Pages |
[246] |
τε
καὶ
ἡνίοχοι
πάντες
~αὐτοί
|
τε |
ἀγαθοὶ
καὶ
ἐξ
ἀγαθῶν,
(τὸ |
[230] |
ἀμφιλαφής
τε
~καὶ
ὑψηλή,
τοῦ
|
τε |
ἄγνου
τὸ
ὕψος
καὶ
τὸ |
[248] |
ψυχὴ
κουφίζεται,
τούτῳ
τρέφεται.
θεσμός
|
τε |
Ἀδραστείας
~ὅδε.
ἥτις
ἂν
ψυχὴ |
[273] |
ὡς
ἐὰν
μή
τις
τῶν
|
τε |
ἀκουσομένων
~(τὰς
φύσεις
διαριθμήσηται,
καὶ |
[277] |
~(Σωκράτης)
~πρὶν
ἄν
τις
τό
|
τε |
ἀληθὲς
ἑκάστων
εἰδῇ
πέρι
ὧν |
[234] |
ὁ
λόγος;
οὐχ
ὑπερφυῶς
τά
|
τε |
ἄλλα
καὶ
τοῖς
~ὀνόμασιν
εἰρῆσθαι; |
[257] |
τε
~καὶ
ἐκτέτεισται
παλινῳδία,
τά
|
τε |
ἄλλα
καὶ
τοῖς
ὀνόμασιν
ἠναγκασμένη |
[239] |
περίφοβον
ὄντα
τοῦ
~καταφρονηθῆναι·
τά
|
τε |
ἄλλα
μηχανᾶσθαι
ὅπως
ἂν
ᾖ |
[239] |
κόσμοις
χήτει
οἰκείων
κοσμούμενον,
ὅσα
|
τε |
ἄλλα
τούτοις
ἕπεται
πάντα
~ἐπιτηδεύοντα, |
[278] |
φιλόσοφον
ἢ
τοιοῦτόν
τι
μᾶλλόν
|
τε |
ἂν
αὐτῷ
καὶ
ἁρμόττοι
καὶ |
[263] |
ἑκατέρου
τοῦ
εἴδους,
ἐν
ᾧ
|
τε |
ἀνάγκη
τὸ
~πλῆθος
πλανᾶσθαι
καὶ |
[276] |
ἄλλοι
παιδιαῖς
ἄλλαις
χρῶνται,
~συμποσίοις
|
τε |
ἄρδοντες
αὑτοὺς
ἑτέροις
τε
ὅσα |
[265] |
καὶ
Ἔρωτος,
ἐρωτικὴν
μανίαν
ἐφήσαμέν
|
τε |
ἀρίστην
εἶναι,
καὶ
οὐκ
~οἶδ᾽ |
[267] |
ποιοῦσιν
διὰ
ῥώμην
λόγου,
~(καινά
|
τε |
ἀρχαίως
τά
τ᾽
ἐναντία
καινῶς, |
[230] |
οὕτω
προτείνων
ἐν
~βιβλίοις
τήν
|
τε |
(Ἀττικὴν
φαίνῃ
περιάξειν
ἅπασαν
καὶ |
[272] |
πότε
λεκτέον
καὶ
ἐπισχετέον,
~βραχυλογίας
|
τε |
αὖ
καὶ
ἐλεινολογίας
καὶ
δεινώσεως |
[261] |
καὶ
ἓν
καὶ
πολλά,
μένοντά
|
τε |
αὖ
καὶ
φερόμενα;
~(Φαῖδρος)
μάλα |
[230] |
εὐωδέστατον
παρέχοι
τὸν
τόπον·
ἥ
|
τε |
αὖ
πηγὴ
χαριεστάτη
ὑπὸ
~τῆς |
[267] |
τὸ
τοῦ
~Χαλκηδονίου
σθένος,
ὀργίσαι
|
τε |
αὖ
πολλοὺς
ἅμα
δεινὸς
ἁνὴρ |
[267] |
εἶδον
ὡς
τιμητέα
μᾶλλον,
τά
|
τε |
αὖ
~σμικρὰ
μεγάλα
καὶ
τὰ |
[258] |
ἆρ᾽
οὐκ
~ἰσόθεον
ἡγεῖται
αὐτός
|
τε |
αὑτὸν
ἔτι
ζῶν,
καὶ
οἱ |
[276] |
τῷ
ταὐτὸν
ἴχνος
μετιόντι,
ἡσθήσεταί
|
τε |
~αὐτοὺς
θεωρῶν
φυομένους
ἁπαλούς·
ὅταν |
[268] |
περὶ
μεγάλου
πάνυ
σμικράς,
ὅταν
|
τε |
~βούληται
οἰκτράς,
καὶ
τοὐναντίον
αὖ |
[244] |
θείᾳ
μέντοι
δόσει
~διδομένης.
ἥ
|
τε |
γὰρ
δὴ
ἐν
Δελφοῖς
προφῆτις |
[274] |
Αἰγυπτίους
καὶ
~μνημονικωτέρους
παρέξει·
μνήμης
|
τε |
γὰρ
καὶ
σοφίας
φάρμακον
ηὑρέθη. |
[230] |
καλή
γε
ἡ
καταγωγή.
ἥ
|
τε |
γὰρ
πλάτανος
αὕτη
μάλ᾽
ἀμφιλαφής |
[245] |
ἢ
πάντα
τε
οὐρανὸν
~(πᾶσάν
|
τε |
γῆν
εἰς
ἓν
συμπεσοῦσαν
στῆναι |
[276] |
τούτου
ἀδελφὸν
γνήσιον,
τῷ
τρόπῳ
|
τε |
γίγνεται,
καὶ
~ὅσῳ
ἀμείνων
καὶ |
[257] |
ἐν
ταῖς
πόλεσιν
αἰσχύνονται
λόγους
|
τε |
γράφειν
καὶ
~καταλείπειν
συγγράμματα
ἑαυτῶν, |
[255] |
~πλησιάζῃ
μετὰ
τοῦ
ἅπτεσθαι
ἔν
|
τε |
γυμνασίοις
καὶ
ἐν
ταῖς
ἄλλαις |
[240] |
ἀνάγκης
ἀεὶ
~προσκειμένης
μεταχειρίζεσθαι,
φυλακάς
|
τε |
δὴ
καχυποτόπους
φυλαττομένῳ
διὰ
~παντὸς |
[235] |
τοῦ
~παντὸς
ἡμάρτηκεν,
καὶ
οἷόν
|
τε |
δὴ
παρὰ
πάντα
ταῦτα
ἄλλα |
[248] |
ἰδεῖν
πεδίον
οὗ
ἐστιν,
ἥ
|
τε |
δὴ
~προσήκουσα
ψυχῆς
τῷ
ἀρίστῳ |
[273] |
φύσεις
διαριθμήσηται,
καὶ
κατ᾽
εἴδη
|
τε |
διαιρεῖσθαι
τὰ
ὄντα
καὶ
μιᾷ |
[256] |
μὲν
δὴ
οὖν
εἰς
τεταγμένην
|
τε |
δίαιταν
καὶ
φιλοσοφίαν
νικήσῃ
τὰ |
[271] |
οἷος
ὑφ᾽
οἵων
πείθεται,
παραγιγνόμενόν
|
τε |
δυνατὸς
ᾖ
~διαισθανόμενος
ἑαυτῷ
ἐνδείκνυσθαι |
[267] |
γὰρ
ἁνήρ.
