Pages |
[237] |
δ᾽
ἄλλα
ὅπως
βούλει
ποίει.
|
~(Σωκράτης) |
~ἄγετε
δή,
ὦ
Μοῦσαι,
εἴτε |
[274] |
λέγων;
~(Φαῖδρος)
οὐδαμῶς·
σὺ
δέ;
|
~(Σωκράτης) |
~ἀκοήν
γ᾽
ἔχω
λέγειν
τῶν |
[272] |
οὐ
σμικρόν
γε
φαίνεται
ἔργον.
|
~(Σωκράτης) |
~ἀληθῆ
λέγεις.
τούτου
τοι
ἕνεκα |
[229] |
τὸ
μυθολόγημα
~πείθῃ
ἀληθὲς
εἶναι;
|
~(Σωκράτης) |
~ἀλλ᾽
εἰ
ἀπιστοίην,
ὥσπερ
οἱ |
[258] |
γράφειν
λόγους.
~(Φαῖδρος)
τί
γάρ;
|
~(Σωκράτης) |
~ἀλλ᾽
ἐκεῖνο
οἶμαι
αἰσχρὸν
ἤδη, |
[261] |
ἐπὶ
πλέον
δὲ
οὐκ
~ἀκήκοα.
|
~(Σωκράτης) |
~ἀλλ᾽
ἦ
τὰς
Νέστορος
καὶ |
[268] |
τε
καὶ
τῷ
ὅλῳ
συνισταμένην.
|
~(Σωκράτης) |
~ἀλλ᾽
οὐκ
ἂν
ἀγροίκως
γε |
[236] |
βουληθῇς
μᾶλλον
ἢ
~ἑκὼν
λέγειν.
|
~(Σωκράτης) |
~ἀλλ᾽
ὦ
μακάριε
Φαῖδρε,
γελοῖος |
[262] |
ὀλίγον;
~(Φαῖδρος)
ἐν
τοῖς
ὀλίγον.
|
~(Σωκράτης) |
~ἀλλά
γε
δὴ
κατὰ
σμικρὸν |
[274] |
εἴπερ
οἷός
τέ
τις
εἴη.
|
~(Σωκράτης) |
~ἀλλὰ
καὶ
ἐπιχειροῦντί
τοι
τοῖς |
[273] |
πάμμεγα
εἶναι
τοῖς
περὶ
ταῦτα.
|
~(Σωκράτης) |
~ἀλλὰ
μὴν
τόν
γε
Τεισίαν |
[264] |
τὰ
ἐκείνου
(οὕτως
ἀκριβῶς
διιδεῖν.
|
~(Σωκράτης) |
~ἀλλὰ
τόδε
γε
οἶμαί
σε |
[260] |
παγγέλοιόν
γ᾽
ἂν
ἤδη
εἴη.
|
~(Σωκράτης) |
~ἆρ᾽
οὖν
οὐ
κρεῖττον
γελοῖον |
[263] |
λεκτέον·
ἦ
γάρ;
~(Φαῖδρος)
ναί.
|
~(Σωκράτης) |
~ἆρ᾽
οὖν
οὐ
παντὶ
δῆλον |
[261] |
δὴ
ὁ
~Φαῖδρος.
~(Φαῖδρος)
ἐρωτᾶτε.
|
~(Σωκράτης) |
~ἆρ᾽
οὖν
οὐ
τὸ
μὲν |
[259] |
ὅπῃ
μή,
σκεπτέον.
~(Φαῖδρος)
δῆλον.
|
~(Σωκράτης) |
~ἆρ᾽
οὖν
οὐχ
ὑπάρχειν
δεῖ |
[260] |
~(Φαῖδρος)
οὐ
πάνυ
γε
ἐπιεικῆ.
|
~(Σωκράτης) |
~ἆρ᾽
οὖν,
ὦ
ἀγαθέ,
ἀγροικότερον |
[263] |
μέγιστον
ὂν>
τῶν
~ἀγαθῶν
τυγχάνει;
|
~(Σωκράτης) |
~ἄριστα
λέγεις·
ἀλλ᾽
εἰπὲ
καὶ |
[271] |
τέχνῃ
γράφειν.
~(Φαῖδρος)
τίνα
τοῦτον;
|
~(Σωκράτης) |
~αὐτὰ
μὲν
τὰ
ῥήματα
εἰπεῖν |
[236] |
μηδενὸς
μήτε
~ἐπιδείξειν
μήτε
ἐξαγγελεῖν.
|
~(Σωκράτης) |
~βαβαῖ,
ὦ
μιαρέ,
ὡς
εὖ |
[272] |
οὔτι
νῦν
γ᾽
οὕτως
ἔχω.
|
~(Σωκράτης) |
βούλει
οὖν
ἐγώ
τιν᾽
εἴπω |
[262] |
καὶ
ἄτεχνον
παρέξεται.
