Alphabétiquement     [«   »]
σωφροσύνης 4
σώφρων 1
τ 16
τὰ 113
τά 9
τάδε 1
ταῖς 5
Fréquences     [«    »]
110
110 οὖν
111 τὴν
113 τὰ
115
123
128 τὸν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Phedre

τὰ


Pages
[230]   μοι φαίνεται (τοῦτο ἔτι ἀγνοοῦντα  τὰ   ἀλλότρια σκοπεῖν. ~ὅθεν δὴ χαίρειν
[268]   ~ἀναγκαῖα μαθήματα ἐπίστασαι ἀλλ᾽ οὐ  τὰ   ἁρμονικά. ~(Φαῖδρος) ὀρθότατά γε. ~(Σωκράτης)
[235]   ἄλλο λέγεις, δὶς καὶ τρὶς  τὰ   αὐτὰ ~εἰρηκέναι, ὡς οὐ πάνυ
[253]   εὑρόντες περὶ τοῦτον πάντα δρῶσιν  τὰ   αὐτά. οἱ δὲ Ἀπόλλωνός τε
[261]   τέχνῃ, ὥστε φαίνεσθαι τοῖς ~ἀκούουσι  τὰ   αὐτὰ ὅμοια καὶ ἀνόμοια, καὶ
[261]   δημηγορίᾳ δὴ τῇ πόλει δοκεῖν  τὰ   αὐτὰ τοτὲ μὲν ἀγαθά, τοτὲ
[256]   τε δίαιταν καὶ φιλοσοφίαν νικήσῃ  τὰ   ~βελτίω τῆς διανοίας ἀγαγόντα, μακάριον
[268]   τὸν τὴν σὴν ἕξιν ἔχοντα·  τὰ   γὰρ πρὸ ἁρμονίας ~ἀναγκαῖα μαθήματα
[275]   ὑπομνῆσαι περὶ ὧν ἂν  τὰ   γεγραμμένα. ~(Φαῖδρος) ὀρθότατα. ~(Σωκράτης) ~δεινὸν
[278]   ἔγραψε, ~καὶ λέγων αὐτὸς δυνατὸς  τὰ   γεγραμμένα φαῦλα ἀποδεῖξαι, οὔ τι
[242]   ~δὲ σπουδαῖος, ἀλλ᾽ ὥσπερ οἱ  τὰ   γράμματα φαῦλοι, ὅσον μὲν ἐμαυτῷ
[237]   αἰσχύνης διαπορῶμαι. ~(Φαῖδρος) λέγε μόνον,  τὰ   δ᾽ ἄλλα ὅπως βούλει ποίει.
[248]   τῶν ἵππων τὰ ~μὲν εἶδεν,  τὰ   δ᾽ οὔ. αἱ δὲ δὴ
[247]   ἰσορρόπως εὐήνια ὄντα ~ῥᾳδίως πορεύεται,  τὰ   δὲ ἄλλα μόγις· βρίθει γὰρ
[266]   διπλᾶ καὶ ὁμώνυμα πέφυκε, σκαιά,  τὰ   δὲ δεξιὰ ~κληθέντα, οὕτω καὶ
[233]   τῶν μὲν ἀκουσίων συγγνώμην ἔχων,  ~τὰ   δὲ ἑκούσια πειρώμενος ἀποτρέπειν· ταῦτα
[233]   τὰ μὲν δεδιότες μὴ ~ἀπέχθωνται,  τὰ   δὲ (καὶ αὐτοὶ χεῖρον διὰ
[266]   δὲ (οὖν μέχρι τοῦδε διαλεκτικούς.  τὰ   δὲ νῦν παρὰ σοῦ τε
[239]   φύσει ἐνόντων ~(τῶν) μὲν ἥδεσθαι,  τὰ   δὲ παρασκευάζειν, στέρεσθαι τοῦ
[267]   ~(Φαῖδρος) τί δ᾽ οὔ; ~(Σωκράτης)  ~τὰ   δὲ Πώλου πῶς φράσωμεν αὖ
[276]   Σώκρατες, τὰ μὲν σπουδῇ,  τὰ   δὲ ὡς ἑτέρως ἂν
[230]   τὰ μὲν οὖν χωρία καὶ  τὰ   δένδρα ~οὐδέν μ᾽ ἐθέλει διδάσκειν,
[234]   σοῦ τὸν λόγον ἐπαινεθῆναι, ὡς  τὰ   δέοντα ~εἰρηκότος τοῦ ποιητοῦ, ἀλλ᾽
[260]   τῷ ὄντι δίκαια ~μανθάνειν ἀλλὰ  τὰ   δόξαντ᾽ ἂν πλήθει οἵπερ δικάσουσιν,
[276]   φῶμεν ~ἧττον νοῦν ἔχειν εἰς  τὰ   ἑαυτοῦ σπέρματα; ~(Φαῖδρος) ἥκιστά γε.
