Pages
[246]	δ᾽ ἔστιν τοῦτο οὕτως ἔχον,	~μὴ	ἄλλο τι εἶναι τὸ αὐτὸ
[272]	τε καὶ Σώκρατες, δοκεῖ οὕτως;	μὴ	ἄλλως πως ἀποδεκτέον λεγομένης ~λόγων
[256]	ὅταν τε συγκατακέωνται, ~οἷός ἐστι	μὴ	ἂν ἀπαρνηθῆναι τὸ αὑτοῦ μέρος
[236]	τὴν διάθεσιν ἐπαινετέον, τῶν δὲ	μὴ	ἀναγκαίων τε καὶ ~χαλεπῶν εὑρεῖν
[240]	δὲ μέθην ἰόντος πρὸς τῷ	μὴ	~ἀνεκτῷ ἐπαισχεῖς, παρρησίᾳ κατακορεῖ καὶ
[243]	ἵνα καὶ τοῦτο ἀκούσῃ, καὶ	μὴ	ἀνήκοος ὢν ~φθάσῃ χαρισάμενος τῷ
[254]	τὸν μὲν ἑκόντα διὰ τὸ	μὴ	~ἀντιτείνειν, τὸν δὲ ὑβριστὴν μάλ᾽
[238]	νοσοῦντι δὲ πᾶν ἡδὺ τὸ	μὴ	ἀντιτεῖνον, κρεῖττον δὲ καὶ ἴσον
[262]	ἀπατήσειν μὲν ἄλλον, αὐτὸν δὲ	μὴ	ἀπατήσεσθαι, τὴν ~ὁμοιότητα τῶν ὄντων
[233]	πραττόμενα ἐπαινοῦσιν, τὰ μὲν δεδιότες	μὴ	~ἀπέχθωνται, τὰ δὲ (καὶ αὐτοὶ
[279]	λόγων, ἔτι τε εἰ αὐτῷ	μὴ	ἀποχρήσαι ταῦτα, ἐπὶ ~μείζω δέ
[251]	πάλαι ὑπὸ σκληρότητος συμμεμυκότα εἶργε	μὴ	βλαστάνειν, ~ἐπιρρυείσης δὲ τῆς τροφῆς
[237]	τάχιστα διαδράμω τὸν λόγον καὶ	μὴ	βλέπων πρὸς σὲ ~ὑπ᾽ αἰσχύνης
[236]	ποιεῖν ἀνταποδιδόντες ἀλλήλοις (εὐλαβήθητι) καὶ	μὴ	~βούλου με ἀναγκάσαι λέγειν ἐκεῖνο
[261]	Δί᾽ ἔγωγε τῶν Νέστορος, εἰ	μὴ	Γοργίαν Νέστορά τινα κατασκευάζεις, ~ἤ
[258]	τρόπος τοῦ καλῶς τε καὶ	μὴ	γράφειν; δεόμεθά τι, ὦ Φαῖδρε,
[265]	ἐρῶντι, ὁ δ᾽ ὡς τῷ	μὴ	δεῖ χαρίζεσθαι, ~ἐλεγέτην. ~(Φαῖδρος) καὶ
[231]	~γενομένων τούτων ἀκήκοας· ~ἀξιῶ δὲ	μὴ	διὰ (τοῦτο ἀτυχῆσαι ὧν δέομαι,
[264]	~τούτων γενομένων, ἀκήκοας. ~ἀξιῶ (δὲ	μὴ	διὰ τοῦτο ἀτυχῆσαι ὧν δέομαι,
[262]	~τούτων γενομένων, ἀκήκοας. ἀξιῶ δὲ	μὴ	διὰ τοῦτο ἀτυχῆσαι ὧν δέομαι,
[259]	καθάπερ τοὺς πολλοὺς ἐν μεσημβρίᾳ	μὴ	διαλεγομένους ἀλλὰ ~νυστάζοντας καὶ κηλουμένους
[277]	τὸ μὲν οὖν ἔντεχνον καὶ	μὴ	δοκεῖ μοι δεδηλῶσθαι ~μετρίως. ~(Φαῖδρος)
[262]	ἢ αὐτὸς τοῦτο διαφεύγειν, ὁ	μὴ	~ἐγνωρικὼς ὃ ἔστιν ἕκαστον τῶν
[251]	ὡς θεὸν σέβεται, καὶ εἰ	μὴ	ἐδεδίει τὴν τῆς ~σφόδρα μανίας
