Pages
[277]	τίς φησιν εἴτε μή· ~τὸ	γὰρ	ἀγνοεῖν ὕπαρ τε καὶ ὄναρ
[245]	ἥδε. ~ψυχὴ πᾶσα ἀθάνατος. τὸ	γὰρ	ἀεικίνητον ἀθάνατον· τὸ δ᾽ ἄλλο
[247]	ἔσχατος ψυχῇ πρόκειται. αἱ μὲν	γὰρ	ἀθάνατοι καλούμεναι, ~ἡνίκ᾽ ἂν πρὸς
[227]	ὁδοὺς ποιοῦμαι τοὺς περιπάτους· ~φησὶ	γὰρ	ἀκοπωτέρους εἶναι τῶν ἐν τοῖς
[260]	λόγοι μαρτυρῶσιν εἶναι τέχνῃ. ὥσπερ	γὰρ	ἀκούειν ~δοκῶ τινων προσιόντων καὶ
[243]	ἐκ ~τοῦ βιβλίου ῥηθείς. εἰ	γὰρ	ἀκούων τις τύχοι ἡμῶν γεννάδας
[273]	τῷ πλήθει δοκοῦν. ~(Φαῖδρος) τί	γὰρ	ἄλλο; ~(Σωκράτης) ~τοῦτο δή, ὡς
[241]	τί δεῖ μακροῦ λόγου; περὶ	γὰρ	ἀμφοῖν ἱκανῶς ~εἴρηται. καὶ οὕτω
[227]	καὶ τοῖς πολλοῖς ἡμῶν· ἦ	γὰρ	ἂν ~ἀστεῖοι καὶ δημωφελεῖς εἶεν
[236]	σύ γε ταῦτα ὀμώμοκας. πῶς	γὰρ	ἂν οἷός τ᾽ εἴην τοιαύτης
[250]	ᾗ φρόνησις οὐχ ὁρᾶται ~δεινοὺς	γὰρ	ἂν παρεῖχεν ἔρωτας, εἴ τι
[267]	~Ἱππίαν δὲ οὐ λέγομεν; οἶμαι	γὰρ	ἂν σύμψηφον αὐτῷ καὶ τὸν
[258]	ἐξ ὧν σὺ λέγεις· καὶ	γὰρ	ἂν τῇ ἑαυτοῦ ἐπιθυμίᾳ, ὡς
[244]	ἡγοῦντο οὐδὲ ὄνειδος ~μανίαν· (οὐ	γὰρ	ἂν τῇ καλλίστῃ τέχνῃ, ᾗ
[245]	~(ἀρχὴ δὲ ἀγένητον. ἐξ ἀρχῆς	γὰρ	ἀνάγκη πᾶν τὸ γιγνόμενον γίγνεσθαι,
[238]	μὴ λεχθὲν πάντως σαφέστερον· ἡ	γὰρ	ἄνευ λόγου δόξης ἐπὶ τὸ
[267]	μέτρῳ λέγειν μνήμης χάριν σοφὸς	γὰρ	ἁνήρ. Τεισίαν δὲ Γοργίαν τε
[249]	τόδε ἥξει τὸ σχῆμα. δεῖ	γὰρ	ἄνθρωπον ~συνιέναι κατ᾽ εἶδος λεγόμενον,
[233]	τοὺς ἀπορωτάτους εὖ ποιεῖν· μεγίστων	γὰρ	ἀπαλλαγέντες ~κακῶν πλείστην χάριν αὐτοῖς
[229]	ἢ ἐξ Ἀρείου πάγου· λέγεται	γὰρ	αὖ καὶ οὗτος ὁ λόγος,
[272]	τὸν ~μέλλοντα τέχνῃ ἐρεῖν. οὐδὲ	γὰρ	αὐτὰ τὰ> πραχθέντα δεῖν λέγειν
[231]	~οὐδεὶς ἔμπειρος ὢν ἀποτρέπειν; καὶ	γὰρ	αὐτοὶ ὁμολογοῦσι νοσεῖν μᾶλλον ἢ
