Pages
[257]	ὅδε αὐτοῦ μηκέτι ἐπαμφοτερίζῃ καθάπερ	νῦν,	ἀλλ᾽ ἁπλῶς πρὸς ἔρωτα ~μετὰ
[244]	οὕτω νομίσαντες ἔθεντο, οἱ δὲ	νῦν	ἀπειροκάλως τὸ ταῦ ἐπεμβάλλοντες ~μαντικὴν
[242]	δὲ ἄλλων πάμπολυ κρατεῖς καὶ	νῦν	αὖ ~δοκεῖς αἴτιός μοι γεγενῆσθαι
[272]	πείρας ἔχοιμ᾽ ἄν, ἀλλ᾽ οὔτι	νῦν	γ᾽ οὕτως ἔχω. ~(Σωκράτης) βούλει
[238]	λόγου γένωμαι, μὴ θαυμάσῃς· τὰ	νῦν	~γὰρ οὐκέτι πόρρω διθυράμβων φθέγγομαι.
[262]	~πάντων γέ που μάλιστα, ὡς	νῦν	γε ψιλῶς πως λέγομεν, οὐκ
[228]	~σχολὴν συνέθηκε, δεινότατος ὢν τῶν	νῦν	γράφειν, ταῦτα ἰδιώτην ὄντα ~ἀπομνημονεύσειν
[271]	(ἄλλο οὔτε τοῦτο. ἀλλ᾽ οἱ	νῦν	γράφοντες, ὧν σὺ ~ἀκήκοας, τέχνας
[242]	~(ἀμβλακὼν τιμὰν πρὸς ἀνθρώπων ἀμείψω·	~νῦν	δ᾽ ᾔσθημαι τὸ ἁμάρτημα. ~(Φαῖδρος)
[230]	καὶ ὅποι ἂν ἄλλοσε ~βούλῃ.	νῦν	δ᾽ οὖν ἐν τῷ παρόντι
[241]	λέγων ὅσα αὖ ἔχει ἀγαθά·	νῦν	δὲ δή, ὦ Σώκρατες, τί
[250]	ἰόν καὶ τἆλλα ὅσα ἐραστά·	νῦν	δὲ κάλλος μόνον ταύτην ἔσχε
[253]	ἢ κακοῦ ~κακία, οὐ διείπομεν,	νῦν	δὲ λεκτέον. ὁ μὲν τοίνυν
[244]	κακὸν εἶναι, καλῶς ἂν ἐλέγετο·	νῦν	~δὲ τὰ μέγιστα τῶν ἀγαθῶν
[277]	τοῦτ᾽ ἔτι κάλλιον λέγεις. ~(Σωκράτης)	~νῦν	δὴ ἐκεῖνα ἤδη, ὦ Φαῖδρε,
[250]	ὄντες καὶ ἀσήμαντοι τούτου ὃ	νῦν	~δὴ σῶμα περιφέροντες ὀνομάζομεν, ὀστρέου
[249]	~συμπορευθεῖσα θεῷ καὶ ὑπεριδοῦσα ἃ	νῦν	εἶναί φαμεν, καὶ ἀνακύψασα εἰς
[279]	αὐτούς τε τοὺς λόγους, οἷς	νῦν	ἐπιχειρεῖ, πλέον ἢ παίδων ~διενέγκοι
[272]	ἧς τότε ἦσαν οἱ λόγοι,	~νῦν	ἔργῳ παροῦσά οἱ, ᾗ προσοιστέον
[253]	ἡνιοχικὸν δὲ εἶδος (τρίτον, καὶ	νῦν	ἔτι ἡμῖν ταῦτα μενέτω. ~τῶν
[237]	πρότερον ~(δοκῶν τούτῳ σοφὸς εἶναι,	νῦν	ἔτι μᾶλλον δόξῃ. ~ἦν οὕτω
[228]	δεήθητι ὅπερ τάχα ~πάντως ποιήσει	νῦν	ἤδη ποιεῖν. ~(Φαῖδρος) ~ἐμοὶ ὡς
[260]	λέγωσι· καὶ δὴ καὶ τὸ	νῦν	λεχθὲν οὐκ ἀφετέον. ~(Φαῖδρος) ὀρθῶς
[250]	δι᾽ ἣν πόθῳ τῶν τότε	νῦν	μακρότερα εἴρηται· ~περὶ δὲ κάλλους,
[235]	σὺ βελτίω τούτων ἀκήκοας; ~(Σωκράτης)	~νῦν	μὲν οὕτως οὐκ ἔχω εἰπεῖν·
[244]	καὶ ἱστορίαν, οἰονοϊστικὴν ἐπωνόμασαν, (ἣν	νῦν	~οἰωνιστικὴν τῷ ω σεμνύνοντες οἱ
[247]	(ἐν ἑτέρῳ οὖσα ~ὧν ἡμεῖς	νῦν	ὄντων καλοῦμεν, ἀλλὰ τὴν ἐν
[266]	μέχρι τοῦδε διαλεκτικούς. τὰ δὲ	νῦν	παρὰ σοῦ τε καὶ ~Λυσίου
[257]	δίδου τ᾽ ἔτι μᾶλλον ἢ	νῦν	παρὰ τοῖς καλοῖς ~τίμιον εἶναι.
[259]	γὰρ οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὅπερ	νῦν	προυθέμεθα σκέψασθαι, τὸν λόγον ὅπῃ
[275]	ὠφελίας τοῖς μέλλουσι χρῆσθαι· ~καὶ	νῦν	(σύ, πατὴρ ὢν γραμμάτων, δι᾽

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2007