Pages |
[230] |
μοι
φαίνεται
(τοῦτο
ἔτι
ἀγνοοῦντα
|
τὰ |
ἀλλότρια
σκοπεῖν.
~ὅθεν
δὴ
χαίρειν |
[268] |
~ἀναγκαῖα
μαθήματα
ἐπίστασαι
ἀλλ᾽
οὐ
|
τὰ |
ἁρμονικά.
~(Φαῖδρος)
ὀρθότατά
γε.
~(Σωκράτης) |
[235] |
ἄλλο
λέγεις,
δὶς
καὶ
τρὶς
|
τὰ |
αὐτὰ
~εἰρηκέναι,
ὡς
οὐ
πάνυ |
[253] |
εὑρόντες
περὶ
τοῦτον
πάντα
δρῶσιν
|
τὰ |
αὐτά.
οἱ
δὲ
Ἀπόλλωνός
τε |
[261] |
τέχνῃ,
ὥστε
φαίνεσθαι
τοῖς
~ἀκούουσι
|
τὰ |
αὐτὰ
ὅμοια
καὶ
ἀνόμοια,
καὶ |
[261] |
δημηγορίᾳ
δὴ
τῇ
πόλει
δοκεῖν
|
τὰ |
αὐτὰ
τοτὲ
μὲν
ἀγαθά,
τοτὲ |
[256] |
τε
δίαιταν
καὶ
φιλοσοφίαν
νικήσῃ
|
τὰ |
~βελτίω
τῆς
διανοίας
ἀγαγόντα,
μακάριον |
[268] |
τὸν
τὴν
σὴν
ἕξιν
ἔχοντα·
|
τὰ |
γὰρ
πρὸ
ἁρμονίας
~ἀναγκαῖα
μαθήματα |
[275] |
ὑπομνῆσαι
περὶ
ὧν
ἂν
ᾖ
|
τὰ |
γεγραμμένα.
~(Φαῖδρος)
ὀρθότατα.
~(Σωκράτης)
~δεινὸν |
[278] |
ἔγραψε,
~καὶ
λέγων
αὐτὸς
δυνατὸς
|
τὰ |
γεγραμμένα
φαῦλα
ἀποδεῖξαι,
οὔ
τι |
[242] |
~δὲ
σπουδαῖος,
ἀλλ᾽
ὥσπερ
οἱ
|
τὰ |
γράμματα
φαῦλοι,
ὅσον
μὲν
ἐμαυτῷ |
[237] |
αἰσχύνης
διαπορῶμαι.
~(Φαῖδρος)
λέγε
μόνον,
|
τὰ |
δ᾽
ἄλλα
ὅπως
βούλει
ποίει. |
[248] |
τῶν
ἵππων
τὰ
~μὲν
εἶδεν,
|
τὰ |
δ᾽
οὔ.
αἱ
δὲ
δὴ |
[247] |
ἰσορρόπως
εὐήνια
ὄντα
~ῥᾳδίως
πορεύεται,
|
τὰ |
δὲ
ἄλλα
μόγις·
βρίθει
γὰρ |
[266] |
διπλᾶ
καὶ
ὁμώνυμα
πέφυκε,
σκαιά,
|
τὰ |
δὲ
δεξιὰ
~κληθέντα,
οὕτω
καὶ |
[233] |
τῶν
μὲν
ἀκουσίων
συγγνώμην
ἔχων,
|
~τὰ |
δὲ
ἑκούσια
πειρώμενος
ἀποτρέπειν·
ταῦτα |
[233] |
τὰ
μὲν
δεδιότες
μὴ
~ἀπέχθωνται,
|
τὰ |
δὲ
(καὶ
αὐτοὶ
χεῖρον
διὰ |
[266] |
δὲ
(οὖν
μέχρι
τοῦδε
διαλεκτικούς.