Τεισίαν
δὲ
Γοργίαν
|
τε |
~ἐάσομεν
εὕδειν,
οἳ
πρὸ
τῶν |
[279] |
τῶν
πώποτε
ἁψαμένων
λόγων,
ἔτι
|
τε |
εἰ
αὐτῷ
μὴ
ἀποχρήσαι
ταῦτα, |
[236] |
παντὸς
μᾶλλον
οὕτως
ὅπως
οἷός
|
τε |
εἶ,
ἵνα
μὴ
τὸ
τῶν |
[253] |
τῇ
καλλίονι
στάσει
~ὢν
τό
|
τε |
εἶδος
ὀρθὸς
καὶ
διηρθρωμένος,
ὑψαύχην, |
[234] |
ἀρετὴν
ἐπιδείξονται.
σὺ
οὖν
τῶν
|
τε |
~εἰρημένων
μέμνησο
καὶ
ἐκεῖνο
ἐνθυμοῦ, |
[241] |
πράττων
ταὐτὰ
τῷ
πρόσθεν
ὅμοιός
|
τε |
ἐκείνῳ
καὶ
ὁ
αὐτὸς
~πάλιν |
[242] |
ὦ
Φαῖδρε,
δεινὸν
λόγον
αὐτός
|
τε |
ἐκόμισας
ἐμέ
τε
ἠνάγκασας
εἰπεῖν. |
[250] |
κάλλους,
ὥσπερ
εἴπομεν,
~(μετ᾽
ἐκείνων
|
τε |
ἔλαμπεν
ὄν,
δεῦρό
τ᾽
ἐλθόντες |
[278] |
τὰ
περὶ
λόγων·
καὶ
σύ
|
τε |
ἐλθὼν
φράζε
Λυσίᾳ
~ὅτι
νὼ |
[278] |
ἀγαθῶν
(ἐν)
μόνοις
ἡγούμενος
τό
|
τε |
ἐναργὲς
εἶναι
~καὶ
τέλεον
καὶ |
[240] |
~παντὸς
καὶ
πρὸς
ἅπαντας,
ἀκαίρους
|
τε |
ἐπαίνους
καὶ
ὑπερβάλλοντας
ἀκούοντι,
~ὡς |
[266] |
~(Σωκράτης)
~τούτων
δὴ
ἔγωγε
αὐτός
|
τε |
ἐραστής,
ὦ
Φαῖδρε,
τῶν
διαιρέσεων |
[238] |
τίς
ὠφελία
ἢ
βλάβη
ἀπό
|
τε |
~ἐρῶντος
καὶ
μὴ
τῷ
χαριζομένῳ |
[262] |
οὖν.
~(Σωκράτης)
~ἦ
οὖν
οἷός
|
τε |
ἔσται,
ἀλήθειαν
ἀγνοῶν
ἑκάστου,
τὴν |
[254] |
ὀδύνης,
~ἣν
ὑπὸ
τοῦ
χαλινοῦ
|
τε |
ἔσχεν
καὶ
τοῦ
πτώματος,
μόγις |
[264] |
εἶναι
μήτε
ἄπουν,
ἀλλὰ
μέσα
|
~τε |
ἔχειν
καὶ
ἄκρα,
πρέποντα
ἀλλήλοις |
[249] |
τε
καὶ
ἐξ
ἀρίστων
τῷ
|
τε |
ἔχοντι
καὶ
τῷ
~κοινωνοῦντι
αὐτῆς |
[242] |
ἡμαρτανέτην
περὶ
τὸν
ἔρωτα,
ἔτι
|
τε |
ἡ
εὐήθεια
~αὐτοῖν
πάνυ
ἀστεία, |
[277] |
γεγραμμένῳ
λόγῳ
περὶ
ἑκάστου
παιδιάν
|
τε |
ἡγούμενος
πολλὴν
~ἀναγκαῖον
εἶναι,
καὶ |
[238] |
δὴ
ὑπὸ
ἐπιθυμίας
~ἀρχομένῳ
δουλεύοντί
|
τε |
ἡδονῇ
ἀνάγκη
που
τὸν
ἐρώμενον |
[279] |
λόγους
τὰ
τῆς
φύσεως,
ἔτι
|
τε |
~ἤθει
γεννικωτέρῳ
κεκρᾶσθαι·
ὥστε
οὐδὲν |
[255] |
δὲ
ἤδη
τοῦ
χρόνου
ἥ
|
τε |
ἡλικία
καὶ
τὸ
χρεὼν
ἤγαγεν |
[242] |
λόγον
αὐτός
τε
ἐκόμισας
ἐμέ
|
τε |
ἠνάγκασας
εἰπεῖν.
~(Φαῖδρος)
πῶς
δή; |
[254] |
~ἐλοιδόρησεν
ὀργῇ,
πολλὰ
κακίζων
τόν
|
τε |
ἡνίοχον
καὶ
τὸν
ὁμόζυγα
ὡς |
[252] |
~πτερωνύμου
ἄχθος·
ὅσοι
δὲ
Ἄρεώς
|
τε |
θεραπευταὶ
καὶ
μετ᾽
ἐκείνου
περιεπόλουν, |
[265] |
τίνων
δή;
~(Σωκράτης)
~εἰς
μίαν
|
τε |
ἰδέαν
συνορῶντα
ἄγειν
τὰ
πολλαχῇ |
[271] |
λόγων
συνών.
ὅταν
~δὲ
εἰπεῖν
|
τε |
ἱκανῶς
ἔχῃ
οἷος
ὑφ᾽
οἵων |
[233] |
τοῦτο
παρέστηκεν,
ὡς
οὐχ
οἷόν
|
τε |
ἰσχυρὰν
~φιλίαν
γενέσθαι
ἐὰν
μή |
[246] |
ἵππων
ὁ
μὲν
αὐτῷ
καλός
|
τε |
καὶ
~ἀγαθὸς
καὶ
ἐκ
τοιούτων, |
[230] |
Ἀχελῴου
ἱερὸν
ἀπὸ
τῶν
κορῶν
|
τε |
καὶ
ἀγαλμάτων
ἔοικεν
εἶναι.
~(εἰ |
[251] |
τοῦ
πτεροφυεῖν
ἀρχομένου
ψυχή·
ζεῖ
|
τε |
καὶ
~ἀγανακτεῖ
καὶ
γαργαλίζεται
φύουσα |
[251] |
γίγνεται
ὅταν
ἄρτι
φύωσιν,
κνῆσίς
|
τε |
καὶ
ἀγανάκτησις
~περὶ
τὰ
οὖλα, |
[247] |
τῶν
ἡνιόχων.
ἔνθα
~δὴ
πόνος
|
τε |
καὶ
ἀγὼν
ἔσχατος
ψυχῇ
πρόκειται. |
[278] |
ἔπειτα
εἴ
τινες
τούτου
ἔκγονοί
|
~(τε |
καὶ
ἀδελφοὶ
ἅμα
ἐν
ἄλλαισιν |
[252] |
~περὶ
πλείονος
ποιεῖται,
ἀλλὰ
μητέρων
|
τε |
καὶ
ἀδελφῶν
καὶ
ἑταίρων
~πάντων |
[261] |
αὐτό.
~(Σωκράτης)
περὶ
τοῦ
δικαίου
|
τε |
καὶ
ἀδίκου;
~(Φαῖδρος)
ναί.
~(Σωκράτης) |
[240] |
χρωμένου;
~καὶ
ἐρῶν
μὲν
βλαβερός
|
τε |
καὶ
ἀηδής,
λήξας
δὲ
τοῦ |
[246] |
ἡνιόχησις.
