Pages |
[243] |
πρὸς
ὃν
ἔλεγον;
ἵνα
καὶ
|
τοῦτο |
ἀκούσῃ,
καὶ
μὴ
ἀνήκοος
ὢν |
[271] |
γραφήσεται
οὔτε
τι
(ἄλλο
οὔτε
|
τοῦτο. |
ἀλλ᾽
οἱ
νῦν
γράφοντες,
ὧν |
[259] |
~(Φαῖδρος)
ἔχουσι
δὲ
δὴ
τί
|
τοῦτο; |
ἀνήκοος
γάρ,
ὡς
ἔοικε,
τυγχάνω |
[231] |
χαριεῖσθαι.
ἔτι
δὲ
εἰ
διὰ
|
τοῦτο |
ἄξιον
(τοὺς
~ἐρῶντας
περὶ
πολλοῦ |
[237] |
δύναμιν,
(ὁμολογίᾳ
θέμενοι
ὅρον,
εἰς
|
τοῦτο |
~ἀποβλέποντες
καὶ
ἀναφέροντες
τὴν
σκέψιν |
[255] |
αἰσχρὸν
ἐρῶντι
πλησιάζειν,
καὶ
διὰ
|
τοῦτο |
ἀπωθῇ
τὸν
ἐρῶντα,
~προϊόντος
δὲ |
[262] |
ἀκήκοας.
ἀξιῶ
δὲ
μὴ
διὰ
|
τοῦτο |
ἀτυχῆσαι
ὧν
δέομαι,
ὅτι
οὐκ |
[264] |
ἀκήκοας.
~ἀξιῶ
(δὲ
μὴ
διὰ
|
τοῦτο |
ἀτυχῆσαι
ὧν
δέομαι,
ὅτι
~οὐκ |
[231] |
ἀκήκοας·
~ἀξιῶ
δὲ
μὴ
διὰ
|
(τοῦτο |
ἀτυχῆσαι
ὧν
δέομαι,
~ὅτι
οὐκ |
[273] |
πολλὰ
εἰπόντα
χαίρειν
τῷ
ἀληθεῖ·
|
~τοῦτο |
γὰρ
διὰ
(παντὸς
τοῦ
λόγου |
[275] |
εὔνοιαν
τοὐναντίον
εἶπες
ἢ
δύναται.
|
~τοῦτο |
γὰρ
τῶν
μαθόντων
λήθην
μὲν |
[271] |
ἢ
κατὰ
σώματος
μορφὴν
πολυειδές·
|
τοῦτο |
γάρ
φαμεν
φύσιν
εἶναι
~δεικνύναι. |
[272] |
μέλειν
~οὐδενί,
ἀλλὰ
τοῦ
πιθανοῦ·
|
(τοῦτο |
δ᾽
εἶναι
τὸ
εἰκός,
ᾧ |
[249] |
αἰσθήσεων
(εἰς
ἓν
λογισμῷ
~συναιρούμενον·
|
τοῦτο |
δ᾽
ἐστὶν
ἀνάμνησις
ἐκείνων
ἅ |
[235] |
~ἤκουσας
μηδ᾽
ἂν
κελεύω
εἴπῃς,
|
τοῦτο |
δὲ
αὐτὸ
ὃ
λέγεις
ποίησον· |
[239] |
τῆς
ὅθεν
ἂν
φρονιμώτατος
εἴη.
|
τοῦτο |
δὲ
ἡ
θεία
φιλοσοφία
τυγχάνει |
[235] |
παρὰ
πάντα
ταῦτα
ἄλλα
εἰπεῖν·
|
τοῦτο |
δὲ
οἶμαι
~οὐδ᾽
ἂν
τὸν |
[235] |
αὐτοῦ
~μόνῳ
τὸν
νοῦν
προσεῖχον,
|
τοῦτο |
δὲ
οὐδ᾽
ἂν>
αὐτὸν
ᾤμην |
[245] |
ἀρχὴ
τὸ
αὐτὸ
αὑτὸ
κινοῦν.
