Pages |
[237] |
οὖν
καὶ
σὺ
μὴ
πάθωμεν
|
ὃ |
ἄλλοις
ἐπιτιμῶμεν,
ἀλλ᾽
ἐπειδὴ
σοὶ |
[260] |
ἔπος"
εἶναι
δεῖ,
ὦ
Φαῖδρε,
|
ὃ |
ἂν
εἴπωσι
σοφοί,
ἀλλὰ
σκοπεῖν |
[236] |
τὴν
ἀνάγκην
ἀνδρὶ
φιλολόγῳ
ποιεῖν
|
ὃ |
ἂν
κελεύῃς.
~(Φαῖδρος)
τί
δῆτα |
[242] |
ἐγένετο
(ἀεὶ
δέ
με
ἐπίσχει
|
ὃ |
ἂν
μέλλω
πράττειν
~καί
τινα |
[263] |
ἔρωτα
ἕν
τι
τῶν
ὄντων
|
~ὃ |
(αὐτὸς
ἐβουλήθη,
καὶ
πρὸς
τοῦτο |
[259] |
παραπλέοντάς
σφας
ὥσπερ
Σειρῆνας
(ἀκηλήτους,
|
ὃ |
~γέρας
παρὰ
θεῶν
ἔχουσιν
ἀνθρώποις |
[250] |
καὶ
οὐκέτ᾽
~ἐν>
αὑτῶν
γίγνονται,
|
ὃ |
δ᾽
ἔστι
τὸ
πάθος
ἀγνοοῦσι |
[274] |
οὗ
καὶ
τὸ
ὄρνεον
ἱερὸν
|
ὃ |
δὴ
καλοῦσιν
Ἶβιν·
αὐτῷ
δὲ |
[258] |
προλυπηθῆναι
δεῖ
ἢ
μηδὲ
~ἡσθῆναι,
|
ὃ |
δὴ
ὀλίγου
πᾶσαι
αἱ
περὶ |
[240] |
βαρὺ
παντὶ
περὶ
πᾶν
λέγεται·
|
ὃ |
δὴ
πρὸς
τῇ
~ἀνομοιότητι
μάλιστα |
[236] |
με
καλλωπιζόμενος·
σχεδὸν
γὰρ
ἔχω
|
ὃ |
εἰπὼν
~ἀναγκάσω
σε
λέγειν.
~(Σωκράτης) |
[262] |
τοῦτο
διαφεύγειν,
ὁ
μὴ
~ἐγνωρικὼς
|
ὃ |
ἔστιν
ἕκαστον
τῶν
ὄντων;
~(Φαῖδρος) |
[265] |
ὥσπερ
τὰ
νυνδὴ
περὶ
~Ἔρωτος
|
ὃ |
ἔστιν
ὁρισθέν
εἴτ᾽
εὖ
εἴτε |
[264] |
δεῖν
ἔοικε
ποιεῖν
ὅδε
γε
|
ὃ |
ζητοῦμεν,
ὃς
οὐδὲ
ἀπ᾽
ἀρχῆς |
[272] |
ἄνω
μακρὰν
~περιβαλλομένους·
παντάπασι
γάρ,
|
ὃ |
καὶ
κατ᾽
ἀρχὰς
εἴπομεν
τοῦδε |
[270] |
τελεσιουργὸν
~ἔοικεν
ἐντεῦθέν
ποθεν
εἰσιέναι.
|
ὃ |
καὶ
Περικλῆς
πρὸς
τῷ
εὐφυὴς |
[252] |
μὲν
ἔρωτα
ὀνομάζουσιν,
θεοὶ
δὲ
|
ὃ |
καλοῦσιν
ἀκούσας
εἰκότως
διὰ
~νεότητα |
[263] |
ἔνια
στασιωτικῶς;
~(Φαῖδρος)
δοκῶ
μὲν
|
ὃ |
λέγεις
μανθάνειν,
ἔτι
δ᾽
εἰπὲ |
[236] |
καὶ
τὴν
εὕρεσιν.
~(Φαῖδρος)
~συγχωρῶ
|
ὃ |
λέγεις·
μετρίως
γάρ
μοι
δοκεῖς |
[230] |
ἀτοπώτατός
τις
φαίνῃ.
ἀτεχνῶς
γάρ,
|
ὃ |
λέγεις,
~ξεναγουμένῳ
τινὶ
καὶ
οὐκ |
[235] |
κελεύω
εἴπῃς,
τοῦτο
δὲ
αὐτὸ
|
ὃ |
λέγεις
ποίησον·
τῶν
ἐν
τῷ |
[238] |
λόγῳ
ἰτέον.
~εἶεν,
ὦ
φέριστε·
|
ὃ |
μὲν
δὴ
τυγχάνει
ὂν
περὶ |
[265] |
σε
τἀληθὲς
ἐρεῖν,
ὅτι
μανικῶς·
|
ὃ |
μέντοι
ἐζήτουν
ἐστὶν
αὐτὸ
τοῦτο. |
[263] |
~(Φαῖδρος)
εἰ
σοί
γε
δοκεῖ·
|
ὃ |
μέντοι
ζητεῖς
οὐκ
ἔστ᾽
αὐτόθι. |
[279] |
~νέος
ἔτι,
ὦ
Φαῖδρε,
Ἰσοκράτης·
|
ὃ |
μέντοι
μαντεύομαι
(κατ᾽
αὐτοῦ,
~λέγειν |
[264] |
~εὑρήσεις
τοῦ
ἐπιγράμματος
οὐδὲν
διαφέροντα,
|
ὃ |
Μίδᾳ
τῷ
Φρυγί
φασίν
τινες |
[250] |
καθαροὶ
ὄντες
καὶ
ἀσήμαντοι
τούτου
|
ὃ |
νῦν
~δὴ
σῶμα
περιφέροντες
ὀνομάζομεν, |
[230] |
δὲ
τῷ
νομιζομένῳ
περὶ
αὐτῶν,
|
~ὃ |
νυνδὴ
ἔλεγον,
σκοπῶ
οὐ
ταῦτα |
[253] |
καὶ
~τελετή,
ἐάν
γε
διαπράξωνται
|
ὃ |
προθυμοῦνται
ᾗ
λέγω,
οὕτω
καλή |
[270] |
ἀκριβῶς
τῆς
φύσεως
τούτου
πρὸς
|
ὃ |
~τοὺς
λόγους
προσοίσει·
ἔσται
δέ |
[266] |
καλόν
πού
τι
ἂν
εἴη,
|
ὃ |
τούτων
ἀπολειφθὲν
ὅμως
τέχνῃ
λαμβάνεται; |
[262] |
ἔστω
ὡς
λέγεις·
μόνον
δήλωσον
|
ὃ |
φῄς.
~(Σωκράτης)
ἴθι
δή
μοι |