Pages |
[237] |
εἰκὸς
ἀποδιδόασιν·
οὔτε
γὰρ
ἑαυτοῖς
|
οὔτε |
ἀλλήλοις
~ὁμολογοῦσιν.
ἐγὼ
οὖν
καὶ |
[245] |
οὔτε
αὐτή
ποτε
ἔκ
του
|
οὔτε |
ἄλλο
ἐξ
ἐκείνης
γενήσεται,
εἴπερ |
[240] |
ἄλλης
κτήσεως
οὔτε
~εὐάλωτον
ὁμοίως
|
οὔτε |
ἁλόντα
εὐμεταχείριστον
ἡγήσεται·
ἐξ
ὧν |
[241] |
τὴν
τῆς
ψυχῆς
παίδευσιν,
ἧς
|
οὔτε |
~ἀνθρώποις
οὔτε
θεοῖς
τῇ
ἀληθείᾳ |
[245] |
εἶναι.
ἀρχῆς
γὰρ
δὴ
~ἀπολομένης
|
οὔτε |
αὐτή
ποτε
ἔκ
του
οὔτε |
[275] |
βοηθοῦ·
αὐτὸς
γὰρ
οὔτ᾽
ἀμύνασθαι
|
οὔτε |
βοηθῆσαι
δυνατὸς
αὑτῷ.
~(Φαῖδρος)
καὶ |
[267] |
τέχνην·
δεῖν
δὲ
οὔτε
μακρῶν
|
οὔτε |
~βραχέων
ἀλλὰ
μετρίων.
~(Φαῖδρος)
σοφώτατά |
[237] |
προελθόντες
δὲ
τὸ
εἰκὸς
ἀποδιδόασιν·
|
οὔτε |
γὰρ
ἑαυτοῖς
οὔτε
ἀλλήλοις
~ὁμολογοῦσιν. |
[234] |
ἐρῶντας
ταύτην
ἔχειν
~τὴν
(διάνοιαν.
|
οὔτε |
γὰρ
τῷ
λαμβάνοντι
χάριτος
ἴσης |
[245] |
κινοῦν.
~τοῦτο
δὲ
οὔτ᾽
ἀπόλλυσθαι
|
οὔτε |
γίγνεσθαι
δυνατόν,
ἢ
πάντα
τε |
[239] |
κρεῖττον
δὲ
καὶ
ἴσον
ἐχθρόν.
|
~(οὔτε |
δὴ
κρείττω
οὔτε
ἰσούμενον
ἑκὼν |
[241] |
διαλεγόμενος·
ὁ
δὲ
ὑπ᾽
αἰσχύνης
|
οὔτε |
~εἰπεῖν
τολμᾷ
ὅτι
ἄλλος
γέγονεν, |
[241] |
οὔτε
θεοῖς
τῇ
ἀληθείᾳ
τιμιώτερον
|
οὔτε |
ἔστιν
οὔτε
ποτὲ
ἔσται.
ταῦτά |
[240] |
χρυσοῦ
ἤ
τινος
ἄλλης
κτήσεως
|
οὔτε |
~εὐάλωτον
ὁμοίως
οὔτε
ἁλόντα
εὐμεταχείριστον |
[256] |
μεῖζον
ἀγαθὸν
οὔτε
σωφροσύνη
ἀνθρωπίνη
|
οὔτε |
θεία
μανία
~δυνατὴ
πορίσαι
ἀνθρώπῳ. |
[241] |
ψυχῆς
παίδευσιν,
ἧς
οὔτε
~ἀνθρώποις
|
οὔτε |
θεοῖς
τῇ
ἀληθείᾳ
τιμιώτερον
οὔτε |
[246] |
ἑνὸς
λόγου
λελογισμένου,
ἀλλὰ
πλάττομεν
|
οὔτε |
ἰδόντες
οὔτε
ἱκανῶς
~νοήσαντες
(θεόν, |
[246] |
λελογισμένου,
ἀλλὰ
πλάττομεν
οὔτε
ἰδόντες
|
οὔτε |
ἱκανῶς
~νοήσαντες
(θεόν,
ἀθάνατόν
τι |
[239] |
ἴσον
ἐχθρόν.
