Pages
[260]	ἀκήκοα, ὦ φίλε Σώκρατες, ~οὐκ	(εἶναι	ἀνάγκην τῷ μέλλοντι ῥήτορι ἔσεσθαι
[273]	περὶ τοὺς λόγους τεχνικοὶ ~προσποιούμενοι	εἶναι·	ἀνεμνήσθην γὰρ ὅτι ἐν τῷ
[270]	ἀξίως λόγου κατανοῆσαι οἴει δυνατὸν	εἶναι	ἄνευ τῆς τοῦ ὅλου ~φύσεως;
[248]	μέχρι τε τῆς ~ἑτέρας περιόδου	εἶναι	ἀπήμονα, κἂν ἀεὶ τοῦτο δύνηται
[245]	ἐστιν, καὶ ἀδιάφθορον αὐτὸ ἀνάγκη	εἶναι.	ἀρχῆς γὰρ δὴ ~ἀπολομένης οὔτε
[270]	~πολυειδές ἐστιν οὗ πέρι βουλησόμεθα	εἶναι	αὐτοὶ τεχνικοὶ καὶ ἄλλον δυνατοὶ
[239]	μάλιστ᾽ ἀνὴρ γίγνοιτο, μεγάλης αἴτιον	εἶναι	βλάβης, ~μεγίστης δὲ τῆς ὅθεν
[260]	ἀληθείας. ~(Σωκράτης) ~οὔτοι ἀπόβλητον ἔπος"	εἶναι	δεῖ, ὦ Φαῖδρε, ὃ ἂν
[271]	πολυειδές· τοῦτο γάρ φαμεν φύσιν	εἶναι	~δεικνύναι. ~(Φαῖδρος) παντάπασι μὲν οὖν.
[278]	ὦ Φαῖδρε, καλεῖν ἔμοιγε μέγα	εἶναι	δοκεῖ καὶ θεῷ μόνῳ πρέπειν·
[275]	σοι ~γενόμενοι ἄνευ διδαχῆς πολυγνώμονες	(εἶναι	δόξουσιν, ἀγνώμονες ὡς ἐπὶ ~τὸ
[230]	κορῶν τε καὶ ἀγαλμάτων ἔοικεν	εἶναι.	~(εἰ δ᾽ αὖ βούλει, τὸ
[270]	καὶ Περικλῆς πρὸς τῷ εὐφυὴς	εἶναι	ἐκτήσατο· ~προσπεσὼν γὰρ οἶμαι τοιούτῳ
[257]	νῦν παρὰ τοῖς καλοῖς ~τίμιον	εἶναι.	~(ἐν τῷ πρόσθεν δ᾽ εἴ
[232]	~εἰ ἔτι τότε βουλήσονται φίλοι	εἶναι,	ἐπειδὰν τῆς ἐπιθυμίας παύσωνται· ~(τοῖς
[255]	οἴεται οὐκ ἔρωτα ἀλλὰ ~φιλίαν	εἶναι.	ἐπιθυμεῖ δὲ ἐκείνῳ παραπλησίως μέν,
[269]	μέν σοι ὑπάρχει φύσει ῥητορικῷ	εἶναι,	ἔσῃ ~ῥήτωρ ἐλλόγιμος, προσλαβὼν ἐπιστήμην
[252]	δὴ οὖν Διὸς δῖόν τινα	~εἶναι	ζητοῦσι τὴν ψυχὴν τὸν ὑφ᾽
[263]	~Λυσίου τοῦ Κεφάλου πρὸς λόγους	εἶναι.	ἢ οὐδὲν λέγω, ἀλλὰ καὶ
[268]	τις οἴεται τραγῳδίαν ἄλλο τι	εἶναι	~ἢ τὴν τούτων σύστασιν πρέπουσαν
[260]	ἢ δεινόν τε καὶ ἐχθρὸν	(εἶναι	ἢ φίλον) ~(Φαῖδρος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[274]	αὐτῷ δὲ ὄνομα τῷ δαίμονι	εἶναι	~Θεύθ. τοῦτον δὴ πρῶτον ἀριθμόν
[268]	καὶ ἐπιστάμενος αὐτὰ ~ἀξιῶ ἰατρικὸς	εἶναι	καὶ ἄλλον ποιεῖν ᾧ ἂν
[250]	ταύτην ἔσχε ~μοῖραν, ὥστ᾽ ἐκφανέστατον	εἶναι	(καὶ ἐρασμιώτατον. ὁ μὲν οὖν
[246]	~μέν ἐστι, πάντῃ πάντως θείας	εἶναι	καὶ μακρᾶς διηγήσεως, ᾧ δὲ
[277]	παιδιάν τε ἡγούμενος πολλὴν ~ἀναγκαῖον	εἶναι,	καὶ οὐδένα πώποτε λόγον ἐν
