Pages
[237]	δ᾽ ἄλλα ὅπως βούλει ποίει.	~(Σωκράτης)	~ἄγετε δή, ὦ Μοῦσαι, εἴτε
[274]	λέγων; ~(Φαῖδρος) οὐδαμῶς· σὺ δέ;	~(Σωκράτης)	~ἀκοήν γ᾽ ἔχω λέγειν τῶν
[272]	οὐ σμικρόν γε φαίνεται ἔργον.	~(Σωκράτης)	~ἀληθῆ λέγεις. τούτου τοι ἕνεκα
[229]	τὸ μυθολόγημα ~πείθῃ ἀληθὲς εἶναι;	~(Σωκράτης)	~ἀλλ᾽ εἰ ἀπιστοίην, ὥσπερ οἱ
[258]	γράφειν λόγους. ~(Φαῖδρος) τί γάρ;	~(Σωκράτης)	~ἀλλ᾽ ἐκεῖνο οἶμαι αἰσχρὸν ἤδη,
[261]	ἐπὶ πλέον δὲ οὐκ ~ἀκήκοα.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ᾽ ἦ τὰς Νέστορος καὶ
[268]	τε καὶ τῷ ὅλῳ συνισταμένην.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ᾽ οὐκ ἂν ἀγροίκως γε
[236]	βουληθῇς μᾶλλον ἢ ~ἑκὼν λέγειν.	~(Σωκράτης)	~ἀλλ᾽ ὦ μακάριε Φαῖδρε, γελοῖος
[262]	ὀλίγον; ~(Φαῖδρος) ἐν τοῖς ὀλίγον.	~(Σωκράτης)	~ἀλλά γε δὴ κατὰ σμικρὸν
[274]	εἴπερ οἷός τέ τις εἴη.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ καὶ ἐπιχειροῦντί τοι τοῖς
[273]	πάμμεγα εἶναι τοῖς περὶ ταῦτα.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ μὴν τόν γε Τεισίαν
[264]	τὰ ἐκείνου (οὕτως ἀκριβῶς διιδεῖν.	~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ τόδε γε οἶμαί σε
[260]	παγγέλοιόν γ᾽ ἂν ἤδη εἴη.	~(Σωκράτης)	~ἆρ᾽ οὖν οὐ κρεῖττον γελοῖον
[263]	λεκτέον· ἦ γάρ; ~(Φαῖδρος) ναί.	~(Σωκράτης)	~ἆρ᾽ οὖν οὐ παντὶ δῆλον
[261]	δὴ ὁ ~Φαῖδρος. ~(Φαῖδρος) ἐρωτᾶτε.	~(Σωκράτης)	~ἆρ᾽ οὖν οὐ τὸ μὲν
[259]	ὅπῃ μή, σκεπτέον. ~(Φαῖδρος) δῆλον.	~(Σωκράτης)	~ἆρ᾽ οὖν οὐχ ὑπάρχειν δεῖ
[260]	~(Φαῖδρος) οὐ πάνυ γε ἐπιεικῆ.	~(Σωκράτης)	~ἆρ᾽ οὖν, ὦ ἀγαθέ, ἀγροικότερον
[263]	μέγιστον ὂν> τῶν ~ἀγαθῶν τυγχάνει;	~(Σωκράτης)	~ἄριστα λέγεις· ἀλλ᾽ εἰπὲ καὶ
[271]	τέχνῃ γράφειν. ~(Φαῖδρος) τίνα τοῦτον;	~(Σωκράτης)	~αὐτὰ μὲν τὰ ῥήματα εἰπεῖν
[236]	μηδενὸς μήτε ~ἐπιδείξειν μήτε ἐξαγγελεῖν.	~(Σωκράτης)	~βαβαῖ, ὦ μιαρέ, ὡς εὖ
[272]	οὔτι νῦν γ᾽ οὕτως ἔχω.	~(Σωκράτης)	βούλει οὖν ἐγώ τιν᾽ εἴπω
[262]	καὶ ἄτεχνον παρέξεται. ~(Φαῖδρος) κινδυνεύει.	~(Σωκράτης)	~βούλει οὖν ἐν τῷ Λυσίου
[257]	ἐπίσχοι ἡμῖν ἂν τοῦ γράφειν.	~(Σωκράτης)	~γελοῖόν γ᾽ ὦ νεανία, τὸ