|
~τοῦτο |
δὲ
οὔτ᾽
ἀπόλλυσθαι
οὔτε
γίγνεσθαι |
[252] |
ηὕρηκε
μόνον
~τῶν
μεγίστων
πόνων.
|
τοῦτο |
δὲ
τὸ
πάθος,
ὦ
παῖ |
[274] |
δὲ
ἐπὶ
τοῖς
γράμμασιν
ἦν,
|
τοῦτο |
δέ,
ὦ
~βασιλεῦ,
τὸ
μάθημα, |
[273] |
~(Φαῖδρος)
τί
γὰρ
ἄλλο;
~(Σωκράτης)
|
~τοῦτο |
δή,
ὡς
ἔοικε,
σοφὸν
εὑρὼν |
[262] |
ἀπατωμένοις
δῆλον
ὡς
τὸ
πάθος
|
τοῦτο |
~δι᾽
ὁμοιοτήτων
τινῶν
εἰσερρύη.
~(Φαῖδρος) |
[262] |
ἐπὶ
τοὐναντίον
ἀπάγων,
ἢ
αὐτὸς
|
τοῦτο |
διαφεύγειν,
ὁ
μὴ
~ἐγνωρικὼς
ὃ |
[228] |
ἃ
~μάλιστα
ἐπεθύμει
ἐπεσκόπει,
καὶ
|
τοῦτο |
δρῶν
ἐξ
ἑωθινοῦ
καθήμενος
ἀπειπὼν |
[255] |
ἔνθεον
φίλον.
ὅταν
δὲ
χρονίζῃ
|
τοῦτο |
δρῶν
καὶ
~πλησιάζῃ
μετὰ
τοῦ |
[261] |
ναί.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
ὁ
τέχνῃ
|
τοῦτο |
δρῶν
ποιήσει
φανῆναι
τὸ
(αὐτὸ |
[248] |
περιόδου
εἶναι
ἀπήμονα,
κἂν
ἀεὶ
|
τοῦτο |
δύνηται
ποιεῖν,
ἀεὶ
ἀβλαβῆ
εἶναι· |
[234] |
ἑταῖρε,
ὥστε
με
ἐκπλαγῆναι.
καὶ
|
τοῦτο |
ἐγὼ
ἔπαθον
διὰ
σέ,
~ὦ |
[235] |
πλείω
καὶ
πλείονος
ἄξια.
~(Σωκράτης)
|
~τοῦτο |
ἐγώ
σοι
οὐκέτι
οἷός
τ᾽ |
[266] |
εἰπὲ
τί
χρὴ
καλεῖν·
ἢ
|
τοῦτο |
ἐκεῖνό
ἐστιν
ἡ
λόγων
τέχνη, |
[252] |
καὶ
τὸ
πάθος
~τῶν
ἐρώντων
|
τοῦτο |
ἐκεῖνο
τυγχάνει
ὄν.
~τῶν
μὲν |
[258] |
συγγραφεύς
ἔπειτα
λέγει
~δὴ
μετὰ
|
τοῦτο, |
ἐπιδεικνύμενος
τοῖς
ἐπαινέταις
τὴν
ἑαυτοῦ |
[235] |
δὲ
~νωθείας
αὖ
καὶ
αὐτὸ
|
τοῦτο |
ἐπιλέλησμαι,
ὅπως
τε
καὶ
ὧντινων |
[231] |
τὴν
τῶν
~οἰκείων
ἀμέλειαν
διὰ
|
τοῦτο |
ἔστιν
προφασίζεσθαι,
οὔτε
τοὺς
παρεληλυθότας |
[230] |
ἐμαυτόν·
~γελοῖον
δή
μοι
φαίνεται
|
(τοῦτο |
ἔτι
ἀγνοοῦντα
τὰ
ἀλλότρια
σκοπεῖν. |
[274] |
ἀληθὲς
αὐτοὶ
ἴσασιν.