[232]	ἐρῶντας μᾶλλον ἂν φοβοῖο· πολλὰ	γὰρ	αὐτούς ἐστι τὰ ~λυποῦντα, καὶ
[247]	καὶ περὶ ἀληθείας λέγοντα ἡ	γὰρ	ἀχρώματός τε καὶ ἀσχημάτιστος καὶ
[234]	ἕκαστα τῶν ὀνομάτων ἀποτετόρνευται; εἰ	γὰρ	δεῖ, συγχωρητέον χάριν σήν, ~ἐπεὶ
[229]	ἀνυπόδητος ὢν ἔτυχον· σὺ μὲν	γὰρ	δὴ ἀεί. ῥᾷστον οὖν ἡμῖν
[245]	ἀδιάφθορον αὐτὸ ἀνάγκη εἶναι. ἀρχῆς	γὰρ	δὴ ~ἀπολομένης οὔτε αὐτή ποτε
[273]	τὸ πᾶν εἰς δύναμιν. οὐ	γὰρ	δὴ ἄρα, ὦ Τεισία, φασὶν
[244]	μέντοι δόσει ~διδομένης. ἥ τε	γὰρ	δὴ ἐν Δελφοῖς προφῆτις αἵ
[240]	τὸ συνημερεύειν πάντων (ἀηδέστατον. ἥλικα	γὰρ	δὴ καὶ ὁ παλαιὸς ~λόγος
[227]	οἶδ᾽ ὅντινα τρόπον ἐρωτικός. γέγραφε	γὰρ	δὴ ὁ Λυσίας ~πειρώμενόν τινα
[255]	~προσέσθαι αὐτὸν εἰς ὁμιλίαν· οὐ	γὰρ	δήποτε εἵμαρται κακὸν κακῷ φίλον
[273]	εἰπόντα χαίρειν τῷ ἀληθεῖ· ~τοῦτο	γὰρ	διὰ (παντὸς τοῦ λόγου γιγνόμενον
[237]	δὲ τὸ εἰκὸς ἀποδιδόασιν· οὔτε	γὰρ	ἑαυτοῖς οὔτε ἀλλήλοις ~ὁμολογοῦσιν. ἐγὼ
[242]	Φαῖδρε, καὶ ἀτεχνῶς θαυμάσιος. οἶμαι	γὰρ	ἐγὼ ~τῶν ἐπὶ τοῦ σοῦ
[264]	ἄλλο τῶν ῥηθέντων; ἐμοὶ ~μὲν	γὰρ	ἔδοξεν, ὡς μηδὲν εἰδότι, οὐκ
[238]	οὔτ᾽ ἐπαξίαν κεκτῆσθαι. ~περὶ μὲν	γὰρ	ἐδωδὴν κρατοῦσα τοῦ λόγου τε
[242]	~τι καὶ ἡ ψυχή· ἐμὲ	γὰρ	ἔθραξε μέν τι καὶ πάλαι
[243]	ὅτι ἕξει τοῦθ᾽ οὕτω· σοῦ	γὰρ	εἰπόντος τὸν τοῦ ἐραστοῦ ἔπαινον,
[249]	τῶν ~καλῶν ἐραστὴς καλεῖται. καθάπερ	γὰρ	εἴρηται, πᾶσα μὲν ἀνθρώπου ψυχὴ
[245]	δὲ μηδ᾽ ἐξ ἑνός· εἰ	γὰρ	ἔκ του ἀρχὴ γίγνοιτο, οὐκ
[227]	πρὸς περίπατον ~ἔξω τείχους· συχνὸν	γὰρ	ἐκεῖ διέτριψα χρόνον καθήμενος ἐξ
[275]	ὁ λέγων καὶ ποδαπός. οὐ	γὰρ	ἐκεῖνο ~μόνον σκοπεῖς, εἴτε οὕτως
[249]	ἡ τοῦ φιλοσόφου διάνοια· πρὸς	γὰρ	~ἐκείνοις ἀεί ἐστιν μνήμῃ κατὰ
