Pages |
[237] |
καὶ
ἄγοντε,
οἷν
~ἑπόμεθα
ᾗ
|
ἂν |
ἄγητον,
ἡ
μὲν
ἔμφυτος
οὖσα |
[268] |
ὅλῳ
συνισταμένην.
~(Σωκράτης)
~ἀλλ᾽
οὐκ
|
ἂν |
ἀγροίκως
γε
οἶμαι
λοιδορήσειαν,
ἀλλ᾽ |
[248] |
ἀμείνονος
μοίρας
~μεταλαμβάνει,
ὃς
δ᾽
|
ἂν |
ἀδίκως,
χείρονος·
εἰς
μὲν
γὰρ |
[265] |
~ὁριζόμενος
δῆλον
ποιῇ
περὶ
οὗ
|
ἂν |
ἀεὶ
διδάσκειν
ἐθέλῃ.
ὥσπερ
τὰ |
[271] |
ὁ
Θρασύμαχός
τε
καὶ
ὃς
|
ἂν |
ἄλλος
σπουδῇ
τέχνην
ῥητορικὴν
διδῷ, |
[230] |
φαίνῃ
περιάξειν
ἅπασαν
καὶ
ὅποι
|
ἂν |
ἄλλοσε
~βούλῃ.
νῦν
δ᾽
οὖν |
[232] |
μὲν
τρόπῳ
~διαφορᾶς
γενομένης
κοινὴν
|
ἂν> |
ἀμφοτέροις
καταστῆναι
τὴν
(συμφοράν,
~προεμένου |
[245] |
τοὺς
ἐπιγιγνομένους
παιδεύει·
ὃς
δ᾽
|
ἂν |
ἄνευ
~μανίας
Μουσῶν
ἐπὶ
ποιητικὰς |
[256] |
τε
συγκατακέωνται,
~οἷός
ἐστι
μὴ
|
ἂν |
ἀπαρνηθῆναι
τὸ
αὑτοῦ
μέρος
χαρίσασθαι |
[231] |
ὑπ᾽
ἀνάγκης
ἀλλ᾽
ἑκόντες,
ὡς
|
ἂν |
ἄριστα
περὶ
τῶν
~οἰκείων
βουλεύσαιντο, |
[227] |
τοῖς
πολλοῖς
ἡμῶν·
ἦ
γὰρ
|
ἂν |
~ἀστεῖοι
καὶ
δημωφελεῖς
εἶεν
οἱ |
[229] |
ἀπιστοίην,
ὥσπερ
οἱ
σοφοί,
οὐκ
|
ἂν |
ἄτοπος
εἴην,
εἶτα
σοφιζόμενος
φαίην |
[231] |
ἀλλ᾽
ἢ
ποιεῖν
προθύμως
~ὅτι
|
ἂν |
αὐτοῖς
οἴωνται
πράξαντες
χαριεῖσθαι.
ἔτι |
[239] |
καὶ
συγγενῶν
καὶ
φίλων
στέρεσθαι
|
ἂν |
αὐτὸν
~δέξαιτο,
~(διακωλυτὰς
καὶ
ἐπιτιμητὰς |
[235] |
νοῦν
προσεῖχον,
τοῦτο
δὲ
οὐδ᾽
|
ἂν> |
αὐτὸν
ᾤμην
Λυσίαν
οἴεσθαι
ἱκανὸν |
[269] |
ἔφαμεν
εἶναι
σκεπτέα
πότερον
(χαλεπῶς
|
~ἂν |
αὐτούς,
ὥσπερ
ἐγώ
τε
καὶ |
[278] |
ἢ
τοιοῦτόν
τι
μᾶλλόν
τε
|
ἂν |
αὐτῷ
καὶ
ἁρμόττοι
καὶ
ἐμμελεστέρως |
[272] |
πρότερον
δ᾽
οὔ·
~ἀλλ᾽
ὅτι
|
ἂν |
αὐτῶν
τις
(ἐλλείπῃ
λέγων
ἢ |
[242] |
με
οὐκ
ἐᾷ
ἀπιέναι
πρὶν
|
ἂν |
~ἀφοσιώσωμαι,
ὡς
δή
τι
ἡμαρτηκότα |
[270] |
καὶ
~ἐπιτηδεύσεις
νομίμους
πειθὼ
ἣν
|
ἂν |
βούλῃ
καὶ
ἀρετὴν
παραδώσειν.
