Pages
[257]	~κατὰ Νεῖλον ἐκλήθη· καὶ πρὸς	τῷ	ἀγκῶνι λανθάνει σε ὅτι οἱ
[272]	διωκτέον εἶναι, πολλὰ εἰπόντα χαίρειν	τῷ	ἀληθεῖ· ~τοῦτο γὰρ διὰ (παντὸς
[273]	τάχ᾽ ἂν ἔλεγχόν πῃ παραδοίη	τῷ	ἀντιδίκῳ. καὶ περὶ τἆλλα δὴ
[248]	ἥ τε δὴ ~προσήκουσα ψυχῆς	τῷ	ἀρίστῳ νομὴ ἐκ τοῦ ἐκεῖ
[230]	ἐθέλει διδάσκειν, οἱ δ᾽ ἐν	τῷ	ἄστει ἄνθρωποι. σὺ μέντοι δοκεῖς
[241]	τὰ ~πραχθέντα καὶ λεχθέντα, ὡς	τῷ	αὐτῷ διαλεγόμενος· ὁ δὲ ὑπ᾽
[235]	ὃ λέγεις ποίησον· τῶν ἐν	τῷ	βιβλίῳ ~βελτίω τε καὶ μὴ
[240]	ὑπάρχει· παιδικοῖς δὲ ἐραστὴς πρὸς	τῷ	βλαβερῷ ~καὶ εἰς τὸ συνημερεύειν
[235]	ἔλαθεν ὑπὸ τῆς ἐμῆς (οὐδενίας·	τῷ	γὰρ ῥητορικῷ αὐτοῦ ~μόνῳ τὸν
[277]	~ὁ δέ γε ἐν μὲν	τῷ	γεγραμμένῳ λόγῳ περὶ ἑκάστου παιδιάν
[277]	καὶ σαφήνειαν, οὕτω μὲν ὄνειδος	τῷ	γράφοντι, εἴτε τίς φησιν εἴτε
[264]	οὐκ ἀγεννῶς τὸ ἐπιὸν εἰρῆσθαι	τῷ	γράφοντι· σὺ ~δ᾽ ἔχεις τινὰ
[246]	πορεύεται, διακοσμῶν πάντα καὶ ἐπιμελούμενος·	~τῷ	δ᾽ ἕπεται στρατιὰ θεῶν τε
[274]	καλοῦσιν Ἶβιν· αὐτῷ δὲ ὄνομα	τῷ	δαίμονι εἶναι ~Θεύθ. τοῦτον δὴ
[240]	μεθ᾽ ἡδονῆς ~ἀραρότως αὐτῷ ὑπηρετεῖν·	τῷ	δὲ δὴ ἐρωμένῳ ποῖον παραμύθιον
[228]	λέγειν, ὁ δὲ ἐπείθετο ~(προθύμως.	τῷ	δὲ οὐδὲ ταῦτα ἦν ἱκανά,
[227]	διέτριψα χρόνον καθήμενος ἐξ ἑωθινοῦ.	τῷ	δὲ σῷ καὶ ~ἐμῷ ἑταίρῳ
[249]	ἐν (ἀνθρώπου εἴδει ἐβίωσαν βίου.	~τῷ	δὲ χιλιοστῷ ἀμφότεραι ἀφικνούμεναι ἐπὶ
[237]	~ἐρῶντες ἐπιθυμοῦσι τῶν καλῶν, ἴσμεν.	τῷ	δὴ τὸν ἐρῶντά τε καὶ
[238]	τῷ χαριζομένῳ ἐξ εἰκότος συμβήσεται.	τῷ	δὴ ὑπὸ ἐπιθυμίας ~ἀρχομένῳ δουλεύοντί
[258]	πού φησιν τῇ βουλῇ" ἢ	τῷ	δήμῳ" ἢ ἀμφοτέροις, καὶ ὃς
[252]	ἐὰν οὖν μὴ πρότερον ἐμβεβῶσι	τῷ	ἐπιτηδεύματι, τότε ~ἐπιχειρήσαντες μανθάνουσί τε
[239]	γε παντὶ μέν, μάλιστα δὲ	τῷ	ἐραστῇ, ὅτι τῶν φιλτάτων τε
[245]	ὁ ἔρως ~τῷ ἐρῶντι καὶ	τῷ	ἐρωμένῳ ἐκ θεῶν ἐπιπέμπεται. ἡμῖν
[263]	~αὐτοῦ, ὡς βλάβη τέ ἐστι	τῷ	ἐρωμένῳ καὶ ἐρῶντι, καὶ αὖθις
[254]	βιαζόμενος, ἑαυτὸν κατέχει μὴ ἐπιπηδᾶν	~τῷ	ἐρωμένῳ· ὁ δὲ οὔτε κέντρων
[255]	ὥσπερ δὲ ἐν ~κατόπτρῳ ἐν	τῷ	ἐρῶντι ἑαυτὸν ὁρῶν λέληθεν. καὶ
[256]	ἀπαρνηθῆναι τὸ αὑτοῦ μέρος χαρίσασθαι	τῷ	ἐρῶντι, εἰ δεηθείη ~τυχεῖν· ὁ
[245]	οὐκ ἐπ᾽ ὠφελίᾳ ὁ ἔρως	~τῷ	ἐρῶντι καὶ τῷ ἐρωμένῳ ἐκ
[265]	ἤστην· ὁ μὲν γὰρ ὡς	τῷ	ἐρῶντι, ὁ δ᾽ ὡς τῷ
[268]	δή μοι· εἴ τις προσελθὼν	τῷ	ἑταίρῳ σου Ἐρυξιμάχῳ ἢ τῷ
[278]	τί μήν; ~(Σωκράτης) ταῦτα τοίνυν	τῷ	ἑταίρῳ φράζε. ~(Φαῖδρος) τί δὲ
[241]	ὅτι ὅσα τὸν ἕτερον λελοιδορήκαμεν,	τῷ	ἑτέρῳ τἀναντία ~τούτων ἀγαθὰ πρόσεστιν.