[265]	ἐρωτικὴν μανίαν ἐφήσαμέν τε ἀρίστην	εἶναι,	καὶ οὐκ ~οἶδ᾽ ὅπῃ τὸ
[235]	αὐτὸν ᾤμην Λυσίαν οἴεσθαι ἱκανὸν	~εἶναι.	καὶ οὖν μοι ἔδοξεν, ὦ
[239]	παραυτίκα ἡδέος. ~φθονερὸν δὴ ἀνάγκη	(εἶναι,	καὶ πολλῶν μὲν ἄλλων συνουσιῶν
[278]	μόνοις ἡγούμενος τό τε ἐναργὲς	εἶναι	~καὶ τέλεον καὶ ἄξιον σπουδῆς·
[272]	λέγεται γοῦν, ὦ Φαῖδρε, δίκαιον	εἶναι	καὶ τὸ τοῦ λύκου εἰπεῖν.
[244]	ἦν ἁπλοῦν τὸ μανίαν κακὸν	εἶναι,	καλῶς ἂν ἐλέγετο· νῦν ~δὲ
[259]	φιλόμουσον ἄνδρα τῶν τοιούτων ἀνήκοον	εἶναι.	λέγεται δ᾽ ~ὥς ποτ᾽ ἦσαν
[275]	μαντείαν ἀγνοοῖ, πλέον τι οἰόμενος	εἶναι	λόγους ~(γεγραμμένους τοῦ τὸν εἰδότα
[279]	ἢ κατὰ τοὺς περὶ Λυσίαν	εἶναι	λόγους τὰ τῆς φύσεως, ἔτι
[256]	καὶ δεδέχθαι, ἃς οὐ θεμιτὸν	εἶναι	~λύσαντας εἰς ἔχθραν ποτὲ ἐλθεῖν.
[264]	αὐτὸν αὑτοῦ, ὥστε μήτε ἀκέφαλον	εἶναι	μήτε ἄπουν, ἀλλὰ μέσα ~τε
[237]	καὶ πρότερον ~(δοκῶν τούτῳ σοφὸς	εἶναι,	νῦν ἔτι μᾶλλον δόξῃ. ~ἦν
[278]	τοιοῦτος ἀνὴρ κινδυνεύει, ὦ Φαῖδρε,	εἶναι	οἷον ~ἐγώ τε καὶ σὺ
[248]	τοῦτο δύνηται ποιεῖν, ἀεὶ ἀβλαβῆ	εἶναι·	~ὅταν δὲ ἀδυνατήσασα ἐπισπέσθαι μὴ
[268]	μουσικὸς ἐντυχὼν ~ἀνδρὶ οἰομένῳ ἁρμονικῷ	εἶναι,	ὅτι δὴ τυγχάνει ἐπιστάμενος ὡς
[277]	τῇ ἀληθείᾳ μὴ οὐκ ἐπονείδιστον	εἶναι,	οὐδὲ ἂν ὁ πᾶς ~ὄχλος
[252]	(παρόντι καρποῦται. ~ὅθεν δὴ ἑκοῦσα	εἶναι	οὐκ ἀπολείπεται, οὐδέ τινα τοῦ
[268]	ἐμοῦ μαθόντα αὐτὸν ~οἷόν τ᾽	εἶναι	(ποιεῖν) ἃ ἐρωτᾷς; ~(Φαῖδρος) ~εἰπεῖν
[272]	λέγοντα τὸ δὴ εἰκὸς διωκτέον	εἶναι,	πολλὰ εἰπόντα χαίρειν τῷ ἀληθεῖ·
[255]	οὐδ᾽ ~ἀγαθὸν μὴ φίλον ἀγαθῷ	εἶναι.	προσεμένου δὲ καὶ λόγον καὶ
[278]	αὑτοῦ λέγεσθαι οἷον ὑεῖς γνησίους	εἶναι,	~πρῶτον μὲν τὸν ἐν αὑτῷ,
[269]	ἄλλα διελθόντες ὑπ᾽ αὐγὰς ἔφαμεν	εἶναι	σκεπτέα πότερον (χαλεπῶς ~ἂν αὐτούς,
[258]	λογογραφίας τε καὶ τοῦ ἄξιος	εἶναι	~συγγράφειν, πενθεῖ αὐτός τε καὶ
[229]	τοῦτο τὸ μυθολόγημα ~πείθῃ ἀληθὲς	εἶναι;	~(Σωκράτης) ~ἀλλ᾽ εἰ ἀπιστοίην, ὥσπερ
[278]	ὦ Σώκρατες; τίνα αὐτὸν φήσομεν	εἶναι;	~(Σωκράτης) ~νέος ἔτι, ὦ Φαῖδρε,
[264]	εἶ, ὅτι με ἡγῇ ἱκανὸν	εἶναι	τὰ ἐκείνου (οὕτως ἀκριβῶς διιδεῖν.
