεστιν
δὲ
μή·
ὅμως |
[271] |
ἣν
αἰτίαν
ἐξ
ἀνάγκης
ἡ
|
μὲν |
πείθεται,
ἡ
δὲ
ἀπειθεῖ.
~(Φαῖδρος) |
[272] |
πειρῶ
λέγειν
~ἀναμιμνῃσκόμενος.
~(Φαῖδρος)
ἕνεκα
|
μὲν |
πείρας
ἔχοιμ᾽
ἄν,
ἀλλ᾽
οὔτι |
[243] |
τοῦ
αὐτοῦ
λόγον.
~(Σωκράτης)
τοῦτο
|
μὲν |
πιστεύω,
ἕωσπερ
ἂν
ᾖς
ὃς |
[248] |
τῇ
~πρώτῃ
γενέσει,
ἀλλὰ
τὴν
|
μὲν |
πλεῖστα
ἰδοῦσαν
εἰς
γονὴν
ἀνδρὸς |
[277] |
καὶ
διακοσμῇ
τὸν
~λόγον,
ποικίλῃ
|
μὲν |
ποικίλους
ψυχῇ
καὶ
παναρμονίους
διδοὺς |
[244] |
τ᾽
ἐν
(Δωδώνῃ
ἱέρειαι
~μανεῖσαι
|
μὲν |
πολλὰ
δὴ
καὶ
καλὰ
ἰδίᾳ |
[241] |
ἀπίστῳ,
~δυσκόλῳ,
φθονερῷ,
ἀηδεῖ,
βλαβερῷ
|
μὲν |
πρὸς
οὐσίαν,
βλαβερῷ
δὲ
πρὸς |
[244] |
παῖ
καλέ,
ἐννόησον,
~ὡς
ὁ
|
μὲν |
(πρότερος
ἦν
λόγος
Φαίδρου
τοῦ |
[278] |
ἐπωνυμίας
αὐτῷ
νέμεις;
~(Σωκράτης)
~τὸ
|
μὲν |
σοφόν,
ὦ
Φαῖδρε,
καλεῖν
ἔμοιγε |
[276] |
~οὕτω
που,
ὦ
Σώκρατες,
τὰ
|
μὲν |
σπουδῇ,
τὰ
δὲ
ὡς
ἑτέρως |
[271] |
~(Φαῖδρος)
τίνα
τοῦτον;
~(Σωκράτης)
~αὐτὰ
|
μὲν |
τὰ
ῥήματα
εἰπεῖν
οὐκ
εὐπετές· |
[229] |
ἐγὼ
δέ,
ὦ
Φαῖδρε,
ἄλλως
|
μὲν |
τὰ
τοιαῦτα
χαρίεντα
~ἡγοῦμαι,
λίαν |
[251] |
δὲ
~καὶ
ἐποχετευσαμένη
ἵμερον
ἔλυσε
|
μὲν |
τὰ
τότε
συμπεφραγμένα,
ἀναπνοὴν
δὲ |
[274] |
~εἶπεν·
ὦ
τεχνικώτατε
Θεύθ,
ἄλλος
|
μὲν |
τεκεῖν
δυνατὸς
τὰ
τέχνης,
ἄλλος |
[274] |
καὶ
μάλα.
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
τὸ
|
μὲν |
τέχνης
τε
καὶ
ἀτεχνίας
λόγων |
[266] |
γε
ὧν
ἐρωτᾷς.
ἀλλὰ
τοῦτο
|
μὲν |
τὸ
~εἶδος
ὀρθῶς
ἔμοιγε
δοκεῖς |
[266] |
εἶδος
ἡγησαμένω
τὼ
~λόγω,
ὁ
|
μὲν |
τὸ
ἐπ᾽
ἀριστερὰ
τεμνόμενος
μέρος, |
[235] |
ἢ
ἐρῶντι
χαρίζεσθαι,
παρέντα
τοῦ
|
μὲν |
τὸ
~φρόνιμον
ἐγκωμιάζειν,
~(τοῦ
δὲ |
[236] |
ἕξειν
λέγειν;
~ἀλλ᾽
οἶμαι
τὰ
|
μὲν |
τοιαῦτα
ἐατέα
καὶ
συγγνωστέα
λέγοντι· |
[253] |
διείπομεν,
νῦν
δὲ
λεκτέον.
ὁ
|
μὲν |
τοίνυν
αὐτοῖν
ἐν
τῇ
καλλίονι |
[264] |
ἡμῶν,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
~τοῦτον
|
μὲν |
τοίνυν,
ἵνα
μὴ
σὺ
ἄχθῃ, |
[271] |
τοῖα
καὶ
~τοῖα,
ὅθεν
οἱ
|
μὲν |
τοιοίδε,
οἱ
δὲ
τοιοίδε
γίγνονται· |
[236] |
καὶ
συγγνωστέα
λέγοντι·
καὶ
τῶν
|
μὲν |
τοιούτων
~οὐ
τὴν
εὕρεσιν
ἀλλὰ |
[278] |
οἷον
ὑεῖς
γνησίους
εἶναι,
~πρῶτον
|
μὲν |
τὸν
ἐν
αὑτῷ,
ἐὰν
εὑρεθεὶς |
[236] |
οὖν
καὶ
ἐγὼ
οὕτως·
~τὸ
|
μὲν |
τὸν
ἐρῶντα
(τοῦ
μὴ
ἐρῶντος |
[262] |
ὢν
σοῦ
τυγχάνω.