~(Φαῖδρος) |
[229] |
μέτριον,
καὶ
πόα
καθίζεσθαι
ἢ
|
ἂν |
βουλώμεθα
~κατακλινῆναι.
~(Σωκράτης)
προάγοις
ἄν. |
[232] |
ποιῇ
μεγάλην
ἄν
σοι
βλάβην
|
ἂν |
γενέσθαι,
~εἰκότως
ἂν
τοὺς
ἐρῶντας |
[240] |
πλεῖστον
χρόνον
παιδικὰ
ἐραστὴς
εὔξαιτ᾽
|
ἂν |
~γενέσθαι,
τὸ
αὑτοῦ
γλυκὺ
ὡς |
[239] |
τε
καὶ
ὡς
θεραπεύσει
οὗ
|
ἂν |
~γένηται
κύριος,
ὃς
ἡδὺ
πρὸ |
[279] |
~ἤθει
γεννικωτέρῳ
κεκρᾶσθαι·
ὥστε
οὐδὲν
|
ἂν |
γένοιτο
θαυμαστὸν
προϊούσης
τῆς
~ἡλικίας |
[243] |
ἐλεύθερον
ἔρωτα
ἑωρακότων,
πολλοῦ
δ᾽
|
ἂν |
δεῖν
~(ἡμῖν
ὁμολογεῖν
ἃ
ψέγομεν |
[244] |
εἰς
τὸ
μέλλον
~ὤρθωσαν,
μηκύνοιμεν
|
ἂν |
δῆλα
παντὶ
λέγοντες.
τόδε
μὴν |
[248] |
δὴ
τούτοις
ἅπασιν
ὃς
μὲν
|
ἂν |
δικαίως
διαγάγῃ
ἀμείνονος
μοίρας
~μεταλαμβάνει, |
[259] |
θεῶν
ἔχουσιν
ἀνθρώποις
διδόναι,
τάχ᾽
|
ἂν |
δοῖεν
ἀγασθέντες.
~(Φαῖδρος)
ἔχουσι
δὲ |
[229] |
τὸν
Ἰλισὸν
ἴωμεν,
εἶτα
ὅπου
|
ἂν |
δόξῃ
ἐν
ἡσυχίᾳ
~καθιζησόμεθα.
~(Φαῖδρος) |
[266] |
γεγόνασιν,
ἄλλους
~τε
ποιοῦσιν,
οἳ
|
ἂν |
δωροφορεῖν
αὐτοῖς
ὡς
βασιλεῦσιν
ἐθέλωσιν; |
[252] |
δουλεύειν
ἑτοίμη
καὶ
κοιμᾶσθαι
ὅπου
|
ἂν |
ἐᾷ
τις
ἐγγυτάτω
τοῦ
~πόθου· |
[273] |
δὲ
καταχρήσασθαι
(τῷ
πῶς
δ᾽
|
ἂν |
ἐγὼ
τοιόσδε
τοιῷδε
~ἐπεχείρησα;
ὁ |
[274] |
τοῦτο
~εὕροιμεν
αὐτοί,
ἆρά
γ᾽
|
ἂν |
ἔθ᾽
ἡμῖν
μέλοι
τι
τῶν |
[275] |
ῥᾳδίως
σὺ
Αἰγυπτίους
καὶ
ὁποδαποὺς
|
ἂν |
ἐθέλῃς
λόγους
ποιεῖς.
~(Σωκράτης)
~οἱ |
[272] |
καὶ
δεινώσεως
ἑκάστων
τε
ὅσα
|
ἂν |
εἴδη
μάθῃ
~λόγων,
τούτων
τὴν |
[242] |
ὑπό
τι
ἀσεβῆ·
οὗ
τίς
|
ἂν |
εἴη
δεινότερος;
~(Φαῖδρος)
οὐδείς,
εἴ |
[274] |
λέγεται
ἀποφήνασθαι,
ἃ
~λόγος
πολὺς
|
ἂν |
εἴη
διελθεῖν·
ἐπειδὴ
δὲ
ἐπὶ |
[261] |
τις
τέχνη,
εἴπερ
ἔστιν,
αὕτη
|
ἂν |
εἴη,
ᾗ
~τις
οἷός
τ᾽ |
[266] |
~πῶς
φῄς;
καλόν
πού
τι
|
ἂν |
εἴη,
ὃ
τούτων
ἀπολειφθὲν
ὅμως |
[246] |
ἀγένητόν
~τε
καὶ
ἀθάνατον
ψυχὴ
|
ἂν |
εἴη.