[232]	τοῖς συνοῦσι φθονοῖεν, ἀλλὰ τοὺς	~μὴ	ἐθέλοντας μισοῖεν, ἡγούμενοι ὑπ᾽ ἐκείνων
[262]	ὦ ἑταῖρε, ὁ τὴν ἀλήθειαν	μὴ	εἰδώς, δόξας δὲ τεθηρευκώς, ~γελοίαν
[272]	πραχθέντα δεῖν λέγειν ἐνίοτε, ἐὰν	μὴ	~εἰκότως ᾖ πεπραγμένα, ἀλλὰ τὰ
[236]	ταυτηνί; ἦ μήν, ἐάν μοι	μὴ	εἴπῃς τὸν ~λόγον ἐναντίον αὐτῆς
[235]	τῷ βιβλίῳ ~βελτίω τε καὶ	μὴ	ἐλάττω ἕτερα ὑπέσχησαι εἰπεῖν τούτων
[254]	τότε αἰδοῖ βιαζόμενος, ἑαυτὸν κατέχει	μὴ	ἐπιπηδᾶν ~τῷ ἐρωμένῳ· ὁ δὲ
[269]	χαλεπαίνειν ἀλλὰ συγγιγνώσκειν, εἴ τινες	μὴ	ἐπιστάμενοι διαλέγεσθαι ~ἀδύνατοι ἐγένοντο ὁρίσασθαι
[265]	κατ᾽ ἄρθρα ᾗ πέφυκεν, καὶ	μὴ	ἐπιχειρεῖν ~καταγνύναι μέρος μηδέν, κακοῦ
[232]	ἄλλως αὐτοῖς πεπόνηται· ~τοὺς δὲ	μὴ	ἐρῶντας, κρείττους αὑτῶν ὄντας, τὸ
[232]	τῆς ἐπιθυμίας συνεῖναι· τοὺς δὲ	μὴ	ἐρῶντας ~οὐδ᾽ αἰτιᾶσθαι διὰ τὴν
[237]	δῆλον· ὅτι δ᾽ αὖ καὶ	μὴ	~ἐρῶντες ἐπιθυμοῦσι τῶν καλῶν, ἴσμεν.
[232]	αὐτοῖς εἰς διαφοράν· ὅσοι δὲ	μὴ	ἐρῶντες ἔτυχον, ~ἀλλὰ δι᾽ ἀρετὴν
[243]	ὡς χρὴ ἐραστῇ μᾶλλον ἢ	μὴ	ἐρῶντι ἐκ τῶν ὁμοίων χαρίζεσθαι.
[241]	ἀνοήτῳ χαρίζεσθαι, (ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον	μὴ	~ἐρῶντι καὶ νοῦν ἔχοντι· εἰ
[227]	~κεκόμψευται· λέγει γὰρ ὡς χαριστέον	μὴ	ἐρῶντι μᾶλλον ἢ ἐρῶντι. ~(Σωκράτης)
[235]	τίνα οἴει ~λέγοντα ὡς χρὴ	μὴ	ἐρῶντι μᾶλλον ἢ ἐρῶντι χαρίζεσθαι,
[244]	ὃς ἂν παρόντος ~ἐραστοῦ τῷ	μὴ	ἐρῶντι μᾶλλον φῇ δεῖν χαρίζεσθαι,
[237]	αἰτῶν ἔπειθεν τοῦτ᾽ αὐτό, ὡς	μὴ	ἐρῶντι πρὸ ~τοῦ ἐρῶντος δέοι
[243]	ἀνήκοος ὢν ~φθάσῃ χαρισάμενος τῷ	μὴ	ἐρῶντι. ~(Φαῖδρος) οὗτος παρά σοι
[236]	~τὸ μὲν τὸν ἐρῶντα (τοῦ	μὴ	ἐρῶντος μᾶλλον νοσεῖν δώσω σοι
[256]	φιλία· ἡ δὲ ~ἀπὸ τοῦ	μὴ	ἐρῶντος οἰκειότης, σωφροσύνῃ θνητῇ κεκραμένη,
[241]	ἐρεῖν τὰ ἴσα περὶ τοῦ	μὴ	ἐρῶντος, ὡς δεῖ ~ἐκείνῳ χαρίζεσθαι
[234]	εἰ ἅπασίν σοι παραινῶ τοῖς	μὴ	ἐρῶσι χαρίζεσθαι. ἐγὼ μὲν ~οἶμαι
[233]	τῆς ἐπιθυμίας παύσωνται· ~(τοῖς δὲ	μὴ	ἐρῶσιν, οἳ καὶ πρότερον ἀλλήλοις