[257]	ἔπειτα χρόνου, μὴ ~σοφισταὶ καλῶνται.	~(Σωκράτης)	~γλυκὺς ἀγκών, ὦ Φαῖδρε, λέληθέν
[234]	ἄλλα καὶ τοῖς ~ὀνόμασιν εἰρῆσθαι;	~(Σωκράτης)	~δαιμονίως μὲν οὖν, ὦ ἑταῖρε,
[262]	μέγα. ~(Φαῖδρος) πῶς δ᾽ οὔ;	~(Σωκράτης)	~δεῖ ἄρα τὸν μέλλοντα ἀπατήσειν
[275]	ᾖ τὰ γεγραμμένα. ~(Φαῖδρος) ὀρθότατα.	~(Σωκράτης)	~δεινὸν γάρ που, ὦ Φαῖδρε,
[242]	~(Φαῖδρος) λέγεις δὲ δὴ τί;	~(Σωκράτης)	~δεινόν, ὦ Φαῖδρε, δεινὸν λόγον
[228]	δίειμι, ἀρξάμενος ἀπὸ τοῦ ~πρώτου.	~(Σωκράτης)	~δείξας γε πρῶτον, ὦ φιλότης,
[229]	ποῦ δὴ βούλει καθιζόμενοι ἀναγνῶμεν;	~(Σωκράτης)	~δεῦρ᾽ ἐκτραπόμενοι κατὰ τὸν Ἰλισὸν
[271]	~δεικνύναι. ~(Φαῖδρος) παντάπασι μὲν οὖν.	~(Σωκράτης)	δεύτερον δέ γε, ὅτῳ τί
[266]	κομψὰ τῆς τέχνης; ~(Φαῖδρος) ναί.	~(Σωκράτης)	~δεύτερον δὲ δὴ διήγησίν τινα
[271]	~ἐπιχειρεῖ. ἦ γάρ; ~(Φαῖδρος) ναί.	~(Σωκράτης)	~δῆλον ἄρα ὅτι ὁ Θρασύμαχός
[258]	οἱ ἑταῖροι. ~(Φαῖδρος) καὶ μάλα.	~(Σωκράτης)	~δῆλόν γε ὅτι οὐχ ὡς
[279]	ἐθέλω. ~(Φαῖδρος) τὸ ποῖον δή;	~(Σωκράτης)	~δοκεῖ μοι ἀμείνων ἢ κατὰ
[234]	εἶεν· οὕτω δὴ δοκεῖ παίζειν;	~(Σωκράτης)	δοκῶ γάρ σοι παίζειν καὶ
[237]	ὡς ποιήσω; ~(Φαῖδρος) τοῦ πέρι;	~(Σωκράτης)	~ἐγκαλυψάμενος ἐρῶ, ἵν᾽ ὅτι τάχιστα
[258]	ὁ ἐπαινέτης ~γέγραπται. ~(Φαῖδρος) πῶς;	~(Σωκράτης)	~ἔδοξέ" πού φησιν τῇ βουλῇ"
[268]	~τούτων ποιεῖν, καὶ μέχρι ὁπόσου;	~(Σωκράτης)	~εἰ οὖν εἴποι ὅτι οὐδαμῶς·
[260]	δὴ σκοπῶμεν αὐτό. ~(Φαῖδρος) πῶς;	~(Σωκράτης)	~εἴ σε πείθοιμι ἐγὼ πολεμίους
[268]	ὥσπερ ἐμοί. ~(Φαῖδρος) δείκνυε μόνον.	~(Σωκράτης)	~εἰπὲ δή μοι· εἴ τις
[265]	οὐκ ἄχαρι. ~(Φαῖδρος) τίνων δή;	~(Σωκράτης)	~εἰς μίαν τε ἰδέαν συνορῶντα
[265]	πῶς δὴ οὖν αὐτὸ λέγεις;	~(Σωκράτης)	~ἐμοὶ μὲν φαίνεται τὰ μὲν
[270]	καὶ ῥητορικῆς. ~(Φαῖδρος) πῶς δή;	~(Σωκράτης)	~ἐν ἀμφοτέραις δεῖ διελέσθαι φύσιν,
[263]	αὐτοῖς; ~(Φαῖδρος) πάνυ μὲν οὖν.	~(Σωκράτης)	~ἐν μὲν ἄρα τοῖς συμφωνοῦμεν,
[265]	~(Φαῖδρος) τὸ ποῖον δὴ λέγεις;	~(Σωκράτης)	~ἐναντίω που ἤστην· ὁ μὲν
[271]	λέγειν ἐθέλω. ~(Φαῖδρος) λέγε δή.	~(Σωκράτης)	~ἐπειδὴ λόγου δύναμις τυγχάνει ψυχαγωγία