[235]	ὦ γενναιότατε, κάλλιστα εἴρηκας. σὺ	γὰρ	ἐμοὶ ὧντινων μὲν καὶ ὅπως
[271]	τέταται πρὸς τοῦτο πᾶσα· πειθὼ	γὰρ	ἐν τούτῳ ποιεῖν ~ἐπιχειρεῖ. ἦ
[274]	ἡ ~περίοδος, μὴ θαυμάσῃς· μεγάλων	γὰρ	ἕνεκα περιιτέον, οὐχ ὡς σὺ
[235]	μάλιστα ὁ λόγος ἔχει. τῶν	γὰρ	~ἐνόντων ἀξίως ῥηθῆναι ἐν τῷ
[247]	ἐθέλων τε καὶ δυνάμενος· φθόνος	γὰρ	ἔξω θείου χοροῦ ἵσταται. ὅταν
[247]	~(κατὰ ἕνδεκα μέρη κεκοσμημένη. μένει	γὰρ	Ἑστία ἐν θεῶν οἴκῳ μόνη·
[236]	παῦσαι πρός με καλλωπιζόμενος· σχεδὸν	γὰρ	ἔχω ὃ εἰπὼν ~ἀναγκάσω σε
[249]	ἦν πάλιν εἰς ἄνθρωπον. οὐ	~γὰρ	ἥ γε μήποτε ἰδοῦσα τὴν
[250]	τῶν ἡμετέρων στίλβον ἐναργέστατα. ὄψις	γὰρ	ἡμῖν ~ὀξυτάτη τῶν διὰ τοῦ
[244]	ὁ δὲ ~σωφρονεῖ. εἰ μὲν	γὰρ	ἦν ἁπλοῦν τὸ μανίαν κακὸν
[251]	τὸ τῆς ψυχῆς εἶδος· πᾶσα	γὰρ	ἦν τὸ πάλαι πτερωτή. ~(ζεῖ
[238]	τοίνυν μου ἄκουε. τῷ ὄντι	γὰρ	θεῖος ἔοικεν (ὁ τόπος εἶναι,
[233]	καὶ τοὺς ~δεομένους πλησμονῆς· ἐκεῖνοι	γὰρ	καὶ ἀγαπήσουσιν καὶ ἀκολουθήσουσιν καὶ
[239]	ἂν εἶναι τὸν ~ἐρώμενον· πατρὸς	γὰρ	καὶ μητρὸς καὶ συγγενῶν καὶ
[233]	πειθομένῳ ἢ ἐραστῇ. ἐκεῖνοι μὲν	γὰρ	καὶ παρὰ τὸ ~βέλτιστον τά
[238]	ὕβρις δὲ δὴ πολυώνυμον πολυμελὲς	γὰρ	καὶ πολυμερές καὶ ~τούτων τῶν
[274]	καὶ ~μνημονικωτέρους παρέξει· μνήμης τε	γὰρ	καὶ σοφίας φάρμακον ηὑρέθη. ὁ
[235]	οἷός τ᾽ ἔσομαι πιθέσθαι· παλαιοὶ	γὰρ	καὶ σοφοὶ ἄνδρες τε ~καὶ
[238]	ἀλλὰ τὰ λοιπὰ ἄκουε· ἴσως	γὰρ	κἂν ἀποτράποιτο τὸ ~ἐπιόν. ταῦτα
[257]	~(Φαῖδρος) πῶς λέγεις τοῦτο; οὐ	γὰρ	μανθάνω. ~(Σωκράτης) ~οὐ μανθάνεις ὅτι
[279]	δεόμεθα, ὦ Φαῖδρε; ἐμοὶ μὲν	γὰρ	μετρίως ηὖκται. ~(Φαῖδρος) καὶ ἐμοὶ