[234]	κακοῦ τοῦ ἐπιτηδεύματος, τοῖς δὲ	μὴ	ἐρῶσιν οὐδεὶς ~πώποτε τῶν οἰκείων
[231]	χάριν τοῖς ἐρωμένοις· τοῖς δὲ	μὴ	ἐρῶσιν οὔτε τὴν τῶν ~οἰκείων
[278]	τρόπου. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν αὖ τὸν	μὴ	ἔχοντα τιμιώτερα ὧν συνέθηκεν ἢ
[233]	νομίζειν· ~εὐτυχοῦντας δὲ καὶ τὰ	μὴ	ἡδονῆς ἄξια παρ᾽ ἐκείνων ἐπαίνου
[274]	ὥστ᾽ εἰ μακρὰ ἡ ~περίοδος,	μὴ	θαυμάσῃς· μεγάλων γὰρ ἕνεκα περιιτέον,
[238]	νυμφόληπτος προϊόντος τοῦ λόγου γένωμαι,	μὴ	θαυμάσῃς· τὰ νῦν ~γὰρ οὐκέτι
[248]	εἶναι· ~ὅταν δὲ ἀδυνατήσασα ἐπισπέσθαι	μὴ	ἴδῃ, καί τινι συντυχίᾳ χρησαμένη
[250]	τὸ πάθος ἀγνοοῦσι (διὰ τὸ	μὴ	ἱκανῶς ~διαισθάνεσθαι. δικαιοσύνης μὲν οὖν
[261]	τε Φαῖδρον πείθετε ὡς ἐὰν	μὴ	ἱκανῶς ~φιλοσοφήσῃ, οὐδὲ ἱκανός ποτε
[274]	διεξιόντος δέ, ὅτι καλῶς ἢ	μὴ	~(καλῶς δοκοῖ λέγειν, τὸ μὲν
[247]	ῥέπων τε καὶ βαρύνων ᾧ	μὴ	καλῶς ἦν τεθραμμένος τῶν ἡνιόχων.
[258]	ἐκεῖνο οἶμαι αἰσχρὸν ἤδη, τὸ	μὴ	καλῶς λέγειν τε καὶ γράφειν
[237]	δὴ τὸν ἐρῶντά τε καὶ	μὴ	κρινοῦμεν; δεῖ ~αὖ νοῆσαι ὅτι
[263]	γε οἶμαι πρὸς ἑκάστῳ γιγνόμενον	μὴ	λανθάνειν ἀλλ᾽ ὀξέως αἰσθάνεσθαι ~περὶ
[238]	ἤδη φανερόν, ~λεχθὲν δὲ ἢ	μὴ	λεχθὲν πάντως σαφέστερον· ἡ γὰρ
[233]	ἔρως ἐπιδείκνυται· δυστυχοῦντας μέν, ἃ	μὴ	λύπην τοῖς ἄλλοις ~παρέχει, ἀνιαρὰ
[237]	λόγος πρόκειται πότερα ἐρῶντι ἢ	μὴ	μᾶλλον εἰς φιλίαν ἰτέον, περὶ
[272]	φαίνεται ἐπ᾽ ~αὐτὴν ὁδός, ἵνα	μὴ	μάτην πολλὴν ἀπίῃ καὶ τραχεῖαν,
[250]	(καὶ ἐρασμιώτατον. ὁ μὲν οὖν	μὴ	~νεοτελὴς ἢ διεφθαρμένος οὐκ ὀξέως
[240]	λόγῳ (ἐστὶν ἀκούειν οὐκ ἐπιτερπές,	μὴ	ὅτι δὴ ἔργῳ ἀνάγκης ἀεὶ
[277]	~ἀγαθῶν οὐκ ἐκφεύγει τῇ ἀληθείᾳ	μὴ	οὐκ ἐπονείδιστον εἶναι, οὐδὲ ἂν
[240]	ποιήσει τὸν ἴσον χρόνον συνόντα	μὴ	οὐχὶ ἐπ᾽ ἔσχατον ἐλθεῖν ἀηδίας
[237]	~ὁμολογοῦσιν. ἐγὼ οὖν καὶ σὺ	μὴ	πάθωμεν ὃ ἄλλοις ἐπιτιμῶμεν, ἀλλ᾽
[264]	ὀνίναιτ᾽ ἄν, μιμεῖσθαι αὐτὰ ἐπιχειρῶν	μὴ	πάνυ ~τι εἰς δὲ τοὺς
