Pages |
[279] |
τὸ
ποῖον
δή;
~(Σωκράτης)
~δοκεῖ
|
μοι |
ἀμείνων
ἢ
κατὰ
τοὺς
περὶ |
[262] |
ὃ
φῄς.
~(Σωκράτης)
ἴθι
δή
|
μοι |
ἀνάγνωθι
τὴν
τοῦ
Λυσίου
λόγου |
[242] |
καὶ
νῦν
αὖ
~δοκεῖς
αἴτιός
|
μοι |
γεγενῆσθαι
λόγῳ
τινὶ
ῥηθῆναι.
~(Φαῖδρος) |
[242] |
τε
καὶ
τὸ
εἰωθὸς
~σημεῖόν
|
μοι |
γίγνεσθαι
ἐγένετο
(ἀεὶ
δέ
με |
[277] |
οὖν
ἔντεχνον
καὶ
μὴ
δοκεῖ
|
μοι |
δεδηλῶσθαι
~μετρίως.
~(Φαῖδρος)
ἔδοξέ
γε |
[266] |
καλῶν·
τὸ
δὲ
ῥητορικὸν
δοκεῖ
|
μοι |
~διαφεύγειν
ἔθ᾽
ἡμᾶς.
~(Σωκράτης)
~πῶς |
[264] |
ἐάσωμεν
καίτοι
συχνά
γε
ἔχειν
|
μοι |
δοκεῖ
~παραδείγματα
πρὸς
ἅ
τις |
[275] |
ἔχει;
~(Φαῖδρος)
~ὀρθῶς
ἐπέπληξας,
καί
|
μοι |
δοκεῖ
περὶ
γραμμάτων
ἔχειν
ᾗπερ |
[236] |
~συγχωρῶ
ὃ
λέγεις·
μετρίως
γάρ
|
μοι |
δοκεῖς
εἰρηκέναι.
ποιήσω
οὖν
καὶ |
[228] |
οὕτως
ὅπως
δύναμαι
λέγειν,
ὥς
|
μοι |
δοκεῖς
~σὺ
οὐδαμῶς
με
ἀφήσειν |
[258] |
δή,
ὡς
ἔοικε·
καὶ
ἅμα
|
μοι |
δοκοῦσιν
ὡς
ἐν
τῷ
πνίγει |
[230] |
παρόντι
δεῦρ᾽
ἀφικόμενος
ἐγὼ
μέν
|
μοι |
δοκῶ
~κατακείσεσθαι,
σὺ
δ᾽
ἐν |
[235] |
οἴεσθαι
ἱκανὸν
~εἶναι.
καὶ
οὖν
|
μοι |
ἔδοξεν,
ὦ
Φαῖδρε,
εἰ
μή |
[268] |
δείκνυε
μόνον.
~(Σωκράτης)
~εἰπὲ
δή
|
μοι· |
εἴ
τις
προσελθὼν
τῷ
ἑταίρῳ |
[276] |
~παντάπασι
μὲν
οὖν.
τόδε
δή
|
μοι |
εἰπέ·
ὁ
νοῦν
ἔχων
γεωργός, |
[268] |
ψύχειν,
καὶ
ἐὰν
μὲν
δόξῃ
|
μοι, |
ἐμεῖν
ποιεῖν,
~ἐὰν
δ᾽
αὖ, |
[279] |
ἄλλοι
ὅσοι
τῇδε
θεοί,
δοίητέ
|
μοι |
καλῷ
γενέσθαι
τἄνδοθεν·
~ἔξωθεν
δὲ |
[237] |
~Λιγύων
ταύτην
ἔσχετ᾽
ἐπωνυμίαν,
ξύμ
|
μοι |
λάβεσθε"
τοῦ
μύθου,
ὅν
με |
[236] |
καὶ
δὴ
λέγω·
ὁ
δέ
|
μοι |
λόγος
ὅρκος
ἔσται.
ὄμνυμι
γάρ |
[236] |
πλάτανον
ταυτηνί;
ἦ
μήν,
ἐάν
|
μοι |
μὴ
εἴπῃς
τὸν
~λόγον
ἐναντίον |
[235] |
τοῦ
τοιούτου·
καὶ
ἐφαίνετο
δή
|
μοι |
νεανιεύεσθαι
ἐπιδεικνύμενος
ὡς
~οἷός
τε |
[234] |
γίγνεσθαι.
ἐγὼ
μὲν
οὖν
ἱκανά
|
μοι |
νομίζω
τὰ
~εἰρημένα·
εἰ
δ᾽ |
[252] |
παῖ
καλέ,
πρὸς
ὃν
δή
|
μοι |
ὁ
λόγος,
~ἄνθρωποι
μὲν
ἔρωτα |
[257] |
προτέρου
~ἀπηργάσω·
ὥστε
ὀκνῶ
μή
|
μοι |
ὁ
Λυσίας
ταπεινὸς
φανῇ,
ἐὰν |
[243] |
τοίνυν
θαρρῶν.
~(Σωκράτης)
~ποῦ
δή
|
μοι |
ὁ
παῖς
πρὸς
ὃν
ἔλεγον; |
[279] |
τὸ
δὲ
χρυσοῦ
πλῆθος
εἴη
|
μοι |
ὅσον
μήτε
φέρειν
μήτε
ἄγειν |
[233] |
ζηλοῦν
αὐτοὺς
προσήκει.
~ἐὰν
δέ
|
μοι |
πείθῃ,
πρῶτον
μὲν
οὐ
τὴν |
[228] |
ἐβουλόμην
γ᾽
ἂν
μᾶλλον
~ἤ
|
μοι |
πολὺ
χρυσίον
γενέσθαι.
~(Σωκράτης)
~ὦ |
[257] |
εὐμενὴς
καὶ
ἵλεως
τὴν
ἐρωτικήν
|
μοι |
τέχνην
ἣν
ἔδωκας
μήτε
~ἀφέλῃ |
[230] |
ἄστει
ἄνθρωποι.
σὺ
μέντοι
δοκεῖς
|
μοι |
τῆς
~ἐμῆς
ἐξόδου
τὸ
φάρμακον |
[269] |
τε
καὶ
~Θρασύμαχος
πορεύεται
δοκεῖ
|
μοι |
φαίνεσθαι
ἡ
μέθοδος.
~(Φαῖδρος)
ἀλλὰ |
[267] |
πενίαν
ἑλκομένων
λόγων
κεκρατηκέναι
τέχνῃ
|
μοι |
φαίνεται
τὸ
τοῦ
~Χαλκηδονίου
σθένος, |
[230] |
γράμμα
γνῶναι
ἐμαυτόν·
~γελοῖον
δή
|
μοι |
φαίνεται
(τοῦτο
ἔτι
ἀγνοοῦντα
τὰ |
[279] |
ὅσα
ἔχω,
τοῖς
ἐντὸς
(εἶναί
|
μοι |
φίλια.
πλούσιον
δὲ
νομίζοιμι
τὸν |
[230] |
τὸ
παράπαν
ἐξιέναι.
~(Σωκράτης)
~συγγίγνωσκέ
|
μοι, |
ὦ
ἄριστε.
φιλομαθὴς
γάρ
εἰμι· |
[229] |
~(Σωκράτης)
προάγοις
ἄν.
~(Φαῖδρος)
~εἰπέ
|
μοι, |
ὦ
Σώκρατες,
οὐκ
ἐνθένδε
μέντοι |