~(Φαῖδρος)
κινδυνεύει.
|
~(Σωκράτης) |
~βούλει
οὖν
ἐν
τῷ
Λυσίου |
[257] |
ἐπίσχοι
ἡμῖν
ἂν
τοῦ
γράφειν.
|
~(Σωκράτης) |
~γελοῖόν
γ᾽
ὦ
νεανία,
τὸ |
[257] |
ἔπειτα
χρόνου,
μὴ
~σοφισταὶ
καλῶνται.
|
~(Σωκράτης) |
~γλυκὺς
ἀγκών,
ὦ
Φαῖδρε,
λέληθέν |
[234] |
ἄλλα
καὶ
τοῖς
~ὀνόμασιν
εἰρῆσθαι;
|
~(Σωκράτης) |
~δαιμονίως
μὲν
οὖν,
ὦ
ἑταῖρε, |
[262] |
μέγα.
~(Φαῖδρος)
πῶς
δ᾽
οὔ;
|
~(Σωκράτης) |
~δεῖ
ἄρα
τὸν
μέλλοντα
ἀπατήσειν |
[275] |
ᾖ
τὰ
γεγραμμένα.
~(Φαῖδρος)
ὀρθότατα.
|
~(Σωκράτης) |
~δεινὸν
γάρ
που,
ὦ
Φαῖδρε, |
[242] |
~(Φαῖδρος)
λέγεις
δὲ
δὴ
τί;
|
~(Σωκράτης) |
~δεινόν,
ὦ
Φαῖδρε,
δεινὸν
λόγον |
[228] |
δίειμι,
ἀρξάμενος
ἀπὸ
τοῦ
~πρώτου.
|
~(Σωκράτης) |
~δείξας
γε
πρῶτον,
ὦ
φιλότης, |
[229] |
ποῦ
δὴ
βούλει
καθιζόμενοι
ἀναγνῶμεν;
|
~(Σωκράτης) |
~δεῦρ᾽
ἐκτραπόμενοι
κατὰ
τὸν
Ἰλισὸν |
[271] |
~δεικνύναι.
~(Φαῖδρος)
παντάπασι
μὲν
οὖν.
|
~(Σωκράτης) |
δεύτερον
δέ
γε,
ὅτῳ
τί |
[266] |
κομψὰ
τῆς
τέχνης;
~(Φαῖδρος)
ναί.
|
~(Σωκράτης) |
~δεύτερον
δὲ
δὴ
διήγησίν
τινα |
[271] |
~ἐπιχειρεῖ.
ἦ
γάρ;
~(Φαῖδρος)
ναί.
|
~(Σωκράτης) |
~δῆλον
ἄρα
ὅτι
ὁ
Θρασύμαχός |
[258] |
οἱ
ἑταῖροι.
~(Φαῖδρος)
καὶ
μάλα.
|
~(Σωκράτης) |
~δῆλόν
γε
ὅτι
οὐχ
ὡς |
[279] |
ἐθέλω.
~(Φαῖδρος)
τὸ
ποῖον
δή;
|
~(Σωκράτης) |
~δοκεῖ
μοι
ἀμείνων
ἢ
κατὰ |
[234] |
εἶεν·
οὕτω
δὴ
δοκεῖ
παίζειν;
|
~(Σωκράτης) |
δοκῶ
γάρ
σοι
παίζειν
καὶ |
[237] |
ὡς
ποιήσω;
~(Φαῖδρος)
τοῦ
πέρι;
|
~(Σωκράτης) |
~ἐγκαλυψάμενος
ἐρῶ,
ἵν᾽
ὅτι
τάχιστα |
[258] |
ὁ
ἐπαινέτης
~γέγραπται.
~(Φαῖδρος)
πῶς;
|
~(Σωκράτης) |
~ἔδοξέ"
πού
φησιν
τῇ
βουλῇ" |
[268] |
~τούτων
ποιεῖν,
καὶ
μέχρι
ὁπόσου;
|
~(Σωκράτης) |
~εἰ
οὖν
εἴποι
ὅτι
οὐδαμῶς· |
[260] |
δὴ
σκοπῶμεν
αὐτό.
~(Φαῖδρος)
πῶς;
|
~(Σωκράτης) |
~εἴ
σε
πείθοιμι
ἐγὼ
πολεμίους |
[268] |
ὥσπερ
ἐμοί.
~(Φαῖδρος)
δείκνυε
μόνον.
|
~(Σωκράτης) |
~εἰπὲ
δή
μοι·
εἴ
τις |
[265] |
οὐκ
ἄχαρι.
~(Φαῖδρος)
τίνων
δή;
|
~(Σωκράτης) |
~εἰς
μίαν
τε
ἰδέαν
συνορῶντα |
[265] |
πῶς
δὴ
οὖν
αὐτὸ
λέγεις;
|
~(Σωκράτης) |
~ἐμοὶ
μὲν
φαίνεται
τὰ
μὲν |
[270] |
καὶ
ῥητορικῆς.
~(Φαῖδρος)
πῶς
δή;
|
~(Σωκράτης) |
~ἐν
ἀμφοτέραις
δεῖ
διελέσθαι
φύσιν, |
[263] |
αὐτοῖς;
~(Φαῖδρος)
πάνυ
μὲν
οὖν.
|
~(Σωκράτης) |
~ἐν
μὲν
ἄρα
τοῖς
συμφωνοῦμεν, |
[265] |
~(Φαῖδρος)
τὸ
ποῖον
δὴ
λέγεις;
|
~(Σωκράτης) |
~ἐναντίω
που
ἤστην·
ὁ
μὲν |
[271] |
λέγειν
ἐθέλω.