[253]   μνήμῃ ἐνθουσιῶντες ἐξ ἐκείνου λαμβάνουσι  τὰ   ἔθη καὶ τὰ ~ἐπιτηδεύματα, καθ᾽
[267]   εὕδειν, οἳ πρὸ τῶν ἀληθῶν  τὰ   εἰκότα εἶδον ὡς τιμητέα μᾶλλον,
[272]   μὴ ~εἰκότως πεπραγμένα, ἀλλὰ  τὰ   εἰκότα, ἔν τε κατηγορίᾳ καὶ
[234]   μὲν οὖν ἱκανά μοι νομίζω  τὰ   ~εἰρημένα· εἰ δ᾽ ἔτι τι>
[275]   ἀληθῶς ὅμοιον ζωγραφίᾳ. ~καὶ γὰρ  τὰ   ἐκείνης ἔκγονα ἕστηκε μὲν ὡς
[264]   ὅτι με ἡγῇ ἱκανὸν εἶναι  τὰ   ἐκείνου (οὕτως ἀκριβῶς διιδεῖν. ~(Σωκράτης)
[235]   πράγματι οὐδὲν παραλέλοιπεν, ὥστε παρὰ  τὰ   ~ἐκείνῳ εἰρημένα μηδέν᾽ ἄν> ποτε
[266]   ἐν δίκῃ, δ᾽ ~εἰς  τὰ   ἐν δεξιᾷ τῆς μανίας ἀγαγὼν
[247]   περιφορά, αἱ δὲ θεωροῦσι  τὰ   ἔξω τοῦ οὐρανοῦ. ~τὸν δὲ
[253]   ἐκείνου λαμβάνουσι τὰ ἔθη καὶ  τὰ   ~ἐπιτηδεύματα, καθ᾽ ὅσον δυνατὸν θεοῦ
[269]   τὰ πρὸ ἰατρικῆς ἀλλ᾽ οὐ  τὰ   ἰατρικά. ~(Φαῖδρος) παντάπασι μὲν οὖν.
[241]   γε μεσοῦν αὐτόν, καὶ ἐρεῖν  τὰ   ἴσα περὶ τοῦ μὴ ἐρῶντος,
[254]   ἡνίας οὕτω ~σφόδρα, ὥστ᾽ ἐπὶ  τὰ   ἰσχία ἄμφω καθίσαι τὼ ἵππω,
[254]   καὶ τὰ σκέλη τε καὶ  τὰ   ἰσχία ~πρὸς τὴν γῆν ἐρείσας
[266]   ἀρχῇ· ταῦτα λέγεις γάρ;  τὰ   κομψὰ τῆς τέχνης; ~(Φαῖδρος) ναί.
