Pages |
[240] |
κεκτημένοις,
ἀπολλυμένης
δὲ
χαίρειν.
ἔτι
|
~τοίνυν |
ἄγαμον,
ἄπαιδα,
ἄοικον
ὅτι
πλεῖστον |
[265] |
οὐκ
ἀηδῶς
ἀκοῦσαι.
~(Σωκράτης)
~τόδε
|
τοίνυν |
αὐτόθεν
λάβωμεν,
ὡς
ἀπὸ
τοῦ |
[253] |
νῦν
δὲ
λεκτέον.
ὁ
μὲν
|
τοίνυν |
αὐτοῖν
ἐν
τῇ
καλλίονι
στάσει |
[243] |
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
~τοῦτόν
γε
|
τοίνυν |
ἔγωγε
αἰσχυνόμενος,
καὶ
αὐτὸν
τὸν |
[236] |
~ἀναγκάσω
σε
λέγειν.
~(Σωκράτης)
μηδαμῶς
|
τοίνυν |
εἴπῃς.
~(Φαῖδρος)
~οὔκ,
ἀλλὰ
καὶ |
[243] |
ᾖς
ὃς
εἶ.
~(Φαῖδρος)
λέγε
|
τοίνυν |
θαρρῶν.
~(Σωκράτης)
~ποῦ
δή
μοι |
[264] |
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
~τοῦτον
μὲν
|
τοίνυν, |
ἵνα
μὴ
σὺ
ἄχθῃ,
ἐάσωμεν |
[273] |
Τεισίαν
αὐτὸν
πεπάτηκας
ἀκριβῶς·
εἰπέτω
|
τοίνυν |
καὶ
τόδε
ἡμῖν
~ὁ
Τεισίας, |
[238] |
τίς
σε
εἴληφεν.
~(Σωκράτης)
~σιγῇ
|
τοίνυν |
μου
ἄκουε.
τῷ
ὄντι
γὰρ |
[272] |
γε
οὕτω
ποίει.
~(Σωκράτης)
~φασὶ
|
τοίνυν |
οὐδὲν
οὕτω
ταῦτα
δεῖν
σεμνύνειν |
[274] |
φῂς
ἀκηκοέναι
λέγε.
~(Σωκράτης)
ἤκουσα
|
τοίνυν |
περὶ
Ναύκρατιν
τῆς
Αἰγύπτου
γενέσθαι |
[270] |
συμφωνεῖ.
~(Φαῖδρος)
φημί.
~(Σωκράτης)
~τὸ
|
τοίνυν |
περὶ
φύσεως
σκόπει
τί
ποτε |
[228] |
σοι
ἀληθῆ
δοκῶ.
~(Φαῖδρος)
~οὑτωσὶ
|
τοίνυν |
ποιήσω.
τῷ
ὄντι
γάρ,
ὦ |
[231] |
ἄξιον
~τῆς
σῆς
φιλίας.
εἰ
|
τοίνυν |
τὸν
νόμον
τὸν
καθεστηκότα
δέδοικας, |
[264] |
πῶς
γὰρ
οὔ;
~(Σωκράτης)
~σκέψαι
|
τοίνυν |
τὸν
τοῦ
ἑταίρου
σου
λόγον |
[278] |
~(Φαῖδρος)
τί
μήν;
~(Σωκράτης)
ταῦτα
|
τοίνυν |
τῷ
ἑταίρῳ
φράζε.
~(Φαῖδρος)
τί |
[243] |
ὅταν
σὺ
βούλῃ.
~(Σωκράτης)
~οὑτωσὶ
|
τοίνυν, |
ὦ
παῖ
καλέ,
ἐννόησον,
~ὡς |