[263]	εἴη κατανενοηκὼς ὁ τοῦτο λαβών.	~(Σωκράτης)	~ἔπειτά γε οἶμαι πρὸς ἑκάστῳ
[236]	ἀνάθημα σφυρήλατος ἐν Ὀλυμπίᾳ στάθητι.	~(Σωκράτης)	~ἐσπούδακας, ὦ Φαῖδρε, ὅτι σου
[276]	ἄλλων ὧν λέγεις πέρι μυθολογοῦντα.	~(Σωκράτης)	~ἔστι γάρ, ὦ φίλε Φαῖδρε,
[264]	ποῖον τοῦτο, καὶ τί πεπονθός;	~(Σωκράτης)	ἔστι μὲν τοῦτο τόδε ~χαλκῆ
[262]	εἰσερρύη. ~(Φαῖδρος) γίγνεται γοῦν οὕτως.	~(Σωκράτης)	~ἔστιν οὖν ὅπως τεχνικὸς ἔσται
[242]	ἠνάγκασας εἰπεῖν. ~(Φαῖδρος) πῶς δή;	~(Σωκράτης)	εὐήθη καὶ ὑπό τι ἀσεβῆ·
[268]	ἔν γε δὴ πλήθους συνόδοις.	~(Σωκράτης)	~ἔχει γάρ. ἀλλ᾽ ὦ δαιμόνιε,
[268]	γε καὶ οὐκ ἄξια λέγειν.	~(Σωκράτης)	~ἐῶμεν δὴ τά γε σμικρά·
[262]	διειδέναι. ~(Φαῖδρος) ἀνάγκη μὲν οὖν.	~(Σωκράτης)	~ἦ οὖν οἷός τε ἔσται,
[264]	~ποιήσωσιν, ἐπειδὰν τῆς ἐπιθυμίας παύσωνται·	~(Σωκράτης)	~ἦ πολλοῦ δεῖν ἔοικε ποιεῖν
[270]	τοῦ; ~(Φαῖδρος) κινδυνεύει, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~ἡ γοῦν ἄνευ τούτων μέθοδος
[274]	ἀλλ᾽ ἃ φῂς ἀκηκοέναι λέγε.	~(Σωκράτης)	ἤκουσα τοίνυν περὶ Ναύκρατιν τῆς
[242]	πῶς δὴ καὶ τίνι τούτῳ;	~(Σωκράτης)	~ἡνίκ᾽ ἔμελλον, ὠγαθέ, τὸν ποταμὸν
[242]	διαλεχθέντες, τάχα ἐπειδὰν ἀποψυχῇ ἴμεν.	~(Σωκράτης)	~θεῖός γ᾽ εἶ περὶ τοὺς
[262]	λέγεις· μόνον δήλωσον ὃ φῄς.	~(Σωκράτης)	ἴθι δή μοι ἀνάγνωθι τὴν
[267]	~(Φαῖδρος) σοφώτατά γε, ὦ Πρόδικε.	~(Σωκράτης)	~Ἱππίαν δὲ οὐ λέγομεν; οἶμαι
[261]	Θρασύμαχόν τε καὶ Θεόδωρον Ὀδυσσέα.	~(Σωκράτης)	~ἴσως. ἀλλὰ γὰρ τούτους ἐῶμεν·
[279]	κοινὰ γὰρ τὰ τῶν φίλων.	~(Σωκράτης)	ἴωμεν.
[243]	ἅττ᾽ ἂν ἐμοὶ εἶπες ἡδίω.	~(Σωκράτης)	~καὶ γάρ, ὠγαθὲ Φαῖδρε, ἐννοεῖς
[261]	βούληται, ἄδικον; ~(Φαῖδρος) τί μήν;	~(Σωκράτης)	~καὶ ἐν δημηγορίᾳ δὴ τῇ
[266]	τοῖς περὶ λόγων τέχνης ~γεγραμμένοις.	~(Σωκράτης)	~(καὶ) καλῶς γε ὑπέμνησας. προοίμιον
[262]	λέγομεν, οὐκ ἔχοντες ἱκανὰ ~παραδείγματα.	~(Σωκράτης)	~καὶ μὴν κατὰ τύχην γέ
[270]	σώματος ~ἄνευ τῆς μεθόδου ταύτης.	~(Σωκράτης)	~καλῶς γάρ, ὦ ἑταῖρε, λέγει·
[227]	εἶναι τῶν ἐν τοῖς (δρόμοις.	~(Σωκράτης)	~καλῶς γάρ, ὦ ἑταῖρε, λέγει.
