Alphabétiquement     [«   »]
τις 43
τισι 1
τισιν 1
τὸ 192
τό 10
τόδε 14
τοι 7
Fréquences     [«    »]
187 Σωκράτης
172 τοῦ
190 Φαῖδρος
192 τὸ
217 μὲν
291 τε
299 δὲ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Phedre

τὸ


Pages
[250]   ὥστε ὑπό τινων ὁμιλιῶν ἐπὶ  τὸ   ἄδικον τραπόμεναι ~λήθην ὧν τότε
[248]   δ᾽ ἕνεχ᾽ πολλὴ σπουδὴ  τὸ   ἀληθείας ἰδεῖν πεδίον οὗ ἐστιν,
[278]   ἔγραψεν· εἰ μὲν εἰδὼς  τὸ   ~ἀληθὲς ἔχει συνέθηκε ταῦτα, καὶ
[262]   ~παράδειγμα, ὡς ἂν εἰδὼς  τὸ   ἀληθὲς προσπαίζων ἐν λόγοις παράγοι
[259]   τὴν τοῦ λέγοντος ~διάνοιαν εἰδυῖαν  τὸ   ἀληθὲς ὧν ἂν ἐρεῖν πέρι
[242]   ἀνθρώπων ἀμείψω· ~νῦν δ᾽ ᾔσθημαι  τὸ   ἁμάρτημα. ~(Φαῖδρος) λέγεις δὲ δὴ
[242]   ~ἱκανός· σαφῶς οὖν ἤδη μανθάνω  τὸ   ἁμάρτημα. ὡς δή τοι,
[241]   ~διώκειν ἀγανακτῶν καὶ ἐπιθεάζων, ἠγνοηκὼς  τὸ   ἅπαν ἐξ ἀρχῆς, ὅτι οὐκ
[237]   κρατεῖ. δόξης μὲν οὖν ~ἐπὶ  τὸ   ἄριστον λόγῳ ἀγούσης καὶ κρατούσης
[245]   οὕτω δὴ κινήσεως μὲν ἀρχὴ  τὸ   αὐτὸ αὑτὸ κινοῦν. ~τοῦτο δὲ
[265]   ἐλέχθη, τὸ γοῦν σαφὲς καὶ  τὸ   αὐτὸ ~αὑτῷ ὁμολογούμενον διὰ ταῦτα
[246]   ἔχον, ~μὴ ἄλλο τι εἶναι  τὸ   αὐτὸ ἑαυτὸ (κινοῦν ψυχήν,
[248]   ἀδίκως, χείρονος· εἰς μὲν γὰρ  τὸ   αὐτὸ ὅθεν ἥκει ψυχὴ
[263]   σιδήρου ἀργύρου, ἆρ᾽ οὐ  τὸ   αὐτὸ πάντες διενοήθημεν; ~(Φαῖδρος) καὶ
[261]   τέχνῃ τοῦτο δρῶν ποιήσει φανῆναι  τὸ   (αὐτὸ τοῖς αὐτοῖς τοτὲ μὲν
[245]   παῦλαν ἔχει ζωῆς. μόνον δὴ  τὸ   αὑτὸ ~κινοῦν, ἅτε οὐκ ἀπολεῖπον
[240]   παιδικὰ ἐραστὴς εὔξαιτ᾽ ἂν ~γενέσθαι,  τὸ   αὑτοῦ γλυκὺ ὡς πλεῖστον χρόνον
[247]   εὐδαιμόνων ἐπιστρέφεται πράττων ἕκαστος αὐτῶν  τὸ   αὑτοῦ, ἕπεται ~δὲ ἀεὶ
[256]   ~οἷός ἐστι μὴ ἂν ἀπαρνηθῆναι  τὸ   αὑτοῦ μέρος χαρίσασθαι τῷ ἐρῶντι,
[236]   τὸ ~φρόνιμον ἐγκωμιάζειν, ~(τοῦ δὲ  τὸ   ἄφρον ψέγειν, ἀναγκαῖα γοῦν ὄντα,
[232]   μὴ ἐρῶντας, κρείττους αὑτῶν ὄντας,  τὸ   βέλτιστον ἀντὶ τῆς δόξης τῆς
[233]   ἐκεῖνοι μὲν γὰρ καὶ παρὰ  τὸ   ~βέλτιστον τά τε λεγόμενα καὶ
[228]   ἦν ἱκανά, ἀλλὰ τελευτῶν παραλαβὼν  τὸ   βιβλίον ~μάλιστα ἐπεθύμει ἐπεσκόπει,
