Pages |
[241] |
ὑπ᾽
αἰσχύνης
οὔτε
~εἰπεῖν
τολμᾷ
|
ὅτι |
ἄλλος
γέγονεν,
οὔθ᾽
ὅπως
τὰ |
[274] |
τοῖς
καλοῖς
καλὸν
καὶ
(πάσχειν
|
ὅτι |
ἄν
τῳ
συμβῇ
~παθεῖν.
~(Φαῖδρος) |
[231] |
ὑπολείπεται
ἀλλ᾽
ἢ
ποιεῖν
προθύμως
|
~ὅτι |
ἂν
αὐτοῖς
οἴωνται
πράξαντες
χαριεῖσθαι. |
[272] |
ἀπειργασμένη,
πρότερον
δ᾽
οὔ·
~ἀλλ᾽
|
ὅτι |
ἂν
αὐτῶν
τις
(ἐλλείπῃ
λέγων |
[232] |
διὰ
τὴν
συνουσίαν
ἐπιχειροῦσιν,
εἰδότες
|
ὅτι |
ἀναγκαῖόν
ἐστιν
ἢ
διὰ
~φιλίαν |
[257] |
ἀγκών,
ὦ
Φαῖδρε,
λέληθέν
σε
|
ὅτι |
ἀπὸ
τοῦ
(μακροῦ
ἀγκῶνος
τοῦ |
[237] |
τις
ὁ
ἔρως,
ἅπαντι
δῆλον·
|
ὅτι |
δ᾽
αὖ
καὶ
μὴ
~ἐρῶντες |
[229] |
ἀνδρός,
κατ᾽
ἄλλο
~μὲν
οὐδέν,
|
ὅτι |
δ᾽
αὐτῷ
ἀνάγκη
μετὰ
τοῦτο |
[264] |
παριοῦσι
Μίδας
ὅτι
τῇδε
τέθαπται.
|
~(ὅτι |
δ᾽
οὐδὲν
διαφέρει
αὐτοῦ
πρῶτον |
[240] |
(ἐστὶν
ἀκούειν
οὐκ
ἐπιτερπές,
μὴ
|
ὅτι |
δὴ
ἔργῳ
ἀνάγκης
ἀεὶ
~προσκειμένης |
[268] |
ἐντυχὼν
~ἀνδρὶ
οἰομένῳ
ἁρμονικῷ
εἶναι,
|
ὅτι |
δὴ
τυγχάνει
ἐπιστάμενος
ὡς
οἷόν |
[231] |
περὶ
πλείονος
ποιήσονται,
καὶ
δῆλον
|
ὅτι, |
~ἐὰν
ἐκείνοις
δοκῇ,
καὶ
τούτους |
[268] |
τῷ
πατρὶ
αὐτοῦ
~Ἀκουμενῷ
εἴποι
|
ὅτι |
ἐγὼ
ἐπίσταμαι
τοιαῦτ᾽
ἄττα
σώμασι |
[234] |
~ὦ
Φαῖδρε,
πρὸς
σὲ
ἀποβλέπων,
|
ὅτι |
ἐμοὶ
ἐδόκεις
γάνυσθαι
ὑπὸ
τοῦ |
[258] |
γὰρ
μανθάνω.
~(Σωκράτης)
~οὐ
μανθάνεις
|
ὅτι |
ἐν
ἀρχῇ
ἀνδρὸς
πολιτικοῦ
(συγγράμματι) |
[230] |
δὲ
κομψότατον
τὸ
~τῆς
πόας,
|
ὅτι |
ἐν
ἠρέμα
προσάντει
ἱκανὴ
πέφυκε |
[263] |
ποτέροις
μεῖζον
δύναται;
~(Φαῖδρος)
δῆλον
|
ὅτι |
ἐν
οἷς
πλανώμεθα.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν |
[273] |
τεχνικοὶ
~προσποιούμενοι
εἶναι·
ἀνεμνήσθην
γὰρ
|
ὅτι |
ἐν
τῷ
πρόσθεν
βραχέως
τοῦ |
[236] |
λέγειν,
ἐθρύπτετο
δέ·
ἀλλὰ
~διανοήθητι
|
ὅτι |
ἐντεῦθεν
οὐκ
ἄπιμεν
πρὶν
ἂν |
[243] |
χαρίζεσθαι.
