Pages |
[268] |
δὴ
πλήθους
συνόδοις.
~(Σωκράτης)
~ἔχει
|
γάρ. |
ἀλλ᾽
ὦ
δαιμόνιε,
ἰδὲ
καὶ |
[276] |
τό
γ᾽
εἰκός.
~(Σωκράτης)
~οὐ
|
γάρ· |
ἀλλὰ
τοὺς
μὲν
ἐν
γράμμασι |
[230] |
~συγγίγνωσκέ
μοι,
ὦ
ἄριστε.
φιλομαθὴς
|
γάρ |
εἰμι·
τὰ
μὲν
οὖν
χωρία |
[233] |
δὲ
ἑκούσια
πειρώμενος
ἀποτρέπειν·
ταῦτα
|
γάρ |
ἐστι
φιλίας
πολὺν
χρόνον
~ἐσομένης |
[236] |
~(Φαῖδρος)
~συγχωρῶ
ὃ
λέγεις·
μετρίως
|
γάρ |
μοι
δοκεῖς
εἰρηκέναι.
ποιήσω
οὖν |
[272] |
ἀνάγειν
ἄνω
μακρὰν
~περιβαλλομένους·
παντάπασι
|
γάρ, |
ὃ
καὶ
κατ᾽
ἀρχὰς
εἴπομεν |
[230] |
θαυμάσιε,
ἀτοπώτατός
τις
φαίνῃ.
ἀτεχνῶς
|
γάρ, |
ὃ
λέγεις,
~ξεναγουμένῳ
τινὶ
καὶ |
[262] |
εἶεν
τοῦτο
~τὸ
γέρας·
οὐ
|
γάρ |
που
ἔγωγε
τέχνης
τινὸς
τοῦ |
[258] |
τῶν
~τοιούτων
ἡδονῶν
ἕνεκα;
οὐ
|
γάρ |
που
ἐκείνων
γε
ὧν
προλυπηθῆναι |
[275] |
γεγραμμένα.
~(Φαῖδρος)
ὀρθότατα.
~(Σωκράτης)
~δεινὸν
|
γάρ |
που,
ὦ
Φαῖδρε,
τοῦτ᾽
ἔχει |
[228] |
ἔχεις
ὑπὸ
τῷ
ἱματίῳ·
τοπάζω
|
~γάρ |
σε
ἔχειν
τὸν
λόγον
αὐτόν. |
[228] |
ἁμῶς
γέ
πως.
~(Σωκράτης)
πάνυ
|
γάρ |
σοι
ἀληθῆ
δοκῶ.
~(Φαῖδρος)
~οὑτωσὶ |
[275] |
δόξαν,
οὐκ
ἀλήθειαν
πορίζεις·
πολυήκοοι
|
γάρ |
σοι
~γενόμενοι
ἄνευ
διδαχῆς
πολυγνώμονες |
[234] |
δὴ
δοκεῖ
παίζειν;
~(Σωκράτης)
δοκῶ
|
γάρ |
σοι
παίζειν
καὶ
οὐχὶ
ἐσπουδακέναι; |
[236] |
ὁμοίας
λαβὰς
(ἐλήλυθας.
ῥητέον
μὲν
|
γάρ |
~σοι
παντὸς
μᾶλλον
οὕτως
ὅπως |
[236] |
μοι
λόγος
ὅρκος
ἔσται.
ὄμνυμι
|
γάρ |
σοι
τίνα
μέντοι,
~τίνα
θεῶν; |
[258] |
τὸ
γράφειν
λόγους.
~(Φαῖδρος)
τί
|
γάρ; |
~(Σωκράτης)
~ἀλλ᾽
ἐκεῖνο
οἶμαι
αἰσχρὸν |
[266] |
ἐν
ἀρχῇ·
ταῦτα
λέγεις
ἦ
|
γάρ; |
τὰ
κομψὰ
τῆς
τέχνης;
~(Φαῖδρος) |
[264] |
τοὺς
ἑτέρους
λόγους
ἴωμεν.
ἦν
|
γάρ |
τι
ἐν
αὐτοῖς,
ὡς
δοκῶ, |
[243] |
κατ᾽
αὐτό
γε
τοῦτο·
πρὶν
|
γάρ |
τι
παθεῖν
διὰ
~τὴν
τοῦ |
[265] |
ἐζήτουν
ἐστὶν
αὐτὸ
τοῦτο.
μανίαν
|
~γάρ |
τινα
ἐφήσαμεν
εἶναι
τὸν
ἔρωτα. |
[257] |
~πρὸς
αὐτὸν
ἄλλον
ἀντιπαρατεῖναι.
καὶ
|
γάρ |
τις
αὐτόν,
ὦ
θαυμάσιε,
ἔναγχος |
[263] |
ἀλλ᾽
εἰπὲ
καὶ
τόδε
ἐγὼ
|
γάρ |
τοι
διὰ
τὸ
ἐνθουσιαστικὸν
οὐ |
[227] |
γέ
σοι
ἡ
ἀκοή·
ὁ
|
γάρ |
τοι
λόγος
ἦν,
περὶ
ὃν |
[229] |
τὴν
Ὠρείθυιαν
ἁρπάσαι;
~(Σωκράτης)
λέγεται
|
γάρ. |
~(Φαῖδρος)
~ἆρ᾽
οὖν
ἐνθένδε;
χαρίεντα |
[262] |
καὶ
ἄτεχνον
ποιεῖ
λεκτέον·
ἦ
|
γάρ; |
~(Φαῖδρος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~ἆρ᾽
οὖν |
[271] |
ἐν
τούτῳ
ποιεῖν
~ἐπιχειρεῖ.
ἦ
|
γάρ; |
~(Φαῖδρος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~δῆλον
ἄρα |
[265] |
ἐφήσαμεν
εἶναι
τὸν
ἔρωτα.
ἦ
|
γάρ; |
~(Φαῖδρος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~μανίας
δέ |
[274] |
~καὶ
ὅπῃ
ἀπρεπῶς,
λοιπόν.
ἦ
|
γάρ; |
~(Φαῖδρος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~οἶσθ᾽
οὖν |
[271] |
κατὰ
σώματος
μορφὴν
πολυειδές·
τοῦτο
|
γάρ |
φαμεν
φύσιν
εἶναι
~δεικνύναι.
~(Φαῖδρος) |
[227] |
ἐν
τοῖς
(δρόμοις.
~(Σωκράτης)
~καλῶς
|
γάρ, |
ὦ
ἑταῖρε,
λέγει.
ἀτὰρ
Λυσίας |
[270] |
τῆς
μεθόδου
ταύτης.
~(Σωκράτης)
~καλῶς
|
γάρ, |
ὦ
ἑταῖρε,
λέγει·
χρὴ
μέντοι |
[257] |
λέγειν
ἃ
ἔλεγεν.
~(Φαῖδρος)
~ἐφαίνετο
|
γάρ, |
ὦ
Σώκρατες·
καὶ
σύνοισθά
που |
[228] |
~οὑτωσὶ
τοίνυν
ποιήσω.
τῷ
ὄντι
|
γάρ, |
ὦ
Σώκρατες,
παντὸς
μᾶλλον
τά |
[273] |
ἐστὶ
τὰ
τέχνῃ
λεγόμενα.
οὐ
|
γάρ, |
ὦ
Φαῖδρε;
~(Φαῖδρος)
τί
μήν; |
[279] |
αὐτὸν
ἄγοι
ὁρμὴ
θειοτέρα·
φύσει
|
γάρ, |
ὦ
φίλε,
ἔνεστί
τις
φιλοσοφία |
[276] |
λέγεις
πέρι
μυθολογοῦντα.
~(Σωκράτης)
~ἔστι
|
γάρ, |
ὦ
φίλε
Φαῖδρε,
οὕτω·
πολὺ |
[243] |
ἐμοὶ
εἶπες
ἡδίω.
~(Σωκράτης)
~καὶ
|
γάρ, |
ὠγαθὲ
Φαῖδρε,
ἐννοεῖς
ὡς
ἀναιδῶς |
[259] |
δὲ
δὴ
τί
τοῦτο;
ἀνήκοος
|
γάρ, |
ὡς
ἔοικε,
τυγχάνω
ὤν.
~(Σωκράτης) |