|
τὰ |
δὲ
νῦν
παρὰ
σοῦ
τε |
[239] |
φύσει
ἐνόντων
~(τῶν)
μὲν
ἥδεσθαι,
|
τὰ |
δὲ
παρασκευάζειν,
ἢ
στέρεσθαι
τοῦ |
[267] |
~(Φαῖδρος)
τί
δ᾽
οὔ;
~(Σωκράτης)
|
~τὰ |
δὲ
Πώλου
πῶς
φράσωμεν
αὖ |
[276] |
ὦ
Σώκρατες,
τὰ
μὲν
σπουδῇ,
|
τὰ |
δὲ
ὡς
ἑτέρως
ἂν
ᾗ |
[230] |
τὰ
μὲν
οὖν
χωρία
καὶ
|
τὰ |
δένδρα
~οὐδέν
μ᾽
ἐθέλει
διδάσκειν, |
[234] |
σοῦ
τὸν
λόγον
ἐπαινεθῆναι,
ὡς
|
τὰ |
δέοντα
~εἰρηκότος
τοῦ
ποιητοῦ,
ἀλλ᾽ |
[260] |
τῷ
ὄντι
δίκαια
~μανθάνειν
ἀλλὰ
|
τὰ |
δόξαντ᾽
ἂν
πλήθει
οἵπερ
δικάσουσιν, |
[276] |
φῶμεν
~ἧττον
νοῦν
ἔχειν
εἰς
|
τὰ |
ἑαυτοῦ
σπέρματα;
~(Φαῖδρος)
ἥκιστά
γε. |
[253] |
μνήμῃ
ἐνθουσιῶντες
ἐξ
ἐκείνου
λαμβάνουσι
|
τὰ |
ἔθη
καὶ
τὰ
~ἐπιτηδεύματα,
καθ᾽ |
[267] |
εὕδειν,
οἳ
πρὸ
τῶν
ἀληθῶν
|
τὰ |
εἰκότα
εἶδον
ὡς
τιμητέα
μᾶλλον, |
[272] |
μὴ
~εἰκότως
ᾖ
πεπραγμένα,
ἀλλὰ
|
τὰ |
εἰκότα,
ἔν
τε
κατηγορίᾳ
καὶ |
[234] |
μὲν
οὖν
ἱκανά
μοι
νομίζω
|
τὰ |
~εἰρημένα·
εἰ
δ᾽
ἔτι
τι> |
[275] |
ἀληθῶς
ὅμοιον
ζωγραφίᾳ.
~καὶ
γὰρ
|
τὰ |
ἐκείνης
ἔκγονα
ἕστηκε
μὲν
ὡς |
[264] |
ὅτι
με
ἡγῇ
ἱκανὸν
εἶναι
|
τὰ |
ἐκείνου
(οὕτως
ἀκριβῶς
διιδεῖν.
~(Σωκράτης) |
[235] |
πράγματι
οὐδὲν
παραλέλοιπεν,
ὥστε
παρὰ
|
τὰ |
~ἐκείνῳ
εἰρημένα
μηδέν᾽
ἄν>
ποτε |
[266] |
ἐν
δίκῃ,
ὁ
δ᾽
~εἰς
|
τὰ |
ἐν
δεξιᾷ
τῆς
μανίας
ἀγαγὼν |
[247] |
ἡ
περιφορά,
αἱ
δὲ
θεωροῦσι
|
τὰ |
ἔξω
τοῦ
οὐρανοῦ.
~τὸν
δὲ |
[253] |
ἐκείνου
λαμβάνουσι
τὰ
ἔθη
καὶ
|
τὰ |
~ἐπιτηδεύματα,
καθ᾽
ὅσον
δυνατὸν
θεοῦ |
[269] |
τὰ
πρὸ
ἰατρικῆς
ἀλλ᾽
οὐ
|
τὰ |
ἰατρικά.