~περὶ
μὲν
οὖν
ἀθανασίας |
[239] |
μὲν
ἥδιστος,
ἑαυτῷ
δὲ
βλαβερώτατος
|
ἂν |
~εἴη.
τὰ
μὲν
οὖν
κατὰ |
[261] |
τὸ
μὲν
ὅλον
ἡ
ῥητορικὴ
|
ἂν |
εἴη
τέχνη
ψυχαγωγία
τις
διὰ |
[239] |
κτημάτων
ὀρφανὸν
πρὸ
παντὸς
εὔξαιτ᾽
|
ἂν |
εἶναι
τὸν
~ἐρώμενον·
πατρὸς
γὰρ |
[260] |
λόγων
~τέχνην;
ἡ
δ᾽
ἴσως
|
ἂν |
εἴποι·
τί
ποτ᾽
ὦ
θαυμάσιοι, |
[228] |
~σὺ
οὐδαμῶς
με
ἀφήσειν
πρὶν
|
ἂν |
εἴπω
ἁμῶς
γέ
πως.
~(Σωκράτης) |
[260] |
εἶναι
δεῖ,
ὦ
Φαῖδρε,
ὃ
|
ἂν |
εἴπωσι
σοφοί,
ἀλλὰ
σκοπεῖν
μή |
[257] |
~ἐπαινέτας,
ὥστε
προσπαραγράφουσι
πρώτους
οἳ
|
ἂν |
ἑκασταχοῦ
ἐπαινῶσιν
~αὐτούς.
~(Φαῖδρος)
πῶς |
[244] |
τὸ
μανίαν
κακὸν
εἶναι,
καλῶς
|
ἂν |
ἐλέγετο·
νῦν
~δὲ
τὰ
μέγιστα |
[273] |
τι
ἄλλο
ψεύδεσθαι
~ἐπιχειρῶν
τάχ᾽
|
ἂν |
ἔλεγχόν
πῃ
παραδοίη
τῷ
ἀντιδίκῳ. |
[269] |
τε
καὶ
μελέτην,
ὅτου
δ᾽
|
ἂν |
ἐλλείπῃς
~τούτων,
ταύτῃ
ἀτελὴς
ἔσῃ. |
[243] |
ὦ
Σώκρατες,
οὐκ
ἔστιν
ἅττ᾽
|
ἂν |
ἐμοὶ
εἶπες
ἡδίω.
~(Σωκράτης)
~καὶ |
[276] |
σπείρας
εἰς
τὸ
προσῆκον,
ἀγαπῴη
|
ἂν |
ἐν
ὀγδόῳ
~μηνὶ
ὅσα
ἔσπειρεν |
[231] |
(τοιαύτην
ἔχοντι
συμφοράν,
ἣν
οὐδ᾽
|
ἂν |
ἐπιχειρήσειεν
~οὐδεὶς
ἔμπειρος
ὢν
ἀποτρέπειν; |
[259] |
~διάνοιαν
εἰδυῖαν
τὸ
ἀληθὲς
ὧν
|
ἂν |
ἐρεῖν
πέρι
μέλλῃ;
~(Φαῖδρος)
~οὑτωσὶ |
[231] |
τούτους
μάλιστά
φασιν
φιλεῖν
ὧν
|
ἂν |
ἐρῶσιν,
~καὶ
ἕτοιμοί
εἰσι
καὶ |
[245] |
ἔκ
του
ἀρχὴ
γίγνοιτο,
οὐκ
|
ἂν |
ἔτι
ἀρχὴ
γίγνοιτο.
