Pages
[262]	~(Φαῖδρος) πῶς δ᾽ οὔ; ~(Σωκράτης)	~δεῖ	ἄρα τὸν μέλλοντα ἀπατήσειν μὲν
[237]	ἐρῶντά τε καὶ μὴ κρινοῦμεν;	δεῖ	~αὖ νοῆσαι ὅτι ἡμῶν ἐν
[249]	εἰς τόδε ἥξει τὸ σχῆμα.	δεῖ	γὰρ ἄνθρωπον ~συνιέναι κατ᾽ εἶδος
[275]	καὶ οὐκ ἐπίσταται λέγειν ~οἷς	δεῖ	γε καὶ μή. πλημμελούμενος δὲ
[271]	εἰπεῖν οὐκ εὐπετές· ὡς δὲ	δεῖ	γράφειν, εἰ μέλλει τεχνικῶς ~ἔχειν
[234]	τοὺς ἄλλους λανθάνειν ὁμοίως δυνατόν·	δεῖ	δὲ βλάβην μὲν ἀπ᾽ ~αὐτοῦ
[273]	ἄλλο ἀφελόμενος, εἰς ~δικαστήριον ἄγηται,	δεῖ	δὴ τἀληθὲς μηδέτερον λέγειν, ἀλλὰ
[271]	δὲ τοιοίδε διὰ τάδε ~δυσπειθεῖς·	δεῖ	δὴ ταῦτα ἱκανῶς νοήσαντα, μετὰ
[270]	ἀληθὴς λόγος. ~ἆρ᾽ οὐχ ὧδε	δεῖ	διανοεῖσθαι (περὶ ὁτουοῦν φύσεως· πρῶτον
[273]	λέγειν καὶ πράττειν πρὸς ἀνθρώπους	δεῖ	~διαπονεῖσθαι τὸν σώφρονα, ἀλλὰ τοῦ
[270]	πῶς δή; ~(Σωκράτης) ~ἐν ἀμφοτέραις	δεῖ	διελέσθαι φύσιν, σώματος μὲν ἐν
[241]	περὶ τοῦ μὴ ἐρῶντος, ὡς	δεῖ	~ἐκείνῳ χαρίζεσθαι μᾶλλον, λέγων ὅσα
[258]	που ἐκείνων γε ὧν προλυπηθῆναι	δεῖ	ἢ μηδὲ ~ἡσθῆναι, ὃ δὴ
[268]	ἐρέσθαι εἰ προσεπίσταται καὶ οὕστινας	δεῖ	καὶ ὁπότε ἕκαστα ~τούτων ποιεῖν,
[278]	οὔ τι τῶνδε ~ἐπωνυμίαν ἔχοντα	δεῖ	(λέγεσθαι τὸν τοιοῦτον, ἀλλ᾽ ἐφ᾽
[267]	~μόνος αὐτὸς ηὑρηκέναι ἔφη ὧν	δεῖ	λόγων τέχνην· δεῖν δὲ οὔτε
[241]	~τούτων ἀγαθὰ πρόσεστιν. καὶ τί	δεῖ	μακροῦ λόγου; περὶ γὰρ ἀμφοῖν
[239]	ἡδὺ πρὸ ἀγαθοῦ ἠνάγκασται διώκειν,	δεῖ	μετὰ ταῦτα ἰδεῖν. ~ὀφθήσεται δὴ
[245]	μὲν ἄπιστος, σοφοῖς δὲ πιστή.	δεῖ	οὖν πρῶτον ~ψυχῆς φύσεως πέρι
[278]	γὰρ οὐδὲ τὸν σὸν ἑταῖρον	δεῖ	παρελθεῖν. ~(Σωκράτης) τίνα τοῦτον; ~(Φαῖδρος)
[237]	τοῖς μέλλουσι καλῶς (βουλεύσεσθαι· εἰδέναι	~δεῖ	περὶ οὗ ἂν ᾖ ἡ
[245]	πρὸ τοῦ κεκινημένου τὸν σώφρονα	δεῖ	προαιρεῖσθαι φίλον· ~ἀλλὰ τόδε πρὸς
[234]	τῶν ὀνομάτων ἀποτετόρνευται; εἰ γὰρ	δεῖ,	συγχωρητέον χάριν σήν, ~ἐπεὶ ἐμέ
[245]	ἐκείνης γενήσεται, εἴπερ ἐξ ~ἀρχῆς	δεῖ	τὰ πάντα γίγνεσθαι. οὕτω δὴ
[263]	τέχνην ῥητορικὴν μετιέναι πρῶτον μὲν	δεῖ	ταῦτα ὁδῷ ~διῃρῆσθαι, καὶ εἰληφέναι
[270]	Ἱπποκράτει γε τῷ τῶν Ἀσκληπιαδῶν	δεῖ	τι πιθέσθαι, οὐδὲ περὶ σώματος
[259]	~(Σωκράτης) ~ἆρ᾽ οὖν οὐχ ὑπάρχειν	δεῖ	τοῖς εὖ γε καὶ καλῶς
[266]	προοίμιον μὲν οἶμαι πρῶτον ὡς	δεῖ	τοῦ λόγου ~λέγεσθαι ἐν ἀρχῇ·
[261]	ποτε ὕστερον γένηται. ~(Φαῖδρος) ~τούτων	δεῖ	τῶν λόγων, ὦ Σώκρατες· ἀλλὰ
[234]	~(Σωκράτης) ~τί δέ; καὶ ταύτῃ	δεῖ	ὑπ᾽ ἐμοῦ τε καὶ σοῦ
[276]	τε καὶ σιγᾶν πρὸς οὓς	δεῖ.	~(Φαῖδρος) ~τὸν τοῦ εἰδότος λόγον
[265]	ὁ δ᾽ ὡς τῷ μὴ	δεῖ	χαρίζεσθαι, ~ἐλεγέτην. ~(Φαῖδρος) καὶ μάλ᾽
[274]	φασὶν οἱ ~σοφώτεροι ἡμῶν, ~ὁμοδούλοις	δεῖ	χαρίζεσθαι (μελετᾶν τὸν νοῦν ἔχοντα,
[260]	~(Σωκράτης) ~οὔτοι ἀπόβλητον ἔπος" εἶναι	δεῖ,	ὦ Φαῖδρε, ὃ ἂν εἴπωσι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2007