~(Φαῖδρος)
παντάπασι
μὲν
οὖν. |
[241] |
γε
μεσοῦν
αὐτόν,
καὶ
ἐρεῖν
|
τὰ |
ἴσα
περὶ
τοῦ
μὴ
ἐρῶντος, |
[254] |
ἡνίας
οὕτω
~σφόδρα,
ὥστ᾽
ἐπὶ
|
τὰ |
ἰσχία
ἄμφω
καθίσαι
τὼ
ἵππω, |
[254] |
καὶ
τὰ
σκέλη
τε
καὶ
|
τὰ |
ἰσχία
~πρὸς
τὴν
γῆν
ἐρείσας |
[266] |
ἀρχῇ·
ταῦτα
λέγεις
ἦ
γάρ;
|
τὰ |
κομψὰ
τῆς
τέχνης;
~(Φαῖδρος)
ναί. |
[261] |
~ἀλλ᾽
ὡς
ἔοικε,
περὶ
πάντα
|
τὰ |
λεγόμενα
μία
τις
τέχνη,
εἴπερ |
[277] |
ἢ
μή,
ἆρα
οὐ
δεδήλωκεν
|
τὰ |
λεχθέντα
~ὀλίγον
ἔμπροσθεν
~(Φαῖδρος)
τὰ |
[271] |
~(Σωκράτης)
~τρίτον
δὲ
δὴ
διαταξάμενος
|
τὰ |
λόγων
τε
καὶ
ψυχῆς
γένη |
[238] |
~τούτων
μέντοι
σὺ
αἴτιος.
ἀλλὰ
|
τὰ |
λοιπὰ
ἄκουε·
ἴσως
γὰρ
κἂν |
[238] |
~βλέποντες
δὲ
δὴ
πρὸς
αὐτὸ
|
(τὰ |
λοιπὰ
λέγωμεν
τίς
ὠφελία
ἢ |
[232] |
φοβοῖο·
πολλὰ
γὰρ
αὐτούς
ἐστι
|
τὰ |
~λυποῦντα,
καὶ
πάντ᾽
ἐπὶ
τῇ |
[267] |
τε
αὖ
~σμικρὰ
μεγάλα
καὶ
|
τὰ |
μεγάλα
σμικρὰ
φαίνεσθαι
ποιοῦσιν
διὰ |
[244] |
καλῶς
ἂν
ἐλέγετο·
νῦν
~δὲ
|
τὰ |
μέγιστα
τῶν
ἀγαθῶν
ἡμῖν
γίγνεται |
[265] |
λέγεις;
~(Σωκράτης)
~ἐμοὶ
μὲν
φαίνεται
|
τὰ |
μὲν
ἄλλα
τῷ
ὄντι
παιδιᾷ |
[233] |
λεγόμενα
καὶ
τὰ
πραττόμενα
ἐπαινοῦσιν,
|
τὰ |
μὲν
δεδιότες
μὴ
~ἀπέχθωνται,
τὰ |
[248] |
ἔδυ,
βιαζομένων
δὲ
τῶν
ἵππων
|
τὰ |
~μὲν
εἶδεν,
τὰ
δ᾽
οὔ. |
[247] |
~πορεύονται
πρὸς
ἄναντες,
ᾗ
δὴ
|
τὰ |
μὲν
θεῶν
ὀχήματα
ἰσορρόπως
εὐήνια |
[239] |
ἑαυτῷ
δὲ
βλαβερώτατος
ἂν
~εἴη.
|
τὰ |
μὲν
οὖν
κατὰ
(διάνοιαν
ἐπίτροπός |
[230] |
ὦ
ἄριστε.
φιλομαθὴς
γάρ
εἰμι·
|
τὰ |
μὲν
οὖν
χωρία
καὶ
τὰ |
[276] |
~(Φαῖδρος)
~οὕτω
που,
ὦ
Σώκρατες,
|
τὰ |
μὲν
σπουδῇ,
τὰ
δὲ
ὡς |
[236] |
ἄττα
ἕξειν
λέγειν;
~ἀλλ᾽
οἶμαι
|
τὰ |
μὲν
τοιαῦτα
ἐατέα
καὶ
συγγνωστέα |
[233] |
ποιεῖ
νομίζειν·
~εὐτυχοῦντας
δὲ
καὶ
|
τὰ |
μὴ
ἡδονῆς
ἄξια
παρ᾽
ἐκείνων |
[245] |
τόδε
πρὸς
ἐκείνῳ
δείξας
φερέσθω
|
τὰ |
νικητήρια,
ὡς
οὐκ
ἐπ᾽
ὠφελίᾳ |
[238] |
τοῦ
λόγου
γένωμαι,
μὴ
θαυμάσῃς·
|
τὰ |
νῦν
~γὰρ
οὐκέτι
πόρρω
διθυράμβων |
[265] |
ἂν
ἀεὶ
διδάσκειν
ἐθέλῃ.
ὥσπερ
|
τὰ |
νυνδὴ
περὶ
~Ἔρωτος
ὃ
ἔστιν |
[244] |
~ὅτι
καὶ
τῶν
παλαιῶν
οἱ
|
τὰ |
ὀνόματα
τιθέμενοι
οὐκ
αἰσχρὸν
ἡγοῦντο |
[262] |
ἀδύνατον.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
τοῖς
παρὰ
|
τὰ |
ὄντα
δοξάζουσι
καὶ
ἀπατωμένοις
δῆλον |
[260] |
λέγω,
ὡς
ἄνευ
ἐμοῦ
~τῷ
|
τὰ |
ὄντα
εἰδότι
οὐδέν
τι
μᾶλλον |
[249] |
μὲν
ἀνθρώπου
ψυχὴ
φύσει
~τεθέαται
|
τὰ |
ὄντα,
~ἢ
οὐκ
ἂν
ἦλθεν |
[248] |
τῶν
ἵππων
καὶ
μόγις
~καθορῶσα
|
τὰ |
ὄντα·
ἡ
δὲ
τοτὲ
μὲν |
[273] |
καὶ
κατ᾽
εἴδη
τε
διαιρεῖσθαι
|
τὰ |
ὄντα
καὶ
μιᾷ
ἰδέᾳ
~δυνατὸς |
[247] |
ἐπιστήμην
~οὖσαν·
καὶ
τἆλλα
ὡσαύτως
|
τὰ |
ὄντα
ὄντως
θεασαμένη
καὶ
ἑστιαθεῖσα, |
[260] |
ἂν
πλήθει
οἵπερ
δικάσουσιν,
οὐδὲ
|
τὰ |
ὄντως
ἀγαθὰ
~ἢ
καλὰ
ἀλλ᾽ |
[251] |
κνῆσίς
τε
καὶ
ἀγανάκτησις
~περὶ
|
τὰ |
οὖλα,
ταὐτὸν
δὴ
πέπονθεν
ἡ |
[253] |
οὐδ᾽
ἀνελευθέρῳ
δυσμενείᾳ
χρώμενοι
πρὸς
|
τὰ |
παιδικά,
ἀλλ᾽
~εἰς
ὁμοιότητα
(αὑτοῖς |
[264] |
ἤδη
ὁ
ἐραστὴς
λέγοι
πρὸς
|
τὰ |
παιδικά.
ἢ
οὐδὲν
εἶπον,
Φαῖδρε, |
[254] |
ἡνιόχῳ
ἀναγκάζει
~ἰέναι
τε
πρὸς
|
τὰ |
παιδικὰ
καὶ
μνείαν
ποιεῖσθαι
τῆς |
[241] |
καὶ
μανίας,
ἄλλος
γεγονὼς
~λέληθεν
|
τὰ |
παιδικά.
καὶ
ὁ
μὲν
αὐτὸν |
[252] |
ἕτοιμοι
καθιερεύειν
αὑτούς
τε
καὶ
|
τὰ |
παιδικά.
~(καὶ
οὕτω
καθ᾽
ἕκαστον |
[253] |
κτήσωνται,
μιμούμενοι
αὐτοί
τε
καὶ
|
τὰ |
παιδικὰ
πείθοντες
~καὶ
ῥυθμίζοντες
εἰς |
[243] |
ἐρασταὶ
ἀναιροῦνται
καὶ
ἔχουσι
πρὸς
|
τὰ |
παιδικὰ
φθονερῶς
τε
~καὶ
βλαβερῶς, |
[245] |
γενήσεται,
εἴπερ
ἐξ
~ἀρχῆς
δεῖ
|
τὰ |
πάντα
γίγνεσθαι.
οὕτω
δὴ
κινήσεως |
[230] |
φάρμακον
ηὑρηκέναι.
ὥσπερ
γὰρ
οἱ
|
τὰ |
πεινῶντα
θρέμματα
~θαλλὸν
ἤ
τινα |
[278] |
~οὐκοῦν
ἤδη
πεπαίσθω
μετρίως
ἡμῖν
|
τὰ |
περὶ
λόγων·
καὶ
σύ
τε |
[251] |
φύσις
ἄρδεται,
θερμανθέντος
δὲ
ἐτάκη
|
τὰ |
περὶ
τὴν
~ἔκφυσιν,
ἃ
πάλαι |
[277] |
δυνάμεθα
κρίνειν,
τούτων
ὡμολογημένων.
~(Φαῖδρος)
|
τὰ |
ποῖα;
~(Σωκράτης)
~ὧν
δὴ
πέρι |
[277] |
τὰ
λεχθέντα
~ὀλίγον
ἔμπροσθεν
~(Φαῖδρος)
|
τὰ |
ποῖα;
~(Σωκράτης)
~ὡς
εἴτε
Λυσίας |
[265] |
μίαν
τε
ἰδέαν
συνορῶντα
ἄγειν
|
τὰ |
πολλαχῇ
διεσπαρμένα,
ἵνα
ἕκαστον
~ὁριζόμενος |
[233] |
~βέλτιστον
τά
τε
λεγόμενα
καὶ
|
τὰ |
πραττόμενα
ἐπαινοῦσιν,
τὰ
μὲν
δεδιότες |
[272] |
τέχνῃ
ἐρεῖν.
οὐδὲ
γὰρ
αὐτὰ
|
τὰ> |
πραχθέντα
δεῖν
λέγειν
ἐνίοτε,
ἐὰν |
[241] |
χάριν
ἀπαιτεῖ
τῶν
τότε,
ὑπομιμνῄσκων
|
τὰ |
~πραχθέντα
καὶ
λεχθέντα,
ὡς
τῷ |
[269] |
τὰ
τραγικά,
καὶ
ὁ
Ἀκουμενὸς
|
τὰ |
πρὸ
ἰατρικῆς
ἀλλ᾽
οὐ
τὰ |
[269] |
ἐκ
δὲ
τούτου
τοῦ
πάθους
|
τὰ |
~πρὸ
τῆς
τέχνης
ἀναγκαῖα
μαθήματα |
[269] |
ὁ
Σοφοκλῆς
τόν
σφισιν
ἐπιδεικνύμενον
|
τὰ |
πρὸ
τραγῳδίας
ἂν
φαίη
~ἀλλ᾽ |
[238] |
~πρόδηλον.
ἧς
δ᾽
ἕνεκα
πάντα
|
τὰ |
πρόσθεν
εἴρηται,
σχεδὸν
μὲν
ἤδη |
[251] |
καὶ
~ἀγανακτεῖ
καὶ
γαργαλίζεται
φύουσα
|
τὰ |
πτερά.
ὅταν
μὲν
οὖν
βλέπουσα |
[271] |
τίνα
τοῦτον;
~(Σωκράτης)
~αὐτὰ
μὲν
|
τὰ |
ῥήματα
εἰπεῖν
οὐκ
εὐπετές·
ὡς |
[254] |
καὶ
τὰς
γνάθους
καθῄμαξεν
καὶ
|
τὰ |
σκέλη
τε
καὶ
τὰ
ἰσχία |
[258] |
~περὶ
αὐτοῦ
νομίζουσι,
θεώμενοι
αὐτοῦ
|
τὰ |
συγγράμματα;
~(Φαῖδρος)
καὶ
μάλα.
