Alphabétiquement     [«   »]
τότ 4
τοτὲ 7
τότε 24
τοῦ 172
του 3
τοῦδε 3
τοῦθ 2
Fréquences     [«    »]
138 ἂν
164 τῶν
142 ὡς
172 τοῦ
187 Σωκράτης
190 Φαῖδρος
192 τὸ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Phedre

τοῦ


Pages
[253]   δ᾽ οὔ· ἀρετὴ δὲ τίς  τοῦ   ἀγαθοῦ κακοῦ ~κακία, οὐ
[262]   ἔσται, ἀλήθειαν ἀγνοῶν ἑκάστου, τὴν  τοῦ   ἀγνοουμένου ὁμοιότητα ~σμικράν τε καὶ
[260]   Λάκων, ἔτυμος τέχνη ἄνευ  τοῦ   ~ἀληθείας ἧφθαι οὔτ᾽ ἔστιν οὔτε
[249]   τὸ τῇδέ ~τις ὁρῶν κάλλος,  τοῦ   ἀληθοῦς ἀναμιμνῃσκόμενος, πτερῶταί τε καὶ
[273]   εἰκὸς τοῖς πολλοῖς δι᾽ ὁμοιότητα  τοῦ   ἀληθοῦς τυγχάνει ἐγγιγνόμενον· ~τὰς δὲ
[273]   δειλὸν μὴ ~ὑπὸ μόνου φάναι  τοῦ   ἀνδρικοῦ συγκεκόφθαι, τὸν δὲ τοῦτο
[279]   φίλε, ἔνεστί τις φιλοσοφία ~(τῇ  τοῦ   ἀνδρὸς διανοίᾳ. ταῦτα δὴ οὖν
[248]   δὴ ἄλλαι γλιχόμεναι μὲν ἅπασαι  τοῦ   ἄνω ἕπονται, ~ἀδυνατοῦσαι δέ, ὑποβρύχιαι
[274]   Θαμοῦ περὶ τὴν μεγάλην πόλιν  τοῦ   ἄνω τόπου ~ἣν οἱ Ἕλληνες
[258]   ἄμοιρος γένηται λογογραφίας τε καὶ  τοῦ   ἄξιος εἶναι ~συγγράφειν, πενθεῖ αὐτός
[255]   τοῦτο δρῶν καὶ ~πλησιάζῃ μετὰ  τοῦ   ἅπτεσθαι ἔν τε γυμνασίοις καὶ
[238]   ἐδωδὴν κρατοῦσα τοῦ λόγου τε  τοῦ   ἀρίστου καὶ τῶν ἄλλων ~ἐπιθυμιῶν
[237]   ἄλλη δὲ ἐπίκτητος ~δόξα, ἐφιεμένη  τοῦ   ἀρίστου. τούτω δὲ ἐν ἡμῖν
[230]   οὐκ ἐπιχωρίῳ (ἔοικας· οὕτως ἐκ  τοῦ   ἄστεος οὔτ᾽ εἰς ~τὴν ὑπερορίαν
[277]   τε πάλιν κατ᾽ εἴδη μέχρι  τοῦ   ἀτμήτου ~τέμνειν ἐπιστηθῇ, περί τε
[235]   εὐπορῶν τοῦ πολλὰ λέγειν περὶ  τοῦ   αὐτοῦ, ἴσως οὐδὲν ~αὐτῷ
[243]   ἐμοῦ ~(ἀναγκασθῆναι γράψαι αὖ περὶ  τοῦ   αὐτοῦ λόγον. ~(Σωκράτης) τοῦτο μὲν
[234]   τούτων μείζω καὶ πλείω περὶ  τοῦ   αὐτοῦ πράγματος; ~(Σωκράτης) ~τί δέ;
[246]   εἰπεῖν. ψυχὴ πᾶσα παντὸς ἐπιμελεῖται  τοῦ   ἀψύχου, ~πάντα δὲ οὐρανὸν περιπολεῖ,
[243]   οὗτός τε καὶ ἐκ  ~τοῦ   βιβλίου ῥηθείς. εἰ γὰρ ἀκούων
[234]   ἀλλὰ τοῖς ὁμοίως διὰ παντὸς  τοῦ   βίου φίλοις ἐσομένοις· οὐδὲ ~οἵτινες
[229]   οὕτω δὴ τελευτήσασαν λεχθῆναι ὑπὸ  τοῦ   Βορέου ἀνάρπαστον ~(γεγονέναι ἐξ
[263]   μέλλῃ ἐρεῖν ποτέρου ὂν τυγχάνει  τοῦ   γένους. ~(Φαῖδρος) τί μήν; ~(Σωκράτης)
[276]   καλῶν καὶ ἀγαθῶν ἐπιστήμας ἔχοντα  τοῦ   γεωργοῦ φῶμεν ~ἧττον νοῦν ἔχειν
[257]   ὑπὸ φιλοτιμίας ἐπίσχοι ἡμῖν ἂν  τοῦ   γράφειν. ~(Σωκράτης) ~γελοῖόν γ᾽
[260]   ἔστι ~τέχνη ἀλλ᾽ ἄτεχνος τριβή·  τοῦ   δὲ λέγειν, φησὶν Λάκων,
[236]   τοῦ μὲν τὸ ~φρόνιμον ἐγκωμιάζειν,  ~(τοῦ   δὲ τὸ ἄφρον ψέγειν, ἀναγκαῖα
[260]   ~ἆρ᾽ οὖν, ἀγαθέ, ἀγροικότερον  τοῦ   δέοντος λελοιδορήκαμεν τὴν τῶν λόγων
[249]   ἐπὶ κλήρωσίν τε καὶ αἵρεσιν  τοῦ   ~δευτέρου βίου αἱροῦνται ὃν ἂν
[253]   καλή τε καὶ ~εὐδαιμονικὴ ὑπὸ  τοῦ   δι᾽ ἔρωτα μανέντος φίλου τῷ
[261]   ~(Φαῖδρος) τοῦτ᾽ αὐτό. ~(Σωκράτης) περὶ  τοῦ   δικαίου τε καὶ ἀδίκου; ~(Φαῖδρος)
[275]   γ᾽ φίλε, ἐν τῷ  τοῦ   Διὸς τοῦ Δωδωναίου ἱερῷ δρυὸς
[275]   φίλε, ἐν τῷ τοῦ Διὸς  τοῦ   Δωδωναίου ἱερῷ δρυὸς λόγους ἔφησαν
[270]   τίνα εἰς τὸ παθεῖν ὑπὸ  τοῦ,   ἐὰν δὲ πλείω εἴδη ἔχῃ,
[276]   πρὸς οὓς δεῖ. ~(Φαῖδρος) ~τὸν  τοῦ   εἰδότος λόγον λέγεις ζῶντα καὶ
[263]   καὶ εἰληφέναι τινὰ χαρακτῆρα ἑκατέρου  τοῦ   εἴδους, ἐν τε ἀνάγκη
[250]   τὰς εἰκόνας ἰόντες θεῶνται τὸ  τοῦ   εἰκασθέντος γένος· ~κάλλος δὲ τότ᾽
[252]   δὲ καὶ εὐσχημόνων, οἷς πρὸ  τοῦ   ἐκαλλωπίζετο, πάντων ~καταφρονήσασα δουλεύειν ἑτοίμη
[248]   ψυχῆς τῷ ἀρίστῳ νομὴ ἐκ  τοῦ   ἐκεῖ (λειμῶνος τυγχάνει οὖσα,
[242]   τοῦ σοῦ λόγου, ὃς (διὰ  τοῦ   ἐμοῦ στόματος ~καταφαρμακευθέντος ὑπὸ σοῦ
[276]   παρὰ φαύλην παιδιάν, Σώκρατες,  τοῦ   ἐν λόγοις δυναμένου ~παίζειν, δικαιοσύνης
[257]   ~καταλείπειν συγγράμματα ἑαυτῶν, δόξαν φοβούμενοι  τοῦ   ἔπειτα χρόνου, μὴ ~σοφισταὶ καλῶνται.
[264]   εἴτε ἄλλως ἔχει, καὶ ~εὑρήσεις  τοῦ   ἐπιγράμματος οὐδὲν διαφέροντα, Μίδᾳ
[258]   γε ὅτι οὐχ ὡς ὑπερφρονοῦντες  τοῦ   ἐπιτηδεύματος, ἀλλ᾽ ὡς τεθαυμακότες. ~(Φαῖδρος)
[234]   φίλοι ~νουθετοῦσιν ὡς ὄντος κακοῦ  τοῦ   ἐπιτηδεύματος, τοῖς δὲ μὴ ἐρῶσιν
[243]   οὕτω· σοῦ γὰρ εἰπόντος τὸν  τοῦ   ἐραστοῦ ἔπαινον, ~πᾶσα ἀνάγκη Λυσίαν
[254]   ὥστε συμβαίνει τότ᾽ ἤδη τὴν  τοῦ   ἐραστοῦ ~ψυχὴν τοῖς παιδικοῖς αἰδουμένην
[255]   ~ὥρμησε πτεροφυεῖν τε καὶ τὴν  τοῦ   ἐρωμένου αὖ ψυχὴν ἔρωτος ἐνέπλησεν.
[252]   καί τι οἰηθῶσιν ἀδικεῖσθαι ὑπὸ  τοῦ   ἐρωμένου, φονικοὶ ~καὶ ἕτοιμοι καθιερεύειν
[253]   ὥσπερ αἱ ~βάκχαι, ἐπὶ τὴν  τοῦ   ἐρωμένου ψυχὴν ἐπαντλοῦντες ποιοῦσιν ὡς
[240]   ~ἁπτομένῳ, καὶ πᾶσαν αἴσθησιν αἰσθανομένῳ  τοῦ   ἐρωμένου, ὥστε μεθ᾽ ἡδονῆς ~ἀραρότως
[255]   ἰσόθεος θεραπευόμενος οὐχ ὑπὸ σχηματιζομένου  τοῦ   ἐρῶντος ~ἀλλ᾽ ἀληθῶς τοῦτο πεπονθότος,
[237]   αὐτό, ὡς μὴ ἐρῶντι πρὸ  ~τοῦ   ἐρῶντος δέοι χαρίζεσθαι, ἔλεγέν τε
[255]   δεξαμένου, ~ἐγγύθεν εὔνοια γιγνομένη  τοῦ   ἐρῶντος ἐκπλήττει τὸν ἐρώμενον ~διαισθανόμενον
[228]   ἁπάντων, οἷς ἔφη διαφέρειν τὰ  τοῦ   ~ἐρῶντος τὰ τοῦ μή,
[239]   βλάβην περὶ τὴν κτῆσιν  τοῦ   ἐρῶντος ὁμιλία τε καὶ ἐπιτροπεία
[263]   ἀλλὰ καὶ Λυσίας ~ἀρχόμενος  τοῦ   ἐρωτικοῦ ἠνάγκασεν ἡμᾶς ὑπολαβεῖν τὸν
[240]   τε καὶ ἀηδής, λήξας δὲ  τοῦ   ἔρωτος εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον
[256]   δὲ ἐκείνων, ~ἀλλήλοιν (διά τε  τοῦ   ἔρωτος καὶ ἔξω γενομένω διάγουσι,
[243]   γάρ τι παθεῖν διὰ ~τὴν  τοῦ   Ἔρωτος κακηγορίαν πειράσομαι αὐτῷ ἀποδοῦναι
[264]   οὔ; ~(Σωκράτης) ~σκέψαι τοίνυν τὸν  τοῦ   ἑταίρου σου λόγον εἴτε οὕτως
[257]   νεανία, τὸ δόγμα λέγεις, καὶ  τοῦ   (ἑταίρου συχνὸν ~διαμαρτάνεις, εἰ αὐτὸν
[229]   τε καὶ τήνδε ~τὴν ὥραν  τοῦ   ἔτους τε καὶ τῆς ἡμέρας.
[244]   ὃν δὲ μέλλω λέγειν, Στησιχόρου  τοῦ   Εὐφήμου, ~Ἱμεραίου. λεκτέος δὲ ὧδε,
[254]   τῶν παιδικῶν ἀστράπτουσαν. ἰδόντος δὲ  τοῦ   ~ἡνιόχου μνήμη πρὸς τὴν
[248]   εἰς τὸν ἔξω τόπον τὴν  τοῦ   ἡνιόχου κεφαλήν, καὶ ~συμπεριηνέχθη τὴν
[254]   λήξῃ, ταπεινωθεὶς ἕπεται ἤδη τῇ  τοῦ   ἡνιόχου προνοίᾳ, καὶ ~ὅταν ἴδῃ
[256]   δὲ ὁμόζυξ αὖ μετὰ  τοῦ   ἡνιόχου πρὸς ταῦτα μετ᾽ αἰδοῦς
[258]   οὗτος ἐμμένῃ, γεγηθὼς ἀπέρχεται ἐκ  τοῦ   θεάτρου ποιητής· ἐὰν ~δὲ
[246]   μάλιστα τῶν περὶ τὸ σῶμα  τοῦ   θείου (ψυχή) τὸ δὲ ~θεῖον
[273]   δεῖ ~διαπονεῖσθαι τὸν σώφρονα, ἀλλὰ  τοῦ   θεοῖς κεχαρισμένα μὲν λέγειν δύνασθαι,
[229]   οὐκ ἐνθένδε μέντοι ποθὲν ἀπὸ  τοῦ   Ἰλισοῦ λέγεται ~Βορέας τὴν
[251]   ~πτεροῦ, δ᾽ ἐντὸς μετὰ  τοῦ   ἱμέρου ἀποκεκλῃμένη, πηδῶσα οἷον τὰ
[255]   ὅθεν ὡρμήθη φέρεται, οὕτω τὸ  τοῦ   κάλλους ῥεῦμα ~πάλιν εἰς τὸν
[251]   θερμότης ἀήθης ~λαμβάνει· δεξάμενος γὰρ  τοῦ   κάλλους τὴν ἀπορροὴν διὰ τῶν
[254]   ~ἡνιόχου μνήμη πρὸς τὴν  τοῦ   κάλλους φύσιν ἠνέχθη, καὶ πάλιν
[277]   ~(Σωκράτης) ~τί δ᾽ αὖ περὶ  τοῦ   καλὸν αἰσχρὸν εἶναι τὸ
[251]   ὀδυνᾶται, μνήμην δ᾽ αὖ ἔχουσα  τοῦ   καλοῦ γέγηθεν. ἐκ δὲ ἀμφοτέρων
[252]   εἶναι οὐκ ἀπολείπεται, οὐδέ τινα  τοῦ   καλοῦ ~περὶ πλείονος ποιεῖται, ἀλλὰ
[258]   ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν τρόπος  τοῦ   καλῶς τε καὶ μὴ γράφειν;
[257]   ὅτι ἀπὸ τοῦ (μακροῦ ἀγκῶνος  τοῦ   ~κατὰ Νεῖλον ἐκλήθη· καὶ πρὸς
[239]   ἀνάγκη πόρρωθεν εἴργειν, περίφοβον ὄντα  τοῦ   ~καταφρονηθῆναι· τά τε ἄλλα μηχανᾶσθαι
[245]   λόγος θορυβείτω ~δεδιττόμενος ὡς πρὸ  τοῦ   κεκινημένου τὸν σώφρονα δεῖ προαιρεῖσθαι
[227]   ~(Φαῖδρος) παρὰ Λυσίου, Σώκρατες,  τοῦ   Κεφάλου, πορεύομαι δὲ πρὸς περίπατον
[263]   καὶ Πᾶνα τὸν Ἑρμοῦ ~Λυσίου  τοῦ   Κεφάλου πρὸς λόγους εἶναι.
[273]   πολλῆς ~πραγματείας· ἣν οὐχ ἕνεκα  τοῦ   λέγειν καὶ πράττειν πρὸς ἀνθρώπους
[262]   γάρ που ἔγωγε τέχνης τινὸς  τοῦ   λέγειν μέτοχος. ~(Φαῖδρος) ἔστω ὡς
[259]   γε καὶ καλῶς ῥηθησομένοις τὴν  τοῦ   λέγοντος ~διάνοιαν εἰδυῖαν τὸ ἀληθὲς
[238]   ἐὰν ~ἄρα πολλάκις νυμφόληπτος προϊόντος  τοῦ   λόγου γένωμαι, μὴ θαυμάσῃς· τὰ
[273]   ἀληθεῖ· ~τοῦτο γὰρ διὰ (παντὸς  τοῦ   λόγου γιγνόμενον τὴν ἅπασαν τέχνην
[264]   οὐ χύδην δοκεῖ βεβλῆσθαι τὰ  τοῦ   λόγου; φαίνεται τὸ δεύτερον
[266]   μὲν οἶμαι πρῶτον ὡς δεῖ  τοῦ   λόγου ~λέγεσθαι ἐν ἀρχῇ· ταῦτα
[234]   ὅτι ἐμοὶ ἐδόκεις γάνυσθαι ὑπὸ  τοῦ   λόγου μεταξὺ ~ἀναγιγνώσκων· ἡγούμενος γὰρ
[272]   καὶ κατ᾽ ἀρχὰς εἴπομεν τοῦδε  τοῦ   λόγου, ὅτι ~οὐδὲν ἀληθείας μετέχειν
[257]   τε καὶ ἐγώ, ~Λυσίαν τὸν  τοῦ   λόγου πατέρα αἰτιώμενος παῦε τῶν
[238]   ~περὶ μὲν γὰρ ἐδωδὴν κρατοῦσα  τοῦ   λόγου τε τοῦ ἀρίστου καὶ
[263]   ~μέμνημαι εἰ ὡρισάμην ἔρωτα ἀρχόμενος  τοῦ   λόγου. ~(Φαῖδρος) νὴ Δία ἀμηχάνως
[272]   Φαῖδρε, δίκαιον εἶναι καὶ τὸ  τοῦ   λύκου εἰπεῖν. ~(Φαῖδρος) καὶ σύ
[262]   ἴθι δή μοι ἀνάγνωθι τὴν  τοῦ   Λυσίου λόγου ἀρχήν. ~(Φαῖδρος) ~περὶ
[257]   Φαῖδρε, λέληθέν σε ὅτι ἀπὸ  τοῦ   (μακροῦ ἀγκῶνος τοῦ ~κατὰ Νεῖλον
[276]   μετ᾽ ἐπιστήμης γράφεται ἐν τῇ  τοῦ   μανθάνοντος ψυχῇ, δυνατὸς μὲν ἀμῦναι
[244]   τήν γε τῶν ἐμφρόνων, ζήτησιν  τοῦ   μέλλοντος διά τε ~ὀρνίθων ποιουμένων
[255]   ~ταῦτα. ἐν οὖν τῇ συγκοιμήσει  τοῦ   μὲν ἐραστοῦ ἀκόλαστος ἵππος
[235]   μᾶλλον ἐρῶντι χαρίζεσθαι, παρέντα  τοῦ   μὲν τὸ ~φρόνιμον ἐγκωμιάζειν, ~(τοῦ
[228]   τὰ τοῦ ~ἐρῶντος τὰ  τοῦ   μή, ἐν κεφαλαίοις ἕκαστον ἐφεξῆς
[236]   οὕτως· ~τὸ μὲν τὸν ἐρῶντα  (τοῦ   μὴ ἐρῶντος μᾶλλον νοσεῖν δώσω
[256]   ἐραστοῦ φιλία· δὲ ~ἀπὸ  τοῦ   μὴ ἐρῶντος οἰκειότης, σωφροσύνῃ θνητῇ
[241]   καὶ ἐρεῖν τὰ ἴσα περὶ  τοῦ   μὴ ἐρῶντος, ὡς δεῖ ~ἐκείνῳ
[237]   ἔσχετ᾽ ἐπωνυμίαν, ξύμ μοι λάβεσθε"  τοῦ   μύθου, ὅν με ~ἀναγκάζει
[253]   τρόπῳ. ~καθάπερ ἐν ἀρχῇ τοῦδε  τοῦ   μύθου τριχῇ διείλομεν ψυχὴν ἑκάστην,
[270]   οἴει δυνατὸν εἶναι ἄνευ τῆς  τοῦ   ὅλου ~φύσεως; ~(Φαῖδρος) ~εἰ μὲν
[227]   Ἐπικράτει, ἐν τῇδε τῇ πλησίον  τοῦ   Ὀλυμπίου οἰκίᾳ τῇ Μορυχίᾳ. ~(Σωκράτης)
[244]   μαντικὴ οἰωνιστικῆς, τό τε ὄνομα  τοῦ   ὀνόματος ἔργον τ᾽ ἔργου, ~τόσῳ
[260]   πείθοιμι, συντιθεὶς λόγον ἔπαινον κατὰ  τοῦ   ~ὄνου, ἵππον ἐπονομάζων καὶ λέγων
[262]   σμικρὸν διὰ τῶν ὁμοιοτήτων ~ἀπὸ  τοῦ   ὄντος ἑκάστοτε ἐπὶ τοὐναντίον ἀπάγων,
[248]   πολὺν ἔχουσαι πόνον ~ἀτελεῖς τῆς  τοῦ   ὄντος θέας ἀπέρχονται, καὶ ἀπελθοῦσαι
[247]   ἔξω πορευθεῖσαι ἔστησαν ἐπὶ τῷ  τοῦ   οὐρανοῦ ~(νώτῳ, στάσας δὲ αὐτὰς
[247]   δῦσα ~πάλιν εἰς τὸ εἴσω  τοῦ   οὐρανοῦ, οἴκαδε ἦλθεν. ἐλθούσης δὲ
[247]   αἱ δὲ θεωροῦσι τὰ ἔξω  τοῦ   οὐρανοῦ. ~τὸν δὲ ὑπερουράνιον τόπον
[251]   ~μεμειγμένων ἀδημονεῖ τε τῇ ἀτοπίᾳ  τοῦ   πάθους καὶ ἀποροῦσα λυττᾷ, καὶ
[269]   ἔστιν ῥητορική, ἐκ δὲ τούτου  τοῦ   πάθους τὰ ~πρὸ τῆς τέχνης
[251]   μὲν οὖν βλέπουσα πρὸς τὸ  ~τοῦ   παιδὸς κάλλος, ἐκεῖθεν μέρη ἐπιόντα
[235]   με οἴει λέγειν ὡς Λυσίας  τοῦ   ~παντὸς ἡμάρτηκεν, καὶ οἷόν τε
[239]   τὰ δὲ παρασκευάζειν, στέρεσθαι  τοῦ   παραυτίκα ἡδέος. ~φθονερὸν δὴ ἀνάγκη
[275]   καὶ οὐκ ἐν δίκῃ λοιδορηθεὶς  τοῦ   πατρὸς ἀεὶ ~δεῖται βοηθοῦ· αὐτὸς
[237]   οἶσθ᾽ οὖν ὡς ποιήσω; ~(Φαῖδρος)  τοῦ   πέρι; ~(Σωκράτης) ~ἐγκαλυψάμενος ἐρῶ, ἵν᾽
[271]   τί ποιεῖν παθεῖν ὑπὸ  τοῦ   πέφυκεν. ~(Φαῖδρος) τί μήν; ~(Σωκράτης)
[272]   τούτων ἀληθείας μέλειν ~οὐδενί, ἀλλὰ  τοῦ   πιθανοῦ· (τοῦτο δ᾽ εἶναι τὸ
[252]   ὅπου ἂν ἐᾷ τις ἐγγυτάτω  τοῦ   ~πόθου· πρὸς γὰρ τῷ σέβεσθαι
[234]   ἐπαινεθῆναι, ὡς τὰ δέοντα ~εἰρηκότος  τοῦ   ποιητοῦ, ἀλλ᾽ οὐκ ἐκείνῃ μόνον,
[235]   ~εἰρηκέναι, ὡς οὐ πάνυ εὐπορῶν  τοῦ   πολλὰ λέγειν περὶ τοῦ αὐτοῦ,
[272]   ἤδη πάντα ἔχοντι, προσλαβόντι καιροὺς  τοῦ   πότε λεκτέον καὶ ἐπισχετέον, ~βραχυλογίας
[234]   τοῖς προσαιτοῦσι (μόνον, ἀλλὰ τοῖς  τοῦ   πράγματος ἀξίοις· οὐδὲ ~ὅσοι τῆς
[232]   (πλείων ἐλπὶς φιλίαν αὐτοῖς ἐκ  τοῦ   ~πράγματος ἔχθραν γενέσθαι. ~καὶ
[257]   πάλαι θαυμάσας ἔχω, ὅσῳ καλλίω  τοῦ   προτέρου ~ἀπηργάσω· ὥστε ὀκνῶ μή
[228]   ἕκαστον ἐφεξῆς δίειμι, ἀρξάμενος ἀπὸ  τοῦ   ~πρώτου. ~(Σωκράτης) ~δείξας γε πρῶτον,
[251]   συναυαινόμενα μύσαντα ἀποκλῄει τὴν βλάστην  τοῦ   ~πτεροῦ, δ᾽ ἐντὸς μετὰ
[251]   φύεσθαι ἀπὸ τῆς ῥίζης  τοῦ   ~πτεροῦ καυλὸς ὑπὸ πᾶν τὸ
[251]   τῶν ὀμμάτων ~ἐθερμάνθη  τοῦ   πτεροῦ φύσις ἄρδεται, θερμανθέντος δὲ
[248]   (λειμῶνος τυγχάνει οὖσα, ~τε  τοῦ   πτεροῦ φύσις, ψυχὴ κουφίζεται,
[251]   οὖλα, ταὐτὸν δὴ πέπονθεν  τοῦ   πτεροφυεῖν ἀρχομένου ψυχή· ζεῖ τε
[252]   ληφθεὶς ἐμβριθέστερον δύναται φέρειν τὸ  τοῦ   ~πτερωνύμου ἄχθος· ὅσοι δὲ Ἄρεώς
[254]   τοῦ χαλινοῦ τε ἔσχεν καὶ  τοῦ   πτώματος, μόγις ἐξαναπνεύσας ~ἐλοιδόρησεν ὀργῇ,
[244]   μὲν (πρότερος ἦν λόγος Φαίδρου  τοῦ   Πυθοκλέους, ~Μυρρινουσίου ἀνδρός· ὃν δὲ
[255]   ἄλλαις ὁμιλίαις, ~(τότ᾽ ἤδη  τοῦ   ῥεύματος ἐκείνου πηγή, ὃν ἵμερον
[242]   οἶμαι γὰρ ἐγὼ ~τῶν ἐπὶ  τοῦ   σοῦ βίου γεγονότων (λόγων μηδένα
[242]   ὑπό γε Λυσίου, οὐδὲ ὑπὸ  τοῦ   σοῦ λόγου, ὃς (διὰ τοῦ
[235]   Σαπφοῦς τῆς ~καλῆς Ἀνακρέοντος  τοῦ   σοφοῦ καὶ συγγραφέων τινῶν.
[254]   εἰς αὖθις ὑπερβαλέσθαι. ~ἐλθόντος δὲ  τοῦ   συντεθέντος χρόνου (οὗ) ἀμνημονεῖν προσποιουμένω
[253]   δὲ παρ᾽ ἑαυτῶν ἀνευρίσκειν (τὴν  τοῦ   σφετέρου θεοῦ φύσιν ~εὐποροῦσι διὰ
[241]   οὐσίαν, βλαβερῷ δὲ πρὸς τὴν  τοῦ   ~σώματος ἕξιν, πολὺ δὲ βλαβερωτάτῳ
[239]   ἀνὴρ ἔχων ἔρωτα. ~τὴν δὲ  τοῦ   σώματος ἕξιν τε καὶ θεραπείαν
[232]   τῶν μὲν ἐρώντων πολλοὶ πρότερον  τοῦ   σώματος ἐπεθύμησαν τὸν ~τρόπον
[250]   γὰρ ἡμῖν ~ὀξυτάτη τῶν διὰ  τοῦ   σώματος ἔρχεται αἰσθήσεων, φρόνησις
[256]   μέν, ὡρμηκότες δὲ ~πτεροῦσθαι ἐκβαίνουσι  τοῦ   σώματος, ὥστε οὐ σμικρὸν ἆθλον
[245]   ὑπὸ τῆς τῶν μαινομένων  τοῦ   ~σωφρονοῦντος ἠφανίσθη. ~(τοσαῦτα μέν σοι
[230]   μάλ᾽ ἀμφιλαφής τε ~καὶ ὑψηλή,  τοῦ   τε ἄγνου τὸ ὕψος καὶ
[273]   ὅτι ἐν τῷ πρόσθεν βραχέως  τοῦ   τοιούτου ~ἐφηψάμεθα, δοκεῖ δὲ τοῦτο
[235]   ἴσως οὐδὲν ~αὐτῷ μέλον  τοῦ   τοιούτου· καὶ ἐφαίνετο δή μοι
[275]   τι οἰόμενος εἶναι λόγους ~(γεγραμμένους  τοῦ   τὸν εἰδότα ὑπομνῆσαι περὶ ὧν
[230]   δ᾽ αὖ βούλει, τὸ εὔπνουν  τοῦ   τόπου ὡς ἀγαπητὸν καὶ σφόδρα
[269]   ἀληθῆ ~εἰρηκέναι· ἀλλὰ δὴ τὴν  τοῦ   τῷ ὄντι ῥητορικοῦ τε καὶ
[228]   προάγειν ἐκέλευε. δεομένου δὲ λέγειν  τοῦ   τῶν ~λόγων ἐραστοῦ, ἐθρύπτετο ὡς
[254]   ἀπὸ ὕσπληγος ἀναπεσών, ἔτι μᾶλλον  τοῦ   ~ὑβριστοῦ ἵππου ἐκ τῶν ὀδόντων
[245]   ~κινηθέντα γενήσεται. ἀθανάτου δὲ πεφασμένου  τοῦ   ὑφ᾽ ἑαυτοῦ κινουμένου, ~ψυχῆς οὐσίαν
[270]   τῷ τί παθεῖν ὑπὸ  τοῦ;   ~(Φαῖδρος) κινδυνεύει, Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[249]   πρὸ τοσούτου χρόνου ~πλὴν  τοῦ   φιλοσοφήσαντος ἀδόλως παιδεραστήσαντος μετὰ
[249]   δὴ δικαίως μόνη πτεροῦται  τοῦ   φιλοσόφου διάνοια· πρὸς γὰρ ~ἐκείνοις
[254]   λήξας τῆς ὀδύνης, ~ἣν ὑπὸ  τοῦ   χαλινοῦ τε ἔσχεν καὶ τοῦ
[267]   κεκρατηκέναι τέχνῃ μοι φαίνεται τὸ  τοῦ   ~Χαλκηδονίου σθένος, ὀργίσαι τε αὖ
[255]   τὸν ἐρῶντα, ~προϊόντος δὲ ἤδη  τοῦ   χρόνου τε ἡλικία καὶ
[265]   τοίνυν αὐτόθεν λάβωμεν, ὡς ἀπὸ  τοῦ   ψέγειν πρὸς τὸ ἐπαινεῖν ἔσχεν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 8/10/2007