~(Φαῖδρος)
λέγε
δή.
|
~(Σωκράτης) |
~ἐπειδὴ
λόγου
δύναμις
τυγχάνει
ψυχαγωγία |
[263] |
εἴη
κατανενοηκὼς
ὁ
τοῦτο
λαβών.
|
~(Σωκράτης) |
~ἔπειτά
γε
οἶμαι
πρὸς
ἑκάστῳ |
[236] |
ἀνάθημα
σφυρήλατος
ἐν
Ὀλυμπίᾳ
στάθητι.
|
~(Σωκράτης) |
~ἐσπούδακας,
ὦ
Φαῖδρε,
ὅτι
σου |
[276] |
ἄλλων
ὧν
λέγεις
πέρι
μυθολογοῦντα.
|
~(Σωκράτης) |
~ἔστι
γάρ,
ὦ
φίλε
Φαῖδρε, |
[264] |
ποῖον
τοῦτο,
καὶ
τί
πεπονθός;
|
~(Σωκράτης) |
ἔστι
μὲν
τοῦτο
τόδε
~χαλκῆ |
[262] |
εἰσερρύη.
~(Φαῖδρος)
γίγνεται
γοῦν
οὕτως.
|
~(Σωκράτης) |
~ἔστιν
οὖν
ὅπως
τεχνικὸς
ἔσται |
[242] |
ἠνάγκασας
εἰπεῖν.
~(Φαῖδρος)
πῶς
δή;
|
~(Σωκράτης) |
εὐήθη
καὶ
ὑπό
τι
ἀσεβῆ· |
[268] |
ἔν
γε
δὴ
πλήθους
συνόδοις.
|
~(Σωκράτης) |
~ἔχει
γάρ.
ἀλλ᾽
ὦ
δαιμόνιε, |
[268] |
γε
καὶ
οὐκ
ἄξια
λέγειν.
|
~(Σωκράτης) |
~ἐῶμεν
δὴ
τά
γε
σμικρά· |
[262] |
διειδέναι.
~(Φαῖδρος)
ἀνάγκη
μὲν
οὖν.
|
~(Σωκράτης) |
~ἦ
οὖν
οἷός
τε
ἔσται, |
[264] |
~ποιήσωσιν,
ἐπειδὰν
τῆς
ἐπιθυμίας
παύσωνται·
|
~(Σωκράτης) |
~ἦ
πολλοῦ
δεῖν
ἔοικε
ποιεῖν |
[270] |
τοῦ;
~(Φαῖδρος)
κινδυνεύει,
ὦ
Σώκρατες.
|
~(Σωκράτης) |
~ἡ
γοῦν
ἄνευ
τούτων
μέθοδος |
[274] |
ἀλλ᾽
ἃ
φῂς
ἀκηκοέναι
λέγε.
|
~(Σωκράτης) |
ἤκουσα
τοίνυν
περὶ
Ναύκρατιν
τῆς |
[242] |
πῶς
δὴ
καὶ
τίνι
τούτῳ;
|
~(Σωκράτης) |
~ἡνίκ᾽
ἔμελλον,
ὠγαθέ,
τὸν
ποταμὸν |
[242] |
διαλεχθέντες,
τάχα
ἐπειδὰν
ἀποψυχῇ
ἴμεν.
|
~(Σωκράτης) |
~θεῖός
γ᾽
εἶ
περὶ
τοὺς |
[262] |
λέγεις·
μόνον
δήλωσον
ὃ
φῄς.
|
~(Σωκράτης) |
ἴθι
δή
μοι
ἀνάγνωθι
τὴν |
[267] |
~(Φαῖδρος)
σοφώτατά
γε,
ὦ
Πρόδικε.
|
~(Σωκράτης) |
~Ἱππίαν
δὲ
οὐ
λέγομεν;
οἶμαι |
[261] |
Θρασύμαχόν
τε
καὶ
Θεόδωρον
Ὀδυσσέα.
|
~(Σωκράτης) |
~ἴσως.
ἀλλὰ
γὰρ
τούτους
ἐῶμεν· |
[279] |
κοινὰ
γὰρ
τὰ
τῶν
φίλων.
|
~(Σωκράτης) |
ἴωμεν.
|
[243] |
ἅττ᾽
ἂν
ἐμοὶ
εἶπες
ἡδίω.
|
~(Σωκράτης) |
~καὶ
γάρ,
ὠγαθὲ
Φαῖδρε,
ἐννοεῖς |
[261] |
βούληται,
ἄδικον;
~(Φαῖδρος)
τί
μήν;
|
~(Σωκράτης) |
~καὶ
ἐν
δημηγορίᾳ
δὴ
τῇ |
[266] |
τοῖς
περὶ
λόγων
τέχνης
~γεγραμμένοις.
|
~(Σωκράτης) |
~(καὶ)
καλῶς
γε
ὑπέμνησας.