[277]   εἴτε τίς φησιν εἴτε μή·  ~τὸ   γὰρ ἀγνοεῖν ὕπαρ τε καὶ
[245]   ἀποδείξεως ἥδε. ~ψυχὴ πᾶσα ἀθάνατος.  τὸ   γὰρ ἀεικίνητον ἀθάνατον· τὸ δ᾽
[239]   κεφάλαιον ~ὁρισαμένους ἐπ᾽ ἄλλο ἰέναι·  τὸ   γὰρ τοιοῦτον σῶμα ἐν πολέμῳ
[270]   (ἀδολεσχίας καὶ ~μετεωρολογίας φύσεως πέρι·  τὸ   γὰρ ὑψηλόνουν τοῦτο καὶ πάντῃ
[262]   ἐπιπεπνευκότες ἂν ἡμῖν εἶεν τοῦτο  ~τὸ   γέρας· οὐ γάρ που ἔγωγε
[245]   ἐξ ἀρχῆς γὰρ ἀνάγκη πᾶν  τὸ   γιγνόμενον γίγνεσθαι, ~αὐτὴν δὲ μηδ᾽
[270]   βούλῃ καὶ ἀρετὴν παραδώσειν. ~(Φαῖδρος)  τὸ   γοῦν εἰκός, Σώκρατες, οὕτως.
[265]   εἴτ᾽ εὖ εἴτε κακῶς ἐλέχθη,  τὸ   γοῦν σαφὲς καὶ τὸ αὐτὸ
[258]   ὅτι οὐκ αἰσχρὸν αὐτό γε  τὸ   γράφειν λόγους. ~(Φαῖδρος) τί γάρ;
[274]   γ᾽ ἔχω λέγειν τῶν προτέρων,  τὸ   δ᾽ ἀληθὲς αὐτοὶ ἴσασιν. εἰ
[245]   ἀθάνατος. τὸ γὰρ ἀεικίνητον ἀθάνατον·  τὸ   δ᾽ ἄλλο κινοῦν καὶ ὑπ᾽
[274]   δοκοῖ λέγειν, τὸ μὲν ἔψεγεν,  τὸ   δ᾽ ἐπῄνει. πολλὰ μὲν δὴ
[265]   ἔσχεν εἰπεῖν λόγος. ~(Φαῖδρος)  τὸ   δ᾽ ἕτερον δὴ εἶδος τί
[274]   ἐχέτω. ~(Φαῖδρος) τί μήν; ~(Σωκράτης)  ~τὸ   δ᾽ εὐπρεπείας δὴ γραφῆς πέρι
[239]   μὲν οὖν ὡς δῆλον ἐατέον,  τὸ   δ᾽ ἐφεξῆς ῥητέον, (τίνα ἡμῖν
[242]   ἔμελλον, ὠγαθέ, τὸν ποταμὸν διαβαίνειν,  τὸ   δαιμόνιόν τε καὶ τὸ εἰωθὸς
[229]   πρὸς ~αὐτὰ οὐδαμῶς ἐστι σχολή·  τὸ   δὲ αἴτιον, φίλε, τούτου
[267]   καὶ ἀπολύσασθαι ~διαβολὰς ὁθενδὴ κράτιστος.  τὸ   δὲ δὴ τέλος τῶν λόγων
[269]   ἡγοῦνταί σφισιν τελέως ῥητορικὴν ~δεδιδάχθαι,  τὸ   δὲ ἕκαστα τούτων πιθανῶς λέγειν
[278]   δοκεῖ καὶ θεῷ μόνῳ πρέπειν·  τὸ   ~δὲ φιλόσοφον τοιοῦτόν
[246]   τὸ σῶμα τοῦ θείου (ψυχή)  τὸ   δὲ ~θεῖον (καλόν, σοφόν, ἀγαθόν,
[266]   ἔμοιγε δοκεῖς καλεῖν, διαλεκτικὸν καλῶν·  τὸ   δὲ ῥητορικὸν δοκεῖ μοι ~διαφεύγειν
[246]   τε ἀγαθοὶ καὶ ἐξ ἀγαθῶν,  (τὸ   δὲ τῶν ἄλλων μέμεικται. καὶ
[279]   πλούσιον δὲ νομίζοιμι τὸν ~σοφόν·  τὸ   δὲ χρυσοῦ πλῆθος εἴη μοι
[229]   τόδε. οὐ δύναμαί πω κατὰ  ~τὸ   Δελφικὸν γράμμα γνῶναι ἐμαυτόν· ~γελοῖον