πῇ
δὴ
οὖν
θνητόν
|
τε |
καὶ
ἀθάνατον
~ζῷον
ἐκλήθη
πειρατέον |
[246] |
ἢ
ψυχήν,
ἐξ
ἀνάγκης
ἀγένητόν
|
~τε |
καὶ
ἀθάνατον
ψυχὴ
ἂν
εἴη. |
[253] |
~μελανόμματος,
τιμῆς
ἐραστὴς
μετὰ
σωφροσύνης
|
τε |
καὶ
αἰδοῦς,
καὶ
ἀληθινῆς
~δόξης |
[249] |
χιλιοστῷ
ἀμφότεραι
ἀφικνούμεναι
ἐπὶ
κλήρωσίν
|
τε |
καὶ
αἵρεσιν
τοῦ
~δευτέρου
βίου |
[272] |
μάθῃ
~λόγων,
τούτων
τὴν
εὐκαιρίαν
|
τε |
καὶ
ἀκαιρίαν
διαγνόντι,
~καλῶς
τε |
[239] |
γὰρ
τοιοῦτον
σῶμα
ἐν
πολέμῳ
|
τε |
καὶ
ἄλλαις
~χρείαις
ὅσαι
μεγάλαι |
[279] |
μήν;
~(Σωκράτης)
~ὦ
φίλε
Πάν
|
τε |
καὶ
ἄλλοι
ὅσοι
τῇδε
θεοί, |
[244] |
καὶ
ἐὰν
δὴ
λέγωμεν
Σίβυλλάν
|
τε |
καὶ
ἄλλους,
~ὅσοι
μαντικῇ
χρώμενοι |
[276] |
ἐν
λόγοις
δυναμένου
~παίζειν,
δικαιοσύνης
|
τε |
καὶ
ἄλλων
ὧν
λέγεις
πέρι |
[254] |
καὶ
τὸν
ὁμόζυγα
ὡς
δειλίᾳ
|
τε |
~καὶ
ἀνανδρίᾳ
λιπόντε
τὴν
τάξιν |
[249] |
κάλλος,
τοῦ
ἀληθοῦς
ἀναμιμνῃσκόμενος,
πτερῶταί
|
τε |
καὶ
~ἀναπτερούμενος
προθυμούμενος
ἀναπτέσθαι,
ἀδυνατῶν |
[245] |
πρῶτον
~ψυχῆς
φύσεως
πέρι
θείας
|
τε |
καὶ
ἀνθρωπίνης
ἰδόντα
πάθη
τε |
[259] |
οὐρανὸν
καὶ
λόγους
οὖσαι
θείους
|
τε |
καὶ
ἀνθρωπίνους
ἱᾶσιν
καλλίστην
φωνήν. |
[230] |
καὶ
μᾶλλον
ἐπιτεθυμμένον,
~εἴτε
ἡμερώτερόν
|
τε |
καὶ
ἁπλούστερον
ζῷον,
θείας
τινὸς |
[267] |
ἐπεξέλεγχον
ὡς
ποιητέον
ἐν
κατηγορίᾳ
|
τε |
καὶ
~ἀπολογίᾳ.
τὸν
δὲ
κάλλιστον |
[267] |
ἐπᾴδων
κηλεῖν,
ὡς
ἔφη·
διαβάλλειν
|
τε |
καὶ
ἀπολύσασθαι
~διαβολὰς
ὁθενδὴ
κράτιστος. |
[259] |
τροφῆς
δεῖσθαι
γενόμενον,
ἀλλ᾽
ἄσιτόν
|
τε |
καὶ
ἄποτον
εὐθὺς
ᾄδειν,
~ἕως |
[247] |
ἀληθείας
λέγοντα
ἡ
γὰρ
ἀχρώματός
|
τε |
καὶ
ἀσχημάτιστος
καὶ
~ἀναφὴς
οὐσία |
[274] |
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
τὸ
μὲν
τέχνης
|
τε |
καὶ
ἀτεχνίας
λόγων
πέρι
ἱκανῶς |
[229] |
Πηγάσων
καὶ
(ἄλλων
ἀμηχάνων
πλήθη
|
τε |
καὶ
ἀτοπίαι
~τερατολόγων
τινῶν
φύσεων· |
[246] |
ὅτι
τοιοῦτον·
τούτοις
δὴ
τρέφεταί
|
τε |
~καὶ
αὔξεται
μάλιστά
γε
τὸ |
[278] |
~ἐν
χρόνῳ,
πρὸς
ἄλληλα
(κολλῶν
|
τε |
καὶ
ἀφαιρῶν,
ἐν
δίκῃ
που |
[256] |
ἐὰν
δὲ
δὴ
διαίτῃ
φορτικωτέρᾳ
|
τε |
καὶ
~(ἀφιλοσόφῳ,
φιλοτίμῳ
δὲ
χρήσωνται, |
[247] |
μετέχων,
ἐπὶ
~τὴν
γῆν
ῥέπων
|
τε |
καὶ
βαρύνων
ᾧ
μὴ
καλῶς |
[243] |
ἔχουσι
πρὸς
τὰ
παιδικὰ
φθονερῶς
|
τε |
~καὶ
βλαβερῶς,
πῶς
οὐκ
ἂν |
[258] |
ἤδη,
τὸ
μὴ
καλῶς
λέγειν
|
τε |
καὶ
γράφειν
ἀλλ᾽
αἰσχρῶς
~τε |
[277] |
αἰσχρὸν
εἶναι
τὸ
λόγους
λέγειν
|
τε |
καὶ
γράφειν,
καὶ
ὅπῃ
~γιγνόμενον |
[259] |
λόγον
ὅπῃ
καλῶς
ἔχει
λέγειν
|
τε |
~καὶ
γράφειν
καὶ
ὅπῃ
μή, |
[261] |
πως
περὶ
τὰς
δίκας
~λέγεταί
|
τε |
καὶ
γράφεται
τέχνῃ,
λέγεται
δὲ |
[269] |
οἱ
~ἄνδρες
ὡς
ῥητορικὴν
διδάσκουσίν
|
τε |
καὶ
γράφουσιν,
καὶ
ἔμοιγε
δοκεῖς |
[271] |
οὖν
τὸν
τρόπον
τοῦτον
λέγωσί
|
τε |
καὶ
γράφωσι,
μὴ
~πειθώμεθα
αὐτοῖς |
[276] |
ὡς
ἔοικε,
παιδιᾶς
χάριν
σπερεῖ
|
τε |
~καὶ
γράψει,
ὅταν
(δὲ)
γράφῃ, |
[235] |
παλαιοὶ
γὰρ
καὶ
σοφοὶ
ἄνδρες
|
τε |
~καὶ
γυναῖκες
περὶ
αὐτῶν
εἰρηκότες |
[246] |
~τῷ
δ᾽
ἕπεται
στρατιὰ
θεῶν
|
τε |
καὶ
δαιμόνων,
~(κατὰ
ἕνδεκα
μέρη |
[256] |
τὰς
~μεγίστας
ἡγουμένω
ἀλλήλοιν
δεδωκέναι
|
τε |
καὶ
δεδέχθαι,
ἃς
οὐ
θεμιτὸν |
[255] |
ἐραστοῦ
~ψυχὴν
τοῖς
παιδικοῖς
αἰδουμένην
|
~τε |
καὶ
δεδιυῖαν
(ἕπεσθαι.
ἅτε
οὖν |
[241] |
πολλὰ
καὶ
μετὰ
πολλῶν
ὅρκων
|
τε |
καὶ
δεήσεων
ὑπισχνούμενος
μόγις
~(κατεῖχε |
[244] |
πολλὰ
δὴ
καὶ
καλὰ
ἰδίᾳ
|
τε |
καὶ
δημοσίᾳ
τὴν
Ἑλλάδα
ἠργάσαντο, |
[270] |
ἐμπλησθεὶς
καὶ
~ἐπὶ
φύσιν
νοῦ
|
τε |
καὶ
διανοίας
ἀφικόμενος,
ὧν
δὴ |
[269] |
ἀπαίδευτον
εἰς
~τοὺς
ταῦτα
γεγραφότας
|
τε |
καὶ
διδάσκοντας
ὡς
ῥητορικὴν
τέχνην, |
[247] |
μὲν
οὖν
καὶ
μακάριαι
θέαι
|
τε |
καὶ
διέξοδοι
ἐντὸς
οὐρανοῦ,
ἃς |
[256] |
τῶν
πολλῶν
μακαριστὴν
αἵρεσιν
εἱλέσθην
|
τε |
καὶ
διεπραξάσθην·
~καὶ
διαπραξαμένω
τὸ |
[246] |
κακῷ
καὶ
τοῖς
~ἐναντίοις
φθίνει
|
τε |
καὶ
διόλλυται.
ὁ
μὲν
δὴ |
[247] |
ἕπεται
~δὲ
ὁ
ἀεὶ
ἐθέλων
|
τε |
καὶ
δυνάμενος·
φθόνος
γὰρ
ἔξω |
[257] |
λόγῳ
σοι
ἀπηχὲς
εἴπομεν
Φαῖδρός
|
τε |
καὶ
ἐγώ,
~Λυσίαν
τὸν
τοῦ |
[278] |
λόγων,
οἳ
~ἐπέστελλον
(λέγειν
Λυσίᾳ
|
τε |
καὶ
εἴ
τις
ἄλλος
συντίθησι |
[269] |
διῇμεν
τῶν
παγκάλων
τεχνημάτων
βραχυλογιῶν
|
τε |
καὶ
εἰκονολογιῶν
καὶ
~ὅσα
ἄλλα |
[253] |
τὰ
αὐτά.
οἱ
δὲ
Ἀπόλλωνός
|
τε |
καὶ
~ἑκάστου
τῶν
θεῶν
οὕτω |
[257] |
ὅτι
καλλίστη
καὶ
ἀρίστη
δέδοταί
|
τε |
~καὶ
ἐκτέτεισται
παλινῳδία,
τά
τε |
[246] |
διηγήσεως,
ᾧ
δὲ
ἔοικεν,
~ἀνθρωπίνης
|
τε |
καὶ
ἐλάττονος·
ταύτῃ
οὖν
λέγωμεν. |
[278] |
καὶ
σὺ
εὐξαίμεθ᾽
ἂν
σέ
|
τε |
καὶ
ἐμὲ
γενέσθαι.
~(Φαῖδρος)
παντάπασι |
[266] |
δ᾽
οὐκ
ἀτιμαστέον
αὐτὸ
σοί
|
τε |
καὶ
ἐμοί,
λεκτέον
δὲ
τί |
[246] |
τοιούτων,
ὁ
δ᾽
ἐξ
ἐναντίων
|
τε |
καὶ
ἐναντίος·
χαλεπὴ
δὴ
καὶ |
[262] |
ἰδεῖν
τι
ὧν
~φαμεν
ἀτέχνων
|
τε |
καὶ
ἐντέχνων
εἶναι;
~(Φαῖδρος)
~πάντων |
[274] |
μὴ
πάρεργον,
ἀλλὰ
δεσπόταις
ἀγαθοῖς
|
τε |
καὶ
ἐξ
ἀγαθῶν.
ὥστ᾽
εἰ |
[249] |
αὕτη
πασῶν
τῶν
ἐνθουσιάσεων
ἀρίστη
|
τε |
καὶ
ἐξ
ἀρίστων
τῷ
τε |
[276] |
ἢ
ταῦτα
~μὲν
δὴ
παιδιᾶς
|
τε |
καὶ
ἑορτῆς
χάριν
δρῴη
ἄν, |
[247] |
τοὺς
ἵππους
στήσας
παρέβαλεν
ἀμβροσίαν
|
τε |
καὶ
ἐπ᾽
αὐτῇ
νέκταρ
~ἐπότισεν. |
[248] |
πλησθεῖσα
βαρυνθῇ,
βαρυνθεῖσα
δὲ
πτερορρυήσῃ
|
τε |
καὶ
ἐπὶ
τὴν
γῆν
~πέσῃ, |
[247] |
ἅτ᾽
οὖν
θεοῦ
διάνοια
νῷ
|
~τε |
καὶ
ἐπιστήμῃ
ἀκηράτῳ
τρεφομένη,
καὶ |
[240] |
~ἄλλα
πολλὰ
τῶν
τοιουτοτρόπων
θρεμμάτων
|
τε |
καὶ
ἐπιτηδευμάτων,
οἷς
τό
γε |
[270] |
ῥώμην
ἐμποιήσειν,
τῇ
δὲ
λόγους
|
τε |
καὶ
~ἐπιτηδεύσεις
νομίμους
πειθὼ
ἣν |
[239] |
κτῆσιν
ἡ
τοῦ
ἐρῶντος
ὁμιλία
|
τε |
καὶ
ἐπιτροπεία
παρέξεται.
~σαφὲς
δὴ |
[250] |
ἀτρεμῆ
καὶ
εὐδαίμονα
φάσματα
μυούμενοί
|
~τε |
καὶ
ἐποπτεύοντες
ἐν
αὐγῇ
καθαρᾷ, |
[245] |
τε
καὶ
ἀνθρωπίνης
ἰδόντα
πάθη
|
τε |
καὶ
ἔργα
τἀληθὲς
~νοῆσαι·
ἀρχὴ |
[250] |
δὲ
μετ᾽
ἄλλου
θεῶν,
εἶδόν
|
τε |
καὶ
~ἐτελοῦντο
τῶν
τελετῶν
ἣν |
[235] |
~οἷός
τε
ὢν
ταὐτὰ
ἑτέρως
|
τε |
καὶ
ἑτέρως
λέγων
ἀμφοτέρως
εἰπεῖν |
[253] |
προθυμοῦνται
ᾗ
λέγω,
οὕτω
καλή
|
τε |
καὶ
~εὐδαιμονικὴ
ὑπὸ
τοῦ
δι᾽ |
[239] |
τῷ
ἐραστῇ,
ὅτι
τῶν
φιλτάτων
|
τε |
καὶ
~εὐνουστάτων
καὶ
θειοτάτων
κτημάτων |
[265] |
(μυθικόν
τινα
ὕμνον
προσεπαίσαμεν
μετρίως
|
τε |
καὶ
εὐφήμως
τὸν
~ἐμόν
τε |
[278] |
παντάπασι
μὲν
οὖν
ἔγωγε
βούλομαί
|
τε |
καὶ
εὔχομαι
ἃ
λέγεις.
~(Σωκράτης) |
[260] |
γελοῖον
καὶ
φίλον
ἢ
δεινόν
|
τε |
καὶ
ἐχθρὸν
(εἶναι
ἢ
φίλον) |
[245] |
ἱκανὸς
~ποιητὴς
ἐσόμενος,
ἀτελὴς
αὐτός
|
τε |
καὶ
ἡ
ποίησις
ὑπὸ
τῆς |
[252] |
ἐρώμενον·
σκοποῦσιν
οὖν
εἰ
φιλόσοφός
|
~τε |
καὶ
ἡγεμονικὸς
τὴν
φύσιν,
καὶ |
[263] |
ἄλλῃ
φέρεται,
καὶ
ἀμφισβητοῦμεν
~ἀλλήλοις
|
τε |
καὶ
ἡμῖν
αὐτοῖς;
~(Φαῖδρος)
πάνυ |
[246] |
ἡνιόχου.
θεῶν
μὲν
οὖν
ἵπποι
|
τε |
καὶ
ἡνίοχοι
πάντες
~αὐτοί
τε |
[246] |
δὴ
συμφύτῳ
δυνάμει
~ὑποπτέρου
ζεύγους
|
τε |
καὶ
ἡνιόχου.
θεῶν
μὲν
οὖν |
[254] |
πάντα
πράγματα
παρέχων
τῷ
σύζυγί
|
τε |
καὶ
ἡνιόχῳ
ἀναγκάζει
~ἰέναι
τε |
[254] |
ἀπωτέρω,
ὁ
μὲν
ὑπ᾽
~αἰσχύνης
|
τε |
καὶ
θάμβους
ἱδρῶτι
πᾶσαν
ἔβρεξε |
[250] |
σὺν
εὐδαίμονι
χορῷ
μακαρίαν
ὄψιν
|
τε |
καὶ
~θέαν,
ἑπόμενοι
μετὰ
μὲν |
[261] |
τινα
κατασκευάζεις,
~ἤ
τινα
Θρασύμαχόν
|
τε |
καὶ
Θεόδωρον
Ὀδυσσέα.
~(Σωκράτης)
~ἴσως. |
[239] |
~τὴν
δὲ
τοῦ
σώματος
ἕξιν
|
τε |
καὶ
θεραπείαν
οἵαν
τε
καὶ |
[251] |
~καλεῖται
δεχομένη
(τὸν
ἵμερον)
ἄρδηταί
|
τε |
καὶ
θερμαίνηται,
λωφᾷ
τε
τῆς |
[247] |
διὰ
χρόνου
τὸ
ὂν
ἀγαπᾷ
|
τε |
καὶ
θεωροῦσα
τἀληθῆ
~τρέφεται
καὶ |
[269] |
αὐτοῦ
τέχνη,
οὐχ
ᾗ
Λυσίας
|
τε |
καὶ
~Θρασύμαχος
πορεύεται
δοκεῖ
μοι |
[251] |
οἷον
ἐκ
τῆς
φρίκης
μεταβολή
|
τε |
(καὶ
ἱδρὼς
καὶ
θερμότης
ἀήθης |
[244] |
διανοίας
ποριζομένων
~ἀνθρωπίνῃ
οἰήσει
νοῦν
|
τε |
καὶ
ἱστορίαν,
οἰονοϊστικὴν
ἐπωνόμασαν,
(ἣν |
[248] |
καί
τινι
συντυχίᾳ
χρησαμένη
λήθης
|
τε |
~καὶ
κακίας
πλησθεῖσα
βαρυνθῇ,
βαρυνθεῖσα |
[258] |
τε
καὶ
γράφειν
ἀλλ᾽
αἰσχρῶς
|
~τε |
καὶ
κακῶς.
~(Φαῖδρος)
δῆλον
δή. |
[278] |
γραφομένοις
ἐν
ψυχῇ
~περὶ
δικαίων
|
τε |
καὶ
καλῶν
καὶ
ἀγαθῶν
(ἐν) |
[276] |
ποιοῖ.
~(Σωκράτης)
~τὸν
δὲ
δικαίων
|
τε |
καὶ
καλῶν
καὶ
ἀγαθῶν
ἐπιστήμας |
[252] |
ὄντα
ἑαυτῷ
οἷον
ἄγαλμα
τεκταίνεταί
|
τε |
καὶ
~κατακοσμεῖ,
ὡς
(τιμήσων
τε |
[257] |
τῶν
πολιτικῶν
μάλιστα
ἐρῶσι
λογογραφίας
|
τε |
καὶ
καταλείψεως
~συγγραμμάτων,
οἵ
γε |
[245] |
χρόνον,
~λύσιν
τῷ
ὀρθῶς
μανέντι
|
τε |
καὶ
κατασχομένῳ
(τῶν
παρόντων
κακῶν |
[239] |
μὲν
οὖν
κατὰ
(διάνοιαν
ἐπίτροπός
|
τε |
καὶ
κοινωνὸς
οὐδαμῇ
~λυσιτελὴς
ἀνὴρ |
[274] |
~καὶ
ἀστρονομίαν,
ἔτι
δὲ
πεττείας
|
τε |
καὶ
κυβείας,
καὶ
δὴ
καὶ |
[244] |
ηὕρετο,
καταφυγοῦσα
πρὸς
θεῶν
~εὐχάς
|
τε |
καὶ
λατρείας,
ὅθεν
δὴ
καθαρμῶν |
[246] |
τῷ
θεῷ
φίλον,
ταύτῃ
~ἐχέτω
|
τε |
καὶ
λεγέσθω·
τὴν
δὲ
αἰτίαν |
[272] |
ἀπίῃ
καὶ
τραχεῖαν,
ἐξὸν
ὀλίγην
|
τε |
καὶ
λείαν.
~ἀλλ᾽
εἴ
τινά |
[230] |
ἀγαπητὸν
καὶ
σφόδρα
ἡδύ·
~θερινόν
|
τε |
καὶ
λιγυρὸν
ὑπηχεῖ
τῷ
τῶν |
[274] |
~Θεύθ.
τοῦτον
δὴ
πρῶτον
ἀριθμόν
|
τε |
καὶ
λογισμὸν
εὑρεῖν
καὶ
(γεωμετρίαν |
[245] |
ὑφ᾽
ἑαυτοῦ
κινουμένου,
~ψυχῆς
οὐσίαν
|
τε |
καὶ
λόγον
τοῦτον
αὐτόν
τις |
[227] |
ὑπέρτερον"
πρᾶγμα
~ποιήσασθαι
τὸ
τεήν
|
τε |
καὶ
Λυσίου
διατριβὴν
ἀκοῦσαι;
~(Φαῖδρος) |
[266] |
τὰ
δὲ
νῦν
παρὰ
σοῦ
|
τε |
καὶ
~Λυσίου
μαθόντας
εἰπὲ
τί |
[245] |
τρίτη
δὲ
ἀπὸ
Μουσῶν
κατοκωχή
|
τε |
καὶ
μανία,
λαβοῦσα
ἁπαλὴν
καὶ |
[262] |
τὴν
τοῦ
ἀγνοουμένου
ὁμοιότητα
~σμικράν
|
τε |
καὶ
μεγάλην
ἐν
τοῖς
ἄλλοις |
[261] |
ἐν
ἰδίοις,
ἡ
~αὐτὴ
σμικρῶν
|
(τε |
καὶ
μεγάλων
πέρι,
καὶ
οὐδὲν |
[269] |
ἔσῃ
~ῥήτωρ
ἐλλόγιμος,
προσλαβὼν
ἐπιστήμην
|
τε |
καὶ
μελέτην,
ὅτου
δ᾽
ἂν |
[258] |
οὖν
ὁ
τρόπος
τοῦ
καλῶς
|
τε |
καὶ
μὴ
γράφειν;
δεόμεθά
τι, |
[235] |
τῶν
ἐν
τῷ
βιβλίῳ
~βελτίω
|
τε |
καὶ
μὴ
ἐλάττω
ἕτερα
ὑπέσχησαι |
[237] |
ἴσμεν.
τῷ
δὴ
τὸν
ἐρῶντά
|
τε |
καὶ
μὴ
κρινοῦμεν;
δεῖ
~αὖ |
[252] |
ἕκαστος
ἦν
χορευτής,
ἐκεῖνον
τιμῶν
|
τε |
καὶ
~μιμούμενος
εἰς
τὸ
δυνατὸν |
[278] |
καταβάντε
ἐς
τὸ
Νυμφῶν
νᾶμά
|
τε |
καὶ
μουσεῖον
ἠκούσαμεν
λόγων,
οἳ |
[270] |
σκόπει
τί
ποτε
λέγει
Ἱπποκράτης
|
τε |
καὶ
ὁ
ἀληθὴς
λόγος.
~ἆρ᾽ |
[243] |
ἀναιδῶς
εἴρησθον
τὼ
λόγω,
οὗτός
|
τε |
καὶ
ὁ
ἐκ
~τοῦ
βιβλίου |
[266] |
ἡ
λόγων
τέχνη,
ᾗ
~Θρασύμαχός
|
τε |
καὶ
οἱ
ἄλλοι
χρώμενοι
σοφοὶ |
[258] |
ἄξιος
εἶναι
~συγγράφειν,
πενθεῖ
αὐτός
|
τε |
καὶ
οἱ
ἑταῖροι.
~(Φαῖδρος)
καὶ |
[255] |
οὐδ᾽
οἱ
σύμπαντες
ἄλλοι
φίλοι
|
τε |
καὶ
οἰκεῖοι
μοῖραν
φιλίας
~οὐδεμίαν |
[240] |
ἑκὼν
ἀπολείπεται,
ἀλλ᾽
ὑπ᾽
(ἀνάγκης
|
τε |
~καὶ
οἴστρου
ἐλαύνεται,
ὃς
ἐκείνῳ |
[277] |
μή·
~τὸ
γὰρ
ἀγνοεῖν
ὕπαρ
|
τε |
καὶ
ὄναρ
δικαίων
(καὶ
ἀδίκων |
[252] |
τε
καὶ
~κατακοσμεῖ,
ὡς
(τιμήσων
|
τε |
καὶ
ὀργιάσων.
οἱ
μὲν
δὴ |
[271] |
~δῆλον
ἄρα
ὅτι
ὁ
Θρασύμαχός
|
τε |
καὶ
ὃς
ἂν
ἄλλος
σπουδῇ |
[246] |
~οὖν
οὖσα
καὶ
ἐπτερωμένη
μετεωροπορεῖ
|
τε |
καὶ
πάντα
τὸν
κόσμον
διοικεῖ, |
[247] |
τό
γε
ἀληθὲς
εἰπεῖν,
ἄλλως
|
~τε |
καὶ
περὶ
ἀληθείας
λέγοντα
ἡ |
[269] |
τὴν
τοῦ
τῷ
ὄντι
ῥητορικοῦ
|
τε |
καὶ
πιθανοῦ
(τέχνην
πῶς
~καὶ |
[254] |
αἰσθήσει
διαθερμήνας
τὴν
ψυχήν,
~γαργαλισμοῦ
|
τε |
καὶ
πόθου
(κέντρων
ὑποπλησθῇ,
ὁ |
[271] |
διδῷ,
~πρῶτον
πάσῃ
ἀκριβείᾳ
γράψει
|
τε |
καὶ
ποιήσει
ψυχὴν
ἰδεῖν,
πότερον |
[259] |
ἡδονῆς,
~(ὥστε
ᾄδοντες
ἠμέλησαν
σίτων
|
τε |
καὶ
ποτῶν,
καὶ
ἔλαθον
τελευτήσαντες |
[271] |
αὐτὰ
ἐν
ταῖς
~πράξεσιν
ὄντα
|
τε |
καὶ
πραττόμενα,
(ὀξέως
τῇ
αἰσθήσει |
[252] |
ἐρωμένους
καὶ
τοὺς
ἄλλους
ὁμιλεῖ
|
τε |
~καὶ
προσφέρεται.
τόν
τε
οὖν |
[257] |
αὐτὸς
ὅτι
οἱ
μέγιστον
~δυνάμενοί
|
τε |
καὶ
σεμνότατοι
ἐν
ταῖς
πόλεσιν |
[254] |
βάθρῳ
βεβῶσαν·
ἰδοῦσα
δὲ
ἔδεισέ
|
τε |
καὶ
σεφθεῖσα
~ἀνέπεσεν
ὑπτία,
καὶ |
[276] |
ἀμῦναι
~ἑαυτῷ,
ἐπιστήμων
δὲ
λέγειν
|
τε |
καὶ
σιγᾶν
πρὸς
οὓς
δεῖ. |
[265] |
τε
καὶ
εὐφήμως
τὸν
~ἐμόν
|
τε |
καὶ
σὸν
δεσπότην
ἔρωτα,
ὦ |
[234] |
καὶ
ταύτῃ
δεῖ
ὑπ᾽
ἐμοῦ
|
τε |
καὶ
σοῦ
τὸν
λόγον
ἐπαινεθῆναι, |
[276] |
χρώμενος,
λαβὼν
ψυχὴν
προσήκουσαν,
φυτεύῃ
|
τε |
~καὶ
σπείρῃ
μετ᾽
ἐπιστήμης
λόγους, |
[255] |
ἤ
τις
ἠχὼ
ἀπὸ
λείων
|
τε |
καὶ
~στερεῶν
ἁλλομένη
πάλιν
ὅθεν |
[278] |
ὦ
Φαῖδρε,
εἶναι
οἷον
~ἐγώ
|
τε |
καὶ
σὺ
εὐξαίμεθ᾽
ἂν
σέ |
[269] |
(χαλεπῶς
~ἂν
αὐτούς,
ὥσπερ
ἐγώ
|
τε |
καὶ
σύ,
ὑπ᾽
ἀγροικίας
ῥῆμά |
[272] |
ἴσως
ὁ
συγγραφεύς,
ὦ
~Φαῖδρέ
|
τε |
καὶ
Σώκρατες,
δοκεῖ
οὕτως;
μὴ |
[269] |
νῷν
ἐπιπλῆξαι
εἰπόντας·
ὦ
Φαῖδρέ
|
τε |
καὶ
Σώκρατες,
οὐ
~χρὴ
χαλεπαίνειν |
[254] |
γνάθους
καθῄμαξεν
καὶ
τὰ
σκέλη
|
τε |
καὶ
τὰ
ἰσχία
~πρὸς
τὴν |
[252] |
φονικοὶ
~καὶ
ἕτοιμοι
καθιερεύειν
αὑτούς
|
τε |
καὶ
τὰ
παιδικά.