[261]   ~ἀλλ᾽ ὡς ἔοικε, περὶ πάντα  τὰ   λεγόμενα μία τις τέχνη, εἴπερ
[277]   μή, ἆρα οὐ δεδήλωκεν  τὰ   λεχθέντα ~ὀλίγον ἔμπροσθεν ~(Φαῖδρος) τὰ
[271]   ~(Σωκράτης) ~τρίτον δὲ δὴ διαταξάμενος  τὰ   λόγων τε καὶ ψυχῆς γένη
[238]   ~τούτων μέντοι σὺ αἴτιος. ἀλλὰ  τὰ   λοιπὰ ἄκουε· ἴσως γὰρ κἂν
[238]   ~βλέποντες δὲ δὴ πρὸς αὐτὸ  (τὰ   λοιπὰ λέγωμεν τίς ὠφελία
[232]   φοβοῖο· πολλὰ γὰρ αὐτούς ἐστι  τὰ   ~λυποῦντα, καὶ πάντ᾽ ἐπὶ τῇ
[267]   τε αὖ ~σμικρὰ μεγάλα καὶ  τὰ   μεγάλα σμικρὰ φαίνεσθαι ποιοῦσιν διὰ
[244]   καλῶς ἂν ἐλέγετο· νῦν ~δὲ  τὰ   μέγιστα τῶν ἀγαθῶν ἡμῖν γίγνεται
[265]   λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἐμοὶ μὲν φαίνεται  τὰ   μὲν ἄλλα τῷ ὄντι παιδιᾷ
[233]   λεγόμενα καὶ τὰ πραττόμενα ἐπαινοῦσιν,  τὰ   μὲν δεδιότες μὴ ~ἀπέχθωνται, τὰ
[248]   ἔδυ, βιαζομένων δὲ τῶν ἵππων  τὰ   ~μὲν εἶδεν, τὰ δ᾽ οὔ.
[247]   ~πορεύονται πρὸς ἄναντες, δὴ  τὰ   μὲν θεῶν ὀχήματα ἰσορρόπως εὐήνια
[239]   ἑαυτῷ δὲ βλαβερώτατος ἂν ~εἴη.  τὰ   μὲν οὖν κατὰ (διάνοιαν ἐπίτροπός
[230]   ἄριστε. φιλομαθὴς γάρ εἰμι·  τὰ   μὲν οὖν χωρία καὶ τὰ
[276]   ~(Φαῖδρος) ~οὕτω που, Σώκρατες,  τὰ   μὲν σπουδῇ, τὰ δὲ ὡς
[236]   ἄττα ἕξειν λέγειν; ~ἀλλ᾽ οἶμαι  τὰ   μὲν τοιαῦτα ἐατέα καὶ συγγνωστέα
[233]   ποιεῖ νομίζειν· ~εὐτυχοῦντας δὲ καὶ  τὰ   μὴ ἡδονῆς ἄξια παρ᾽ ἐκείνων
[245]   τόδε πρὸς ἐκείνῳ δείξας φερέσθω  τὰ   νικητήρια, ὡς οὐκ ἐπ᾽ ὠφελίᾳ
[238]   τοῦ λόγου γένωμαι, μὴ θαυμάσῃς·  τὰ   νῦν ~γὰρ οὐκέτι πόρρω διθυράμβων
[265]   ἂν ἀεὶ διδάσκειν ἐθέλῃ. ὥσπερ  τὰ   νυνδὴ περὶ ~Ἔρωτος ἔστιν
[244]   ~ὅτι καὶ τῶν παλαιῶν οἱ  τὰ   ὀνόματα τιθέμενοι οὐκ αἰσχρὸν ἡγοῦντο
[262]   ἀδύνατον. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῖς παρὰ  τὰ   ὄντα δοξάζουσι καὶ ἀπατωμένοις δῆλον
[260]   λέγω, ὡς ἄνευ ἐμοῦ ~τῷ  τὰ   ὄντα εἰδότι οὐδέν τι μᾶλλον
[249]   μὲν ἀνθρώπου ψυχὴ φύσει ~τεθέαται  τὰ   ὄντα, ~ἢ οὐκ ἂν ἦλθεν
[248]   τῶν ἵππων καὶ μόγις ~καθορῶσα  τὰ   ὄντα· δὲ τοτὲ μὲν