[230]   λόγων, ἆρ᾽ οὐ τόδε ἦν  τὸ   δένδρον ἐφ᾽ ὅπερ ~ἦγες ἡμᾶς;
[264]   τὰ τοῦ λόγου; φαίνεται  τὸ   δεύτερον ~εἰρημένον ἔκ τινος ἀνάγκης
[272]   καὶ ἀπολογίᾳ, καὶ ~πάντως λέγοντα  τὸ   δὴ εἰκὸς διωκτέον εἶναι, πολλὰ
[277]   ~λόγων γένος, οὔτε τι πρὸς  τὸ   διδάξαι οὔτε τι πρὸς τὸ
[257]   ~(Σωκράτης) ~γελοῖόν γ᾽ νεανία,  τὸ   δόγμα λέγεις, καὶ τοῦ (ἑταίρου
[270]   τίνα πρὸς τί ~πέφυκεν εἰς  τὸ   δρᾶν ἔχον τίνα εἰς
[252]   τιμῶν τε καὶ ~μιμούμενος εἰς  τὸ   δυνατὸν ζῇ, ἕως ἂν
[236]   ~βούλου με ἀναγκάσαι λέγειν ἐκεῖνο  τὸ   εἰ ἐγώ, Σώκρατες, Σωκράτην
[259]   καὶ ταῖς ἄλλαις οὕτως, κατὰ  τὸ   εἶδος ἑκάστης τιμῆς· τῇ δὲ
[266]   ὧν ἐρωτᾷς. ἀλλὰ τοῦτο μὲν  τὸ   ~εἶδος ὀρθῶς ἔμοιγε δοκεῖς καλεῖν,
[237]   ἀρχῇ τῆς ~σκέψεως, προελθόντες δὲ  τὸ   εἰκὸς ἀποδιδόασιν· οὔτε γὰρ ἑαυτοῖς
[229]   εἴ τις ἀπιστῶν προσβιβᾷ κατὰ  τὸ   εἰκὸς ἕκαστον, ~ἅτε ἀγροίκῳ τινὶ
[273]   Τεισίας, μή τι ἄλλο λέγει  (τὸ   εἰκὸς τὸ τῷ πλήθει
[273]   τυγχάνομεν λέγοντες ὡς ἄρα ~τοῦτο  τὸ   εἰκὸς τοῖς πολλοῖς δι᾽ ὁμοιότητα
[272]   τοῦ πιθανοῦ· (τοῦτο δ᾽ εἶναι  τὸ   εἰκός, δεῖν προσέχειν τὸν
[247]   καὶ ἑστιαθεῖσα, δῦσα ~πάλιν εἰς  τὸ   εἴσω τοῦ οὐρανοῦ, οἴκαδε ἦλθεν.
[238]   μὲν οὖν, Σώκρατες, παρὰ  τὸ   εἰωθὸς εὔροιά τίς σε εἴληφεν.
[242]   διαβαίνειν, τὸ δαιμόνιόν τε καὶ  τὸ   εἰωθὸς ~σημεῖόν μοι γίγνεσθαι ἐγένετο
[253]   παιδικὰ πείθοντες ~καὶ ῥυθμίζοντες εἰς  τὸ   ἐκείνου ἐπιτήδευμα καὶ ἰδέαν ἄγουσιν,
[246]   τοιάδε. ~πέφυκεν πτεροῦ δύναμις  τὸ   ἐμβριθὲς ἄγειν ἄνω μετεωρίζουσα
[229]   τρία στάδια, πρὸς  τὸ   ἐν Ἄγρας διαβαίνομεν· καὶ ~πού
[267]   δ᾽ ἄλλο τίθενται ὄνομα. ~(Φαῖδρος)  ~τὸ   ἐν κεφαλαίῳ ἕκαστα λέγεις ὑπομνῆσαι
[262]   μεταβαίνων μᾶλλον λήσεις ἐλθὼν ἐπὶ  τὸ   ἐναντίον ~κατὰ μέγα. ~(Φαῖδρος)
[263]   τόδε ἐγὼ γάρ τοι διὰ  τὸ   ἐνθουσιαστικὸν οὐ πάνυ ~μέμνημαι εἰ
[266]   ἡγησαμένω τὼ ~λόγω, μὲν  τὸ   ἐπ᾽ ἀριστερὰ τεμνόμενος μέρος, πάλιν
[265]   ὡς ἀπὸ τοῦ ψέγειν πρὸς  τὸ   ἐπαινεῖν ἔσχεν ~λόγος μεταβῆναι.
[264]   ὡς μηδὲν εἰδότι, οὐκ ἀγεννῶς  τὸ   ἐπιὸν εἰρῆσθαι τῷ γράφοντι· σὺ
[238]   ἄκουε· ἴσως γὰρ κἂν ἀποτράποιτο  τὸ   ~ἐπιόν. ταῦτα μὲν οὖν θεῷ
[253]   δ᾽ ~οὖν ἡνίοχος ἰδὼν  τὸ   ἐρωτικὸν ὄμμα, πᾶσαν αἰσθήσει διαθερμήνας
[265]   εἶναι, καὶ οὐκ ~οἶδ᾽ ὅπῃ  τὸ   ἐρωτικὸν πάθος ἀπεικάζοντες, ἴσως μὲν
[252]   ~ἔπη εἰς τὸν ἔρωτα, ὧν  τὸ   ἕτερον ὑβριστικὸν πάνυ καὶ οὐ
[230]   εἶναι. ~(εἰ δ᾽ αὖ βούλει,  τὸ   εὔπνουν τοῦ τόπου ὡς ἀγαπητὸν
[250]   οὐκ ἂν ἦλθεν (εἰς τόδε  τὸ   ζῷον· ἀναμιμνῄσκεσθαι δὲ ἐκ ~τῶνδε
[243]   τύχοι ἡμῶν γεννάδας καὶ πρᾷος  τὸ   ἦθος, ~ἑτέρου δὲ τοιούτου ἐρῶν
[268]   καὶ σοὶ φαίνεται διεστηκὸς αὐτῶν  τὸ   ~ἤτριον ὥσπερ ἐμοί. ~(Φαῖδρος) δείκνυε
[242]   ὡς δή τι ἡμαρτηκότα εἰς  τὸ   θεῖον. εἰμὶ δὴ οὖν μάντις
[260]   καὶ λέγων ὡς παντὸς ἄξιον  τὸ   θρέμμα οἴκοι τε ~κεκτῆσθαι καὶ
[252]   πρὸς γὰρ τῷ σέβεσθαι τὸν  τὸ   κάλλος (ἔχοντα ἰατρὸν ηὕρηκε μόνον
[250]   ἐνθένδε ἐκεῖσε φέρεται πρὸς αὐτὸ  τὸ   ~κάλλος, θεώμενος αὐτοῦ τὴν τῇδε
[251]   ἂν οἴηται ὄψεσθαι τὸν ἔχοντα  τὸ   κάλλος· ἰδοῦσα δὲ ~καὶ ἐποχετευσαμένη
[259]   ἀνδράποδ᾽ ἄττα σφίσιν ἐλθόντα εἰς  τὸ   καταγώγιον ~ὥσπερ προβάτια μεσημβριάζοντα περὶ
[242]   γε, Σώκρατες, πρὶν ἂν  τὸ   καῦμα παρέλθῃ. οὐχ ὁρᾷς
[254]   ~ἀγομένω, εἴξαντε καὶ ὁμολογήσαντε ποιήσειν  τὸ   κελευόμενον. καὶ πρὸς αὐτῷ τ᾽
[245]   γὰρ ~σῶμα, μὲν ἔξωθεν  τὸ   κινεῖσθαι, ἄψυχον, δὲ ἔνδοθεν
[236]   ἄξια εἰπὼν τῶνδε {Λυσίου} παρὰ  τὸ   ~Κυψελιδῶν ἀνάθημα σφυρήλατος ἐν Ὀλυμπίᾳ
[266]   δὲ τί μέντοι καὶ ἔστι  τὸ   ~λειπόμενον τῆς ῥητορικῆς. ~(Φαῖδρος) ~καὶ
[276]   ἑαυτῷ τε ὑπομνήματα θησαυριζόμενος, εἰς  τὸ   ~λήθης γῆρας ἐὰν ἵκηται, καὶ
[237]   λίγειαι, εἴτε διὰ γένος μουσικὸν  τὸ   ~Λιγύων ταύτην ἔσχετ᾽ ἐπωνυμίαν, ξύμ
[277]   τοῦ καλὸν αἰσχρὸν εἶναι  τὸ   λόγους λέγειν τε καὶ γράφειν,
[277]   ἔσεσθαι καθ᾽ ὅσον πέφυκε μεταχειρισθῆναι  τὸ   ~λόγων γένος, οὔτε τι πρὸς
[256]   τε καὶ διεπραξάσθην· ~καὶ διαπραξαμένω  τὸ   λοιπὸν ἤδη χρῶνται μὲν αὐτῇ,
[277]   ἰδεῖν ἀφικόμεθα εἰς τόδε, ὅπως  τὸ   Λυσίου τε ὄνειδος ~ἐξετάσαιμεν τῆς
[274]   ἦν, τοῦτο δέ, ~βασιλεῦ,  τὸ   μάθημα, ἔφη Θεύθ, σοφωτέρους
[244]   εἰ μὲν γὰρ ἦν ἁπλοῦν  τὸ   μανίαν κακὸν εἶναι, καλῶς ἂν
[244]   ἂν τῇ καλλίστῃ τέχνῃ,  τὸ   μέλλον κρίνεται, αὐτὸ τοῦτο ~τοὔνομα
[244]   πολλὰ δὴ πολλοῖς προλέγοντες εἰς  τὸ   μέλλον ~ὤρθωσαν, μηκύνοιμεν ἂν δῆλα
[265]   ἀλλ᾽ ὥσπερ ἄρτι τὼ ~λόγω  τὸ   μὲν ἄφρον τῆς διανοίας ἕν
[269]   ἄν τις δύναιτο πορίσασθαι; ~(Σωκράτης)  ~τὸ   μὲν δύνασθαι, Φαῖδρε, ὥστε
[274]   μὴ ~(καλῶς δοκοῖ λέγειν,  τὸ   μὲν ἔψεγεν, τὸ δ᾽ ἐπῄνει.
[261]   ἐρωτᾶτε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ᾽ οὖν οὐ  τὸ   μὲν ὅλον ῥητορικὴ ἂν
[277]   τέχνῃ ~καὶ ἄνευ τέχνης γράφοιντο.  τὸ   μὲν οὖν ἔντεχνον καὶ μὴ
[278]   τὰς ἐπωνυμίας αὐτῷ νέμεις; ~(Σωκράτης)  ~τὸ   μὲν σοφόν, Φαῖδρε, καλεῖν
[274]   ~(Φαῖδρος) καὶ μάλα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν  τὸ   μὲν τέχνης τε καὶ ἀτεχνίας
[236]   ποιήσω οὖν καὶ ἐγὼ οὕτως·  ~τὸ   μὲν τὸν ἐρῶντα (τοῦ μὴ
[255]   καὶ δή, οἷον εἰκός, ποιεῖ  τὸ   μετὰ τοῦτο ταχὺ ~ταῦτα. ἐν
[254]   ἵππω, τὸν μὲν ἑκόντα διὰ  τὸ   μὴ ~ἀντιτείνειν, τὸν δὲ ὑβριστὴν
[238]   ~παρασκευάζειν· νοσοῦντι δὲ πᾶν ἡδὺ  τὸ   μὴ ἀντιτεῖνον, κρεῖττον δὲ καὶ
[250]   ἔστι τὸ πάθος ἀγνοοῦσι (διὰ  τὸ   μὴ ἱκανῶς ~διαισθάνεσθαι. δικαιοσύνης μὲν
[258]   ~ἀλλ᾽ ἐκεῖνο οἶμαι αἰσχρὸν ἤδη,  τὸ   μὴ καλῶς λέγειν τε καὶ
[243]   εὐήθεια ~αὐτοῖν πάνυ ἀστεία,  ~τὸ   μηδὲν ὑγιὲς λέγοντε (μηδὲ ἀληθὲς
[229]   Διός, Σώκρατες, σὺ τοῦτο  τὸ   μυθολόγημα ~πείθῃ ἀληθὲς εἶναι; ~(Σωκράτης)
[278]   Λυσίᾳ ~ὅτι νὼ καταβάντε ἐς  τὸ   Νυμφῶν νᾶμά τε καὶ μουσεῖον
[260]   ~τι λέγωσι· καὶ δὴ καὶ  τὸ   νῦν λεχθὲν οὐκ ἀφετέον. ~(Φαῖδρος)
[269]   τούτων πιθανῶς λέγειν τε καὶ  τὸ   ὅλον συνίστασθαι, ~οὐδὲν ἔργον ὄν>
[247]   ~προσῆκον δέξασθαι, ἰδοῦσα διὰ χρόνου  τὸ   ὂν ἀγαπᾷ τε καὶ θεωροῦσα
[249]   εἶναί φαμεν, καὶ ἀνακύψασα εἰς  τὸ   ὂν ~ὄντως. διὸ δὴ δικαίως
[238]   γὰρ ἄνευ λόγου δόξης ἐπὶ  τὸ   ~ὀρθὸν ὁρμώσης κρατήσασα ἐπιθυμία (πρὸς
[274]   παλαιῶν ~τινα θεῶν, οὗ καὶ  τὸ   ὄρνεον ἱερὸν δὴ καλοῦσιν
[270]   δρᾶν ἔχον τίνα εἰς  τὸ   παθεῖν ὑπὸ τοῦ, ἐὰν δὲ
[250]   αὑτῶν γίγνονται, δ᾽ ἔστι  τὸ   πάθος ἀγνοοῦσι (διὰ τὸ μὴ
[262]   δοξάζουσι καὶ ἀπατωμένοις δῆλον ὡς  τὸ   πάθος τοῦτο ~δι᾽ ὁμοιοτήτων τινῶν
[252]   δὲ γε αἰτία καὶ  τὸ   πάθος ~τῶν ἐρώντων τοῦτο ἐκεῖνο
[252]   ~τῶν μεγίστων πόνων. τοῦτο δὲ  τὸ   πάθος, παῖ καλέ, πρὸς
[251]   ψυχῆς εἶδος· πᾶσα γὰρ ἦν  τὸ   πάλαι πτερωτή. ~(ζεῖ οὖν ἐν
[265]   τί λέγεις, Σώκρατες; ~(Σωκράτης)  ~τὸ   πάλιν κατ᾽ εἴδη δύνασθαι διατέμνειν
[273]   λέγειν δύνασθαι, ~κεχαρισμένως δὲ πράττειν  τὸ   πᾶν εἰς δύναμιν. οὐ γὰρ
[272]   τὸν μέλλοντα ἱκανῶς ῥητορικὸν ~ἔσεσθαι.  τὸ   παράπαν γὰρ οὐδὲν ἐν τοῖς
[230]   οὔτ᾽ ἔξω τείχους ἔμοιγε δοκεῖς  τὸ   παράπαν ἐξιέναι. ~(Σωκράτης) ~συγγίγνωσκέ μοι,
[260]   δόξει· ἐκ γὰρ τούτων εἶναι  τὸ   πείθειν ἀλλ᾽ οὐκ ἐκ τῆς
[277]   τὸ διδάξαι οὔτε τι πρὸς  τὸ   πεῖσαι, ὡς ἔμπροσθεν πᾶς
[241]   ἐκεῖνο, Φαῖδρε. οὐκέτ᾽ ἂν  τὸ   πέρα ἀκούσαις ἐμοῦ λέγοντος, ἀλλ᾽
[275]   (εἶναι δόξουσιν, ἀγνώμονες ὡς ἐπὶ  ~τὸ   πλῆθος ὄντες, καὶ χαλεποὶ συνεῖναι,
[263]   εἴδους, ἐν τε ἀνάγκη  τὸ   ~πλῆθος πλανᾶσθαι καὶ ἐν
[279]   ἔσται· ἀλλὰ ἴωμεν, ἐπειδὴ καὶ  τὸ   πνῖγος ἠπιώτερον γέγονεν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[265]   βουλομένοις περὶ λόγων σκοπεῖν. ~(Φαῖδρος)  τὸ   ποῖον δὴ λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἐναντίω
[279]   (κατ᾽ αὐτοῦ, ~λέγειν ἐθέλω. ~(Φαῖδρος)  τὸ   ποῖον δή; ~(Σωκράτης) ~δοκεῖ μοι
[273]   πότερον λέγωμεν μὴ ~(Φαῖδρος)  τὸ   ποῖον; ~(Σωκράτης) ~ὅτι, Τεισία,