~(καὶ
οὕτω |
[253] |
καὶ
ὅταν
κτήσωνται,
μιμούμενοι
αὐτοί
|
τε |
καὶ
τὰ
παιδικὰ
πείθοντες
~καὶ |
[244] |
καὶ
λατρείας,
ὅθεν
δὴ
καθαρμῶν
|
τε |
καὶ
τελετῶν
τυχοῦσα
ἐξάντη
~ἐποίησε |
[272] |
τε
καὶ
ἀκαιρίαν
διαγνόντι,
~καλῶς
|
τε |
καὶ
τελέως
ἐστὶν
ἡ
τέχνη |
[255] |
ἄρδει
τε
καὶ
~ὥρμησε
πτεροφυεῖν
|
τε |
καὶ
τὴν
τοῦ
ἐρωμένου
αὖ |
[229] |
ἰέναι,
καὶ
οὐκ
ἀηδές,
ἄλλως
|
τε |
καὶ
τήνδε
~τὴν
ὥραν
τοῦ |
[229] |
τήνδε
~τὴν
ὥραν
τοῦ
ἔτους
|
τε |
καὶ
τῆς
ἡμέρας.
~(Σωκράτης)
πρόαγε |
[259] |
Οὐρανίᾳ
τοὺς
ἐν
φιλοσοφίᾳ
διάγοντάς
|
τε |
καὶ
~τιμῶντας
τὴν
ἐκείνων
μουσικὴν |
[242] |
τὸν
ποταμὸν
διαβαίνειν,
τὸ
δαιμόνιόν
|
τε |
καὶ
τὸ
εἰωθὸς
~σημεῖόν
μοι |
[269] |
δὲ
ἕκαστα
τούτων
πιθανῶς
λέγειν
|
τε |
καὶ
τὸ
ὅλον
συνίστασθαι,
~οὐδὲν |
[238] |
τῶν
ἄλλων
~ἐπιθυμιῶν
ἐπιθυμία
(γαστριμαργία
|
τε |
καὶ
τὸν
ἔχοντα
ταὐτὸν
τοῦτο |
[254] |
τῷ
~ἡνιόχῳ
τῶν
ἵππων,
ἀεί
|
τε |
καὶ
τότε
αἰδοῖ
βιαζόμενος,
ἑαυτὸν |
[258] |
ἐξαλειφθῇ
καὶ
ἄμοιρος
γένηται
λογογραφίας
|
τε |
καὶ
τοῦ
ἄξιος
εἶναι
~συγγράφειν, |
[268] |
τὴν
τούτων
σύστασιν
πρέπουσαν
ἀλλήλοις
|
τε |
καὶ
τῷ
ὅλῳ
συνισταμένην.
~(Σωκράτης) |
[241] |
τῆς
προτέρας
ἀνοήτου
ἀρχῆς
~ὁρκωμόσιά
|
τε |
καὶ
ὑποσχέσεις
(ἐμπεδώσῃ
ἔχει,
νοῦν |
[230] |
γὰρ
πλάτανος
αὕτη
μάλ᾽
ἀμφιλαφής
|
τε |
~καὶ
ὑψηλή,
τοῦ
τε
ἄγνου |
[256] |
οἰκειότης,
σωφροσύνῃ
θνητῇ
κεκραμένη,
θνητά
|
τε |
καὶ
~φειδωλὰ
οἰκονομοῦσα,
ἀνελευθερίαν
ὑπὸ |
[266] |
~ἵνα
οἷός
τε
ὦ
λέγειν
|
τε |
καὶ
φρονεῖν·
ἐάν
τέ
τιν᾽ |
[239] |
διάνοιαν
ἐραστὴν
ἐρωμένῳ
ἀνάγκη
γιγνομένων
|
τε |
καὶ
φύσει
ἐνόντων
~(τῶν)
μὲν |
[236] |
ἐπαινετέον,
τῶν
δὲ
μὴ
ἀναγκαίων
|
τε |
καὶ
~χαλεπῶν
εὑρεῖν
πρὸς
τῇ |
[271] |
δὲ
δὴ
διαταξάμενος
τὰ
λόγων
|
τε |
καὶ
ψυχῆς
γένη
καὶ
τὰ |
[251] |
συμπεφραγμένα,
ἀναπνοὴν
δὲ
~λαβοῦσα
κέντρων
|
τε |
καὶ
ὠδίνων
ἔληξεν,
~ἡδονὴν
δ᾽ |
[235] |
καὶ
αὐτὸ
τοῦτο
ἐπιλέλησμαι,
ὅπως
|
τε |
καὶ
ὧντινων
ἤκουσα.
~(Φαῖδρος)
~ἀλλ᾽ |
[238] |
ὂν
περὶ
οὗ
βουλευτέον,
εἴρηταί
|
τε |
καὶ
ὥρισται,
~βλέποντες
δὲ
δὴ |
[255] |
(τὰς
διόδους
τῶν
πτερῶν
ἄρδει
|
τε |
καὶ
~ὥρμησε
πτεροφυεῖν
τε
καὶ |
[251] |
~ἐπιρρυείσης
δὲ
τῆς
τροφῆς
ᾤδησέ
|
τε |
καὶ
ὥρμησε
φύεσθαι
ἀπὸ
τῆς |
[239] |
ἕξιν
τε
καὶ
θεραπείαν
οἵαν
|
τε |
καὶ
ὡς
θεραπεύσει
οὗ
ἂν |
[274] |
~κρῖναι
τίν᾽
ἔχει
μοῖραν
βλάβης
|
τε |
καὶ
ὠφελίας
τοῖς
μέλλουσι
χρῆσθαι· |
[254] |
ὀπίσω
σπάσας
τὸν
χαλινόν,
τήν
|
τε |
~κακηγόρον
γλῶτταν
καὶ
τὰς
γνάθους |
[231] |
οἱ
μὲν
~ἐρῶντες
σκοποῦσιν
ἅ
|
τε |
κακῶς
διέθεντο
τῶν
αὑτῶν
διὰ |
[272] |
πεπραγμένα,
ἀλλὰ
τὰ
εἰκότα,
ἔν
|
τε |
κατηγορίᾳ
καὶ
ἀπολογίᾳ,
καὶ
~πάντως |
[260] |
παντὸς
ἄξιον
τὸ
θρέμμα
οἴκοι
|
τε |
~κεκτῆσθαι
καὶ
ἐπὶ
στρατιᾶς,
ἀποπολεμεῖν |
[233] |
καὶ
παρὰ
τὸ
~βέλτιστον
τά
|
τε |
λεγόμενα
καὶ
τὰ
πραττόμενα
ἐπαινοῦσιν, |
[267] |
καὶ
~γνωμολογίαν
καὶ
εἰκονολογίαν
ὀνομάτων
|
τε |
Λικυμνίων
ἃ
ἐκείνῳ
ἐδωρήσατο
~πρὸς |
[267] |
τά
τ᾽
ἐναντία
καινῶς,
συντομίαν
|
τε |
λόγων
καὶ
ἄπειρα
~μήκη
περὶ |
[253] |
δὴ
τὸν
~ἐρώμενον
αἰτιώμενοι
ἔτι
|
τε |
μᾶλλον
ἀγαπῶσι,
κἂν
ἐκ
Διὸς |
[264] |
σήματι
κεῖμαι.