προοίμιον |
[262] |
λέγομεν,
οὐκ
ἔχοντες
ἱκανὰ
~παραδείγματα.
|
~(Σωκράτης) |
~καὶ
μὴν
κατὰ
τύχην
γέ |
[270] |
σώματος
~ἄνευ
τῆς
μεθόδου
ταύτης.
|
~(Σωκράτης) |
~καλῶς
γάρ,
ὦ
ἑταῖρε,
λέγει· |
[227] |
εἶναι
τῶν
ἐν
τοῖς
(δρόμοις.
|
~(Σωκράτης) |
~καλῶς
γάρ,
ὦ
ἑταῖρε,
λέγει. |
[269] |
μέθοδος.
~(Φαῖδρος)
ἀλλὰ
πῇ
δή;
|
~(Σωκράτης) |
~κινδυνεύει,
ὦ
ἄριστε,
εἰκότως
ὁ |
[263] |
μέντοι
ζητεῖς
οὐκ
ἔστ᾽
αὐτόθι.
|
~(Σωκράτης) |
λέγε,
ἵνα
ἀκούσω
αὐτοῦ
ἐκείνου. |
[229] |
ὁ
~Βορέας
τὴν
Ὠρείθυιαν
ἁρπάσαι;
|
~(Σωκράτης) |
λέγεται
γάρ.
~(Φαῖδρος)
~ἆρ᾽
οὖν |
[272] |
τινων
ἀκήκοα;
~(Φαῖδρος)
τί
μήν;
|
~(Σωκράτης) |
λέγεται
γοῦν,
ὦ
Φαῖδρε,
δίκαιον |
[227] |
διατριβὴν
ἀκοῦσαι;
~(Φαῖδρος)
πρόαγε
δή.
|
~(Σωκράτης) |
λέγοις
ἄν.
~(Φαῖδρος)
~καὶ
μήν, |
[262] |
ὄντων;
~(Φαῖδρος)
οὐ
μή
ποτε.
|
~(Σωκράτης) |
~λόγων
ἄρα
τέχνην,
ὦ
ἑταῖρε, |
[265] |
ἔρωτα.
ἦ
γάρ;
~(Φαῖδρος)
ναί.
|
~(Σωκράτης) |
~μανίας
δέ
γε
εἴδη
δύο, |
[236] |
ὃ
εἰπὼν
~ἀναγκάσω
σε
λέγειν.
|
~(Σωκράτης) |
μηδαμῶς
τοίνυν
εἴπῃς.
~(Φαῖδρος)
~οὔκ, |
[279] |
Σώκρατες;
τίνα
αὐτὸν
φήσομεν
εἶναι;
|
~(Σωκράτης) |
~νέος
ἔτι,
ὦ
Φαῖδρε,
Ἰσοκράτης· |
[230] |
~(Φαῖδρος)
τοῦτο
μὲν
οὖν
αὐτό.
|
~(Σωκράτης) |
~νὴ
τὴν
Ἥραν,
καλή
γε |
[277] |
γὰρ
τοῦτ᾽
ἔτι
κάλλιον
λέγεις.
|
~(Σωκράτης) |
~νῦν
δὴ
ἐκεῖνα
ἤδη,
ὦ |
[235] |
ποῦ
σὺ
βελτίω
τούτων
ἀκήκοας;
|
~(Σωκράτης) |
~νῦν
μὲν
οὕτως
οὐκ
ἔχω |
[270] |
αὐτῇ.
~(Φαῖδρος)
πῶς
τοῦτο
λέγεις;
|
~(Σωκράτης) |
~ὁ
αὐτός
που
τρόπος
τέχνης |
[277] |
ἐπαινέσῃ.
~(Φαῖδρος)
οὐ
γὰρ
οὖν.
|
~(Σωκράτης) |
~ὁ
δέ
γε
ἐν
μὲν |
[275] |
ὁποδαποὺς
ἂν
ἐθέλῃς
λόγους
ποιεῖς.
|
~(Σωκράτης) |
~οἱ
δέ
γ᾽
ὦ
φίλε, |
[258] |
τὰ
συγγράμματα;
~(Φαῖδρος)
καὶ
μάλα.
|
~(Σωκράτης) |
~οἴει
τινὰ
οὖν
τῶν
τοιούτων, |
[274] |
λοιπόν.
ἦ
γάρ;
~(Φαῖδρος)
ναί.
|
~(Σωκράτης) |
~οἶσθ᾽
οὖν
ὅπῃ
μάλιστα
θεῷ |
[237] |
θοίνης
~ἀπέχεσθαι;
~(Φαῖδρος)
λέγε
δή.
|
~(Σωκράτης) |
οἶσθ᾽
οὖν
ὡς
ποιήσω;
~(Φαῖδρος) |
[267] |
οὐκ
ἦν
μέντοι
τοιαῦτ᾽
ἄττα;
|
~(Σωκράτης) |
~ὀρθοέπειά
γέ
τις,
ὦ
παῖ, |
[276] |
τοῦτον
καὶ
πῶς
λέγεις
γιγνόμενον;
|
~(Σωκράτης) |
~ὃς
μετ᾽
ἐπιστήμης
γράφεται
ἐν |
[260] |
(εἶναι
ἢ
φίλον)
~(Φαῖδρος)
φαίνεται.
|
~(Σωκράτης) |
~ὅταν
οὖν
ὁ
ῥητορικὸς
ἀγνοῶν |
[263] |
μανθάνειν,
ἔτι
δ᾽
εἰπὲ
σαφέστερον.