[233]	διὰ τὴν ἐπιθυμίαν γιγνώσκοντες. ~τοιαῦτα	γὰρ	ὁ ἔρως ἐπιδείκνυται· δυστυχοῦντας μέν,
[247]	τὰ δὲ ἄλλα μόγις· βρίθει	γὰρ	ὁ τῆς κάκης ἵππος μετέχων,
[230]	ἐξόδου τὸ φάρμακον ηὑρηκέναι. ὥσπερ	γὰρ	οἱ τὰ πεινῶντα θρέμματα ~θαλλὸν
[270]	τῷ εὐφυὴς εἶναι ἐκτήσατο· ~προσπεσὼν	γὰρ	οἶμαι τοιούτῳ ὄντι Ἀναξαγόρᾳ, μετεωρολογίας
[240]	~λόγος τέρπειν τὸν ἥλικα ἡ	γὰρ	οἶμαι χρόνου ἰσότης ἐπ᾽ ἴσας
[243]	οὐκ ᾔσθετο, Στησίχορος δέ. τῶν	~γὰρ	ὀμμάτων στερηθεὶς διὰ τὴν Ἑλένης
[273]	λόγους τεχνικοὶ ~προσποιούμενοι εἶναι· ἀνεμνήσθην	γὰρ	ὅτι ἐν τῷ πρόσθεν βραχέως
[264]	τῷ ὅλῳ γεγραμμένα. ~(Φαῖδρος) πῶς	γὰρ	οὔ; ~(Σωκράτης) ~σκέψαι τοίνυν τὸν
[278]	δὲ σύ; πῶς ποιήσεις; οὐδὲ	γὰρ	οὐδὲ τὸν σὸν ἑταῖρον δεῖ
[260]	ποτ᾽ ὦ θαυμάσιοι, ληρεῖτε; ἐγὼ	γὰρ	οὐδέν᾽ ~ἀγνοοῦντα τἀληθὲς ἀναγκάζω μανθάνειν
[272]	ἱκανῶς ῥητορικὸν ~ἔσεσθαι. τὸ παράπαν	γὰρ	οὐδὲν ἐν τοῖς δικαστηρίοις τούτων
[228]	ἀγνοῶ, καὶ ἐμαυτοῦ ἐπιλέλησμαι. ἀλλὰ	γὰρ	οὐδέτερά ~ἐστι τούτων· εὖ οἶδα
[238]	γένωμαι, μὴ θαυμάσῃς· τὰ νῦν	~γὰρ	οὐκέτι πόρρω διθυράμβων φθέγγομαι. ~(Φαῖδρος)
[277]	~ὄχλος αὐτὸ ἐπαινέσῃ. ~(Φαῖδρος) οὐ	γὰρ	οὖν. ~(Σωκράτης) ~ὁ δέ γε
[259]	ἐν τῇ μεσημβρίᾳ. ~(Φαῖδρος) λεκτέον	γὰρ	οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὅπερ νῦν
[247]	ἀξίαν. ἔχει δὲ ὧδε τολμητέον	γὰρ	οὖν τό γε ἀληθὲς εἰπεῖν,
[275]	πατρὸς ἀεὶ ~δεῖται βοηθοῦ· αὐτὸς	γὰρ	οὔτ᾽ ἀμύνασθαι οὔτε βοηθῆσαι δυνατὸς
[230]	γε ἡ καταγωγή. ἥ τε	γὰρ	πλάτανος αὕτη μάλ᾽ ἀμφιλαφής τε
[240]	ἐραστὴς πρὸς παιδικὰ ἔχει. νεωτέρῳ	γὰρ	πρεσβύτερος ~συνὼν οὔθ᾽ ἡμέρας οὔτε
[268]	τὴν σὴν ἕξιν ἔχοντα· τὰ	γὰρ	πρὸ ἁρμονίας ~ἀναγκαῖα μαθήματα ἐπίστασαι