~(Φαῖδρος)
~ἀλλ᾽
εὖ
ἴσθι
|
ὅτι |
ἕξει
τοῦθ᾽
οὕτω·
σοῦ
γὰρ |
[228] |
ἀκοήν,
ἰδὼν
μέν,
ἰδών,
ἥσθη
|
ὅτι |
ἕξοι
τὸν
~συγκορυβαντιῶντα,
(καὶ
προάγειν |
[236] |
ἀγνοῶ,
~καὶ
ἐμαυτοῦ
ἐπιλέλησμαι,
καὶ
|
ὅτι |
ἐπεθύμει
μὲν
λέγειν,
ἐθρύπτετο
δέ· |
[241] |
~(Σωκράτης)
~οὐκ
ᾔσθου,
ὦ
μακάριε,
|
ὅτι |
ἤδη
ἔπη
φθέγγομαι
ἀλλ᾽
οὐκέτι |
[237] |
μὴ
κρινοῦμεν;
δεῖ
~αὖ
νοῆσαι
|
ὅτι |
ἡμῶν
ἐν
ἑκάστῳ
δύο
τινέ |
[244] |
λέγοντες.
τόδε
μὴν
ἄξιον
ἐπιμαρτύρασθαι,
|
~ὅτι |
καὶ
τῶν
παλαιῶν
οἱ
τὰ |
[231] |
μᾶλλον
ἢ
~σωφρονεῖν,
καὶ
εἰδέναι
|
ὅτι |
κακῶς
φρονοῦσιν,
ἀλλ᾽
οὐ
δύνασθαι |
[257] |
φίλε
Ἔρως,
εἰς
ἡμετέραν
δύναμιν
|
ὅτι |
καλλίστη
καὶ
ἀρίστη
δέδοταί
τε |
[274] |
ἑκάστη
ἔχοι
ὠφελίαν,
διεξιόντος
δέ,
|
ὅτι |
καλῶς
ἢ
μὴ
~(καλῶς
δοκοῖ |
[255] |
ἐραστοῦ
ὁ
ἀκόλαστος
ἵππος
ἔχει
|
ὅτι |
λέγῃ
~πρὸς
τὸν
ἡνίοχον,
~καὶ |
[228] |
οὐδέτερά
~ἐστι
τούτων·
εὖ
οἶδα
|
ὅτι |
Λυσίου
λόγον
ἀκούων
ἐκεῖνος
οὐ |
[268] |
ἐρωτᾷς;
~(Φαῖδρος)
~εἰπεῖν
ἂν
οἶμαι
|
ὅτι |
μαίνεται
ἅνθρωπος,
καὶ
ἐκ
βιβλίου |
[253] |
ὃν
ἂν
τιμῶσι
πᾶσαν
πάντως
|
ὅτι |
μάλιστα
~πειρώμενοι
ἄγειν
οὕτω
ποιοῦσι. |
[265] |
~(Σωκράτης)
~ὤιμην
σε
τἀληθὲς
ἐρεῖν,
|
ὅτι |
μανικῶς·
ὃ
μέντοι
ἐζήτουν
ἐστὶν |
[264] |
ἄλληλα
~ἔθηκεν;
~(Φαῖδρος)
~χρηστὸς
εἶ,
|
ὅτι |
με
ἡγῇ
ἱκανὸν
εἶναι
τὰ |
[237] |
εἴτε
ὠφελίαν
εἴτε
βλάβην
~παρέχει.
|
ὅτι |
μὲν
οὖν
δὴ
ἐπιθυμία
τις |
[235] |
ἔχειν
εἰπεῖν
ἕτερα
μὴ
χείρω.
|
ὅτι |
μὲν
οὖν
παρά
γε
ἐμαυτοῦ |
[274] |
χαρίζεσθαι
(μελετᾶν
τὸν
νοῦν
ἔχοντα,
|
~ὅτι |
μὴ
πάρεργον,
ἀλλὰ
δεσπόταις
ἀγαθοῖς |
[278] |
σύ
τε
ἐλθὼν
φράζε
Λυσίᾳ
|
~ὅτι |
νὼ
καταβάντε
ἐς
τὸ
Νυμφῶν |
[271] |
~(Φαῖδρος)
ναί.