[270]	εἰσιέναι. ὃ καὶ Περικλῆς πρὸς	τῷ	εὐφυὴς εἶναι ἐκτήσατο· ~προσπεσὼν γὰρ
[254]	(κέντρων ὑποπλησθῇ, ὁ μὲν εὐπειθὴς	τῷ	~ἡνιόχῳ τῶν ἵππων, ἀεί τε
[249]	τῶν ~(ἀνθρωπίνων σπουδασμάτων καὶ πρὸς	τῷ	θείῳ γιγνόμενος, νουθετεῖται μὲν ὑπὸ
[255]	καὶ αὐτὸς ὢν φύσει φίλος	τῷ	θεραπεύοντι, ἐὰν ~ἄρα καὶ ἐν
[274]	τῆς τέχνης ἐπ᾽ ἀμφότερα Θαμοῦν	τῷ	Θεὺθ λέγεται ἀποφήνασθαι, ἃ ~λόγος
[253]	ἀλλ᾽ ~εἰς ὁμοιότητα (αὑτοῖς καὶ	τῷ	θεῷ ὃν ἂν τιμῶσι πᾶσαν
[246]	ἀλλὰ ταῦτα μὲν δή, ὅπῃ	τῷ	θεῷ φίλον, ταύτῃ ~ἐχέτω τε
[228]	ἐν τῇ ἀριστερᾷ ἔχεις ὑπὸ	τῷ	ἱματίῳ· τοπάζω ~γάρ σε ἔχειν
[270]	ἑταῖρε, λέγει· χρὴ μέντοι πρὸς	τῷ	Ἱπποκράτει τὸν λόγον ~ἐξετάζοντα σκοπεῖν
[249]	ἀρίστων τῷ τε ἔχοντι καὶ	τῷ	~κοινωνοῦντι αὐτῆς γίγνεται, καὶ ὅτι
[237]	ἄριστον λόγῳ ἀγούσης καὶ κρατούσης	τῷ	κράτει σωφροσύνη ὄνομα· ~(ἐπιθυμίας δὲ
[234]	ἔχειν ~τὴν (διάνοιαν. οὔτε γὰρ	τῷ	λαμβάνοντι χάριτος ἴσης ἄξιον, οὔτε
[232]	ὥσπερ αὐτοὺς ὑφ᾽ αὑτῶν, ἐπαρθῆναι	τῷ	λέγειν καὶ ~φιλοτιμουμένους ἐπιδείκνυσθαι πρὸς
[238]	δὲ πρὸς τὸν παῖδα πάλιν	τῷ	λόγῳ ἰτέον. ~εἶεν, ὦ φέριστε·
[262]	κινδυνεύει. ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν ἐν	τῷ	Λυσίου λόγῳ ὃν φέρεις, καὶ
[260]	φίλε Σώκρατες, ~οὐκ (εἶναι ἀνάγκην	τῷ	μέλλοντι ῥήτορι ἔσεσθαι τὰ τῷ
[239]	εἰς τὸν ἐραστήν, οἷος ὢν	τῷ	μὲν ἥδιστος, ἑαυτῷ δὲ βλαβερώτατος
[270]	μόνον καὶ ἐμπειρίᾳ ἀλλὰ τέχνῃ,	τῷ	μὲν φάρμακα καὶ ~τροφὴν προσφέρων
[240]	εἰς δὲ μέθην ἰόντος πρὸς	τῷ	μὴ ~ἀνεκτῷ ἐπαισχεῖς, παρρησίᾳ κατακορεῖ
[265]	τῷ ἐρῶντι, ὁ δ᾽ ὡς	τῷ	μὴ δεῖ χαρίζεσθαι, ~ἐλεγέτην. ~(Φαῖδρος)
[244]	λόγος ὃς ἂν παρόντος ~ἐραστοῦ	τῷ	μὴ ἐρῶντι μᾶλλον φῇ δεῖν
[243]	μὴ ἀνήκοος ὢν ~φθάσῃ χαρισάμενος	τῷ	μὴ ἐρῶντι. ~(Φαῖδρος) οὗτος παρά
[230]	χαίρειν ἐάσας ταῦτα, πειθόμενος δὲ	τῷ	νομιζομένῳ περὶ αὐτῶν, ~ὃ νυνδὴ
[228]	τείχους ἵνα μελετῴη. ἀπαντήσας δὲ	τῷ	~νοσοῦντι περὶ λόγων ἀκοήν, ἰδὼν
