Pages |
[250] |
ὥστε
ὑπό
τινων
ὁμιλιῶν
ἐπὶ
|
τὸ |
ἄδικον
τραπόμεναι
~λήθην
ὧν
τότε |
[248] |
δ᾽
ἕνεχ᾽
ἡ
πολλὴ
σπουδὴ
|
τὸ |
ἀληθείας
ἰδεῖν
πεδίον
οὗ
ἐστιν, |
[278] |
ἔγραψεν·
εἰ
μὲν
εἰδὼς
ᾗ
|
τὸ |
~ἀληθὲς
ἔχει
συνέθηκε
ταῦτα,
καὶ |
[262] |
~παράδειγμα,
ὡς
ἂν
ὁ
εἰδὼς
|
τὸ |
ἀληθὲς
προσπαίζων
ἐν
λόγοις
παράγοι |
[259] |
τὴν
τοῦ
λέγοντος
~διάνοιαν
εἰδυῖαν
|
τὸ |
ἀληθὲς
ὧν
ἂν
ἐρεῖν
πέρι |
[242] |
ἀνθρώπων
ἀμείψω·
~νῦν
δ᾽
ᾔσθημαι
|
τὸ |
ἁμάρτημα.
~(Φαῖδρος)
λέγεις
δὲ
δὴ |
[242] |
~ἱκανός·
σαφῶς
οὖν
ἤδη
μανθάνω
|
τὸ |
ἁμάρτημα.
ὡς
δή
τοι,
ὦ |
[241] |
~διώκειν
ἀγανακτῶν
καὶ
ἐπιθεάζων,
ἠγνοηκὼς
|
τὸ |
ἅπαν
ἐξ
ἀρχῆς,
ὅτι
οὐκ |
[237] |
κρατεῖ.
δόξης
μὲν
οὖν
~ἐπὶ
|
τὸ |
ἄριστον
λόγῳ
ἀγούσης
καὶ
κρατούσης |
[245] |
οὕτω
δὴ
κινήσεως
μὲν
ἀρχὴ
|
τὸ |
αὐτὸ
αὑτὸ
κινοῦν.
~τοῦτο
δὲ |
[265] |
ἐλέχθη,
τὸ
γοῦν
σαφὲς
καὶ
|
τὸ |
αὐτὸ
~αὑτῷ
ὁμολογούμενον
διὰ
ταῦτα |
[246] |
ἔχον,
~μὴ
ἄλλο
τι
εἶναι
|
τὸ |
αὐτὸ
ἑαυτὸ
(κινοῦν
ἢ
ψυχήν, |
[248] |
ἀδίκως,
χείρονος·
εἰς
μὲν
γὰρ
|
τὸ |
αὐτὸ
ὅθεν
ἥκει
ἡ
ψυχὴ |
[263] |
σιδήρου
ἢ
ἀργύρου,
ἆρ᾽
οὐ
|
τὸ |
αὐτὸ
πάντες
διενοήθημεν;
~(Φαῖδρος)
καὶ |
[261] |
τέχνῃ
τοῦτο
δρῶν
ποιήσει
φανῆναι
|
τὸ |
(αὐτὸ
τοῖς
αὐτοῖς
τοτὲ
μὲν |
[245] |
παῦλαν
ἔχει
ζωῆς.
μόνον
δὴ
|
τὸ |
αὑτὸ
~κινοῦν,
ἅτε
οὐκ
ἀπολεῖπον |
[240] |
παιδικὰ
ἐραστὴς
εὔξαιτ᾽
ἂν
~γενέσθαι,
|
τὸ |
αὑτοῦ
γλυκὺ
ὡς
πλεῖστον
χρόνον |
[247] |
εὐδαιμόνων
ἐπιστρέφεται
πράττων
ἕκαστος
αὐτῶν
|
τὸ |
αὑτοῦ,
ἕπεται
~δὲ
ὁ
ἀεὶ |
[256] |
~οἷός
ἐστι
μὴ
ἂν
ἀπαρνηθῆναι
|
τὸ |
αὑτοῦ
μέρος
χαρίσασθαι
τῷ
ἐρῶντι, |
[236] |
τὸ
~φρόνιμον
ἐγκωμιάζειν,
~(τοῦ
δὲ
|
τὸ |
ἄφρον
ψέγειν,
ἀναγκαῖα
γοῦν
ὄντα, |
[232] |
μὴ
ἐρῶντας,
κρείττους
αὑτῶν
ὄντας,
|
τὸ |
βέλτιστον
ἀντὶ
τῆς
δόξης
τῆς |
[233] |
ἐκεῖνοι
μὲν
γὰρ
καὶ
παρὰ
|
τὸ |
~βέλτιστον
τά
τε
λεγόμενα
καὶ |
[228] |
ἦν
ἱκανά,
ἀλλὰ
τελευτῶν
παραλαβὼν
|
τὸ |
βιβλίον
ἃ
~μάλιστα
ἐπεθύμει
ἐπεσκόπει, |
[277] |
εἴτε
τίς
φησιν
εἴτε
μή·
|
~τὸ |
γὰρ
ἀγνοεῖν
ὕπαρ
τε
καὶ |
[245] |
ἀποδείξεως
ἥδε.