~ἐπειδὴ
δὲ |
[233] |
ταῦτα
~ἔπραξαν,
οὐκ
ἐξ
ὧν
|
ἂν |
εὖ
πάθωσι
ταῦτα
εἰκὸς
ἐλάττω |
[264] |
ἐκείνοις
μὲν
τότε
μεταμέλει
ὧν
|
ἂν |
εὖ
~ποιήσωσιν,
ἐπειδὰν
τῆς
ἐπιθυμίας |
[231] |
ἐκείνοις
μὲν
τότε
μεταμέλει
ὧν
|
ἂν |
εὖ
~ποιήσωσιν,
ἐπειδὰν
τῆς
ἐπιθυμίας |
[231] |
δύνασθαι
αὑτῶν
κρατεῖν·
~ὥστε
πῶς
|
ἂν |
εὖ
φρονήσαντες
ταῦτα
καλῶς
ἔχειν |
[275] |
βέβαιον
ἐκ
γραμμάτων
ἐσόμενον,
πολλῆς
|
ἂν |
εὐηθείας
γέμοι
καὶ
τῷ
~ὄντι |
[230] |
ἀκμὴν
ἔχει
~τῆς
ἄνθης,
ὡς
|
ἂν |
εὐωδέστατον
παρέχοι
τὸν
τόπον·
ἥ |
[235] |
στῆθος
ἔχων
αἰσθάνομαι
παρὰ
~ταῦτα
|
ἂν |
ἔχειν
εἰπεῖν
ἕτερα
μὴ
χείρω. |
[274] |
καὶ
ἀπρεπείας,
πῇ
γιγνόμενον
καλῶς
|
ἂν |
ἔχοι
~καὶ
ὅπῃ
ἀπρεπῶς,
λοιπόν. |
[252] |
εἰς
τὸ
δυνατὸν
ζῇ,
ἕως
|
ἂν |
ᾖ
ἀδιάφθορος
καὶ
τὴν
τῇδε |
[237] |
(βουλεύσεσθαι·
εἰδέναι
~δεῖ
περὶ
οὗ
|
ἂν |
ᾖ
ἡ
βουλή,
ἢ
παντὸς |
[251] |
καθεύδειν
οὔτε
μεθ᾽
ἡμέραν
οὗ
|
ἂν |
ᾖ
~μένειν,
θεῖ
δὲ
ποθοῦσα |
[239] |
τά
τε
ἄλλα
μηχανᾶσθαι
ὅπως
|
ἂν |
ᾖ
πάντα
ἀγνοῶν
καὶ
πάντα |
[275] |
τὸν
εἰδότα
ὑπομνῆσαι
περὶ
ὧν
|
ἂν |
ᾖ
τὰ
γεγραμμένα.
~(Φαῖδρος)
ὀρθότατα. |
[276] |
σπουδῇ,
τὰ
δὲ
ὡς
ἑτέρως
|
ἂν |
ᾗ
λέγεις
ποιοῖ.
~(Σωκράτης)
~τὸν |
[260] |
πολλὰ
ὠφέλιμον.
~(Φαῖδρος)
παγγέλοιόν
γ᾽
|
ἂν |
ἤδη
εἴη.
~(Σωκράτης)
~ἆρ᾽
οὖν |
[264] |
καὶ
ἄρχεται
ἀφ᾽
ὧν
~πεπαυμένος
|
ἂν |
ἤδη
ὁ
ἐραστὴς
λέγοι
πρὸς |
[250] |
~τεθέαται
τὰ
ὄντα,
~ἢ
οὐκ
|
ἂν |
ἦλθεν
(εἰς
τόδε
τὸ
ζῷον· |
[262] |
οἱ
ὑπὲρ
κεφαλῆς
ᾠδοὶ
ἐπιπεπνευκότες
|
ἂν |
ἡμῖν
εἶεν
τοῦτο
~τὸ
γέρας· |
[243] |
~(Σωκράτης)
τοῦτο
μὲν
πιστεύω,
ἕωσπερ
|
ἂν |
ᾖς
ὃς
εἶ.
