Pages |
[253] |
δ᾽
οὔ·
ἀρετὴ
δὲ
τίς
|
τοῦ |
ἀγαθοῦ
ἢ
κακοῦ
~κακία,
οὐ |
[262] |
ἔσται,
ἀλήθειαν
ἀγνοῶν
ἑκάστου,
τὴν
|
τοῦ |
ἀγνοουμένου
ὁμοιότητα
~σμικράν
τε
καὶ |
[260] |
ὁ
Λάκων,
ἔτυμος
τέχνη
ἄνευ
|
τοῦ |
~ἀληθείας
ἧφθαι
οὔτ᾽
ἔστιν
οὔτε |
[249] |
τὸ
τῇδέ
~τις
ὁρῶν
κάλλος,
|
τοῦ |
ἀληθοῦς
ἀναμιμνῃσκόμενος,
πτερῶταί
τε
καὶ |
[273] |
εἰκὸς
τοῖς
πολλοῖς
δι᾽
ὁμοιότητα
|
τοῦ |
ἀληθοῦς
τυγχάνει
ἐγγιγνόμενον·
~τὰς
δὲ |
[273] |
δειλὸν
μὴ
~ὑπὸ
μόνου
φάναι
|
τοῦ |
ἀνδρικοῦ
συγκεκόφθαι,
τὸν
δὲ
τοῦτο |
[279] |
φίλε,
ἔνεστί
τις
φιλοσοφία
~(τῇ
|
τοῦ |
ἀνδρὸς
διανοίᾳ.
ταῦτα
δὴ
οὖν |
[248] |
δὴ
ἄλλαι
γλιχόμεναι
μὲν
ἅπασαι
|
τοῦ |
ἄνω
ἕπονται,
~ἀδυνατοῦσαι
δέ,
ὑποβρύχιαι |
[274] |
Θαμοῦ
περὶ
τὴν
μεγάλην
πόλιν
|
τοῦ |
ἄνω
τόπου
~ἣν
οἱ
Ἕλληνες |
[258] |
ἄμοιρος
γένηται
λογογραφίας
τε
καὶ
|
τοῦ |
ἄξιος
εἶναι
~συγγράφειν,
πενθεῖ
αὐτός |
[255] |
τοῦτο
δρῶν
καὶ
~πλησιάζῃ
μετὰ
|
τοῦ |
ἅπτεσθαι
ἔν
τε
γυμνασίοις
καὶ |
[238] |
ἐδωδὴν
κρατοῦσα
τοῦ
λόγου
τε
|
τοῦ |
ἀρίστου
καὶ
τῶν
ἄλλων
~ἐπιθυμιῶν |
[237] |
ἄλλη
δὲ
ἐπίκτητος
~δόξα,
ἐφιεμένη
|
τοῦ |
ἀρίστου.
τούτω
δὲ
ἐν
ἡμῖν |
[230] |
οὐκ
ἐπιχωρίῳ
(ἔοικας·
οὕτως
ἐκ
|
τοῦ |
ἄστεος
οὔτ᾽
εἰς
~τὴν
ὑπερορίαν |
[277] |
τε
πάλιν
κατ᾽
εἴδη
μέχρι
|
τοῦ |
ἀτμήτου
~τέμνειν
ἐπιστηθῇ,
περί
τε |
[235] |
εὐπορῶν
τοῦ
πολλὰ
λέγειν
περὶ
|
τοῦ |
αὐτοῦ,
ἢ
ἴσως
οὐδὲν
~αὐτῷ |
[243] |
ἐμοῦ
~(ἀναγκασθῆναι
γράψαι
αὖ
περὶ
|
τοῦ |
αὐτοῦ
λόγον.
~(Σωκράτης)
τοῦτο
μὲν |
[234] |
τούτων
μείζω
καὶ
πλείω
περὶ
|
τοῦ |
αὐτοῦ
πράγματος;
~(Σωκράτης)
~τί
δέ; |
[246] |
εἰπεῖν.
ψυχὴ
πᾶσα
παντὸς
ἐπιμελεῖται
|
τοῦ |
ἀψύχου,
~πάντα
δὲ
οὐρανὸν
περιπολεῖ, |
[243] |
οὗτός
τε
καὶ
ὁ
ἐκ
|
~τοῦ |
βιβλίου
ῥηθείς.
εἰ
γὰρ
ἀκούων |
[234] |
ἀλλὰ
τοῖς
ὁμοίως
διὰ
παντὸς
|
τοῦ |
βίου
φίλοις
ἐσομένοις·
οὐδὲ
~οἵτινες |
[229] |
οὕτω
δὴ
τελευτήσασαν
λεχθῆναι
ὑπὸ
|
τοῦ |
Βορέου
ἀνάρπαστον
~(γεγονέναι
ἢ
ἐξ |
[263] |
μέλλῃ
ἐρεῖν
ποτέρου
ὂν
τυγχάνει
|
τοῦ |
γένους.
