Pages |
[241] |
χαρίζεσθαι
μᾶλλον,
λέγων
ὅσα
αὖ
|
ἔχει |
ἀγαθά·
νῦν
δὲ
δή,
ὦ |
[268] |
γε
δὴ
πλήθους
συνόδοις.
~(Σωκράτης)
|
~ἔχει |
γάρ.
ἀλλ᾽
ὦ
δαιμόνιε,
ἰδὲ |
[275] |
γάρ
που,
ὦ
Φαῖδρε,
τοῦτ᾽
|
ἔχει |
γραφή,
καὶ
ὡς
ἀληθῶς
ὅμοιον |
[247] |
οὔτε
ποτὲ
~ὑμνήσει
κατ᾽
ἀξίαν.
|
ἔχει |
δὲ
ὧδε
τολμητέον
γὰρ
οὖν |
[237] |
οἷόν
τ᾽
ἔστι
καὶ
ἣν
|
ἔχει |
δύναμιν,
(ὁμολογίᾳ
θέμενοι
ὅρον,
εἰς |
[271] |
ἀνάγκη
εἰδέναι
ψυχὴ
ὅσα
εἴδη
|
ἔχει. |
ἔστιν
οὖν
τόσα
καὶ
τόσα, |
[245] |
κινούμενον,
παῦλαν
ἔχον
κινήσεως,
παῦλαν
|
ἔχει |
ζωῆς.
μόνον
δὴ
τὸ
αὑτὸ |
[264] |
λόγον
εἴτε
οὕτως
εἴτε
ἄλλως
|
ἔχει, |
καὶ
~εὑρήσεις
τοῦ
ἐπιγράμματος
οὐδὲν |
[240] |
γε
καὶ
ἡ
τούτων
συνουσία
|
ἔχει. |
~καὶ
μὴν
τό
γε
ἀναγκαῖον |
[259] |
σκέψασθαι,
τὸν
λόγον
ὅπῃ
καλῶς
|
ἔχει |
λέγειν
τε
~καὶ
γράφειν
καὶ |
[256] |
ἀπολαῦσαι·
ὁ
δὲ
~τῶν
παιδικῶν
|
ἔχει |
μὲν
οὐδὲν
εἰπεῖν,
σπαργῶν
δὲ |
[274] |
τέχνης,
ἄλλος
δὲ
~κρῖναι
τίν᾽
|
ἔχει |
μοῖραν
βλάβης
τε
καὶ
ὠφελίας |
[240] |
~ἀνομοιότητι
μάλιστα
ἐραστὴς
πρὸς
παιδικὰ
|
ἔχει. |
νεωτέρῳ
γὰρ
πρεσβύτερος
~συνὼν
οὔθ᾽ |
[241] |
~ὁρκωμόσιά
τε
καὶ
ὑποσχέσεις
(ἐμπεδώσῃ
|
ἔχει, |
νοῦν
ἤδη
ἐσχηκὼς
καὶ
~σεσωφρονηκώς, |
[255] |
μὲν
ἐραστοῦ
ὁ
ἀκόλαστος
ἵππος
|
ἔχει |
ὅτι
λέγῃ
~πρὸς
τὸν
ἡνίοχον, |
[236] |
τῶν
αὐτῶν.
~(Φαῖδρος)
~οἶσθ᾽
ὡς
|
ἔχει; |
παῦσαι
πρός
με
καλλωπιζόμενος·
σχεδὸν |
[278] |
μὲν
εἰδὼς
ᾗ
τὸ
~ἀληθὲς
|
ἔχει |
συνέθηκε
ταῦτα,
καὶ
ἔχων
βοηθεῖν, |
[268] |
μᾶλλον
ἴδωμεν,
τίνα
καὶ
πότ᾽
|
ἔχει |
~τὴν
τῆς
τέχνης
δύναμιν.
~(Φαῖδρος) |
[230] |
σύσκιον
πάγκαλον,
καὶ
ὡς
ἀκμὴν
|
ἔχει |
~τῆς
ἄνθης,
ὡς
ἂν
εὐωδέστατον |
[247] |
τῆς
~ἀληθοῦς
ἐπιστήμης
γένος,
τοῦτον
|
ἔχει |
(τὸν
τόπον.
ἅτ᾽
οὖν
θεοῦ |
[235] |
τοῦτο
καὶ
μάλιστα
ὁ
λόγος
|
ἔχει. |
τῶν
γὰρ
~ἐνόντων
ἀξίως
ῥηθῆναι |
[275] |
σκοπεῖς,
εἴτε
οὕτως
εἴτε
ἄλλως
|
ἔχει; |
~(Φαῖδρος)
~ὀρθῶς
ἐπέπληξας,
καί
μοι |
[255] |
οὔθ᾽
ὅτι
πέπονθεν
οἶδεν
οὐδ᾽
|
ἔχει |
φράσαι,
ἀλλ᾽
οἷον
~ἀπ᾽
ἄλλου |
[249] |
τῶν
κάτω
δὲ
ἀμελῶν,
αἰτίαν
|
ἔχει |
ὡς
μανικῶς
διακείμενος
ὡς
~(ἄρα |
[255] |
ὀφθαλμίας
ἀπολελαυκὼς
πρόφασιν
εἰπεῖν
οὐκ
|
ἔχει, |
ὥσπερ
δὲ
ἐν
~κατόπτρῳ
ἐν |