~(Φαῖδρος)
λέγε |
[249] |
τοῦ
~δευτέρου
βίου
αἱροῦνται
ὃν
|
ἂν |
θέλῃ
ἑκάστη·
ἔνθα
καὶ
εἰς |
[276] |
ἔγκαρπα
βούλοιτο
γενέσθαι,
πότερα
σπουδῇ
|
ἂν |
θέρους
εἰς
Ἀδώνιδος
~κήπους
ἀρῶν |
[265] |
ἀληθοῦς
τινος
ἐφαπτόμενοι,
~τάχα
δ᾽
|
ἂν |
καὶ
ἄλλοσε
παραφερόμενοι,
κεράσαντες
οὐ |
[242] |
τι
~θεῖον
ὁ
Ἔρως,
οὐδὲν
|
ἂν |
κακὸν
εἴη,
τὼ
δὲ
λόγω |
[259] |
δι᾽
ἀργίαν
τῆς
διανοίας,
δικαίως
|
ἂν |
~καταγελῷεν,
ἡγούμενοι
ἀνδράποδ᾽
ἄττα
σφίσιν |
[236] |
ἀνάγκην
ἀνδρὶ
φιλολόγῳ
ποιεῖν
ὃ
|
ἂν |
κελεύῃς.
~(Φαῖδρος)
τί
δῆτα
ἔχων |
[235] |
μὲν
καὶ
ὅπως
~ἤκουσας
μηδ᾽
|
ἂν |
κελεύω
εἴπῃς,
τοῦτο
δὲ
αὐτὸ |
[247] |
τἀληθῆ
~τρέφεται
καὶ
εὐπαθεῖ,
ἕως
|
ἂν |
κύκλῳ
ἡ
περιφορὰ
εἰς
ταὐτὸν |
[239] |
συνουσιῶν
ἀπείργοντα
~καὶ
ὠφελίμων
ὅθεν
|
ἂν |
μάλιστ᾽
ἀνὴρ
γίγνοιτο,
μεγάλης
αἴτιον |
[228] |
γε
δέω·
καίτοι
ἐβουλόμην
γ᾽
|
ἂν |
μᾶλλον
~ἤ
μοι
πολὺ
χρυσίον |
[247] |
τρεφομένη,
καὶ
ἁπάσης
ψυχῆς
ὅσῃ
|
ἂν |
μέλῃ
τὸ
~προσῆκον
δέξασθαι,
ἰδοῦσα |
[263] |
ἀλλ᾽
ὀξέως
αἰσθάνεσθαι
~περὶ
οὗ
|
ἂν |
μέλλῃ
ἐρεῖν
ποτέρου
ὂν
τυγχάνει |
[242] |
(ἀεὶ
δέ
με
ἐπίσχει
ὃ
|
ἂν |
μέλλω
πράττειν
~καί
τινα
φωνὴν |
[270] |
ἄλλον
δυνατοὶ
~ποιεῖν,
ἔπειτα
δέ,
|
ἂν |
μὲν
ἁπλοῦν
ᾖ,
σκοπεῖν
τὴν |
[268] |
γε
οἶμαι
λοιδορήσειαν,
ἀλλ᾽
ὥσπερ
|
ἂν |
μουσικὸς
ἐντυχὼν
~ἀνδρὶ
οἰομένῳ
ἁρμονικῷ |
[262] |
λόγω
ἔχοντέ
τι
~παράδειγμα,
ὡς
|
ἂν |
ὁ
εἰδὼς
τὸ
ἀληθὲς
προσπαίζων |
[277] |
μὴ
οὐκ
ἐπονείδιστον
εἶναι,
οὐδὲ
|
ἂν |
ὁ
πᾶς
~ὄχλος
αὐτὸ
ἐπαινέσῃ. |
[268] |
τὴν
τούτων
ἐπιστήμην
παραδῶ,
τί
|
ἂν |
~οἴει
ἀκούσαντας
εἰπεῖν;
~(Φαῖδρος)
~τί |
[243] |
τε
~καὶ
βλαβερῶς,
πῶς
οὐκ
|
ἂν |
οἴει
αὐτὸν
ἡγεῖσθαι
ἀκούειν
ἐν |
[227] |
ἀκούειν.
~(Σωκράτης)
~τί
δέ;
οὐκ
|
ἂν |
οἴει
με
κατὰ
Πίνδαρον
καὶ |
[251] |
~μένειν,
θεῖ
δὲ
ποθοῦσα
ὅπου
|
ἂν |
οἴηται
ὄψεσθαι
τὸν
ἔχοντα
τὸ |
[268] |
(ποιεῖν)
ἃ
ἐρωτᾷς;
~(Φαῖδρος)
~εἰπεῖν
|
ἂν |
οἶμαι
ὅτι
μαίνεται
ἅνθρωπος,
καὶ |
[232] |
ἐστι
(τοὺς
μὲν
ἐρῶντας,
οὕτως
|
ἂν |
οἰομένους
καὶ
~ὑπὸ
τῶν
ἄλλων |
[236] |
γε
ταῦτα
ὀμώμοκας.