|
~(Σωκράτης) |
~ὅταν
τις
ὄνομα
εἴπῃ
σιδήρου |
[273] |
ἢ
μὴ
~(Φαῖδρος)
τὸ
ποῖον;
|
~(Σωκράτης) |
~ὅτι,
ὦ
Τεισία,
πάλαι
ἡμεῖς, |
[276] |
οὔκουν
δὴ
τό
γ᾽
εἰκός.
|
~(Σωκράτης) |
~οὐ
γάρ·
ἀλλὰ
τοὺς
μὲν |
[258] |
λέγεις
τοῦτο;
οὐ
γὰρ
μανθάνω.
|
~(Σωκράτης) |
~οὐ
μανθάνεις
ὅτι
ἐν
ἀρχῇ |
[259] |
γάρ,
ὡς
ἔοικε,
τυγχάνω
ὤν.
|
~(Σωκράτης) |
~οὐ
μὲν
δὴ
πρέπει
γε |
[242] |
ἡγῇ;
~(Φαῖδρος)
λέγεταί
γε
δή.
|
~(Σωκράτης) |
~οὔ
τι
ὑπό
γε
Λυσίου, |
[236] |
~(Φαῖδρος)
τί
δῆτα
ἔχων
στρέφῃ;
|
~(Σωκράτης) |
~οὐδὲν
ἔτι,
ἐπειδὴ
σύ
γε |
[261] |
καὶ
φερόμενα;
~(Φαῖδρος)
μάλα
γε.
|
~(Σωκράτης) |
~οὐκ
ἄρα
μόνον
περὶ
δικαστήριά |
[276] |
ἑαυτοῦ
σπέρματα;
~(Φαῖδρος)
ἥκιστά
γε.
|
~(Σωκράτης) |
~οὐκ
ἄρα
σπουδῇ
αὐτὰ
ἐν |
[241] |
δή,
ὦ
Σώκρατες,
τί
~ἀποπαύῃ;
|
~(Σωκράτης) |
~οὐκ
ᾔσθου,
ὦ
μακάριε,
ὅτι |
[229] |
~ἐπιτήδεια
κόραις
παίζειν
παρ᾽
αὐτά.
|
~(Σωκράτης) |
~οὔκ,
ἀλλὰ
κάτωθεν
ὅσον
δύ᾽ |
[278] |
καὶ
οὐδέν
γε
ἀπὸ
τρόπου.
|
~(Σωκράτης) |
~οὐκοῦν
αὖ
τὸν
μὴ
ἔχοντα |
[258] |
λόγος
~συγγεγραμμένος;
~(Φαῖδρος)
οὐκ
ἔμοιγε.
|
~(Σωκράτης) |
~οὐκοῦν
ἐὰν
μὲν
οὗτος
ἐμμένῃ, |
[279] |
καὶ
τὸ
πνῖγος
ἠπιώτερον
γέγονεν.
|
~(Σωκράτης) |
οὐκοῦν
εὐξαμένῳ
πρέπει
τοῖσδε
πορεύεσθαι; |
[271] |
ψυχὴ
τοῦτο.
~(Φαῖδρος)
τί
μήν;
|
~(Σωκράτης) |
~οὐκοῦν
ἡ
ἅμιλλα
αὐτῷ
τέταται |
[278] |
τε
καὶ
εὔχομαι
ἃ
λέγεις.
|
~(Σωκράτης) |
~οὐκοῦν
ἤδη
πεπαίσθω
μετρίως
ἡμῖν |
[269] |
τὰ
ἁρμονικά.
~(Φαῖδρος)
ὀρθότατά
γε.
|
~(Σωκράτης) |
~οὐκοῦν
καὶ
ὁ
Σοφοκλῆς
τόν |
[261] |
τε
καὶ
ἀδίκου;
~(Φαῖδρος)
ναί.
|
~(Σωκράτης) |
~οὐκοῦν
ὁ
τέχνῃ
τοῦτο
δρῶν |
[275] |
ἔχειν
ᾗπερ
ὁ
Θηβαῖος
λέγει.
|
~(Σωκράτης) |
~οὐκοῦν
ὁ
τέχνην
οἰόμενος
ἐν |
[259] |
μεσημβρίᾳ.
~(Φαῖδρος)
λεκτέον
γὰρ
οὖν.
|
~(Σωκράτης) |
~οὐκοῦν,
ὅπερ
νῦν
προυθέμεθα
σκέψασθαι, |
[274] |
συμβῇ
~παθεῖν.
~(Φαῖδρος)
καὶ
μάλα.
|
~(Σωκράτης) |
οὐκοῦν
τὸ
μὲν
τέχνης
τε |
[262] |
τοῖς
ἄλλοις
διαγιγνώσκειν;
~(Φαῖδρος)
ἀδύνατον.
|
~(Σωκράτης) |
~οὐκοῦν
τοῖς
παρὰ
τὰ
ὄντα |
[263] |
δῆλον
ὅτι
ἐν
οἷς
πλανώμεθα.
|
~(Σωκράτης) |
~οὐκοῦν
τὸν
μέλλοντα
τέχνην
ῥητορικὴν |
[260] |
γ᾽
ἄν,
ὦ
Σώκρατες,
εἴη.
|
~(Σωκράτης) |
~οὔπω
γε·
ἀλλ᾽
ὅτε
δὴ |
[260] |
ἀλλ᾽
οὐκ
ἐκ
τῆς
ἀληθείας.
|
~(Σωκράτης) |
~οὔτοι
ἀπόβλητον
ἔπος"
εἶναι
δεῖ, |
[271] |
ἄν,
ὡς
ἔοικ᾽
ἔχοι
οὕτως.
|
~(Σωκράτης) |
~οὔτοι
μὲν
οὖν,
ὦ
φίλε, |
[243] |
ἀεὶ
πάρεστιν,
ὅταν
σὺ
βούλῃ.
|
~(Σωκράτης) |
~οὑτωσὶ
τοίνυν,
ὦ
παῖ
καλέ, |
[276] |
εἴδωλον
ἄν
~τι
λέγοιτο
δικαίως.
|
~(Σωκράτης) |
~παντάπασι
μὲν
οὖν.
τόδε
δή |
[228] |
ἂν
εἴπω
ἁμῶς
γέ
πως.
|
~(Σωκράτης) |
πάνυ
γάρ
σοι
ἀληθῆ
δοκῶ. |
[261] |
ἐξέταζε
τί
καὶ
~πῶς
λέγουσιν.
|
~(Σωκράτης) |
~πάριτε
δή,
θρέμματα
γενναῖα,
καλλίπαιδά |
[270] |
ῥητορικὴν
~γενέσθαι.
~(Φαῖδρος)
τί
δή;
|
~(Σωκράτης) |
~πᾶσαι
ὅσαι
μεγάλαι
τῶν
τεχνῶν |
[262] |
ὡς
ἐκείνοις
μὲν
τότε
μεταμέλει"
|
~(Σωκράτης) |
~παῦσαι.
τί
δὴ
οὖν
οὗτος |
[261] |
τί
φήσομεν;
~(Φαῖδρος)
τοῦτ᾽
αὐτό.
|
~(Σωκράτης) |
περὶ
τοῦ
δικαίου
τε
καὶ |
[263] |
δὲ
τοῖς
οὔ.
~(Φαῖδρος)
οὕτω.
|
~(Σωκράτης) |
~ποτέρωθι
οὖν
εὐαπατητότεροί
ἐσμεν,
καὶ |
[243] |
εἶ.
~(Φαῖδρος)
λέγε
τοίνυν
θαρρῶν.
|
~(Σωκράτης) |
~ποῦ
δή
μοι
ὁ
παῖς |
[277] |
πάλιν
δὲ
ὑπόμνησόν
με
πῶς.
|
~(Σωκράτης) |
~πρὶν
ἄν
τις
τό
τε |
[229] |
ἔτους
τε
καὶ
τῆς
ἡμέρας.
|
~(Σωκράτης) |
πρόαγε
δή,
καὶ
σκόπει
ἅμα |
[229] |
καθίζεσθαι
ἢ
ἂν
βουλώμεθα
~κατακλινῆναι.
|
~(Σωκράτης) |
προάγοις
ἄν.
~(Φαῖδρος)
~εἰπέ
μοι, |
[266] |
δοκεῖ
μοι
~διαφεύγειν
ἔθ᾽
ἡμᾶς.
|
~(Σωκράτης) |
~πῶς
φῄς;
καλόν
πού
τι |
[238] |
εἰωθὸς
εὔροιά
τίς
σε
εἴληφεν.
|
~(Σωκράτης) |
~σιγῇ
τοίνυν
μου
ἄκουε.
τῷ |
[264] |
γεγραμμένα.
~(Φαῖδρος)
πῶς
γὰρ
οὔ;
|
~(Σωκράτης) |
~σκέψαι
τοίνυν
τὸν
τοῦ
ἑταίρου |
[230] |
ἔμοιγε
δοκεῖς
τὸ
παράπαν
ἐξιέναι.
|
~(Σωκράτης) |
~συγγίγνωσκέ
μοι,
ὦ
ἄριστε.
φιλομαθὴς |
[258] |
διὸ
καὶ
δικαίως
~ἀνδραποδώδεις
κέκληνται.
|
~(Σωκράτης) |
~σχολὴ
μὲν
δή,
ὡς
ἔοικε· |
[267] |
~γενέσθαι.
~(Φαῖδρος)
τί
δ᾽
οὔ;
|
~(Σωκράτης) |
~τὰ
δὲ
Πώλου
πῶς
φράσωμεν |
[267] |
τοὺς
ἀκούοντας
περὶ
τῶν
~εἰρημένων;
|
~(Σωκράτης) |
ταῦτα
λέγω,
καὶ
εἴ
τι |
[278] |
νομογράφον
προσερεῖς;
~(Φαῖδρος)
τί
μήν;
|
~(Σωκράτης) |
ταῦτα
τοίνυν
τῷ
ἑταίρῳ
φράζε. |
[261] |
πῶς
δὴ
τὸ
τοιοῦτον
λέγεις;
|
~(Σωκράτης) |
~τῇδε
δοκῶ
ζητοῦσιν
φανεῖσθαι.
ἀπάτη |
[265] |
νομίμων
γιγνομένην.
~(Φαῖδρος)
πάνυ
γε.
|
~(Σωκράτης) |
~τῆς
δὲ
θείας
τεττάρων
θεῶν |
[276] |
καὶ
ταῦτά
σοι
ὀρθότατα
εἴρηται.
|
~(Σωκράτης) |
~τί
δ᾽
ἄλλον
ὁρῶμεν
λόγον |
[277] |
τοῦτό
γε
οὕτω
πως
ἐφάνη.
|
~(Σωκράτης) |
~τί
δ᾽
αὖ
περὶ
τοῦ |
[268] |
γεγονέναι,
οὐδὲν
ἐπαΐων
τῆς
τέχνης.
|
~(Σωκράτης) |
~τί
δ᾽
εἰ
Σοφοκλεῖ
αὖ |
[263] |
πάντες
διενοήθημεν;
~(Φαῖδρος)
καὶ
μάλα.
|
~(Σωκράτης) |
~τί
δ᾽
ὅταν
δικαίου
ἢ |
[234] |
πλείω
περὶ
τοῦ
αὐτοῦ
πράγματος;
|
~(Σωκράτης) |
~τί
δέ;
καὶ
ταύτῃ
δεῖ |
[258] |
τεθαυμακότες.
~(Φαῖδρος)
πάνυ
μὲν
οὖν.
|
~(Σωκράτης) |
~τί
δέ;
ὅταν
ἱκανὸς
γένηται |
[227] |
εἴ
σοι
σχολὴ
προϊόντι
ἀκούειν.
|
~(Σωκράτης) |
~τί
δέ;
οὐκ
ἂν
οἴει |
[264] |
περὶ
οὗ
τὸν
λόγον
ποιεῖται.
|
~(Σωκράτης) |
~τί
δὲ
τἆλλα;
οὐ
χύδην |
[269] |
ἰατρικά.
~(Φαῖδρος)
παντάπασι
μὲν
οὖν.
|
~(Σωκράτης) |
~τί
δὲ
τὸν
μελίγηρυν
Ἄδραστον |
[267] |
~(Φαῖδρος)
τὸν
χρηστὸν
λέγεις
Θεόδωρον;
|
~(Σωκράτης) |
~τί
μήν;
καὶ
ἔλεγχόν
γε |
[229] |
οὖν
ἐκείνην
τὴν
ὑψηλοτάτην
πλάτανον;
|
~(Σωκράτης) |
τί
μήν;
~(Φαῖδρος)
~ἐκεῖ
σκιά |
[242] |
εἴ
γε
σὺ
ἀληθῆ
λέγεις.
|
~(Σωκράτης) |
τί
οὖν;
τὸν
ἔρωτα
οὐκ |
[263] |
τοῦ
γένους.
~(Φαῖδρος)
τί
μήν;
|
~(Σωκράτης) |
~τί
οὖν;
τὸν
ἔρωτα
πότερον |
[278] |
τὸν
σὸν
ἑταῖρον
δεῖ
παρελθεῖν.
|
~(Σωκράτης) |
τίνα
τοῦτον;
~(Φαῖδρος)
~Ἰσοκράτη
τὸν |
[227] |
τοῦ
Ὀλυμπίου
οἰκίᾳ
τῇ
Μορυχίᾳ.
|
~(Σωκράτης) |
~τίς
οὖν
δὴ
ἦν
ἡ |
[258] |
καὶ
κακῶς.
~(Φαῖδρος)
δῆλον
δή.
|
~(Σωκράτης) |
~τίς
οὖν
ὁ
τρόπος
τοῦ |
[274] |
ἱκανῶς
ἐχέτω.
~(Φαῖδρος)
τί
μήν;
|
~(Σωκράτης) |
~τὸ
δ᾽
εὐπρεπείας
δὴ
γραφῆς |
[269] |
πόθεν
ἄν
τις
δύναιτο
πορίσασθαι;
|
~(Σωκράτης) |
~τὸ
μὲν
δύνασθαι,
ὦ
Φαῖδρε, |
[278] |
οὖν
τὰς
ἐπωνυμίας
αὐτῷ
νέμεις;
|
~(Σωκράτης) |
~τὸ
μὲν
σοφόν,
ὦ
Φαῖδρε, |
[265] |
εἶδος
τί
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες;
|
~(Σωκράτης) |
~τὸ
πάλιν
κατ᾽
εἴδη
δύνασθαι |
[270] |
σκοπεῖν
εἰ
συμφωνεῖ.
~(Φαῖδρος)
φημί.
|
~(Σωκράτης) |
~τὸ
τοίνυν
περὶ
φύσεως
σκόπει |
[265] |
μάλα
ἔμοιγε
οὐκ
ἀηδῶς
ἀκοῦσαι.
|
~(Σωκράτης) |
~τόδε
τοίνυν
αὐτόθεν
λάβωμεν,
ὡς |
[276] |
ἑτέρως
ἂν
ᾗ
λέγεις
ποιοῖ.
|
~(Σωκράτης) |
~τὸν
δὲ
δικαίων
τε
καὶ |
[261] |
δ᾽
αὖ
τἀναντία;
~(Φαῖδρος)
οὕτως.
|
~(Σωκράτης) |
~τὸν
οὖν
Ἐλεατικὸν
Παλαμήδην
λέγοντα |
[273] |
δοκοῦν.