~ψυχὴ
πᾶσα
ἀθάνατος.
|
τὸ |
γὰρ
ἀεικίνητον
ἀθάνατον·
τὸ
δ᾽ |
[239] |
κεφάλαιον
~ὁρισαμένους
ἐπ᾽
ἄλλο
ἰέναι·
|
τὸ |
γὰρ
τοιοῦτον
σῶμα
ἐν
πολέμῳ |
[270] |
(ἀδολεσχίας
καὶ
~μετεωρολογίας
φύσεως
πέρι·
|
τὸ |
γὰρ
ὑψηλόνουν
τοῦτο
καὶ
πάντῃ |
[262] |
ἐπιπεπνευκότες
ἂν
ἡμῖν
εἶεν
τοῦτο
|
~τὸ |
γέρας·
οὐ
γάρ
που
ἔγωγε |
[245] |
ἐξ
ἀρχῆς
γὰρ
ἀνάγκη
πᾶν
|
τὸ |
γιγνόμενον
γίγνεσθαι,
~αὐτὴν
δὲ
μηδ᾽ |
[270] |
βούλῃ
καὶ
ἀρετὴν
παραδώσειν.
~(Φαῖδρος)
|
τὸ |
γοῦν
εἰκός,
ὦ
Σώκρατες,
οὕτως. |
[265] |
εἴτ᾽
εὖ
εἴτε
κακῶς
ἐλέχθη,
|
τὸ |
γοῦν
σαφὲς
καὶ
τὸ
αὐτὸ |
[258] |
ὅτι
οὐκ
αἰσχρὸν
αὐτό
γε
|
τὸ |
γράφειν
λόγους.
~(Φαῖδρος)
τί
γάρ; |
[274] |
γ᾽
ἔχω
λέγειν
τῶν
προτέρων,
|
τὸ |
δ᾽
ἀληθὲς
αὐτοὶ
ἴσασιν.
εἰ |
[245] |
ἀθάνατος.
τὸ
γὰρ
ἀεικίνητον
ἀθάνατον·
|
τὸ |
δ᾽
ἄλλο
κινοῦν
καὶ
ὑπ᾽ |
[274] |
δοκοῖ
λέγειν,
τὸ
μὲν
ἔψεγεν,
|
τὸ |
δ᾽
ἐπῄνει.
πολλὰ
μὲν
δὴ |
[265] |
ἔσχεν
εἰπεῖν
ὁ
λόγος.
~(Φαῖδρος)
|
τὸ |
δ᾽
ἕτερον
δὴ
εἶδος
τί |
[274] |
ἐχέτω.
~(Φαῖδρος)
τί
μήν;
~(Σωκράτης)
|
~τὸ |
δ᾽
εὐπρεπείας
δὴ
γραφῆς
πέρι |
[239] |
μὲν
οὖν
ὡς
δῆλον
ἐατέον,
|
τὸ |
δ᾽
ἐφεξῆς
ῥητέον,
(τίνα
ἡμῖν |
[242] |
ἔμελλον,
ὠγαθέ,
τὸν
ποταμὸν
διαβαίνειν,
|
τὸ |
δαιμόνιόν
τε
καὶ
τὸ
εἰωθὸς |
[229] |
πρὸς
~αὐτὰ
οὐδαμῶς
ἐστι
σχολή·
|
τὸ |
δὲ
αἴτιον,
ὦ
φίλε,
τούτου |
[267] |
καὶ
ἀπολύσασθαι
~διαβολὰς
ὁθενδὴ
κράτιστος.
|
τὸ |
δὲ
δὴ
τέλος
τῶν
λόγων |
[269] |
ἡγοῦνταί
σφισιν
τελέως
ῥητορικὴν
~δεδιδάχθαι,
|
τὸ |
δὲ
ἕκαστα
τούτων
πιθανῶς
λέγειν |
[278] |
δοκεῖ
καὶ
θεῷ
μόνῳ
πρέπειν·
|
τὸ |
~δὲ
ἢ
φιλόσοφον
ἢ
τοιοῦτόν |
[246] |
τὸ
σῶμα
τοῦ
θείου
(ψυχή)
|
τὸ |
δὲ
~θεῖον
(καλόν,
σοφόν,
ἀγαθόν, |
[266] |
ἔμοιγε
δοκεῖς
καλεῖν,
διαλεκτικὸν
καλῶν·
|
τὸ |
δὲ
ῥητορικὸν
δοκεῖ
μοι
~διαφεύγειν |
[246] |
τε
ἀγαθοὶ
καὶ
ἐξ
ἀγαθῶν,
|
(τὸ |
δὲ
τῶν
ἄλλων
μέμεικται.
καὶ |
[279] |
πλούσιον
δὲ
νομίζοιμι
τὸν
~σοφόν·
|
τὸ |
δὲ
χρυσοῦ
πλῆθος
εἴη
μοι |
[229] |
τόδε.