πῶς
γὰρ
|
ἂν |
οἷός
τ᾽
εἴην
τοιαύτης
θοίνης |
[277] |
ὅπῃ
~γιγνόμενον
ἐν
δίκῃ
λέγοιτ᾽
|
ἂν |
ὄνειδος
ἢ
μή,
ἆρα
οὐ |
[234] |
κακῶς
βουλευομένοις
περὶ
ἑαυτῶν.
~ἴσως
|
ἂν |
οὖν
ἔροιό
με
εἰ
ἅπασίν |
[271] |
εἰδότες
ψυχῆς
πέρι
~παγκάλως·
πρὶν
|
ἂν |
οὖν
τὸν
τρόπον
τοῦτον
λέγωσί |
[250] |
φρόνησις
οὐχ
ὁρᾶται
~δεινοὺς
γὰρ
|
ἂν |
παρεῖχεν
ἔρωτας,
εἴ
τι
τοιοῦτον |
[244] |
οὐκ
ἔστ᾽
ἔτυμος
λόγος
ὃς
|
ἂν |
παρόντος
~ἐραστοῦ
τῷ
μὴ
ἐρῶντι |
[233] |
πατέρας
καὶ
τὰς
μητέρας,
οὔτ᾽
|
ἂν |
~πιστοὺς
φίλους
ἐκεκτήμεθα,
οἳ
οὐκ |
[260] |
δίκαια
~μανθάνειν
ἀλλὰ
τὰ
δόξαντ᾽
|
ἂν |
πλήθει
οἵπερ
δικάσουσιν,
οὐδὲ
τὰ |
[247] |
μὲν
γὰρ
ἀθάνατοι
καλούμεναι,
~ἡνίκ᾽
|
ἂν |
πρὸς
ἄκρῳ
γένωνται,
ἔξω
πορευθεῖσαι |
[278] |
~ἐγώ
τε
καὶ
σὺ
εὐξαίμεθ᾽
|
ἂν |
σέ
τε
καὶ
ἐμὲ
γενέσθαι. |
[246] |
ἡ
δὲ
~πτερορρυήσασα
φέρεται
ἕως
|
ἂν |
στερεοῦ
τινος
ἀντιλάβηται,
οὗ
κατοικισθεῖσα, |
[236] |
ὅτι
ἐντεῦθεν
οὐκ
ἄπιμεν
πρὶν
|
ἂν |
σὺ
εἴπῃς
ἃ
ἔφησθα
ἐν |
[267] |
δὲ
οὐ
λέγομεν;
οἶμαι
γὰρ
|
ἂν |
σύμψηφον
αὐτῷ
καὶ
τὸν
Ἠλεῖον |
[259] |
καὶ
ἄποτον
εὐθὺς
ᾄδειν,
~ἕως
|
ἂν |
τελευτήσῃ,
καὶ
μετὰ
ταῦτα
ἐλθὸν |
[276] |
δὲ
ἐσπούδακεν,
~τῇ
γεωργικῇ
χρώμενος
|
ἂν |
τέχνῃ,
σπείρας
εἰς
τὸ
προσῆκον, |
[258] |
ὧν
σὺ
λέγεις·
καὶ
γὰρ
|
ἂν |
τῇ
ἑαυτοῦ
ἐπιθυμίᾳ,
ὡς
ἔοικεν, |
[244] |
οὐδὲ
ὄνειδος
~μανίαν·
(οὐ
γὰρ
|
ἂν |
τῇ
καλλίστῃ
τέχνῃ,
ᾗ
τὸ |
[268] |
εἶναι
καὶ
ἄλλον
ποιεῖν
ᾧ
|
ἂν |
τὴν
τούτων
ἐπιστήμην
παραδῶ,
τί |
[253] |
(αὑτοῖς
καὶ
τῷ
θεῷ
ὃν
|
ἂν |
τιμῶσι
πᾶσαν
πάντως
ὅτι
μάλιστα |
[242] |
~μήπω
γε,
ὦ
Σώκρατες,
πρὶν
|
ἂν |
τὸ
καῦμα
παρέλθῃ.