[269]	μέθοδος. ~(Φαῖδρος) ἀλλὰ πῇ δή;	~(Σωκράτης)	~κινδυνεύει, ὦ ἄριστε, εἰκότως ὁ
[263]	μέντοι ζητεῖς οὐκ ἔστ᾽ αὐτόθι.	~(Σωκράτης)	λέγε, ἵνα ἀκούσω αὐτοῦ ἐκείνου.
[229]	ὁ ~Βορέας τὴν Ὠρείθυιαν ἁρπάσαι;	~(Σωκράτης)	λέγεται γάρ. ~(Φαῖδρος) ~ἆρ᾽ οὖν
[272]	τινων ἀκήκοα; ~(Φαῖδρος) τί μήν;	~(Σωκράτης)	λέγεται γοῦν, ὦ Φαῖδρε, δίκαιον
[227]	διατριβὴν ἀκοῦσαι; ~(Φαῖδρος) πρόαγε δή.	~(Σωκράτης)	λέγοις ἄν. ~(Φαῖδρος) ~καὶ μήν,
[262]	ὄντων; ~(Φαῖδρος) οὐ μή ποτε.	~(Σωκράτης)	~λόγων ἄρα τέχνην, ὦ ἑταῖρε,
[265]	ἔρωτα. ἦ γάρ; ~(Φαῖδρος) ναί.	~(Σωκράτης)	~μανίας δέ γε εἴδη δύο,
[236]	ὃ εἰπὼν ~ἀναγκάσω σε λέγειν.	~(Σωκράτης)	μηδαμῶς τοίνυν εἴπῃς. ~(Φαῖδρος) ~οὔκ,
[279]	Σώκρατες; τίνα αὐτὸν φήσομεν εἶναι;	~(Σωκράτης)	~νέος ἔτι, ὦ Φαῖδρε, Ἰσοκράτης·
[230]	~(Φαῖδρος) τοῦτο μὲν οὖν αὐτό.	~(Σωκράτης)	~νὴ τὴν Ἥραν, καλή γε
[277]	γὰρ τοῦτ᾽ ἔτι κάλλιον λέγεις.	~(Σωκράτης)	~νῦν δὴ ἐκεῖνα ἤδη, ὦ
[235]	ποῦ σὺ βελτίω τούτων ἀκήκοας;	~(Σωκράτης)	~νῦν μὲν οὕτως οὐκ ἔχω
[270]	αὐτῇ. ~(Φαῖδρος) πῶς τοῦτο λέγεις;	~(Σωκράτης)	~ὁ αὐτός που τρόπος τέχνης
[277]	ἐπαινέσῃ. ~(Φαῖδρος) οὐ γὰρ οὖν.	~(Σωκράτης)	~ὁ δέ γε ἐν μὲν
[275]	ὁποδαποὺς ἂν ἐθέλῃς λόγους ποιεῖς.	~(Σωκράτης)	~οἱ δέ γ᾽ ὦ φίλε,
[258]	τὰ συγγράμματα; ~(Φαῖδρος) καὶ μάλα.	~(Σωκράτης)	~οἴει τινὰ οὖν τῶν τοιούτων,
[274]	λοιπόν. ἦ γάρ; ~(Φαῖδρος) ναί.	~(Σωκράτης)	~οἶσθ᾽ οὖν ὅπῃ μάλιστα θεῷ
[237]	θοίνης ~ἀπέχεσθαι; ~(Φαῖδρος) λέγε δή.	~(Σωκράτης)	οἶσθ᾽ οὖν ὡς ποιήσω; ~(Φαῖδρος)
[267]	οὐκ ἦν μέντοι τοιαῦτ᾽ ἄττα;	~(Σωκράτης)	~ὀρθοέπειά γέ τις, ὦ παῖ,
[276]	τοῦτον καὶ πῶς λέγεις γιγνόμενον;	~(Σωκράτης)	~ὃς μετ᾽ ἐπιστήμης γράφεται ἐν
[260]	(εἶναι ἢ φίλον) ~(Φαῖδρος) φαίνεται.	~(Σωκράτης)	~ὅταν οὖν ὁ ῥητορικὸς ἀγνοῶν
[263]	μανθάνειν, ἔτι δ᾽ εἰπὲ σαφέστερον.	~(Σωκράτης)	~ὅταν τις ὄνομα εἴπῃ σιδήρου
[273]	ἢ μὴ ~(Φαῖδρος) τὸ ποῖον;	~(Σωκράτης)	~ὅτι, ὦ Τεισία, πάλαι ἡμεῖς,
[276]	οὔκουν δὴ τό γ᾽ εἰκός.	~(Σωκράτης)	~οὐ γάρ· ἀλλὰ τοὺς μὲν
[258]	λέγεις τοῦτο; οὐ γὰρ μανθάνω.	~(Σωκράτης)	~οὐ μανθάνεις ὅτι ἐν ἀρχῇ
[259]	γάρ, ὡς ἔοικε, τυγχάνω ὤν.	~(Σωκράτης)	~οὐ μὲν δὴ πρέπει γε
[242]	ἡγῇ; ~(Φαῖδρος) λέγεταί γε δή.	~(Σωκράτης)	~οὔ τι ὑπό γε Λυσίου,
[236]	~(Φαῖδρος) τί δῆτα ἔχων στρέφῃ;	~(Σωκράτης)	~οὐδὲν ἔτι, ἐπειδὴ σύ γε