~ὄφρ᾽
ἂν
ὕδωρ
|
τε |
νάῃ
καὶ
δένδρεα
μακρὰ
τεθήλῃ, |
[252] |
τῷ
ἐπιτηδεύματι,
τότε
~ἐπιχειρήσαντες
μανθάνουσί
|
τε |
ὅθεν
ἄν
τι
δύνωνται
καὶ |
[277] |
εἰς
τόδε,
ὅπως
τὸ
Λυσίου
|
τε |
ὄνειδος
~ἐξετάσαιμεν
τῆς
τῶν
λόγων |
[244] |
καὶ
~ἐντιμότερον
μαντικὴ
οἰωνιστικῆς,
τό
|
τε |
ὄνομα
τοῦ
ὀνόματος
ἔργον
τ᾽ |
[268] |
δὴ
τυγχάνει
ἐπιστάμενος
ὡς
οἷόν
|
τε |
ὀξυτάτην
~καὶ
βαρυτάτην
(χορδὴν
ποιεῖν, |
[244] |
ἐμφρόνων,
ζήτησιν
τοῦ
μέλλοντος
διά
|
τε |
~ὀρνίθων
ποιουμένων
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[272] |
καὶ
ἐλεινολογίας
καὶ
δεινώσεως
ἑκάστων
|
τε |
ὅσα
ἂν
εἴδη
μάθῃ
~λόγων, |
[276] |
~συμποσίοις
τε
ἄρδοντες
αὑτοὺς
ἑτέροις
|
τε |
ὅσα
τούτων
ἀδελφά,
τότ᾽
ἐκεῖνος, |
[252] |
ὁμιλεῖ
τε
~καὶ
προσφέρεται.
τόν
|
τε |
οὖν
ἔρωτα
τῶν
καλῶν
πρὸς |
[242] |
εἰπέτην
ὡς
~τοιούτου
ὄντος·
ταύτῃ
|
τε |
οὖν
ἡμαρτανέτην
περὶ
τὸν
ἔρωτα, |
[241] |
ἔστιν
οὔτε
ποτὲ
ἔσται.
ταῦτά
|
~τε |
οὖν
χρή,
ὦ
παῖ,
συννοεῖν, |
[259] |
δὴ
μάλιστα
τῶν
Μουσῶν
περί
|
~τε |
οὐρανὸν
καὶ
λόγους
οὖσαι
θείους |
[245] |
οὔτε
γίγνεσθαι
δυνατόν,
ἢ
πάντα
|
τε |
οὐρανὸν
~(πᾶσάν
τε
γῆν
εἰς |
[277] |
πᾶν
~ὁρίζεσθαι
δυνατὸς
γένηται,
ὁρισάμενός
|
τε |
πάλιν
κατ᾽
εἴδη
μέχρι
τοῦ |
[277] |
λέγει
ἢ
γράφει,
κατ᾽
αὐτό
|
τε |
πᾶν
~ὁρίζεσθαι
δυνατὸς
γένηται,
ὁρισάμενός |
[258] |
δεόμεθά
τι,
ὦ
Φαῖδρε,
Λυσίαν
|
τε |
~περὶ
τούτων
ἐξετάσαι
καὶ
ἄλλον |
[266] |
μὲν
αὐτοὶ
λέγειν
γεγόνασιν,
ἄλλους
|
~τε |
ποιοῦσιν,
οἳ
ἂν
δωροφορεῖν
αὐτοῖς |
[254] |
τε
καὶ
ἡνιόχῳ
ἀναγκάζει
~ἰέναι
|
τε |
πρὸς
τὰ
παιδικὰ
καὶ
μνείαν |
[227] |
~νεωτέρῳ,
καὶ
ὅσα
ἄλλα
(ἐμοί
|
τε |
πρόσεστι
καὶ
τοῖς
πολλοῖς
ἡμῶν· |
[267] |
μέσον
οὐκ
ἄγομεν,
ὃς
~ὑποδήλωσίν
|
τε |
πρῶτος
ηὗρεν
καὶ
παρεπαίνους
οἱ |
[257] |
Φαῖδρον
εἰρῆσθαι.
ἀλλὰ
τῶν
προτέρων
|
τε |
συγγνώμην
καὶ
~τῶνδε
χάριν
ἔχων, |
[256] |
ὡς
σφόδρ᾽
εὔνουν
ἀσπαζόμενος,
ὅταν
|
τε |
συγκατακέωνται,
~οἷός
ἐστι
μὴ
ἂν |
[251] |
ἐκ
δὲ
ἀμφοτέρων
~μεμειγμένων
ἀδημονεῖ
|
τε |
τῇ
ἀτοπίᾳ
τοῦ
πάθους
καὶ |
[248] |
κατίδῃ
τι
τῶν
ἀληθῶν,
μέχρι
|
τε |
τῆς
~ἑτέρας
περιόδου
εἶναι
ἀπήμονα, |
[251] |
ἄρδηταί
τε
καὶ
θερμαίνηται,
λωφᾷ
|
τε |
τῆς
ὀδύνης
~(καὶ
γέγηθεν·
ὅταν |
[244] |
~ἐποίησε
τὸν
(ἑαυτῆς)
ἔχοντα
πρός
|
τε |
τὸν
παρόντα
καὶ
τὸν
ἔπειτα |
[238] |
γὰρ
ἐδωδὴν
κρατοῦσα
τοῦ
λόγου
|
τε |
τοῦ
ἀρίστου
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[256] |
ἧττον
δὲ
ἐκείνων,
~ἀλλήλοιν
(διά
|
τε |
τοῦ
ἔρωτος
καὶ
ἔξω
γενομένω |
[248] |
ἐκεῖ
(λειμῶνος
τυγχάνει
οὖσα,
ἥ
|
~τε |
τοῦ
πτεροῦ
φύσις,
ᾧ
ψυχὴ |
[252] |
καὶ
τούτῳ
τῷ
τρόπῳ
πρός
|
τε |
τοὺς
ἐρωμένους
καὶ
τοὺς
ἄλλους |
[279] |
τῆς
~ἡλικίας
εἰ
περὶ
αὐτούς
|
τε |
τοὺς
λόγους,
οἷς
νῦν
ἐπιχειρεῖ, |
[276] |
γράψει,
ὅταν
(δὲ)
γράφῃ,
ἑαυτῷ
|
τε |
ὑπομνήματα
θησαυριζόμενος,
εἰς
τὸ
~λήθης |
[261] |
~πάριτε
δή,
θρέμματα
γενναῖα,
καλλίπαιδά
|
τε |
Φαῖδρον
πείθετε
ὡς
ἐὰν
μὴ |
[277] |
ἐπιστήμης
λόγους,
~οἳ
ἑαυτοῖς
τῷ
|
τε |
φυτεύσαντι
(βοηθεῖν
ἱκανοὶ
καὶ
οὐχὶ |
[260] |
~κεκτῆσθαι
καὶ
ἐπὶ
στρατιᾶς,
ἀποπολεμεῖν
|
τε |
χρήσιμον
καὶ
πρός
γ᾽
ἐνεγκεῖν |
[277] |
τοῦ
ἀτμήτου
~τέμνειν
ἐπιστηθῇ,
περί
|
τε |
ψυχῆς
φύσεως
διιδὼν
κατὰ
ταὐτά, |
[266] |
διαιρέσεων
καὶ
συναγωγῶν,
~ἵνα
οἷός
|
τε |
ὦ
λέγειν
τε
καὶ
φρονεῖν· |
[245] |
~ψυχήν,
ἐγείρουσα
καὶ
ἐκβακχεύουσα
κατά
|
τε |
ᾠδὰς
καὶ
κατὰ
τὴν
ἄλλην |
[237] |
~τοῦ
ἐρῶντος
δέοι
χαρίζεσθαι,
ἔλεγέν
|
τε |
ὧδε
~περὶ
παντός,
ὦ
παῖ, |
[235] |
μοι
νεανιεύεσθαι
ἐπιδεικνύμενος
ὡς
~οἷός
|
τε |
ὢν
ταὐτὰ
ἑτέρως
τε
καὶ |