Pages |
[230] |
~γελοῖον
δή
μοι
φαίνεται
(τοῦτο
|
ἔτι |
ἀγνοοῦντα
τὰ
ἀλλότρια
σκοπεῖν.
~ὅθεν |
[245] |
του
ἀρχὴ
γίγνοιτο,
οὐκ
ἂν
|
ἔτι |
ἀρχὴ
γίγνοιτο.
~ἐπειδὴ
δὲ
ἀγένητόν |
[263] |
δοκῶ
μὲν
ὃ
λέγεις
μανθάνειν,
|
ἔτι |
δ᾽
εἰπὲ
σαφέστερον.
~(Σωκράτης)
~ὅταν |
[231] |
ἂν
αὐτοῖς
οἴωνται
πράξαντες
χαριεῖσθαι.
|
ἔτι |
δὲ
εἰ
διὰ
τοῦτο
ἄξιον |
[233] |
γεγόνασιν
ἀλλ᾽
ἐξ
~ἑτέρων
ἐπιτηδευμάτων.
|
~ἔτι |
δὲ
εἰ
χρὴ
τοῖς
δεομένοις |
[231] |
δύναμιν
τὴν
αὑτῶν
εὖ
ποιοῦσιν.
|
ἔτι |
δὲ
οἱ
μὲν
~ἐρῶντες
σκοποῦσιν |
[274] |
εὑρεῖν
καὶ
(γεωμετρίαν
~καὶ
ἀστρονομίαν,
|
ἔτι |
δὲ
πεττείας
τε
καὶ
κυβείας, |
[232] |
τῆς
~παρὰ
τῶν
ἀνθρώπων
αἱρεῖσθαι.
|
ἔτι |
δὲ
τοὺς
μὲν
ἐρῶντας
πολλοὺς |
[256] |
γῆς
πορείαν
οὐ
νόμος
ἐστὶν
|
ἔτι |
~ἐλθεῖν
τοῖς
κατηργμένοις
ἤδη
τῆς |
[254] |
οὔτε
κέντρων
ἡνιοχικῶν
οὔτε
μάστιγος
|
ἔτι |
ἐντρέπεται,
σκιρτῶν
δὲ
~βίᾳ
φέρεται, |
[236] |
δῆτα
ἔχων
στρέφῃ;
~(Σωκράτης)
~οὐδὲν
|
ἔτι, |
ἐπειδὴ
σύ
γε
ταῦτα
ὀμώμοκας. |
[258] |
~ἰσόθεον
ἡγεῖται
αὐτός
τε
αὑτὸν
|
ἔτι |
ζῶν,
καὶ
οἱ
ἔπειτα
γιγνόμενοι |
[253] |
δὲ
εἶδος
(τρίτον,
καὶ
νῦν
|
ἔτι |
ἡμῖν
ταῦτα
μενέτω.
~τῶν
δὲ |
[277] |
μάλιστα.
~(Φαῖδρος)
πολὺ
γὰρ
τοῦτ᾽
|
ἔτι |
κάλλιον
λέγεις.
~(Σωκράτης)
~νῦν
δὴ |
[237] |
~(δοκῶν
τούτῳ
σοφὸς
εἶναι,
νῦν
|
ἔτι |
μᾶλλον
δόξῃ.
~ἦν
οὕτω
δὴ |
[257] |
πηρώσῃς
δι᾽
ὀργήν,
δίδου
τ᾽
|
ἔτι |
μᾶλλον
ἢ
νῦν
παρὰ
τοῖς |
[254] |
ἀναιδείας
ἕλκει·
ὁ
δ᾽
(ἡνίοχος
|
ἔτι |
~μᾶλλον
ταὐτὸν
πάθος
παθών,
ὥσπερ |
[254] |
παθών,
ὥσπερ
ἀπὸ
ὕσπληγος
ἀναπεσών,
|
ἔτι |
μᾶλλον
τοῦ
~ὑβριστοῦ
ἵππου
ἐκ |
[239] |
βραδὺς
ἀγχίνου.
τοσούτων
κακῶν
καὶ
|
ἔτι |
πλειόνων
~κατὰ
τὴν
διάνοιαν
ἐραστὴν |
[245] |
ἠφανίσθη.
~(τοσαῦτα
μέν
σοι
καὶ
|
ἔτι |
πλείω
ἔχω
μανίας
γιγνομένης
ἀπὸ |
[279] |
~διενέγκοι
τῶν
πώποτε
ἁψαμένων
λόγων,
|
ἔτι |
τε
εἰ
αὐτῷ
μὴ
ἀποχρήσαι |
[242] |
οὖν
ἡμαρτανέτην
περὶ
τὸν
ἔρωτα,
|
ἔτι |
τε
ἡ
εὐήθεια
~αὐτοῖν
πάνυ |
[279] |
εἶναι
λόγους
τὰ
τῆς
φύσεως,
|
ἔτι |
τε
~ἤθει
γεννικωτέρῳ
κεκρᾶσθαι·
ὥστε |
[253] |
τούτων
δὴ
τὸν
~ἐρώμενον
αἰτιώμενοι
|
ἔτι |
τε
μᾶλλον
ἀγαπῶσι,
κἂν
ἐκ |
[234] |
νομίζω
τὰ
~εἰρημένα·
εἰ
δ᾽
|
ἔτι |
τι>
σὺ
ποθεῖς,
ἡγούμενος
παραλελεῖφθαι, |
[240] |
οὐσίαν
κεκτημένοις,
ἀπολλυμένης
δὲ
χαίρειν.
|
ἔτι |
~τοίνυν
ἄγαμον,
ἄπαιδα,
ἄοικον
ὅτι |
[232] |
ἐγένοντο,
ὥστε
ἄδηλον
αὐτοῖς
~εἰ
|
ἔτι |
τότε
βουλήσονται
φίλοι
εἶναι,
ἐπειδὰν |
[279] |
αὐτὸν
φήσομεν
εἶναι;
~(Σωκράτης)
~νέος
|
ἔτι, |
ὦ
Φαῖδρε,
Ἰσοκράτης·
ὃ
μέντοι |