[228]	κύνα, ἐξεπιστάμενος τὸν λόγον, εἰ	μὴ	~πάνυ τι ἦν μακρός. ἐπορεύετο
[274]	(μελετᾶν τὸν νοῦν ἔχοντα, ~ὅτι	μὴ	πάρεργον, ἀλλὰ δεσπόταις ἀγαθοῖς τε
[272]	φῇ δὲ ~τέχνῃ λέγειν, ὁ	μὴ	πειθόμενος κρατεῖ. τί δὴ οὖν;
[271]	τοῦτον λέγωσί τε καὶ γράφωσι,	μὴ	~πειθώμεθα αὐτοῖς τέχνῃ γράφειν. ~(Φαῖδρος)
[260]	λαβὼν πόλιν ὡσαύτως ἔχουσαν ~πείθῃ,	μὴ	περὶ ὄνου σκιᾶς ὡς ἵππου
[241]	ἤδη ἐσχηκὼς καὶ ~σεσωφρονηκώς, ἵνα	μὴ	πράττων ταὐτὰ τῷ πρόσθεν ὅμοιός
[266]	δρᾶν εἰ μὲν ὀρθῶς ἢ	μὴ	προσαγορεύω, θεὸς ~οἶδε, καλῶ δὲ
[252]	~ὅπως τοιοῦτος ἔσται. ἐὰν οὖν	μὴ	πρότερον ἐμβεβῶσι τῷ ἐπιτηδεύματι, τότε
[231]	τὸν νόμον τὸν καθεστηκότα δέδοικας,	~μὴ	πυθομένων τῶν ἀνθρώπων ὄνειδός σοι
[257]	δόξαν φοβούμενοι τοῦ ἔπειτα χρόνου,	μὴ	~σοφισταὶ καλῶνται. ~(Σωκράτης) ~γλυκὺς ἀγκών,
[264]	~(Σωκράτης) ~τοῦτον μὲν τοίνυν, ἵνα	μὴ	σὺ ἄχθῃ, ἐάσωμεν καίτοι συχνά
[232]	αὐτοὺς ὑπερβάλωνται, τοὺς δὲ ~πεπαιδευμένους	μὴ	συνέσει κρείττους γένωνται· τῶν δὲ
[236]	ὅπως οἷός τε εἶ, ἵνα	μὴ	τὸ τῶν κωμῳδῶν φορτικὸν ~πρᾶγμα
[233]	χαρίζεσθαι, προσήκει καὶ τοῖς ἄλλοις	μὴ	~τοὺς βελτίστους ἀλλὰ τοὺς ἀπορωτάτους
[270]	ἐν τῇ ~ἑτέρᾳ, εἰ μέλλεις,	μὴ	τριβῇ μόνον καὶ ἐμπειρίᾳ ἀλλὰ
[238]	βλάβη ἀπό τε ~ἐρῶντος καὶ	μὴ	τῷ χαριζομένῳ ἐξ εἰκότος συμβήσεται.
[273]	λέγειν, ἀλλὰ τὸν μὲν δειλὸν	μὴ	~ὑπὸ μόνου φάναι τοῦ ἀνδρικοῦ
[273]	τούτῳ ~ἡμεῖς πότερον λέγωμεν ἢ	μὴ	~(Φαῖδρος) τὸ ποῖον; ~(Σωκράτης) ~ὅτι,
[255]	κακὸν κακῷ φίλον οὐδ᾽ ~ἀγαθὸν	μὴ	φίλον ἀγαθῷ εἶναι. προσεμένου δὲ
[245]	ἔργα. ὥστε τοῦτό γε αὐτὸ	μὴ	φοβώμεθα, μηδέ τις ἡμᾶς λόγος
[248]	γῆν ~πέσῃ, τότε νόμος ταύτην	(μὴ	φυτεῦσαι εἰς μηδεμίαν θήρειον φύσιν
[235]	~ταῦτα ἂν ἔχειν εἰπεῖν ἕτερα	μὴ	χείρω. ὅτι μὲν οὖν παρά
[232]	φοβούμενοι τοὺς μὲν ~οὐσίαν κεκτημένους	μὴ	χρήμασιν αὐτοὺς ὑπερβάλωνται, τοὺς δὲ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/10/2007