[247]	ὄντων καλοῦμεν, ἀλλὰ τὴν ἐν	τῷ	ὅ ἐστιν ὂν ὄντως ἐπιστήμην
[264]	καὶ ἄκρα, πρέποντα ἀλλήλοις καὶ	τῷ	ὅλῳ γεγραμμένα. ~(Φαῖδρος) πῶς γὰρ
[268]	σύστασιν πρέπουσαν ἀλλήλοις τε καὶ	τῷ	ὅλῳ συνισταμένην. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ᾽ οὐκ
[278]	διδαχῆς πειθοῦς ἕνεκα ἐλέχθησαν, ~ἀλλὰ	τῷ	(ὄντι αὐτῶν τοὺς βελτίστους εἰδότων
[238]	~(Σωκράτης) ~σιγῇ τοίνυν μου ἄκουε.	τῷ	ὄντι γὰρ θεῖος ἔοικεν (ὁ
[228]	δοκῶ. ~(Φαῖδρος) ~οὑτωσὶ τοίνυν ποιήσω.	τῷ	ὄντι γάρ, ὦ Σώκρατες, παντὸς
[278]	καὶ μαθήσεως χάριν λεγομένοις καὶ	τῷ	ὄντι γραφομένοις ἐν ψυχῇ ~περὶ
[260]	τῷ μέλλοντι ῥήτορι ἔσεσθαι τὰ	τῷ	ὄντι δίκαια ~μανθάνειν ἀλλὰ τὰ
[265]	μὲν φαίνεται τὰ μὲν ἄλλα	τῷ	ὄντι παιδιᾷ πεπαῖσθαι· τούτων δέ
[269]	~εἰρηκέναι· ἀλλὰ δὴ τὴν τοῦ	τῷ	ὄντι ῥητορικοῦ τε καὶ πιθανοῦ
[275]	πολλῆς ἂν εὐηθείας γέμοι καὶ	τῷ	~ὄντι τὴν Ἄμμωνος μαντείαν ἀγνοοῖ,
[245]	καὶ τὸν ἔπειτα χρόνον, ~λύσιν	τῷ	ὀρθῶς μανέντι τε καὶ κατασχομένῳ
[240]	δαίμων ἔμειξε τοῖς (πλείστοις ἐν	τῷ	~παραυτίκα ἡδονήν, οἷον κόλακι, δεινῷ
[230]	~βούλῃ. νῦν δ᾽ οὖν ἐν	τῷ	παρόντι δεῦρ᾽ ἀφικόμενος ἐγὼ μέν
[252]	δ᾽ αὖ ταύτην γλυκυτάτην ἐν	τῷ	(παρόντι καρποῦται. ~ὅθεν δὴ ἑκοῦσα
[268]	τῷ ἑταίρῳ σου Ἐρυξιμάχῳ ἢ	τῷ	πατρὶ αὐτοῦ ~Ἀκουμενῷ εἴποι ὅτι
[273]	λέγει (τὸ εἰκὸς ἢ τὸ	τῷ	πλήθει δοκοῦν. ~(Φαῖδρος) τί γὰρ
[258]	ἅμα μοι δοκοῦσιν ὡς ἐν	τῷ	πνίγει ὑπὲρ κεφαλῆς ~ἡμῶν οἱ
[230]	μάλα ψυχροῦ ὕδατος, ὥστε γε	τῷ	ποδὶ τεκμήρασθαι. Νυμφῶν ~τέ τινων
[235]	γὰρ ~ἐνόντων ἀξίως ῥηθῆναι ἐν	τῷ	πράγματι οὐδὲν παραλέλοιπεν, ὥστε παρὰ
[273]	εἶναι· ἀνεμνήσθην γὰρ ὅτι ἐν	τῷ	πρόσθεν βραχέως τοῦ τοιούτου ~ἐφηψάμεθα,
[257]	τοῖς καλοῖς ~τίμιον εἶναι. ~(ἐν	τῷ	πρόσθεν δ᾽ εἴ τι λόγῳ
[241]	~σεσωφρονηκώς, ἵνα μὴ πράττων ταὐτὰ	τῷ	πρόσθεν ὅμοιός τε ἐκείνῳ καὶ
[255]	θεραπεύοντι, ἐὰν ~ἄρα καὶ ἐν	τῷ	πρόσθεν ὑπὸ συμφοιτητῶν ἤ τινων
[273]	μόνω ~ἤστην, ἐκείνῳ δὲ καταχρήσασθαι	(τῷ	πῶς δ᾽ ἂν ἐγὼ τοιόσδε
[252]	ἐγγυτάτω τοῦ ~πόθου· πρὸς γὰρ	τῷ	σέβεσθαι τὸν τὸ κάλλος (ἔχοντα
[236]	σὺ εἴπῃς ἃ ἔφησθα ἐν	τῷ	στήθει ~ἔχειν. ἐσμὲν δὲ μόνω
[254]	φέρεται, καὶ πάντα πράγματα παρέχων	τῷ	σύζυγί τε καὶ ἡνιόχῳ ἀναγκάζει
[253]	ἐπαντλοῦντες ποιοῦσιν ὡς δυνατὸν ~(ὁμοιότατον	τῷ	σφετέρῳ θεῷ. ὅσοι δ᾽ αὖ
[260]	μέγα λέγω, ὡς ἄνευ ἐμοῦ	~τῷ	τὰ ὄντα εἰδότι οὐδέν τι
[276]	γῆρας ἐὰν ἵκηται, καὶ παντὶ	τῷ	ταὐτὸν ἴχνος μετιόντι, ἡσθήσεταί τε
[249]	ἀρίστη τε καὶ ἐξ ἀρίστων	τῷ	τε ἔχοντι καὶ τῷ ~κοινωνοῦντι
[277]	μετ᾽ ἐπιστήμης λόγους, ~οἳ ἑαυτοῖς	τῷ	τε φυτεύσαντι (βοηθεῖν ἱκανοὶ καὶ
[227]	Μέγαράδε καὶ κατὰ Ἡρόδικον προσβὰς	τῷ	~τείχει πάλιν ἀπίῃς, οὐ μή
[270]	τί ποιεῖν αὐτὸ ~πέφυκεν ἢ	τῷ	τί παθεῖν ὑπὸ τοῦ; ~(Φαῖδρος)
[270]	ἑνός, τοῦτ᾽ ἰδεῖν ἐφ᾽ ἑκάστου,	τῷ	τί ποιεῖν αὐτὸ ~πέφυκεν ἢ
[241]	μόγις ~(κατεῖχε τήν γ᾽ ἐν	τῷ	τότε συνουσίαν ἐπίπονον οὖσαν φέρειν
[275]	δέ γ᾽ ὦ φίλε, ἐν	τῷ	τοῦ Διὸς τοῦ Δωδωναίου ἱερῷ
[247]	γένωνται, ἔξω πορευθεῖσαι ἔστησαν ἐπὶ	τῷ	τοῦ οὐρανοῦ ~(νώτῳ, στάσας δὲ
[252]	πρώτην γένεσιν ~βιοτεύῃ, καὶ τούτῳ	τῷ	τρόπῳ πρός τε τοὺς ἐρωμένους
[276]	ὁρῶμεν λόγον τούτου ἀδελφὸν γνήσιον,	τῷ	τρόπῳ τε γίγνεται, καὶ ~ὅσῳ
[270]	~(Φαῖδρος) ~εἰ μὲν Ἱπποκράτει γε	τῷ	τῶν Ἀσκληπιαδῶν δεῖ τι πιθέσθαι,
[247]	~τῶν δὲ ἄλλων ὅσοι ἐν	τῷ	τῶν δώδεκα ἀριθμῷ τεταγμένοι θεοὶ
[230]	~θερινόν τε καὶ λιγυρὸν ὑπηχεῖ	τῷ	τῶν τεττίγων χορῷ. πάντων δὲ
[253]	τοῦ δι᾽ ἔρωτα μανέντος φίλου	τῷ	φιληθέντι γίγνεται, ἐὰν ~αἱρεθῇ· ἁλίσκεται
[264]	ἐπιγράμματος οὐδὲν διαφέροντα, ὃ Μίδᾳ	τῷ	Φρυγί φασίν τινες ~ἐπιγεγράφθαι. ~(Φαῖδρος)
[238]	ἀπό τε ~ἐρῶντος καὶ μὴ	τῷ	χαριζομένῳ ἐξ εἰκότος συμβήσεται. τῷ
[244]	οἰονοϊστικὴν ἐπωνόμασαν, (ἣν νῦν ~οἰωνιστικὴν	τῷ	ω σεμνύνοντες οἱ νέοι καλοῦσιν·

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2007