εἰ
δὲ
|
τοῦτο |
~εὕροιμεν
αὐτοί,
ἆρά
γ᾽
ἂν |
[263] |
~ὃ
(αὐτὸς
ἐβουλήθη,
καὶ
πρὸς
|
τοῦτο |
ἤδη
συνταξάμενος
πάντα
τὸν
ὕστερον |
[227] |
ἐραστοῦ
δέ,
ἀλλ᾽
αὐτὸ
δὴ
|
τοῦτο |
καὶ
~κεκόμψευται·
λέγει
γὰρ
ὡς |
[235] |
λέγεις,
ὦ
Σώκρατες·
αὐτὸ
γὰρ
|
τοῦτο |
καὶ
μάλιστα
ὁ
λόγος
ἔχει. |
[270] |
φύσεως
πέρι·
τὸ
γὰρ
ὑψηλόνουν
|
τοῦτο |
καὶ
πάντῃ
τελεσιουργὸν
~ἔοικεν
ἐντεῦθέν |
[264] |
φασίν
τινες
~ἐπιγεγράφθαι.
~(Φαῖδρος)
ποῖον
|
τοῦτο, |
καὶ
τί
πεπονθός;
~(Σωκράτης)
ἔστι |
[234] |
τῶν
οἰκείων
ἐμέμψατο
ὡς
διὰ
|
τοῦτο |
κακῶς
βουλευομένοις
περὶ
ἑαυτῶν.
~ἴσως |
[238] |
τε
καὶ
τὸν
ἔχοντα
ταὐτὸν
|
τοῦτο |
~κεκλημένον
παρέξεται·
περὶ
δ᾽
αὖ |
[263] |
Σώκρατες,
εἶδος
εἴη
κατανενοηκὼς
ὁ
|
τοῦτο |
λαβών.
~(Σωκράτης)
~ἔπειτά
γε
οἶμαι |
[270] |
τὸ
πρόσφορον
αὐτῇ.
~(Φαῖδρος)
πῶς
|
τοῦτο |
λέγεις;
~(Σωκράτης)
~ὁ
αὐτός
που |
[265] |
ὃ
μέντοι
ἐζήτουν
ἐστὶν
αὐτὸ
|
τοῦτο. |
μανίαν
~γάρ
τινα
ἐφήσαμεν
εἶναι |
[258] |
ἐπιθυμίᾳ,
ὡς
ἔοικεν,
~ὀνειδίζοι.
~(Σωκράτης)
|
~τοῦτο |
μὲν
ἄρα
παντὶ
δῆλον,
ὅτι |
[273] |
τοῦ
ἀνδρικοῦ
συγκεκόφθαι,
τὸν
δὲ
|
τοῦτο |
μὲν
ἐλέγχειν
ὡς
μόνω
~ἤστην, |
[230] |
ἐφ᾽
ὅπερ
~ἦγες
ἡμᾶς;
~(Φαῖδρος)
|
τοῦτο |
μὲν
οὖν
αὐτό.
~(Σωκράτης)
~νὴ |
[239] |
καὶ
αὐτοὶ
οἱ
ἐρασταὶ
~φοβοῦνται.
|
~τοῦτο |
μὲν
οὖν
ὡς
δῆλον
ἐατέον, |
[243] |
περὶ
τοῦ
αὐτοῦ
λόγον.
~(Σωκράτης)
|
τοῦτο |
μὲν
πιστεύω,
ἕωσπερ
ἂν
ᾖς |
[266] |
ἐπιστήμονές
γε
ὧν
ἐρωτᾷς.
ἀλλὰ
|
τοῦτο |
μὲν
τὸ
~εἶδος
ὀρθῶς
ἔμοιγε |
[258] |
ὁπωστιοῦν
δύσνους
Λυσίᾳ,
ὀνειδίζειν
αὐτὸ
|
~τοῦτο |
ὅτι
συγγράφει;
~(Φαῖδρος)
~οὔκουν
εἰκός |
[257] |
ἐπαινῶσιν
~αὐτούς.
~(Φαῖδρος)
πῶς
λέγεις
|
τοῦτο; |
οὐ
γὰρ
μανθάνω.