οὐ
δύναμαί
πω
κατὰ
|
~τὸ |
Δελφικὸν
γράμμα
γνῶναι
ἐμαυτόν·
~γελοῖον |
[230] |
λόγων,
ἆρ᾽
οὐ
τόδε
ἦν
|
τὸ |
δένδρον
ἐφ᾽
ὅπερ
~ἦγες
ἡμᾶς; |
[264] |
τὰ
τοῦ
λόγου;
ἢ
φαίνεται
|
τὸ |
δεύτερον
~εἰρημένον
ἔκ
τινος
ἀνάγκης |
[272] |
καὶ
ἀπολογίᾳ,
καὶ
~πάντως
λέγοντα
|
τὸ |
δὴ
εἰκὸς
διωκτέον
εἶναι,
πολλὰ |
[277] |
~λόγων
γένος,
οὔτε
τι
πρὸς
|
τὸ |
διδάξαι
οὔτε
τι
πρὸς
τὸ |
[257] |
~(Σωκράτης)
~γελοῖόν
γ᾽
ὦ
νεανία,
|
τὸ |
δόγμα
λέγεις,
καὶ
τοῦ
(ἑταίρου |
[270] |
τίνα
πρὸς
τί
~πέφυκεν
εἰς
|
τὸ |
δρᾶν
ἔχον
ἢ
τίνα
εἰς |
[252] |
τιμῶν
τε
καὶ
~μιμούμενος
εἰς
|
τὸ |
δυνατὸν
ζῇ,
ἕως
ἂν
ᾖ |
[236] |
~βούλου
με
ἀναγκάσαι
λέγειν
ἐκεῖνο
|
τὸ |
εἰ
ἐγώ,
ὦ
Σώκρατες,
Σωκράτην |
[259] |
καὶ
ταῖς
ἄλλαις
οὕτως,
κατὰ
|
τὸ |
εἶδος
ἑκάστης
τιμῆς·
τῇ
δὲ |
[266] |
ὧν
ἐρωτᾷς.
ἀλλὰ
τοῦτο
μὲν
|
τὸ |
~εἶδος
ὀρθῶς
ἔμοιγε
δοκεῖς
καλεῖν, |
[237] |
ἀρχῇ
τῆς
~σκέψεως,
προελθόντες
δὲ
|
τὸ |
εἰκὸς
ἀποδιδόασιν·
οὔτε
γὰρ
ἑαυτοῖς |
[229] |
εἴ
τις
ἀπιστῶν
προσβιβᾷ
κατὰ
|
τὸ |
εἰκὸς
ἕκαστον,
~ἅτε
ἀγροίκῳ
τινὶ |
[273] |
Τεισίας,
μή
τι
ἄλλο
λέγει
|
(τὸ |
εἰκὸς
ἢ
τὸ
τῷ
πλήθει |
[273] |
τυγχάνομεν
λέγοντες
ὡς
ἄρα
~τοῦτο
|
τὸ |
εἰκὸς
τοῖς
πολλοῖς
δι᾽
ὁμοιότητα |
[272] |
τοῦ
πιθανοῦ·
(τοῦτο
δ᾽
εἶναι
|
τὸ |
εἰκός,
ᾧ
δεῖν
προσέχειν
τὸν |
[247] |
καὶ
ἑστιαθεῖσα,
δῦσα
~πάλιν
εἰς
|
τὸ |
εἴσω
τοῦ
οὐρανοῦ,
οἴκαδε
ἦλθεν. |
[238] |
μὲν
οὖν,
ὦ
Σώκρατες,
παρὰ
|
τὸ |
εἰωθὸς
εὔροιά
τίς
σε
εἴληφεν. |
[242] |
διαβαίνειν,
τὸ
δαιμόνιόν
τε
καὶ
|
τὸ |
εἰωθὸς
~σημεῖόν
μοι
γίγνεσθαι
ἐγένετο |
[253] |
παιδικὰ
πείθοντες
~καὶ
ῥυθμίζοντες
εἰς
|
τὸ |
ἐκείνου
ἐπιτήδευμα
καὶ
ἰδέαν
ἄγουσιν, |
[246] |
τοιάδε.
~πέφυκεν
ἡ
πτεροῦ
δύναμις
|
τὸ |
ἐμβριθὲς
ἄγειν
ἄνω
μετεωρίζουσα
ᾗ |
[229] |
ἢ
τρία
στάδια,
ᾗ
πρὸς
|
τὸ |
ἐν
Ἄγρας
διαβαίνομεν·
καὶ
~πού |
[267] |
δ᾽
ἄλλο
τίθενται
ὄνομα.
~(Φαῖδρος)
|
~τὸ |
ἐν
κεφαλαίῳ
ἕκαστα
λέγεις
ὑπομνῆσαι |
[262] |
μεταβαίνων
μᾶλλον
λήσεις
ἐλθὼν
ἐπὶ
|
τὸ |
ἐναντίον
ἢ
~κατὰ
μέγα.