~(Σωκράτης) |
[251] |
τοῦ
ἱμέρου
ἀποκεκλῃμένη,
πηδῶσα
οἷον
|
τὰ |
σφύζοντα,
τῇ
~διεξόδῳ
ἐγχρίει
ἑκάστη |
[273] |
τἆλλα
δὴ
τοιαῦτ᾽
~ἄττα
ἐστὶ
|
τὰ |
τέχνῃ
λεγόμενα.
οὐ
γάρ,
ὦ |
[274] |
Θεύθ,
ἄλλος
μὲν
τεκεῖν
δυνατὸς
|
τὰ |
τέχνης,
ἄλλος
δὲ
~κρῖναι
τίν᾽ |
[241] |
ὅτι
ἄλλος
γέγονεν,
οὔθ᾽
ὅπως
|
τὰ |
τῆς
προτέρας
ἀνοήτου
ἀρχῆς
~ὁρκωμόσιά |
[279] |
τοὺς
περὶ
Λυσίαν
εἶναι
λόγους
|
τὰ |
τῆς
φύσεως,
ἔτι
τε
~ἤθει |
[271] |
διὰ
τήνδε
τὴν
αἰτίαν
ἐς
|
τὰ |
τοιάδε
εὐπειθεῖς,
οἱ
δὲ
τοιοίδε |
[229] |
δέ,
ὦ
Φαῖδρε,
ἄλλως
μὲν
|
τὰ |
τοιαῦτα
χαρίεντα
~ἡγοῦμαι,
λίαν
δὲ |
[251] |
~καὶ
ἐποχετευσαμένη
ἵμερον
ἔλυσε
μὲν
|
τὰ |
τότε
συμπεφραγμένα,
ἀναπνοὴν
δὲ
~λαβοῦσα |
[228] |
σχεδὸν
ἁπάντων,
οἷς
ἔφη
διαφέρειν
|
τὰ |
τοῦ
~ἐρῶντος
ἢ
τὰ
τοῦ |
[264] |
τἆλλα;
οὐ
χύδην
δοκεῖ
βεβλῆσθαι
|
τὰ |
τοῦ
λόγου;
ἢ
φαίνεται
τὸ |
[228] |
διαφέρειν
τὰ
τοῦ
~ἐρῶντος
ἢ
|
τὰ |
τοῦ
μή,
ἐν
κεφαλαίοις
ἕκαστον |
[238] |
τεύξεται
προσρήματος·
καὶ
τἆλλα
δὴ
|
τὰ |
τούτων
ἀδελφὰ
καὶ
~ἀδελφῶν
ἐπιθυμιῶν |
[271] |
τε
καὶ
ψυχῆς
γένη
καὶ
|
τὰ |
τούτων
παθήματα
~δίεισι
πάσας
αἰτίας, |
[269] |
τραγῳδίας
ἂν
φαίη
~ἀλλ᾽
οὐ
|
τὰ |
τραγικά,
καὶ
ὁ
Ἀκουμενὸς
τὰ |
[260] |
ἀνάγκην
τῷ
μέλλοντι
ῥήτορι
ἔσεσθαι
|
τὰ |
τῷ
ὄντι
δίκαια
~μανθάνειν
ἀλλὰ |
[251] |
δὲ
χωρὶς
γένηται
καὶ
αὐχμήσῃ,
|
τὰ |
τῶν
διεξόδων
~στόματα
ᾗ
τὸ |
[279] |
ἐμοὶ
ταῦτα
συνεύχου·
κοινὰ
γὰρ
|
τὰ |
τῶν
φίλων.
~(Σωκράτης)
ἴωμεν.
|
[229] |
γοῦν
καὶ
καθαρὰ
καὶ
διαφανῆ
|
τὰ |
ὑδάτια
φαίνεται,
καὶ
~ἐπιτήδεια
κόραις |
[249] |
κριθεῖσαι
δὲ
αἱ
μὲν
εἰς
|
τὰ |
ὑπὸ
γῆς
~δικαιωτήρια
ἐλθοῦσαι
δίκην |