~(Σωκράτης)
~δῆλον
ἄρα
|
ὅτι |
ὁ
Θρασύμαχός
τε
καὶ
ὃς |
[257] |
καὶ
σύνοισθά
που
καὶ
αὐτὸς
|
ὅτι |
οἱ
μέγιστον
~δυνάμενοί
τε
καὶ |
[257] |
πρὸς
τῷ
ἀγκῶνι
λανθάνει
σε
|
ὅτι |
οἱ
μέγιστον
~φρονοῦντες
τῶν
πολιτικῶν |
[241] |
ἐνθουσιάσω;
~λέγω
οὖν
ἑνὶ
λόγῳ
|
ὅτι |
ὅσα
τὸν
ἕτερον
λελοιδορήκαμεν,
τῷ |
[231] |
ῥᾴδιον
γνῶναι,
εἰ
ἀληθῆ
λέγουσιν,
|
ὅτι |
ὅσων
ἂν
~ὕστερον
ἐρασθῶσιν,
ἐκείνους |
[241] |
καὶ
εἰδέναι
τὴν
ἐραστοῦ
φιλίαν
|
ὅτι |
οὐ
μετ᾽
εὐνοίας
~γίγνεται,
ἀλλὰ |
[255] |
ἐρῶντος
ἐκπλήττει
τὸν
ἐρώμενον
~διαισθανόμενον
|
ὅτι |
οὐδ᾽
οἱ
σύμπαντες
ἄλλοι
φίλοι |
[268] |
ὁπόσου;
~(Σωκράτης)
~εἰ
οὖν
εἴποι
|
ὅτι |
οὐδαμῶς·
ἀλλ᾽
ἀξιῶ
τὸν
ταῦτα |
[272] |
ἀρχὰς
εἴπομεν
τοῦδε
τοῦ
λόγου,
|
ὅτι |
~οὐδὲν
ἀληθείας
μετέχειν
δέοι
δικαίων |
[258] |
~τοῦτο
μὲν
ἄρα
παντὶ
δῆλον,
|
ὅτι |
οὐκ
αἰσχρὸν
αὐτό
γε
τὸ |
[232] |
καὶ
~φιλοτιμουμένους
ἐπιδείκνυσθαι
πρὸς
ἅπαντας
|
ὅτι |
οὐκ
ἄλλως
αὐτοῖς
πεπόνηται·
~τοὺς |
[241] |
ἠγνοηκὼς
τὸ
ἅπαν
ἐξ
ἀρχῆς,
|
ὅτι |
οὐκ
ἄρα
ἔδει
~ποτὲ
ἐρῶντι |
[231] |
διὰ
(τοῦτο
ἀτυχῆσαι
ὧν
δέομαι,
|
~ὅτι |
οὐκ
ἐραστὴς
ὤν
σου
τυγχάνω. |
[264] |
διὰ
τοῦτο
ἀτυχῆσαι
ὧν
δέομαι,
|
ὅτι |
~οὐκ
ἐραστὴς
ὢν
σοῦ
τυγχάνω. |
[262] |
διὰ
τοῦτο
ἀτυχῆσαι
ὧν
δέομαι,
|
ὅτι |
οὐκ
~ἐραστὴς
ὢν
σοῦ
τυγχάνω. |
[244] |
Εὐφήμου,
~Ἱμεραίου.
λεκτέος
δὲ
ὧδε,
|
ὅτι |
οὐκ
ἔστ᾽
ἔτυμος
λόγος
ὃς |
[237] |
ἀνάγκη.
τοὺς
δὲ
πολλοὺς
λέληθεν
|
~ὅτι |
οὐκ
ἴσασι
τὴν
οὐσίαν
ἑκάστου. |
[233] |
τις
ἐρῶν
τυγχάνῃ,
(ἐνθυμεῖσθαι
χρὴ
|
ὅτι |
οὔτ᾽
ἂν
~τοὺς
ὑεῖς
περὶ |
[272] |
δυνατὸς
ᾖ
~διαισθανόμενος
ἑαυτῷ
ἐνδείκνυσθαι
|
~ὅτι |
(οὗτός
ἐστι
καὶ
αὕτη
ἡ |
[258] |
καὶ
μάλα.