[277]   ψυχῆς φύσεως διιδὼν κατὰ ταὐτά,  τὸ   ~(προσαρμόττον ἑκάστῃ φύσει εἶδος ἀνευρίσκων,
[255]   καὶ τὸ χρεὼν ἤγαγεν εἰς  (τὸ   ~προσέσθαι αὐτὸν εἰς ὁμιλίαν· οὐ
[276]   χρώμενος ἂν τέχνῃ, σπείρας εἰς  τὸ   προσῆκον, ἀγαπῴη ἂν ἐν ὀγδόῳ
[247]   ἁπάσης ψυχῆς ὅσῃ ἂν μέλῃ  τὸ   ~προσῆκον δέξασθαι, ἰδοῦσα διὰ χρόνου
[270]   ἐπὶ τὴν τῶν λόγων τέχνην  τὸ   πρόσφορον αὐτῇ. ~(Φαῖδρος) πῶς τοῦτο
[251]   τὰ τῶν διεξόδων ~στόματα  τὸ   πτερὸν ὁρμᾷ, συναυαινόμενα μύσαντα ἀποκλῄει
[232]   ἐρημίαν φίλων καθιστᾶσιν, ἐὰν δὲ  τὸ   σεαυτοῦ σκοπῶν ~ἄμεινον ἐκείνων φρονῇς,
[235]   λέγω; πλῆρές πως, δαιμόνιε,  τὸ   στῆθος ἔχων αἰσθάνομαι παρὰ ~ταῦτα
[246]   διὰ τὴν ἐκείνης δύναμιν, ζῷον  τὸ   ~σύμπαν ἐκλήθη, ψυχὴ καὶ σῶμα
[240]   πρὸς τῷ βλαβερῷ ~καὶ εἰς  τὸ   συνημερεύειν πάντων (ἀηδέστατον. ἥλικα γὰρ
[253]   σφετέρου θεοῦ φύσιν ~εὐποροῦσι διὰ  τὸ   συντόνως ἠναγκάσθαι πρὸς τὸν θεὸν
[230]   τε ἄγνου τὸ ὕψος καὶ  τὸ   σύσκιον πάγκαλον, καὶ ὡς ἀκμὴν
[249]   τὴν ἀλήθειαν εἰς τόδε ἥξει  τὸ   σχῆμα. δεῖ γὰρ ἄνθρωπον ~συνιέναι
[258]   δὴ ὀλίγου πᾶσαι αἱ περὶ  τὸ   σῶμα ἡδοναὶ ἔχουσι· διὸ καὶ
[246]   δέ πῃ μάλιστα τῶν περὶ  τὸ   σῶμα τοῦ θείου (ψυχή) τὸ
[244]   ἔθεντο, οἱ δὲ νῦν ἀπειροκάλως  τὸ   ταῦ ἐπεμβάλλοντες ~μαντικὴν ἐκάλεσαν. ἐπεὶ
[227]   καὶ ἀσχολίας ὑπέρτερον" πρᾶγμα ~ποιήσασθαι  τὸ   τεήν τε καὶ Λυσίου διατριβὴν
[259]   ἔλαθον τελευτήσαντες ~αὑτούς· ἐξ ὧν  τὸ   τεττίγων γένος μετ᾽ ἐκεῖνο φύεται,
[249]   τῆς τετάρτης μανίας ἣν ὅταν  τὸ   τῇδέ ~τις ὁρῶν κάλλος, τοῦ
[247]   μόνῳ θεατὴ νῷ, περὶ ἣν  τὸ   τῆς ~ἀληθοῦς ἐπιστήμης γένος, τοῦτον
[250]   ἔχειν. ὀλίγαι δὴ λείπονται αἷς  τὸ   τῆς μνήμης ἱκανῶς ~πάρεστιν· αὗται
[266]   δὲ δεξιὰ ~κληθέντα, οὕτω καὶ  τὸ   τῆς παρανοίας ὡς ἓν> ἐν
[230]   τεττίγων χορῷ. πάντων δὲ κομψότατον  τὸ   ~τῆς πόας, ὅτι ἐν ἠρέμα
[269]   κινδυνεύει γε τοιοῦτόν τι εἶναι  τὸ   τῆς τέχνης ἣν οὗτοι οἱ