ἢ
οὐχ |
[241] |
~τοῦτ᾽
ἐκεῖνο,
ὦ
Φαῖδρε.
οὐκέτ᾽
|
ἂν |
τὸ
πέρα
ἀκούσαις
ἐμοῦ
λέγοντος, |
[232] |
ἀρετὴν
ἔπραξαν
ὧν
ἐδέοντο,
οὐκ
|
ἂν |
τοῖς
συνοῦσι
φθονοῖεν,
ἀλλὰ
τοὺς |
[234] |
χαρίζεσθαι.
ἐγὼ
μὲν
~οἶμαι
οὐδ᾽
|
ἂν |
τὸν
ἐρῶντα
πρὸς
ἅπαντάς
σε |
[235] |
εἰπεῖν·
τοῦτο
δὲ
οἶμαι
~οὐδ᾽
|
ἂν |
τὸν
φαυλότατον
παθεῖν
συγγραφέα.
αὐτίκα |
[257] |
ἂν
ὑπὸ
φιλοτιμίας
ἐπίσχοι
ἡμῖν
|
ἂν |
τοῦ
γράφειν.
~(Σωκράτης)
~γελοῖόν
γ᾽ |
[232] |
σοι
βλάβην
ἂν
γενέσθαι,
~εἰκότως
|
ἂν |
τοὺς
ἐρῶντας
μᾶλλον
ἂν
φοβοῖο· |
[233] |
ὑεῖς
περὶ
πολλοῦ
ἐποιούμεθα
οὔτ᾽
|
ἂν |
τοὺς
πατέρας
καὶ
τὰς
μητέρας, |
[233] |
τυγχάνῃ,
(ἐνθυμεῖσθαι
χρὴ
ὅτι
οὔτ᾽
|
ἂν |
~τοὺς
ὑεῖς
περὶ
πολλοῦ
ἐποιούμεθα |
[238] |
~τούτων
τῶν
ἰδεῶν
ἐκπρεπὴς
ἣ
|
ἂν |
τύχῃ
γενομένη,
τὴν
αὑτῆς
ἐπωνυμίαν |
[264] |
δ᾽
ἐπὶ
σήματι
κεῖμαι.
~ὄφρ᾽
|
ἂν |
ὕδωρ
τε
νάῃ
καὶ
δένδρεα |
[257] |
λοιδορίας
ἐκάλει
~λογογράφον·
τάχ᾽
οὖν
|
ἂν |
ὑπὸ
φιλοτιμίας
ἐπίσχοι
ἡμῖν
ἂν |
[231] |
εἰ
ἀληθῆ
λέγουσιν,
ὅτι
ὅσων
|
ἂν |
~ὕστερον
ἐρασθῶσιν,
ἐκείνους
αὐτῶν
περὶ |
[269] |
σφισιν
ἐπιδεικνύμενον
τὰ
πρὸ
τραγῳδίας
|
ἂν |
φαίη
~ἀλλ᾽
οὐ
τὰ
τραγικά, |
[232] |
~εἰκότως
ἂν
τοὺς
ἐρῶντας
μᾶλλον
|
ἂν |
φοβοῖο·
πολλὰ
γὰρ
αὐτούς
ἐστι |
[239] |
βλάβης,
~μεγίστης
δὲ
τῆς
ὅθεν
|
ἂν |
φρονιμώτατος
εἴη.
τοῦτο
δὲ
ἡ |
[248] |
θεσμός
τε
Ἀδραστείας
~ὅδε.
ἥτις
|
ἂν |
ψυχὴ
θεῷ
συνοπαδὸς
γενομένη
κατίδῃ |
[251] |
τῆς
~σφόδρα
μανίας
δόξαν,
θύοι
|
ἂν |
ὡς
ἀγάλματι
καὶ
θεῷ
τοῖς |
[275] |
καὶ
οἱ
λόγοι·
δόξαις
μὲν
|
ἂν |
ὥς
τι
φρονοῦντας
αὐτοὺς
λέγειν, |
[270] |
γοῦν
ἄνευ
τούτων
μέθοδος
ἐοίκοι
|
ἂν |
ὥσπερ
(τυφλοῦ
πορείᾳ.
ἀλλ᾽
οὐ |