Pages
[238]	ἀδελφὰ καὶ ~ἀδελφῶν ἐπιθυμιῶν ὀνόματα	τῆς	ἀεὶ δυναστευούσης ᾗ προσήκει καλεῖσθαι
[274]	~(Σωκράτης) ἤκουσα τοίνυν περὶ Ναύκρατιν	τῆς	Αἰγύπτου γενέσθαι τῶν ἐκεῖ παλαιῶν
[235]	ἐξ ἀλλοτρίων ~ποθὲν (ναμάτων διὰ	τῆς	ἀκοῆς πεπληρῶσθαί με δίκην ἀγγείου.
[260]	τὸ πείθειν ἀλλ᾽ οὐκ ἐκ	τῆς	ἀληθείας. ~(Σωκράτης) ~οὔτοι ἀπόβλητον ἔπος"
[247]	θεατὴ νῷ, περὶ ἣν τὸ	τῆς	~ἀληθοῦς ἐπιστήμης γένος, τοῦτον ἔχει
[230]	πάγκαλον, καὶ ὡς ἀκμὴν ἔχει	~τῆς	ἄνθης, ὡς ἂν εὐωδέστατον παρέχοι
[265]	γιγνομένην. ~(Φαῖδρος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~τῆς	δὲ θείας τεττάρων θεῶν τέτταρα
[256]	καὶ φιλοσοφίαν νικήσῃ τὰ ~βελτίω	τῆς	διανοίας ἀγαγόντα, μακάριον μὲν (καὶ
[259]	κηλουμένους ὑφ᾽ αὑτῶν δι᾽ ἀργίαν	τῆς	διανοίας, δικαίως ἂν ~καταγελῷεν, ἡγούμενοι
[265]	τὼ ~λόγω τὸ μὲν ἄφρον	τῆς	διανοίας ἕν τι κοινῇ εἶδος
[249]	εἰς τοὐρανοῦ τινα τόπον ὑπὸ	τῆς	~Δίκης κουφισθεῖσαι διάγουσιν ἀξίως οὗ
[232]	αὑτῶν ὄντας, τὸ βέλτιστον ἀντὶ	τῆς	δόξης τῆς ~παρὰ τῶν ἀνθρώπων
[230]	ἄνθρωποι. σὺ μέντοι δοκεῖς μοι	τῆς	~ἐμῆς ἐξόδου τὸ φάρμακον ηὑρηκέναι.
[235]	~ἐπεὶ ἐμέ γε ἔλαθεν ὑπὸ	τῆς	ἐμῆς (οὐδενίας· τῷ γὰρ ῥητορικῷ
[250]	τ᾽ ἐλθόντες κατειλήφαμεν αὐτὸ διὰ	τῆς	~ἐναργεστάτης αἰσθήσεως τῶν ἡμετέρων στίλβον
[234]	φίλοις ἐσομένοις· οὐδὲ ~οἵτινες παυόμενοι	τῆς	ἐπιθυμίας ἔχθρας πρόφασιν ζητήσουσιν, ἀλλ᾽
[264]	ὧν ἂν εὖ ~ποιήσωσιν, ἐπειδὰν	τῆς	ἐπιθυμίας παύσωνται· ~(Σωκράτης) ~ἦ πολλοῦ
[232]	τότε βουλήσονται φίλοι εἶναι, ἐπειδὰν	τῆς	ἐπιθυμίας παύσωνται· ~(τοῖς δὲ μὴ
[231]	ὧν ἂν εὖ ~ποιήσωσιν, ἐπειδὰν	τῆς	ἐπιθυμίας παύσωνται· τοῖς δὲ οὐκ
[232]	ἢ ~γεγενημένης ἢ μελλούσης ἔσεσθαι	τῆς	ἐπιθυμίας συνεῖναι· τοὺς δὲ μὴ
[256]	σώματος, ὥστε οὐ σμικρὸν ἆθλον	τῆς	ἐρωτικῆς ~μανίας φέρονται· εἰς γὰρ
[248]	ἀλλήλας καὶ ~ἐπιβάλλουσαι, ἑτέρα (πρὸ	τῆς	ἑτέρας πειρωμένη γενέσθαι. θόρυβος οὖν
[248]	τι τῶν ἀληθῶν, μέχρι τε	τῆς	~ἑτέρας περιόδου εἶναι ἀπήμονα, κἂν
[240]	~δέξαιτο, ~(διακωλυτὰς καὶ ἐπιτιμητὰς ἡγούμενος	τῆς	ἡδίστης πρὸς αὐτὸν ~ὁμιλίας. ἀλλὰ
[279]	οὐδὲν ἂν γένοιτο θαυμαστὸν προϊούσης	τῆς	~ἡλικίας εἰ περὶ αὐτούς τε
[229]	ὥραν τοῦ ἔτους τε καὶ	τῆς	ἡμέρας. ~(Σωκράτης) πρόαγε δή, καὶ
[234]	καὶ ἑπόμενος συνεβάκχευσα μετὰ σοῦ	τῆς	θείας κεφαλῆς. ~(Φαῖδρος) εἶεν· οὕτω
[246]	ἀθανασίας αὐτῆς ἱκανῶς· περὶ δὲ	τῆς	ἰδέας αὐτῆς ὧδε λεκτέον. οἷον
[247]	ἄλλα μόγις· βρίθει γὰρ ὁ	τῆς	κάκης ἵππος μετέχων, ἐπὶ ~τὴν
[235]	τινῶν ἀκήκοα, ἤ που Σαπφοῦς	τῆς	~καλῆς ἢ Ἀνακρέοντος τοῦ σοφοῦ
[257]	λοιδορῶν ὠνείδιζε, καὶ διὰ πάσης	τῆς	λοιδορίας ἐκάλει ~λογογράφον· τάχ᾽ οὖν
[266]	δ᾽ ~εἰς τὰ ἐν δεξιᾷ	τῆς	μανίας ἀγαγὼν ἡμᾶς, ὁμώνυμον μὲν
[249]	γίγνεται, καὶ ὅτι ταύτης μετέχων	τῆς	μανίας ὁ ἐρῶν τῶν ~καλῶν
[270]	πιθέσθαι, οὐδὲ περὶ σώματος ~ἄνευ	τῆς	μεθόδου ταύτης. ~(Σωκράτης) ~καλῶς γάρ,
[250]	ὀλίγαι δὴ λείπονται αἷς τὸ	τῆς	μνήμης ἱκανῶς ~πάρεστιν· αὗται δέ,
[254]	τὴν ψυχήν, ὁ δὲ λήξας	τῆς	ὀδύνης, ~ἣν ὑπὸ τοῦ χαλινοῦ
[251]	τε καὶ θερμαίνηται, λωφᾷ τε	τῆς	ὀδύνης ~(καὶ γέγηθεν· ὅταν δὲ
[255]	παρῇ, λήγει ~κατὰ ταὐτὰ ἐκείνῳ	τῆς	ὀδύνης, ὅταν δὲ ἀπῇ, κατὰ
[239]	αἴτιον εἶναι βλάβης, ~μεγίστης δὲ	τῆς	ὅθεν ἂν φρονιμώτατος εἴη. τοῦτο
[244]	μανίαν σωφροσύνης τὴν ἐκ θεοῦ	τῆς	παρ᾽ ~ἀνθρώπων γιγνομένης. ἀλλὰ μὴν
[232]	τὸ βέλτιστον ἀντὶ τῆς δόξης	τῆς	~παρὰ τῶν ἀνθρώπων αἱρεῖσθαι. ἔτι
[266]	δεξιὰ ~κληθέντα, οὕτω καὶ τὸ	τῆς	παρανοίας ὡς ἓν> ἐν ἡμῖν
[230]	τε αὖ πηγὴ χαριεστάτη ὑπὸ	~τῆς	πλατάνου ῥεῖ μάλα ψυχροῦ ὕδατος,
[230]	χορῷ. πάντων δὲ κομψότατον τὸ	~τῆς	πόας, ὅτι ἐν ἠρέμα προσάντει
[241]	ἄλλος γέγονεν, οὔθ᾽ ὅπως τὰ	τῆς	προτέρας ἀνοήτου ἀρχῆς ~ὁρκωμόσιά τε
[266]	μέντοι καὶ ἔστι τὸ ~λειπόμενον	τῆς	ῥητορικῆς. ~(Φαῖδρος) ~καὶ μάλα που
[251]	τε καὶ ὥρμησε φύεσθαι ἀπὸ	τῆς	ῥίζης ὁ τοῦ ~πτεροῦ καυλὸς
[238]	~ῥωσθεῖσα νικήσασα ἀγωγῇ, ἀπ᾽ αὐτῆς	τῆς	ῥώμης ἐπωνυμίαν λαβοῦσα, ἔρως ~ἐκλήθη.
[231]	πολλοῖς ὄντα τυχεῖν τὸν ἄξιον	~τῆς	σῆς φιλίας. εἰ τοίνυν τὸν
[234]	τοῦ πράγματος ἀξίοις· οὐδὲ ~ὅσοι	τῆς	σῆς ὥρας ἀπολαύσονται, ἀλλ᾽ οἵτινες
[237]	εἰδότες οὐ διομολογοῦνται ἐν ἀρχῇ	τῆς	~σκέψεως, προελθόντες δὲ τὸ εἰκὸς
[251]	καὶ εἰ μὴ ἐδεδίει τὴν	τῆς	~σφόδρα μανίας δόξαν, θύοι ἂν
[249]	ὁ πᾶς ἥκων λόγος περὶ	τῆς	τετάρτης μανίας ἣν ὅταν τὸ
[269]	τούτου τοῦ πάθους τὰ ~πρὸ	τῆς	τέχνης ἀναγκαῖα μαθήματα ἔχοντες ῥητορικὴν
[268]	τίνα καὶ πότ᾽ ἔχει ~τὴν	τῆς	τέχνης δύναμιν. ~(Φαῖδρος) καὶ μάλα
[274]	πολλὰ μὲν δὴ περὶ ~ἑκάστης	τῆς	τέχνης ἐπ᾽ ἀμφότερα Θαμοῦν τῷ
[269]	γε τοιοῦτόν τι εἶναι τὸ	τῆς	τέχνης ἣν οὗτοι οἱ ~ἄνδρες
[268]	ἰατρὸς οἴεται γεγονέναι, οὐδὲν ἐπαΐων	τῆς	τέχνης. ~(Σωκράτης) ~τί δ᾽ εἰ
[266]	λέγεις ἦ γάρ; τὰ κομψὰ	τῆς	τέχνης; ~(Φαῖδρος) ναί. ~(Σωκράτης) ~δεύτερον
[270]	κατανοῆσαι οἴει δυνατὸν εἶναι ἄνευ	τῆς	τοῦ ὅλου ~φύσεως; ~(Φαῖδρος) ~εἰ
[248]	δὲ πολὺν ἔχουσαι πόνον ~ἀτελεῖς	τῆς	τοῦ ὄντος θέας ἀπέρχονται, καὶ
[251]	εἶργε μὴ βλαστάνειν, ~ἐπιρρυείσης δὲ	τῆς	τροφῆς ᾤδησέ τε καὶ ὥρμησε
[254]	τὰ παιδικὰ καὶ μνείαν ποιεῖσθαι	τῆς	τῶν ἀφροδισίων χάριτος. τὼ δὲ
[277]	τὸ Λυσίου τε ὄνειδος ~ἐξετάσαιμεν	τῆς	τῶν λόγων (γραφῆς πέρι, καὶ
[245]	τε καὶ ἡ ποίησις ὑπὸ	τῆς	τῶν μαινομένων ἡ τοῦ ~σωφρονοῦντος
[246]	καὶ λεγέσθω· τὴν δὲ αἰτίαν	τῆς	τῶν πτερῶν ἀποβολῆς, δι᾽ ἣν
[254]	ταὐτὸν πολλάκις πάσχων ὁ ~πονηρὸς	τῆς	ὕβρεως λήξῃ, ταπεινωθεὶς ἕπεται ἤδη
[256]	ἔτι ~ἐλθεῖν τοῖς κατηργμένοις ἤδη	τῆς	ὑπουρανίου πορείας, ἀλλὰ φανὸν βίον
[251]	ἰδόντα δ᾽ ~αὐτὸν οἷον ἐκ	τῆς	φρίκης μεταβολή τε (καὶ ἱδρὼς
[279]	περὶ Λυσίαν εἶναι λόγους τὰ	τῆς	φύσεως, ἔτι τε ~ἤθει γεννικωτέρῳ
[270]	διδῷ, τὴν οὐσίαν δείξει ἀκριβῶς	τῆς	φύσεως τούτου πρὸς ὃ ~τοὺς
[229]	εἶδος ~ἐπανορθοῦσθαι, καὶ αὖθις τὸ	τῆς	Χιμαίρας, καὶ ἐπιρρεῖ δὲ ὄχλος
[251]	~πτεροῦ καυλὸς ὑπὸ πᾶν τὸ	τῆς	ψυχῆς εἶδος· πᾶσα γὰρ ἦν
[241]	πολὺ δὲ βλαβερωτάτῳ πρὸς τὴν	τῆς	ψυχῆς παίδευσιν, ἧς οὔτε ~ἀνθρώποις
[246]	~καὶ αὔξεται μάλιστά γε τὸ	τῆς	ψυχῆς πτέρωμα, αἰσχρῷ δὲ καὶ
[234]	πρόφασιν ζητήσουσιν, ἀλλ᾽ οἳ ~παυσαμένου	τῆς	ὥρας τότε (τὴν αὑτῶν ἀρετὴν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2007