[261]	καὶ φερόμενα; ~(Φαῖδρος) μάλα γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἄρα μόνον περὶ δικαστήριά
[276]	ἑαυτοῦ σπέρματα; ~(Φαῖδρος) ἥκιστά γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκ ἄρα σπουδῇ αὐτὰ ἐν
[241]	δή, ὦ Σώκρατες, τί ~ἀποπαύῃ;	~(Σωκράτης)	~οὐκ ᾔσθου, ὦ μακάριε, ὅτι
[229]	~ἐπιτήδεια κόραις παίζειν παρ᾽ αὐτά.	~(Σωκράτης)	~οὔκ, ἀλλὰ κάτωθεν ὅσον δύ᾽
[278]	καὶ οὐδέν γε ἀπὸ τρόπου.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν αὖ τὸν μὴ ἔχοντα
[258]	λόγος ~συγγεγραμμένος; ~(Φαῖδρος) οὐκ ἔμοιγε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἐὰν μὲν οὗτος ἐμμένῃ,
[279]	καὶ τὸ πνῖγος ἠπιώτερον γέγονεν.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν εὐξαμένῳ πρέπει τοῖσδε πορεύεσθαι;
[271]	ψυχὴ τοῦτο. ~(Φαῖδρος) τί μήν;	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἡ ἅμιλλα αὐτῷ τέταται
[278]	τε καὶ εὔχομαι ἃ λέγεις.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ἤδη πεπαίσθω μετρίως ἡμῖν
[269]	τὰ ἁρμονικά. ~(Φαῖδρος) ὀρθότατά γε.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν καὶ ὁ Σοφοκλῆς τόν
[261]	τε καὶ ἀδίκου; ~(Φαῖδρος) ναί.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ὁ τέχνῃ τοῦτο δρῶν
[275]	ἔχειν ᾗπερ ὁ Θηβαῖος λέγει.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν ὁ τέχνην οἰόμενος ἐν
[259]	μεσημβρίᾳ. ~(Φαῖδρος) λεκτέον γὰρ οὖν.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν, ὅπερ νῦν προυθέμεθα σκέψασθαι,
[274]	συμβῇ ~παθεῖν. ~(Φαῖδρος) καὶ μάλα.	~(Σωκράτης)	οὐκοῦν τὸ μὲν τέχνης τε
[262]	τοῖς ἄλλοις διαγιγνώσκειν; ~(Φαῖδρος) ἀδύνατον.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τοῖς παρὰ τὰ ὄντα
[263]	δῆλον ὅτι ἐν οἷς πλανώμεθα.	~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν τὸν μέλλοντα τέχνην ῥητορικὴν
[260]	γ᾽ ἄν, ὦ Σώκρατες, εἴη.	~(Σωκράτης)	~οὔπω γε· ἀλλ᾽ ὅτε δὴ
[260]	ἀλλ᾽ οὐκ ἐκ τῆς ἀληθείας.	~(Σωκράτης)	~οὔτοι ἀπόβλητον ἔπος" εἶναι δεῖ,
[271]	ἄν, ὡς ἔοικ᾽ ἔχοι οὕτως.	~(Σωκράτης)	~οὔτοι μὲν οὖν, ὦ φίλε,
[243]	ἀεὶ πάρεστιν, ὅταν σὺ βούλῃ.	~(Σωκράτης)	~οὑτωσὶ τοίνυν, ὦ παῖ καλέ,
[276]	εἴδωλον ἄν ~τι λέγοιτο δικαίως.	~(Σωκράτης)	~παντάπασι μὲν οὖν. τόδε δή
[228]	ἂν εἴπω ἁμῶς γέ πως.	~(Σωκράτης)	πάνυ γάρ σοι ἀληθῆ δοκῶ.
[261]	ἐξέταζε τί καὶ ~πῶς λέγουσιν.	~(Σωκράτης)	~πάριτε δή, θρέμματα γενναῖα, καλλίπαιδά
[270]	ῥητορικὴν ~γενέσθαι. ~(Φαῖδρος) τί δή;	~(Σωκράτης)	~πᾶσαι ὅσαι μεγάλαι τῶν τεχνῶν
[262]	ὡς ἐκείνοις μὲν τότε μεταμέλει"	~(Σωκράτης)	~παῦσαι. τί δὴ οὖν οὗτος
[261]	τί φήσομεν; ~(Φαῖδρος) τοῦτ᾽ αὐτό.	~(Σωκράτης)	περὶ τοῦ δικαίου τε καὶ
[263]	δὲ τοῖς οὔ. ~(Φαῖδρος) οὕτω.	~(Σωκράτης)	~ποτέρωθι οὖν εὐαπατητότεροί ἐσμεν, καὶ
[243]	εἶ. ~(Φαῖδρος) λέγε τοίνυν θαρρῶν.	~(Σωκράτης)	~ποῦ δή μοι ὁ παῖς
[277]	πάλιν δὲ ὑπόμνησόν με πῶς.	~(Σωκράτης)	~πρὶν ἄν τις τό τε
[229]	ἔτους τε καὶ τῆς ἡμέρας.	~(Σωκράτης)	πρόαγε δή, καὶ σκόπει ἅμα
[229]	καθίζεσθαι ἢ ἂν βουλώμεθα ~κατακλινῆναι.	~(Σωκράτης)	προάγοις ἄν. ~(Φαῖδρος) ~εἰπέ μοι,
[266]	δοκεῖ μοι ~διαφεύγειν ἔθ᾽ ἡμᾶς.	~(Σωκράτης)	~πῶς φῄς; καλόν πού τι
[238]	εἰωθὸς εὔροιά τίς σε εἴληφεν.	~(Σωκράτης)	~σιγῇ τοίνυν μου ἄκουε. τῷ
[264]	γεγραμμένα. ~(Φαῖδρος) πῶς γὰρ οὔ;	~(Σωκράτης)	~σκέψαι τοίνυν τὸν τοῦ ἑταίρου
[230]	ἔμοιγε δοκεῖς τὸ παράπαν ἐξιέναι.	~(Σωκράτης)	~συγγίγνωσκέ μοι, ὦ ἄριστε. φιλομαθὴς
[258]	διὸ καὶ δικαίως ~ἀνδραποδώδεις κέκληνται.	~(Σωκράτης)	~σχολὴ μὲν δή, ὡς ἔοικε·
[267]	~γενέσθαι. ~(Φαῖδρος) τί δ᾽ οὔ;	~(Σωκράτης)	~τὰ δὲ Πώλου πῶς φράσωμεν
[267]	τοὺς ἀκούοντας περὶ τῶν ~εἰρημένων;	~(Σωκράτης)	ταῦτα λέγω, καὶ εἴ τι
[278]	νομογράφον προσερεῖς; ~(Φαῖδρος) τί μήν;	~(Σωκράτης)	ταῦτα τοίνυν τῷ ἑταίρῳ φράζε.
[261]	πῶς δὴ τὸ τοιοῦτον λέγεις;	~(Σωκράτης)	~τῇδε δοκῶ ζητοῦσιν φανεῖσθαι. ἀπάτη
[265]	νομίμων γιγνομένην. ~(Φαῖδρος) πάνυ γε.	~(Σωκράτης)	~τῆς δὲ θείας τεττάρων θεῶν
[276]	καὶ ταῦτά σοι ὀρθότατα εἴρηται.	~(Σωκράτης)	~τί δ᾽ ἄλλον ὁρῶμεν λόγον
[277]	τοῦτό γε οὕτω πως ἐφάνη.	~(Σωκράτης)	~τί δ᾽ αὖ περὶ τοῦ
[268]	γεγονέναι, οὐδὲν ἐπαΐων τῆς τέχνης.	~(Σωκράτης)	~τί δ᾽ εἰ Σοφοκλεῖ αὖ
[263]	πάντες διενοήθημεν; ~(Φαῖδρος) καὶ μάλα.	~(Σωκράτης)	~τί δ᾽ ὅταν δικαίου ἢ
[234]	πλείω περὶ τοῦ αὐτοῦ πράγματος;	~(Σωκράτης)	~τί δέ; καὶ ταύτῃ δεῖ
[258]	τεθαυμακότες. ~(Φαῖδρος) πάνυ μὲν οὖν.	~(Σωκράτης)	~τί δέ; ὅταν ἱκανὸς γένηται
[227]	εἴ σοι σχολὴ προϊόντι ἀκούειν.	~(Σωκράτης)	~τί δέ; οὐκ ἂν οἴει
[264]	περὶ οὗ τὸν λόγον ποιεῖται.	~(Σωκράτης)	~τί δὲ τἆλλα; οὐ χύδην
[269]	ἰατρικά. ~(Φαῖδρος) παντάπασι μὲν οὖν.	~(Σωκράτης)	~τί δὲ τὸν μελίγηρυν Ἄδραστον
[267]	~(Φαῖδρος) τὸν χρηστὸν λέγεις Θεόδωρον;	~(Σωκράτης)	~τί μήν; καὶ ἔλεγχόν γε
[229]	οὖν ἐκείνην τὴν ὑψηλοτάτην πλάτανον;	~(Σωκράτης)	τί μήν; ~(Φαῖδρος) ~ἐκεῖ σκιά
[242]	εἴ γε σὺ ἀληθῆ λέγεις.	~(Σωκράτης)	τί οὖν; τὸν ἔρωτα οὐκ
[263]	τοῦ γένους. ~(Φαῖδρος) τί μήν;	~(Σωκράτης)	~τί οὖν; τὸν ἔρωτα πότερον
[278]	τὸν σὸν ἑταῖρον δεῖ παρελθεῖν.	~(Σωκράτης)	τίνα τοῦτον; ~(Φαῖδρος) ~Ἰσοκράτη τὸν
[227]	τοῦ Ὀλυμπίου οἰκίᾳ τῇ Μορυχίᾳ.	~(Σωκράτης)	~τίς οὖν δὴ ἦν ἡ
[258]	καὶ κακῶς. ~(Φαῖδρος) δῆλον δή.	~(Σωκράτης)	~τίς οὖν ὁ τρόπος τοῦ
[274]	ἱκανῶς ἐχέτω. ~(Φαῖδρος) τί μήν;	~(Σωκράτης)	~τὸ δ᾽ εὐπρεπείας δὴ γραφῆς
[269]	πόθεν ἄν τις δύναιτο πορίσασθαι;	~(Σωκράτης)	~τὸ μὲν δύνασθαι, ὦ Φαῖδρε,
[278]	οὖν τὰς ἐπωνυμίας αὐτῷ νέμεις;	~(Σωκράτης)	~τὸ μὲν σοφόν, ὦ Φαῖδρε,
[265]	εἶδος τί λέγεις, ὦ Σώκρατες;	~(Σωκράτης)	~τὸ πάλιν κατ᾽ εἴδη δύνασθαι
[270]	σκοπεῖν εἰ συμφωνεῖ. ~(Φαῖδρος) φημί.	~(Σωκράτης)	~τὸ τοίνυν περὶ φύσεως σκόπει
[265]	μάλα ἔμοιγε οὐκ ἀηδῶς ἀκοῦσαι.	~(Σωκράτης)	~τόδε τοίνυν αὐτόθεν λάβωμεν, ὡς
[276]	ἑτέρως ἂν ᾗ λέγεις ποιοῖ.	~(Σωκράτης)	~τὸν δὲ δικαίων τε καὶ
[261]	δ᾽ αὖ τἀναντία; ~(Φαῖδρος) οὕτως.	~(Σωκράτης)	~τὸν οὖν Ἐλεατικὸν Παλαμήδην λέγοντα
[273]	δοκοῦν. ~(Φαῖδρος) τί γὰρ ἄλλο;	~(Σωκράτης)	~τοῦτο δή, ὡς ἔοικε, σοφὸν
[235]	ἄλλα πλείω καὶ πλείονος ἄξια.	~(Σωκράτης)	~τοῦτο ἐγώ σοι οὐκέτι οἷός
[258]	ἑαυτοῦ ἐπιθυμίᾳ, ὡς ἔοικεν, ~ὀνειδίζοι.	~(Σωκράτης)	~τοῦτο μὲν ἄρα παντὶ δῆλον,
[243]	αὖ περὶ τοῦ αὐτοῦ λόγον.	~(Σωκράτης)	τοῦτο μὲν πιστεύω, ἕωσπερ ἂν
[243]	ἴσως νὴ Δί᾽ ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~τοῦτόν γε τοίνυν ἔγωγε αἰσχυνόμενος,
[264]	τὸν λόγον ἡμῶν, ὦ Σώκρατες.	~(Σωκράτης)	~τοῦτον μὲν τοίνυν, ἵνα μὴ
[266]	ἡμῖν ~ἀγαθῶν. ~(Φαῖδρος) ἀληθέστατα λέγεις.	~(Σωκράτης)	~τούτων δὴ ἔγωγε αὐτός τε
[238]	διθυράμβων φθέγγομαι. ~(Φαῖδρος) ἀληθέστατα λέγεις.	~(Σωκράτης)	~τούτων μέντοι σὺ αἴτιος. ἀλλὰ
[271]	τοῦ πέφυκεν. ~(Φαῖδρος) τί μήν;	~(Σωκράτης)	~τρίτον δὲ δὴ διαταξάμενος τὰ
[272]	καὶ σύ γε οὕτω ποίει.	~(Σωκράτης)	~φασὶ τοίνυν οὐδὲν οὕτω ταῦτα
[273]	ὦ Φαῖδρε; ~(Φαῖδρος) τί μήν;	~(Σωκράτης)	~φεῦ, δεινῶς γ᾽ ἔοικεν ἀποκεκρυμμένην
[263]	Δία ἀμηχάνως γε ὡς σφόδρα.	~(Σωκράτης)	~φεῦ, ὅσῳ λέγεις τεχνικωτέρας Νύμφας
[260]	οὐκοῦν δίκαια ἐρεῖ, λέγουσα ταῦτα;	~(Σωκράτης)	~φημί, ἐὰν οἵ γ᾽ ἐπιόντες
[235]	(μόνον ἐμαυτοῦ ἀλλὰ καὶ σήν.	~(Σωκράτης)	~φίλτατος εἶ καὶ ὡς ἀληθῶς
[270]	γοῦν εἰκός, ὦ Σώκρατες, οὕτως.	~(Σωκράτης)	~ψυχῆς οὖν φύσιν ἀξίως λόγου
[227]	μὴ ἐρῶντι μᾶλλον ἢ ἐρῶντι.	~(Σωκράτης)	~ὢ γενναῖος. εἴθε γράψειεν ὡς
[228]	~ἤ μοι πολὺ χρυσίον γενέσθαι.	~(Σωκράτης)	~ὦ Φαῖδρε, εἰ ἐγὼ Φαῖδρον
[279]	τοῖσδε πορεύεσθαι; ~(Φαῖδρος) τί μήν;	~(Σωκράτης)	~ὦ φίλε Πάν τε καὶ
[227]	~Πλάτωνος Φαῖδρος.	~(Σωκράτης)	ὦ φίλε Φαῖδρε, ποῖ δὴ
[260]	οὐκ ἀφετέον. ~(Φαῖδρος) ὀρθῶς λέγεις.	~(Σωκράτης)	ὧδε δὴ σκοπῶμεν αὐτό. ~(Φαῖδρος)
[265]	~ἐλεγέτην. ~(Φαῖδρος) καὶ μάλ᾽ ἀνδρικῶς.	~(Σωκράτης)	~ὤιμην σε τἀληθὲς ἐρεῖν, ὅτι
[277]	τούτων ὡμολογημένων. ~(Φαῖδρος) τὰ ποῖα;	~(Σωκράτης)	~ὧν δὴ πέρι βουληθέντες ἰδεῖν
[277]	~ὀλίγον ἔμπροσθεν ~(Φαῖδρος) τὰ ποῖα;	~(Σωκράτης)	~ὡς εἴτε Λυσίας ἤ τις

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2007