[249]	οὐκ ἀφικνεῖται ἐτῶν μυρίων ~(οὐ	γὰρ	πτεροῦται πρὸ τοσούτου χρόνου ~πλὴν
[235]	ὑπὸ τῆς ἐμῆς (οὐδενίας· τῷ	γὰρ	ῥητορικῷ αὐτοῦ ~μόνῳ τὸν νοῦν
[234]	τοῦ λόγου μεταξὺ ~ἀναγιγνώσκων· ἡγούμενος	γὰρ	σὲ μᾶλλον ἢ ἐμὲ ἐπαΐειν
[256]	τῆς ἐρωτικῆς ~μανίας φέρονται· εἰς	γὰρ	σκότον καὶ τὴν ὑπὸ γῆς
[245]	τις λέγων οὐκ αἰσχυνεῖται. πᾶν	γὰρ	~σῶμα, ᾧ μὲν ἔξωθεν τὸ
[275]	ὡς ἀληθῶς ὅμοιον ζωγραφίᾳ. ~καὶ	γὰρ	τὰ ἐκείνης ἔκγονα ἕστηκε μὲν
[279]	καὶ ἐμοὶ ταῦτα συνεύχου· κοινὰ	γὰρ	τὰ τῶν φίλων. ~(Σωκράτης) ἴωμεν.
[248]	ἂν ἀδίκως, χείρονος· εἰς μὲν	γὰρ	τὸ αὐτὸ ὅθεν ἥκει ἡ
[239]	~ὁρισαμένους ἐπ᾽ ἄλλο ἰέναι· τὸ	γὰρ	τοιοῦτον σῶμα ἐν πολέμῳ τε
[251]	καὶ θερμότης ἀήθης ~λαμβάνει· δεξάμενος	γὰρ	τοῦ κάλλους τὴν ἀπορροὴν διὰ
[277]	ἀνθρώπῳ δυνατὸν μάλιστα. ~(Φαῖδρος) πολὺ	γὰρ	τοῦτ᾽ ἔτι κάλλιον λέγεις. ~(Σωκράτης)
[235]	~οὐδὲν λέγεις, ὦ Σώκρατες· αὐτὸ	γὰρ	τοῦτο καὶ μάλιστα ὁ λόγος
[261]	Θεόδωρον Ὀδυσσέα. ~(Σωκράτης) ~ἴσως. ἀλλὰ	γὰρ	τούτους ἐῶμεν· σὺ δ᾽ εἰπέ,
[260]	καλὰ ἀλλ᾽ ὅσα δόξει· ἐκ	γὰρ	τούτων εἶναι τὸ πείθειν ἀλλ᾽
[234]	ταύτην ἔχειν ~τὴν (διάνοιαν. οὔτε	γὰρ	τῷ λαμβάνοντι χάριτος ἴσης ἄξιον,
[252]	τις ἐγγυτάτω τοῦ ~πόθου· πρὸς	γὰρ	τῷ σέβεσθαι τὸν τὸ κάλλος
[275]	τοὐναντίον εἶπες ἢ δύναται. ~τοῦτο	γὰρ	τῶν μαθόντων λήθην μὲν ἐν
[231]	ἐν ᾧ ~μεταγνῶναι προσήκει. οὐ	γὰρ	ὑπ᾽ ἀνάγκης ἀλλ᾽ ἑκόντες, ὡς
[270]	καὶ ~μετεωρολογίας φύσεως πέρι· τὸ	γὰρ	ὑψηλόνουν τοῦτο καὶ πάντῃ τελεσιουργὸν
[265]	~ἐναντίω που ἤστην· ὁ μὲν	γὰρ	ὡς τῷ ἐρῶντι, ὁ δ᾽
[227]	δὴ τοῦτο καὶ ~κεκόμψευται· λέγει	γὰρ	ὡς χαριστέον μὴ ἐρῶντι μᾶλλον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2007