~(Σωκράτης)
~οὐ |
[245] |
φύσεως
ψυχῆς·
εἰ
δ᾽
ἔστιν
|
τοῦτο |
οὕτως
ἔχον,
~μὴ
ἄλλο
τι |
[273] |
τοῦ
τοιούτου
~ἐφηψάμεθα,
δοκεῖ
δὲ
|
τοῦτο |
πάμμεγα
εἶναι
τοῖς
περὶ
ταῦτα. |
[259] |
γένος
μετ᾽
ἐκεῖνο
φύεται,
γέρας
|
τοῦτο |
παρὰ
Μουσῶν
~λαβόν,
μηδὲν
τροφῆς |
[233] |
τεκμήρια.
εἰ
δ᾽
ἄρα
σοι
|
τοῦτο |
παρέστηκεν,
ὡς
οὐχ
οἷόν
τε |
[271] |
ἡ
ἅμιλλα
αὐτῷ
τέταται
πρὸς
|
τοῦτο |
πᾶσα·
πειθὼ
γὰρ
ἐν
τούτῳ |
[242] |
μῦθος
ὅτι
πάσχειν
προσήκει
αὐτῷ,
|
~τοῦτο |
(πείσεται·
κἀγὼ
τὸν
ποταμὸν
τοῦτον |
[255] |
σχηματιζομένου
τοῦ
ἐρῶντος
~ἀλλ᾽
ἀληθῶς
|
τοῦτο |
πεπονθότος,
καὶ
αὐτὸς
ὢν
φύσει |
[245] |
καὶ
τοῖς
~ἄλλοις
ὅσα
κινεῖται
|
τοῦτο |
πηγὴ
καὶ
ἀρχὴ
κινήσεως.
~(ἀρχὴ |
[232] |
ἀκολουθοῦντας
τοῖς
ἐρωμένοις
καὶ
ἔργον
|
τοῦτο |
ποιουμένους,
~ὥστε
ὅταν
ὀφθῶσι
διαλεγόμενοι |
[243] |
ἐκείνων
γενήσομαι
κατ᾽
αὐτό
γε
|
τοῦτο· |
πρὶν
γάρ
τι
παθεῖν
διὰ |
[255] |
οἷον
εἰκός,
ποιεῖ
τὸ
μετὰ
|
τοῦτο |
ταχὺ
~ταῦτα.
ἐν
οὖν
τῇ |
[266] |
ἐπ᾽
ἀριστερὰ
τεμνόμενος
μέρος,
πάλιν
|
τοῦτο |
τέμνων
οὐκ
ἐπανῆκεν
πρὶν
~ἐν |
[262] |
ᾠδοὶ
ἐπιπεπνευκότες
ἂν
ἡμῖν
εἶεν
|
τοῦτο |
~τὸ
γέρας·
οὐ
γάρ
που |
[273] |
παρελθεῖν,
τυγχάνομεν
λέγοντες
ὡς
ἄρα
|
~τοῦτο |
τὸ
εἰκὸς
τοῖς
πολλοῖς
δι᾽ |
[229] |
πρὸς
Διός,
ὦ
Σώκρατες,
σὺ
|
τοῦτο |
τὸ
μυθολόγημα
~πείθῃ
ἀληθὲς
εἶναι; |
[229] |
ὅτι
δ᾽
αὐτῷ
ἀνάγκη
μετὰ
|
τοῦτο |
τὸ
τῶν
Ἱπποκενταύρων
εἶδος
~ἐπανορθοῦσθαι, |
[264] |
τί
πεπονθός;
~(Σωκράτης)
ἔστι
μὲν
|
τοῦτο |
τόδε
~χαλκῆ
παρθένος
εἰμί,
Μίδα |
[244] |
ᾗ
τὸ
μέλλον
κρίνεται,
αὐτὸ
|
τοῦτο |
~τοὔνομα
ἐμπλέκοντες
μανικὴν
ἐκάλεσαν.
ἀλλ᾽ |
[270] |
προσοίσει·
ἔσται
δέ
που
ψυχὴ
|
τοῦτο. |
~(Φαῖδρος)
τί
μήν;
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν |