Pages
[243]	πρὸς ὃν ἔλεγον; ἵνα καὶ	τοῦτο	ἀκούσῃ, καὶ μὴ ἀνήκοος ὢν
[271]	γραφήσεται οὔτε τι (ἄλλο οὔτε	τοῦτο.	ἀλλ᾽ οἱ νῦν γράφοντες, ὧν
[259]	~(Φαῖδρος) ἔχουσι δὲ δὴ τί	τοῦτο;	ἀνήκοος γάρ, ὡς ἔοικε, τυγχάνω
[231]	χαριεῖσθαι. ἔτι δὲ εἰ διὰ	τοῦτο	ἄξιον (τοὺς ~ἐρῶντας περὶ πολλοῦ
[237]	δύναμιν, (ὁμολογίᾳ θέμενοι ὅρον, εἰς	τοῦτο	~ἀποβλέποντες καὶ ἀναφέροντες τὴν σκέψιν
[255]	αἰσχρὸν ἐρῶντι πλησιάζειν, καὶ διὰ	τοῦτο	ἀπωθῇ τὸν ἐρῶντα, ~προϊόντος δὲ
[262]	ἀκήκοας. ἀξιῶ δὲ μὴ διὰ	τοῦτο	ἀτυχῆσαι ὧν δέομαι, ὅτι οὐκ
[231]	ἀκήκοας· ~ἀξιῶ δὲ μὴ διὰ	(τοῦτο	ἀτυχῆσαι ὧν δέομαι, ~ὅτι οὐκ
[264]	ἀκήκοας. ~ἀξιῶ (δὲ μὴ διὰ	τοῦτο	ἀτυχῆσαι ὧν δέομαι, ὅτι ~οὐκ
[273]	πολλὰ εἰπόντα χαίρειν τῷ ἀληθεῖ·	~τοῦτο	γὰρ διὰ (παντὸς τοῦ λόγου
[275]	εὔνοιαν τοὐναντίον εἶπες ἢ δύναται.	~τοῦτο	γὰρ τῶν μαθόντων λήθην μὲν
[271]	ἢ κατὰ σώματος μορφὴν πολυειδές·	τοῦτο	γάρ φαμεν φύσιν εἶναι ~δεικνύναι.
[272]	μέλειν ~οὐδενί, ἀλλὰ τοῦ πιθανοῦ·	(τοῦτο	δ᾽ εἶναι τὸ εἰκός, ᾧ
[249]	αἰσθήσεων (εἰς ἓν λογισμῷ ~συναιρούμενον·	τοῦτο	δ᾽ ἐστὶν ἀνάμνησις ἐκείνων ἅ
[235]	~ἤκουσας μηδ᾽ ἂν κελεύω εἴπῃς,	τοῦτο	δὲ αὐτὸ ὃ λέγεις ποίησον·
[239]	τῆς ὅθεν ἂν φρονιμώτατος εἴη.	τοῦτο	δὲ ἡ θεία φιλοσοφία τυγχάνει
[235]	παρὰ πάντα ταῦτα ἄλλα εἰπεῖν·	τοῦτο	δὲ οἶμαι ~οὐδ᾽ ἂν τὸν
[235]	αὐτοῦ ~μόνῳ τὸν νοῦν προσεῖχον,	τοῦτο	δὲ οὐδ᾽ ἂν> αὐτὸν ᾤμην
[245]	ἀρχὴ τὸ αὐτὸ αὑτὸ κινοῦν.	~τοῦτο	δὲ οὔτ᾽ ἀπόλλυσθαι οὔτε γίγνεσθαι
[252]	ηὕρηκε μόνον ~τῶν μεγίστων πόνων.	τοῦτο	δὲ τὸ πάθος, ὦ παῖ
[274]	δὲ ἐπὶ τοῖς γράμμασιν ἦν,	τοῦτο	δέ, ὦ ~βασιλεῦ, τὸ μάθημα,
[273]	~(Φαῖδρος) τί γὰρ ἄλλο; ~(Σωκράτης)	~τοῦτο	δή, ὡς ἔοικε, σοφὸν εὑρὼν
[262]	ἀπατωμένοις δῆλον ὡς τὸ πάθος	τοῦτο	~δι᾽ ὁμοιοτήτων τινῶν εἰσερρύη. ~(Φαῖδρος)
[262]	ἐπὶ τοὐναντίον ἀπάγων, ἢ αὐτὸς	τοῦτο	διαφεύγειν, ὁ μὴ ~ἐγνωρικὼς ὃ
[228]	ἃ ~μάλιστα ἐπεθύμει ἐπεσκόπει, καὶ	τοῦτο	δρῶν ἐξ ἑωθινοῦ καθήμενος ἀπειπὼν
[255]	ἔνθεον φίλον. ὅταν δὲ χρονίζῃ	τοῦτο	δρῶν καὶ ~πλησιάζῃ μετὰ τοῦ
[261]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὁ τέχνῃ	τοῦτο	δρῶν ποιήσει φανῆναι τὸ (αὐτὸ
[248]	περιόδου εἶναι ἀπήμονα, κἂν ἀεὶ	τοῦτο	δύνηται ποιεῖν, ἀεὶ ἀβλαβῆ εἶναι·
[234]	ἑταῖρε, ὥστε με ἐκπλαγῆναι. καὶ	τοῦτο	ἐγὼ ἔπαθον διὰ σέ, ~ὦ
[235]	πλείω καὶ πλείονος ἄξια. ~(Σωκράτης)	~τοῦτο	ἐγώ σοι οὐκέτι οἷός τ᾽
[266]	εἰπὲ τί χρὴ καλεῖν· ἢ	τοῦτο	ἐκεῖνό ἐστιν ἡ λόγων τέχνη,
[252]	καὶ τὸ πάθος ~τῶν ἐρώντων	τοῦτο	ἐκεῖνο τυγχάνει ὄν. ~τῶν μὲν
[258]	συγγραφεύς ἔπειτα λέγει ~δὴ μετὰ	τοῦτο,	ἐπιδεικνύμενος τοῖς ἐπαινέταις τὴν ἑαυτοῦ
[235]	δὲ ~νωθείας αὖ καὶ αὐτὸ	τοῦτο	ἐπιλέλησμαι, ὅπως τε καὶ ὧντινων
[231]	τὴν τῶν ~οἰκείων ἀμέλειαν διὰ	τοῦτο	ἔστιν προφασίζεσθαι, οὔτε τοὺς παρεληλυθότας
[230]	ἐμαυτόν· ~γελοῖον δή μοι φαίνεται	(τοῦτο	ἔτι ἀγνοοῦντα τὰ ἀλλότρια σκοπεῖν.
[274]	ἀληθὲς αὐτοὶ ἴσασιν. εἰ δὲ	τοῦτο	~εὕροιμεν αὐτοί, ἆρά γ᾽ ἂν
[263]	~ὃ (αὐτὸς ἐβουλήθη, καὶ πρὸς	τοῦτο	ἤδη συνταξάμενος πάντα τὸν ὕστερον
[227]	ἐραστοῦ δέ, ἀλλ᾽ αὐτὸ δὴ	τοῦτο	καὶ ~κεκόμψευται· λέγει γὰρ ὡς
[235]	λέγεις, ὦ Σώκρατες· αὐτὸ γὰρ	τοῦτο	καὶ μάλιστα ὁ λόγος ἔχει.
[270]	φύσεως πέρι· τὸ γὰρ ὑψηλόνουν	τοῦτο	καὶ πάντῃ τελεσιουργὸν ~ἔοικεν ἐντεῦθέν
[264]	φασίν τινες ~ἐπιγεγράφθαι. ~(Φαῖδρος) ποῖον	τοῦτο,	καὶ τί πεπονθός; ~(Σωκράτης) ἔστι
[234]	τῶν οἰκείων ἐμέμψατο ὡς διὰ	τοῦτο	κακῶς βουλευομένοις περὶ ἑαυτῶν. ~ἴσως
[238]	τε καὶ τὸν ἔχοντα ταὐτὸν	τοῦτο	~κεκλημένον παρέξεται· περὶ δ᾽ αὖ
[263]	Σώκρατες, εἶδος εἴη κατανενοηκὼς ὁ	τοῦτο	λαβών. ~(Σωκράτης) ~ἔπειτά γε οἶμαι
[270]	τὸ πρόσφορον αὐτῇ. ~(Φαῖδρος) πῶς	τοῦτο	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὁ αὐτός που
[265]	ὃ μέντοι ἐζήτουν ἐστὶν αὐτὸ	τοῦτο.	μανίαν ~γάρ τινα ἐφήσαμεν εἶναι
[258]	ἐπιθυμίᾳ, ὡς ἔοικεν, ~ὀνειδίζοι. ~(Σωκράτης)	~τοῦτο	μὲν ἄρα παντὶ δῆλον, ὅτι
[273]	τοῦ ἀνδρικοῦ συγκεκόφθαι, τὸν δὲ	τοῦτο	μὲν ἐλέγχειν ὡς μόνω ~ἤστην,
[230]	ἐφ᾽ ὅπερ ~ἦγες ἡμᾶς; ~(Φαῖδρος)	τοῦτο	μὲν οὖν αὐτό. ~(Σωκράτης) ~νὴ
[239]	καὶ αὐτοὶ οἱ ἐρασταὶ ~φοβοῦνται.	~τοῦτο	μὲν οὖν ὡς δῆλον ἐατέον,
[243]	περὶ τοῦ αὐτοῦ λόγον. ~(Σωκράτης)	τοῦτο	μὲν πιστεύω, ἕωσπερ ἂν ᾖς
[266]	ἐπιστήμονές γε ὧν ἐρωτᾷς. ἀλλὰ	τοῦτο	μὲν τὸ ~εἶδος ὀρθῶς ἔμοιγε
[258]	ὁπωστιοῦν δύσνους Λυσίᾳ, ὀνειδίζειν αὐτὸ	~τοῦτο	ὅτι συγγράφει; ~(Φαῖδρος) ~οὔκουν εἰκός
[257]	ἐπαινῶσιν ~αὐτούς. ~(Φαῖδρος) πῶς λέγεις	τοῦτο;	οὐ γὰρ μανθάνω. ~(Σωκράτης) ~οὐ
[245]	φύσεως ψυχῆς· εἰ δ᾽ ἔστιν	τοῦτο	οὕτως ἔχον, ~μὴ ἄλλο τι
[273]	τοῦ τοιούτου ~ἐφηψάμεθα, δοκεῖ δὲ	τοῦτο	πάμμεγα εἶναι τοῖς περὶ ταῦτα.
[259]	γένος μετ᾽ ἐκεῖνο φύεται, γέρας	τοῦτο	παρὰ Μουσῶν ~λαβόν, μηδὲν τροφῆς
[233]	τεκμήρια. εἰ δ᾽ ἄρα σοι	τοῦτο	παρέστηκεν, ὡς οὐχ οἷόν τε
[271]	ἡ ἅμιλλα αὐτῷ τέταται πρὸς	τοῦτο	πᾶσα· πειθὼ γὰρ ἐν τούτῳ
[242]	μῦθος ὅτι πάσχειν προσήκει αὐτῷ,	~τοῦτο	(πείσεται· κἀγὼ τὸν ποταμὸν τοῦτον
[255]	σχηματιζομένου τοῦ ἐρῶντος ~ἀλλ᾽ ἀληθῶς	τοῦτο	πεπονθότος, καὶ αὐτὸς ὢν φύσει
[245]	καὶ τοῖς ~ἄλλοις ὅσα κινεῖται	τοῦτο	πηγὴ καὶ ἀρχὴ κινήσεως. ~(ἀρχὴ
[232]	ἀκολουθοῦντας τοῖς ἐρωμένοις καὶ ἔργον	τοῦτο	ποιουμένους, ~ὥστε ὅταν ὀφθῶσι διαλεγόμενοι
[243]	ἐκείνων γενήσομαι κατ᾽ αὐτό γε	τοῦτο·	πρὶν γάρ τι παθεῖν διὰ
[255]	οἷον εἰκός, ποιεῖ τὸ μετὰ	τοῦτο	ταχὺ ~ταῦτα. ἐν οὖν τῇ
[266]	ἐπ᾽ ἀριστερὰ τεμνόμενος μέρος, πάλιν	τοῦτο	τέμνων οὐκ ἐπανῆκεν πρὶν ~ἐν
[262]	ᾠδοὶ ἐπιπεπνευκότες ἂν ἡμῖν εἶεν	τοῦτο	~τὸ γέρας· οὐ γάρ που
[273]	παρελθεῖν, τυγχάνομεν λέγοντες ὡς ἄρα	~τοῦτο	τὸ εἰκὸς τοῖς πολλοῖς δι᾽
[229]	πρὸς Διός, ὦ Σώκρατες, σὺ	τοῦτο	τὸ μυθολόγημα ~πείθῃ ἀληθὲς εἶναι;
[229]	ὅτι δ᾽ αὐτῷ ἀνάγκη μετὰ	τοῦτο	τὸ τῶν Ἱπποκενταύρων εἶδος ~ἐπανορθοῦσθαι,
[264]	τί πεπονθός; ~(Σωκράτης) ἔστι μὲν	τοῦτο	τόδε ~χαλκῆ παρθένος εἰμί, Μίδα
[244]	ᾗ τὸ μέλλον κρίνεται, αὐτὸ	τοῦτο	~τοὔνομα ἐμπλέκοντες μανικὴν ἐκάλεσαν. ἀλλ᾽
[270]	προσοίσει· ἔσται δέ που ψυχὴ	τοῦτο.	~(Φαῖδρος) τί μήν; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2007