~(Φαῖδρος) |
[263] |
τόδε
ἐγὼ
γάρ
τοι
διὰ
|
τὸ |
ἐνθουσιαστικὸν
οὐ
πάνυ
~μέμνημαι
εἰ |
[266] |
ἡγησαμένω
τὼ
~λόγω,
ὁ
μὲν
|
τὸ |
ἐπ᾽
ἀριστερὰ
τεμνόμενος
μέρος,
πάλιν |
[265] |
ὡς
ἀπὸ
τοῦ
ψέγειν
πρὸς
|
τὸ |
ἐπαινεῖν
ἔσχεν
ὁ
~λόγος
μεταβῆναι. |
[264] |
ὡς
μηδὲν
εἰδότι,
οὐκ
ἀγεννῶς
|
τὸ |
ἐπιὸν
εἰρῆσθαι
τῷ
γράφοντι·
σὺ |
[238] |
ἄκουε·
ἴσως
γὰρ
κἂν
ἀποτράποιτο
|
τὸ |
~ἐπιόν.
ταῦτα
μὲν
οὖν
θεῷ |
[253] |
δ᾽
~οὖν
ὁ
ἡνίοχος
ἰδὼν
|
τὸ |
ἐρωτικὸν
ὄμμα,
πᾶσαν
αἰσθήσει
διαθερμήνας |
[265] |
εἶναι,
καὶ
οὐκ
~οἶδ᾽
ὅπῃ
|
τὸ |
ἐρωτικὸν
πάθος
ἀπεικάζοντες,
ἴσως
μὲν |
[252] |
~ἔπη
εἰς
τὸν
ἔρωτα,
ὧν
|
τὸ |
ἕτερον
ὑβριστικὸν
πάνυ
καὶ
οὐ |
[230] |
εἶναι.
~(εἰ
δ᾽
αὖ
βούλει,
|
τὸ |
εὔπνουν
τοῦ
τόπου
ὡς
ἀγαπητὸν |
[250] |
οὐκ
ἂν
ἦλθεν
(εἰς
τόδε
|
τὸ |
ζῷον·
ἀναμιμνῄσκεσθαι
δὲ
ἐκ
~τῶνδε |
[243] |
τύχοι
ἡμῶν
γεννάδας
καὶ
πρᾷος
|
τὸ |
ἦθος,
~ἑτέρου
δὲ
τοιούτου
ἐρῶν |
[268] |
καὶ
σοὶ
φαίνεται
διεστηκὸς
αὐτῶν
|
τὸ |
~ἤτριον
ὥσπερ
ἐμοί.
~(Φαῖδρος)
δείκνυε |
[242] |
ὡς
δή
τι
ἡμαρτηκότα
εἰς
|
τὸ |
θεῖον.
εἰμὶ
δὴ
οὖν
μάντις |
[260] |
καὶ
λέγων
ὡς
παντὸς
ἄξιον
|
τὸ |
θρέμμα
οἴκοι
τε
~κεκτῆσθαι
καὶ |
[252] |
πρὸς
γὰρ
τῷ
σέβεσθαι
τὸν
|
τὸ |
κάλλος
(ἔχοντα
ἰατρὸν
ηὕρηκε
μόνον |
[250] |
ἐνθένδε
ἐκεῖσε
φέρεται
πρὸς
αὐτὸ
|
τὸ |
~κάλλος,
θεώμενος
αὐτοῦ
τὴν
τῇδε |
[251] |
ἂν
οἴηται
ὄψεσθαι
τὸν
ἔχοντα
|
τὸ |
κάλλος·
ἰδοῦσα
δὲ
~καὶ
ἐποχετευσαμένη |
[259] |
ἀνδράποδ᾽
ἄττα
σφίσιν
ἐλθόντα
εἰς
|
τὸ |
καταγώγιον
~ὥσπερ
προβάτια
μεσημβριάζοντα
περὶ |
[242] |
γε,
ὦ
Σώκρατες,
πρὶν
ἂν
|
τὸ |
καῦμα
παρέλθῃ.
ἢ
οὐχ
ὁρᾷς |
[254] |
~ἀγομένω,
εἴξαντε
καὶ
ὁμολογήσαντε
ποιήσειν
|
τὸ |
κελευόμενον.
καὶ
πρὸς
αὐτῷ
τ᾽ |
[245] |
γὰρ
~σῶμα,
ᾧ
μὲν
ἔξωθεν
|
τὸ |
κινεῖσθαι,
ἄψυχον,
ᾧ
δὲ
ἔνδοθεν |
[236] |
ἄξια
εἰπὼν
τῶνδε
{Λυσίου}
παρὰ
|
τὸ |
~Κυψελιδῶν
ἀνάθημα
σφυρήλατος
ἐν
Ὀλυμπίᾳ |
[266] |
δὲ
τί
μέντοι
καὶ
ἔστι
|
τὸ |
~λειπόμενον
τῆς
ῥητορικῆς.
~(Φαῖδρος)
~καὶ |
[276] |
ἑαυτῷ
τε
ὑπομνήματα
θησαυριζόμενος,
εἰς
|
τὸ |
~λήθης
γῆρας
ἐὰν
ἵκηται,
καὶ |
[237] |
λίγειαι,
εἴτε
διὰ
γένος
μουσικὸν
|
τὸ |
~Λιγύων
ταύτην
ἔσχετ᾽
ἐπωνυμίαν,
ξύμ |
[277] |
τοῦ
καλὸν
ἢ
αἰσχρὸν
εἶναι
|
τὸ |
λόγους
λέγειν
τε
καὶ
γράφειν, |
[277] |
ἔσεσθαι
καθ᾽
ὅσον
πέφυκε
μεταχειρισθῆναι
|
τὸ |
~λόγων
γένος,
οὔτε
τι
πρὸς |
[256] |
τε
καὶ
διεπραξάσθην·
~καὶ
διαπραξαμένω
|
τὸ |
λοιπὸν
ἤδη
χρῶνται
μὲν
αὐτῇ, |
[277] |
ἰδεῖν
ἀφικόμεθα
εἰς
τόδε,
ὅπως
|
τὸ |
Λυσίου
τε
ὄνειδος
~ἐξετάσαιμεν
τῆς |
[274] |
ἦν,
τοῦτο
δέ,
ὦ
~βασιλεῦ,
|
τὸ |
μάθημα,
ἔφη
ὁ
Θεύθ,
σοφωτέρους |
[244] |
εἰ
μὲν
γὰρ
ἦν
ἁπλοῦν
|
τὸ |
μανίαν
κακὸν
εἶναι,
καλῶς
ἂν |
[244] |
ἂν
τῇ
καλλίστῃ
τέχνῃ,
ᾗ
|
τὸ |
μέλλον
κρίνεται,
αὐτὸ
τοῦτο
~τοὔνομα |
[244] |
πολλὰ
δὴ
πολλοῖς
προλέγοντες
εἰς
|
τὸ |
μέλλον
~ὤρθωσαν,
μηκύνοιμεν
ἂν
δῆλα |
[265] |
ἀλλ᾽
ὥσπερ
ἄρτι
τὼ
~λόγω
|
τὸ |
μὲν
ἄφρον
τῆς
διανοίας
ἕν |
[269] |
ἄν
τις
δύναιτο
πορίσασθαι;
~(Σωκράτης)
|
~τὸ |
μὲν
δύνασθαι,
ὦ
Φαῖδρε,
ὥστε |
[274] |
ἢ
μὴ
~(καλῶς
δοκοῖ
λέγειν,
|
τὸ |
μὲν
ἔψεγεν,
τὸ
δ᾽
ἐπῄνει. |
[261] |
ἐρωτᾶτε.
~(Σωκράτης)
~ἆρ᾽
οὖν
οὐ
|
τὸ |
μὲν
ὅλον
ἡ
ῥητορικὴ
ἂν |
[277] |
τέχνῃ
~καὶ
ἄνευ
τέχνης
γράφοιντο.
|
τὸ |
μὲν
οὖν
ἔντεχνον
καὶ
μὴ |
[278] |
τὰς
ἐπωνυμίας
αὐτῷ
νέμεις;
~(Σωκράτης)
|
~τὸ |
μὲν
σοφόν,
ὦ
Φαῖδρε,
καλεῖν |
[274] |
~(Φαῖδρος)
καὶ
μάλα.
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
|
τὸ |
μὲν
τέχνης
τε
καὶ
ἀτεχνίας |
[236] |
ποιήσω
οὖν
καὶ
ἐγὼ
οὕτως·
|
~τὸ |
μὲν
τὸν
ἐρῶντα
(τοῦ
μὴ |
[255] |
καὶ
δή,
οἷον
εἰκός,
ποιεῖ
|
τὸ |
μετὰ
τοῦτο
ταχὺ
~ταῦτα.
ἐν |
[254] |
ἵππω,
τὸν
μὲν
ἑκόντα
διὰ
|
τὸ |
μὴ
~ἀντιτείνειν,
τὸν
δὲ
ὑβριστὴν |
[238] |
~παρασκευάζειν·
νοσοῦντι
δὲ
πᾶν
ἡδὺ
|
τὸ |
μὴ
ἀντιτεῖνον,
κρεῖττον
δὲ
καὶ |
[250] |
ἔστι
τὸ
πάθος
ἀγνοοῦσι
(διὰ
|
τὸ |
μὴ
ἱκανῶς
~διαισθάνεσθαι.
δικαιοσύνης
μὲν |
[258] |
~ἀλλ᾽
ἐκεῖνο
οἶμαι
αἰσχρὸν
ἤδη,
|
τὸ |
μὴ
καλῶς
λέγειν
τε
καὶ |
[243] |
ἡ
εὐήθεια
~αὐτοῖν
πάνυ
ἀστεία,
|
~τὸ |
μηδὲν
ὑγιὲς
λέγοντε
(μηδὲ
ἀληθὲς |
[229] |
Διός,
ὦ
Σώκρατες,
σὺ
τοῦτο
|
τὸ |
μυθολόγημα
~πείθῃ
ἀληθὲς
εἶναι;
~(Σωκράτης) |
[278] |
Λυσίᾳ
~ὅτι
νὼ
καταβάντε
ἐς
|
τὸ |
Νυμφῶν
νᾶμά
τε
καὶ
μουσεῖον |
[260] |
~τι
λέγωσι·
καὶ
δὴ
καὶ
|
τὸ |
νῦν
λεχθὲν
οὐκ
ἀφετέον.
~(Φαῖδρος) |
[269] |
τούτων
πιθανῶς
λέγειν
τε
καὶ
|
τὸ |
ὅλον
συνίστασθαι,
~οὐδὲν
ἔργον
ὄν> |
[247] |
~προσῆκον
δέξασθαι,
ἰδοῦσα
διὰ
χρόνου
|
τὸ |
ὂν
ἀγαπᾷ
τε
καὶ
θεωροῦσα |
[249] |
εἶναί
φαμεν,
καὶ
ἀνακύψασα
εἰς
|
τὸ |
ὂν
~ὄντως.
διὸ
δὴ
δικαίως |
[238] |
γὰρ
ἄνευ
λόγου
δόξης
ἐπὶ
|
τὸ |
~ὀρθὸν
ὁρμώσης
κρατήσασα
ἐπιθυμία
(πρὸς |
[274] |
παλαιῶν
~τινα
θεῶν,
οὗ
καὶ
|
τὸ |
ὄρνεον
ἱερὸν
ὃ
δὴ
καλοῦσιν |
[270] |
δρᾶν
ἔχον
ἢ
τίνα
εἰς
|
τὸ |
παθεῖν
ὑπὸ
τοῦ,
ἐὰν
δὲ |
[250] |
αὑτῶν
γίγνονται,
ὃ
δ᾽
ἔστι
|
τὸ |
πάθος
ἀγνοοῦσι
(διὰ
τὸ
μὴ |
[262] |
δοξάζουσι
καὶ
ἀπατωμένοις
δῆλον
ὡς
|
τὸ |
πάθος
τοῦτο
~δι᾽
ὁμοιοτήτων
τινῶν |
[252] |
δὲ
ἥ
γε
αἰτία
καὶ
|
τὸ |
πάθος
~τῶν
ἐρώντων
τοῦτο
ἐκεῖνο |
[252] |
~τῶν
μεγίστων
πόνων.
τοῦτο
δὲ
|
τὸ |
πάθος,
ὦ
παῖ
καλέ,
πρὸς |
[251] |
ψυχῆς
εἶδος·
πᾶσα
γὰρ
ἦν
|
τὸ |
πάλαι
πτερωτή.
~(ζεῖ
οὖν
ἐν |
[265] |
τί
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες;
~(Σωκράτης)
|
~τὸ |
πάλιν
κατ᾽
εἴδη
δύνασθαι
διατέμνειν |
[273] |
λέγειν
δύνασθαι,
~κεχαρισμένως
δὲ
πράττειν
|
τὸ |
πᾶν
εἰς
δύναμιν.
οὐ
γὰρ |
[272] |
τὸν
μέλλοντα
ἱκανῶς
ῥητορικὸν
~ἔσεσθαι.
|
τὸ |
παράπαν
γὰρ
οὐδὲν
ἐν
τοῖς |
[230] |
οὔτ᾽
ἔξω
τείχους
ἔμοιγε
δοκεῖς
|
τὸ |
παράπαν
ἐξιέναι.
~(Σωκράτης)
~συγγίγνωσκέ
μοι, |
[260] |
δόξει·
ἐκ
γὰρ
τούτων
εἶναι
|
τὸ |
πείθειν
ἀλλ᾽
οὐκ
ἐκ
τῆς |
[277] |
τὸ
διδάξαι
οὔτε
τι
πρὸς
|
τὸ |
πεῖσαι,
ὡς
ὁ
ἔμπροσθεν
πᾶς |
[241] |
ἐκεῖνο,
ὦ
Φαῖδρε.
οὐκέτ᾽
ἂν
|
τὸ |
πέρα
ἀκούσαις
ἐμοῦ
λέγοντος,
ἀλλ᾽ |
[275] |
(εἶναι
δόξουσιν,
ἀγνώμονες
ὡς
ἐπὶ
|
~τὸ |
πλῆθος
ὄντες,
καὶ
χαλεποὶ
συνεῖναι, |
[263] |
εἴδους,
ἐν
ᾧ
τε
ἀνάγκη
|
τὸ |
~πλῆθος
πλανᾶσθαι
καὶ
ἐν
ᾧ |
[279] |
ἔσται·
ἀλλὰ
ἴωμεν,
ἐπειδὴ
καὶ
|
τὸ |
πνῖγος
ἠπιώτερον
γέγονεν.
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν |
[265] |
βουλομένοις
περὶ
λόγων
σκοπεῖν.
~(Φαῖδρος)
|
τὸ |
ποῖον
δὴ
λέγεις;
~(Σωκράτης)
~ἐναντίω |
[279] |
(κατ᾽
αὐτοῦ,
~λέγειν
ἐθέλω.
~(Φαῖδρος)
|
τὸ |
ποῖον
δή;
~(Σωκράτης)
~δοκεῖ
μοι |
[273] |
πότερον
λέγωμεν
ἢ
μὴ
~(Φαῖδρος)
|
τὸ |
ποῖον;
~(Σωκράτης)
~ὅτι,
ὦ
Τεισία, |
[277] |
ψυχῆς
φύσεως
διιδὼν
κατὰ
ταὐτά,
|
τὸ |
~(προσαρμόττον
ἑκάστῃ
φύσει
εἶδος
ἀνευρίσκων, |
[255] |
καὶ
τὸ
χρεὼν
ἤγαγεν
εἰς
|
(τὸ |
~προσέσθαι
αὐτὸν
εἰς
ὁμιλίαν·
οὐ |
[276] |
χρώμενος
ἂν
τέχνῃ,
σπείρας
εἰς
|
τὸ |
προσῆκον,
ἀγαπῴη
ἂν
ἐν
ὀγδόῳ |
[247] |
ἁπάσης
ψυχῆς
ὅσῃ
ἂν
μέλῃ
|
τὸ |
~προσῆκον
δέξασθαι,
ἰδοῦσα
διὰ
χρόνου |
[270] |
ἐπὶ
τὴν
τῶν
λόγων
τέχνην
|
τὸ |
πρόσφορον
αὐτῇ.
~(Φαῖδρος)
πῶς
τοῦτο |
[251] |
τὰ
τῶν
διεξόδων
~στόματα
ᾗ
|
τὸ |
πτερὸν
ὁρμᾷ,
συναυαινόμενα
μύσαντα
ἀποκλῄει |
[232] |
ἐρημίαν
φίλων
καθιστᾶσιν,
ἐὰν
δὲ
|
τὸ |
σεαυτοῦ
σκοπῶν
~ἄμεινον
ἐκείνων
φρονῇς, |
[235] |
λέγω;
πλῆρές
πως,
ὦ
δαιμόνιε,
|
τὸ |
στῆθος
ἔχων
αἰσθάνομαι
παρὰ
~ταῦτα |
[246] |
διὰ
τὴν
ἐκείνης
δύναμιν,
ζῷον
|
τὸ |
~σύμπαν
ἐκλήθη,
ψυχὴ
καὶ
σῶμα |
[240] |
πρὸς
τῷ
βλαβερῷ
~καὶ
εἰς
|
τὸ |
συνημερεύειν
πάντων
(ἀηδέστατον.
ἥλικα
γὰρ |
[253] |
σφετέρου
θεοῦ
φύσιν
~εὐποροῦσι
διὰ
|
τὸ |
συντόνως
ἠναγκάσθαι
πρὸς
τὸν
θεὸν |
[230] |
τε
ἄγνου
τὸ
ὕψος
καὶ
|
τὸ |
σύσκιον
πάγκαλον,
καὶ
ὡς
ἀκμὴν |
[249] |
τὴν
ἀλήθειαν
εἰς
τόδε
ἥξει
|
τὸ |
σχῆμα.
δεῖ
γὰρ
ἄνθρωπον
~συνιέναι |
[258] |
δὴ
ὀλίγου
πᾶσαι
αἱ
περὶ
|
τὸ |
σῶμα
ἡδοναὶ
ἔχουσι·
διὸ
καὶ |
[246] |
δέ
πῃ
μάλιστα
τῶν
περὶ
|
τὸ |
σῶμα
τοῦ
θείου
(ψυχή)
τὸ |
[244] |
ἔθεντο,
οἱ
δὲ
νῦν
ἀπειροκάλως
|
τὸ |
ταῦ
ἐπεμβάλλοντες
~μαντικὴν
ἐκάλεσαν.
ἐπεὶ |
[227] |
καὶ
ἀσχολίας
ὑπέρτερον"
πρᾶγμα
~ποιήσασθαι
|
τὸ |
τεήν
τε
καὶ
Λυσίου
διατριβὴν |
[259] |
ἔλαθον
τελευτήσαντες
~αὑτούς·
ἐξ
ὧν
|
τὸ |
τεττίγων
γένος
μετ᾽
ἐκεῖνο
φύεται, |
[249] |
τῆς
τετάρτης
μανίας
ἣν
ὅταν
|
τὸ |
τῇδέ
~τις
ὁρῶν
κάλλος,
τοῦ |
[247] |
μόνῳ
θεατὴ
νῷ,
περὶ
ἣν
|
τὸ |
τῆς
~ἀληθοῦς
ἐπιστήμης
γένος,
τοῦτον |
[250] |
ἔχειν.
ὀλίγαι
δὴ
λείπονται
αἷς
|
τὸ |
τῆς
μνήμης
ἱκανῶς
~πάρεστιν·
αὗται |
[266] |
δὲ
δεξιὰ
~κληθέντα,
οὕτω
καὶ
|
τὸ |
τῆς
παρανοίας
ὡς
ἓν>
ἐν |
[230] |
τεττίγων
χορῷ.
πάντων
δὲ
κομψότατον
|
τὸ |
~τῆς
πόας,
ὅτι
ἐν
ἠρέμα |
[269] |
κινδυνεύει
γε
τοιοῦτόν
τι
εἶναι
|
τὸ |
τῆς
τέχνης
ἣν
οὗτοι
οἱ |
[229] |
Ἱπποκενταύρων
εἶδος
~ἐπανορθοῦσθαι,
καὶ
αὖθις
|
τὸ |
τῆς
Χιμαίρας,
καὶ
ἐπιρρεῖ
δὲ |
[251] |
τοῦ
~πτεροῦ
καυλὸς
ὑπὸ
πᾶν
|
τὸ |
τῆς
ψυχῆς
εἶδος·
πᾶσα
γὰρ |
[246] |
τε
~καὶ
αὔξεται
μάλιστά
γε
|
τὸ |
τῆς
ψυχῆς
πτέρωμα,
αἰσχρῷ
δὲ |
[270] |
εἰ
συμφωνεῖ.
~(Φαῖδρος)
φημί.
~(Σωκράτης)
|
~τὸ |
τοίνυν
περὶ
φύσεως
σκόπει
τί |
[258] |
ἤ
σοι
ἄλλο
τι
φαίνεται
|
τὸ |
τοιοῦτον
ἢ
λόγος
~συγγεγραμμένος;
~(Φαῖδρος) |
[261] |
φῶς
ἄγειν.
~(Φαῖδρος)
πῶς
δὴ
|
τὸ |
τοιοῦτον
λέγεις;
~(Σωκράτης)
~τῇδε
δοκῶ |
[250] |
ἐπὶ
τὰς
εἰκόνας
ἰόντες
θεῶνται
|
τὸ |
τοῦ
εἰκασθέντος
γένος·
~κάλλος
δὲ |
[255] |
πάλιν
ὅθεν
ὡρμήθη
φέρεται,
οὕτω
|
τὸ |
τοῦ
κάλλους
ῥεῦμα
~πάλιν
εἰς |
[272] |
ὦ
Φαῖδρε,
δίκαιον
εἶναι
καὶ
|
τὸ |
τοῦ
λύκου
εἰπεῖν.
~(Φαῖδρος)
καὶ |
[251] |
ὅταν
μὲν
οὖν
βλέπουσα
πρὸς
|
τὸ |
~τοῦ
παιδὸς
κάλλος,
ἐκεῖθεν
μέρη |
[252] |
ὁ
ληφθεὶς
ἐμβριθέστερον
δύναται
φέρειν
|
τὸ |
τοῦ
~πτερωνύμου
ἄχθος·
ὅσοι
δὲ |
[267] |
λόγων
κεκρατηκέναι
τέχνῃ
μοι
φαίνεται
|
τὸ |
τοῦ
~Χαλκηδονίου
σθένος,
ὀργίσαι
τε |
[273] |
ἄλλο
λέγει
(τὸ
εἰκὸς
ἢ
|
τὸ |
τῷ
πλήθει
δοκοῦν.
~(Φαῖδρος)
τί |
[260] |
σοῦ,
ὅτι
(Φαῖδρος)
ἵππον
ἡγεῖται
|
~τὸ |
τῶν
ἡμέρων
ζῴων
μέγιστα
ἔχον |
[246] |
ἐμβριθὲς
ἄγειν
ἄνω
μετεωρίζουσα
ᾗ
|
τὸ |
τῶν
θεῶν
~γένος
οἰκεῖ,
κεκοινώνηκε |
[229] |
δ᾽
αὐτῷ
ἀνάγκη
μετὰ
τοῦτο
|
τὸ |
τῶν
Ἱπποκενταύρων
εἶδος
~ἐπανορθοῦσθαι,
καὶ |
[236] |
οἷός
τε
εἶ,
ἵνα
μὴ
|
τὸ |
τῶν
κωμῳδῶν
φορτικὸν
~πρᾶγμα
ἀναγκαζώμεθα |
[251] |
ὅλη
καὶ
ἀνακηκίει,
καὶ
ὅπερ
|
τὸ |
τῶν
ὀδοντοφυούντων
~πάθος
περὶ
τοὺς |
[229] |
ἀεί.
ῥᾷστον
οὖν
ἡμῖν
~κατὰ
|
τὸ |
ὑδάτιον
βρέχουσι
τοὺς
πόδας
ἰέναι, |
[230] |
~καὶ
ὑψηλή,
τοῦ
τε
ἄγνου
|
τὸ |
ὕψος
καὶ
τὸ
σύσκιον
πάγκαλον, |
[230] |
δοκεῖς
μοι
τῆς
~ἐμῆς
ἐξόδου
|
τὸ |
φάρμακον
ηὑρηκέναι.
ὥσπερ
γὰρ
οἱ |
[235] |
ἐρῶντι
χαρίζεσθαι,
παρέντα
τοῦ
μὲν
|
τὸ |
~φρόνιμον
ἐγκωμιάζειν,
~(τοῦ
δὲ
τὸ |
[255] |
χρόνου
ἥ
τε
ἡλικία
καὶ
|
τὸ |
χρεὼν
ἤγαγεν
εἰς
(τὸ
~προσέσθαι |