[273]   καὶ κατ᾽ εἴδη τε διαιρεῖσθαι  τὰ   ὄντα καὶ μιᾷ ἰδέᾳ ~δυνατὸς
[247]   ἐπιστήμην ~οὖσαν· καὶ τἆλλα ὡσαύτως  τὰ   ὄντα ὄντως θεασαμένη καὶ ἑστιαθεῖσα,
[260]   ἂν πλήθει οἵπερ δικάσουσιν, οὐδὲ  τὰ   ὄντως ἀγαθὰ ~ἢ καλὰ ἀλλ᾽
[251]   κνῆσίς τε καὶ ἀγανάκτησις ~περὶ  τὰ   οὖλα, ταὐτὸν δὴ πέπονθεν
[253]   οὐδ᾽ ἀνελευθέρῳ δυσμενείᾳ χρώμενοι πρὸς  τὰ   παιδικά, ἀλλ᾽ ~εἰς ὁμοιότητα (αὑτοῖς
[264]   ἤδη ἐραστὴς λέγοι πρὸς  τὰ   παιδικά. οὐδὲν εἶπον, Φαῖδρε,
[254]   ἡνιόχῳ ἀναγκάζει ~ἰέναι τε πρὸς  τὰ   παιδικὰ καὶ μνείαν ποιεῖσθαι τῆς
[241]   καὶ μανίας, ἄλλος γεγονὼς ~λέληθεν  τὰ   παιδικά. καὶ μὲν αὐτὸν
[252]   ἕτοιμοι καθιερεύειν αὑτούς τε καὶ  τὰ   παιδικά. ~(καὶ οὕτω καθ᾽ ἕκαστον
[253]   κτήσωνται, μιμούμενοι αὐτοί τε καὶ  τὰ   παιδικὰ πείθοντες ~καὶ ῥυθμίζοντες εἰς
[243]   ἐρασταὶ ἀναιροῦνται καὶ ἔχουσι πρὸς  τὰ   παιδικὰ φθονερῶς τε ~καὶ βλαβερῶς,
[245]   γενήσεται, εἴπερ ἐξ ~ἀρχῆς δεῖ  τὰ   πάντα γίγνεσθαι. οὕτω δὴ κινήσεως
[230]   φάρμακον ηὑρηκέναι. ὥσπερ γὰρ οἱ  τὰ   πεινῶντα θρέμματα ~θαλλὸν τινα
[278]   ~οὐκοῦν ἤδη πεπαίσθω μετρίως ἡμῖν  τὰ   περὶ λόγων· καὶ σύ τε
[251]   φύσις ἄρδεται, θερμανθέντος δὲ ἐτάκη  τὰ   περὶ τὴν ~ἔκφυσιν, πάλαι
[277]   δυνάμεθα κρίνειν, τούτων ὡμολογημένων. ~(Φαῖδρος)  τὰ   ποῖα; ~(Σωκράτης) ~ὧν δὴ πέρι
[277]   τὰ λεχθέντα ~ὀλίγον ἔμπροσθεν ~(Φαῖδρος)  τὰ   ποῖα; ~(Σωκράτης) ~ὡς εἴτε Λυσίας
[265]   μίαν τε ἰδέαν συνορῶντα ἄγειν  τὰ   πολλαχῇ διεσπαρμένα, ἵνα ἕκαστον ~ὁριζόμενος
[233]   ~βέλτιστον τά τε λεγόμενα καὶ  τὰ   πραττόμενα ἐπαινοῦσιν, τὰ μὲν δεδιότες
[272]   τέχνῃ ἐρεῖν. οὐδὲ γὰρ αὐτὰ  τὰ>   πραχθέντα δεῖν λέγειν ἐνίοτε, ἐὰν
[241]   χάριν ἀπαιτεῖ τῶν τότε, ὑπομιμνῄσκων  τὰ   ~πραχθέντα καὶ λεχθέντα, ὡς τῷ
[269]   τὰ τραγικά, καὶ Ἀκουμενὸς  τὰ   πρὸ ἰατρικῆς ἀλλ᾽ οὐ τὰ
[269]   ἐκ δὲ τούτου τοῦ πάθους  τὰ   ~πρὸ τῆς τέχνης ἀναγκαῖα μαθήματα
[269]   Σοφοκλῆς τόν σφισιν ἐπιδεικνύμενον  τὰ   πρὸ τραγῳδίας ἂν φαίη ~ἀλλ᾽