~(Φαῖδρος)
τί
μήν;
~(Σωκράτης) |
[276] |
καλῶν
καὶ
ἀγαθῶν
ἐπιστήμας
ἔχοντα
|
τοῦ |
γεωργοῦ
φῶμεν
~ἧττον
νοῦν
ἔχειν |
[257] |
ὑπὸ
φιλοτιμίας
ἐπίσχοι
ἡμῖν
ἂν
|
τοῦ |
γράφειν.
~(Σωκράτης)
~γελοῖόν
γ᾽
ὦ |
[260] |
ἔστι
~τέχνη
ἀλλ᾽
ἄτεχνος
τριβή·
|
τοῦ |
δὲ
λέγειν,
φησὶν
ὁ
Λάκων, |
[236] |
τοῦ
μὲν
τὸ
~φρόνιμον
ἐγκωμιάζειν,
|
~(τοῦ |
δὲ
τὸ
ἄφρον
ψέγειν,
ἀναγκαῖα |
[260] |
~ἆρ᾽
οὖν,
ὦ
ἀγαθέ,
ἀγροικότερον
|
τοῦ |
δέοντος
λελοιδορήκαμεν
τὴν
τῶν
λόγων |
[249] |
ἐπὶ
κλήρωσίν
τε
καὶ
αἵρεσιν
|
τοῦ |
~δευτέρου
βίου
αἱροῦνται
ὃν
ἂν |
[253] |
καλή
τε
καὶ
~εὐδαιμονικὴ
ὑπὸ
|
τοῦ |
δι᾽
ἔρωτα
μανέντος
φίλου
τῷ |
[261] |
~(Φαῖδρος)
τοῦτ᾽
αὐτό.
~(Σωκράτης)
περὶ
|
τοῦ |
δικαίου
τε
καὶ
ἀδίκου;
~(Φαῖδρος) |
[275] |
γ᾽
ὦ
φίλε,
ἐν
τῷ
|
τοῦ |
Διὸς
τοῦ
Δωδωναίου
ἱερῷ
δρυὸς |
[275] |
φίλε,
ἐν
τῷ
τοῦ
Διὸς
|
τοῦ |
Δωδωναίου
ἱερῷ
δρυὸς
λόγους
ἔφησαν |
[270] |
τίνα
εἰς
τὸ
παθεῖν
ὑπὸ
|
τοῦ, |
ἐὰν
δὲ
πλείω
εἴδη
ἔχῃ, |
[276] |
πρὸς
οὓς
δεῖ.
~(Φαῖδρος)
~τὸν
|
τοῦ |
εἰδότος
λόγον
λέγεις
ζῶντα
καὶ |
[263] |
καὶ
εἰληφέναι
τινὰ
χαρακτῆρα
ἑκατέρου
|
τοῦ |
εἴδους,
ἐν
ᾧ
τε
ἀνάγκη |
[250] |
τὰς
εἰκόνας
ἰόντες
θεῶνται
τὸ
|
τοῦ |
εἰκασθέντος
γένος·
~κάλλος
δὲ
τότ᾽ |
[252] |
δὲ
καὶ
εὐσχημόνων,
οἷς
πρὸ
|
τοῦ |
ἐκαλλωπίζετο,
πάντων
~καταφρονήσασα
δουλεύειν
ἑτοίμη |
[248] |
ψυχῆς
τῷ
ἀρίστῳ
νομὴ
ἐκ
|
τοῦ |
ἐκεῖ
(λειμῶνος
τυγχάνει
οὖσα,
ἥ |
[242] |
τοῦ
σοῦ
λόγου,
ὃς
(διὰ
|
τοῦ |
ἐμοῦ
στόματος
~καταφαρμακευθέντος
ὑπὸ
σοῦ |
[276] |
παρὰ
φαύλην
παιδιάν,
ὦ
Σώκρατες,
|
τοῦ |
ἐν
λόγοις
δυναμένου
~παίζειν,
δικαιοσύνης |
[257] |
~καταλείπειν
συγγράμματα
ἑαυτῶν,
δόξαν
φοβούμενοι
|
τοῦ |
ἔπειτα
χρόνου,
μὴ
~σοφισταὶ
καλῶνται. |
[264] |
εἴτε
ἄλλως
ἔχει,
καὶ
~εὑρήσεις
|
τοῦ |
ἐπιγράμματος
οὐδὲν
διαφέροντα,
ὃ
Μίδᾳ |
[258] |
γε
ὅτι
οὐχ
ὡς
ὑπερφρονοῦντες
|
τοῦ |
ἐπιτηδεύματος,
ἀλλ᾽
ὡς
τεθαυμακότες.
~(Φαῖδρος) |
[234] |
φίλοι
~νουθετοῦσιν
ὡς
ὄντος
κακοῦ
|
τοῦ |
ἐπιτηδεύματος,
τοῖς
δὲ
μὴ
ἐρῶσιν |
[243] |
οὕτω·
σοῦ
γὰρ
εἰπόντος
τὸν
|
τοῦ |
ἐραστοῦ
ἔπαινον,
~πᾶσα
ἀνάγκη
Λυσίαν |
[254] |
ὥστε
συμβαίνει
τότ᾽
ἤδη
τὴν
|
τοῦ |
ἐραστοῦ
~ψυχὴν
τοῖς
παιδικοῖς
αἰδουμένην |
[255] |
~ὥρμησε
πτεροφυεῖν
τε
καὶ
τὴν
|
τοῦ |
ἐρωμένου
αὖ
ψυχὴν
ἔρωτος
ἐνέπλησεν. |
[252] |
καί
τι
οἰηθῶσιν
ἀδικεῖσθαι
ὑπὸ
|
τοῦ |
ἐρωμένου,
φονικοὶ
~καὶ
ἕτοιμοι
καθιερεύειν |
[253] |
ὥσπερ
αἱ
~βάκχαι,
ἐπὶ
τὴν
|
τοῦ |
ἐρωμένου
ψυχὴν
ἐπαντλοῦντες
ποιοῦσιν
ὡς |
[240] |
~ἁπτομένῳ,
καὶ
πᾶσαν
αἴσθησιν
αἰσθανομένῳ
|
τοῦ |
ἐρωμένου,
ὥστε
μεθ᾽
ἡδονῆς
~ἀραρότως |
[255] |
ἰσόθεος
θεραπευόμενος
οὐχ
ὑπὸ
σχηματιζομένου
|
τοῦ |
ἐρῶντος
~ἀλλ᾽
ἀληθῶς
τοῦτο
πεπονθότος, |
[237] |
αὐτό,
ὡς
μὴ
ἐρῶντι
πρὸ
|
~τοῦ |
ἐρῶντος
δέοι
χαρίζεσθαι,
ἔλεγέν
τε |
[255] |
δεξαμένου,
~ἐγγύθεν
ἡ
εὔνοια
γιγνομένη
|
τοῦ |
ἐρῶντος
ἐκπλήττει
τὸν
ἐρώμενον
~διαισθανόμενον |
[228] |
ἁπάντων,
οἷς
ἔφη
διαφέρειν
τὰ
|
τοῦ |
~ἐρῶντος
ἢ
τὰ
τοῦ
μή, |
[239] |
βλάβην
περὶ
τὴν
κτῆσιν
ἡ
|
τοῦ |
ἐρῶντος
ὁμιλία
τε
καὶ
ἐπιτροπεία |
[263] |
ἀλλὰ
καὶ
ὁ
Λυσίας
~ἀρχόμενος
|
τοῦ |
ἐρωτικοῦ
ἠνάγκασεν
ἡμᾶς
ὑπολαβεῖν
τὸν |
[240] |
τε
καὶ
ἀηδής,
λήξας
δὲ
|
τοῦ |
ἔρωτος
εἰς
τὸν
ἔπειτα
χρόνον |
[256] |
δὲ
ἐκείνων,
~ἀλλήλοιν
(διά
τε
|
τοῦ |
ἔρωτος
καὶ
ἔξω
γενομένω
διάγουσι, |
[243] |
γάρ
τι
παθεῖν
διὰ
~τὴν
|
τοῦ |
Ἔρωτος
κακηγορίαν
πειράσομαι
αὐτῷ
ἀποδοῦναι |
[264] |
οὔ;
~(Σωκράτης)
~σκέψαι
τοίνυν
τὸν
|
τοῦ |
ἑταίρου
σου
λόγον
εἴτε
οὕτως |
[257] |
νεανία,
τὸ
δόγμα
λέγεις,
καὶ
|
τοῦ |
(ἑταίρου
συχνὸν
~διαμαρτάνεις,
εἰ
αὐτὸν |
[229] |
τε
καὶ
τήνδε
~τὴν
ὥραν
|
τοῦ |
ἔτους
τε
καὶ
τῆς
ἡμέρας. |
[244] |
ὃν
δὲ
μέλλω
λέγειν,
Στησιχόρου
|
τοῦ |
Εὐφήμου,
~Ἱμεραίου.
λεκτέος
δὲ
ὧδε, |
[254] |
τῶν
παιδικῶν
ἀστράπτουσαν.
ἰδόντος
δὲ
|
τοῦ |
~ἡνιόχου
ἡ
μνήμη
πρὸς
τὴν |
[248] |
εἰς
τὸν
ἔξω
τόπον
τὴν
|
τοῦ |
ἡνιόχου
κεφαλήν,
καὶ
~συμπεριηνέχθη
τὴν |
[254] |
λήξῃ,
ταπεινωθεὶς
ἕπεται
ἤδη
τῇ
|
τοῦ |
ἡνιόχου
προνοίᾳ,
καὶ
~ὅταν
ἴδῃ |
[256] |
ὁ
δὲ
ὁμόζυξ
αὖ
μετὰ
|
τοῦ |
ἡνιόχου
πρὸς
ταῦτα
μετ᾽
αἰδοῦς |
[258] |
οὗτος
ἐμμένῃ,
γεγηθὼς
ἀπέρχεται
ἐκ
|
τοῦ |
θεάτρου
ὁ
ποιητής·
ἐὰν
~δὲ |
[246] |
μάλιστα
τῶν
περὶ
τὸ
σῶμα
|
τοῦ |
θείου
(ψυχή)
τὸ
δὲ
~θεῖον |
[273] |
δεῖ
~διαπονεῖσθαι
τὸν
σώφρονα,
ἀλλὰ
|
τοῦ |
θεοῖς
κεχαρισμένα
μὲν
λέγειν
δύνασθαι, |
[229] |
οὐκ
ἐνθένδε
μέντοι
ποθὲν
ἀπὸ
|
τοῦ |
Ἰλισοῦ
λέγεται
ὁ
~Βορέας
τὴν |
[251] |
~πτεροῦ,
ἡ
δ᾽
ἐντὸς
μετὰ
|
τοῦ |
ἱμέρου
ἀποκεκλῃμένη,
πηδῶσα
οἷον
τὰ |
[255] |
ὅθεν
ὡρμήθη
φέρεται,
οὕτω
τὸ
|
τοῦ |
κάλλους
ῥεῦμα
~πάλιν
εἰς
τὸν |
[251] |
θερμότης
ἀήθης
~λαμβάνει·
δεξάμενος
γὰρ
|
τοῦ |
κάλλους
τὴν
ἀπορροὴν
διὰ
τῶν |
[254] |
~ἡνιόχου
ἡ
μνήμη
πρὸς
τὴν
|
τοῦ |
κάλλους
φύσιν
ἠνέχθη,
καὶ
πάλιν |
[277] |
~(Σωκράτης)
~τί
δ᾽
αὖ
περὶ
|
τοῦ |
καλὸν
ἢ
αἰσχρὸν
εἶναι
τὸ |
[251] |
ὀδυνᾶται,
μνήμην
δ᾽
αὖ
ἔχουσα
|
τοῦ |
καλοῦ
γέγηθεν.
ἐκ
δὲ
ἀμφοτέρων |
[252] |
εἶναι
οὐκ
ἀπολείπεται,
οὐδέ
τινα
|
τοῦ |
καλοῦ
~περὶ
πλείονος
ποιεῖται,
ἀλλὰ |
[258] |
~(Σωκράτης)
~τίς
οὖν
ὁ
τρόπος
|
τοῦ |
καλῶς
τε
καὶ
μὴ
γράφειν; |
[257] |
ὅτι
ἀπὸ
τοῦ
(μακροῦ
ἀγκῶνος
|
τοῦ |
~κατὰ
Νεῖλον
ἐκλήθη·
καὶ
πρὸς |
[239] |
ἀνάγκη
πόρρωθεν
εἴργειν,
περίφοβον
ὄντα
|
τοῦ |
~καταφρονηθῆναι·
τά
τε
ἄλλα
μηχανᾶσθαι |
[245] |
λόγος
θορυβείτω
~δεδιττόμενος
ὡς
πρὸ
|
τοῦ |
κεκινημένου
τὸν
σώφρονα
δεῖ
προαιρεῖσθαι |
[227] |
~(Φαῖδρος)
παρὰ
Λυσίου,
ὦ
Σώκρατες,
|
τοῦ |
Κεφάλου,
πορεύομαι
δὲ
πρὸς
περίπατον |
[263] |
καὶ
Πᾶνα
τὸν
Ἑρμοῦ
~Λυσίου
|
τοῦ |
Κεφάλου
πρὸς
λόγους
εἶναι.
ἢ |
[273] |
πολλῆς
~πραγματείας·
ἣν
οὐχ
ἕνεκα
|
τοῦ |
λέγειν
καὶ
πράττειν
πρὸς
ἀνθρώπους |
[262] |
γάρ
που
ἔγωγε
τέχνης
τινὸς
|
τοῦ |
λέγειν
μέτοχος.
~(Φαῖδρος)
ἔστω
ὡς |
[259] |
γε
καὶ
καλῶς
ῥηθησομένοις
τὴν
|
τοῦ |
λέγοντος
~διάνοιαν
εἰδυῖαν
τὸ
ἀληθὲς |
[238] |
ἐὰν
~ἄρα
πολλάκις
νυμφόληπτος
προϊόντος
|
τοῦ |
λόγου
γένωμαι,
μὴ
θαυμάσῃς·
τὰ |
[273] |
ἀληθεῖ·
~τοῦτο
γὰρ
διὰ
(παντὸς
|
τοῦ |
λόγου
γιγνόμενον
τὴν
ἅπασαν
τέχνην |
[264] |
οὐ
χύδην
δοκεῖ
βεβλῆσθαι
τὰ
|
τοῦ |
λόγου;
ἢ
φαίνεται
τὸ
δεύτερον |
[266] |
μὲν
οἶμαι
πρῶτον
ὡς
δεῖ
|
τοῦ |
λόγου
~λέγεσθαι
ἐν
ἀρχῇ·
ταῦτα |
[234] |
ὅτι
ἐμοὶ
ἐδόκεις
γάνυσθαι
ὑπὸ
|
τοῦ |
λόγου
μεταξὺ
~ἀναγιγνώσκων·
ἡγούμενος
γὰρ |
[272] |
καὶ
κατ᾽
ἀρχὰς
εἴπομεν
τοῦδε
|
τοῦ |
λόγου,
ὅτι
~οὐδὲν
ἀληθείας
μετέχειν |
[257] |
τε
καὶ
ἐγώ,
~Λυσίαν
τὸν
|
τοῦ |
λόγου
πατέρα
αἰτιώμενος
παῦε
τῶν |
[238] |
~περὶ
μὲν
γὰρ
ἐδωδὴν
κρατοῦσα
|
τοῦ |
λόγου
τε
τοῦ
ἀρίστου
καὶ |
[263] |
~μέμνημαι
εἰ
ὡρισάμην
ἔρωτα
ἀρχόμενος
|
τοῦ |
λόγου.
~(Φαῖδρος)
νὴ
Δία
ἀμηχάνως |
[272] |
Φαῖδρε,
δίκαιον
εἶναι
καὶ
τὸ
|
τοῦ |
λύκου
εἰπεῖν.
~(Φαῖδρος)
καὶ
σύ |
[262] |
ἴθι
δή
μοι
ἀνάγνωθι
τὴν
|
τοῦ |
Λυσίου
λόγου
ἀρχήν.
~(Φαῖδρος)
~περὶ |
[257] |
Φαῖδρε,
λέληθέν
σε
ὅτι
ἀπὸ
|
τοῦ |
(μακροῦ
ἀγκῶνος
τοῦ
~κατὰ
Νεῖλον |
[276] |
μετ᾽
ἐπιστήμης
γράφεται
ἐν
τῇ
|
τοῦ |
μανθάνοντος
ψυχῇ,
δυνατὸς
μὲν
ἀμῦναι |
[244] |
τήν
γε
τῶν
ἐμφρόνων,
ζήτησιν
|
τοῦ |
μέλλοντος
διά
τε
~ὀρνίθων
ποιουμένων |
[255] |
~ταῦτα.
ἐν
οὖν
τῇ
συγκοιμήσει
|
τοῦ |
μὲν
ἐραστοῦ
ὁ
ἀκόλαστος
ἵππος |
[235] |
μᾶλλον
ἢ
ἐρῶντι
χαρίζεσθαι,
παρέντα
|
τοῦ |
μὲν
τὸ
~φρόνιμον
ἐγκωμιάζειν,
~(τοῦ |
[228] |
τὰ
τοῦ
~ἐρῶντος
ἢ
τὰ
|
τοῦ |
μή,
ἐν
κεφαλαίοις
ἕκαστον
ἐφεξῆς |
[236] |
οὕτως·
~τὸ
μὲν
τὸν
ἐρῶντα
|
(τοῦ |
μὴ
ἐρῶντος
μᾶλλον
νοσεῖν
δώσω |
[256] |
ἐραστοῦ
φιλία·
ἡ
δὲ
~ἀπὸ
|
τοῦ |
μὴ
ἐρῶντος
οἰκειότης,
σωφροσύνῃ
θνητῇ |
[241] |
καὶ
ἐρεῖν
τὰ
ἴσα
περὶ
|
τοῦ |
μὴ
ἐρῶντος,
ὡς
δεῖ
~ἐκείνῳ |
[237] |
ἔσχετ᾽
ἐπωνυμίαν,
ξύμ
μοι
λάβεσθε"
|
τοῦ |
μύθου,
ὅν
με
~ἀναγκάζει
ὁ |
[253] |
τρόπῳ.
~καθάπερ
ἐν
ἀρχῇ
τοῦδε
|
τοῦ |
μύθου
τριχῇ
διείλομεν
ψυχὴν
ἑκάστην, |
[270] |
οἴει
δυνατὸν
εἶναι
ἄνευ
τῆς
|
τοῦ |
ὅλου
~φύσεως;
~(Φαῖδρος)
~εἰ
μὲν |
[227] |
Ἐπικράτει,
ἐν
τῇδε
τῇ
πλησίον
|
τοῦ |
Ὀλυμπίου
οἰκίᾳ
τῇ
Μορυχίᾳ.
~(Σωκράτης) |
[244] |
μαντικὴ
οἰωνιστικῆς,
τό
τε
ὄνομα
|
τοῦ |
ὀνόματος
ἔργον
τ᾽
ἔργου,
~τόσῳ |
[260] |
πείθοιμι,
συντιθεὶς
λόγον
ἔπαινον
κατὰ
|
τοῦ |
~ὄνου,
ἵππον
ἐπονομάζων
καὶ
λέγων |
[262] |
σμικρὸν
διὰ
τῶν
ὁμοιοτήτων
~ἀπὸ
|
τοῦ |
ὄντος
ἑκάστοτε
ἐπὶ
τοὐναντίον
ἀπάγων, |
[248] |
πολὺν
ἔχουσαι
πόνον
~ἀτελεῖς
τῆς
|
τοῦ |
ὄντος
θέας
ἀπέρχονται,
καὶ
ἀπελθοῦσαι |
[247] |
ἔξω
πορευθεῖσαι
ἔστησαν
ἐπὶ
τῷ
|
τοῦ |
οὐρανοῦ
~(νώτῳ,
στάσας
δὲ
αὐτὰς |
[247] |
δῦσα
~πάλιν
εἰς
τὸ
εἴσω
|
τοῦ |
οὐρανοῦ,
οἴκαδε
ἦλθεν.
ἐλθούσης
δὲ |
[247] |
αἱ
δὲ
θεωροῦσι
τὰ
ἔξω
|
τοῦ |
οὐρανοῦ.
~τὸν
δὲ
ὑπερουράνιον
τόπον |
[251] |
~μεμειγμένων
ἀδημονεῖ
τε
τῇ
ἀτοπίᾳ
|
τοῦ |
πάθους
καὶ
ἀποροῦσα
λυττᾷ,
καὶ |
[269] |
ἔστιν
ῥητορική,
ἐκ
δὲ
τούτου
|
τοῦ |
πάθους
τὰ
~πρὸ
τῆς
τέχνης |
[251] |
μὲν
οὖν
βλέπουσα
πρὸς
τὸ
|
~τοῦ |
παιδὸς
κάλλος,
ἐκεῖθεν
μέρη
ἐπιόντα |
[235] |
με
οἴει
λέγειν
ὡς
Λυσίας
|
τοῦ |
~παντὸς
ἡμάρτηκεν,
καὶ
οἷόν
τε |
[239] |
τὰ
δὲ
παρασκευάζειν,
ἢ
στέρεσθαι
|
τοῦ |
παραυτίκα
ἡδέος.
~φθονερὸν
δὴ
ἀνάγκη |
[275] |
καὶ
οὐκ
ἐν
δίκῃ
λοιδορηθεὶς
|
τοῦ |
πατρὸς
ἀεὶ
~δεῖται
βοηθοῦ·
αὐτὸς |
[237] |
οἶσθ᾽
οὖν
ὡς
ποιήσω;
~(Φαῖδρος)
|
τοῦ |
πέρι;
~(Σωκράτης)
~ἐγκαλυψάμενος
ἐρῶ,
ἵν᾽ |
[271] |
τί
ποιεῖν
ἢ
παθεῖν
ὑπὸ
|
τοῦ |
πέφυκεν.
~(Φαῖδρος)
τί
μήν;
~(Σωκράτης) |
[272] |
τούτων
ἀληθείας
μέλειν
~οὐδενί,
ἀλλὰ
|
τοῦ |
πιθανοῦ·
(τοῦτο
δ᾽
εἶναι
τὸ |
[252] |
ὅπου
ἂν
ἐᾷ
τις
ἐγγυτάτω
|
τοῦ |
~πόθου·
πρὸς
γὰρ
τῷ
σέβεσθαι |
[234] |
ἐπαινεθῆναι,
ὡς
τὰ
δέοντα
~εἰρηκότος
|
τοῦ |
ποιητοῦ,
ἀλλ᾽
οὐκ
ἐκείνῃ
μόνον, |
[235] |
~εἰρηκέναι,
ὡς
οὐ
πάνυ
εὐπορῶν
|
τοῦ |
πολλὰ
λέγειν
περὶ
τοῦ
αὐτοῦ, |
[272] |
ἤδη
πάντα
ἔχοντι,
προσλαβόντι
καιροὺς
|
τοῦ |
πότε
λεκτέον
καὶ
ἐπισχετέον,
~βραχυλογίας |
[234] |
τοῖς
προσαιτοῦσι
(μόνον,
ἀλλὰ
τοῖς
|
τοῦ |
πράγματος
ἀξίοις·
οὐδὲ
~ὅσοι
τῆς |
[232] |
(πλείων
ἐλπὶς
φιλίαν
αὐτοῖς
ἐκ
|
τοῦ |
~πράγματος
ἢ
ἔχθραν
γενέσθαι.
~καὶ |
[257] |
πάλαι
θαυμάσας
ἔχω,
ὅσῳ
καλλίω
|
τοῦ |
προτέρου
~ἀπηργάσω·
ὥστε
ὀκνῶ
μή |
[228] |
ἕκαστον
ἐφεξῆς
δίειμι,
ἀρξάμενος
ἀπὸ
|
τοῦ |
~πρώτου.
~(Σωκράτης)
~δείξας
γε
πρῶτον, |
[251] |
συναυαινόμενα
μύσαντα
ἀποκλῄει
τὴν
βλάστην
|
τοῦ |
~πτεροῦ,
ἡ
δ᾽
ἐντὸς
μετὰ |
[251] |
φύεσθαι
ἀπὸ
τῆς
ῥίζης
ὁ
|
τοῦ |
~πτεροῦ
καυλὸς
ὑπὸ
πᾶν
τὸ |
[251] |
τῶν
ὀμμάτων
~ἐθερμάνθη
ᾗ
ἡ
|
τοῦ |
πτεροῦ
φύσις
ἄρδεται,
θερμανθέντος
δὲ |
[248] |
(λειμῶνος
τυγχάνει
οὖσα,
ἥ
~τε
|
τοῦ |
πτεροῦ
φύσις,
ᾧ
ψυχὴ
κουφίζεται, |
[251] |
οὖλα,
ταὐτὸν
δὴ
πέπονθεν
ἡ
|
τοῦ |
πτεροφυεῖν
ἀρχομένου
ψυχή·
ζεῖ
τε |
[252] |
ληφθεὶς
ἐμβριθέστερον
δύναται
φέρειν
τὸ
|
τοῦ |
~πτερωνύμου
ἄχθος·
ὅσοι
δὲ
Ἄρεώς |
[254] |
τοῦ
χαλινοῦ
τε
ἔσχεν
καὶ
|
τοῦ |
πτώματος,
μόγις
ἐξαναπνεύσας
~ἐλοιδόρησεν
ὀργῇ, |
[244] |
μὲν
(πρότερος
ἦν
λόγος
Φαίδρου
|
τοῦ |
Πυθοκλέους,
~Μυρρινουσίου
ἀνδρός·
ὃν
δὲ |
[255] |
ἄλλαις
ὁμιλίαις,
~(τότ᾽
ἤδη
ἡ
|
τοῦ |
ῥεύματος
ἐκείνου
πηγή,
ὃν
ἵμερον |
[242] |
οἶμαι
γὰρ
ἐγὼ
~τῶν
ἐπὶ
|
τοῦ |
σοῦ
βίου
γεγονότων
(λόγων
μηδένα |
[242] |
ὑπό
γε
Λυσίου,
οὐδὲ
ὑπὸ
|
τοῦ |
σοῦ
λόγου,
ὃς
(διὰ
τοῦ |
[235] |
Σαπφοῦς
τῆς
~καλῆς
ἢ
Ἀνακρέοντος
|
τοῦ |
σοφοῦ
ἢ
καὶ
συγγραφέων
τινῶν. |
[254] |
εἰς
αὖθις
ὑπερβαλέσθαι.
~ἐλθόντος
δὲ
|
τοῦ |
συντεθέντος
χρόνου
(οὗ)
ἀμνημονεῖν
προσποιουμένω |
[253] |
δὲ
παρ᾽
ἑαυτῶν
ἀνευρίσκειν
(τὴν
|
τοῦ |
σφετέρου
θεοῦ
φύσιν
~εὐποροῦσι
διὰ |
[241] |
οὐσίαν,
βλαβερῷ
δὲ
πρὸς
τὴν
|
τοῦ |
~σώματος
ἕξιν,
πολὺ
δὲ
βλαβερωτάτῳ |
[239] |
ἀνὴρ
ἔχων
ἔρωτα.
~τὴν
δὲ
|
τοῦ |
σώματος
ἕξιν
τε
καὶ
θεραπείαν |
[232] |
τῶν
μὲν
ἐρώντων
πολλοὶ
πρότερον
|
τοῦ |
σώματος
ἐπεθύμησαν
ἢ
τὸν
~τρόπον |
[250] |
γὰρ
ἡμῖν
~ὀξυτάτη
τῶν
διὰ
|
τοῦ |
σώματος
ἔρχεται
αἰσθήσεων,
ᾗ
φρόνησις |
[256] |
μέν,
ὡρμηκότες
δὲ
~πτεροῦσθαι
ἐκβαίνουσι
|
τοῦ |
σώματος,
ὥστε
οὐ
σμικρὸν
ἆθλον |
[245] |
ὑπὸ
τῆς
τῶν
μαινομένων
ἡ
|
τοῦ |
~σωφρονοῦντος
ἠφανίσθη.
~(τοσαῦτα
μέν
σοι |
[230] |
μάλ᾽
ἀμφιλαφής
τε
~καὶ
ὑψηλή,
|
τοῦ |
τε
ἄγνου
τὸ
ὕψος
καὶ |
[273] |
ὅτι
ἐν
τῷ
πρόσθεν
βραχέως
|
τοῦ |
τοιούτου
~ἐφηψάμεθα,
δοκεῖ
δὲ
τοῦτο |
[235] |
ἢ
ἴσως
οὐδὲν
~αὐτῷ
μέλον
|
τοῦ |
τοιούτου·
καὶ
ἐφαίνετο
δή
μοι |
[275] |
τι
οἰόμενος
εἶναι
λόγους
~(γεγραμμένους
|
τοῦ |
τὸν
εἰδότα
ὑπομνῆσαι
περὶ
ὧν |
[230] |
δ᾽
αὖ
βούλει,
τὸ
εὔπνουν
|
τοῦ |
τόπου
ὡς
ἀγαπητὸν
καὶ
σφόδρα |
[269] |
ἀληθῆ
~εἰρηκέναι·
ἀλλὰ
δὴ
τὴν
|
τοῦ |
τῷ
ὄντι
ῥητορικοῦ
τε
καὶ |
[228] |
προάγειν
ἐκέλευε.
δεομένου
δὲ
λέγειν
|
τοῦ |
τῶν
~λόγων
ἐραστοῦ,
ἐθρύπτετο
ὡς |
[254] |
ἀπὸ
ὕσπληγος
ἀναπεσών,
ἔτι
μᾶλλον
|
τοῦ |
~ὑβριστοῦ
ἵππου
ἐκ
τῶν
ὀδόντων |
[245] |
~κινηθέντα
γενήσεται.
ἀθανάτου
δὲ
πεφασμένου
|
τοῦ |
ὑφ᾽
ἑαυτοῦ
κινουμένου,
~ψυχῆς
οὐσίαν |
[270] |
ἢ
τῷ
τί
παθεῖν
ὑπὸ
|
τοῦ; |
~(Φαῖδρος)
κινδυνεύει,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης) |
[249] |
πρὸ
τοσούτου
χρόνου
~πλὴν
ἡ
|
τοῦ |
φιλοσοφήσαντος
ἀδόλως
ἢ
παιδεραστήσαντος
μετὰ |
[249] |
δὴ
δικαίως
μόνη
πτεροῦται
ἡ
|
τοῦ |
φιλοσόφου
διάνοια·
πρὸς
γὰρ
~ἐκείνοις |
[254] |
λήξας
τῆς
ὀδύνης,
~ἣν
ὑπὸ
|
τοῦ |
χαλινοῦ
τε
ἔσχεν
καὶ
τοῦ |
[267] |
κεκρατηκέναι
τέχνῃ
μοι
φαίνεται
τὸ
|
τοῦ |
~Χαλκηδονίου
σθένος,
ὀργίσαι
τε
αὖ |
[255] |
τὸν
ἐρῶντα,
~προϊόντος
δὲ
ἤδη
|
τοῦ |
χρόνου
ἥ
τε
ἡλικία
καὶ |
[265] |
τοίνυν
αὐτόθεν
λάβωμεν,
ὡς
ἀπὸ
|
τοῦ |
ψέγειν
πρὸς
τὸ
ἐπαινεῖν
ἔσχεν |