[257]	Σώκρατες, εἴπερ ἄμεινον ταῦθ᾽ (ἡμῖν	εἶναι,	ταῦτα ~γίγνεσθαι. τὸν λόγον δέ
[260]	γ᾽ ἐπιόντες αὐτῇ λόγοι μαρτυρῶσιν	εἶναι	τέχνῃ. ὥσπερ γὰρ ἀκούειν ~δοκῶ
[246]	οὕτως ἔχον, ~μὴ ἄλλο τι	εἶναι	τὸ αὐτὸ ἑαυτὸ (κινοῦν ἢ
[272]	ἀλλὰ τοῦ πιθανοῦ· (τοῦτο δ᾽	εἶναι	τὸ εἰκός, ᾧ δεῖν προσέχειν
[277]	περὶ τοῦ καλὸν ἢ αἰσχρὸν	εἶναι	τὸ λόγους λέγειν τε καὶ
[260]	ὅσα δόξει· ἐκ γὰρ τούτων	εἶναι	τὸ πείθειν ἀλλ᾽ οὐκ ἐκ
[269]	Σώκρατες, κινδυνεύει γε τοιοῦτόν τι	εἶναι	τὸ τῆς τέχνης ἣν οὗτοι
[273]	~ἐφηψάμεθα, δοκεῖ δὲ τοῦτο πάμμεγα	εἶναι	τοῖς περὶ ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[239]	ὀρφανὸν πρὸ παντὸς εὔξαιτ᾽ ἂν	εἶναι	τὸν ~ἐρώμενον· πατρὸς γὰρ καὶ
[265]	τοῦτο. μανίαν ~γάρ τινα ἐφήσαμεν	εἶναι	τὸν ἔρωτα. ἦ γάρ; ~(Φαῖδρος)
[263]	οὖν; τὸν ἔρωτα πότερον φῶμεν	εἶναι	τῶν ἀμφισβητησίμων ἢ τῶν μή;
[227]	τοὺς περιπάτους· ~φησὶ γὰρ ἀκοπωτέρους	εἶναι	τῶν ἐν τοῖς (δρόμοις. ~(Σωκράτης)
[240]	τό γε ~καθ᾽ ἡμέραν ἡδίστοισιν	εἶναι	ὑπάρχει· παιδικοῖς δὲ ἐραστὴς πρὸς
[262]	~φαμεν ἀτέχνων τε καὶ ἐντέχνων	εἶναι;	~(Φαῖδρος) ~πάντων γέ που μάλιστα,
[232]	σοι δέος ~παρέστηκεν ἡγουμένῳ χαλεπὸν	εἶναι	φιλίαν συμμένειν, καὶ ἄλλῳ μὲν
[267]	λόγων κοινῇ πᾶσιν ἔοικε ~συνδεδογμένον	εἶναι,	ᾧ τινες μὲν ἐπάνοδον, ἄλλοι
[238]	γὰρ θεῖος ἔοικεν (ὁ τόπος	εἶναι,	ὥστε ἐὰν ~ἄρα πολλάκις νυμφόληπτος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2007