~(Φαῖδρος)
τί
γὰρ
ἄλλο;
|
~(Σωκράτης) |
~τοῦτο
δή,
ὡς
ἔοικε,
σοφὸν |
[235] |
ἄλλα
πλείω
καὶ
πλείονος
ἄξια.
|
~(Σωκράτης) |
~τοῦτο
ἐγώ
σοι
οὐκέτι
οἷός |
[258] |
ἑαυτοῦ
ἐπιθυμίᾳ,
ὡς
ἔοικεν,
~ὀνειδίζοι.
|
~(Σωκράτης) |
~τοῦτο
μὲν
ἄρα
παντὶ
δῆλον, |
[243] |
αὖ
περὶ
τοῦ
αὐτοῦ
λόγον.
|
~(Σωκράτης) |
τοῦτο
μὲν
πιστεύω,
ἕωσπερ
ἂν |
[243] |
ἴσως
νὴ
Δί᾽
ὦ
Σώκρατες.
|
~(Σωκράτης) |
~τοῦτόν
γε
τοίνυν
ἔγωγε
αἰσχυνόμενος, |
[264] |
τὸν
λόγον
ἡμῶν,
ὦ
Σώκρατες.
|
~(Σωκράτης) |
~τοῦτον
μὲν
τοίνυν,
ἵνα
μὴ |
[266] |
ἡμῖν
~ἀγαθῶν.
~(Φαῖδρος)
ἀληθέστατα
λέγεις.
|
~(Σωκράτης) |
~τούτων
δὴ
ἔγωγε
αὐτός
τε |
[238] |
διθυράμβων
φθέγγομαι.
~(Φαῖδρος)
ἀληθέστατα
λέγεις.
|
~(Σωκράτης) |
~τούτων
μέντοι
σὺ
αἴτιος.
ἀλλὰ |
[271] |
τοῦ
πέφυκεν.
~(Φαῖδρος)
τί
μήν;
|
~(Σωκράτης) |
~τρίτον
δὲ
δὴ
διαταξάμενος
τὰ |
[272] |
καὶ
σύ
γε
οὕτω
ποίει.
|
~(Σωκράτης) |
~φασὶ
τοίνυν
οὐδὲν
οὕτω
ταῦτα |
[273] |
ὦ
Φαῖδρε;
~(Φαῖδρος)
τί
μήν;
|
~(Σωκράτης) |
~φεῦ,
δεινῶς
γ᾽
ἔοικεν
ἀποκεκρυμμένην |
[263] |
Δία
ἀμηχάνως
γε
ὡς
σφόδρα.
|
~(Σωκράτης) |
~φεῦ,
ὅσῳ
λέγεις
τεχνικωτέρας
Νύμφας |
[260] |
οὐκοῦν
δίκαια
ἐρεῖ,
λέγουσα
ταῦτα;
|
~(Σωκράτης) |
~φημί,
ἐὰν
οἵ
γ᾽
ἐπιόντες |
[235] |
(μόνον
ἐμαυτοῦ
ἀλλὰ
καὶ
σήν.
|
~(Σωκράτης) |
~φίλτατος
εἶ
καὶ
ὡς
ἀληθῶς |
[270] |
γοῦν
εἰκός,
ὦ
Σώκρατες,
οὕτως.
|
~(Σωκράτης) |
~ψυχῆς
οὖν
φύσιν
ἀξίως
λόγου |
[227] |
μὴ
ἐρῶντι
μᾶλλον
ἢ
ἐρῶντι.
|
~(Σωκράτης) |
~ὢ
γενναῖος.
εἴθε
γράψειεν
ὡς |
[228] |
~ἤ
μοι
πολὺ
χρυσίον
γενέσθαι.
|
~(Σωκράτης) |
~ὦ
Φαῖδρε,
εἰ
ἐγὼ
Φαῖδρον |
[279] |
τοῖσδε
πορεύεσθαι;
~(Φαῖδρος)
τί
μήν;
|
~(Σωκράτης) |
~ὦ
φίλε
Πάν
τε
καὶ |
[227] |
~Πλάτωνος
Φαῖδρος.
|
~(Σωκράτης) |
ὦ
φίλε
Φαῖδρε,
ποῖ
δὴ |
[260] |
οὐκ
ἀφετέον.
~(Φαῖδρος)
ὀρθῶς
λέγεις.
|
~(Σωκράτης) |
ὧδε
δὴ
σκοπῶμεν
αὐτό.
~(Φαῖδρος) |
[265] |
~ἐλεγέτην.
~(Φαῖδρος)
καὶ
μάλ᾽
ἀνδρικῶς.
|
~(Σωκράτης) |
~ὤιμην
σε
τἀληθὲς
ἐρεῖν,
ὅτι |
[277] |
τούτων
ὡμολογημένων.
~(Φαῖδρος)
τὰ
ποῖα;
|
~(Σωκράτης) |
~ὧν
δὴ
πέρι
βουληθέντες
ἰδεῖν |
[277] |
~ὀλίγον
ἔμπροσθεν
~(Φαῖδρος)
τὰ
ποῖα;
|
~(Σωκράτης) |
~ὡς
εἴτε
Λυσίας
ἤ
τις |