[238]   ~πρόδηλον. ἧς δ᾽ ἕνεκα πάντα  τὰ   πρόσθεν εἴρηται, σχεδὸν μὲν ἤδη
[251]   καὶ ~ἀγανακτεῖ καὶ γαργαλίζεται φύουσα  τὰ   πτερά. ὅταν μὲν οὖν βλέπουσα
[271]   τίνα τοῦτον; ~(Σωκράτης) ~αὐτὰ μὲν  τὰ   ῥήματα εἰπεῖν οὐκ εὐπετές· ὡς
[254]   καὶ τὰς γνάθους καθῄμαξεν καὶ  τὰ   σκέλη τε καὶ τὰ ἰσχία
[258]   ~περὶ αὐτοῦ νομίζουσι, θεώμενοι αὐτοῦ  τὰ   συγγράμματα; ~(Φαῖδρος) καὶ μάλα. ~(Σωκράτης)
[251]   τοῦ ἱμέρου ἀποκεκλῃμένη, πηδῶσα οἷον  τὰ   σφύζοντα, τῇ ~διεξόδῳ ἐγχρίει ἑκάστη
[273]   τἆλλα δὴ τοιαῦτ᾽ ~ἄττα ἐστὶ  τὰ   τέχνῃ λεγόμενα. οὐ γάρ,
[274]   Θεύθ, ἄλλος μὲν τεκεῖν δυνατὸς  τὰ   τέχνης, ἄλλος δὲ ~κρῖναι τίν᾽
[241]   ὅτι ἄλλος γέγονεν, οὔθ᾽ ὅπως  τὰ   τῆς προτέρας ἀνοήτου ἀρχῆς ~ὁρκωμόσιά
[279]   τοὺς περὶ Λυσίαν εἶναι λόγους  τὰ   τῆς φύσεως, ἔτι τε ~ἤθει
[271]   διὰ τήνδε τὴν αἰτίαν ἐς  τὰ   τοιάδε εὐπειθεῖς, οἱ δὲ τοιοίδε
[229]   δέ, Φαῖδρε, ἄλλως μὲν  τὰ   τοιαῦτα χαρίεντα ~ἡγοῦμαι, λίαν δὲ
[251]   ~καὶ ἐποχετευσαμένη ἵμερον ἔλυσε μὲν  τὰ   τότε συμπεφραγμένα, ἀναπνοὴν δὲ ~λαβοῦσα
[228]   σχεδὸν ἁπάντων, οἷς ἔφη διαφέρειν  τὰ   τοῦ ~ἐρῶντος τὰ τοῦ
[264]   τἆλλα; οὐ χύδην δοκεῖ βεβλῆσθαι  τὰ   τοῦ λόγου; φαίνεται τὸ
[228]   διαφέρειν τὰ τοῦ ~ἐρῶντος  τὰ   τοῦ μή, ἐν κεφαλαίοις ἕκαστον
[238]   τεύξεται προσρήματος· καὶ τἆλλα δὴ  τὰ   τούτων ἀδελφὰ καὶ ~ἀδελφῶν ἐπιθυμιῶν
[271]   τε καὶ ψυχῆς γένη καὶ  τὰ   τούτων παθήματα ~δίεισι πάσας αἰτίας,
[269]   τραγῳδίας ἂν φαίη ~ἀλλ᾽ οὐ  τὰ   τραγικά, καὶ Ἀκουμενὸς τὰ
[260]   ἀνάγκην τῷ μέλλοντι ῥήτορι ἔσεσθαι  τὰ   τῷ ὄντι δίκαια ~μανθάνειν ἀλλὰ
[251]   δὲ χωρὶς γένηται καὶ αὐχμήσῃ,  τὰ   τῶν διεξόδων ~στόματα τὸ
[279]   ἐμοὶ ταῦτα συνεύχου· κοινὰ γὰρ  τὰ   τῶν φίλων. ~(Σωκράτης) ἴωμεν.
[229]   γοῦν καὶ καθαρὰ καὶ διαφανῆ  τὰ   ὑδάτια φαίνεται, καὶ ~ἐπιτήδεια κόραις
[249]   κριθεῖσαι δὲ αἱ μὲν εἰς  τὰ   ὑπὸ γῆς ~δικαιωτήρια ἐλθοῦσαι δίκην




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 8/10/2007