~(οὔτε
δὴ
κρείττω
|
οὔτε |
ἰσούμενον
ἑκὼν
ἐραστὴς
παιδικὰ
ἀνέξεται, |
[254] |
ἐπιπηδᾶν
~τῷ
ἐρωμένῳ·
ὁ
δὲ
|
οὔτε |
κέντρων
ἡνιοχικῶν
οὔτε
μάστιγος
ἔτι |
[267] |
δεῖ
λόγων
τέχνην·
δεῖν
δὲ
|
οὔτε |
μακρῶν
οὔτε
~βραχέων
ἀλλὰ
μετρίων. |
[254] |
ὁ
δὲ
οὔτε
κέντρων
ἡνιοχικῶν
|
οὔτε |
μάστιγος
ἔτι
ἐντρέπεται,
σκιρτῶν
δὲ |
[251] |
(οὖσα
οὔτε
νυκτὸς
δύναται
καθεύδειν
|
οὔτε |
μεθ᾽
ἡμέραν
οὗ
ἂν
ᾖ |
[260] |
τοῦ
~ἀληθείας
ἧφθαι
οὔτ᾽
ἔστιν
|
οὔτε |
μή
ποτε
ὕστερον
γένηται.
~(Φαῖδρος) |
[251] |
ἀποροῦσα
λυττᾷ,
καὶ
~ἐμμανὴς
(οὖσα
|
οὔτε |
νυκτὸς
δύναται
καθεύδειν
οὔτε
μεθ᾽ |
[240] |
γὰρ
πρεσβύτερος
~συνὼν
οὔθ᾽
ἡμέρας
|
οὔτε |
νυκτὸς
ἑκὼν
ἀπολείπεται,
ἀλλ᾽
ὑπ᾽ |
[250] |
~τῶνδε
ἐκεῖνα
οὐ
ῥᾴδιον
ἁπάσῃ,
|
οὔτε |
ὅσαι
βραχέως
εἶδον
τότε
τἀκεῖ, |
[241] |
τῇ
ἀληθείᾳ
τιμιώτερον
οὔτε
ἔστιν
|
οὔτε |
ποτὲ
ἔσται.
ταῦτά
~τε
οὖν |
[247] |
ὕμνησέ
πω
τῶν
τῇδε
ποιητὴς
|
οὔτε |
ποτὲ
~ὑμνήσει
κατ᾽
ἀξίαν.
ἔχει |
[234] |
τῷ
λαμβάνοντι
χάριτος
ἴσης
ἄξιον,
|
οὔτε |
σοὶ
~βουλομένῳ
τοὺς
ἄλλους
λανθάνειν |
[256] |
ἓν
~νενικήκασιν,
οὗ
μεῖζον
ἀγαθὸν
|
οὔτε |
σωφροσύνη
ἀνθρωπίνη
οὔτε
θεία
μανία |
[231] |
οὔτε
τοὺς
παρεληλυθότας
~πόνους
ὑπολογίζεσθαι,
|
οὔτε |
τὰς
πρὸς
τοὺς
προσήκοντας
διαφορὰς |
[231] |
ἐρωμένοις·
τοῖς
δὲ
μὴ
ἐρῶσιν
|
οὔτε |
τὴν
τῶν
~οἰκείων
ἀμέλειαν
διὰ |
[271] |
τέχνῃ
ποτὲ
λεχθήσεται
~ἢ
γραφήσεται
|
οὔτε |
τι
(ἄλλο
οὔτε
τοῦτο.
ἀλλ᾽ |
[277] |
πέφυκε
μεταχειρισθῆναι
τὸ
~λόγων
γένος,
|
οὔτε |
τι
πρὸς
τὸ
διδάξαι
οὔτε |
[277] |
οὔτε
τι
πρὸς
τὸ
διδάξαι
|
οὔτε |
τι
πρὸς
τὸ
πεῖσαι,
ὡς |
[238] |
ἐπωνυμίαν
~ὀνομαζόμενον
τὸν
ἔχοντα
παρέχεται,
|
οὔτε |
τινὰ
καλὴν
οὔτ᾽
ἐπαξίαν
κεκτῆσθαι. |
[247] |
οὐρανοῦ.
~τὸν
δὲ
ὑπερουράνιον
τόπον
|
οὔτε |
τις
ὕμνησέ
πω
τῶν
τῇδε |
[231] |
ἀμέλειαν
διὰ
τοῦτο
ἔστιν
προφασίζεσθαι,
|
οὔτε |
τοὺς
παρεληλυθότας
~πόνους
ὑπολογίζεσθαι,
οὔτε |
[271] |
~ἢ
γραφήσεται
οὔτε
τι
(ἄλλο
|
οὔτε |
τοῦτο.
ἀλλ᾽
οἱ
νῦν
γράφοντες, |