[229]   Ἱπποκενταύρων εἶδος ~ἐπανορθοῦσθαι, καὶ αὖθις  τὸ   τῆς Χιμαίρας, καὶ ἐπιρρεῖ δὲ
[251]   τοῦ ~πτεροῦ καυλὸς ὑπὸ πᾶν  τὸ   τῆς ψυχῆς εἶδος· πᾶσα γὰρ
[246]   τε ~καὶ αὔξεται μάλιστά γε  τὸ   τῆς ψυχῆς πτέρωμα, αἰσχρῷ δὲ
[270]   εἰ συμφωνεῖ. ~(Φαῖδρος) φημί. ~(Σωκράτης)  ~τὸ   τοίνυν περὶ φύσεως σκόπει τί
[258]   σοι ἄλλο τι φαίνεται  τὸ   τοιοῦτον λόγος ~συγγεγραμμένος; ~(Φαῖδρος)
[261]   φῶς ἄγειν. ~(Φαῖδρος) πῶς δὴ  τὸ   τοιοῦτον λέγεις; ~(Σωκράτης) ~τῇδε δοκῶ
[250]   ἐπὶ τὰς εἰκόνας ἰόντες θεῶνται  τὸ   τοῦ εἰκασθέντος γένος· ~κάλλος δὲ
[255]   πάλιν ὅθεν ὡρμήθη φέρεται, οὕτω  τὸ   τοῦ κάλλους ῥεῦμα ~πάλιν εἰς
[272]   Φαῖδρε, δίκαιον εἶναι καὶ  τὸ   τοῦ λύκου εἰπεῖν. ~(Φαῖδρος) καὶ
[251]   ὅταν μὲν οὖν βλέπουσα πρὸς  τὸ   ~τοῦ παιδὸς κάλλος, ἐκεῖθεν μέρη
[252]   ληφθεὶς ἐμβριθέστερον δύναται φέρειν  τὸ   τοῦ ~πτερωνύμου ἄχθος· ὅσοι δὲ
[267]   λόγων κεκρατηκέναι τέχνῃ μοι φαίνεται  τὸ   τοῦ ~Χαλκηδονίου σθένος, ὀργίσαι τε
[273]   ἄλλο λέγει (τὸ εἰκὸς  τὸ   τῷ πλήθει δοκοῦν. ~(Φαῖδρος) τί
[260]   σοῦ, ὅτι (Φαῖδρος) ἵππον ἡγεῖται  ~τὸ   τῶν ἡμέρων ζῴων μέγιστα ἔχον
[246]   ἐμβριθὲς ἄγειν ἄνω μετεωρίζουσα  τὸ   τῶν θεῶν ~γένος οἰκεῖ, κεκοινώνηκε
[229]   δ᾽ αὐτῷ ἀνάγκη μετὰ τοῦτο  τὸ   τῶν Ἱπποκενταύρων εἶδος ~ἐπανορθοῦσθαι, καὶ
[236]   οἷός τε εἶ, ἵνα μὴ  τὸ   τῶν κωμῳδῶν φορτικὸν ~πρᾶγμα ἀναγκαζώμεθα
[251]   ὅλη καὶ ἀνακηκίει, καὶ ὅπερ  τὸ   τῶν ὀδοντοφυούντων ~πάθος περὶ τοὺς
[229]   ἀεί. ῥᾷστον οὖν ἡμῖν ~κατὰ  τὸ   ὑδάτιον βρέχουσι τοὺς πόδας ἰέναι,
[230]   ~καὶ ὑψηλή, τοῦ τε ἄγνου  τὸ   ὕψος καὶ τὸ σύσκιον πάγκαλον,
[230]   δοκεῖς μοι τῆς ~ἐμῆς ἐξόδου  τὸ   φάρμακον ηὑρηκέναι. ὥσπερ γὰρ οἱ
[235]   ἐρῶντι χαρίζεσθαι, παρέντα τοῦ μὲν  τὸ   ~φρόνιμον ἐγκωμιάζειν, ~(τοῦ δὲ τὸ
[255]   χρόνου τε ἡλικία καὶ  τὸ   χρεὼν ἤγαγεν εἰς (τὸ ~προσέσθαι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 8/10/2007