~(Σωκράτης)
~δῆλόν
γε
|
ὅτι |
οὐχ
ὡς
ὑπερφρονοῦντες
τοῦ
ἐπιτηδεύματος, |
[273] |
~τὰς
δὲ
ὁμοιότητας
ἄρτι
διήλθομεν
|
ὅτι |
πανταχοῦ
ὁ
τὴν
ἀλήθειαν
εἰδὼς |
[241] |
καὶ
οὕτω
δὴ
ὁ
μῦθος
|
ὅτι |
πάσχειν
προσήκει
αὐτῷ,
~τοῦτο
(πείσεται· |
[255] |
ὅτου
δὲ
ἀπορεῖ·
καὶ
οὔθ᾽
|
ὅτι |
πέπονθεν
οἶδεν
οὐδ᾽
ἔχει
φράσαι, |
[240] |
ἔτι
~τοίνυν
ἄγαμον,
ἄπαιδα,
ἄοικον
|
ὅτι |
πλεῖστον
χρόνον
παιδικὰ
ἐραστὴς
εὔξαιτ᾽ |
[234] |
ποιητοῦ,
ἀλλ᾽
οὐκ
ἐκείνῃ
μόνον,
|
ὅτι |
σαφῆ
καὶ
στρογγύλα,
καὶ
~ἀκριβῶς |
[236] |
στάθητι.
~(Σωκράτης)
~ἐσπούδακας,
ὦ
Φαῖδρε,
|
ὅτι |
σου
τῶν
παιδικῶν
ἐπελαβόμην
ἐρεσχηλῶν |
[258] |
δύσνους
Λυσίᾳ,
ὀνειδίζειν
αὐτὸ
~τοῦτο
|
ὅτι |
συγγράφει;
~(Φαῖδρος)
~οὔκουν
εἰκός
γε |
[249] |
τῷ
~κοινωνοῦντι
αὐτῆς
γίγνεται,
καὶ
|
ὅτι |
ταύτης
μετέχων
τῆς
μανίας
ὁ |
[243] |
ἀποκλύσασθαι·
συμβουλεύω
δὲ
καὶ
Λυσίᾳ
|
ὅτι |
~τάχιστα
γράψαι
ὡς
χρὴ
ἐραστῇ |
[237] |
πέρι;
~(Σωκράτης)
~ἐγκαλυψάμενος
ἐρῶ,
ἵν᾽
|
ὅτι |
τάχιστα
διαδράμω
τὸν
λόγον
καὶ |
[264] |
ἐπὶ
τύμβου,
~ἀγγελέω
παριοῦσι
Μίδας
|
ὅτι |
τῇδε
τέθαπται.
~(ὅτι
δ᾽
οὐδὲν |
[235] |
οὐκ
ἔχω
εἰπεῖν·
δῆλον
δὲ
|
ὅτι |
τινῶν
ἀκήκοα,
ἤ
που
Σαπφοῦς |
[246] |
(καλόν,
σοφόν,
ἀγαθόν,
καὶ
πᾶν
|
ὅτι |
τοιοῦτον·
τούτοις
δὴ
τρέφεταί
τε |
[234] |
~εἰρημένων
μέμνησο
καὶ
ἐκεῖνο
ἐνθυμοῦ,
|
ὅτι |
τοὺς
μὲν
ἐρῶντας
οἱ
φίλοι |
[231] |
(τοὺς
~ἐρῶντας
περὶ
πολλοῦ
ποιεῖσθαι,
|
ὅτι |
τούτους
μάλιστά
φασιν
φιλεῖν
ὧν |
[227] |
ἦν
ἡ
διατριβή;
ἢ
δῆλον
|
ὅτι |
τῶν
λόγων
ὑμᾶς
Λυσίας
εἱστία; |
[239] |
μέν,
μάλιστα
δὲ
τῷ
ἐραστῇ,
|
ὅτι |
τῶν
φιλτάτων
τε
καὶ
~εὐνουστάτων |
[241] |
με
οἴει
ποιήσειν;
ἆρ᾽
οἶσθ᾽
|
~ὅτι |
ὑπὸ
τῶν
Νυμφῶν,
αἷς
με |
[260] |
μέντοι
τυγχάνοιμι
εἰδὼς
περὶ
σοῦ,
|
ὅτι |
(Φαῖδρος)
ἵππον
ἡγεῖται
~τὸ
τῶν |
[260] |
τινων
προσιόντων
καὶ
διαμαρτυρομένων
λόγων,
|
ὅτι |
ψεύδεται
καὶ
οὐκ
ἔστι
~τέχνη |
[268] |
ἀλλ᾽
ἅτε
μουσικὸς
ὢν
πρᾳότερον
|
ὅτι |
ὦ
ἄριστε,
ἀνάγκη
μὲν
καὶ |
[273] |
μὴ
~(Φαῖδρος)
τὸ
ποῖον;
~(Σωκράτης)
|
~ὅτι, |
ὦ
Τεισία,
πάλαι
ἡμεῖς,
πρὶν |