ὡς
ἐκείνοις
|
μὲν |
τότε
μεταμέλει"
~(Σωκράτης)
~παῦσαι.
τί |
[264] |
ὢν
σοῦ
τυγχάνω.
ὡς
ἐκείνοις
|
μὲν |
τότε
μεταμέλει
ὧν
ἂν
εὖ |
[231] |
ὤν
σου
τυγχάνω.
ὡς
ἐκείνοις
|
μὲν |
τότε
μεταμέλει
ὧν
ἂν
εὖ |
[264] |
καὶ
τί
πεπονθός;
~(Σωκράτης)
ἔστι
|
μὲν |
τοῦτο
τόδε
~χαλκῆ
παρθένος
εἰμί, |
[236] |
ἕτερόν
τι
~ποικιλώτερον;
~(Φαῖδρος)
~περὶ
|
μὲν |
τούτου,
ὦ
φίλε,
εἰς
τὰς |
[232] |
εἶναι
φιλίαν
συμμένειν,
καὶ
ἄλλῳ
|
μὲν |
τρόπῳ
~διαφορᾶς
γενομένης
κοινὴν
ἂν> |
[277] |
~(Σωκράτης)
~ὁ
δέ
γε
ἐν
|
μὲν |
τῷ
γεγραμμένῳ
λόγῳ
περὶ
ἑκάστου |
[262] |
Λυσίου
λόγου
ἀρχήν.
~(Φαῖδρος)
~περὶ
|
μὲν |
τῶν
ἐμῶν
πραγμάτων
ἐπίστασαι,
καὶ |
[230] |
ἀναγίγνωσκε.
~(Φαῖδρος)
ἄκουε
δή.
~περὶ
|
μὲν |
τῶν
ἐμῶν
πραγμάτων
ἐπίστασαι,
καὶ |
[263] |
ἀκούσω
αὐτοῦ
ἐκείνου.
~(Φαῖδρος)
~περὶ
|
μὲν |
τῶν
ἐμῶν
πραγμάτων
ἐπίστασαι,
καὶ |
[254] |
ἄκοντα.
ἀπελθόντε
δὲ
ἀπωτέρω,
ὁ
|
μὲν |
ὑπ᾽
~αἰσχύνης
τε
καὶ
θάμβους |
[232] |
ἐθέλοντας
μισοῖεν,
ἡγούμενοι
ὑπ᾽
ἐκείνων
|
μὲν |
ὑπερορᾶσθαι,
ὑπὸ
τῶν
~συνόντων
δὲ |
[265] |
δέ
γε
εἴδη
δύο,
τὴν
|
μὲν |
ὑπὸ
νοσημάτων
ἀνθρωπίνων,
τὴν
δὲ |
[249] |
πρὸς
τῷ
θείῳ
γιγνόμενος,
νουθετεῖται
|
μὲν |
ὑπὸ
~τῶν
πολλῶν
ὡς
παρακινῶν, |
[265] |
οὖν
αὐτὸ
λέγεις;
~(Σωκράτης)
~ἐμοὶ
|
μὲν |
φαίνεται
τὰ
μὲν
ἄλλα
τῷ |
[270] |
καὶ
ἐμπειρίᾳ
ἀλλὰ
τέχνῃ,
τῷ
|
μὲν |
φάρμακα
καὶ
~τροφὴν
προσφέρων
ὑγίειαν |
[228] |
ἐμοῦ,
ὡς
~(ἐγώ
σε
πάνυ
|
μὲν |
φιλῶ,
παρόντος
δὲ
καὶ
Λυσίου, |
[248] |
οὗ
δὴ
κακίᾳ
ἡνιόχων
πολλαὶ
|
μὲν |
~χωλεύονται,
πολλαὶ
δὲ
πολλὰ
πτερὰ |
[246] |
(θεόν,
ἀθάνατόν
τι
ζῷον,
ἔχον
|
μὲν |
ψυχήν,
ἔχον
δὲ
σῶμα,
τὸν |
[256] |
αὑτῶν
καὶ
κόσμιοι
ὄντες,
δουλωσάμενοι
|
μὲν |
ᾧ
κακία
~ψυχῆς
ἐνεγίγνετο,
ἐλευθερώσαντες |
[275] |
γὰρ
τὰ
ἐκείνης
ἔκγονα
ἕστηκε
|
μὲν |
ὡς
ζῶντα,
ἐὰν
δ᾽
ἀνέρῃ |